Przejdź do zawartości

Tadeusz Jasudowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Jasudowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1944
Urniaże

Profesor doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawa człowieka, prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1972
UMK

Habilitacja

1983

Profesura

12 czerwca 1997

Nauczyciel akademicki
jednostka

Katedra Praw Człowieka WPiA UMK

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Tadeusz Karol Jasudowicz (ur. 2 sierpnia 1944 w Urniażach) – polski prawnik, specjalista w zakresie praw człowieka i prawa międzynarodowego, profesor zwyczajny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Kowieńszczyznie, w wieku 3 lat został wywieziony z matką i rodzeństwem przez Sowietów do Kraju Krasnojarskiego na Syberii (sowchozu Dierbiniec, ZSRR), gdzie spędził kolejne 8 lat. 29 grudnia 1955 w ramach tzw. „repatriacji” przyjechał do Polski.

W 1961 ukończył Liceum im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Giżycku, a następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po ich ukończeniu w 1966 (pod opieką Remigiusza Zaorskiego) został zatrudniony na stanowisku asystenta stażysty w Zakładzie Prawa Międzynarodowego UMK. Stopień doktora nauk prawnych uzyskał w 1972, tematem jego rozprawy był Wpływ zmiany okoliczności na obowiązywanie umów międzynarodowych : norma rebus sic stantibus, a promotorem Janusz Symonides. W 1983 uzyskał na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Normy regionalne w prawie międzynarodowym stopień doktora habilitowanego w zakresie prawa międzynarodowego. W 1997 otrzymał tytuł naukowy profesora.

Pracował w Zakładzie Prawa Międzynarodowego i Publicznego. W 1990 został kierownikiem Katedry Praw Człowieka UMK (pierwszej w Polsce katedry zajmującej się tą problematyką), a w 1993 The UNESCO Chair for Human Rights and Peace (członkiem Rady ONZ ds. Praw Człowieka i Pokoju). Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, gdzie został kierownikiem Katedry Praw Człowieka i Prawa Europejskiego. W latach 1995–1998 był członkiem Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. W 1994 został członkiem Stałego Komitetu Dekady Wiedzy o Prawach Człowieka Narodów Zjednoczonych. Wszedł w skład rady naukowej czasopisma Międzynarodowe Prawo Humanitarne.

Wypromował szereg doktorów, m.in. Michała Balcerzaka (2007)[1] i Martę Szuniewicz-Stępień (2011)[2].

Działał w podziemiu, od lutego do czerwca 1984 był aresztowany w Bydgoszczy za kolportowanie pism niezależnych.[3] W 1989 startował w wyborach do Senatu w okręgu obejmującym województwo bydgoskie. Otrzymał 21.553 głosy (5,42% w okręgu)[4].

Był twórcą Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka. Został przewodniczącym Komitetu Głównego tej olimpiady.

Został członkiem komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013, 2014, skupiającej badaczy metodami nauk ścisłych katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[5][6][7].

Został członkiem Rady Naukowej kwartalnika „Prawo i Więź”[8].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Uznanie za persona non grata we współczesnym prawie dyplomatycznym (1975)
  • Wpływ zmiany okoliczności na obowiązywanie umów międzynarodowych: norma rebus sic stantibus (1977)
  • Zagadnienie europejskiego „lex specialis” w świetle aktu końcowego KBWE (1983)
  • Normy regionalne w prawie międzynarodowym (1983)
  • Odmowa służby wojskowej prawem człowieka (1987)
  • W obronie dostępu Polski do morza: (na tle sporu polsko-niemieckiego o prawnomiędzynarodowy status wód Zatoki Pomorskiej) (1989)
  • Zasada dobrego sąsiedztwa w Karcie Narodów Zjednoczonych (1989)
  • Losy obywatelstwa polskiego na Ziemi Wileńskiej (1991)
  • Widmo krąży po Europie : bezprawie paktu Ribbentrop-Mołotow (1993, ISBN 83-85149-26-0)
  • Śladami Ehrlicha: do Pawła Włodkowica po naukę o prawach człowieka (1995, ISBN 83-85149-59-7)
  • Administracja wobec praw człowieka (1996, ISBN 83-85709-90-8)
  • Demokratyczne państwo prawne in statu nascendi: w 20-lecie trudnych początków transformacji ustrojowej i prawnej (2010, redakcja, ISBN 978-83-89914-34-7)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dr hab. Michał Balcerzak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-04-28].
  2. ↑ prof. dr hab. Tadeusz Karol Jasudowicz [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2020-05-27].
  3. ↑ Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2022-02-20].
  4. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r., isap.sejm.gov.pl, 8 czerwca 1989 [dostęp 2020-05-27].
  5. ↑ Naukowcy zmierzą się z kłamstwem smoleńskim. Zobacz kiedy odbędzie się konferencja. niezalezna.pl, 1 października 2013. [dostęp 2014-10-20].
  6. ↑ II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  7. ↑ III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  8. ↑ Rada Naukowa. prawoiwiez.edu.pl. [dostęp 2018-08-18].
  9. ↑ a b c Ewa Łosińska, Prof. Tadeusz Jasudowicz – prawa człowieka wypełnione treścią [online], dzieje.pl, 10 grudnia 2018 [dostęp 2020-05-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 302-303, ISBN 83-231-1988-0.
  • Prof. dr hab. Tadeusz Karol Jasudowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-10-26].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Jasudowicz&oldid=72203653”