kleik

kleik (język polski)

kleik (1.1)

kleik (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈklɛ^jik], AS: [kle^i ̯ik], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: klej

(1.2) kulin. potrawa z rozgotowanego ryżu lub kaszy, podawana głównie chorym lub dzieciom

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kleik	kleiki
dopełniacz	kleiku	kleików
celownik	kleikowi	kleikom
biernik	kleik	kleiki
narzędnik	kleikiem	kleikami
miejscownik	kleiku	kleikach
wołacz	kleiku	kleiki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klej m, klejówka ż

czas. kleić, skleić, sklejać, przykleić, przyklejać, wykleić, wyklejać, przykleić, przyklejać

przym. klejowy, kleikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: klej

• angielski: (1.2) gruel
• kornijski: (1.2) yos m
• ukraiński: (1.1) клейстер m

źródła: