Przejdź do zawartości

White Lodge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
White Lodge
Zabytek: nr rej. 1250045
Ilustracja
Stan z 2008 roku
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Miejscowość

Londyn

Architekt

Roger Morris

Inwestor

Jerzy II

Rozpoczęcie budowy

1727

Ukończenie budowy

1730

Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „White Lodge”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „White Lodge”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „White Lodge”
Położenie na mapie gminy Richmond upon Thames
Mapa konturowa gminy Richmond upon Thames, po prawej znajduje się punkt z opisem „White Lodge”
Ziemia51°26′42,72″N 0°15′53,28″W/51,445200 -0,264800

White Lodge – zabytkowy gmach w Londynie, położony na terenie Richmond Park, w granicach administracyjnych London Borough of Richmond upon Thames. Dawna rezydencja królewska, obecnie należąca do Royal Ballet School.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

XVIII wiek

[edytuj | edytuj kod]

Budynek został wzniesiony w latach 1727-1730 na polecenie króla Jerzego II. Pierwotnie jego zasadniczą funkcją miało być goszczenie króla i jego świty w czasie polowań w Richmond Park, jednak szybko gmach stał się również ulubionym miejscem wypoczynku królowej Karoliny. W 1751 obiekt stał główną siedzibą najmłodszej córki Jerzego i Karoliny, księżniczki Amelii, która wiodła życie bezdzietnej panny. Amelia wywołała ogromne kontrowersje, uważając cały Richmond park za swoją prywatną własność i zamykając go dla osób postronnych. Ostatecznie decyzję tę uchylił sąd. W 1761 zarządzanie parkiem Richmond przejął od Amelii blisko związany z królem Jerzym III lord Bute, który zamieszkał w White Lodge i rezydował tam m.in. w latach 1762-1763, kiedy to pełnił urząd premiera Wielkiej Brytanii. Po śmierci Bute'a w 1792 rezydencja nie była konserwowana i jej stan systematycznie się pogarszał.

XIX wiek

[edytuj | edytuj kod]

W 1801 król Jerzy przekazał White Lodge w dożywotni użytek ówczesnemu premierowi Henry'emu Addingtonowi, od 1805 znanemu jako lord Sidmouth. Po jego śmierci w 1844 rezydencja wróciła pod zarząd królewski. Decyzją królowej Wiktorii została następnie przekazana jej ciotce, księżniczce Marii. Po śmierci Marii w 1857 rezydencja została wybrana przez małżonka Wiktorii, księcia Alberta, jako dogodna rezydencja dla małoletniego następcy tronu, księcia Edwarda, późniejszego króla Edwarda VII. Albert uważał, iż położona nieco na uboczu rezydencja będzie spokojnym miejscem, gdzie Edward, mający skłonności do hulaszczego trybu życia, będzie mógł poświęcić się nauce.

Po wyjeździe Edwarda do Irlandii, gdzie kontynuował edukację, White Lodge zostało wybrane przez królową Wiktorię jako miejsce przeżywania żałoby po śmierci jej matki, księżnej Wiktorii. W 1869 Wiktoria, wówczas pogrążona już w głębokiej żałobie po śmierci męża, przekazała rezydencję w użytkowanie swej kuzynce, księżniczce Marii Adelajdzie i jej mężowi, księciu Franciszkowi.

XX wiek

[edytuj | edytuj kod]

Przez pierwsze ponad 20 lat XX wieku gmach pozostawał w rękach prywatnych, ale w 1923 wrócił do rodziny królewskiej i przez pierwsze dwa lata po ślubie był siedzibą książąt Yorku, rodziców królowej Elżbiety II: księcia Alberta (później panującego jako król Jerzy VI) oraz księżnej Elżbiety. Wkrótce jednak książęta uznali, że utrzymanie rezydencji jest zbyt drogie, a ponadto jej położenie w publicznym parku zanadto narusza ich prywatność. Przez kolejne trzydzieści lat rezydencja była wynajmowana przez Koronę prywatnym użytkownikom. W 1955 stała się szkołą baletową dla młodzieży w wieku 11-16 lat. Pełni tę funkcję do dziś, obecnie w strukturach Royal Ballet School (Królewskiej Szkoły Baletowej).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]