Anim Na Sabado NG Beyblade

Anim na Sabado ng Beyblade
(Bahagi lamang)
Ni Ferdinand Pisigan Jarin
Unang Sabado ng paglabas niya nang hilingin na

niyang magdiwang ng kaarawan kahit hindi pa araw.
Nangumbida ako ng mga tao kasabay ng biling wag
kalimutan ang regalo at pagbati ng Happy Birthday, Rebo!
kailangang di niya malimutan ang araw na ito. Dapat
pinakamasaya ang Sabadong ito sa lahat ng Sabado.
Maraming-maraming laruan. Stuffed toys, mini-helicopter,
walkie-talkie, crush gear, remote controlled cars, at higit sa
lahat, ang Beyblade.
Ang paborito niyang Beyblade. Maraming-maraming

Beyblade. Tinanggap niya ang lahay ng ito at marami pang
iba sa kanyang kaarawan. Sa kanyang pagtuntong sa
ikalimang taon. Kahit hindi totoo. Kahit hindi pa araw.
Ikalawang Sabado, naki-bertdey namansiya.
pagkatapos ay muling naglaro ng Beyblade kasama ang mga
pinsan.
Tatlong araw bago dumating ang ikatlong Sabado,

sorpresa ko siyang dinalaw.Unti-unti na siyang nanghihina.
Bihhira na siyang ngumiti. Hindi na niya makuhang laruin ang
beyblade bagamat ayaw niya itong bitiwan sa loob ng kanyang
kamay o di kayay bulsa. Ang nakapangngangalit, unti-unti na
namang nalalagas ang kanyang buhok. Subalit pinipilit pa rin
niyang maging malakas bagamat talagang dina kaya ng
kanyang paang tumayo ng kahit ilang sandali man lang.
Nakadudukot na rin siya ng matitigas na butil ng dugo sa
kanyang gilagid.
Sa labas ng bahay na kanilang tinitirhan, lubos kong

ikinagulat nang tanungin niya ako ng; Tay, may peya a? (Tay,
may pera ka?) dali-dali kong hinugot at binuksan ang aking pitaka
at ipinakitang mayroon itong laman. Agad akong nagtanong kung
ano ang nais niya na agad naman niya na sinagot naman niya
ng agarang pagturo sa isang kalapit na tindahan. Kung mabilis
man akong nakabili ng mga kending kanyang ipinabili, mas
mabilis siyang umalis agad sa tindahan at nakangiting bumalik sa
aming kinauupuan. Naglalambing ang aking anak. Nang kamiy
pumasok na sa loob ng bahay, naiwang nilalanggamna ang
nakabukas ngunit di nagalaw na mga kendi sa aming kinauupuan.
Tuluyan na siyang nakalbo pagsapit ng ikatlong Sabado.

Subalit di na kusang nalagas ang buhok. Sa kaniyang muling
pagkairita, sinabunutan niya ang kanyang sarili upang tuluyang
matanggal ang mga buhok. Nang araw na iyon, kinumbida ng isa
kong kasama sa trabaho ang isang mascot upang bigyan ng
pribadong pagtatanghal si Rebo nang walang bayad.Matapos
ang pagtatanghal bagamat di man lang siya makangiti at
makatawa. Kitang-kita sa kaniyang mata ang kasiyahan. Isang
kasiyahang unti-unting humina at nawala.
Di na maikakaila ang patuloy na pagkapawi ng lakas ng

aking anak pagsapit ng ikaapat na Sabado. Di na niya makuha
pang ipasok ang pisi ng Beyblade upang mapaikot ito. Ramdam
na ang pagod at hingal sa kanyang pagsasalita. Kaya kahit
nang dalhin ko siya sa isang karnabal isa lamang ang ninais
niyang sakyan. Ang maliliit na helicopter na tumataas at
bumababa na tila oktupos na galamay na bakal. At sa tuwing
tataas, hahanapin ako ang tingin sa baba at malungkot na
ngingitian. Pagkababa, mabilis na siyang nagyayang umuwi. At
pagkauwiy nahiga nang nahiga at paulit-ulit na tumingin sa
kawalan.
Huling Sabado ng Pebrero ang ikalimang Sabado.

Eksaktong katapusan. Kasabayng pagtatapos ng Pebrero ay
pumanaw ang aking anak. Ilang sandali matapos ang sabay na
paglaglag ng luha sa kaniyang mga mata at pagtirik ng mata,
Ibinuga niya ang kanyang huling hininga. Namatay siya
habang tangan ko sa aking bisig. Hinintay lamang niya ang
aking pagdating. Di na kami nakapag-usap dahil
pagpasok ko pa lang ng pintuay pinakawalan na niya ang
sunod-sunod na palahaw ng matinding sakit na di nais
danasin ng kahit sino.
Sige na Bo, salamat sa apat na taon. Mahal ka namin.

Paalam.
Ikaanim na Sabado ng paglabas ni Rebo sa ospital.
Huling Sabado na masisilayan siya ng mga nagmamahal. Wala
na ang beyblade at ang may-ari nito. Payapa na siyang
nakahimlay sa loob ng kabaong. Magkasamang tutungo sa
isang lugar na walang sakit, walang gutom,walang hirap.
Payapang magpa-paikot at iikot. Maglalaro nang maglalaro.
Habang kaming mga naiwan ay paglalabanan at pag-aaralang
tanggapinang kirot ng pagkalungkot.

Anim Na Sabado NG Beyblade

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Anim Na Sabado NG Beyblade

Uploaded by

Document Information

Original Description:

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Anim Na Sabado NG Beyblade

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Anim na Sabado ng Beyblade

Unang Sabado ng paglabas niya nang hilingin na

Ang paborito niyang Beyblade. Maraming-maraming

Tatlong araw bago dumating ang ikatlong Sabado,

Sa labas ng bahay na kanilang tinitirhan, lubos kong

Tuluyan na siyang nakalbo pagsapit ng ikatlong Sabado.

Di na maikakaila ang patuloy na pagkapawi ng lakas ng

Huling Sabado ng Pebrero ang ikalimang Sabado.

Sige na Bo, salamat sa apat na taon. Mahal ka namin.

You might also like