Przejdź do zawartości

Noc w muzeum 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Noc w muzeum 2
Night at the Museum: Battle of the Smithsonian
Ilustracja
Szkielet dinozaura „występujący” w tym filmie (London Film Museum).
Gatunek

familijny, fantasy, przygodowy

Data premiery

20 maja 2009[1].

Kraj produkcji

Kanada
USA

Język

angielski

Czas trwania

105 minut

Reżyseria

Shawn Levy

Scenariusz

Scenariusz:
Thomas Lennon
Fabuła:
Robert Ben Garant
Książka:
Milan Trenc

Główne role

Ben Stiller
Amy Adams
Owen Wilson
Hank Azaria
Robin Williams
Steve Coogan
Ricky Gervais

Muzyka

Alan Silvestri

Zdjęcia

John Schwartzman

Scenografia

Claude Pare

Kostiumy

Marlene Stewart

Montaż

Don Zimmerman
Dean Zimmerman

Produkcja

Shawn Levy
Chris Columbus
Michael Barnathan

Wytwórnia

20th Century Fox
21 Laps Entertainment
1492 Pictures
Dune Entertainment
Museum Canada Productions

Dystrybucja

20th Century Fox

Budżet

150 000 000$[2]

Poprzednik

Noc w muzeum (2006)

Kontynuacja

Noc w muzeum: Tajemnica grobowca (2014)

Strona internetowa
Owen Wilson, Amy Adams i Ben Stiller na spotkaniu promującym film w maju 2009 r.

Noc w muzeum 2 (ang. Night at the Museum: Battle of the Smithsonian) – amerykański film komediowy z 2009 roku i sequel filmu Noc w muzeum z 2006 roku. Wystąpili m.in. Ben Stiller, Hank Azaria, Amy Adams oraz Robin Williams.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
Aktor Postać Dubbing
Ben Stiller Larry Daley Piotr Adamczyk
Amy Adams Amelia Earhart Klementyna Umer
Mae Whitman Dzwoneczek Natalia Rybicka
Owen Wilson Jedediah Smith Jan Aleksandrowicz-Kraśko
Hank Azaria Kamunrah Artur Dziurman
Christopher Guest Iwan Groźny Marcin Troński
Brad Garrett Głowa z Wyspy Wielkanocnej
Alain Chabat Napoleon Bonaparte Mirosław Konarowski
Ricky Gervais Dyrektor Mcphee
Steve Coogan Oktawian Krzysztof Banaszyk
Bill Hader George Armstrong Custer Piotr Kozłowski
Jon Bernthal Al Capone Modest Ruciński
Rami Malek Ahkmerah
Patrick Gallagher Attyla
Jake Cherry Nick Daley Wit Apostolakis-Gluziński
Mizuo Peck Sacajawea Kamilla Baar
Robin Williams Theodore Roosevelt Tadeusz Kwinta
Kevin Jonas Amorek#1 (głos)
Joe Jonas Amorek#2 (głos)
Nick Jonas Amorek#3 (głos)

Opracowanie i udźwiękowienie wersji polskiej: Studio Sonica
Nagrań dokonano w: Studio Mafilm Audio w Budapeszcie
Reżyseria: Miriam Aleksandrowicz
Tłumaczenie: Arleta Walczak
Dialogi polskie: Joanna Kuryłko
Dźwięk: Imre Erdélyi, Agnieszka Stankowska
Organizacja produkcji: Agnieszka Kudelska

W pozostałych rolach: Paweł Ciołkosz, Aleksander Czyż, Dorota Furtak, Tomasz Jarosz, Jakub Kamieński, Agnieszka Kudelska, Dariusz Niebudek i inni

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Larry Daley jest właścicielem firmy Daley Devices, która produkuje różne przedmioty domowego użytku takie jak: świecąca w ciemności latarka, niegubiący się breloczek do kluczy oraz wielka kość dla psa. Inspirował się on przy ich tworzeniu swoją byłą pracą strażnika nocnego w Muzeum Historii Naturalnej. Gdy wybiera się on do byłej pracy dowiaduje się, że Muzeum będzie modernizowane, a część eksponatów zostanie wywieziona do Instytutu Smithsona w Waszyngtonie, a następnie będą one zastąpione interaktywnymi hologramami. Gdy Larry przychodzi w nocy znów do Muzeum dowiaduje się, że Teddy Roosevelt, Reksio, Dexter, Głowa z Wyspy Wielkanocnej oraz Faraon Ahkmenrah i jego tablica zostają. Oznacza to jednak, że reszta eksponatów już nigdy nie ożyje. Następnej nocy Larry dostaje telefon z Instytutu od Jedediaha, który mówi, że Dexter ukradł tablicę i teraz Kahmunrah, starszy brat Ahkmenrah, atakuje ich. Larry natychmiast postanawia jechać do Waszyngtonu i z pomocą syna Nicka odwiedza National Air and Space Museum, Narodową Galerię Sztuki i Smithsonian Institution Building w poszukiwaniu Archiwum Federalnego – największego muzeum świata, które ożyło.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Scenarzyści Robert Ben Garant i Thomas Lennon, na początku tworzenia sequela planowali nazwać go „Kolejna noc w muzeum” (ang. Another Night at the Museum). Powiedzieli wtedy: „Będą obecne postacie, jak i również wiele nowych”.

20th Century Fox oznajmił, że film będzie zatytułowany Night at the Museum: Battle of the Smithsonian, a jego premiera będzie w dniu Pamięci Narodowej 22 maja 2009. Potwierdzono, że udział w filmie znów wezmą Ben Stiller, Robin Williams, Dick Van Dyke (jednak pogłoski o powrocie Van Dyke’a okazały się nieprawdą), a Shawn Levy znów zasiądzie na krześle reżysera. Ponadto powiedzieli, że będzie to pierwszy raz z użyciem nazwy „Smithson” w tytule filmu. Jednak nie jest to pierwszy film kręcony w Instytucie Smithsona. Jest on w dużej mierze kręcony również w Vancouver. Ze względu na typ filmu jest w nim dużo więcej szczegółów historycznych np. Amelia Earhart. Potwierdzili, że nowym, nikczemnym faraonem będzie Hank Azaria, który potwierdził powrót Owena Wilsona, Ricky’ego Gervaisa, i Steve’a Coogana.

Oficjalna zapowiedź odbyła się w nocy 21 maja 2008 w Lincoln Memorial, oraz w Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku w nocy 18 i 20 sierpnia 2008. Trailery zostały pokazane przed Opowieściami na dobranoc, Jestem na tak i Marley i Ja w grudniu 2008 r. i w styczniu 2009 r. przed Ślubnymi wojnami, Różową Panterą 2 i Dragonball: Ewolucja.

Film w Ameryce był promowany przez parodię Amerykańskiego Idola. W reklamie w Instytucie Smithsona stała replika biurka jurorów.

Opinie

[edytuj | edytuj kod]
Prawdziwy samolot Amelii Earhart

Podobnie jak poprzednik, sequel otrzymał mieszane recenzje od krytyków. Rotten Tomatoes poinformował, że film dostał od 43% ze 119 osób dobrą opinię i średnią 5,1 na 10. Wśród grupy Rotten Tomatoes „Cream of the Crop”, w której skład wchodzą popularni i godni zaufania krytycy z najważniejszych gazet, stron internetowych, telewizji, radia i filmów wydali ogólną ocenę 34% z 27 opinii[3]. Kolejna recenzja wystawiona tym razem przez Metacritic i najlepszych stu krytyków wykazała 42% poparcia z 31 opinii[4]. Roger Ebert z „The Chicago Sun Times” wydał ocenę 1,5 gwiazdki na 4.

Bardzo dobre opinie wydano rolom Amy Adams i Hanka Azaria. Michael Phillips z Chicago Tribune wydał Amy 3 gwiazdki. Owen Gleiberman z Entertainment Weekly wydał filmowi ocenę 5+ ale powiedział, że to Adams nadaje filmowi „to coś”[5]. Perry Seibert z TV Guide wydał tylko dwie gwiazdki mimo tego że jak sam powiedział Han Azaria to komediowy mistrz wszech czasów. Michaelowi Rechtshaffenowi z The Hollywood Reporter and A.O. Scott z The New York Times podobały się obie części[6].

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

Znane dzieła

[edytuj | edytuj kod]
Nocne marki, Edwarda Hoppera

Gra komputerowa

[edytuj | edytuj kod]

Gra wideo oparta na filmie została wydana 5 maja 2009. Była dość dobrze przyjęta, w porównaniu do większości gier opartych na filmach. Oceniania na 7,5 na 10.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]