Robert Kranjec (ur. 16 lipca 1981 w Lublanie ) – słoweński skoczek narciarski , brązowy medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata w lotach narciarskich w sezonach 2009/2010 i 2011/2012 . Mistrz świata w lotach narciarskich w 2012.
Swoją karierę w Pucharze Świata rozpoczął w Trondheim w 1998, jednak przez kilka kolejnych lat startował w nim sporadycznie, nie zdobywając punktów. Pierwsze punkty Pucharu Świata zdobył w Kuopio w listopadzie 2001. W lutym 2002 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City , gdzie wspólnie z Damjanem Frasem , Primožem Peterką i Peterem Žontą zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. W indywidualnych startach był piętnasty na normalnej skoczni oraz jedenasty na dużej. Miesiąc później wystąpił na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie , zajmując 11. miejsce. W międzyczasie, 1 marca 2002 roku podczas konkursu w Lahti po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Adamem Małyszem . Na koniec sezonu uplasował się na 16. miejscu w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2002/2003 zajął 17. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Wywalczył wtedy jedno podium – 9 lutego 2003 w Willingen ponownie był trzeci. Kilkanaście dni później wziął udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme , gdzie zarówno indywidualnie jak i drużynowo na dużej skoczni był szósty, a na normalnym obiekcie zajął 21. miejsce.
Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 2004 indywidualnie był dwunasty, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął szóstą pozycję. Na rozgrywane rok później mistrzostwa świata w Oberstdorfie Kranjec już nie pojechał. Jednak 26 listopada 2005 w Ruce zajął trzecie miejsce w inauguracyjnych zawodach sezonu 2005/2006 [1] , a kolejne wygrał i na pewien czas został liderem Pucharu Świata. W drugiej części sezonu skakał na niższym poziomie i w klasyfikacji generalnej zajął 16. miejsce. Podczas igrzysk olimpijskich w Turynie indywidualnie zajął miejsca w piątej dziesiątce, a w konkursie drużynowym Słoweńcy z Kranjcem w składzie zajęli 10. miejsce. W sezonach 2006/2007 i 2007/2008 zajmował czwarte miejsca na Letalnicy w Planicy . Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo w 2007, a rok później, na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie wypadł przeciętnie. Dopiero w sezonie 2008/2009 udało mu się stanąć na najniższym stopniu podium zawodów Pucharu Świata. Na mistrzostwach świata w Libercu indywidualnie plasował się w pierwszej połowie drugiej dziesiątki, a drużynowo Słoweńcy wywalczyli siódme miejsce. W klasyfikacji generalnej plasował się kolejno na miejscach: 27. (2007), 25. (2008) i 23. (2009).
Podczas Letniego Grand Prix 2009 we wszystkich swoich startach znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów. W końcowej klasyfikacji zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Simonem Ammannem . Olimpijski sezon zakończył na najlepszym w karierze 10. miejscu w klasyfikacji PŚ. W przeciwieństwie do ubiegłych lat Kranjec regularnie punktował w konkursach. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w konkursie na normalnej skoczni był szósty, na dużej zajmował 27. miejsce po pierwszej serii, jednak w drugiej osiągnął 135,5 m (trzecia odległość tej serii) i awansował na dziewiąte miejsce. Drużynowo Słoweńcy zajęli ósmą pozycję. Na mamucich skoczniach zajmował kolejno miejsce pierwsze, drugie i drugie. Te wyniki pozwoliły mu zdobyć małą kryształową kulę za Puchar Świata w lotach narciarskich . Mimo to, na mistrzostwach świata w lotach w Planicy nie zdobył medalu. Indywidualnie był piąty, a w drużynie szósty.
W sezonie 2010/2011 tylko raz stanął na podium. Miało to miejsce w ostatnich zawodach cyklu – 20 marca 2011 był drugi w lotach w Planicy, ulegając tylko Kamilowi Stochowi , a wyprzedzając Adama Małysza. 4 lutego 2011 na skoczni Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie w kwalifikacjach przy skoku na odległość 211,5 m zaliczył upadek[2] . Mimo to, dzięki uzyskanej jednej z lepszych odległości udało mu się zakwalifikować do konkursu 5 lutego. 11 lutego 2011 w kwalifikacjach do konkursu na skoczni Vikersundbakken oddał skok na odległość 232 m, przez co ustanowił swój rekord życiowy[1] . Podczas mistrzostw świata w Oslo indywidualnie prezentował się słabo. Natomiast w konkursach drużynowych był szósty na normalnej skoczni, a razem z Peterem Prevcem , Jurijem Tepešem i Jernejem Damjanem zdobył brązowy medal na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym Słoweńcy wyprzedzili zajmujących czwarte miejsce Niemców o 0,7 punktu.
W marcu 2019 roku ogłosił zakończenie kariery[3] .
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
15.
10 lutego
2002
Park City
Utah Olympic Park
K-90
–
indywid.
91,5 m
92,5 m
236,0 pkt
33,0 pkt
Simon Ammann
11.
13 lutego
2002
Park City
Utah Olympic Park
K-120
–
indywid.
122,0 m
122,5 m
237,6 pkt
43,8 pkt
Simon Ammann
3.
18 lutego
2002
Park City
Utah Olympic Park
K-120
–
druż.[a]
133,0 m
124,5 m
946,3 pkt (264,5 pkt )
27,8 pkt
Niemcy
41.
12 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-95
HS-106
indywid.
91,5 m
–
105,5 pkt
161,0 pkt
Lars Bystøl
49.
18 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
indywid.
102,0 m
–
63,1 pkt
213,8 pkt
Thomas Morgenstern
10.
20 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
druż.[b]
105,5 m
–
390,4 pkt (74,4 pkt )
593,6 pkt
Austria
6.
13 lutego
2010
Whistler
Whistler Olympic Park
K-95
HS-106
indywid.
102,0 m
102,5 m
259,5 pkt
17,0 pkt
Simon Ammann
9.
20 lutego
2010
Whistler
Whistler Olympic Park
K-125
HS-140
indywid.
118,5 m
135,5 m
233,7 pkt
49,9 pkt
Simon Ammann
8.
22 lutego
2010
Whistler
Whistler Olympic Park
K-125
HS-140
druż.[c]
129,0 m
139,0 m
958,8 pkt (263,4 pkt )
149,1 pkt
Austria
DNS
9 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-95
HS-106
indywid.
Nie wystartował.
–
Kamil Stoch
37.
15 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
indywid.
125,5 m
–
108,1 pkt
170,6 pkt
Kamil Stoch
5.
17 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
druż.[d]
120,5 m
131,0 m
995,6 pkt (225,8 pkt )
45,5 pkt
Niemcy
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
6.
22 lutego
2003
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
–
indywid.
127,0 m
128,5 m
260,9 pkt
28,1 pkt
Adam Małysz
6.
23 lutego
2003
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
–
druż.[e]
130,0 m
128,0 m
954,5 pkt (266,4 pkt )
92,1 pkt
Finlandia
21.
28 lutego
2003
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
–
indywid.
96,0 m
94,0 m
230,0 pkt
49,0 pkt
Adam Małysz
11.
21 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
indywid.
95,5 m
97,5 m
254,0 pkt
28,0 pkt
Wolfgang Loitzl
15.
27 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-120
HS-134
indywid.
125,5 m
–[j]
125,4 pkt
15,9 pkt
Andreas Küttel
7.
28 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-120
HS-134
druż.[f]
123,0 m
123,0 m
914,6 pkt (240,8 pkt )
119,7 pkt
Austria
32.
26 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
indywid.
90,5 m
–
100,2 pkt
169,0 pkt
Thomas Morgenstern
6.
27 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
druż.[g]
101,0 m
100,0 m
924,2 pkt (239,6 pkt )
101,3 pkt
Austria
23.
3 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
indywid.
125,0 m
121,0 m
230,1 pkt
47,4 pkt
Gregor Schlierenzauer
3.
5 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
druż.[h]
136,0 m
–
452,6 pkt (140,6 pkt )
47,4 pkt
Austria
26.
23 lutego
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
100 m
92 m
219,2 pkt
33,4 pkt
Anders Bardal
21.
28 lutego
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
indywid.
123,0 m
126,5 m
264,5 pkt
31,3 pkt
Kamil Stoch
6.
2 marca
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
druż.[i]
122,0 m
126,0 m
1046,4 pkt (262,0 pkt )
89,5 pkt
Austria
Starty R. Kranjca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
11.
9-10 marca
2002
Harrachov
Čerťák
K-185
–
indywid.
172,0 m
172,0 m
–[j]
–[j]
312,3 pkt
84,0 pkt
Sven Hannawald
12.
20-21 lutego
2004
Planica
Velikanka
K-185
–
indywid.
186,5 m
214,0 m
216,0 m
182,0 m
773,7 pkt
58,4 pkt
Roar Ljøkelsøy
6.
22 lutego
2004
Planica
Velikanka
K-185
–
druż.[k]
200,0 m
209,5 m
1503,4 pkt (388,4 pkt )
208,4 pkt
Norwegia
15.
13-14 stycznia
2006
Tauplitz
Kulm
K-185
HS-203
indywid.
193,0 m
195,0 m
172,0 m
170,0 m
678,5 pkt
109,5 pkt
Roar Ljøkelsøy
5.
15 stycznia
2006
Tauplitz
Kulm
K-185
HS-203
druż.[b]
207,0 m
207,0 m
1252,2 pkt (400,8 pkt )
245,7 pkt
Norwegia
17.
22-23 lutego
2008
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-185
HS-213
indywid.
194,5 m
201,0 m
189,0 m
191,0 m
740,1 pkt
95,3 pkt
Gregor Schlierenzauer
12.
24 lutego
2008
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-185
HS-213
druż.[l]
85,0 m
–[o]
509,3 pkt (39,0 pkt )
1044,0 pkt
Austria
5.
19-20 marca
2010
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
indywid.
223,5 m
203,0 m
212,5 m
222,5 m
873,5 pkt
62,3 pkt
Simon Ammann
6.
21 marca
2010
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
druż.[i]
219,5 m
206,5 m
1378,3 pkt (408,5 pkt )
263,1 pkt
Austria
1.
25 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
indywid.
217,5 m
244,0 m
–[j]
–[j]
408,7 pkt
–
3.
26 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
druż.[m]
235,5 m
205,0 m
1580,4 pkt (423,4 pkt )
68,0 pkt
Austria
29.
14-15 marca
2014
Harrachov
Čerťák
K-185
HS-205
indywid.
176,5 m
161,0 m
–[j]
–[j]
304,7 pkt
86,3 pkt
Severin Freund
10.
15-16 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
indywid.
204,5 m
213,5 m
210,0 m
–[j]
534,9 pkt
105,2 pkt
Peter Prevc
4.
17 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
druż.[n]
209,0 m
211,5 m
1272,7 pkt (356,0 pkt )
195,0 pkt
Norwegia
Sezon PŚ
1. miejsce
2. miejsce
3. miejsce
Razem
1997/1998
–
–
–
–
1999/2000
–
–
–
–
2000/2001
–
–
–
–
2001/2002
–
–
1
1
2002/2003
–
–
1
1
2003/2004
–
–
–
–
2004/2005
–
–
–
–
2005/2006
1
–
2
3
2006/2007
–
–
–
–
2007/2008
–
–
–
–
2008/2009
–
–
1
1
2009/2010
1
2
–
3
2010/2011
–
1
–
1
2011/2012
2
–
2
4
2012/2013
1
2
3
6
2013/2014
–
–
1
1
2014/2015
–
–
–
–
2015/2016
2
1
3
6
2017/2018
–
–
–
–
2018/2019
–
–
–
–
Suma
7
6
14
27
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
26 listopada
2005
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
144,5 m
135,0 m
305,6 pkt
–
2.
9 stycznia
2010
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-200
195,0 m
200,0 m
385,5 pkt
* Loty 2009/2010
3.
15 stycznia
2012
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-200
206,0 m
–[q]
212,5 pkt
* Loty 2011/2012
4.
16 marca
2012
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
227,5 m
215,0 m
434,3 pkt
* Loty 2011/2012
5.
27 stycznia
2013
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
231,5 m
230,0 m
416,5 pkt
* Loty 2012/2013
6.
12 lutego
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-225
236,0 m
239,5 m
432,8 pkt
* Loty 2015/2016
7.
18 marca
2016
Planica
Letalnica
K-200
HS-225
224,5 m
236,0 m
447,6 pkt
* Loty 2015/2016
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
1 marca
2002
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
123,0 m
125,5 m
261,7 pkt
3.
5,1 pkt
Martin Schmitt
2.
9 lutego
2003
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-120
HS-145
142,0 m
–
157,6 pkt
3.
9,5 pkt
Noriaki Kasai
3.
26 listopada
2005
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
137,5 m
–
148,5 pkt
3.
6,9 pkt
Jakub Janda
4.
27 listopada
2005
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
144,5 m
135,0 m
305,6 pkt
1.
–
–
5.
19 marca
2006
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
220,0 m
223,0 m
442,6 pkt
3.
10,3 pkt
Janne Happonen
6.
22 marca
2009
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
205,5 m
212,5 m
409,6 pkt
3.
15,0 pkt
Harri Olli
7.
9 stycznia
2010
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-200
195,0 m
200,0 m
382,5 pkt
1.
–
–
8.
10 stycznia
2010
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-200
198,5 m
204,5 m
392,6 pkt
2.
9,1 pkt
Gregor Schlierenzauer
9.
31 stycznia
2010
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-185
HS-213
202,5 m
214,0 m
418,1 pkt
2.
8,6 pkt
Anders Jacobsen
10.
20 marca
2011
Planica
Letalnica
K-185
HS-213
224,5 m
–
215,0 pkt
2.
2,3 pkt
Kamil Stoch
11.
15 stycznia
2012
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-200
206,0 m
–[q]
212,5 pkt
1.
–
–
12.
11 marca
2012
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
121,5 m
129,0 m
238,0 pkt.
3.
9,3 pkt
Martin Koch
13.
16 marca
2012
Planica
Letalnica
K-185
HS-213
227,5 m
215,0 m
434,3 pkt
1.
–
–
14.
18 marca
2012
Planica
Letalnica
K-185
HS-213
204,0 m
–
223,8 pkt
3.
18,7 pkt
Martin Koch
15.
19 stycznia
2013
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
137,0 m
130,5 .
244,4 pkt
3.
5,1 pkt
Jan Matura
16.
20 stycznia
2013
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
131,0 m
134,0 m
245,7 pkt
2.
1,3 pkt
Jan Matura
17.
26 stycznia
2013
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
212,0 m
232,5 m
417,6 pkt
3.
1,1 pkt
Gregor Schlierenzauer
18.
27 stycznia
2013
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
231,5 m
230,0 m
416,5 pkt
1.
–
–
19.
3 lutego
2013
Harrachov
Čerťák
K-185
HS-205
197,0 m
204,0 m
421,4 pkt
2.
0,3 pkt
Gregor Schlierenzauer
20.
17 marca
2013
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
134,0 m
126,0 m
266,8 pkt.
3.
3,3 pkt
Piotr Żyła i Gregor Schlierenzauer
21.
26 stycznia
2014
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
126,0 m
137,0 m
253,3 pkt
3.
1,7 pkt
Jernej Damjan
22.
30 stycznia
2016
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
131,5 m
131,5 m
281,9 pkt
3.
17,1 pkt
Peter Prevc
23.
12 lutego
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-225
236,0 m
239,5 m
432,8 pkt
1.
–
24.
13 lutego
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-225
218,5 m
226,5 m
429,5 pkt
3.
28,1 pkt
Peter Prevc
25.
17 marca
2016
Planica
Letalnica
K-200
HS-225
223,0 m
241,5 m
414,0 pkt
3.
12,5 pkt
Peter Prevc
26.
18 marca
2016
Planica
Letalnica
K-200
HS-225
224,5 m
236,0 m
447,6 pkt
1.
–
27.
20 marca
2016
Planica
Letalnica
K-200
HS-225
234,0 m
233,0 m
420,4 pkt
2.
14,6 pkt
Peter Prevc
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
14 sierpnia
2002
Courchevel
Tremplin Le Praz
K-120
–
119,0 m
123,5 m
242,5 pkt
3.
19,5 pkt
Andreas Widhölzl
2.
4 września
2004
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
127,0 m
127,0 m
256,7 pkt
2.
11,2 pkt
Adam Małysz
3.
13 sierpnia
2005
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
113,0 m
115,5 m
267,8 pkt
1.
–
4.
16 sierpnia
2009
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
112,5 m
104,0 m
242,1 pkt
3.
4,0 pkt
Bjørn Einar Romøren
5.
30 sierpnia
2009
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
131,5 m
129,5 m
279,7 pkt
1.
–
6.
3 października
2009
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
140,5 m
133,5 m
264,3 pkt
2.
0,9 pkt
Gregor Schlierenzauer
7.
29 sierpnia
2015
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
122,5 m
127,5 m
250,3 pkt
2.
0,7 pkt
Michael Neumayer
8.
5 września
2015
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-106
102,0 m
99,5 m
250,5 pkt
2.
3,6 pkt
Kenneth Gangnes
9.
12 września
2015
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
123,0 m
135,0 m
293,1 pkt
2.
14,5 pkt
Stefan Kraft
10.
10 września
2016
Czajkowskij
Snieżynka
K-125
HS-140
141,0 m
145,5 m
275,5 pkt
1.
–
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
8 lutego
1998
Westby
Snowflake
K-106
–
119,0 m
115,0 m
271,6 pkt
2.
11 lutego
2001
Westby
Snowflake
K-106
–
113,0 m
118,0 m
264,7 pkt
3.
18 lutego
2001
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
–
132,0 m
129,5 m
269,2 pkt
4.
7 lipca
2001
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
89,5 m
250,5 pkt
5.
14 lipca
2001
Villach
Alpenarena
K-90
–
90,5 m
102,0 m
259,5 pkt
6.
15 lipca
2001
Villach
Alpenarena
K-90
–
96,0 m
95,5 m
258,5 pkt
7.
29 stycznia
2005
Lauscha
Marktiegelschanze
K-92
HS-102
101,5 m
99,5 m
270,5 pkt
8.
11 marca
2006
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
132,0 m
133,0 m
258,0 pkt
9.
26 stycznia
2018
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
96,0 m
92,5 m
215,7 pkt
10.
28 stycznia
2018
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
127,5 m
140,0 m
236,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych PK chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
8 lutego
1998
Westby
Snowflake
K-106
–
119,0 m
115,0 m
271,6 pkt
1.
–
–
2.
7 lutego
1999
Braunlage
Wurmbergschanze
K-80
–
80,0 m
82,0 m
219 pkt
3.
5,0 pkt
Falko Krismayr
3.
11 lutego
2001
Westby
Snowflake
K-106
–
113,0 m
118,0 m
264,7 pkt
1.
–
–
4.
17 lutego
2001
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
–
129,5 m
125,0 m
254,6 pkt
2.
3,7 pkt
Sōta Okamura
5.
18 lutego
2001
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
–
132,0 m
129,5 m
269,2 pkt
1.
–
–
6.
22 lutego
2001
Ishpeming
Suicide Hill
K-90
–
92,0 m
89,0 m
231,0 pkt
2.
5,5 pkt
Lassi Huuskonen
7.
6 lipca
2001
Velenje
Grajski grič
K-85
–
86,5 m
86,5 m
232,5 pkt
3.
15,5 pkt
Jure Radelj
8.
7 lipca
2001
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
89,5 m
250,5 pkt
1.
–
–
9.
14 lipca
2001
Villach
Alpenarena
K-90
–
90,5 m
102,0 m
259,5 pkt
1.
–
–
10.
15 lipca
2001
Villach
Alpenarena
K-90
–
96,0 m
95,5 m
258,5 pkt
1.
–
–
11.
1 września
2001
Park City
Utah Olympic Park
K-120
–
121,0 m
122,5 m
235,3 pkt
3.
23,4 pkt
Alan Alborn
12.
2 września
2001
Park City
Utah Olympic Park
K-120
–
130,0 m
106,0 m
213,8 pkt
2.
1,7 pkt
Kimmo Yliriesto
13.
29 stycznia
2005
Lauscha
Marktiegelschanze
K-92
HS-102
101,5 m
99,5 m
270,5 pkt
1.
–
–
14.
5 lutego
2005
Braunlage
Wurmbergschanze
K-90
HS-100
93,0 m
99,0 m
254,5 pkt
2.
8,0 pkt
Thomas Lobben
15.
10 marca
2006
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
132,0 m
127,5 m
248,1 pkt
3.
6,3 pkt
Bine Zupan
16.
11 marca
2006
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
132,0 m
133,0 m
258,0 pkt
1.
–
–
17.
26 stycznia
2018
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
96,0 m
92,5 m
215,7 pkt
1.
–
–
18.
28 stycznia
2018
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
127,5 m
140,0 m
236,7 pkt
1.
–
–
19.
15 grudnia
2018
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
144,0 m
–
116,6 pkt
3.
7,0 pkt
Robin Pedersen
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego. [6]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
5 lipca
2002
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
91,0 m
253,0 pkt
2.
6 lipca
2002
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
90,5 m
249,5 pkt
3.
8 lipca
2005
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
94,5 m
92,5 m
262,0 pkt
4.
10 lipca
2005
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
100,5 m
111,5 m
256,6 pkt
5.
3 lipca
2009
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
90,0 m
92,0 m
254,5 pkt
6.
5 lipca
2009
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
115,5 m
112,5 m
280,9 pkt
7.
11 lipca
2009
Villach
Alpenarena
K-90
HS-98
102,5 m
98,5 m
267,0 pkt
8.
12 lipca
2009
Villach
Alpenarena
K-90
HS-98
101,0 m
102,5 m
277,5 pkt
9.
2 lipca
2011
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
109,5 m
104,0 m
255,3 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
5 lipca
2002
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
91,0 m
253,0 pkt
1.
–
–
2.
6 lipca
2002
Velenje
Grajski grič
K-85
–
91,0 m
90,5 m
249,5 pkt
1.
–
–
3.
9 lipca
2004
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
89,0 m
88,5 m
247,0 pkt
3.
4,0 pkt
Bine Zupan
4.
24 lipca
2004
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
133,5 m
124,0 m
261,0 pkt
2.
24,0 pkt
Adam Małysz
5.
25 lipca
2004
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
125,5 m
121,0 m
240,2 pkt
2.
37,8 pkt
Adam Małysz
6.
8 lipca
2005
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
94,5 m
92,5 m
262,0 pkt
1.
–
–
7.
10 lipca
2005
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
100,5 m
111,5 m
256,6 pkt
1.
–
–
8.
3 lipca
2009
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
90,0 m
92,0 m
254,5 pkt
1.
–
–
9.
4 lipca
2009
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
104,5 m
107,5 m
253,1 pkt
2.
6,5 pkt
Primož Pikl
10.
5 lipca
2009
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
115,5 m
112,5 m
280,9 pkt
1.
–
–
11.
11 lipca
2009
Villach
Alpenarena
K-90
HS-98
102,5 m
98,5 m
267,0 pkt
1.
–
–
12.
12 lipca
2009
Villach
Alpenarena
K-90
HS-98
101,0 m
102,5 m
277,5 pkt
1.
–
–
13.
2 lipca
2011
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
109,5 m
104,0 m
255,3 pkt
1.
–
–
14.
2 lipca
2016
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
110,0 m
107,5 m
238,3 pkt
2.
13,3 pkt
Peter Prevc
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Robert Kranjec skakał dla klubu SK Triglav Kranj , mieszka w Kranju . Jego osobistym trenerem był Jani Grilc .
Jest wykwalifikowanym fryzjerem, a obecnie zatrudniony jest przez policję w swoim rodzinnym mieście Kranj.
↑ a b Skład zespołu: Damjan Fras , Primož Peterka , Robert Kranjec, Peter Žonta
↑ a b c d Skład zespołu: Rok Benkovič , Robert Kranjec, Primož Peterka , Jernej Damjan
↑ a b Skład zespołu: Primož Pikl , Mitja Mežnar , Peter Prevc , Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš , Robert Kranjec, Jernej Damjan , Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Peter Žonta , Rok Benkovič , Primož Peterka , Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Mitja Mežnar , Jernej Damjan , Robert Hrgota , Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Mitja Mežnar , Jernej Damjan , Robert Kranjec, Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Peter Prevc , Jurij Tepeš , Jernej Damjan , Robert Kranjec
↑ a b c d Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš , Jaka Hvala , Peter Prevc
↑ a b c d e f g h Seria konkursowa została odwołana
↑ a b Skład zespołu: Primož Peterka , Bine Zupan , Rok Benkovič , Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš , Primož Peterka , Jernej Damjan
↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan , Jurij Tepeš , Jure Šinkovec , Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš , Anže Lanišek , Peter Prevc
↑ Zespół nie awansował do II serii
↑ Skład zespołu: Miha Rihtar , Blaž Vrhovnik , Grega Lang , Robert Kranjec
↑ a b Rozegrano tylko jedną serię.
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Skocznia normalna indywidualnie
Skocznia duża indywidualnie
Drużynowo
1992
1993: SSK Ilirija
1994: SSK Ilirija
1995: SSK Ilirija
1996: SK Triglav
1997: SK Triglav
1998: SK Triglav
1999: SK Triglav
2000: SSK Ilirija
2001
2002
2003: SK Triglav I
2004: SK Triglav (Šparovec , Zupan , Kranjec , P. Peterka )
2005: SK Triglav (Zupan , Bogataj , Kranjec , Urbanc )
2006: SK Triglav I(Zupan , Kranjec , Urbanc , Peterka )
2007: SSK Ilirija (Babnik , Radelj , A. Damjan , J. Damjan )
2008: SSK Ilirija (Babnik , Kramaršič , Šinkovec , J. Damjan )
2009: SSK Ilirija (A. Damjan , Kramaršič , Šinkovec , J. Damjan )
2010: SK Triglav I (Dobovšek , Urbanc , P. Prevc , Kranjec )
2011: SK Triglav I (Dobovšek , Urbanc , P. Prevc , Judež )
2012: SK Triglav I (Urbanc , Dežman , Judež , Kranjec )
2013: SK Triglav I (C. Prevc , Dežman , Urbanc , P. Prevc )
2014: SK Triglav I (C. Prevc , Dežman , Judež , P. Prevc )
2015: SK Triglav I (Kranjec , C. Prevc , Dežman , P. Prevc )
2016: SK Triglav I (Jelar , C. Prevc , D. Prevc , P. Prevc )
2017: SK Triglav I (D. Prevc , C. Prevc , Jelar , Dežman )
2018: SK Triglav I (Jelar , P. Prevc , Dežman , D. Prevc )
2019: SSK Ljubno BTC I (Mogel , Samec , Zajc , Brezovnik )
2020: SK Triglav I (C. Prevc , Jelar , D. Prevc , P. Prevc )
2021: SK Triglav I (P. Prevc , M. Hafnar , D. Prevc , C. Prevc )
2022: SK Triglav I (C. Prevc , P. Prevc , M. Hafnar , Ž. Jelar )
2023: SK Triglav I (Ž. Jelar , P. Prevc , D. Prevc , M. Hafnar )
2024: SSK Ilirija I (Bartolj , Vidic , Masle , Kos )
Zwycięzcy edycji zimowych
Zwycięzcy edycji letnich