Benedykt

Benedykt (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛ̃ˈnɛdɨkt], AS: [bẽnedykt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Benedykt w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Benedykta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Benedykt	Benedyktowie
dopełniacz	Benedykta	Benedyktów
celownik	Benedyktowi	Benedyktom
biernik	Benedykta	Benedyktów
narzędnik	Benedyktem	Benedyktami
miejscownik	Benedykcie	Benedyktach
wołacz	Benedykcie	Benedyktowie
depr. M. i W. lm: (te) Benedykty

przykłady:

(1.1) Papież Benedykt został emerytem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Benedykt • brat / kuzyn / wujek / dziadek Benedykt • mężczyzna imieniem (o imieniu) Benedykt • święty / błogosławiony Benedykt • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Benedykt • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Benedykt • otrzymać / dostać / przybrać imię Benedykt • dzień imienin / imieniny Benedykta • na Benedykta (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. benedyktyn m, benedyktynka ż, benedykta ż, benedykt mrz, st.pol. Bień

zdrobn. Benek m, Benuś m

forma żeńska Benedykta ż

przym. benedyktyński, Benedyktowy, benedyktowy

związki frazeologiczne:

przysłowie: Benedykt w pole z grochem, Wojciech z owsem jedzie, Marek ze lnem, Filip tatarkę wywiedzie

etymologia:

(1.1) łac. Benedictus < łac. benedictus → błogosławiony

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Benedict
• białoruski: (1.1) Венядзікт m
• czeski: (1.1) Benedikt m
• esperanto: (1.1) Benedikto
• francuski: (1.1) Benoît m, Benoit m
• hiszpański: (1.1) Benedicto m
• łaciński: (1.1) Benedictus m
• niemiecki: (1.1) Benedikt m
• nowogrecki: (1.1) Βενέδικτος m
• rosyjski: (1.1) Бенедикт m, Венедикт m
• słowacki: (1.1) Benedikt m
• szwedzki: (1.1) Benedikt w, Benedict w
• włoski: (1.1) Benedetto m

źródła: