Przejdź do zawartości

barwnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

barwnik (język polski)

[edytuj]
barwniki (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈbarvʲɲik], AS: [barvʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) substancja służąca do barwienia innych rzeczy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbarwnikbarwniki
dopełniaczbarwnikabarwników
celownikbarwnikowibarwnikom
biernikbarwnikbarwniki
narzędnikbarwnikiembarwnikami
miejscownikbarwnikubarwnikach
wołaczbarwnikubarwniki
przykłady:
(1.1) Ten sok zawiera sztuczne barwniki.
(1.1) Jest to gotowa do kładzenia masa szpachlowa, do której dodaje się barwniki w płynie. Kładzie się kilka kolejnych warstw w różnych kolorach, a na końcu blichuje się i szlifuje – aż do uzyskania efektu marmuru[1].
składnia:
(1.1) barwnik do + D.
kolokacje:
(1.1) barwnik akrydynowy / naturalny / sztuczny • barwnik spożywczy • barwnik do tkanin / skóry / drewna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. barwienie n, wybarwienie n, wybarwianie n, odbarwiacz m, zabarwienie n, barwiarstwo n, barwiarka ż, zabarwianie n, barwa ż, barwność ż
czas. barwić ndk., wybarwić dk., wybarwiać ndk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., zabarwić dk., zabarwiać ndk.
przym. barwny, barwnikowy
przysł. barwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. pigment • farba • koloryzator
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Ludmiła Kamińska-Bartocha, Stare techniki zdobienia ścian w nowym wydaniu, „Trybuna Śląska”, 2003-01-29, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=barwnik&oldid=8481073”