Przejdź do zawartości

upokarzać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

upokarzać (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌupɔˈkaʒat͡ɕ], AS[upokažać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. upokorzyć)

(1.1) poniżać kogoś, obrażać czyjąś godność

czasownik zwrotny niedokonany upokarzać się (dk. upokorzyć się)

(2.1) poniżać siebie samego, obrażać własną godność
(2.2) okazywać pokorę, skruchę przed kimś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upokorzenie n, upokarzanie n, pokora ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Częstym błędem jest używanie formy „upakarzać[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Poradnia Językowa Uniwersytetu Łodzkiego [1]