berlińczyk
berlińczyk (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [bɛrˈlʲĩj̃n͇t͡ʃɨk], AS: [berlʹĩĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Berlina[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik berlińczyk berlińczycy dopełniacz berlińczyka berlińczyków celownik berlińczykowi berlińczykom biernik berlińczyka berlińczyków narzędnik berlińczykiem berlińczykami miejscownik berlińczyku berlińczykach wołacz berlińczyku berlińczycy
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Berlin m, berlina ż, berlinka ż, berlińskość ż
- forma żeńska berlinka ż, berlinianka ż
- przym. berliński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) berlindar
- czeski: (1.1) Berlíňan m
- duński: (1.1) berliner w
- esperanto: (1.1) berlinano
- fiński: (1.1) berliiniläinen
- francuski: (1.1) Berlinois m
- gruziński: (1.1) ბერლინელი
- hiszpański: (1.1) berlinés m
- jidysz: (1.1) בערלינער m (berliner)
- kataloński: (1.1) berlinès m
- niemiecki: (1.1) Berliner m
- nowogrecki: (1.1) Βερολινέζος m
- rosyjski: (1.1) берлинец m
- słowacki: (1.1) Berlínčan m
- słoweński: (1.1) Berlinčan m
- turecki: (1.1) Berlinli
- ukraiński: (1.1) берлінець m
- węgierski: (1.1) berlini
- włoski: (1.1) berlinese m
- źródła:
- ↑
Hasło „berlińczyk” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.