İçeriğe atla

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Koordinatlar: 35°10′N, 33°21′E

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti haritadaki konumu
Başkent
ve en büyük şehir
Kuzey Lefkoşa
Resmî dil(ler)Türkçe
Etnik gruplar
(2020)
Türkler (%99,2)
Rumlar (%0,3)
İngilizler (%0,2)
Maruniler (%0,2)
Diğer (%0,1)
DemonimKıbrıs Türkü, Kıbrıslı Türk
HükûmetÜniter yarı başkanlık sistemli anayasal cumhuriyet
Ersin Tatar
• Başbakan
Ünal Üstel
Zorlu Töre[1]
Yasama organıCumhuriyet Meclisi
Tarihçe 
21 Aralık 1963-27 Aralık 1967
27 Aralık 1967-1 Ekim 1974
20 Temmuz 1974-18 Ağustos 1974
1 Ekim 1974-13 Şubat 1975
13 Şubat 1975-15 Kasım 1983
• Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti
15 Kasım 1983-günümüz
Yüzölçümü
• Toplam
3.355 km2 (167.)
• Su (%)
2,7
Nüfus
• 2022 sayımı
382.836[2]
• Yoğunluk
114/km2 (102.)
GSYİH (SAGP)2016[3] tahminî
• Toplam
$3,735 milyar
• Kişi başına
$13.428
GSYİH (nominal)2020 tahminî
• Toplam
$21,407 milyar
• Kişi başına
$10.055[4]
Para birimiTürk Lirası (₺) (TRY)
Zaman dilimiUTC+2 (DAZD[5])
• Yaz (YSU)
UTC+3 (DAYZD)
Tarih formatıMiladi Takvim
Trafik akışısol
Telefon kodu+90 392
İnternet alan adı.ct.tr ve .tr

Kuzey Kıbrıs, resmî adıyla Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC), Akdeniz'deki Kıbrıs adasının kuzey kısmında yer alan, fiilî devlet. Varlığı Türkiye ve Türk Devletler Teşkilatı[6] dışında hiçbir ülke/oluşum tarafından tanınmamaktadır.[7] Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi kuruluşlar ve uluslararası toplum tarafından 1974'te Türkiye'nin gerçekleştirdiği Kıbrıs Harekâtı'ndan beri Kıbrıs Cumhuriyeti'nin Türkiye işgali altındaki toprağı olarak nitelenir.[8][9]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ne uluslararası toplum tarafından ekonomi, ulaşım, spor gibi alanlarda ambargolar uygulanmaktadır.[10][11] Ambargolardan dolayı ekonomik olarak Türkiye'ye bağımlı hâle gelmiştir.[12] Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Türkiye tarafından ekonomik, siyasi ve askerî olarak desteklenmektedir. Ülke 2000'li yılların başlarından itibaren ekonomik sıkıntılar yaşamaya başlamıştır fakat 2001 yılından itibaren ekonomide hızlı bir büyüme yaşanmıştır.[12][13][14]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu madde kapsamında Kıbrıs Sorunu çerçevesindeki tarihçe incelenmektedir. Genel Kıbrıs tarihi için Kıbrıs sayfasına bakınız.
Büyük Han, Lefkoşa

Venedikliler dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kıbrıs'ta Venedik Cumhuriyeti hâkimiyeti, 26 Şubat 1489'da başladı. O dönemde adanın hâkimi olan Lüzinyan kralı, Katerina Kornaro adlı bir Venedik soylusuyla evlendi. Kral ölünce ada Venediklilere kaldı.[15]

Adayı yöneten Venedikli, Mağusa'da ikamet etmekteydi. Venedikliler döneminde askeriyeye önem verilmiş, Mağusa'nınki başta olmak üzere kaleler sağlamlaştırılmıştı. Lefkoşa Surları ise 8 milden 3 mile indirilerek yeniden yapılmıştır.[15]

Osmanlı dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Kıbrıs Eyaleti ve Cezayir-i Bahr-i Sefid Eyaleti
Kıbrıs'ın, Osmanlı İmparatorluğu'nda denizci olan Piri Reis tarafından oluşturulmuş tarihî haritası.

Fetihten önce Kıbrıs, Doğu Akdeniz'deki Osmanlı Devleti'ne ait gemilerine akın yapan Hristiyan korsanlarının sığınağı hâline gelmiştir.[16] Bu korsanlar genellikle deniz ticaret gemilerine ve hacca giden yolculara saldırarak buradaki yol güvenliğini yok etmektedir. Bunun gibi nedenlerden dolayı Kıbrıs'ın alınması gerekli görülmüştür.[17]

Kıbrıs, II. Selim'in hükümdarlığı esnasında, Lala Mustafa Paşa komutasındaki ordu ve Piyale Paşa komutasındaki donanma tarafından,[18] 1 Temmuz 1570'te başlayıp[19] 1 Ağustos 1571'de Mağusa'nın fethedilmesiyle[20] Osmanlı idaresine girdi. Kıbrıs'ın fethiyle Osmanlı Devleti, Doğu Akdeniz'e tamamen hâkim olmuştur.[21]

15 Eylül 1570 tarihinde Lala Mustafa Paşa, tören ile Lefkoşa şehrine girmiştir.[22] Kıbrıs fethedildiği tarihte adada çok az sayıda Ortodoks Rum vardı. Çünkü Venedikliler Katolik idi ve Ortodoks Kilisesi'ne yaşama hakkı tanımıyordu. Osmanlı Devleti Ortodokslara serbestçe kilise kurma ve gelişme imkânı sağladı. Böylece adada Ortodoks Kilisesi gelişti ve Katolik Kilisesi etkinliğini kaybetti.

1571 yılında Kıbrıs'ta yapılmış bulunan nüfus sayımında yerli halkın nüfusu 150.000'dir. Burada bulunan Türk askeri ise 30.000 kadardır.[23] Fethin ardından Karaman'dan adaya göç ettirilen Türkler, adanın ilk Türk sakinleridir.[24] Bugün adada yaşayan Kıbrıs Türkleri'nin (Kıbrıs Harekâtı'ndan sonra Türkiye Cumhuriyeti'nden gelenler hariç) soyu bu Osmanlı idaresinde adaya gönderilen Türklerden gelmektedir.[25]

Birleşik Krallık dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
1931 yılında Enosis taraftarı Rum gösterileri
Ana madde: Kıbrıs (Birleşik Krallık)

93 Harbi'nde Rus İmparatorluğu karşısında yenilen Osmanlı, Ruslara karşı fazla ödün vermemek amacıyla,[26] Birleşik Krallık'ın isteği üzerine ada 92.799 sterline kiralanmıştır.[27] Osmanlı mülkiyeti devam ediyor sayılmakla birlikte, yönetim tamamen Birleşik Krallık'a geçti.[28] Birleşik Krallık adayı "Komiser" diye tabir ettiği yüksek rütbeli yöneticilerle idare etmiştir. 1914'te başlayan I. Dünya Savaşı'nda Osmanlı'nın Birleşik Krallık karşısındaki Almanya'nın yanında savaşa girmesi üzerine Birleşik Krallık adayı ilhak edip adaya vali tayin etti. 1923'te imzalanan Lozan Barış Antlaşması'nın 21. Maddesi gereğince, Birleşik Krallık'a ilhakı tanındı.[29] 1925 yılında Kıbrıs kraliyet kolonisi olarak ilan edildi ve adaya ilk Türkiye Cumhuriyeti konsolosu atandı.[30]

Ekim 1931'de itibaren Rumlar Enosis isteğiyle ayaklandı, Rumlar'ın Birleşik Krallık yönetimine karşı ayaklanması sonucu Birleşik Krallık'ın politikası sertleşti. Yunan ve Türk tarihinin okutulması, iki ülkenin bayraklarının kullanılması ve Yunan ya da Türk ulusal kahramanlarının resimlerinin sergilenmesi yasaklandı.[31] Türk topluluğu Enosis'e karşı olduğunu açıkladı. 1943 yılında Kıbrıs Adası Türk Azınlığı Kurumu (KATAK) kuruldu. Fakat KATAK'ın faaliyetini yetersiz bulan Fazıl Küçük KATAK'tan ayrılmış ve 23 Nisan 1944'te Kıbrıs Millî Türk Halk Partisi (KMTHP)'ni kurmuştur.

II. Dünya Savaşı'nın ardından kolonilerin tasfiyesi eğilimi yaygınlaşınca, Yunanistan Hükûmeti 1954'te Birleşmiş Milletler'e ulusların kendi kaderlerini tayin haklarının (Self-determinasyon) Kıbrıs için de uygulanması yolunda başvuruda bulundu. Türkiye'nin karşı çıktığı bu istek Birleşmiş Milletler'ce reddedildi.

EOKA 1 Nisan 1955'te adada faaliyete geçti. Rumlar arasında Enosisçi-Anti Enosisçi çatışması başladı. Türkiye ilk kez sorunda taraf olmayı kabul etti[kaynak belirtilmeli] ve 29 Ağustos'ta Londra'da Birleşik Krallık ve Yunanistan'ın katıldığı toplantıda, Türkiye de temsil edildi. 15 Kasım 1957'de Türk Mukavemet Teşkilatı (TMT) kuruldu. 1958 yılında gündeme gelen MacMillan Planı'na göre Kıbrıs'ın İngiliz Milletler Topluluğu içinde kalmasına ama Türkiye ve Yunanistan'la da bağlara sahip olmasına karar verildi.

1960'tan 1974'e

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kıbrıs Fatihi olarak bilinen Bülent Ecevit

1960'ta kurulan Kıbrıs Cumhuriyetinde her iki toplum da %70 Rum-%30 Türk oranında her kurumda temsil hakkına sahipti. Fakat Kıbrıs Cumhuriyeti cumhurbaşkanı III. Makarios 30 Kasım 1963'te 13 maddeden oluşan anayasa değişikliği önerilerini sundu. Bunlar arasında anayasanın değişmez maddeleri, Kıbrıs Türk'ü olan Başkan Yardımcısının veto hakkının ortadan kaldırılması, Temsilciler Meclisinde ayrı çoğunluklar ilkesinin ortadan kaldırılarak kararların basit çoğunlukla alınması, ayrı belediyelerin ortadan kaldırılması gibi maddeler de bulunmaktaydı.

ABD Başkanı Kennedy, Makarios'a bundan vazgeçmesini önerdi ve Türkiye değişiklikleri kabul etmeyeceğini bildirdi. Kıbrıs Türkleri'nin de reddi üzerine Kıbrıs Rumlarıyla Kıbrıs Türkleri arasında 21 Aralık 1963'te Kanlı Noel adı verilen toplumlararası çatışmalar patlak verdi. Bu çatışmalarla birlikte Kıbrıs Türklerinin hükûmetteki temsiliyeti sona ererken, yer yer Türklere karşı katliamlar yaşandı, 25.000 civarında Kıbrıslı Türk göçmen oldu ve enklavlarda yaşamaya başladı. Bu dönemdeki yönetimin adayı Yunanistan'a ilhak planı olan Akritas Planı daha sonraları basına sızdı.

1967'de Rum saldırıları tekrar başladı. Yunanistan Ordusu'nun 15 bin askeri, gayri resmî olarak adaya yerleştirildi. Türklere karşı sürdürülen sindirme politikasının durdurulması için Türkiye ve Yunanistan başbakanları arasında düzenlenen toplantı bir sonuç vermeyince, Türkiye askerî müdahalede bulunacağını açıkladı.

TBMM hükûmete müdahale yetkisi verdi. Türk uçakları Kıbrıs üzerinde uçmaya başladı. Donanma ve çıkarma birlikleri harekete geçti. ABD’nin arabuluculuğuyla Yunanistan birliklerinin geri çekilmesi sağlanınca, Türkiye harekâtı durdurdu. Yunanistan'ın askerleri üç Türk köyünden geri çekilirken arkalarında 24 ölü bıraktılar.[kaynak belirtilmeli] 1964’ten beri Türkiye’de bulunan Rauf Denktaş gizlice adaya gitti. Denktaş, Yunanlarca tutuklandı ama Türkiye ve ABD’nin itirazı üzerine iade edildi.

1970'li yılların başlarında Yunanistan'ı kontrol eden askerî cunta yönetimi, III. Makarios'un tutumları ve enosisin yolunda ilerleme olmamasından dolayı memnun değildi.[32] Cunta, 15 Temmuz 1974 tarihinde Kıbrıs Ulusal Muhafız Birliği'ne emir vererek bu birliğin komutanının görevinden alınmasını ve adanın kontrolünü Yunan subayların bulunduğu bu birliğin almasını istedi.[33] Birlik aynı gün Lefkoşa'daki Başkanlık Sarayı'nı bastı ve III. Makarios görevden alındı.[34] Nikos Sampson yeni hükûmetin devlet başkanı olduğu dünyaya ilan edildi.[35] Her ne kadar milliyetçi Rumlar tarafından darbe yapılsa da Yunanistan ile birleşmedi, Kıbrıs'ın bağımsızlığı devam etti ve bağımlı bir yönetim olmadı.[36] Türkiye Cumhuriyeti, gerçekleştirilen darbe nedeniyle[37] Zürih ve Londra Antlaşması'nın IV. maddesine istinaden[38] gerçekleştirdiğini savunarak 20 Temmuz 1974 tarihinde Kıbrıs'a karadan ve havadan harekât başlattı.[39][40] Türk birlikleri, adaya indikten kısa bir süre sonra adanın büyük şehirlerinden bir olan Girne'ye girdi. Başkent Lefkoşa'ya doğru ilerlemeye başladı. 22 Temmuz'da taarruz sonucunda Türk birlikleri önce Girne’ye girdi, daha sonra da başkent Lefkoşa’ya yöneldi. Ateşkes başlamadan Girne-Lefkoşa hattı birleşti.

Geçici ateşkes ilan edildiyse de Rum birliklerinin bu ateşkes kurallarına uymaması sonucu Türkiye Dışişleri Bakanı Turan Güneş’in “Ayşe tatile çıksın” parolasıyla 13 Ağustos'ta Türk birlikleri tekrar ilerlemeye başladı. Türk birlikleri 14 Ağustos'ta başkent Lefkoşa'ya, 15 Ağustos'ta Lefke ve Mağusa'ya girdi. Uluslararası baskılar sonucunda ateşkes ilan edildi[41] ve adanın %37'si Türkler'in kontrolüne geçti.[42] 170.000 civarındaki Kıbrıslı Rum[43] kuzeyde bulunan evlerinden göç ettirildi, 50.000 Kıbrıslı Türk ve daha sonra da Türkiye'nin teşviki[42] ile Türkiye'den gelen göçmenler ise bu evlere yerleştirildi.[42]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin ilanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin ilanı
Rauf Denktaş kurucu cumhurbaşkanı

Kıbrıs Harekâtı sonrasında 1976'da Kıbrıs Türk Federe Devleti kurulmuştur.

15 Kasım 1983'te Kıbrıs Türk Federe Devleti meclisi self-determinasyon hakkını kullanarak oy birliği ile aldığı bir kararla, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ni ilan etmiştir. KKTC'nin kuruluş bildirgesini kurucu cumhurbaşkanı Rauf Denktaş okudu. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin kurulması, Kıbrıs Cumhuriyeti, Yunanistan’ın ve pek çok devletin yanı sıra Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin de tepkisini çekti.

Güvenlik Konseyi, 18 Kasım’da aldığı bir kararla bağımsızlık kararını kınadı. 13 Mayıs 1984’te de Güvenlik Konseyi 550 sayılı kararı ile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin ilanını ayrılıkçı bir hareket olarak tanımladı.[44]

Görüşmeler ve Çözüm Arayışları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kıbrıs Sorunu, dünyanın gündemine girdiğinden beri başta Birleşmiş Milletler bünyesindeki çalışmalar olmak üzere adanın birleştirilmesi gayesi ile birçok faaliyet yürütülmüştür. Fakat bunlardan bir sonuç alınmamıştır. Bunlardan biri olan 2004 Annan Planı referandumu da Kıbrıslı Türklerin "kabulü" ve Rumların "reddi" ile gerçekleşmemiştir. 1 Mayıs 2004'te Kıbrıs Cumhuriyeti tüm adayı temsilen Avrupa Birliği’ne girmişlerdir.[45]

Coğrafya

[değiştir | kaynağı değiştir]
Girne Dağları'nda Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bayrağı ve Mustafa Kemal Atatürk'ün "Ne Mutlu Türküm Diyene" sözü.
Ana madde: Kıbrıs coğrafyası

Toprakları kuzeyde Dipkarpaz, batıda Güzelyurt, güneyde de Akıncılar'a doğru yayılır. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ile Kıbrıs Cumhuriyeti toprakları arasında Birleşmiş Milletler'in kontrolünde tampon bölge bulunmaktadır.

KKTC'nin önemli yerleşim yerleri, başkent Lefkoşa, Girne, Gazimağusa, Güzelyurt ve İskele'dir. KKTC, etkisinde bulunduğu Akdeniz ikliminden dolayı fazla yağış almaz. Genellikle sıcak ve kuraktır.

Kıbrıs'ın sahil kıyıları, aşağı yukarı yüz milyon senedir Chelonia mydas ve Caretta caretta kaplumbağaları tarafından ziyaret edilmektedir. Bu canlılar yumurtlamak için Mayıs ve Ağustos ayları arasında Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin kumsallarına gelmektedirler. Adanın kuzeyinde doğal mağaralar da bulunmaktadır. Sarkıt ve dikitleri ile İncirli Mağarası, İnönü’deki Sütünlu Mağara, olmak üzere 85 adet civarındaki doğal mağara bulunmaktadır.[46]

KKTC'nin karasal ve denizaşırı komşuları yönlerine göre aşağıda gösterilmiştir:[47]

KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURIYETI'nden yönler
Akdeniz
daha kuzeybatıda Türkiye Türkiye 		Akdeniz
daha kuzeyde Türkiye Türkiye
  		Akdeniz
daha kuzeydoğuda Türkiye Türkiye
Akdeniz
K
B D
G
Akdeniz
daha doğuda Suriye Suriye
Kıbrıs Cumhuriyeti Kıbrıs Cumhuriyeti Kıbrıs Cumhuriyeti Kıbrıs Cumhuriyeti
  		Akdeniz
daha güneydoğuda Lübnan Lübnan ve
İsrail İsrail

Yönetim ve politika

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde siyaset ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin devlet yapısı
Ersin Tatar
Cumhurbaşkanı
2020'den beri

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti yarı başkanlık sistemi ile yönetilmektedir.[48] Cumhurbaşkanı aynı zamanda devlet başkanı, başbakan ise hükümetin başkanıdır. Ülkede çok partili demokratik bir rejim vardır. Yürütme yetkisi Cumhurbaşkanı ve hükümet tarafından kullanılmaktadır. Yasama yetkisi ise KKTC Cumhuriyet Meclisi'ne aittir.

KKTC Cumhurbaşkanı halk tarafından, 5 yıllık süre için seçilir. Bu görevi 23 Ekim 2020'den beri Ersin Tatar yürütmektedir. 50 kişiden oluşan Cumhuriyet Meclisi halkın oylarıyla seçilmektedir. 2022 genel seçimlerinde Ulusal Birlik Partisi (UBP) birinci parti çıkmıştır.

ABD merkezli Freedom House kuruluşu Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ni "özgür" olarak nitelemektedir.[49]

İdari yapılanma

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin idari yapılanması ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin ilçeleri

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti idari olarak altı ilçeye (Lefkoşa, Gazimağusa, Girne, Güzelyurt, İskele ve Lefke) bölünmüş olup, bu ilçelerin alt bölümü olarak da 12 bucak bulunur. İlçe yönetimindeki en üst düzey yönetici kaymakamdır, kaymakamlar İçişleri Bakanlığına bağlı olarak görev yapar; İçişleri Bakanı, Başbakan ve Cumhurbaşkanı'nın onayıyla atanır. En küçük yüz ölçümüne ve nüfusa sahip ilçe Lefke'yken, en büyük nüfus Lefkoşa, en büyük yüz ölçümüyse Gazimağusa ilçesinde bulunur. Yerel yönetim olarak yirmi sekiz belediye bulunur.[50]

Uluslararası statü ve dış ilişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]
ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton ve dönemin KKTC Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat, Washington, 15 Nisan 2009.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin temsilcilik ofisi, Londra, Birleşik Krallık.
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin dış ilişkileri

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Türkiye haricinde tanınmamaktadır.

1992'de Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Meclisi'nin yetkisi olmadığı halde KKTC'nin tanınmasına ilişkin karar aldığına dair bilgi aktarılmaktadır.[51] Azerbaycan-Kuzey Kıbrıs arasındaki ilişkiler aralarına Türkiye'yi de katarak "bir millet, üç devlet" anlayışının gelişmesine ve bu anlayışın söz konusu ilişkilere yön vermesine yol açmış olsa da Azerbaycan Dağlık Karabağ sorunu yüzünden KKTC'yi resmen tanımamaktadır.

Haziran 2004'te İslam Konferansı Örgütü dışişleri bakanları "Kıbrıs Türk Toplumu" sıfatıyla gözlemci olarak katılan KKTC'nin Annan Planı'nda kullanılan "Kıbrıs Türk Devleti" tanımıyla katılmasını kararlaştırmışlardır.[52][53]

29 Nisan 2004 tarihinde Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi tarafından kabul edilen 1376 sayılı kararda Kıbrıs Türk toplumu seçilmiş temsilcilerinin AKPA çalışmalarına katılabilmelerine imkân verilmesine karar verilmiştir.[54] Bu karar doğrultusunda Kıbrıslı Türkler AKPA'da temsil edilmeye başlamış ve asamble toplantılarına 2 temsilci ile gözlemci statüsünde katılmaktadır.

2005'te Gambiya, Batı Afrika ülkesinin Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ni diplomatik ilişkiler kurmaya hazır olduğunu açıklamıştır.[55] 2008'de Katar'da "KKTC Ticaret ve Turizm Ofisi" adıyla temsilciliğini açmıştır.[56]

2004 Nisan'ında yapılan Annan Planı referandumundan bugüne uluslararası camia KKTC ile var olan ilişkilerini iyileştirmeye başladı. Avrupa Birliği'nin genişlemesi'nden sorumlu üyesi Günter Verheugen raporunda bu şartlar göz önünde tutulursa AB ülkelerinin KKTC'de temsilcilikler açabileceklerini söyledi. AB KKTC'ye 259 Milyon Euro yardım taahhüt etti. Kıbrıs Cumhuriyeti tarafından engellenmeye çalışan bu yardımı KKTC direkt olarak almak istemektedir.[57][58]

Ordu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: KKTC Güvenlik Kuvvetleri Komutanlığı

KKTC'nin Güvenlik Kuvvetleri Komutanlığı (G.K.K.) adında tümen seviyesinde bir askerî birliği vardır ve 4 Alaydan oluşmaktadır. G.K.K.'nda 18 ile 40 yaşları arasında zorunlu askerliğe alınmış 5000 kadar personel bulunmaktadır. Bunun yanında Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 11. Kolordu'su Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanlığı (K.T.B.K.) yerleşmiş durumdadır.

Ekonomi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ekonomisi
Girne, Kuzey Kıbrıs'ın başlıca turizm merkezlerinden biridir. Turizm, Kuzey Kıbrıs ekonomisindeki baskın sektörlerinden biridir.

Kuzey Kıbrıs ekonomisine kamu sektörü, ticaret, turizm ve eğitimi içeren hizmet sektörü (2007'de GSYİH'nin %69'luk bir bölümü) hakimdir. Eğitim sektörünün 2011 yılında kazandığı gelir 400 milyon dolar olmakla beraber sanayi GSYİH'nin %22'sine ve tarım %9'una katkıda bulunur.[59][60] Kuzey Kıbrıs ekonomisi serbest piyasaya dayanmaktadır ve 2014 yılında yeni iş kurma alanında ülke, Avrupa'da birinci sırada yer almıştır.[61][62]

Devam eden Kıbrıs sorunu ülke ekonomisini olumsuz etkilemektedir. Kıbrıs Cumhuriyeti, uluslararası alanda tanınan otorite olarak, bölgedeki havaalanlarının ve limanlarının kendi kontrolü altında olmadığını ilan ettiği için Kuzey Kıbrıs uluslararası ambargo altındadır. Türkiye dışındaki tüm BM üyesi devletler bu liman ve havalimanlarının etkinliğini tanımamaktadır.[63] Bu durumun bir sonucu olarak Kuzey Kıbrıs büyük ölçüde Türkiye'nin ekonomik desteğine bağımlıdır ve Türk hükûmetinden para yardımı almaktadır.[60][64]

Kuzey Kıbrıs para birimi olarak Türk lirasını kullanmaktadır. İhracat ve ithalat Türkiye üzerinden yapılmaktadır.[65] Avrupa Birliği, Annan planından sonra limanların açılması sözünü verse de Kıbrıs Cumhuriyeti bunu engelledi ve her ne kadar pratik olmasa da ihracat ve ithalatın güneydeki limanla üzerinden yapılmasına izin verdi.[66]

Uluslararası alanda tanımamanın getirdiği birtakım kısıtlamalara rağmen ekonominin büyüme oranları 2001 ve 2005 yılları arasında %5,4, %6,9, %11,4, %15,4 ve %10,6 idi.[67][68] 2007'de GSYİH büyüme oranı %2 civarlarındaydı.[60] Bu büyüme, Türk Lirası'nın göreli istikrarı ile doğru orantılı olarak ilerledi. 2002'de 4.409 ABD doları olan kişi başına düşen gayrisafi millî hasıla, 2007'de üç katından daha fazla artarak 16.158 ABD dolarına kadar yükseldi.[69] Büyüme oranı 2010-2013 döneminde sırasıyla %3,7, %3,9, %1,8 ve %1,1 olarak devam etti.[70]

2011 yılında Kuzey Kıbrıs, adanın güney kesiminde meydana gelen ve elektrik santralini etkileyen bir patlamanın ardından Kıbrıs Cumhuriyeti'ne elektrik satmıştır.[71] 2015 yılında tamamlanan Kuzey Kıbrıs Su Temin Projesi, Akdeniz'in altından geçen bir boru hattıyla Türkiye'nin güneyindeki içme ve sulama suyunu Kuzey Kıbrıs'a temin etmeyi amaçlamaktadır.[72]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde asgari maaş 1 Ocak 2023 tarihinden itibaren, brüt 13.563 Türk Lirası, net 11.800 Türk Lirası olacak şekilde belirlendi.[73]

Altyapı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ercan Uluslararası Havalimanı, Kuzey Kıbrıs'ın sivil havacılık maksatlı kullanılan tek havalimanıdır.

Uluslararası telefon kodu +90 392'dir. İnternet alan adı .ct.tr'dir. Dünya Posta Birliği Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ni müstakil bir devlet olarak tanımadığından postalarda "Mersin 10 Turkey" posta kodu ile gönderilir.[74]

Kıbrıs Cumhuriyeti 1975 yılında yaptığı girişimlerle adanın kuzeyindeki deniz limanlarını yasal olarak kapalı ilan etti, kuzeyde yer alan hava ve deniz limanlarını "yasadışı sınır geçiş noktası" olarak gördüğünü uluslararası kamuoyuna bildirdi. Bu nedenle Kuzey Kıbrıs'a hava ve deniz yoluyla doğrudan ulaşım yalnızca Türkiye üzerinden mümkündür, adanın kuzeyine durmaksızın yapılacak uçuşlar Chicago Konvansiyonu ihlali olarak sınıflandırıldığından tüm uçuşlar Türkiye'de durmak zorundadır.[75] Kuzey Kıbrıs'a adanın güneyinden Yeşil Hat aracılığıyla ulaşmak da mümkün olsa da, Avrupa Birliği vatandaşlığı olmayanlar adanın kuzeyinden giriş yaptıklarında güneye geçememekte, kuzeyde kalacaklarını beyan etmeleri durumunda güneye girmelerine izin verilmediği durumlar da yaşanmaktadır.[76] Adaya ulaşımda havayolu daha fazla kullanılmakta olup, etkin tek havalimanı Ercan Uluslararası Havalimanı'dır. Deniz yolunda Gazimağusa Limanı Kuzey Kıbrıs'ın yük taşımacılığında ana kapısı pozisyonunda olup, Girne Turizm Limanı Türkiye'ye yakınlığı dolayısıyla yolcu taşımacılığında daha ağırlıklı kullanılır.[77] Ercan Havalimanı 2018 yılında 4 milyondan fazla yolcu trafiğine ev sahipliği yapmış olup, daha büyük kapasiteli yeni bir terminal binası 20 Temmuz 2023 tarihinde hizmete sunulmuştur.[78]

Turizm

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde turizm
En solda Venedik döneminden kalma Girne Kalesi ve arka planda Girne Dağları ile Girne Limanı'nın panoramik bir manzarası
Bellapais Manastırı, Girne

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin en büyük gelirlerinden biri olan turizmin ülkede büyük bir yeri vardır. Ülke iklimi tüm yıl boyunca tatil için olanaklar sağlar. Yağışlar Aralık ve Ocak aylarında yoğunlaşıp ortalama deniz sıcaklığı altı ayı aşkın bir süre 20 °C dir. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bahar aylarında saran yabani çiçekleriyle ve havayı dolduran portakal, limon ve greyfurt çiçeği kokularıyla ünlüdür.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti sahilleri yüzmek için Akdeniz'in elverişli ve güvenli, mekânlarındandır. Çoğu tatil tesislerinin modern yüzme havuzları yanında, doğu Akdeniz'in serin suları için güzel sahilleri bulunur.

Adanın iç kesiminde Beşparmak Dağları, güneyinde geniş Mesarya ovası, Ercan Havalimanı ve ülkenin başkenti Lefkoşa bulunmaktadır. Lefkoşa şehrinin tarihi merkezi etrafı 5,5 km uzunluğunda şehir duvarı ile çevrilidir ve bu duvar hâlâ sağlamdır. Girişteki kapı Osmanlılar tarafından yapılmıştır. Doğu sahili boyunca tarihî, gelişmiş Gazimağusa kenti ve onun yanında Salamis Antik Kenti yer alır. Adanın en büyük yarımadası olan Karpaz Yarımadası, yeşil kaplumbağaların yumurtlama mekânıdır. Burada özel alanlar vardır ve giriş çıkış yasaktır.[46]

8 Ekim 2020'de tampon bölge olarak bilinen Kapalı Maraş kısmının bir bölümü turistlere ve yerel halka açıldı.[79]

Demografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti demografisi

Nüfusu 2013 genel nüfus sayımına göre 286.257[80] olup yerli Kıbrıs Türkleri ve Türkiye'den gelen göçmenler olmak üzere iki esas zümreden oluşur.[81] Bu zümreler dışında Türkiye'den ve kısmen diğer ülkelerden işçi statüsünde çalışmak üzere gelenler yaşamaktadır. Az sayıda Rum ve Maruni (Kıbrıs ağzında Maronit) doğuda Dipkarpaz, köyünde, kuzeyde Koruçam (Kormacit) ve Karpaşa köylerinde yaşamaktadır. Adadaki Latin kökenli Müslümanlara "Linobamvaki" denir.

Kıbrıs Türklerinin bir kısmı 1955 yılından itibaren siyasi ve ekonomik sebeplerle ülke dışına göç etmişlerdir. Özellikle Birleşik Krallık, Avustralya ve Türkiye Kıbrıs'tan büyük oranda göç almıştır.[82] Ülkeye uygulanan ekonomik ambargolar nedeniyle üçüncü ülkelere yapılan ticarette büyük zorluklar çekilmesi ülke dışına yapılan göçlerin zaman içerisinde devamlılık kazanmasına yol açmıştır.

Yaz döneminde Türkiye ve diğer ülkelerden gelen turistler günlük nüfusun artmasına yol açmaktadır.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti büyük şehir ve merkezleri
2011 yılı[83]
Sıra Şehir ismi İlçe Nüfus
Lefkoşa
Lefkoşa

Gazimağusa
Gazimağusa

1 Lefkoşa Lefkoşa 61.378 Girne
Girne

Güzelyurt
Güzelyurt

2 Gazimağusa Gazimağusa 40.920
3 Girne Girne 33.207
4 Güzelyurt Güzelyurt 18.946
5 Gönyeli Lefkoşa 17.277
6 Değirmenlik Lefkoşa 11.895
7 Lapta Girne 11.668
8 Lefke Lefke 11.091
9 Dikmen Girne 9.120
10 İskele İskele 7.906

Dil

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Türkçe ve Kıbrıs Türkçesi
Ayrıca bakınız: Kıbrıs'ta konuşulan diller

Resmî dili Türkçedir. Halk Türkçenin Kıbrıs ağzını konuşur. Yazı dilinde 1940'lardan itibaren Latin harfleri kullanılmaktadır.[kaynak belirtilmeli] Kıbrıs ağzında Türkiye Türkçesinde kullanılmayan veya farklı anlam taşıyan bazı kelimeler bulunmaktadır. Örneğin ayakça (pedal) ve macun (reçel).

Din

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde din

Günümüzde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti nüfusu 2014 yılı itibarıyla 313.000'dir.[80] Çeşitli kaynaklarda Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki Müslüman nüfus oranının %98,71 ile %99 oranında yer aldığı belirtilmektedir.[84][85] %0,5 oranındaki halkın Ortodoks Hristiyan, %0,2 oranında halkın Maruni Hristiyan, geriye kalanların ise diğer dini inançlarının bulunduğu belirtilmiştir.[kaynak belirtilmeli]

Müslüman nüfus geleneğe bağlı olarak Sünni inancın Hanefi mezhebine bağlıdır. Din İşleri Dairesi Müslümanların dinî ihtiyaçlarına cevap vermeye çalışmaktadır. Din hizmeti veren personelin bir kısmı Türkiye'den sağlanmaktadır. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde bir Alevi azınlığı bulunmaktadır.[86]

Nüfusunun çok az kısmını oluşturan Ortodoks Rumlar ve Katolik Maruniler de bulunmaktadır.

Kıbrıs Türkleri Müslüman dünyası içerisinde yer alan en laik topluluklardan biri olarak tanımlanmıştır.[87] 2006 yılında World Values Survey adlı dünya çapında gerçekleştirilmiş çalışmaya göre Kıbrıslı Türklerin %75'i Tanrı'nın hayatlarında çok önemli olduğunu belirtmiştir. Bu oran Kıbrıslı Rumlarda %91 olmuştur. Cami ve kilise gibi ibadet yerlerine ziyaret de Kıbrıs Türklerinde yaygın olmayıp, Kıbrıslı Rumlara kıyasla daha düşük oranlarda gözlemlenmektedir.[88]

Eğitim

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde eğitim ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde bulunan okulların listesi

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti eğitim sistemi genel olarak üç bölüm olarak değerlendirilir; bunlar temel eğitim, orta eğitim ve yükseköğretimdir. Ülkede 5 yaşından 15 yaşına kadar süren zorunlu temel eğitim, ücretsizdir. Temel eğitim anaokulu, ilkokul ve ortaokul eğitimini kapsamaktadır. 5 yaş öncesi okul öncesi eğitim ise temel eğitime dahil olmasına rağmen zorunlu değildir.[89]

Zorunlu temel eğitimi orta öğretim dönemi takip eder. Bu dönem zorunlu olmayıp süresi değişebilmektedir. Lise, lise kolej, meslek lisesi, fen lisesi ve pratik sanat okulunda eğitim üç yıldır. Güzel sanatlar lisesi, anadolu lisesi, teknik lise ve turizm otelcilik okullarında eğitim dört yıllıktır.[89]

Orta eğitimden sonra yükseköğrenim dönemi gelmektedir. Bu dönemde ise önlisans, lisans, lisansüstü ve doktora eğitimi verilir. 18 veya 19 yaşında orta eğitimi bitiren öğrenciler, isteğe bağlı olarak yükseköğrenime devam edebilirler.[89]

Ülkede 2017-2018 öğretim yılı itibarıyla ilkokul ve ortaokul düzeyinde okullaşma oranı %100, lise düzeyinde okullaşma oranı %65'tir.[90]

Yükseköğretim

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Kuzey Kıbrıs'ta yükseköğretim ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki üniversiteler

Milli Eğitim Yasası'na göre yükseköğretim, orta öğretime dayalı en az iki yıllık yükseköğretim veren eğitimin tümünü kapsar. Liselerden herhangi birini başarı ile tamamlayan öğrenciler, yükseköğrenim kurumlarının koşullarına bağlı olmak kaydıyla bu kurumdan yararlanma hakkına sahiptirler. Ülkede yükseköğretim paralıdır.[90]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki üniversitelerde öğrenim gören Kıbrıslı Türk öğrencilerin sayısı 13.396 iken Türkiye'de öğrenim gören Kıbrıslı Türk öğrenci sayısı 943 ve 3. Ülkelerde öğrenim gören öğrenci sayısı 331'dir.[91]

Diğer taraftan yurt dışından Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti üniversitelerine başvuran öğrenci sayısında sürekli olarak artış görülmektedir.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde öğrenim gören yabancı öğrencilerden 55.903 öğrenci[91] gibi büyük çoğunluk Türkiye'den gelmekle birlikte, üçüncü ülkelerden ise 31.483 öğrenci[91] gelmektedir. Üniversitelerin çoğu yüksek lisans ve doktora programları gibi yüksek lisans olanakları sağlamaktadır.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki Atatürk Öğretmen Akademisi, Akdeniz Karpaz Üniversitesi, Kıbrıs Amerikan Üniversitesi, İstanbul Teknik Üniversitesi Kuzey Kıbrıs, Uluslararası Final Üniversitesi, Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi Kuzey Kıbrıs Kampüsü, Bahçeşehir Kıbrıs Üniversitesi, Ada Kent Üniversitesi, Yakın Doğu Üniversitesi, Girne Amerikan Üniversitesi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Kuzey Kıbrıs Kampüsü, Lefke Avrupa Üniversitesi, Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi, Doğu Akdeniz Üniversitesi, Kıbrıs İlim Üniversitesi,Girne Üniversitesi, Kıbrıs Sağlık ve Toplum Bilimleri Üniversitesi'nde 2017-2018 öğretim yılı itibarıyla toplamda 101.026 öğrenci vardır.[91]

Mevcut 17 üniversitenin Türkiye'deki YÖK tarafından denkliği onaylanmıştır. DAÜ ve YDÜ,[92] Avrupa Üniversiteler Birliği'nin (EUA – European University Association) tam üyesidir. Bunun yanı sıra  KKTC'deki birçok üniversitenin Uluslararası Üniversiteler Birliği (IAU – International Association of Universities) ve  İslam Dünyası Üniversiteleri Federasyonu (FUIW – Federation of the Universities of the Islamic World) üyeliği başta olmak üzere birçok uluslararası üyelikleri ve akreditasyonları bulunmaktadır. Girne Amerikan Üniversitesi, Birleşik Krallık'ta Canterbury'de 2009 yılında kampüs açmıştır, bu kampüsün denkliği 2010 yılında İngiliz Akreditasyon Konseyi tarafından kabul edilmiştir. Ayrıca Girne Amerikan Üniversitesi'nin, Amerika'da, Moldova'da, Türkiye ve Hong Kong'da ve Sri Lanka'da kampüsleri bulunmaktadır.[93]

Kültür

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kıbrıs Türk kültürü

Müzik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde zamanla birçok müzik grubu ve sanatçı yetişmiştir. Bunlar genelde klasik müzik, opera, pop, Türk sanat müziği, Türk halk müziği, rap gibi müzik türlerini icra ederler.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ve Türkiye'de faaliyet gösteren birçok Kıbrıslı Türk sanatçı vardır. Bunlardan önde gelenleri şunlardır: Cemaliye Gülten Kıyıcı, Ali İrfan Peksoylu, Kamran Aziz, Rüya Taner, Eylem Kızıl, Ziynet Sali, Işın Karaca, Babutsa, Koray Çapanoğlu, Kıbrıs Müzik Yolcuları, Grup SOS, Fikri Karayel, Buray Hoşsöz.

Mutfak kültürü

[değiştir | kaynağı değiştir]
Hellim

Kıbrıs Türk mutfağı, Türk mutfağı ve Akdeniz mutfağı ile benzerlikler göstermektedir. Bu çerçevede şeftali kebabı ve pilavuna gibi yemekler, molehiya, pirohu, koyun sütünden yapılmış hellim ve hellim kızartması, hellimli, tatlı olarak da macun, gullurikya, şamişi ve ekmek kadayıfı anılabilir.

Sanat

[değiştir | kaynağı değiştir]

Özellikle fotoğrafçılık, heykelcilik (heykeltıraşlık), resim vb. görsel sanatlar gelişmiştir.[kaynak belirtilmeli]

Spor

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde spor

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, kendisine uygulanan ambargolar yüzünden spor alanında uluslararası organizasyonlara üye olamamaktadır.[94] Ülkede kurulmuş olan Millî Olimpiyat Komitesi, Uluslararası Olimpiyat Komitesi tarafından tanınmamaktadır.[95] Başta futbol olmak üzere tüm dallarda KKTC takımlarının uluslararası arenada mücadele etmesi Kıbrıs Cumhuriyeti hükûmeti tarafından engellenmektedir.[96] Bazı Kıbrıs Türk sporcular bu nedenle Türkiye ve Rum takımlarında forma giymektedir.[96] Kıbrıs Türk Futbol Federasyonu, NF-Board'un kurucu üyelerindendir.[97]

Basın

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde basın özgürlüğü, Anayasa'nın 26. maddesince[98] garanti altına alınmıştır. Bu maddeye göre basın ve duyuru hakkı tüm vatandaşlar için serbesttir ve sansür uygulanamaz.

Bayrak Radyo Televizyon Kurumu (BRT) kamu yayıncılığı yapmakta olup Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin ilk televizyon kanalıdır. BRT 1 ve BRT 2 adında iki televizyon kanalının yanında beş adet de radyo ile kamusal yayıncılık yapmaktadır. Türk Ajansı Kıbrıs (TAK) bir devlet kurumu olarak haber ajansı faaliyeti yürütmektedir. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde altısı yerli üçü yabancı toplam dokuz haber ajansı, on üç günlük gazete, dört haftalık dergi, dört aylık dergi, altı televizyon kanalı ve yirmi bir radyo kanalı faaliyetlerine devam etmektedir. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde TRT de izlenebilmektedir.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "UBP-DP-YDP hükümet programı 25 Şubat saat 10.00'da okunacak". Özgür Gazete. 21 Şubat 2021. 21 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "KKTC'nin nüfusu 382 bin 836 olarak hesaplandı". Anadolu Ajansı. 10 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023. 
  3. ^ "Makroekonomik Tahmin Çalışma Sonuçları". KKTC Devlet Planlama Enstitüsü. 21 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2017. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2021. 
  5. ^ "Saatler geri alınıyor!". Yeni Düzen. 18 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2017. 
  6. ^ "KKTC TDT Tarafından Devlet Olarak Tanınmıştır". 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ antiwar.com 16 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Leon Hadar "In Praise of 'Virtual States'" (16 Kasım 2005)
  8. ^ Simón Duke, United States military forces and installations in Europe, Stockholm International Peace Research Institute, Oxford University Press, 1989, ISBN 0-19-829132-9, p. 274. (Turkey's occupation of Cyprus...)
  9. ^ Council of Europe, Parliamentary Assembly, Official Report of Debates, p. 212. (Cyprus is.....under Turkish military occupation.)
  10. ^ "Divided Cyprus begins to build bridges". The Guardian. 1 Haziran 2015. 26 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  11. ^ "EU to ease north Cyprus trade ban". BBC. 23 Mayıs 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  12. ^ a b Universities: Little accord on the island 26 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (The Independent) Erişim tarihi: 22 Haziran 2012.
  13. ^ Ekonomiye 100 milyon TL 28 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Kıbrıs Gazetesi) Erişim tarihi: 22 Haziran 2012.
  14. ^ Son 60 yılın en karamsar zamanı 30 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Kıbrıs Gazetesi) Erişim tarihi: 22 Haziran 2012.
  15. ^ a b Hakeri, Bener Hakkı (4 Eylül 2010). "Kıbrıs'ta Venedikliler". Kıbrıs Gazetesi Ekran Eki. s. 6. 
  16. ^ Martin Sicker, "The Islamic world in ascendancy", sf. 213, Praeger Publishers (30 Haziran 2000).
  17. ^ Hacı Osman Yıldırım, Hasan Çağlar, Vahdettin Atik, "Osmanlı İdaresinde Kıbrıs", sf. 48, Başbakanlık Osmanlı Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü (2000).
  18. ^ Hacı Osman Yıldırım, Hasan Çağlar, Vahdettin Atik, a.g.e., s. 51.
  19. ^ "Hürriyet ansiklopedik yıllığı", sf. 198, Hürriyet (1975).
  20. ^ Ali Efdal Özkul, Aydın Özkul, "Kıbrıs'ın sosyo-ekonomik tarihi, 1726-1750", sf. 38, İletişim Yayınları (2005).
  21. ^ Erdinç Sancar, "21. yüzyıl stratejilerinde Türk denizcilik tarihi", sf. 174, IQ Kültür Sanat Yayıncılık (2006).
  22. ^ Yusuf Küçükdağ, "Türk tasavvuf araştırmaları", sf. 209, Çizgi Kitabevi (2005).
  23. ^ Halil Fikret Alasya, "Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ", sf. 2, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü (1987).
  24. ^ Pierre Oberling, Mehmet Erdoğan, "Bellapais'e giden yol", sf. 1, Genelkurmay Basımevi (1987).
  25. ^ Göyünç, Nejat. "Kıbırs'ta Türk İdaresi". Türk Federasyon. 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2009. 
  26. ^ Osmanlı İdaresinde Kıbrıs, s.21–22.
  27. ^ Eric Solsten (Derleyen), Cyprus, A Country Study, Washington, D.C.; GPO for the Library of Congress, 1993
  28. ^ ""KKTC Cumhurbaşkanlığı web sayfası"". 15 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2009. 
  29. ^ "Lozan Antlaşması, 20-29 ss" (PDF). Türk Tarih Kurumu. 24 Temmuz 1923. 24 Kasım 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2009. 
  30. ^ Hasgüler, Mehmet. Kıbrıs'ta Enosis ve Taksim Politikalarının Sonu; 37. sayfa, Alfa Yayınları, Şubat 2007, ISBN 975-297-836-3.
  31. ^ Eric Solsten (Derleyen), Cyprus - British Annexation 24 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Washington, D.C.; GPO for the Library of Congress, 1993.
  32. ^ İsmail Bozkurt, Hüseyin Mehmet Ateşin, (1999). Second International Congress for Cyprus Studies: 262. sayfa., Eastern Mediterranean University (Doğu Akdeniz Üniversitesi).
  33. ^ Osmanlı İdaresinde Kıbrıs, s.38.
  34. ^ Osmanlı İdaresinde Kıbrıs, s.40.
  35. ^ "Kıbrıslı Rumlara komünist başkan". Fox.com.tr. 25 Şubat 2008. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2009. [ölü/kırık bağlantı]
  36. ^ O'Malley, Brendan (1999). Ian Craig (Ed.). The Cyprus Conspiracy: America, Espionage and the Turkish Invasion. I.B.Tauris. s. 170. ISBN 9781860647376. 25 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2012. 
  37. ^ "Tarihçesi". Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Londra Temsilciliği. 9 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2009. 
  38. ^ Turan, Sibel (15-16 Mayıs 2003). Keşan sempozyumu; 323. sayfa, Keşan Belediye Başkanlığı, 2006.
  39. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2020. 
  40. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2020. 
  41. ^ Aydoğdu, Ahmet (2005). Kıbrıs Sorunu çözüm arayışları, 134. sayfa, Asil Yayın Dağıtım, ISBN 975-98443-2-X.
  42. ^ a b c Münir, Metin (26 Ağustos 2004). "KKTC'de yabancılar villa Türkiye bela satın alıyor". Vatan. 3 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2009. 
  43. ^ "Unlawfuk exploitationof the property of displaced persons" (PDF) (İngilizce). Kıbrıs hükûmeti. 28 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Temmuz 2009. 
  44. ^ according to the United Nations Security Council, see Resolution 550 and 541 13 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Birleşmiş Milletler, Erişim Tarihi: 29 Eylül 2008.
  45. ^ www.Zypern.cc: United Nations Annan-Plan for Cyprus 2004 28 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (english, PDF)
  46. ^ a b Hakkında>>KKTC Hakkında 3 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (Türkçe), Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi, Erişim Tarihi: 29 Nisan 2009.
  47. ^ "Middle East" (İngilizce). Teksas Üniversitesi Austin. 15 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2010. 
  48. ^ Erhürman, Tufan (2011). "Yarı başkanlık sisteminin tanımlayıcı unsurları ve KKTC'deki hükümet sistemi". Çare Başkanlık Sistemi mi?. Lefkoşa: Işık Kitabevi Yayınları. ss. 24-40. 
  49. ^ Northern Cyprus - Freedom in the World 2011 7 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Freedom House) Erişim tarihi: 5 Haziran 2012.
  50. ^ Erengir, Pınar (2019), Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin yönetsel coğrafyası (Yüksek lisans tezi), Ankara: Ankara Üniversitesi, erişim tarihi: 14 Aralık 2020 
  51. ^ Sema Sezer, Hasan Kanbolat, 'Türkiye-Azerbaycan-KKTC: "Bir Millet, Üç devlet"', Stratejik Analiz, Kasım 2005, ASAM (PDF dosyası)[ölü/kırık bağlantı]
  52. ^ ""İKÖ'den KKTC ve Batı Trakya Desteği" (21 Haziran 2006, CNN Türk)". 26 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2009. 
  53. ^ "İKÖ-AB Toplantısı - Hollanda katılmıyor (1 Ekim 2004, Avrupa Birliği Genel Sekreterliği)". 29 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2009. 
  54. ^ "Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi'nde (AKPM) KKTC'nin Temsiliyeti". 31 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2014. 
  55. ^ ""Gambiya'dan KKTC sürprizi", 27 Mayıs 2005 tarihli Sabah gazetesi". 1 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2009. 
  56. ^ ""KKTC Katar Temsilciliği açıldı", 25 Kasım 2008 tarihli NTV-MSNBC". 27 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2009. 
  57. ^ "Referandum Sonrası Kıbrıs-Nisan 2004". T.C. İÇİŞLERİ BAKANLIĞI. 2004. Erişim tarihi: 6 Ekim 2012. [ölü/kırık bağlantı]
  58. ^ "'Türklere verilecek para benden geçer'". Milliyet. 28 Nisan 2004. 29 Ekim 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2012. 
  59. ^ "Zaman Yazarları". Zaman.com.tr. 7 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  60. ^ a b c "The World Factbook". Cia.gov. 12 June 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2014. 
  61. ^ "Why Northern Cyprus". TRNC Investment Development Agency. 21 March 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  62. ^ Gallup, Inc. "Gallup World (01 October 2014)". 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  63. ^ Frank Hoffmeister (2006). Legal Aspects of the Cyprus Problem: Annan Plan And EU Accession. Martinus Nijhoff Publishers. s. 218. ISBN 90-04-15223-7. 
  64. ^ "Universities: Little accord on the island". The Independent. Londra. 8 Kasım 2007. 24 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  65. ^ "Doing business in Cyprus: Cyprus trade and export guide". UK Trade and Investment. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  66. ^ Bryant, Rebecca. "The victory of Mustafa Akıncı in northern Cyprus gives hope to Turkish Cypriots of a better future". Greece at LSE. 17 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  67. ^ "Cyprus after Accession: Thinking Outside the Box – Background Documents, University of Oxford, European Studies Centre, Workshop on Cyprus 10–11 March 2006" (PDF). Tepav.org.tr. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  68. ^ "North Cyprus – TRNC information". Cyprus-properties.com. 18 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  69. ^ "Trnc State Planning Organization". Devplan.org. 8 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  70. ^ "Tablo −3 Reel Growth Rate" (PDF). TRNC State Planning Organization. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  71. ^ "Scope for Cooperation on Cyprus Gas Resources". North Cyprus News (İngilizce). 24 Ağustos 2019. 14 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  72. ^ "KKTC'ye Su Temin Projesi". DSİ. 3 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  73. ^ "KKTC Çalışma Dairesi > Asgari Ücret". calisma.gov.ct.tr. 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2023. 
  74. ^ "KKTC hakkında, Telekomünikasyon". KKTC Tanıtma Dairesi. 18 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2009. 
  75. ^ Stefan, Talmon (Mart 2005). "Luftverkehr mit nicht anerkannten Staaten: Der Fall Nordzypern". Archiv des Völkerrechts (Almanca). 43 (1). ss. 1-42. 
  76. ^ Halil, Eltan. "No deal Brexit threatens access across the Green Line for Britons in Cyprus" (İngilizce). T-Vine. 7 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2019. 
  77. ^ "KKTC Ulaştırma ve Bayındırlık Bakanlığı Ulaştırma ve Haberleşme Fonksiyonel ve Kurumsal Analizi" (PDF). Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı. ss. 12-18. 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020. 
  78. ^ "Ercan Havalimanı yeni terminal binası hizmete açıldı". TRT Haber. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2023. 
  79. ^ "Kapalı Maraş 46 yılın ardından kademeli olarak açıldı". Anadolu Ajansı. 12 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2023. 
  80. ^ a b Nüfus sayımının sonuçları açıklandı 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim: 7 Mart 2015.
  81. ^ "Kıbrıs'ı "görüşüyorlar"!". Yeni Dünya için Çağrı Dergisi, 52. sayı. 15 Aralık 2001. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2009. [ölü/kırık bağlantı]
  82. ^ Eskioğlu, Faruk (24 Nisan 2009). "İngiltere'deki Kıbrıslı Türkler". Açık Gazete. 26 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2009. 
  83. ^ "KKTC 2011 Nüfus ve Konut Sayımı" (PDF). KKTC Devlet Planlama Örgütü. 6 Ağustos 2013. s. 22. 6 Kasım 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  84. ^ *İTO. "Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Ülke Raporu". 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020.  (Türkçe) (13 Şubat 2012).
  85. ^ *islamansiklopedisi.org. "Dünyadaki Müslüman Nüfus". 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2012.  (Türkçe) (13 Şubat 2012).
  86. ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
  87. ^ Yeşilada, Birol (1 Mart 2009). "Islam and the Turkish Cypriots". Social Compass (İngilizce). 56 (1): 49-59. doi:10.1177/0037768608100341. ISSN 0037-7686. 
  88. ^ Yeşilada, Birol; Webster, Craig; Peristianis, Nicos; Anastasiou, Harry (2010). "World Values Survey in Cyprus 2006: A Research Note". The Cyprus Review (İngilizce). 22 (1): 153-167. ISSN 2547-8974. 
  89. ^ a b c "Kıbrıs Türk Eğitim Sistemi". 14 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
  90. ^ a b "KKTC Devlet Planlama Örgütü. Ekonomik ve Sosyal Görünüm 2017. ss sf. 121-149". 18 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2017. 
  91. ^ a b c d "2017-2018 İstatistik Yıllığı" (PDF). 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2018. 
  92. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
  93. ^ "GAÜ Kampüsleri". GAU. 22 Temmuz 2020. 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  94. ^ "Sporcularımızın dünya ile bütünleşmesi çözümle olur". Kıbrıs Gazetesi. 30 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2010. 
  95. ^ Erdem, Sinan. "KIBRIS TÜRK KESİMİ'NDE YAŞAYAN GENÇLERİN DÜNYA SPOR PLATFORMUNDA YERLERİNİ ALMALARI İÇİN GEREKLİ YAPTIRIMLAR KONUSUNDA DÜŞÜNCELER". KKTC Millî Olimpiyat Komitesi. 24 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2010. 
  96. ^ a b "Benzersiz Spor Ambargosu". Anka Haber Ajansı. Haberpan. Erişim tarihi: 10 Ocak 2011. [ölü/kırık bağlantı]
  97. ^ "Spor ambargosu kalkıyor mu?". Star Kıbrıs. Kıbrıs Postası. 19 Mart 2010. 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2011. 
  98. ^ "Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Anayasası". KKTC Mahkemeleri. 9 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2009. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti
hakkında daha fazla bilgi edinin
Vikisözlük'te ara Vikisözlük'te tanımlar
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Wikimedia Atlas'da Cyprus

Resmî web siteleri

KKTC tanıtım siteleri

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kuzey_Kıbrıs_Türk_Cumhuriyeti&oldid=34184974" sayfasından alınmıştır