TKh100-51
 TKh100-51 w skansenie w Chabówce | |
| Inne oznaczenia |
Rosenberger Kleinbahn 2 |
|---|---|
| Producent | |
| Lata budowy |
1928 |
| Układ osi |
C n2t |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
44,5 t[1] |
| Długość |
9500 mm[1] |
| Średnica kół napędnych |
1200 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
12 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
80,1 m² |
| Powierzchnia rusztu |
1,4 m² |
| Średnica cylindra |
430 mm |
| Skok tłoka |
550 mm |
| Pojemność skrzyni węglowej |
1,4 t |
| Pojemność skrzyni wodnej |
5,5 m³ |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
55 km/h[1] |
TKh100-51 – jeden z dwóch zachowanych parowozów, noszących na PKP oznaczenie serii TKh100. Egzemplarz TKh100-51 stanowi część ekspozycji Skansenu taboru i urządzeń kolejowych w Chabówce.
TKh100-51 został zbudowany w niemieckiej firmie Orenstein & Koppel w 1928 roku (nr fabryczny 11688), należał do znormalizowanego typu ELNA 4. Zbudowany był dla kolei Olesno – Praszka (Rosenberger Kleinbahn), która została w 1928 roku przebudowana na normalnotorową, i na której nosił numer 2[2] (drugi parowóz tego typu nr 1 trafił po wojnie na koleje NRD pod numerem 89 954)[1].
Rozpoczął służbę na PKP w 1945 roku. Pracował w lokomotywowniach: Gdynia (1951), Gdańsk Zaspa (1954), Toruń (1954), Malbork (1960), Zajączkowo Tczewskie (1960)[2]. Został wycofany z eksploatacji w kwietniu 1967 i 15 września 1968 skreślony z inwentarza[2]. Był ostatnim parowozem serii TKh100 na PKP[1]. Do skansenu w Chabówce trafił w 1998 roku, a w następnym roku został odbudowany ze stanu zdewastowanego[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paweł Terczyński, Atlas parowozów, wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.