chuć
chuć (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. chęć, ochota, wola działania
- (1.2) daw. chęć do robienia złych rzeczy
- (1.3) trudne do opanowania pożądanie fizyczne, pozbawiony hamulców pociąg płciowy
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chuć chucie / chuci[1] dopełniacz chuci chuci celownik chuci chuciom biernik chuć chucie / chuci[1] narzędnik chucią chuciami miejscownik chuci chuciach wołacz chuci chucie / chuci[1]
- przykłady:
- (1.1) Nie pieniędzy nam trzeba, waszmościowie, a chuci szlachetnej.
- (1.2) Tylko do figlów chuć ma zawsze, nie do nauki.
- (1.3) Poczuł, że ogarnia go zwierzęca chuć.
- składnia:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- zwierzęca chuć
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) słowo używane w języku staropolskim do mniej więcej końca XVII w., później przeszło w (1.2); dwa pierwsze znaczenia przestarzałe; w znaczeniu (1.3) nadal w użyciu
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.3) юр m, похаць ż, пажада ż
- duński: (1.3) lyst
- esperanto: (1.3) volupto
- hiszpański: (1.3) lujuria ż, concupiscencia ż
- niemiecki: (1.3) Lust ż
- rosyjski: (1.3) похоть ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.