Wrzałka płaskozębna
Systropha planidens | |
Giraud, 1861 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Systropha planidens |
Wrzałka płaskozębna[1] (Systropha planidens) – gatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych i podrodziny wigorczykowatych.
Gatunek ten został opisany w 1861 roku przez Josepha-Étienne Giraudego[2].
Pszczoła o ciele długości od 10 do 12,5 mm. Samice cechują się pierwszym członem biczyka czułka nieco krótszym niż dwa następne razem wzięte i wszystkimi tergitami brązowoszaro owłosionymi. Samce charakteryzują się brakiem wycięcia na tylnym brzegu siódmego tergitu, dużymi i ściętymi u szczytu zębami po bokach drugiego sternitu oraz małymi brodawkami na bokach trzeciego sternitu[3].
Owad o rozsiedleniu europontyjskim[3], znany z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Grecji, Rosji[2], Krymu, Turcji, Zakaukazia i Iranu[3]. Występuje w jednym, letnim pokoleniu. Gatunek oligolektyczny, związany z powojami[3].
W 2002 umieszczony został na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek o słabo rozpoznanym statusie[4]. W Czechach uznawany za gatunek krytycznie zagrożony, a w Niemczech za silnie zagrożony[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mikołaj Borański. Gatunki z rodzaju Systropha Illiger, 1806 w Polsce – zagrożenia i ochrona. „Biuletyn Sekcji Hymenopterologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 20, s. 3-4, 2012.
- ↑ a b Systropha planidens. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ a b c d Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
- ↑ Józef Banaszak: Apoidea. Pszczoły. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 69-74. ISBN 83-901236-8-1.