Books by Liliana Carolina Sanchez
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by Liliana Carolina Sanchez
TOPICOS, REVISTA DE FILOSOFIA, 2024
In this paper, I examine Aristotle’s position on the theory of the soul as a self-moving entity i... more In this paper, I examine Aristotle’s position on the theory of the soul as a self-moving entity in the light of a less nega-tive conception of his discussion with his predecessors. For this purpose, I discuss the hypothesis according to which Aristotle is producing the concepts necessary for his own research through a critique of Plato’s claims. I show that, more than a criticism, what we are witnessing is a process of conceptual appropriation where Aristotle filters an opinion to make a better use of it. I sup-port my argument by showing how Aristotle’s exegetical device works and how it could be connected to his own definitional procedures in De Anima’s book II.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
SCHOLE, Feb 16, 2018
Bookmarks Related papers MentionsView impact
SCHOLE, Feb 16, 2018
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Conversaciones sobre la Antigüedad Grecolatina, 2019
Este volumen recoge más de una veintena de trabajos que, tras una cuidadosa preparación y evaluac... more Este volumen recoge más de una veintena de trabajos que, tras una cuidadosa preparación y evaluación, constituyen una muestra variopinta de las tendencias investigativas de los estudios clásicos en español. Se optó por una organización disciplinar y, en lo posible, cronológica, aunque si subsistían las sinergias constituidas por las mesas temáticas en las que originalmente se gestaron los trabajos, se privilegió esta disposición. Así se verán pequeñas unidades temáticas constituidas por dos o tres textos que hacen alusión entre sí. Sin embargo, hay muchos otros vasos comunicantes, verdaderas tarabitas que conectan reflexiones sobre las palabras, los conceptos y las historias de un planteamiento a otro.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Studia Philologica Columbiana, 2019
espanolEste articulo tiene tres partes. La primera parte es introductoria y se centra en la expli... more espanolEste articulo tiene tres partes. La primera parte es introductoria y se centra en la explicacion de los pitagoricos; la segunda parte explica la transmision textual del poema y su autoria; y tercer lugar, se desarrolla el contenido tematico y estructura del poema con diversos ejemplos extraidos de la obra; y, por ultimo, se finaliza de manera breve con las conclusiones que reafirman la importancia del poema para la compresion del pensamiento pitagorico y filosofico en la Antigua Grecia. EnglishThis article has three parts. The first part is introductory and focuses on the explanation of pythagoreans; the second part explains the textual transmission of the poem and its authorship; and thirdplace, the thematic content and structure of the poem is developed with various examples drawn from the work; and finally, it concludes briefly with the conclusions that reaffirm the importance of the poem for the compression of pythagorean and philosophical thought in Ancient Greece.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Ideas Y Valores, 2012
The article seeks to trace the image Plato has of Heraclitus and connect it with the argumentativ... more The article seeks to trace the image Plato has of Heraclitus and connect it with the argumentative structure of the Cratylus in order to understand the textual needs that give rise to the doctrine of perpetual flux, that is, the discussion regarding the correctness (ὀρθότης) of names. The inclusion of Heraclitus's testimony makes it possible to trace the alleged consolidation of the thesis regarding primary and sec - ondary names as the axis of separation between two levels of reality (one stable, the other, changing) and the theory of Ideas -that is, as the basis of Plato's epistemol - ogy as set forth in the late dialogues-.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
ANSELMO DE CANTERBURY TRATADO SOBRE LA VERDAD EDICIÓN BILINGÜE, 2018
la motivación FilosóFica de Aristóteles, sin lugar a dudas, se encuentra en la investigación de l... more la motivación FilosóFica de Aristóteles, sin lugar a dudas, se encuentra en la investigación de la realidad en todos sus aspectos. El ánimo del Estagirita, como se hace patente en sus obras lógicas y en sus tratados, es el de estudiar un determinado asunto con el fin desin- teresado de saber sobre el mismo, esto es, conocer la verdad acerca de él. Por este motivo no es una empresa fructífera buscar en la obra aris- totélica un tratado que se dedique exclusivamente a la verdad; lo que hay es, más bien, una preocupación por la verdad que se hace mani- fiesta en todo el corpus aristotelicum.
Sin embargo, hay un tratado que podría ser un buen candidato para fungir de fuente para una teoría de la verdad, pues concentra varias de las reflexiones del Estagirita en torno a la naturaleza de la ver- dad y la falsedad. Esto ocurre cuando Aristóteles se pregunta por una sabiduría que detente el conocimiento más exacto, de la cual tendrían que ser subsidiarias todas las demás ciencias (Met. I.1 982a1-19). Esta sabiduría, la ciencia del ente en cuanto ente de la Metafísica, con- lleva una serie de precisiones sobre las diferentes maneras en que se dice “ser”: 1) de manera accidental; 2) en función de las categorías; 3) en función del acto y la potencia, y 4) en función de la verdad y la falsedad1. Este último sentido en el que se dice “ser”, a saber, aquel que se da en función de la verdad y la falsedad es tratado por Aristóteles en dos libros específicamente: en VI.4 y IX.10 con, probablemente, un antecedente indispensable en IV.7 y V.29.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Nova Tellus, 2018
El libro IX de las Vidas de Diógenes Laercio es célebre entre los estudiosos del escepticismo pir... more El libro IX de las Vidas de Diógenes Laercio es célebre entre los estudiosos del escepticismo pirrónico; sin embargo, dicho libro también incluye una serie de pensadores que se identifican más con los temas propios de la filosofía natural. Esta situación puede restarle credibilidad a Diógenes Laercio como historiador de la filosofía; no obstante, más que acusarlo de un error grosero, habría que entender la razón de ser de esta disposición de pensadores por parte del doxógrafo. Esto no sólo ayudaría a entender la metodología que se sigue en la construcción y articulación de las Vidas, sino también a comprender el proceder mismo de la doxografía y sus objetivos con las clasificaciones y sucesiones. En la presente ocasión me concentraré en el caso de Heráclito de Éfeso, primer pensador nombrado en el libro IX. Mi exploración buscará hacer patente la razón por la cual la disposición de este autor en particular en el lugar en donde se encuentra supone algunas dificultades para el lector ...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Literatura Teoria Historia Y Critica, Oct 2, 2009
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Pensamiento y Cultura, 2011
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Hypnos. Revista do Centro de Estudos da …, 2010
Resumen: El Cratilo platónico ha sido considerado un testimonio poco cofiable sobre Heráclito. Un... more Resumen: El Cratilo platónico ha sido considerado un testimonio poco cofiable sobre Heráclito. Una de las razones es que no conserva referencias a las teorías más conocidas de Heráclito: la doctrina del lógos y la doctrina del fuego. En el presente texto quisiera mostrar que probablemente sí hay tales referencias, pero no se encuentran atribuidas directamente a Heráclito. De esta manera, me concentraré en un pasaje del Cratilo en el que, a mi juicio, se puede leer el conocimiento que tenía Platón de las demás doctrinas heraclíteas.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Parménides de Elea es uno de los pensadores presocráticos que más impacto ha tenido (y sigue t... more Parménides de Elea es uno de los pensadores presocráticos que más impacto ha tenido (y sigue teniendo) en la tradición filosófica. De hecho, es fácilmente comprobable la acogida que Parménides tiene entre lógicos, metafísicos y filósofos del lenguaje. Desde la Antigüedad misma Parménides gozó de dicha popularidad, al punto de que su nombre ha estado asociado indeleblemente al término “ser”. Sin embargo, en las tradiciones filosóficas, así como hay vencedores y vencidos, y son normalmente los primeros quienes ocupan los lugares de prestigio en las tradiciones; asimismo hay facetas de un pensador que resultan privilegiadas y quedan asociadas a un determinado nombre, oscureciendo cualquier atisbo de protagonismo que puedan tener las otras. Ese es también el caso de Parménides. Haber tenido tanto éxito al ser asociado con una teoría del ser también resultó en que todos los demás intereses de Parménides y, con ellos, todos los caminos investigativos que su pensami...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Brill’s Companion to the Reception of Presocratic Natural Philosophy in Later Classical Thought, 2021
The starting point of this paper can be found in Aristotle’s mention of an alleged Heraclitean vi... more The starting point of this paper can be found in Aristotle’s mention of an alleged Heraclitean view of the soul present in the first book of the De Anima. There, Aristotle refers to a soul, created from the Heraclitean first principle, which happens to be not fire but an exhalation. This idea is also connected with the celebrated doctrine of perpetual flux. My aim is to provide a reconstruction of the exegetical process that Aristotle followed in order to incorporate Heraclitus in his dialectical survey, seeking to explain why he focused on such a strange view, alien to the most widespread account of Heraclitus’ first principle.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
La educación en la filosofía antigua Ética, retórica y arte en la formación del ciudadano, 2020
Bookmarks Related papers MentionsView impact
La paz: perspectivas antiguas sobre un tema actual, 2020
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Platonism and its Legacy, 2019
http://www.prometheustrust.co.uk/html/isns_scholars_articles.html
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sophia Perennis, 2018
Si le témoignage de Platon sur Héraclite est souvent contesté, nul ne saurait nier qu’il s’agit d... more Si le témoignage de Platon sur Héraclite est souvent contesté, nul ne saurait nier qu’il s’agit d’un maillon important de la transmission de la pensée du philosophe éphésien et surtout de l’un des plus anciens. Une des raisons pour l’exclure de l’interprétation héraclitéenne est que son auteur n’est pas un « citateur » et que, comme il met la pensée de ses devanciers au service de sa propre méthode philosophique, son effort herméneutique a pu s’accompagner de modifications. Or, ces dernières faisant partie de l’histoire des idées, elles constituent aussi un élément incontestable du métier philosophique.
Ce texte cherche à montrer que le témoignage platonicien du Cratyle peut aider à comprendre la transmission d’un fragment héraclitéen fameux pendant l’Antiquité tardive et recéler une manière d’interpréter l’Éphésien. Nous présenterons donc ce texte de sorte à mettre en relief cette résonance du fragment B25 et une connexion avec la tradition patristique qui transmet ce fragment.
اگر چه نقل و اظهار نظر افلاطون در خصوص هراکلیتوس مناقشه برانگیز بوده است، با این حال، هیچ کس نمیتواند منکر آن شود که نقل و اظهار نظر مذکور، حلقهای مهم، و بویژه از قدیمی ترین حلقه ها، در انتقال اندیشه فیلسوف اِفِسوسی بوده است. یکی از دلایلی که باعث نادیده گرفتن این انتقال در سیر فهم و تفسیر اندیشه هراکلیتوس شده است، این موضوع است که اظهار کننده آن، یک «ناقل» نیست و از آنجا که وی اندیشه اسلاف خود را در خدمت روش فلسفی خویش میگیرد، جهد هرمنوتیکی وی ممکن است تغییرات و اصلاحاتی را به همراه آورده باشد. ولکن، از آنجا که این تغییرات و اصلاحات، از تاریخ عقاید جداناشدنی است، مؤلفهای استوار در اشتغال فلسفی محسوب میگردد.
این مقاله در پی آن است که نشان دهد که نقل و اظهار نظر افلاطون در رساله کراتیلوس در خصوص هراکلیتوس، این قابلیت را دارد که به فهم انتقال قطعة مشهور از هراکلیتوس، طی دوره باستان متأخر کمک کند و متضمن شیوهای در تفسیر فیلسوف افسوسی باشد. ما این نوشتار را به گونهای عرضه میکنیم که بر این هم آوایی قطعة ب 25 و بر نوعی پیوند با سنت آبای کلیسا که این قطعة را انتقال داده است، تأکید نماییم.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Conversaciones sobre la Antigüedad Grecolatina, 2019
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Books by Liliana Carolina Sanchez
Papers by Liliana Carolina Sanchez
Sin embargo, hay un tratado que podría ser un buen candidato para fungir de fuente para una teoría de la verdad, pues concentra varias de las reflexiones del Estagirita en torno a la naturaleza de la ver- dad y la falsedad. Esto ocurre cuando Aristóteles se pregunta por una sabiduría que detente el conocimiento más exacto, de la cual tendrían que ser subsidiarias todas las demás ciencias (Met. I.1 982a1-19). Esta sabiduría, la ciencia del ente en cuanto ente de la Metafísica, con- lleva una serie de precisiones sobre las diferentes maneras en que se dice “ser”: 1) de manera accidental; 2) en función de las categorías; 3) en función del acto y la potencia, y 4) en función de la verdad y la falsedad1. Este último sentido en el que se dice “ser”, a saber, aquel que se da en función de la verdad y la falsedad es tratado por Aristóteles en dos libros específicamente: en VI.4 y IX.10 con, probablemente, un antecedente indispensable en IV.7 y V.29.
Ce texte cherche à montrer que le témoignage platonicien du Cratyle peut aider à comprendre la transmission d’un fragment héraclitéen fameux pendant l’Antiquité tardive et recéler une manière d’interpréter l’Éphésien. Nous présenterons donc ce texte de sorte à mettre en relief cette résonance du fragment B25 et une connexion avec la tradition patristique qui transmet ce fragment.
اگر چه نقل و اظهار نظر افلاطون در خصوص هراکلیتوس مناقشه برانگیز بوده است، با این حال، هیچ کس نمیتواند منکر آن شود که نقل و اظهار نظر مذکور، حلقهای مهم، و بویژه از قدیمی ترین حلقه ها، در انتقال اندیشه فیلسوف اِفِسوسی بوده است. یکی از دلایلی که باعث نادیده گرفتن این انتقال در سیر فهم و تفسیر اندیشه هراکلیتوس شده است، این موضوع است که اظهار کننده آن، یک «ناقل» نیست و از آنجا که وی اندیشه اسلاف خود را در خدمت روش فلسفی خویش میگیرد، جهد هرمنوتیکی وی ممکن است تغییرات و اصلاحاتی را به همراه آورده باشد. ولکن، از آنجا که این تغییرات و اصلاحات، از تاریخ عقاید جداناشدنی است، مؤلفهای استوار در اشتغال فلسفی محسوب میگردد.
این مقاله در پی آن است که نشان دهد که نقل و اظهار نظر افلاطون در رساله کراتیلوس در خصوص هراکلیتوس، این قابلیت را دارد که به فهم انتقال قطعة مشهور از هراکلیتوس، طی دوره باستان متأخر کمک کند و متضمن شیوهای در تفسیر فیلسوف افسوسی باشد. ما این نوشتار را به گونهای عرضه میکنیم که بر این هم آوایی قطعة ب 25 و بر نوعی پیوند با سنت آبای کلیسا که این قطعة را انتقال داده است، تأکید نماییم.
Sin embargo, hay un tratado que podría ser un buen candidato para fungir de fuente para una teoría de la verdad, pues concentra varias de las reflexiones del Estagirita en torno a la naturaleza de la ver- dad y la falsedad. Esto ocurre cuando Aristóteles se pregunta por una sabiduría que detente el conocimiento más exacto, de la cual tendrían que ser subsidiarias todas las demás ciencias (Met. I.1 982a1-19). Esta sabiduría, la ciencia del ente en cuanto ente de la Metafísica, con- lleva una serie de precisiones sobre las diferentes maneras en que se dice “ser”: 1) de manera accidental; 2) en función de las categorías; 3) en función del acto y la potencia, y 4) en función de la verdad y la falsedad1. Este último sentido en el que se dice “ser”, a saber, aquel que se da en función de la verdad y la falsedad es tratado por Aristóteles en dos libros específicamente: en VI.4 y IX.10 con, probablemente, un antecedente indispensable en IV.7 y V.29.
Ce texte cherche à montrer que le témoignage platonicien du Cratyle peut aider à comprendre la transmission d’un fragment héraclitéen fameux pendant l’Antiquité tardive et recéler une manière d’interpréter l’Éphésien. Nous présenterons donc ce texte de sorte à mettre en relief cette résonance du fragment B25 et une connexion avec la tradition patristique qui transmet ce fragment.
اگر چه نقل و اظهار نظر افلاطون در خصوص هراکلیتوس مناقشه برانگیز بوده است، با این حال، هیچ کس نمیتواند منکر آن شود که نقل و اظهار نظر مذکور، حلقهای مهم، و بویژه از قدیمی ترین حلقه ها، در انتقال اندیشه فیلسوف اِفِسوسی بوده است. یکی از دلایلی که باعث نادیده گرفتن این انتقال در سیر فهم و تفسیر اندیشه هراکلیتوس شده است، این موضوع است که اظهار کننده آن، یک «ناقل» نیست و از آنجا که وی اندیشه اسلاف خود را در خدمت روش فلسفی خویش میگیرد، جهد هرمنوتیکی وی ممکن است تغییرات و اصلاحاتی را به همراه آورده باشد. ولکن، از آنجا که این تغییرات و اصلاحات، از تاریخ عقاید جداناشدنی است، مؤلفهای استوار در اشتغال فلسفی محسوب میگردد.
این مقاله در پی آن است که نشان دهد که نقل و اظهار نظر افلاطون در رساله کراتیلوس در خصوص هراکلیتوس، این قابلیت را دارد که به فهم انتقال قطعة مشهور از هراکلیتوس، طی دوره باستان متأخر کمک کند و متضمن شیوهای در تفسیر فیلسوف افسوسی باشد. ما این نوشتار را به گونهای عرضه میکنیم که بر این هم آوایی قطعة ب 25 و بر نوعی پیوند با سنت آبای کلیسا که این قطعة را انتقال داده است، تأکید نماییم.
El fragmento del que nos ocuparemos más adelante es el primero de los apartes que se conservan de una Τέχνη ῥητορική (Ars Rhetorica)4. Durante nuestro trabajo seguimos de cerca los trabajos de edición de Walz (1836), Bakius (1849), Spengel (1856) y Patillon-Brisson (2002).
Que disfruten los contenidos de Circe 19.
GRAHAM D. W., Science before Socrates. Parmenides, Anaxagoras, and the New Astronomy (C. Louguet)
WEISS R., Philosophers in the Republic. Plato’s Two Paradigms (O. Renaut)
The Painter of Constitutions. Selected Essays on Plato’s Republic. Éd. M. VEGETTI, F. FERRARI, T. LYNCH (F. Baghdassarian)
Plato and Myth. Studies on the Use and Status of Platonic Myths. Éd. C. COLLOBERT, P. DESTRÉE, F. J. GONZALEZ (F. Baghdassarian)
KAHN C. H., Plato and the post-Socratic Dialogue. The Return to the Philosophy of Nature (F. Fronterotta)
HORKY P. S., Plato and Pythagoreanism (J.-L. Périllié)
LEWIS F. A., How Aristotle gets by in Metaphysics Zeta (M. Zingano)
KOSMAN A., The Activity of Being. An Essay on Aristotle’s Ontology (M. Zingano)
DONINI P., Abitudine e Saggezza. Aristotele dall’Etica Eudemia all’Etica Nicomachea (M. Zingano)
The Cambridge Companion to Aristotle’s Politics. Éd. M. DESLAURIERS et P. DESTRÉE (E. Rogan)
A Companion to Plutarch. Éd. M. BECK (M. Meeusen)
BOWEN A. C., Simplicius on the Planets and their Motions. In Defense of a Heresy (M.-A. Gavray)
MUELLER-JOURDAN P., Gloses et commentaire du Livre XI du « Contra Proclum » de Jean Philopon autour de la matière première du monde (M.-A. Gavray)
IOPPOLO A. M., Dibattiti Filosofici Ellenistici. Dottrina delle cause, stoicismo, Accademia scettica. Éd. B. CENTRONE, R. CHIARADONNA, D. QUARANTOTTO, E. SPINELLI (J.-B. Gourinat)
BOERI M. D. – SALLES R., Los filósofos estoicos. Ontología, lógica, física y ética. Traducción, comentario filosófico y edición anotada de los principales textos griegos y latinos (L. C. Sanchez Castro)
Notes bibliographiques – Philosophie de l’Antiquité
BLONDELL R., Helen of Troy. Beauty, Myth, Devastation (P. Destrée)
XÉNOPHANE DE COLOPHON. Œuvre poétique. Éd. et trad. L. REIBAUD (P. Destrée)
The Bloomsbury Companion to Socrates. Éd. J. BUSSANICH et N. D. SMITH. (P. Destrée)
XENOPHON, Memorabilia. Oeconomicus. Symposium. Apology. Trad. E. C. MARCHANT, O. J. TODD, J. HENDERSON (P. Destrée)
DORION L.-A., L’autre Socrate. Études sur les écrits socratiques de Xénophon (P. Destrée)
Plato. The Republic V., Vol I. Books 1-5. Éd. et trad. C. EMLYN-JONES et W. PREDDY (P. Destrée)
Plato. The Republic V., Vol II. Books 6-10. Éd. et trad. C. EMLYN-JONES et W. PREDDY (P. Destrée)
The Continuum Companion to Plato. Éd. G. A. PRESS (P. Destrée)
The Platonic Art of Philosophy. Éd. G. BOYS-STONES, D. EL MURR et C. GILL (P. Destrée)
Plato and the Divided Self. Éd. R. BARNEY, T. BRENNAN, C. BRITTAIN (P. Destrée)
Performance and Culture in Plato’s Laws. Éd. A.-E. PEPONI (P. Destrée)
ARISTOTLE, Aristotle’s Politics. Trad. C. LORD (P. Destrée)
Lucretius. Poetry, Philosophy, Science. Éd. D. LEHOUX, A. D. MORRISON et A. SHARROCK (P. Destrée)
Theoria, Praxis, and the Contemplative Life after Plato and Aristotle. Éd. T. BÉNATOUÏL et M. BONAZZI (P. Destrée)
The Routledge Companion to Ancient Philosophy. Éd. J. WARREN et F. SHEFFIELD (P. Destrée)
COOPER J. M., Pursuits of Wisdom. Six Ways of Life in Ancient Philosophy from Socrates to Plotinus (P. Destrée)
Philosophie der Lust. Studien zum Hedonismus. Éd. M. ERLER et W. ROTHER (P. Destrée)
Unveiling Emotions. Sources and Methods for the Study of Emotions in the Greek World. Éd. A. CHANIÓTIS (P. Destrée)
Argument und literarische Form in antiker Philosophie. Akten des 3. Kongresses der Ge-sellschaft für antike Philosophie 2010. Éd. M. ERLER et J. E. HEßLER (P. Destrée)
- Zhmud L., Pythagoras and the Early Pythagoreans. Trad.
K. Windle et R. Ireland (J.-L. Périllié)
- Parmenides, Venerable and Awesome. Proceedings
of the International Symposium. Buenos Aires, October
29-November 2, 2007. Éd. N.-L. Cordero (S. Trépanier)
- Barnes J. et al., Zenone e l’infinito. Eleatica 2008. Éd. L. Rossetti
et M. Pulpito (C. Louguet)
- Santas G., Understanding Plato’s Republic (O. Renaut)
- Dialogues on Plato’s Politeia (Republic). Selected Papers from the
Ninth Symposium Platonicum. Éd. N. Notomi et L. Brisson
(F. Baghdassarian)
- Teisserenc F., Langage et image dans l’oeuvre de Platon (S. Delcomminette)
- Plato and the Poets. Éd. P. Destrée et F.-G. Herrmann (E. Grasso)
- The Development of Dialectic from Plato to Aristotle. Éd. J. L. Fink
(J.-B. Gourinat)
- Cherry K. M., Plato, Aristotle, and the Purpose of Politics
(E. Rogan)
- Gotthelf A., Teleology, First Principles, and Scientific Method in
Aristotle’s Biology (D. Lefebvre)
- Dudley J., Aristotle’s Concept of Chance. Accidents, Cause, Necessity,
and Determinism (M. Zingano)
- The Eudemian Ethics on the Voluntary, Friendship, and Luck. The
Sixth S. V. Keeling Colloquium in Ancient Philosophy. Éd.
F. Leigh (M. Zingano)
- Echeñique J, Aristotle’s Ethics and Moral Responsibility (M. Zingano)
- Reeve C. D. C., Action, Contemplation, and Happiness – an Essay
on Aristotle (M. Zingano)
- Curzer H. J., Aristotle & the Virtues (A. G. Vigo)
- Johansen T. K., The Powers of Aristotle’s Soul (M. D. Boeri)
- The Oxford Handbook of Aristotle. Éd. C. Shields (M. Zingano)
- Slote M., The Impossibility of Perfection. Aristotle, Feminism and
the Complexities of Ethics (P. Kontos)
- Giovacchini J., L’Empirisme d’Épicure (J. Devinant)
- Willms L., Epiktets Diatribe Über die Freiheit (4.1). Einleitung,
Übersetzung, Kommentar. Band 1 & 2 (J. Wilberger)
- Marwan Rashed, Alexandre d’Aphrodise, Commentaire perdu à la
Physique d’Aristote (Livres IV-VIII). Les scholies byzantines.
Édition, traduction et commentaire (G. Guyomarc’h)
- Iamblichus and the Foundations of Late Platonism. Éd. E. A fonasin,
J. Dillon, J. F. Finamore (M.‑A. Gavray)
- Metry-Tresson C., L’aporie ou l’expérience des limites de la pensée
dans le Péri Archôn de Damaskios (M.-A. Gavray)
- Walker J., The Genuine Teachers of this Art. Rhetorical Education
in Antiquity (M.-P. Noël)
- Neoplatonism and the Philosophy of Nature. Éd. J. Wilberding et
C. Horn (M.-A. Gavray)
Notes bibliographiques
(P. Destrée)
- Le savoir grec. Dictionnaire critique. Éd. J. Brunschwig, G. Lloyd,
P. Pellegrin
- Dictionnaire des philosophes antiques Vol. V: de Paccius à Rutilius
Rufus. 1re partie – Va: de Paccius à Plotin. Éd. R. Goulet
- Dictionnaire des philosophes antiques Vol. V: de Paccius à Rutilius
Rufus. 2e partie – Vb: de Plotina à Rutilis Rufus. Éd. R. Goulet
- Die Milesier: Anaximander und Anaximenes. Éd. G. Wöhrle
- Gianvittorio L., Il discorso di Eraclito. Un modello semantico e
cosmologico nel passaggio dall’oralità alla scrittura
- Rossetti L., Le dialogue socratique
- The Cambridge Companion to Socrates. Éd. D. R. Morrison
- Petraki Z., The Poetics of Philosophical Language. Plato, Poets
and Presocratics in the Republic
- Utopia, Ancient and Modern. Contributions to the History of a Political
Dream. Éd. F. L. Lisi
- Exhortation à la philosophie. Le dossier grec. Aristote. Trad. S. Van
Der Meeren
- Physique et métaphysique chez Aristote. Éd. M. Bonelli
- Aristotele, Poetica. Trad. D. Guastini
- Peripatetic Philosophy, 200 BC to AD 200. An Introduction and
Collection of Sources in Translation. Éd. R. W. Sharpl es
- The Reception of Aristotle’s Ethics. Éd. J. Miller
Socratic, Platonic and Aristotelian Studies. Essays in Honor of
Gerasimos Santas. Éd. G. Anagnostopoulos
- Plato, Aristotle, or both? Dialogues between Platonism and Aristotelianism
in Antiquity. Éd. T. Bénatouïl, E. Maff i, F. Trabattoni
- Plutarch, How to Study Poetry (De audiendis poetis). Éd. R. Hunter
et D. Russell
- A Companion to Marcus Aurelius. Éd. M. van Ackeren
Trouillard J., La purification plotinienne
- Donini P., Commentary and Tradition. Aristotelianism, Platonism,
and Post-Hellenic Philosophy. Éd. M. Bonazzi
- Barnes J., Method and Metaphysics. Essays in Ancient Philosophy
I. Éd. M. Bonelli
- Aesthetic Value in Classical Antiquity. Éd. I. Sluiter et R. M. Rosen
- Poikilia. Variazioni sul tema. Éd. E. Berardi, F. L. Lisi, D. Micalell a
- A Companion to Greek Art. Éd. T. J. Smith et D. Plantzos
- Amis et ennemis en Grèce ancienne. Éd. J. Peigney
Konstan D., Before Forgiveness. The Origins of a Moral Idea
- Damet A., La septième porte. Les conflits familiaux dans l’Athènes
classique
- Gherchanoc F., L’oïkos en fête. Célébrations familiales et sociabilité
en Grèce ancienne