mån

mån (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) stopień, miara, zakres

(1.2) (w złożeniach) margines, zapas

przymiotnik

(2.1) taki, któremu na czymś zależy, dla którego coś jest ważne

odmiana:

(1.1) en mån, nieodm.

(2.1) mån, månt, måna; st. wyższy månare; st. najwyższy månast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) i mån av något → w miarę czegoś • i mån av behov → w miarę potrzeby • i mån av förmåga → w miarę możności

(1.1) i någon mån → w jakimś stopniu • i viss mån → w pewnym stopniu • i ringa mån → w niewielkim stopniu

(2.1) vara mån om något → troszczyć się o coś • vara mån om sig → dbać o swoją sytuację ekonomiczną

synonimy:

(1.1) grad, mått, utsträckning, omfattning

(1.2) marginal

(2.1) angelägen, aktsam, omtänksam

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) czas. måna, månde

(1.1) przysł. månne, månntro

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe förmån, hårsmån, jordmån, krympmån, mannamån, prutmån, sömsmån

fraza przysłówkowa i görligaste mån • i möjligaste mån

etymologia:

uwagi:

por. måtto

źródła: