Michaił Chwastou

Michaił Chwastou
Міхаіл Хвастоў
Pełne imię i nazwisko	Michaił Michajławicz Chwastou
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1949 ; Kozłowszczyzna, rejon duniłowicki
	Minister spraw zagranicznych Republiki Białorusi
Okres	od 27 listopada 2000; do 21 września 2001
Okres	od 24 września 2001; do 21 marca 2003
Poprzednik	Urał Łatypow
Następca	Siarhiej Martynau
	Nadzwyczajny i pełnomocny ambasador Republiki Białorusi w Stanach Zjednoczonych Ameryki
Okres	od 21 marca 2003; do 4 czerwca 2009
Poprzednik	Waleryj Cepkała
	Nadzwyczajny i pełnomocny ambasador Republiki Białorusi w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych
Okres	od 21 marca 2003; do 4 czerwca 2009
Poprzednik	Waleryj Cepkała
	Nadzwyczajny i pełnomocny ambasador Republiki Białorusi w Kanadzie
Okres	od 1 października 1997; do 11 sierpnia 2000
Następca	Nina Mazaj

Michaił Michajławicz Chwastou (biał. Міхаіл Міхайлавіч Хвастоў, ros. Михаил Михайлович Хвостов, Michaił Michajłowicz Chwostow; ur. 27 czerwca 1949 w Kozłowszczyźnie w rejonie duniłowickim) – białoruski polityk i dyplomata, w latach 2000–2003 minister spraw zagranicznych Białorusi, ambasador Białorusi w Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Kanadzie, przedstawiciel przy instytucjach ONZ.

Życiorys

Urodził się 27 czerwca 1949 roku we wsi Kozłowszczyzna, w rejonie duniłowickim obwodu połockiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1975 ukończył Miński Państwowy Pedagogiczny Instytut Języków Obcych, w 1989 roku – Białoruski Uniwersytet Państwowy im. Lenina^[1]^[2]. Posiada wykształcenie tłumacza-referenta języków francuskiego i angielskiego oraz prawnika^[3].

Pracę rozpoczął jako robotnik w sowchozie „Gorodokskij” (pol. „Horodecki”) w obwodzie witebskim. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej^[3]. W latach 1975–1982 pracował jako konsultant, starszy konsultant w Izbie Handlowo-Przemysłowej Białoruskiej SRR. Od 1982 do 1991 rok był III, II sekretarzem, zastępcą kierownika wydziału w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Białoruskiej SRR. W latach 1991–1992 pełnił funkcję I sekretarza Stałego Przedstawicielstwa Białorusi przy ONZ^[1]. Stanowisko to zajmował w momencie ogłoszenia niepodległości Białorusi 25 sierpnia 1991 roku^[2]. W latach 1992–1993 pracował jako I sekretarz Ambasady Białorusi w Stanach Zjednoczonych. W latach 1993–1994 był kierownikiem wydziału, szefem zarządu MSZ Białorusi^[1]. Od 1994 do 1997 roku pełnił funkcję zastępcy ministra spraw zagranicznych Białorusi^[4]. Od 1 października 1997^[5] do 11 sierpnia 2000 roku^[6] był ambasadorem Białorusi w Kanadzie. Tego samego dnia został doradcą prezydenta Białorusi. Od 27 listopada 2000 roku był zastępcą premiera – ministrem spraw zagranicznych Białorusi. Funkcję szefa MSZ pełnił do 21 marca 2003 roku^[a], kiedy został ambasadorem Białorusi w Stanach Zjednoczonych i jednocześnie w Meksyku^[2]. 4 czerwca 2009 roku objął stanowisko stałego przedstawiciela Białorusi przy Biurze ONZ i innych organizacjach międzynarodowych w Genewie^[7].

Oceny

Zdaniem Andreja Lachowicza, w czasie kryzysu w stosunkach między Białorusią a państwami zachodnimi po wyborach prezydenckich w 2001 roku, Chwastou na polecenie Alaksandra Łukaszenki odegrać miał rolę aktywnego uczestnika „zimnej wojny” z Zachodem. Przywódca Białorusi mianował go potem na ambasadora w Stanach Zjednoczonych, aby zademonstrować, że normalizacja stosunków będzie możliwa tylko pod warunkiem jednostronnych ustępstw ze strony państw zachodnich^[8].

Życie prywatne

Michaił Chwastou jest żonaty, ma dwoje dzieci^[4].

Uwagi

↑ ^a ^b Formalnie Chwastou pełnił tę funkcję z kilkudniową przerwą w związku z procedurami następującymi po wyborach prezydenckich. 21 września 2001 roku obejmujący urząd na kolejną kadencję Alaksandr Łukaszenka zdymisjonował całą Radę Ministrów, po czym 24 września ponownie mianował Chwastoua na ministra spraw zagranicznych.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kto… ↓, s. 57
↑ ^a ^b ^c Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1209
↑ ^a ^b Хвостов Михаил Михайлович. who.bdg.by. [dostęp 2021-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-06)]. (ros.).
↑ ^a ^b Kto… ↓, s. 58
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 1 октября 1997 г. №495. bankzakonov.com, 1997-10-01. [dostęp 2021-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 11 августа 2000 г. №440. bankzakonov.com, 2000-08-11. [dostęp 2021-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 июня 2009 г. № 284. yurist.by, 2009-06-04. [dostęp 2021-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)]. (ros.).
↑ Ляховіч 2011 ↓, s. 865–866

Bibliografia

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Андрэй Ляховіч: Палітычны кантэкст напярэдадні парлямэнцкіх выбараў і рэфэрэндуму. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 864–880. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).
Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991—2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).

[a1-1] Formalnie Chwastou pełnił tę funkcję z kilkudniową przerwą w związku z procedurami następującymi po wyborach prezydenckich. 21 września 2001 roku obejmujący urząd na kolejną kadencję Alaksandr Łukaszenka zdymisjonował całą Radę Ministrów, po czym 24 września ponownie mianował Chwastoua na ministra spraw zagranicznych.

[a-2] Kto… ↓, s. 57

[c-3] Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1209

[f-4] Хвостов Михаил Михайлович. who.bdg.by. [dostęp 2021-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-06)]. (ros.).

[b-5] Kto… ↓, s. 58

[g-6] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 1 октября 1997 г. №495. bankzakonov.com, 1997-10-01. [dostęp 2021-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).

[h-7] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 11 августа 2000 г. №440. bankzakonov.com, 2000-08-11. [dostęp 2021-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ros.).

[e-8] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 июня 2009 г. № 284. yurist.by, 2009-06-04. [dostęp 2021-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)]. (ros.).

[d-9] Ляховіч 2011 ↓, s. 865–866

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]