Przejdź do zawartości

Popielec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: popieleć

Popielec (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[pɔˈpʲjɛlɛt͡s], AS[popʹi ̯elec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. zob. Środa Popielcowa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dopiero we wstępną środę, w Popielec, nie szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała się do wyjścia.[1]
(1.1) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Środa Popielcowa, Wstępna Środa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. popielnica ż, popiół mrz, popielnik mos/mrz
przym. popielcowy
związki frazeologiczne:
miło jak w Popielecprzysłowia gdy w Popielec pogoda, wiosna będzie sucha; gdy deszcz będzie mokra; a jeżeli zimno, będzie zimnagdy w Popielec pogoda służy, suchą wiosnę wróży
etymologia:
czes. popielec < kalka z łac. dies cinerum[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Środa Popielcowa
źródła:
  1. W. Reymont: Chłopi
  2. J. Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III
  3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 29.