U-249
 U-249 po kapitulacji. Na zdjęciu widoczny m.in. kapitan jednostki oraz marynarze Polskiej Marynarki Wojennej | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
23 stycznia 1943 |
| Wodowanie |
23 października 1943 |
 Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
U-249 |
| Wejście do służby |
20 listopada 1943 |
| Wycofanie ze służby |
9 maja 1945 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
N 86 |
| Wejście do służby |
1945 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Los okrętu |
zatopiony po wojnie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni 769 t |
| Długość |
67,1 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie |
4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość |
na powierzchni 17,7 w. |
| Zasięg |
na powierzchni 8550 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga |
44 |
U-249 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wcielony do 5. Flotylli U-Bootów celem treningu i zgrania załogi; od stycznia 1945 roku jednostka bojowa.
Odbył dwa patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika. 24 marca 1945 roku załoga U-249 zestrzeliła brytyjski samolot De Havilland Mosquito i wzięła do niewoli jego pilota.
9 maja 1945 roku poddał się na morzu amerykańskiemu samolotowi, dzień później dotarł do portu w Portland (Anglia). 10 maja w Weymouth objął go dowódca Grupy Kutrów Torpedowych kpt. mar. Andrzej Jaraczewski[1]. Przebazowany do Loch Ryan (Szkocja), wykorzystywany jako jednostka doświadczalna pod oznaczeniem N 86. Zatopiony 13 grudnia 1945 roku podczas operacji Deadlight.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mariusz Borowiak: Ścigacze Polskiej Marynarki Wojennej w II wojnie światowej. Warszawa: Alma-Press, 2015, s. 280. ISBN 978-83-7020-611-6.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- U-249. www.uboat.net. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).