The Midnight Murders

The Midnight Murders
125K 3K 248
by Serialsleeper
Pro lo g ue
Isang normal na araw lamang yun para sa aming lahat,

Ngunit biglang nagbago ang mga buhay namin sa isang iglap.
Sampung putok ng baril ang umalingawngaw.
Sa isang iglap nagising ako sa isang bagong buhay.
Marami ang nagbago sa pamilya at mga kaibigan ko pero may higit na nagbago sa
katauhan ko.
Sa isang iglap bigla akong nagkaroon ng isang kakayahan.
www.ebook-converter
Kakayahang malaman kung ang taoy nagsisinungaling o nagsasaad ng katotohanan.
Sa kabila ng kakayahang ito ay sinusubukan kong mabuhay gaya ng isang normal na

dalaga ngunit sadyang
mapagbiro ng tadhana....
Sabado ng hatinggabi ay may pinatay sa kahindik-hindik na paraan at nasunduan pa

ito sa sumunod na mga
hatinggabi.
Gustuhin ko mang magbingi-bingihan at magbulag-bulagan ay hindi ko magawa lalong-
lalo na't napapansin
kong nagsisinungaling ang lahat...
Hindi ko alam kung isa ba itong sumpa o biyaya
Pero hindi ako titigil hanggang sa malaman ko ang katotohanan....
keul Thriller ba to?
Wattpad Converter de
P 1-1
Chapter 1 : { The Unexpected Slumber }
89.8K 2.5K 747
by Serialsleeper
1.
The Unexpected Slumber

"Natutuwa kaming lahat at sa wakas nagising ka na."
Puti. Puro puti na lamang ang nakikita ko magmula sa mga kurtina, kama at kisame.
Kinapos ba sila ng budget
sa pintura? o sadyang trip lang nila ang kulay 'nato?
Pinagmasdan ko nang mabuti ang mga tao sa harapan ko. Hindi ko sila kilala pero
alam kong mga doktor at
nurse sila dahil sa mga suot nilang damit. Nakakapagtaka, ang lalapad ng mga ngiti
nila. Parang napakasaya
nila. Anong meron?
Biglang itinapat ng isang doktor ang flashlight sa mata ko. Mahapdi pero tiniis ko
na lamang kahit pa gustonggusto ko nang pumikit.
"Wala bang masakit sayo?" Tanong niya habang tinitingnan ang clipboard niya.
www.ebook-converter
"Mata ko masakit. Tutukan mo ba naman ng flashlight" bulong ko na lamang sa sarili

ko. Nakakainis! Nasaan
ba sina Daddy? Ano bang ginagawa ko sa hospital nato? Nakakailang tuloy.
"Alam mo ba anong pangalan mo?" biglang tanong ng isang doktor. Weird.
"Im Kendra Villegas," ngumiti na lamang ako "Nasaan po ang pamilya ko? No offense
po pero I really hate
this place. I mean, I hate the smell of hospitals. Uuwi nalang po ako" Sinubukan
kong tumayo ngunit bigla
akong nahilo. Para bang nakabigat ng katawan ko kaya umupo na lamang ulit ako sa
kama. Hindi lang yun ang
nararamdaman ko, infact pakiramdam ko napakadumi at napakabaho ko, literally.
"Easy there kiddo. May gusto nga palang kumausap sayo" Sabi ng doktora at ilang
sandali pa'y biglang
pumasok na dalawang pulis. Nagsi-alisan ang mga doktor kayat tatlo na lamang kaming
natira sa
napakatahimik na silid.
"Sir I dont mean to be rude but pwede bang isang bagsakan niyo nalang na itanong
ang lahat. Gusto ko na
kasing umuwi, pakiramdam ko ilang buwan na akong walang ligo. Teka alam ba ng
pamilya ko na nandito
ako? Naku! Nag-aalala na sila for sure!" Napakamot na lamang ako sa ulo ko ngunit
nabigla ako nang
makaramdam ako ng mahapdi sa likurang bahagi ng ulo ko.
"Ms. Villegas, hindi na kami magpapaligoy-ligoy pa. Ano ang huling naalala mo?"
His words echoed my head as if it was on repeat.
---
P 2-1
"Kendra its almost 9, matulog ka na" I love my dad but he's just ridiculous. 8pm pa
lang pinapatulog na ako
samantalang yung mga kaklase ko umaabot na ng hatinggabi gising parin! Asan ang
hustisya?
Karaniwan akong nababadtrip sa tuwing maaga niya akong pinapatulog, pero ngayon Im
just too damn
excited.
"Opo dad! Ikaw rin matulog ka na" I tried to act as normal as possible.
"Oo nga dad, ako nalang po ang maghuhugas ng mga pinagkainan. Matulog ka nalang"
Sabat naman ng kapatid
ko habang bumababa ng hagdan. My older brother is my ultimate opposite, kung ako
may pagka-boba, siya
ubod ng talino. Kung ako tamad, siya naman ay ubod ng tamad.
"Teka, totoo ba 'tong naririnig ko? Ikaw Kier nagvo-volunteer na maghuhugas ng
pinggan?!" tumawa si daddy
at agad na tinanggal ang apron niya. "Bago ka pa mahimasmasan, matutulog na ako."
Gusto ko na sanang
magtatalon sa tuwa kaso bigla siyang lumingon ulit sa amin, "Teka? hindi naman
siguro kayo nagbabalak na
pumunta doon sa perya diba?" Nakakunot ang noo ni daddy kaya dali-dali kaming
napailing-iling ni Kuya at
nagpanggap na natatawa.
"Psssh! Ako tatakas ngayong gabi para pumunta sa peryang pupuntahan ng mga
schoolmates namin? Psssh!"
Napailing-iling na lamang ulit ako habang pinipilit ang sariling wag mahalata.
Biglang sinipa ni Kuya ang
paa ko kaya natahimik nalang ako.
www.ebook-converter
"Pa, pagod ako dahil sa CAT training. Gusto ko na talagang matulog. Tong si Kendra
naman pagod rin to. At
isa pa wala ka bang tiwala sa amin?" Tumawa lang si papa dahil sa sinabi ni Kuya
Kier at tuluyan nang
pumunta sa kwarto niya. Nakakabilib talaga magsinungaling si Kuya Kier, napaka-
convincing, di gaya ko,
halata pa sa halata.
Alas-dose na ng gabi nang masigurado namin ni Kuya na tulog na si Daddy kaya dali-
dali na kaming umalis.
4th year highschool na si Kuya samantalang ako second year lang. Nakakainggit si
Kuya kasi college na siya
next year samantalang ako, minalas na sumabit sa K-12. Kakaiyak.
----"Magkita tayo dito sa entrance sa eksaktong 12:30" Bilin sa akin ni Kuya at
agad nang pumunta sa mga
kaibigan niya. He's a senior, he doesnt want me hangout with his crew. buti na lang
talagat may mga
kabarkada din ako.
Napakalakas ng hangin sa gabing to, natatangay ang mahaba kong buhok kaya isinuot
ko na lamang ang pulang
beanie ko. "Kendraaaaaaaaa!" Napatakip na lamang ako ng tenga ko. Boses pa lang
alam na alam ko nang si
Tate 'nato, ang bestfriend kong ipinaglihi sa megaphone. Madaldal na, malakas pa
ang boses. "Congrats!
Nakatakas ka narin mula sa daddy mo! Wag ka kasing masyadong magpa-goodgirl"
Nagsalita ang babaeng masunurin sa tear here sign.

"Hoy Ziggy bumalik ka dito!" Nagulat kami nang bigla na lamang dumaan sa harapan
namin si Ziggy na
hinahabol nila JJ. Karaniwang nagtatago si Ziggy sa lockers para lang wag siyang
mapagdiskitahan nila JJ at
ng mga kaibigan niyang kapwa nasa basketball team. Kawawa talaga si Ziggy pero
atleast computer whiz
parin siya. He's still better than everyone else.
P 2-2
Nagtatawanan kami ni Tate habang pinagmamasdan ang mga laro nang bigla na lamang
may pumalakpak ng
mabagal. Parang napaka-sarcastic na palakpak.
"Wow naman! Nahiya naman kami sa kadaldalan niyo no? Parang kayo lang yung nandito
sa Peryahan." As
usual si Joey na naman. Hindi namin alam kung ano ang problema ng lalakeng to.
Napahawak na lamang ako
sa kamay ni Tate upang pakalmahin siya.
First year pa lamang kami ganyan na talaga sila. Nagsimula ang lahat matapos awayin
ni Tate si Joey dahil
hindi nito binuksan ang chichirya sa tear here sign.
"Tate kalma lang. Wag mo nalang pansinin. Nagpapansin lang yan sayo" bulong ko.
"Bakla yan bruha" giit ni Tate. Oo nga naman, matagal na talagang usap-usapan na
bakla daw yang si Joey.
"Hoy kulugong nagkatawang tao tumahimik ka kung ayaw mong ingudngod ko yang mukha
mo sa putikan!"
Sigaw naman ni Tate. Hindi warshock ang kaibigan ko pero sa tuwing nandiyan si
Joey, lumalabas talaga ang
sungay niya.
"Ako? tong mukhang to kulugo?" Sarcastic na tanong ni Joey habang tinuturo ang
mukha niya. Naipipikon nato
for sure.
"Oo! Bakla! Bakla! Bakla!" Walang humpay na sigaw ni Tate.
www.ebook-converter
"Papatulan na talaga kita kahit babae ka!" Mukhang pikon na pikon na talaga si
Joey, akmang susugurin na
niya si tate mabuti nalang at dumating si Nico upang awatin siya.
Si Nico. Nakita ko pa lang ang mukha niya, solve na ako. Wala na akong pakialam
kahit magpatayan pa tong
sina Tate at Joey. hihihi.
"Joey kalma lang! Hindi ganyan mangligaw!" Biro ni Nico sa pinsan.
"Yuck! Eww! Kadiri! Ako manliligaw diyan asa!" Sigaw ni Joey na halos mamutla na.
"Oo! Lalaki kasi type niyan! Asa!" Giit rin ni Tate kaya muli na namang sumiklab
ang tensyon sa mukha ni
Joey.
"'Insan isang sapak lang solve na ako. Pagbigyan mo na ako 'insan!" Pagmamakaawa ni
Joey ngunit tumawa
na lamang si Nico.
Hayy Nico... Bakit ba ang cute-cute mo lalo na pag tumatawa?
-----
"Pagpasensyahan niyo na ang pinsan ko, nabagok kasi ang ulo niyan noong baby pa"
Biro sa akin ni Nico
habang magkahawak-kamay naming pinagmamasdan ang fireworks sa langit. We live in
the small town of
Redwood. Simple lang dito sa lugar nato pero ang celebrations ay napakalayo sa
simple.
Andaming tao ang nagpunta rito, karamihan mga students din ng Redwood High kung
saan kami pumapasok.
P 2-3
Bahagya akong napalingon kay tate at Joey na nasa likuran namin, no choice sila
kundi pakisamahan nalang
ang isa't-isa dahil sa relasyon namin ni Nico.
"Teka sandali lang! JJ naman eh!" Narinig naming sumisigaw si Ziggy. Nakita naming
may pilit na kinukuha
si JJ mula sa bag ni Ziggy at wala itong kalaban-laban.
"Saglit lang Kendra" Alam kong aawatin ni Nico sina JJ, pipigilan ko sana siya kaso
bigla siyang tumakbo.
Napaka-bilis ng pangyayari, kinausap lamang ni Nico si JJ nang bigla na lamang siya
nitong sinuntok.
"Nico!" Napasigaw na lamang ako nang makitang bumagsak si Nico sa sahig.
Tatakbo sana ako upang saklolohan siya nang bigla na lamang akong nakarinig ng
isang malakas na tunog.
Akala ko'y tunog lamang ito ng mga fireworks ngunit nagulat ako nang makitang
bumagsak si JJ sa tabi ni
Nico.
"DAPA! DUMAPA KAYONG LAHAT!" Biglang nasundan ang malakas na tunog na napagtanto
kong isa
palang putok ng baril. Napakabilis ng mga pangyayari, Sa isang iglap biglang
umalingawngaw ang sigawan at
tilian. Nagpulasan ang lahat.
"Kendra!" Naririnig ko ang boses ni Tate. Naitutulak sila palayo ng mga taong
nagtatakbuhan.
"Tate!" Sinubukan kong tumakbo sa direksyon nila ngunit andaming nakaharang na mga
tao't natutulak rin nila
ako. Napakabilis ng tibok ng puso ko dahil sa takot hanggang sa tuluyan na akong
naiyak. Hindi ko alam saan
ako pupunta. Tuloy-tuloy parin ang mga putok ng baril, mayat-maya may nakikita
akong mga bumubulagta.
Rinig na rinig ko ang mga palahaw nila. Lahat sila humihingi ng saklolo.
www.ebook-converter
Bigla kong naramdamang may humawak sa kamay ko, si Nico. Hinawakan niya ako ng
mahigpit habang
nakikipagsiksikan kami makalayo lamang dito.
"Kendra nasaan ka?!" Bigla kong narinig ang boses ni Kuya Kier. Nakalimutan kong
nandito nga pala siya.
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko ngunit bumitaw ako kay Nico upang
lingunin ang kuya ko.
Ngunit hindi pa ako nakakahakbang ng higit sa tatlo, bigla akong nakaramdam ng
labis na pagkahilo. Labis na
bumigat ang pakiramdam ko sa ulo ko. Hindi ko na alam ano ang mga nangyari dahil
matapos nun bigla nang
dumilim ang lahat.
----Hindi ko namalayang lumuluha na pala ako. Dali-dali kong hinilamos ang palad
ko. Bumilis ang tibok ng
puso ko. Kailangan kong malaman kung nasaan ang mga kaibigan ko. Kung nasaan ang
kuya ko. Ayos lang ba
sila?
Grabe yung nangyari kagabi. Akala ko sa labas lang iyon nangyayari.
"M-mamang pulis, asan po ang kuya ko? Y-yung mga kaibigan ko?!" Dali-dali kong
tinanggal ang dextrose na
nakakabit sa kamay ko. Sinubukan kong tumakbo dahil baka sakaling nandito lamang
sila ngunit bigla akong
hinarang ng isa sa mga pulis.
"Ms. Villegas Calm Down" Naramdaman kong umagos ang dugo mula sa braso ko dahil sa
tinanggal kong
P 2-4
mga nakakabit dito. Napakahapdi ngunit hindi ko na lamang ito ininda. Kailangan
kong malaman nasaan sila.
"Y-yung daddy ko. Umaga na ngayon diba? Nag-aalala na ngayon ang daddy ko kasi
hindi ako nakauwi
kagabi! Tawagan niyo siya! Yung kuya ko, ayos lang ba siya?! Sumagot kayo parang-
awa niyo na!" Hindi ko
na napigilan pa ang sarili ko.
"Kagabi?" Nakunot ang noo ng isa sa mga pulis. "Ms. Villegas, tatlong taon na ang
lumipas matapos kang
mabaril doon sa perya."
END OF CHAPTER ONE.

Vote and Comment <333
???????? Ahy holding hands agad agad, aba..??????
www.ebook-converter
P 2-5
Chapter 2 : { Come back home }
53.1K 2K 792
by Serialsleeper
2.
Come back Home

Three years? Good joke. Nasaan ang hidden camera? For sure binayaran lamang siya ni
Kuya Kier para
biruin ako. Comatose? Imposible lalong lalo na't tatlong taon pa.
"There were 9 other people shot that night and they all died. You were the only one
who survived among
those who were shot kahit pa sa ulo ka tinamaan." Kung totoo ngang biro lamang to,
ang galing naman ng
babaeng to. May future siya sa pag-arte.
"Alam kong mahirap tong paniwalaan Kendra pero totoong tatlong taon kang na-coma"
Napakaseryoso ng mukha ng doctor. She looks so convincing that she's starting to
confuse me. Napabuntong
hininga na lamang ako at dumungaw sa bintana ngunit laking gulat ko nang mapansin
kong humaba ang buhok
ko. I look different. I mean its still my face pero something changed.
www.ebook-converter
"Nna coma ba talaga ako?" Hinaplos ko ang mukha ko hanggang sa muli na naman akong
naluha. "K-kung nacoma ako, nasaan ang kapatid ko? nasaan ang daddy ko?" Alam na ba
nilang nagising na ako?"
------
Pagbaba ko ng kotse ay agad na sumalubong sa akin ang napakalamig na hanging dala

ng pabugso-bugsong
ulan. Napatingin ako sa paligid, wala akong ibang makita kundi mga nitso at puntod.
Napalingon ako sa
doktora na naghatid sa akin dito "A-anong ginagawa natin dito sa sementeryo?
Lumipat ba ng bahay sina
Daddy dito?"
Walang emosyon si Doktora. Hinawakan niya ako at maya-maya pa'y itinuro ang isang
lapidang nasa hindi
kalayuan ko. Lumapit ako sa lapida at tiningnan ito ng mabuti. Pakiramdam koy
dinurog ang puso ko nang
mabasa ko ang nakaukit dito.
Kier Villegas
Nanghina ang mga paa ko't agad akong bumagsak sa putikan. Hindi ako makapaniwala sa
nakikita ko. Wala
na ba talaga ang kuya ko?
"Kendra everything will be okay." Sambit ng doktora at agad akong tinulungang

tumayo.
"Everything will be okay? Patay na ang kuya ko! Saan ang okay dito?!" Hindi ko na
napigilan pa ang sarili
kong mapahagulgol. "Where's my dad?"
Parang nabigla siya sa tanong ko at umiwas ng tingin. "Y-your dad went to the
states to work. He needed to
support your hospital fees at pumunta rin siya doon para makalimutan ang nangyari
sa kuya mo" Hindi ko
P 3-1
alam pero habang sinasabi niya iyon ay bigla kong nakita ang mga salitang
binibigkas niya na lumulutang sa
mukha niya. Kulay pula ang mga letrang ito. Hindi ko alam saan sila nanggaling ka
dali-dali kong kinusot ang
mata ko.
"Kendra ayos ka lang? Ano yung tinitingnan mo?"
Napailing na lamang ako. Wala na ang mga pulang salita. Siguro minamalikmata lamang
ako.
--Napakatahimik pagdating ko sa bahay. Mag-isa lamang ako. Walang daddy na
sumalubong sa akin at wala
ring Kuya na nanonood ng TV. Nakapatay ang lahat ng ilaw at natatakpan ng puting
tela ang lahat ng mga
kagamitan.
Hindi ko alam ano ang gagawin ko. Hindi ko alam sino ang matatakbuhan ko.
Pinagmasdan ko na lamang ang sarili ko sa salamin. Halos hindi ko na makilala ang
sarili kong repeksyon.
Naaawa ako sa sarili ko, wala na nga akong nanay, ngayon naman wala na ako ng kuya
at tatay. Sana bumalik
na daddy. Wala na akong pamilya maliban sa kanya. Hindi ko kayang mag-isa.
Bigla kong narinig na bumukas ang pinto ng bahay. Sa pagbabakasakaling dumating na
si Daddy ay dali-dali
akong bumaba sa hagdanan.
www.ebook-converter
"Babe sigurado ka bang pwede tayo dito?"

"Dito tayo, wala namang tao dito eh"
Nagtaka ako nang may narinig akong mga boses sa sala. Hindi ito boses ng daddy ko
pero pamilyar ang boses
kaya naisipan kong silipin kung sino ito.
Gulat na gulat ako nang makita ko si Tate kasama si Joey na naghahalikan sa sofa ng
sala namin. May
nagbago narin sa kanila pero siguradong-sigurado akong si Tate ito.
"You guys kung maglalandian kayo, wag diyan sa sofa ko"
Nang sabihin ko ito ay bigla silang natigil sa paghahalikan. Kapwa silang parang
gulat na gulat habang
nakatitig sa isa't-isa.
"Joeybabes narinig mo yun?" Nanlalaki ang mga mata habang tinatanong ito ni Tate.
Wait Joeybabes?
Seriously?! SERIOUSLY?!
"You guys are gross" Yun na lamang ang nasabi ko kayat dahan-dahan silang
napatingin sa direksyon ko.
Nanginginig ang mga kamay ni Tate, gulat na gulat siya ng makita ako.
"K-k-kendra?" Nauutal niyang tanong habang si Joey naman ay bigla na lamang

napatili ng napakalakas. Sa
sobrang lakas ng tili niyay agad akong napatakip sa tenga ko. "MULTO!!!" magkasabay
nilang sigaw kaso
mas nangingibabaw parin ang tili ni Joey at nagawa pa nitong magtago sa likuran ni
Tate.
Nakakainis. Wala ako sa mood ngayon.
P 3-2
"I was asleep for three years tapos ganito nalang ang turing niyo sa akin?! Multo?!
Anong klaseng kaibigan
kayo?! Umalis kayo sa bahay ko!" Kinuha ko ang baseball bat ni Kuya na nasa cabinet
itinutok ito sa kanila
dahil sa inis ngunit nagulat ako nang bigla na lamang bumulagta sa sahig si Joey.
Nahimatay ata.
"Joey walang hiya ka! Ako ang babae, ako dapat ang mahimatay! Gumising ka!
Ipagtanggol mo ako! Bwisit
ka!" Sigaw ng sigaw si Tate habang tinatadyakan si Joey.
Napaupo na lamang ako sa hagdan at hinayaang pakawalan ang luha ko. Tatlong taon,
siguradong andami
nang nagbago sa tatlong taon. I hate changes. I really hate changes. I just want my
old life back. I want dad
and my brother back.
"K-kendra...I-ikaw ba talaga yan?" Dahan-dahang lumapit si Tate sa akin kahit pa
halatang-halata ang takot
sa mukha niya. Putlang-putla siya.
"Nagising ako sa araw nato at nalaman kong andami na palang nagbago. Sa araw nato
nalaman kong namatay
ang kuya ko at umalis ang tatay ko. Tate I really need a friend right now pero kung
pati yung pagkakaibigan
natin nabago narin, just leave" Hinang-hina ako sa dami ng pinagdadaanan ko ngayon
kaya tumayo na lamang
ako upang umakyat pabalik sa kwarto ko ngunit bigla akong niyakap ni Tate mula sa
likuran ko. Narinig ko
siyang umiiyak at bigla niyang ibinaon ang mukha niya sa likod ko.
"Bruha ka Kendra! Bakit ang tagal mong natulog?!" Walang humpay sa paghagulgol at
pagsigaw si Tate kayat
napangiti na lamang ako. Hindi nagbago ang bestfriend ko.
www.ebook-converter
-------
"Sasabihin ko kay Uncle na gising ka na. Bukas ng umaga may darating ditong yaya
para alagaan ka" Wika ni
Tate habang tinutulungan akong magtanggal ng mga telang nakatakip sa mga furniture
namin samantalang si
Joey, nasa sofa at wala paring malay.
"You dont have to Tate. Alam ko naman ang mga gawaing-bahay at isa pa one of these
days babalik na si
Daddy" Biglang nawala ang ngiti sa mukha ni Tate at rumehistro sa mukha niya ang
lungkot. Pakiramdam ko
tuloy napaka-pathetic ko.
"You havent even fully recovered yet. You should relax and besides its the least we
can do" Inabot ni Tate sa
akin ang cellphone niya "Use that. I'll text you my new number para kung may
kailangan ka tatawagan mo lang
ako o ang uncle ko." Oo nga pala, mayor dito sa maliit na lungsod nato ang uncle ni
Tate.
"But Tate, nakakahiya sa uncle mo" Giit ko ngunit niyakap lamang ako ni Tate.
"Patawarin mo kami Kendra" Bulong ni Tate kaya nagtaka ako.
"Sorry for what?"
Kumawala si Tate sa pagkakayakap sa akin at napailing-iling na lamang habang

pinupunasan ang luha sa
pisngi niya.
"Tate alam mo ba saan nagtatrabaho ang daddy ko? Hindi ako masyadong nakapagtanong
sa mga doktor. I
need to communicate with him" Ang tanga-tanga ko, masyado akong nagpadala sa
emosyon ko't hindi ako
nakapagtanong ng masyado tungkol sa buhay ni Daddy pagkatapos ng tatlong taon.
P 3-3
"Kendra hindi ko alam nasaan ang daddy mo" nagulat ako nang bigla na lamang lumitaw
ang mga salitang
ibinigkas ni Tate sa ibabaw ng ulo niya't kulay pula na ang mga letra nito.
"Ken anong tinitingnan mo?" Tumingala si Tate at hinanap ang kung anong tinititigan
ko.
" Kendra hindi ko alam nasaan ang daddy mo," Ibinagkas ko ang mga nakalutang na
salita na ikinagulat ni
Tate. "Nakikita mo ba yung mga salitang nakalutang sa ibabaw ng ulo mo?" tanong ko
sabay turo sa ibabaw
ng ulo niya.
"Wala naman ah! Kendra okay ka lang? I love you but please dont be such a weirdo"
Kunot-noo niyang
sambit at inupo na lamang ako sa sofa.
Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin. Kailangan ko na nga siguro talagang
magpahinga.
"Tate where's Nico? Okay lang ba siya? Was he shot just like my brother" Pag-iiba
ko ng usapan. Kung
makakatanggap man ako ng bad news gusto ko isang bagsakan nalang.
Umupo si Tate sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko. Punong-puno ng lungkot ang mga
mata niya. "Kendra
ayoko talagang ako ang magsabi nito pero kailangan mo kasi tong malaman" Napapikit
na lamang ako't
napabuntong hininga. Kung pagbabasehan sa boses at kilos ni tate, alam kong may
masama siyang balita para
sa akin.
www.ebook-converter
"Kendra, Kier wasnt hurt three years ago at that carnival. He died last month after
committing suicide"
END OF CHAPTER TWO.
Sleepy's note : This chapter is inspired by 2ne1's come back home (unplugged
version)
Thanks for reading!
Vote and Comment ?
Late siya nagising... so bakit ka ganyan nanang : )
P 3-4
Chapter 3 : { Trust no one }
47.6K 1.9K 377
by Serialsleeper
3.
Trust no one
Mas gusto kong mapag-isa muna kaya't pinauwi ko na lamang sina Tate. Hearing the
news about my brother
being dead is bad enough, but knowing he died by suicide is much-much worse.
Paano niya nagawang mang-iwan ng ganito? Oo alam kong may pagka-gago ang kapatid ko
pero ni minsan
hindi ko inakalang mahina siya. Matapang ang kapatid ko magmula noon kaya bakit
siya sumuko? Kung sana
nagising lang ako ng mas maaga siguro buhay pa ngayon ang kapatid ko. Siguro
hanggang ngayon hindi ako
nag-iisa kasi nasa tabi ko lang siya.
Pumasok ako sa ngayoy napaka-tahimik niyang kwarto. Wala na ang nakakabinging rock
music at kaliwa'tkanang basura. Multo ng alaala na lamang ang natitirang pumupunit
sa puso ko. Umupo ako sa kama niya at
pinagmasdan ang family picture namin na nasa bedside table niya.
www.ebook-converter
Pamilya? May pamilya pa ako?
"Duwag ka kuya. I hate you." Napahiga na lamang ako't hinayaang pakawalan ang luha
ko. Natatakot ako.
Ayokong mag-isa. Daddy umuwi ka na please. Hindi ko kayang mabuhay nang wala kayo.
Kinuha ko na lamang ang picture frame at niyakap ito. Saglit kong pinagmasdan ang
mukha naming tatlo.
Larawan ito ng isang napakasayang pamilya. Ibababa ko na sana ito nang bigla kong
maaninag ang nakasulat
sa likuran ng picture frame.
Kendra buksan mo to. Nakasulat ito sa pamamagitan ng isang makapal na marker. Medyo
nakukupas na
ngunit naiintindihan ko parin ang nakasulat.
Binuksan ko ang picture frame at nagulat ako nang makita kong may papel sa likuran
ng litrato. Pagkakita ko
pa lang nito, alam ko nang sulat-kamay to ni Kuya.
Kendra,
Kung nababasa mo to ngayon napakasaya ko kasi malamang gising ka na. Kanina
nanggaling ako sa
ospital at sinabi nilang lumalaki na ang posibilidad na magigising ka pero
natatakot akong baka wala na
ako sa paggising mo.
Kung sa paggising mo'y wala na talaga kaming dalawa ni Daddy, lagi mong tatandaan
na mahal na
mahal ka namin at kahit na anong mangyari, pamilya tayo. Wag na wag kang maniniwala
sa kahit na
anong sasabihin ng iba . Wag na wag kang magtitiwala kahit pa sa mga matatalik mong
kaibigan. Kendra
mag-iingat ka sa mga taong nakapaligid 'sayo, wala kang mapagkakatiwalaan kundi
sarili mo lamang.
Kailangan mong maging matatag, wag na wag kang iiyak. Umalis ka na sa lugar 'nato
at magpakalayolayo. Hanapin mo si Hadley, matutulungan ka niya.
P 4-1
Labis akong naguluhan at nabigla sa nabasa. Anong ibig sabihin ng sinasabi ni Kuya?
Ano ba talagang
nangyari habang comatosed ako?
Nagpakamatay ba talaga ang kuya ko?
Nasaan ang daddy ko?
-----Nagising akong yakap-yakap ang family picture namin. Nakakasilaw ang liwanag
mula sa bintana kaya't
isinangga ko na lamang ang kamay ko. Napakabigat ng mga mata ko dahil sa labis na
pag-iyak kagabi.
Bumaba ako sa sala at pinaandar ang TV para mawaksi ang nakakalungkot na
katahimikan ng buong bahay.
Wala akong pakialam kahit pa naka-maximum volume ang TV.
"Kararating lamang ng balita, isang residente ng Redwood City ang natagpuang patay
sa sarili niyang bahay.
Tadtad ito ng saksak at tinanggal pa ang talukap ng kanyang mga mata. Base sa mga
pulis, maaring pinatay
siya kaninang hatinggabi, kaya ang tanong ng marami--------" Nakakadepress lang ang
balita nato lalong-lalo
na't dito lang sa lungsod nato ng nangyari ang krimen kaya inilipat ko na lamang sa
ibang estasyon.
Maya-maya pa ay narinig kong tumunog ang doorbell. Dumating si Tate kasama ang
uncle niya at ang isang
katulong.
www.ebook-converter
"Good morning po Mayor" Gusto kong ngumiti ngunit di ko magawa.
"Magandang umaga din 'sayo hija. Nakatulog ka ba ng maayos?" Bigla silang pumasok
sa bahay na may daladalang mga grocery bag. I feel so pathetic. I mean nakakatuwa
na tumutulong sila pero medyo nakakahiya sa
pride.
Napailing ako. Sa sitwasyon kong to, imposible atang maging okay ako.
"Dont worry, everything happens for a reason kendra. Balang-araw malalaman mo rin
ang dahilan ng lahat."
Tate assured me while putting stocks in my fridge.
Everything happens for a reason? Who in this damn world came up with that bullshit?
"Nga pala Kendra, pwede kang dumiretso sa pagiging senior highschool student sa
darating na pasukan
kapag naipasa mo ang exam na ibibigay sayo ng skwelahan. I already hired a tutor
for you" Nabigla ako sa
sinabi ni Mayor. Bakit parang napaka-bait niya sa akin eh ito lang naman ang unang
beses na nagkausap kami
ng personal.
"Omg! Kendra! Ipasa mo test okay? Yeyy! May bff na ako ulit sa school!" Tuwang-tuwa
si Tate na inaalog pa
ang braso ko. Ngayon ko lang nalaman
"Tate dahan-dahan lang kay Kendra, baka mabinat yan" Pabirong sambit ni Mayor kayat
bumitaw na lamang
sakin si Tate.
"Okay lang ba sayo Kendra na magpunta ulit sa skwelahan simula sa lunes?" Tanong
sakin ni Mayor kaya
napailing ako.
P 4-2
"Maraming salamat po talaga sa concern at offer pero kailangan ko pong umalis sa
lugar 'nato para nadin
makalimot" Bilin ni Kuya na umalis ako kayat ito ang gagawin ko.
Nagulat si Tate sa sinabi ko ngunit si Mayor ay tumawa lamang bagay na ikinagulat
ko.
"Kabataan nga naman ngayon kung ano-ano na lang ang naiisip. Kendra hindi ka
pwedeng umalis, baka
biglang dumating ang mga magulang mo. Ipinagbilin ka pa naman nila sa akin"
"Oo nga naman Kends. Wag kang umalis, andito naman ako parati eh" Pamimilit ni Tate
na naka-pout pa
kayat wala akong magawa kundi ngumiti na lamang ng pilit. "At isa pa di ka naman
pwedeng umalis sa lugar
nato" Ewan ko ba pero bigla akong kinilabutan sa sinabi ni Tate.
Marami parin akong hindi naiintindihan lalong-lalo na sa sulat na natanggap ko.
Nasaan ba talaga ang daddy?
Ano ang ibig sabihin ni Kuya sa sulat niya?
Sige hindi muna ako aalis, hangga't sa hindi ko pa alam kung ano talaga ang
nangyari sa kuya at daddy ko.
END OF CHAPTER THREE
www.ebook-converter
Thanks for reading!
Vote and Comment ?
Something’s fishy. May nangyari siguro while Kendra’s on coma. Hmmm ????
P 4-3
Chapter 4 : { The gift and the Ally }
56.8K 1.9K 755
by Serialsleeper
4.
The Gift and the Ally
It feels weird to be wearing this checkered skirt and vested uniform again. But its
much weirder seeing
myself with long hair. Simula noon parating maiksi ang buhok ko, ewan ko ba pero
every summer my dad
forces me to cut it short kaya nakakapanibago ‘to sakin. Kinuha ko na lamang ang
gunting na nasa bedside
table ko at sinumulang gupitin ang buhok ko.
“Kendra dali n----“ Napa-nganga si Tate nang makita niyang ginugupit ko ang buhok
ko.
“Don’t just stand there, tingnan mo kung pantay ba ang pagkakagupit ko” Biro ko sa
kanya.
“What the hell are you doing Kendra! Sayang yung buhok mo!”
www.ebook-converter
“Im not used to my long hair. Baka magalit ang daddy kapag nadatnan niyang mahaba
ang buhok ko”
“Don’t you find it weird na gusto parati ng daddy mong maiksi ang buhok mo?”
Nakangiwi niyang sambit
kayat napasinghal na lamang ako. My dad’s not weird. He just disciplines us well.
------
Redwood High. Wow I never thought I would say this, but I really missed school.
Hangga't sa hindi pa
nakakabalik si Daddy at hindi pa nasasagot ang mga katanungan ko, sisikapin kong
mamuhay ng normal. Im
going to get my life back.
Iilang hakbang pa lamang ang nagagawa ko sa school grounds ay napansin ko nang
nakatingin sa akin ang
lahat. May dumi ba ang mukha ko? May tagos ba ako?
"Kinakabahan ka?" Tanong ni Tate habang nakakapit sa braso ko.
"Pinagtitinginan ako ng lahat ng tao dito. Siyempre kinakabahan" Nakakainis, ang
sarap tusukin ng mga mata
nila. Hindi naman ako sikat para titigan nila ng ganito.
“Mahal kong tate!” Biglang may sumigaw kaya sabay kaming lumingon ni Kendra. Define
gross? Tate and his
oh so manly boyfriend, Joey. Parang kahapon lang abot langit ang galit ni Tate at
joey sa isa’t-isa. Parang
kahapon lang pinagchichismisan namin ang kabaklaan ni Joey. Oh Jusko! Anong
nangyari sa mundo?!
“Joeybabes!” Sigaw din ni Tate at magkasabay silang tumakbo patungo sa direksyon ng
isa’t-isa gaya ng sa
pelikula. Oh God I think im going to throw up.
Maa-out of place lamang ako sa kanila kaya naisipan kong magpunta na lamang ulit sa
locker ko.
P 5-1
Naglalakad ako malapit sa hilera ng mga locker nang bigla na lamang bumukas ang
pintuan na nasa unahan ko
kaya muntik akong bumangga dito. “What the hell?!” Napasigaw ako’t sinipa ang
pintuan ng locker upang
maisara ito ngunit may narinig akong sumigaw. Nagulat ako nang may lumabas mula sa
mismong loob ng
locker. Hindi na ako nagtaka pa, may kalakihan ang mga lockers namin at magmula pa
noon ay may kilala na
akong mahilig tumambay sa loob nito, Si Ziggy.
“Kendra Villegas.” Mabagal siyang pumalakpak habang nakangisi. “Long time no see.
Napasarap ang tulog?”
Weird. The last time I saw him, he was very shy and reserved. Ano kayang nangyari
at ang dating Nerd
naging mayabang na?
“Ziggy, I guess you’re no longer a nerd now” Biro ko.
“Hearthrob na ako ngayon at pinipilahan na ng mga babae. Date tayo?” Isinandal niya
ang braso niya sa
locker at bahagyang inilapit ang mukha niya sa akin. Nagulat ako nang bigla na
lamang lumutang ang mga
salitang ibinigkas niya at gaya nang nakaraang araw ay kulay pula ito. Dali-dali
kong kinusot ang mga mata
ko. Ano ba talagang nangyayari sa akin?!
“Kendra nang-iinsulto ka ba? Mahapdi ba talaga sa mata ang kapogian ko?”
“Did you see that?” Tanong ko habang nakaturo sa ibabaw ng ulo niya.
www.ebook-converter
“See what?” Napatingala siya ngunit halata sa reaksyon niyang wala siyang nakikita.
“Ziggy nababaog ang mga sinungaling” Nagulat ako nang bigla na lamang may sumulpot
na isang lalaki.
Kunot-kunot ang suot niyang uniform habang panay ang pagnguya niya sa chewing gum
niya. Hindi siya
nakatingin sa direksyon namin dahil abala siya sa pagkuha ng mga gamit mula dito.
Napabuntong hininga si Ziggy at nawala ang ngiti sa mukha niya. Muli kong nakita
ang Ziggy na nakilala ko
noon, ang ziggy na mahiyain at may bahid ng lungkot.
“Now that’s the Ziggy that I know” biro ko at niyakap na lamang siya. Magkaibigan
kami magmula pa noon.
Hindi kami masyadong close pero masasabi kong magkaibigan talaga kami.
“Madaya ka” Seryoso niyang sambit kayat ngumiti na lamang ako.
“Pinag-tripan ako ng tadhana at wala akong nagawa” Tinapik ko ang balikat niya.
"Ba't ka nandito? February pa ngayon, di mo talaga mahintay ang June?" Grabe naman
makapagtanong to,
ayaw ba niya ako dito.
"Nag-hire ang uncle ni Tate ng teacher na tutulong sa akin para maka-accelerate

ako. Madami akong exam na
pagdadaanan dito" Napabuntong-hininga na lamang ako at napahawak ng mahigpit sa
strap ng backpack ko.
“Buti ka pa nagawa mong matulog sa loob ng tatlong taon, you skipped three years in
this hell we call
highschool.” Naawa ako sa kanya. Alam ko ang mga paghihirap niya, siya parati ang
napagdidiskitahan ng
mga kaklase naming gago. “Alam mo bang inspirado akong maging isang mamamatay-gago
dahil sa mga tao
sa skwelahang to. Sali ka Kendra? Sa dami ng napanood kong episode ng CSI, alam ko
na kung paano
gumawa ng perpektong krimen” Nakangisi niyang sambit kaya binatukan ko na lamang
siya.
P 5-2
“Hoy Kendra Villegas wag mo nga akong babatukan! Ikaw lang ang nag-iisang kaibigan
ko kaya maging
mabait ka sa akin!” Muli na naman lumabas ang mga pulang salita sa ibabaw ng ulo ni
Ziggy pero this time
ang lumutang lamang na salita ay ang Ikaw lang ang nag-iisang kaibigan ko pero bago
pa ako makapagreact ay bigla na lamang may kumalabog ng malakas hindi kalayuan sa
amin. Napailingon kami at nakita
namin yung lalakeng kumakain ng chewing gum, nalaglag pala niya ang mga gamit sa
sahig.
“Ikaw si Kendra Villegas?” Mistula siyang gulat habang sinasabi ito kayat sa kabila
nang pagtataka ay
ngumiti na lamang ako ng pilit. Weird guy. Come to think of it ngayon ko lang siya
nakita, siguro transferee
siya.
“Ganda ng pangalan pero ang pangit ng mukha diba?” Pang-aasar ni Ziggy kayat muli
ko siyang binatukan.
Lumingon ako pabalik sa lalake ngunit bigla na lamang siyang umalis. Weird.
“Who the hell was that?”
"Si Webster Boromeo, transferee siya dito last year. Gangster daw yun sabi nila.
Crush mo?” Panunukso niya
kayat inirapan ko na lamang siya. Webster pangalan niya? Cool and at the same time
weird.
“Teka maiba nga ng usapan, Do you know where my dad is?” Andami ko nang
napagtanungan nito pero ni isa
ay wala paring nagbibigay sa akin ng matinong sagot.
“D-di ko alam,” nauutal niyang sambit at bigla na lamang nagpapalit-palit ng
tingin. Muling lumitaw ang mga
salita sa ibabaw ng ulo niya “Wag ka ngang madaming tanong! Ge matutulog muna ko!”
Paalam niya at
muling sinubukang pumasok sa locker ngunit dali-dali kong hinila ang polo niya. Sa
kinikilos pa lamang ni
ZIggy ay halatang-halata ko nang nagsisinungaling siya.
www.ebook-converter
Teka kung nagsisinungaling siya, ibig sabihin yung pulang mga salita…
“Kendra bitawan mo nga ako! Naje-jebs ako!”
Bigla kong naalala ang mga sinabi niya kanina na lumitaw at naging kulay pula:
“Hearthrob na ako ngayon at pinipilahan na ng mga babae. Date tayo?” – Sabi nung
Webster
kasinungalingan daw ito
“Ikaw lang ang nag-iisang kaibigan ko” – Madami siyang kaibigang nerd na gaya niya.
“D-di ko alam,” – Isinagot niya ito matapos ko siyang tanungin tungkol sa daddy ko.
Kasinungalingan. Ang lahat ng itoy mga kasinungalingan. Hindi kaya yung mga pulang
salitang nakikita ko ay
mga kasinungalingan? Pero imposible. Paanong nakikita ko ang mga salitang ito?!
“Ziggy lie to me!”
“Ano?” Napangiwi siya.

“Tell me a lie! Do it or I’ll swear to God I’ll give you a wedgie that you will
never forget” Banta ko sa
P 5-3
kanya at agad na hinawakan ang likuran ng Khaki pants niya.
“Jesus Christ! Wag wedgie! Parang-awa mo na!”
“Then Tell me a lie!” Muli kong utos sa kanya.
"Nagkaroon na ako ng girlfriend!!!” Sigaw niya. At hindi nga ako nabigo, muling
lumitaw sa ibabaw ng ulo
niya ang mga salitang ibinanggit niya. Binatawan ko siya’t napahakbang paatras mula
sa kanya.
Napasabunot na lamang ako sa sarili ko. Anong nangyayari sa akin? Bakit ko nakikita
ang kasinungalingan ng
lahat?!
“Kendra okay ka lang?”
“No im not okay! Im seeing everyone’s lies!” Pabulong kong sigaw dahil baka may
makarinig sa akin. Gaya
ng inaasahan ko’y tiningnan ako ni Ziggy na para bang nababaliw ako.
“Kendra tinatakot mo ako! Hindi ka naman siguro baliw diba?”
“Hindi ako baliw! Hindi ko alam anong nangyayari sa utak ko! Ziggy tulungan mo ako,
henyo ka diba?”
Pakiusap ko.
www.ebook-converter
Napakamot si Ziggy ng marahas sa kanyang ulo. Gaya ko’y litong-lito rin siya pero
nagulat ako nang bigla na
lamang niya akong hinila papunta sa cafeteria. Umaga pa kaya iilan lang kaming nasa
loob.
“Kung totoo ngang nakakakita ka ng kasinungalingan ng tao. Sige sabihin mo kung

alin ang kasinungalingan sa
sasabihin ko,” Saglit na napatingin si Ziggy sa kisame na para bang nag-iisip. “May
alaga akong piranha sa
bahay, Lahat ng asong inalagaan ko ay kinagat ako at lumayas, Nagpakamatay ang kuya
mo. Alin sa tatlo ang
hindi totoo!”
Tiningnan ko ang ulo niya nagulat ako sa nabasa ‘Nagpakamatay ang kuya mo’
“Ibig sabihin, H-hindi nagpakamatay ang kuya ko?”
Nanlaki ang mga mata ni Ziggy at dali-daling tinakpan ang bibig ko. Napatingin siya
sa paligid na para bang
natatakot na may makarinig sa amin. “Anak ng sibuyas! Wag mo akong ipapahamak!
Naniniwala na ako sa
kakayahan mo!”
“Wait may alaga ka talagang piranha?” Pag-iiba ko na lamang ng usapan at tumango na
lamang si Ziggy.
“Kendra baka nang dahil sa pagkakabaril mo sa ulo ay nagkaroon ka ng Synesthesia,

isa itong neurological
phenomena kung saan nagkakasabay ang dalawang senses mo at may nag-iiba sa kanila
pero ang hindi ko lang
maintindihan bakit kasinungalingan lang ang nakikita mo?” Pabulong na paliwanag ni
Ziggy kayat napangiwi
na lamang ako kasi ni katiting ay wala talaga akong maintindihan. Mahirap makipag-
usap sa henyong gaya
niya.
“Please speak human language!”

“Ganito aalamin ko kung ano ang nangyayari sayo pero wag mo yang sasabihin sa iba
dahil baka
P 5-4
mapagkamalan ka nilang baliw” Muling tumingala si Ziggy sa kalangitan at ngumiti ng
napakalapad, “Thank
you lord at sa wakas natupad rin yung hiling kong lumutas ng mga misteryo! Hohoho!”
Mistulang tuwangtuwa si Ziggy. Hindi ko siya masisisi, magmula pa noon ay mahilig
na talaga si Ziggy sa mga komiks at kung
ano-anong detective shows. Idolo niya si Detective Conan eh.
“Pero ziggy tungkol sa kuya ko, ano-----“ Hindi ko ulit natapos ang sinasabi ko
dahil muling tinakpan ni
Ziggy ang bibig ko. Muli siyang napatingin sa paligid. “Maririnig ka nila”
Bigla akong kinabahan kaya agad kong tinanggal ang kamay niya mula sa bibig ko.
“Sinong sila? Ziggy anong
nangyayari?!”
Napailing lamang si Ziggy at inilapit ang ulo niya sa akin. Kung ano man ang
sasabihin niya ay ayaw niya
itong marinig ng iba “Kendra may mga rason ang tao kung bakit sila nagsisinungaling
sayo. Magtiwala ka
lang.” Biglang tumayo si Ziggy at umalis. Nakakadismaya, akala ko may makakasagot
na sa mga katanungan
ko ngunit nadagdagan lamang ito dahil sa kanya.
Litong-lito na ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Lumapit sa akin ang waitress at inilagay sa mesa ko ang isang burger.
Nakakapagtaka, hindi naman ako
umorder nito ah?
Umalis ang waitress at pinaandar ang radyo. My favorite song was playing so I might
as well enjoy this free
burger.
www.ebook-converter
Sa unang kagat ko pa lamang ay nagulat ako nang mapansing may kakaiba sa kinakain
ko. Pakiramdam ko may
papel akong nginunguya kaya't tiningnan ko ang palaman ng burger, nagulat ako nang
makitang mayroon ngang
papel sa loob.
Shit! Kailan pa naging palaman ang papel?!!!
Magrereklamo sana ako sa mga kusinera nang mapansin kong may nakasulat sa mismong
papel.
Wag kang masyadong mausisa, madaming mga mata at tengang nakapalibot sayo. Mag-
iingat ka sa - Hindi ko na alam kung ano ang kasunod dahil napunit na ang papel.
Shit! nakain ko ang kaputol!
Dali-dali ko itong niluwa sa panyo ko ngunit di na talaga ito mahitsura. Shit ang
tanga ko! Pero mas tanga ang
nagpadala nito sa akin dahil bakit sa burger pa niya nilagay.
“Isa na namang residente ang pinatay kaninang hatinggabi. Narinig ng mga kapitbahay
ang kanyang sigaw at
paghingi ng saklolo ngunit huli na nang nakaresponde ang mga pulis at nadatnan na
lamang nilang tadtad na ng
saksak ang biktima at wala ng buhay. Gaya ng mga naunang insidente ng pagpatay,
tinanggal din ang talukap
ng kanyang mga mata at nawawala rin ang mga alahas at pera ng biktima kaya
pinaniniwalaan ng mga
otoridad na Pagnanakaw ang sanhi ng krimen na nauwi lamang sa insidente ng
pagpatay. Inaabisuhan ngayon
ang lahat na mag-ingat at iwasang mag-isa sa kanilang mga bahay habang pinaghahanap
pa ng otoridad ang
salarin”
P 5-5
Nagulat ako sa narinig na balita sa radyo. Pangatlong beses na itong may pinatay
mula nang magising ako. At
ang nakapagtataka, pare-pareho silang tinanggalan ng talukap sa mga mata at pinatay
sa hatinggabi.
"Di kaya may Serial Killer dito sa Redwood?" tanong ko sa sarili.
"'Yan din ang naiisip ko" Laking gulat ko nang bigla na lamang may umupo sa tapat
ko. Yung Webster.
Sumandal siya sa upuan na para bang komportableng-komportable na talaga siya at
napagawa pa niyang
ipatong ang bag niya sa mesa.
Napangaga ako. Hindi ko alam anong sasabihin. Magkakilala ba kami? Pero infareness
pogi siya kahit na
mukhang basagulero at mainitin ang ulo.
"Webster Borromeo. Gusto mo?" Inabutan niya ako ng chewing gum ngunit napailing
lamang ako. Muli
niyang iniabot sa ito sa akin na para bang ayaw niya akong tumanggi. "Aish! Kunin
mo ang chewing gum pero
utang na loob tingnan mo muna ang wrapper bago mo nguyain" Pinanlisikan niya ako ng
mata na para bang
sinasabihan ako na Wag ka ng magtanong, tingnan mo nalang.
Nagulat ako nang makita kong may papel na nakapalibot sa wrapper ng chewing gum at
gaya ng nakita ko sa
burger kanina ay may nakasulat din dito.
Tutulungan kita sa paghahanap ng kasagutan kung tutulungan mo din ako.
www.ebook-converter
Bigla kong naalala ang tungkol sa sinabi ni Ziggy. Transferee lamang ang lalaking
'to. Wala siya nang mabaril
ako sa perya.
Hindi ako madaling magtiwala sa mga taong kakikilala ko pa lamang pero desperado
lang talaga akong
masagot ang mga tanong ko. Kung tutuusin, pareho kaming estranghero sa lungsod ng
Redwood.
Tumango ako. Tumango din siya.
"Deal"
END OF CHAPTER FOUR

Thanks for reading!
Vote and Comment ?
Jusko si Jin gangster?! HAHAHHAHA nanay ko yan ?????? trust no one uy
P 5-6
Chapter 5 : { Strangers }
51.9K 1.9K 432
by Serialsleeper
5.
Strangers
"Kendra nandiyan ka lang pala! Alam mo bang kanina pa kita hinahanap!" Nagulat ako
nang bigla kong
narinig ang boses ni Tate mula sa likuran ko.
Walang ano-anoy bigla na lamang kinuha ni Webster ang bag niya mula sa mesa at
tumayo. "Nice meeting you
Kendra. Siguraduhin mo lang na maibabalik mo ang libro ko bukas" Nakangiti at
kalmado niyang sambit
bilang palusot at agad na umalis. Infareness magaling siyang mag-alibi.
"What was that?" Tanong ni Tate nang makalabas na si Webb sa caefeteria.
"What was what?" Tanong ko rin pabalik habang pilit na ngumingiti. Dali-dali kong
itinago ang papel sa
bulsa ko at nagmaang-maangan.
Biglang napangiti si Tate. Tipong nanunukso.
www.ebook-converter
"What? Nanghiram kang kaya ako ng libro!" Giit ko.
"Kendra ah! Kababalik mo lang may boylet ka na ulit, pero mabuti narin yun para
makalimutan mo na si
Nico."
Oo nga pala si Nico.
"Bakit ko naman kailangang kalimutan si Nico? Buhay pa siya diba?"
Nawala ang ngiti ni Tate at muling kumapit sa braso ko. "Tara na nga, late na tuloy
ako dahil sayo" Biro niya.
"Siya nga pala Ken, wag kang masyadong makikipag-usap dun kay Webb ah? Delikado yun
eh"
Hindi ko maiwasang magduda sa kinikilos ni Tate. I love her but somehow pakiramdam
ko talaga may
tinatago siya sa akin. "He looks harmless" Depensa ko.
"Kasali siya sa gang. He is far from harmless you should stay away from him." Hindi
ko alam kung
maniniwala ba ako kay Tate, kung tutuusin hindi siya nagsisinungaling kasi walang
lumilitaw na salita sa
ibabaw ng ulo niya. "Siya nga pala may sinabi ba sayo si Ziggy o yung webb na
kakaiba?" Biglang bumilis
ang pagtibok ng puso ko dahil sa kaba.
"A-anong kakaiba?" Pag-lilihis ko sa tanong.
Ngumiti lamang si Tate at napailing-iling. Tate whats going on. Please stop
creeping me out.
Naglalakad kami ni Tate patungo sa magiging classroom ko nang may maaninag akong
pamilyar na mukha na
makakasalubong namin. Muling bumilis ang tibok ng puso ko ngunit ngayoy hindi na sa
kaba kundi sa tuwa
P 6-1
na.
"Nico!" Hindi ko mapigilang mapasigaw at kumaway sa kanya ngunit nagulat ako nang
mapansing hindi siya
nag-iisa. Agad na nawala ang ngiti ko nang makitang may babae siyang kasama at ang
masaklap, magkahawak
sila ng kamay.
Ako dapat ang ka-holding hands niya....
"Oh my God! Kendra tara na!" Hinila ako ni Tate upang lumihis ng dinadaanan pero
huli na kasi napatingin
na sa direksyon ko si Nico at ang babaeng kasama niya.
Humigpit ang hawak sa akin ni Tate. Ngayon alam ko na kung bakit hindi nagk-kwento
si Tate tungkol kay
Nico. Nakahanap na pala siya ng iba.
Sa totoo lang gusto kong umiyak kaso naubusan na ata ako ng luha. Nakakatawa, sa
dami ng pinagdaanan ko
matapos ako magising ay naging immune na yata ako sa sakit. Akala ko nandiyan parin
si Nico para sa akin
kaso nagbago na rin pala siya. Ipinagpalit na niya ako. Hindi ako nalulungkot,
galit ako.
Wala na talaga yung dating buhay ko.
---------
www.ebook-converter
Awkward. Napaka-Awkward. Sa sobrang awkward gustong-gusto kong tumalon nalang mula

dito sa rooftop.
Kaming dalawa lamang ni Nico ang nandito sa rooftop. Kapwa nakasandal sa pader.
Apparently, he wants to
talk to me and I was stupid enough to spare him some of my precious time.
"So... Ano ang gusto mong pag-usapan natin?" Tanong ko sa kanya habang pinipilit ko
ang sarili kong ngumiti
at wag mag-sayang ng luha sa kanya. "You cheated on me. I get it. You dont have to
apologize, hindi naman
nun mababawasan ang galit ko para sayo ngayon"
"I didnt cheat on you Kendra, I loved you!" Giit niya.
Langya, Loved you daw. Mayroong letter d. Past tense. Masakit siya infareness.
"Nawala lang ako saglit, nagkaroon ka na agad ng bagong girflfriend. Ano pala ang
tawag mo dun?
Temporary installment? We havent even broke up yet" sarcastic kong sambit.
"Nawala ng saglit? Kendra tatlong taon kang nawala! Akala ko hindi ka na magigising
pa!" Tinaasan na niya
ako ng boses. Naiinis na ata siya sa akin pero oh well, mas naiinis parin ako sa
kanya. "Napakalungkot ko
noon at tanging si Paige lamang ang nandun para sa akin." Ah, so Paige pala ang
pangalan ng ipinalit niya sa
akin.
"Ah so kasalanan ko pa? Oo nga no? Bakit pa kasi ako nagpabaril." Sarcastic man,
pinilit kong kumalma.
Napabuntong hininga na lamang ako't napatingala sa asul na kalangitan, "Pero alam
mo pinagdadasal ko nga
na sana di nalang ako nagising."
Maging siyay napabuntong-hininga din. Just like me, he's frustrated.
P 6-2
"Alam ko mahirap ang pinagdadaanan mo pero kahit anong mangyari andito parin ako
para sayo. magkaibigan tayo magmula pa noon, hindi magbabago yun"
Napansinghal na lamang ako. "Nga pala, hindi pa pala tayo naghihiwalay ng
maayos..." Tinanggal ko ang
kwintas na suot ko, bigay niya to sa akin nang sagutin ko siya noon. "Now I am
officially breaking up with
you. If you see me please dont ever talk to me. Lets just act like strangers okay?"
Hindi siya nakapagsalita
kaya inilagay ko na lamang sa kamay niya ang kwintas at dali-daling umalis.
Langya, sabi ko di ako iiiyak pero heto unti-unti nang namumuo ang luha sa mga mata
ko. Naiinis ako sa sarili
ko, hindi ako dapat maiyak. Daddy at Kuya ko lamang ang worthy iyakan kasi mas
importante sila sa akin.
Ganito siguro ang feeling ng brokenhearted. Infareness masakit pala talaga.
Pupunta na sana ako sa room ng teacher ko nang bigla na lamang may humila sa akin
papasok sa Boys
Comfort room. Gusto kong sumigaw ngunit napakahigpit ng pagkakatakip niya sa bibig
ko. Shit! Ayokong
magahasa!
"Shhh! Ako to wag kang matakot" Nagulat ako nang makitang si Webster lang pala.
Dahan-dahan niyang
tinanggal ang kamay niya.
"Nababaliw ka ba?! CR to ng boys! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Pabulong kong
sigaw sa takot na
baka may ibang tao sa mga cubicle kaso wala. Kaming dalawa lang pala dito.
www.ebook-converter
"Sumama ka sa akin, ito lamang ang tanging oras na pwede kang mawala sa paningin
nila," Nagulat ako nang
bigla niyang inilagay sa ulo ko ang isang helmet. "Patayin mo ang cellphone mo at
baka masundan nila tayo"
"Sinong nila?!"
"Mamaya na ang tanong, bilis dito" Walang ano-anoy bigla na lamang siyang pumatong
sa sink at lumabas
mula sa nakabukas na bintana.
"Kendra bilis!" Narinig ko siyang sumigaw kaya kahit litong-lito'y sumunod na
lamang ako sa kanya. "Dahandahan" Paalala niya sa akin habang tinutulungan akong
bumaba. May manners rin naman pala ang isang 'to.
Hindi ko masyadong maaninag ang paligid dahil sa malaking helmet na pinasuot niya
sakin kaya nagulat na
lamang ako nang mapansing nakasakay na pala siya sa isang motorsiklo.
"Uy teka! Sasakay ako diyan?!"
"Malamang?" Sarcastic niyang tanong at hinampas ang pwestong uupuan ko sa likuran
niya.
Wala akong magawa kundi sumakay na lamang ngunit nagtatalo ang isipan ko kung ano
ang gagawin ko.
Hahawakan ko ba siya? Kung hahawakan ko siya saan ako hahawak? Sa bewang o sa
balikat? Baka napakamanyak o chansing ko kung hahawak ako pero kung di naman ako
hahawak baka malaglag ako! Jusko! Anong
gagawin ko?!
"Gusto mo bang malaglag?" Bigla siyang lumingon sa akin. Buti nalang talaga't may
suot akong helmet dahil
kung wala, siguro napaka-lapit na ng mukha namin sa isa't-isa. "Huwag kang mahiya,
humawak ka sa bewang
ko o kung gusto mo, yumakap ka nalang" He smirked at walang ano-ano'y bigla na
lamang pinaharurot ang
P 6-3
motorsiklo. Sa sobrang gulat at takot koy automatic akong napasigaw at napayakap
nalang sa likuran niya.
Manyak na kung manyak! Chansing na kung chansing! Ayokong malaglag!!!
------"You can let go now." Naramdaman kong huminto na ang motorsiklo kayat dahan-
dahan kong idinilat ang mga
mata ko.
"Kendra abuso ka na 'ata sa abs ko" Tumawa siya. Tipong nakakaloko. Bigla kong
naalalang nakayakap pa
pala ako sa kanya kaya dali-dali akong bumitaw at bumaba mula sa motorsiklo.
"Yabang mo rin ah? Excuse me di kita type" Tinanggal ko ang helmet at itinapon ito
sa kanya.
"Aray! Para saan yun?"
"Alam mo bang muntik akong atakihin sa puso dahil sa bilis ng pagpapatakbo mo?!"
Tumawa lamang siya at napailing-iling. "Sorry I forgot how girls prefer slow and
gentle"
Wait, was that a green statement?
"Youre blushing. Cute" Nakangiti niyang sambit habang bumababa sa motorsiklo niya
kaya dali-dali akong
napahawak sa pisngi ko. Ang init nito.
www.ebook-converter
"I am not blushing. Namumula ako sa takot! All thanks to you, you wreckless driver"
Giit ko ngunit tumawa
lang ulit siya.
Tumingin ako sa paligid. Magkalayo ang mga bahay mula sa isa't-isa at napapalibutan
ito ng maraming puno.
Wait hindi naman siguro niya ako papatayin or gagahasain diba? Tama ba ang desisyon
kong sumama sa
kanya?
"What are we doing here?" Bigla akong kinabahan. Kung tutuusin hindi
nagsisinungaling si Tate nang sinabi
niya sa aking delikado ang lalaking to.
"Ito lang ang alam kong lugar na hindi nila tayo maririnig o masusundan." Akala ko
papasok siya sa isa sa
mga bahay na nasa malapit lang ngunit nagulat ako nang bigla siyang lumapit sa
isang puno. Dun ko lang
napagtanto na may tree house pala sa taas.
"Dahan-dahan sa pag-akyat" Paalala niya sa akin at nauna na siyang umakyat sa
pamamagitan ng malaking
hagdan.
I was speechless when I finally got up there.
Nakakamangha. Napakalaki at napakaganda nito. Halos kumpleto na ito sa appliances

pero higit na kapansinpansin ang isang malaking white board na tadtad ng mga
litrato at kung ano-anong nakasulat na hindi ko
masyadong maaninag.
"You live here?"
P 6-4
"This was my dad's" tipid niyang sagot at inabot sa akin ang isang coke in can.
Napabuntong-hininga na lamang ako't napaupo sa sofa. "Wag na tayong magpaligoy-
ligoy pa. Anong
nalalaman mo? and dont you dare lie to me" tanong ko.
Umupo siya sa katapat kong sofa at inilapag ang isang newspaper sa center table
"Alam kong masakit tong
marinig pero last month, kitang-kita ko ang mismong pagkalaglag ng kotse ng kuya mo
sa bangin. Sinasabi ng
lahat na nagpakamatay siya pero hindi, kitang-kita ko mismo na may dalawang kotse
ang humahabol sa kanya.
Binangga siya ng isa sa mga kotse hanggang sa parang nawalan siya ng kontrol at
bumulusok pababa ng
bangin"
"Oh my God," Napahawak ako sa bibig ko. Hindi ko mapigilang maluha. "K-kilala mo ba
sino ang
humahabol sa kanya?"
Tumango siya. "Hindi ko alam dahil dali-dali na akong umalis pero sa pagkaka-alala
ko. Isa sa mga
humahabol sa kanya ay isang police car"
"Why would they do that to my brother?" Muling nadagdagan ang mga tanong sa isipan
ko. Mabait ang kuya
ko. Kahit kailan hindi siya gagawa ng krimen. Bakit siya hinahabol ng pulis?
"Hindi ko alam. Basta ang alam ko lang, naging laman ng pahayagan ang kapatid mo at
sinasabing
nagpakamatay siya kahit di naman."
www.ebook-converter
Nanginginig ang mga kamay ko dahil sa galit. Humanda ang gumawa nito sa kanya.
Pagbabayaran nila ang
ginawa nila sa kapatid ko.
"May sinabihan ka ba tungkol dito? Hindi ka ba nagsumbong sa mga pulis?"
"Sa tingin mo bubuhayin nila ako kapag nalaman nilang nakita ko ang nangyari? Pulis
ang tumira sa kuya mo,
hindi ako tanga para ipahamak ang sarili ko"
"What about my dad? What about everyone? Alam ba nila ang nangyari sa kuya ko kaya
ba sila
nagsisinungaling at naglilihim sakin at sino yung Sila na sinasabi mo?"
"Teka mahina ang kalaban. Kakalipat ko lang dito noong June, hindi pa ganun kadami
ang nalalaman ko. Pero
ang nasisigurado ko lang, maraming tao ang nakabantay sayo at nakatingin sa bawat
kilos mo. Mag-iingat ka
sa lahat ng kinakausap mo sa cellphone, sa telephone o kahit sa internet dahil
maaring marinig ka nila. Yung
Mayor ng Redwood, alam mo bang bigla siyang nagpalagay ng napakaraming CCTV cameras
sa school ilang
araw bago ka bumalik ng sa skwelahan?"
Bigla akong kinilabutan dahil sa sinabi niya. Bakit ito ginagawa ng Mayor? Ibig
sabihin ba nito may
kinalaman din siya sa pagkamatay ni Kuya?
"Why are you doing this?...Why are you helping me?" Sa lahat ng mga tao dito sa
Redwood, siya lang ata ang
walang nililihim at hindi nagsisinungaling sa akin kahit pa kaninang umaga ko lang
siya nakilala.
"Because you can help me too. Wala akong mapagkakatiwalaan gaya mo." May kinuha
siyang isang litrato
mula sa whiteboard at inilapag ito sa mesa. Ewan ko ba pero parang nakita ko na ang
lalaki sa litrato.
P 6-5
"Who's that?" turo ko.
"Thats my dad. Lumipat siya dito sa redwood at nagtrabaho bilang isang pulis.
Namatay siya tatlong taon na
ang nakakaraan," Tiningnan niya ako sa mga mata. Bigla akong naawa dahil lungkot
lamang ang nababasa ko
sa kanyang mga mata. "Nabaril siya sa perya"
END OF CHAPTER FIVE

Thanks for reading!
Vote and Comment ?
naiintindihan ko dahil dun sa movie nina liza at gerald grabe yung feels dooooon ??
Gags amp ????????????
www.ebook-converter
P 6-6
Chapter 6 : { Home }
56.2K 2K 758
by Serialsleeper
6.
Home
"Since last week, tatlong residente dito sa Redwood ang natagpuang patay. Kapwa
pinagsasaksak at
tinanggalan ng talukap sa mga mata," Lumapit si Webb sa kanyang white board kaya't
sumunod ako sa kanya.
Mayroong tatlong litrato dito at kung ano-anong impormasyong nakasulat sa paligid
na mahirap intindihin.
Weird talaga nitong si Webb.
"Ok so ano namang kinalaman ko diyan?" I dont want to be rude pero nagtataka lang
ako kung bakit umabot
dito ang usapan namin. I felt bad for him since his father died.
Kinuha ni Webb ang isa sa mga litratong nakadikit sa whiteboard at inabot ito sa
akin. Kung tutuusin mukhang
pamilyar sa akin ang matandang babae. "Ang matandang yan ay organizer ng perya kung
saan kayo nabaril ng
daddy ko," Inabot niya sa akin ang dalawa pang litrato ng babae at lalaking medyo
may edad na. "Yang
dalawang yan naman ay nag-tatrabaho sila sa mga stalls doon. Naroon silang tatlo
nang gabing yun"
www.ebook-converter
Kinilabutan ako kayat inilipag ko na lamang sa mesa ang mga litrato.
"So ibig sabihin, ang taong bumaril sa amin three years ago ang siyang pumapatay
ngayon? Tama ba ang
pagkakaintindi ko?" Gusto kong malaman kung sino ang bumaril sa akin ngunit sa
sobrang bigat ng
pinagdadaanan ko noong nakaraang mga araw ay nakaligtaan kong magtanong tungkol
dito sa kahit kanino.
"Pero teka, paano kung pagnanakaw lang pala ang motibong killer at coincidence lang
ang lahat?"
"Sa tingin ko sinasadya ng salarin na pagmukhaing pagnanakaw ang crime scene" May
punto nga naman siya.
Kung ako din ang killer, yan din ang gagawin ko para malihis ang atensyon ng mga
pulis.
"Okay so let me get this straight," Napahawak ako sa bewang ko't maigi siyang
tiningnan sa mga mata. "You
want to solve the murders because you think related ang killer sa pagkamatay ng
daddy mo?"
"Precisely" He smirked then nodded.
Gosh, this guy is cute when he smirks.
"Hey Webb, hindi naman sa nagpapaka-nega ako but youre just a teenager like me. We
cant solve murders."
Napailing siya at bigla na lamang pinitik ang noo ko. "Nonsense. Solving mysteries
doesnt require old age. It
requires an open-perspective and keen observation. Wanna bet on that?" He leaned
closer to me kayat
napalunok na lamang ako. I tried to hide my nervousness by giving out a smirk too.
"Confident. Impressive" Pasimple akong humakbang paatras. I hate this weird guy.
Though I have to admit,
he's pretty hot and cute at the same time.
P 7-1
"In order to solve these murders I need you to gather information for me. Sa lahat
ng tao dito, sa tingin ko
ikaw lang ang makakatulong at mapagkakatiwalaan ko dahil maging ikaw ay
pinaglilihiman ng buong lungod
ng Redwood. Help me solve these murders, I'll help you find your dad too."
Tumango ako. Kung tama nga ang hinala niyang connected ang patayan ngayon sa
nangyari sa akin three years
ago, eh matutulungan rin niya akong maghiganti sa taong 'yun.
"Wait.. Paano ako makakasigurong mapagkakatiwalaan kita at di mo ako ipapahamak?"
Tinaasan ko siya ng
kilay.
"You already trusted me by going here kahit na kanina pa lang tayo nagkakilala,"
Napatingin siya sa
wristwatch niya "We need to get back to school bago pa nila mapansing wala ka"
"Wait are you really sure na madaming nagbabantay sa akin?" hanggang ngayon di
parin talaga ako
makapaniwala.
"Wag kang masyadong manhid. Pakiramdaman mo ang paligid mo. Dont say a word about
this at school.
They can hear you. Even at home"
--------Gulong-gulo ang buhok. Kunot na uniform at pawis na pawis. Hindi di pa nga
ako nakaka-attend sa tutor ko,
ganito na agad ang ayos ko. Why does that guy have to be such a wreckless driver.
www.ebook-converter
"Saan ka galing? Kanina ka pa hinahanap ng teacher mo! Bakit ka naman nag-cutting

classes?" Bulalas ni
Tate nang magsalubong kami sa locker area.
"Ah eh, nakatulog ako sa library. Di ko namalayan ang oras" Painosente kong sambit
sabay kamot ng ulo ko. I
hate lying to my bestfriend but siya ang naunang maging malihim eh.
"By the way yung mga tao dito sa school, kamusta turing nila sayo? May nambu-bully
ba sayo o nagk-kwento
ng kung ano-ano?" Seryoso ang mukha ni Tate na para bang nag-aalala.
"W-wala naman," muli akong ngumiti "Nakatulog akong betstfriend kita pero sa pag-
gising ko parang naging
nanay na kita. Weird mo" Biro ko.
"Ken pupunta pala kami ngayon sa coffee shop ni Joeybabes ko. Sama ka?"
Napangiwi ako. Hindi naman sa tutol ako sa kanya pero nakakailang lang kasi talaga
ng kakornihan at
kabaliwan nila. And besides di ako sanay na may boyfriend si tate. Pakiramdam ko
kasi hindi na ako ang
parati niyang gustong kasama.
"I know that look Kendra. Mali ako noon sa pagsabing bakla si Joey. He's manly kaso
medyo metrosexual
lang siya magsalita" Proud na proud pa si Tate kaya napahawak na lamang ako sa
mukha ko.
"Tate sabi nga nila Metrosexual, Isang metro nalang homosexual na!" Agad akong
nahampas ni Tate kaya
tumahimik na lamang ako.
"Kendra, I know how you feel. Naiilang ka at naa-out of place kasi may boyfriend na
ako. Yun 'yon diba?"
P 7-2
Naka-pout niyang sambit kaya tumango na lamang ako.
"Alam mo bang ganyan din ang nararamdaman ko noong kayo pa ni Nico. Puro ka lang
'si Nico ganito at si
Nico ganyan'"
"Tate...." Hindi ko maiwasang masaktan sa nalaman. Naiinis ako sa sarili ko kung
bakit napaka-insensitive
ko noon. Di ko namalayang naiilang na pala siya.
"Waaaaah! Sorry!" Sabay kaming nagyakapan at nag-iyakan. I feel so bad for making
her feel that way. Both
of us feel bad.
Kahit pa madaming tinatago sa akin si Tate. Siya parin ang bestfriend ko. I will
still love her whatever
happens.
"Aish! Pwede ba wag mong yakapin ng ganyan si Mary Tate ko!" Biglang sumulpot si
Joey na magkasalubong
ang kilay. Pakiramdam ko sasabunutan niya ako kaya umatras na lamang ako.
"What the hell Joey! Stop calling me that!"
Natawa na lamang ako. Tate really hates it when someone calls her by her real name.
Mary Kate naman
talaga sana ang pangalan niya kaso medyo pumalpak ang penmanship ng tatay niya kaya
imbes na Kate, ay
nagmukha itong Tate. Saklap diba?
www.ebook-converter
"Tara na sa coffee shop!" Hinila ako ni Tate ngunit bigla kaming hinarang ni Joey
na nanlalaki ang mga mata.
"Uy teka isasama mo to?" Gulat niyang turo sa akin. Grabe talaga tong bibig ni
Joey, nakakabastos.
"Natural! Bestfriend ko eh!" Giit ni Tate.
"Pero," bahagyang napayuko si Joey at nasapo ang batok niya "pupunta ------" sa
sobrang hina ng boses ni
Joey ay yun lamang ang narinig namin. Para bang hangin ang kinakausap. Lokong to!
"Anong sabi mo! Lakasan mo boses mo kung hindi break na tayo!" Nang sabihin 'yon ni
Tate ay dali-daling
iniangat ni Joey ang mukha niyang nakangiwi.
"Inimbitahan ko sina Nico at Paige para double date!" Sa sobrang lakas ng sigaw ni
Joey ay nagtinginan sa
amin ang lahat. Naiilang ako sa mga taong nakatingin sa amin kayat napaatras akot
ipinasok na lamang ang
ulo ko sa locker at umaktong may kinukuha kahit wala naman.
"Why the hell did you do that?!" Pabulong na sigaw ni Tate habang pinaghahampas si
Joey. Hininaan ni Tate
ang boses niya para wag ko silang marinig kaso sadya talaga siyang ipinaglihi sa
megaphone.
“Natural! Pinsan ko eh!” Giit din ni Joey.
“That’s it! Break na tayo!” Bakas ang galit sa boses ni Tate.
“Teka tate sandali lang! To naman bilis magtampo. Teka may naisip ako,” Saglit na
namayani ang
katahimikan pero nakaharap parin ako sa nakabukas kong locker “Boromeo may lakad ka
ba ngayon?” Teka
bakit parang pamilyar sa akin ang pangalang ‘yan?
P 7-3
“Nangangailangan kami ng isa pang kasama mamaya sa triple date namin. Sama ka? Date
mo si Kendra” Sa
sobrang gulat ko’y dali-dali akong lumingon sa kanila. Akmang itatapon ko na sana
ang sapatos ko kay Joey
nang makita ko kung sino ang kausap nila…
“Villegas” He winked at me then nodded.
“Sige. Si Kendra naman pala ang date ko eh.” Naka-smirk niyang sambit at naglakad
palayo.
Hindi ako makapagsalita dahil sa gulat. There’s something about his smirk that
makes me feel like this…
Nervous.
“What the hell did you do?!!!” Muling sigaw ni Tate nang makalayo si Webb habang
walang habas niyang
pinaghahampas ang braso ni Joey.
“Ano na naman ang ginawa ko?!!!” Iyak ni Joey na halos matumba na sa sahig.
“How could you set-up my bestfriend with that delinquent! Hindi natin masyadong
kilala ang Webster na
yun!” Nanlilisik na ang mga mata ni Tate habang kagat-kagat ang ibabang bahagi ng
labi niya.
“Ayaw mo nun! May Super hot and Gorgeous date ang bestfriend mo?!” Giit ni Joey
kaya natigil si Tate sa
paghampas sa kanya.
www.ebook-converter
“Super hot and Gorgeous? Seriously Joey? Seriously?” Nakangiwing sambit ni Tate.
“Teka, tanungin natin si Kendra. Hoy Kendra, Okay lang ba sayo na ka-date mo yung
poging si Webb?”
Napatingin silang dalawa sa akin. Hindi ko alam anong isasagot ko kayat wala ako sa
sariling tumango na
lamang.
---------
“Wow this is awkward” Nakangising sambit ni Joey kayat binatukan na lamang siya ni
Tate. Kanina pa kami
tahimik habang kumakain ng cake. Pinggan at kubyertos nga lang ata ang tumutunog.
Tama si Joey. Napaka-awkward nga. Nasa isa kaming paikot na mesa kasama si Webb at
ang lecheng sina
Nico at Paige. At kung mamalasin ka nga naman, katapat ko pa si Nico. Madaldal
akong tao pero sa mga oras
‘nato, ni katiting na salita ay wala akong masabi.
Bwisit, ano bang pumasok sa isip ko’t pumayag ako sa triple date nato. Tong date ko
naman, parang may
sariling mundo. Kain lang ng kain habang nakikinig ng music sa ipod niya.
“So you’re Kendra right?” Sabi nung Paige habang nakangiti. Hindi ko alam kung
nakikipag-plastikan ba tong
hayop nato sakin.
“Yup! Ganda niya diba?” Sabat ni Tate na nakataas pa ang isang kilay.
“Yeah. May Taste talaga tong si Nico. Diba Kendra?” Bahagyang isinandal ni Paige
ang ulo niya sa balikat
ni Nico. I don’t know what she’s doing. Pinapaselos ba niya ako? If she does its
not working. Hindi ako
nagseselos. Nagagalit ako. Kung pwede lang talagang saksakin siya ng tinidor ginawa
ko na.
P 7-4
“Siguro naman wala ka ng feelings para sa boyfriend ko diba?” Muntik akong
mabilaukan sa salitang
binitawan niya. Jusko isa nalang tatanggalin ko na talaga ang panga niya.
Napabitaw ako sa tinidor na hawak ko. Bumilis ang tibok ng puso ko. Nanlamig ang
mga kamay ko’t bahagya
itong nanginig dahil sa inis. Hindi ko alam kung makakapagtimpi parin ako.
“Hey listen to this,” Nagulat ako ng bigla na lamang inilagay ni Webb ang isa sa
mga earphones niya sa tenga
ko. “May concert sila sa manila next week nood tayo?”
Nagtaka ako nang mapansing walang kantang naka-play. Sinulyapan niya ako na para
bang sinasabing wag na
akong mag-react.
His smirk is still there. My God! Sira ba ang facial muscles ng lalakeng to kaya
parating naka-smirk? Imbes
na cute,nagmumukha na tuloy siyang timang.
“Look at what we have here! Nagkakaigihan na agad, unang araw pa lang na
nagkakilala. Sabi ko naman sa
inyo eh, naka-move on na si Kendra, kaya ikaw Tate please wag mo na akong tingnan
ng ganyan” Nakangiting
sambit ni Paige samantalang si Nico ay nakayuko lamang ang ulo na para bang
nahihiya sa inaasal nito.
Hindi ko alam anong isasagot kayat kunot-noo na lamang akong ngumiti para ipakitang
kabaliwan ang
sinasabi niya para sa akin.
www.ebook-converter
“Mary Tate kong mahal, keep calm. Breathe in and out okay? Ang sungay mo please”
Napalingon ako kay
Tate. Halos magkasalubong na ang kilay nito at kulang na lamang ay batuhin niya ito
ng pinggan.
Maya-maya pa’y napabuntong-hininga si Tate. Effective ata ang pagpapakalma sa kanya

ni Joey. Siguro nga
iba talaga ang epekto ni Joey sa kanya.
Kumurba ang isang ngiti sa mukha ni Tate. Sobrang pilit na ngiti. Halatang-halata.
Pero mabuti nalang ‘to
kesa ba naman may makasabunutan siya.
“Hoy Nico. Wag ka ngang magpaka-mahinhin diyan. Control your bitch please.” Sabay
kaming napafacepalm ni Joey. Tate will always be Tate.
Napatayo si Paige “Hoy Tate ano ba talaga ang problema mo sa akin?! Matagal na
talaga akong nagtitimpi
sayo! Alam ko namang iniisip mong malandi ako eh pero I don’t care! This-----“
“Gaga. Alam mo naman pala eh, nagtanong ka pa” Tumatawang sambit ni Tate. Sinasadya
niya talagang
galitin si Paige. Normally, inaawat ko siya sa tuwing sinusumpong siya ng bad
temper niya but ngayon kung
pwede lang talaga akong gumawa ng banner para i-cheer siya ginawa ko na.
“Finally, something that isn’t boring” Nakangiting sambit ni Webb habang nakasandal
sa upuan.
“Paige umupo ka nga, nakakahiya sa mga tao pinagtitinginan na nila tayo” Hinawakan
ni Nico ang kamay ni
Paige at pinilit na umupo ngunit winakli lang nito ang kamay niya.
“Wow Nico, marunong ka pa palang mahiya? How Nice!” Sarcastic na sambit ni Tate
kaya inakbayan na
lamang siya ni Joey at itinakip ang kamay sa bibig nito.
P 7-5
“Okayyy Mary Tate quiet na,” Ngumiti na lamang si Joey “’Insan pagpasensyahan niyo
natong si Tate ko
Aray!” Bigla na lamang kinagat ni Tate ang kamay ni Joey.
“Anong pagpasensya?! In your dreams bitches!” Taas-noong sambit ni Tate sabay flip
ng buhok niya. Natawa
na lamang kami ni Webb. Sa tuwing galit ako, si Tate lang talaga parati yung
nakakapag-pangiti sa akin mula
pa noon.
“Alam niyo wala namang masama sa ginawa namin ni Nico ah! Malay ba naming
magigising pa ang Kendra
na yan?! And besides it wasn’t our intention to hurt her! Hindi kasalanan ang
magmahal!” Sigaw ni Paige
kaya tumayo na lamang si Nico para yayain itong umalis na lamang. Hindi na yata
niya kinaya ang kahihiyan.
“Pero ang pagpatay kasalanan yun kaya Nico please ilayo mo na siya habang
nakakapagtimpi pa ako” Walang
pakialam si Tate kahit na pinagtitinginan na kami ng lahat ng mga tao dito. Kilala
siya ng lahat bilang
pamangkin ng mayor and yes it does have its perks.
“Okay fine! Whatever Tate,” Itinaas ni Paige ang kamay niya na para bang tanda ng
pagkatalo sa argument at
napangiti na lamang “Alam ko namang ganyan ka sa akin kasi sa tingin mo
naaagrabyado ang bestfriend mo
and I salute you for that. Pero just to let you know, nakakasawa rin yung puro si
Kendra na lamang ang
iniintindi niyong lahat. Wag niyo na nga siyang kaawaan kawawa lang ang pride niya!
Sabihin niyo na sa
kanya ang totoo, na patay na ang kuya at papa niya”
Gulat na gulat ako sa narinig. Pakiramdam koy binuhusan ako ng napakalamig na
tubig. Hindi ako makagalaw
sa kinauupuan ko.
www.ebook-converter
“Paige tumigil ka na!” Biglang sigaw ni Nico na galit na. Hindi lang si Nico ang
sumigaw ngunit pati rin si
Joey.
“Okay that’s it bitch! You just earned your ticket to hell” Bigla na lamang kinuha
ni Tate ang cake na nasa
mesa at walang ano-anoy itinapon ito sa mukha sa Paige. Hindi pa nakuntento si Tate
at sinabunutan pa niya
ito. Nagkagulo ang lahat sa coffee shop, pilit nilang inilalayo si Tate ngunit
galit na galit talaga ito.
“Kendra…” Narinig kong sambit ni Webb.
“Totoo ba yung sabi ni Paige? P-patay narin ba ang daddy ko?” Hindi ko namalayang
bumubuhos na pala ang
luha ko.
Napalingon sa akin sina Tate. Natigil sila sa pagsasabunutan. Maging ang ibang
tao’y nakatingin narin sa
akin.
“Sumagot kayo nasaan ang daddy ko?! Patay narin ba siya?!” Hindi ko na napigilan pa
ang sarili kong
mapasigaw.
----------------
Kasabay ng pagpatak ng luha ko ang pagpatak ng ulan. Wala akong pakialam kahit pa
basang-basa na ako ng
ulan at halos mabangga pa ako ng ibang mga sasakyan o kahit na sinong taong
nakakasalubong ko. Takbo lang
ako ng takbo.
Nagbabaka-sakali akong pagkauwi ko ng bahay ay may Kuya ako at Tatay na madatdatnan
at malalaman kong
P 7-6
panaginip lamang ang lahat ng nangyari at nalaman ko nitong nakaraang mga araw.
Naririnig ko ang mga boses nila Tate. Sigaw sila ng sigaw ngunit di ako lumilingon.
HIngal na hingal akong dumating sa bahay. Basang-basa ang sahig dahil sa akin pero
wala akong pakialam
kahit pa pagalitan ako ni Daddy.
“Daddy! Kuya! nandito na ako! Nagluto na ba kayo ng hapunan? Gutom na gutom na ako!
Nakakapagod talaga
kapag galing sa school!” Tinanggal ko ang sapatos at bag kong basang-basa at
itinapon ito sa sofa.
“Daddy tingnan mo oh! Dinumihan ko ang sofa! Di mo ba ako pagagalitan?”
“Kuya! Alas-syete na! Diba ngayon yung oras ng paborito mong palabas? Bumababa ka
na diyan!”
Naghintay akong may sumagot ngunit wala. Napakatahimik ng paligid. Tanging ako
lamang mag-isa ang nasa
bahay. Kahit pa maghintay ako ay wala na talagang sasagot sakin. Kailanman wala na
talaga kasi iniwan na
nila ako at hindin-hindi na nila ako babalikan.
------------------
Third Person’s POV
www.ebook-converter
“Kendra? Kendra nasaan ka?!” Hingal na hingal si Tate na dumating sa bahay ni

Kendra. Gaya nitoy basangbasa rin siya ng ulan.
Narinig ni Tate ang lagaslas ng tubig at napagtanto niyang nanggagaling ito sa
banyo na nasa ikalawang
palapag.
“Kendra okay ka lang ba diyan?” Tanong nito habang kumakatok. Walang sumasagot.
Tanging lagaslas
lamang ng tubig ang kanyang naririnig. Hindi naka-lock ang pinto kayat pumasok na
lamang si Tate.
Nagulat siya nang madatnan si Kendra na nakaupo sa sahig. Yakap nito ang kanyang
tuhod habang hinahayaan
ang sariling mabagsakan ng tubig na nanggagaling sa shower. Suot-suot pa ni Kendra
ang kanyang uniporme
at maging ang kanyang medyas kahit pa nanginginig na siya sa lamig.
“Oh My God Kendra! Magkakasakit ka niyan!” Hindi umiimik si Kendra. Patuloy lamang
ito sa pag-iyak
kayat maging si Tate ay napapaiyak narin. Dali-daling pinatay ni Tate ang shower at
ipinayakap sa kaibigan
ang dalawang makakapal na tuwalya.
“Kendra look at me! Kendra makinig ka!” Nakatulala parin si Kendra kayat hinawakan
na lamang ni Tate ang
magkabilang pisngi nito.
“Do you trust me? Kendra do you trust me”
“I don’t know. Can I trust you Tate?” Hinang-hinang sambit nito.

“You know you can! Okay listen to me, wag na wag kang maniniwala sa kahit na anong
sasabihin nila. Your
P 7-7
dad is alive. Yung shit na Paige na ‘yon? Pinagt-tripan ka lang niya. Buhay na
buhay pa ang daddy mo at
napakatagal ka na niyang hinihintay na makita. Sabik na sabik na ang tatay mong
makita ka pero may inaayos
lang siyang kaunting problema okay?”
Kumurba ang ngiti sa mukha ni Kendra habang pinagmamasdan ang ibabaw ng ulo ni
Tate.
“W-walang pula,” Muli itong umiyak ngunit ngayon ay dahil na ito tuwa “Buhay pa ang
daddy ko! Oh thank
God!” Dali-daling napayakap si Kendra kay Tate.
Nagtataka man niyakap na lamang rin siya ng kaibigan.
“Oo Kendra buhay na buhay ang daddy mo” Bakas ang lungkot sa mga mata ni Tate nang
bigkasin ang mga
salitang ‘to. Napapikit na lamang siya upang pigilan ang sariling maluha. "Sorry"
bulong nito sa sarili.
END OF CHAPTER SIX

Sleepy's Note : Andami niyong tanong, pero masasagot rin yan soon. bwahaha.
Maraming salamat sa lahat
ng nagbabasa nito :))) Comment kayo ng deductions or theories niyo, malay nito
tama. hohoho.
Trailer for TMM is on the multimedia box :))
Thanks for reading!
www.ebook-converter
Vote and Comment ?
Baka tinatago yung tatay niya kasi isa siyang pulis diba? Wthhhh bat kay Paige
walang pula saka kay Tate? Sino na paniniwalaan koo
P 7-8
Chapter 7 : { Silenced }
47.2K 1.8K 746
by Serialsleeper
7.
Silenced
Third Person's Point of View
"Nico can we talk?" Punong-puno ng pagsisisi ang boses ni Paige ngunit di siya
nililingon ng kasintahang
naglalagay ng gamit sa kanyang locker. Napahawak na lamang siya sa polong suot nito
habang nakayuko.
"Nico kagabi pa kita tinatawagan di ka man lang sumasagot. Tapos kanina naman sa
classes di mo ako
pinapansin. Nico galit ka ba?"
Malakas na isinara ni Nico ang locker at lumingon sa kasintahan. "Hindi ako galit.
Dismayado ako sayo"
Napatingin sa paligid si Nico upang siguraduhing walang ibang makakarinig sa
kanila.
"Dahil ba sinabi ko kay Kendra na patay na ang papa niya? Nico it was for her own
good! Kailangan niyang
malaman ang totoong nangyari sa papa niya. No matter fucked up truth is, its still
better than lie" Giit ni
Paige.
www.ebook-converter
Napabuntong hininga na lamang si Nico at napasandal sa locker nito.
"Hindi mo naiintindihan. Mahirap ipaliwanag pero mas mabuti nang wag malaman ni
Kendra ang
katotohanan. Para na 'yun sa ikabubuti ng lahat."
Unti-unting namuo ang luha sa mga mata ni Paige sa narinig. "N-nico ibig bang
sabihin nito hanggang ngayon
si Kendra parin ang laman ng puso mo?"
"Anong klaseng tanong yan," Hinawakan ni Nico ang kamay niya at hinalikan "Minahal
ko siya pero mas
mahal kita. Tapos na ang lahat sa amin ni Kendra pero kahit ganun kaibigan ko parin
siya. But dont think for a
second that I love you less"
Napangiti si Paige habang pinupunasan ang luha niya. "Sorry Nico. Natakot lang kasi
talaga ako.
Nakakapagod narin kasi talagang mabansagan ng kung ano-ano. Pa-salamat ka mahal
kita" Sambit nito at
mahinang hinampas ito sa dibdib.
"Wag na wag mo silang papakinggan. Puso mo lang pakikinggan mo okay? Mahal mo ako
at mahal kita. Kahit
anong mangyari hindi magbabago yon" Paninigurado ni Nico sa kasintahan yabang yakap
nito.
"I love you Nics. Always" Sambit nito at nagsimulang maglakad palayo.
"Saan ka pupunta?"
"Magso-sorry lang ako kay Kendra. I was such a bitch to her yesterday, I hate
bitches. I am never gonna be
P 8-1
one" Nakangiting sambit ni Paige habang kumakaway paalis.
"Thats my girl" Proud na sambit ni Nico.
Hinahanap ni Paige ang classroom ni Kendra nang bigla na lamang may lumapit sa
kanyang isang kaklase.
"Paige pinapapunta ka daw ng Guidance Councelor sa office niya" Nakunot ang noo ni
Paige sa narinig. Nagalala siyang baka may nagawa siyang mali o di kaya may
nagsumbong tungkol sa nangyari kahapon sa coffee
shop.
Kinakabahan man ay pumunta parin ito ngunit taliwas sa inaasahan niya ang kanyang
nadatnan sa Guidance
Office. Walang katao-tao. Bukas ang aircon at ang mga ilaw ngunit wala ang Guidance
Councelor na parating
nasa mesa niya.
"Ma'am pinapatawag niyo daw po ako?" Nilakasan ni Paige ang boses niya.
Nagbabakasakaling baka nasa
banyo lamang ito at di siya naririnig. Naglibot na lamang siya sa buong opisina at
dumungaw sa bintana
upang pampalipas oras habang hinihintay ito.
Nawili siya sa panonood ng mga naglalaro ng volleyball ngunit maya-maya pa ay
naramdaman niyang tila ba
may tao sa likuran niya. Napalingon siya. Napasinghap siya sa nakita ngunit di na
siya nakapanglaban pa nang
bigla na lamang siyang lagyan ng panyong may pampahilo ang kanyang mukha.
www.ebook-converter
------
"Synesthesia" napakamot si Ziggy sa kanyang ulot pinagpupunit ang pahina ng

notebook na kanyang
sinusulatan. "Nak ng bayabas! Imposibleng synesthesia! Aish!"
"Baba black sheep have you any stool! Yes sir yes sir mukha siyang ulol!" Patawa-
tawang dumating ang
isang binatilyong mistulang wala sa katinuan. Umupo ito sa tapat si Ziggy at
pinagtuturo siya habang
tumatawa.
"Wag ngayon Hesus. Mamaya mo na ako bwisitin" Mahinang sambit ni Ziggy habang sapo
ang ulo niya.
"Oy busy si Zigzag ah? hahaha" Wala parin itong humpay ito paghalalakhak kahit
walang nakakatawa.
Napabuntong hininga na lamang si Ziggy. Sanay na ito sa kinikilos ng kaklase.
"Hesus tumira ka na naman ba ng damo?" Nakangiwing tanong nito. Alam nilang lahat
na anak ito ng isang
makapangyarihang politiko kayat malaya niyang nagagawa ang mga kalokohan nito.
"Oh my dad! Tigil-tigilan mo nga ako sa pagtawag ng pangalang 'yan! Tobi ang
pangalan ko! Tobi!"
Binatukan nito si Ziggy kayat napayuko na lamang ito sa sakit.
"Hesus Tobias Asinado. Nak ng bayabas! Kung asin nalang kaya ang itawag ko sayo?"
Bubulong-bulong na
sambit ni Ziggy sa sarili na pilit na nagtitimpi.
"Chill ka lang Zigzag. Gusto mo?" Iniabot nito ang isang sigarilyong may lamang
damo ngunit nahagip ng
paningin niya ang hawak na hawak ni Ziggy na dokumentong may nakadikit pang litrato
ni Kendra. "Ano yan?
Tungkol yan kay Villegas diba?"
P 8-2
Dali-daling tinupi ni Ziggy ang mga dokumento at inipit sa kanyang kwaderno ngunit
sadyang may pagkapilyo
si Tobi at dali-daling kinuha ang mga dokumento upang basahin.
"Teka tobi sandali!" Sinubukang agawin ni Ziggy ang mga dokumento ngunit sadyang
mas matangkad sa kanya
ang huli.
"Gago. Akala ko scandal, hospital files lang pala" Dismayado si Tobi kayat itinapon
na lamang niya ito sa
mukha ni Ziggy.
"Hinaan mo nga yang boses mo! Baka marinig ka ni Kendra!" Pabulong na sigaw ni
Ziggy kayat muli na
lamang tumawa si Tobi.
"Ewan ko sa inyo. Ang kamatayan parte lang yan ng buhay. Labanan lang yan ng
swerte. Kung tumagal
swerte. Kung hindi edi malas. Fuck this shit. Fuck death. Fuck life. What the fuck
am I saying!" Aalis na sana
si Tobi nang bigla na lamang sumulpot si Webb, dahilan ng muntikan nilang pagbangga
sa isa't-isa.
"What the hell Miriam! Gusto mo ba akong halikan!" Dali-daling tinakpan ni Tobi ang
bibig ngunit sinamaan
siya ng tingin ni Webb.
"You smell like shit. Get out of my way crackhead" Di gaya ng iba ay walang kahit
na sinong kinakatakutan si
Webb.
www.ebook-converter
Saglit na nakipagtitigan si Tobi kay Webb. Mistulang tinatantya ang tapang at

angas, hindi naman nagpahuli si
Webb sa pataliman ng tingin. Maya-maya pa'y biglang kumurba ang malapad na ngiti sa
mukha ni Tobi.
"Edi ikaw na mas maangas. Tobias is out peace!" Sigaw nito. Nakaipit ang magkabila
niyang kamay sa
kanyang kili-kili sabay tango. Umalis ito ng tawa parin ng tawa.
"Paano nakapasok ang abnormal na 'yon sa skwelahang to?" Tanong ni Webb na siya
namang umupo sa tapat
ni Ziggy. Nasa labas ang karamihan sa mga estudyante at iilan lamang silang nasa
classroom.
"Kahit na mahilig yung humithit ng marijuana. Matalino 'yon." Tipid na paliwanag ni
Ziggy.
"Di ba siya pinapagalitan ng mga teacher? Kung tutuusin pwede siyang makulong
diba?" Kunot-noong tanong
ni Webb.
"Kasi taon-taon napakalaking halaga ang idino-donate ng pamilya niya dito sa
skwelahan. Kahit na ganun
'yon, napakatalino niya parin. Maniniwala ka bang mas matalino pa yun sakin? Hayop
na 'yon mas mataas ang
grades niya sa akin tuwing exams," Inis na sambit ni Ziggy at napabuntong hininga
na lamang "At isa pa, hindi
krimen kung hindi ka mahuhuli. Ganyan dito sa Redwood"
"Nga pala naririnig ko ang pinag-uusapan niyo kanina, patingin nga" Akmang kukunin
ni Webb ang papel na
hawak ni Ziggy ngunit bago pa man niya ito nakuha ay dali-dali itong nilukot ni
Ziggy at Dinuraan.
Nanlaki ang mga mata ni Ziggy dahil sa kaba. Halos hindi siya makatingin ng deretso
kay Webb.
"Gago bakit mo ginawa 'yon?" Takang-taka si Webb.
"Ah eh.." napatingin sa paligid si Ziggy, desperadong makahanap ng palusot "N-

nakasinghot ako ng marijuana
P 8-3
ni Tobi? High rin ako?" ngingiti-ngiti nitong palusot.
"Ginagago mo ba ako Ziggy?" Walang ano-anoy marahas na hinawakan ni Webb ang kwelyo
ni Ziggy at
pinanlisikan ito ng mga mata. Napapikit na lamang si Ziggy sa takot.
"H-hindi! Webster kalma lang please!" Nauutal na sambit ni Ziggy.
Napabuntong hininga na lamang si Webb at tinulak si Ziggy paupo sa kanyang
armchair. Nakahinga ng
maluwag si Ziggy na kanina pa nanginginig sa takot.
"Ano ba talaga ang tinatago niyong lahat kay Kendra?" Kalmadong tanong ni Webb na
napaupo na lamang at
napasandal sa kinauupuan. "Alam kong wala ako sa posisyong makialam pero di ba kayo
naaawa sa kanya?
Kayo ang mga kaibigan niya pero andami niyong tinatago sa kanya"
"Life asked death, Why do people love me but hate you. Death responded because you
are the beautiful lie
and im just the painful truth." Seryosong sambit ni Ziggy habang nakatingin sa
kawalan. Tumayo ito kinuha
ang bag niya.
"Beat me up. Ruin my life. Wala akong pakialam. Mananahimik parin ako" dagdag nito
at agad na umalis.
END OF CHAPTER 7
www.ebook-converter
Thanks for reading!
Vote and Comment ?
Hahahahaha mah nigga! ????????????
P 8-4
Chapter 8 : { Tongue tied }
45.8K 1.8K 535
by Serialsleeper
8.
Tongue Tied
Kendra's Point of View
"You were gone for awhile so Im gonna need you to memorize this" Nagulat ako nang
inabot ng teacher sa
akin ang isang chart ng periodic table of elements.
"Ma'am with all due respect kakagising ko lang po mula nang ma-coma, pwede po bang
hinay-hinay muna?"
Dahan-dahan kong sambit habang nagpapamalas ng super cute smile ko. Ah, no one can
resist my cute smile.
Akala ko talaga papayag siya kaso umiling lamang siya at bahagyang ngumiti. "Nice
try kiddo, no cant do.
Your brain is fully functioning. You dont have to worry about that." Sigh. Akala ko
pa naman makakamtan ko
na ang perks ng pagiging coma-survivor di parin pala.
www.ebook-converter
4:00 pm. Pwede na akong umuwi unlike other normal students dito na 4:30 pa uuwi. I
guess this can be
considered as a perk. Ang problema lang ayoko pang umuwi. Malulungkot lang ako doon
kayat dito muna ako
sa mini park malapit sa soccer field. Malalaki ang mga puno dito at napakasariwa ng
hangin kaya naisipan
kong magpasilong muna sa ilalim nito.
"Never thought you were an Emo." Nagulat ako nang biglang sumulpot si Webb.
"Im not. Im more of a Kpop kind of girl." I corrected him.
"You'll memorize that shit?" Turo ni Webb sa chart na hawak ko.
"Unfortunately."
"Wait you just woke up from coma right?" Umupo siya sa tabi ko at inagaw ang chart.
"Thats what I said too! Kaso masyadong strict ang teacher ko. Asan ang hustisya?!"
"Weird." mahinang saad niya habang nakatingin sa kawalan.

"Nah, youre much weirder." Giit ko
"No I mean, nagising ka sa coma just last week. Kendra brain dead ka for three
years, kung tutuusin dapat
hindi pa nakakapaglakad o nakakapag-salita man lang." Kunot-noo at parang
naguguluhan niyang sambit.
"Well hindi naman pare-pareho ang lahat ng tao diba. What if special lang talaga
ang utak at katawan ko. And
besides malakas talaga ang resistensya ko mag-mula pa noon." I guess Webb didnt
accept my reason dahil
P 9-1
tumahimik lamang siya at muling nagsenti na para bang napakalalim ng iniisip.
"Nadagdagan na naman ang misteryo sa buhay mo." Kinuha niya ang notebook mula sa
bag niya at may
ininulat dito. Nakakapagtaka ano na naman kayang trip ng lalaking to.
"Ano?"
"Si Ziggy. Kanina may hawak siyang hospital records mo pero nang babasahin ko sana
'yon ay bigla niya
itong pinunit dinuraan" Yuck naman! May pagka-weirdo din pala si Ziggy. Pero bakit
naman niya gagawin
'yon?
"Nga pala, sorry sa nangyari sa Daddy mo."
Napangiti na lamang ako at napailing, "Nope. My dad is alive."
"Paano mo naman nasabi?"
"Tate told me so and I know she wasnt lying. Ang kailangan ko na lamang malaman
ngayon ay sino ang
pumatay sa kuya ko at bakit siya hinahabol ng mga pulis nang gabing 'yon. Sana
talaga nasa akin ang
cellphone o ang laptop niya, baka sakaling may kasagutan dun." Napabuntong hininga
na lamang ako. This is
hopeless.
www.ebook-converter
"I think I know where we can find it." Napatingin ako sa kanya. Naka-smirk na naman
siya na para bang
siguradong-sigurado.
------
"Redwood Police Station? Webb anong ginagawa natin dito?" Tanong ko sa kanya ngunit
hindi siya sumagot.
Sa halip ay tinanggal niya lamang ang helmet sa ulo ko.
"Dito ka muna. Wag kang aalis dito sa motorsiklo." He said firmly kayat kahit
naguguluhan ay tumango na
lamang ako. Bago kami pumasok ay may kinuha muna siyang isang tumblr mula sa bag
niya at may nilagay
ditong dalawang capsule.
"Wait anong ginagawa mo?" Bigla akong nakaramdam ng kaba sa gagawin niya. May
lalasunin ba siya?!
"Finding our way in." And with that wala siyang kagatol-gatol na pumasok sa loob ng
station kayat
pinagmasdan ko lamang siya. Gago siya, pinasama-sama niya ako tapos pagbabantayin
lang pala ako ng
motorsiklo niya.
Hindi ko marinig kung ano ang pinag-uusapan nila pero nakikita kong parang
magkaibigan sila ng matanda sa
front desk. Siguro nga kilala yan ni Webb dahil police din ang papa niya. Inabot
niya sa matanda ang tumbler
at ininom naman niya ito agad. Yung iba ding police naki-inom din. Jusko sana naman
di lason ang nilagay
niya.
Tiningnan ko ang paligid, napakalaki pala ng station nato. Maya-maya pa ay biglang

sumenyas sa akin si
Webb na para bang pinapalapit ako kayat yun ang ginawa ko. Nagtaka ako kasi sa
pagpasok ko ng station ay
wala na ang mga pulis. Si Webb na lamang ang natitira sa ground floor. Nakangisi
ito na para bang
nagmamalaki.
P 9-2
"You psycho, what did you do?"
Umiling lamang siya at bahagyang tumawa. "I just gave them some laxatives. Magiging
busy sila sa banyo
kayat pagkakataon na natin to. I re-routed the cameras so we have a total of 10
minutes." Hinigit niya ang
braso ko papunta sa isang pasilyo kayat sumunod na lamang ako. Bumaba kami sa
parang isang basement,
binasa ko ang pintuan at mayroon itong karatulang Archives.
"Ano ang pangalan ng kapatid mo?" Tanong niya habang tinitingnan ang napakaraming
malilit na kahon sa
malalaking cabinet.
"Kier Villegas." Siguro isa sa mga kahon ay nakapangalan sa kuya ko kaya tumulong
narin ako sa
paghahanap. Napakalawak ng kwartong kinaroroonan namin kayat nahirpan kaming
hanapin ito.
"Found it!" Nakahinga ako ng maluwag nang sa wakas ay makita ko ang pangalan ng
kapatid ko sa isa sa mga
cabinet. Lumingon ako sa paligid at biglang nawala si Webb. Napakatahimik ng
paligid. Nakakakilabot pero
inisip ko nalang na baka hindi ako narinig ni Webb dahil sa lawak ng kwarto.
Hindi masyadong mataas ang kinalalagyan ng kahon ni Kuya kayat madali ko itong
nakuha. Curiosity got the
best of me so I opened the box. Huminga na lamang ako ng malalim nang makita ko sa
loob ang kunot-kunot
naming family picture. Kinuha ko ito at isinilid sa bulsa ko. Nakita ko rin sa loob
ng kahon ang wasak na
smartphone ni Kuya.
www.ebook-converter
"Anong meron sa loob?" Nabigla ako nang biglang sumulpot si Webb.
"Nothing. Just my brothers broken phone." Kinuha ni Webb ang cellphone mula sa
kahon at isinilid ito sa
bulsa niya. Sinenyasan niya ako na ibalik na ang ngayoy walang laman na kahon sa
kinalalagyan na agad ko
namang ginawa.
"Lets go."
Nagtaka ako nang makita kong may hawak si Webb na makapal na folder.
"Teka ano yan?"
"Di ko din alam."
-------
We stopped over at the side of a small bridge. Wala masyadong dumadaang sasakyan at
wala namang cctv sa
paligid kayat mas minabuti naming dito muna huminto.
"Does it still work?" Tanong ko sa kanya habang sinusubukan niyang i-on ang
cellphone ng kuya. Sa tingin ko
hindi na to gagana kasi basag-basag na eh. Sayang.
"Hindi na pero parang kilala ko kung sino ang makakatulong sa atin." He sounded
confident.
"Okay then lets go to the mall. Madaming repair shops dun." I suggested kaso
umiling lang siya.
"Its too risky. I know someone who can help us."
P 9-3
Napangiwi ako. Parang alam ko na sino ang ibig niyang sabihin. O jusko.
"Naiisip mo bang naiisip ko?" He smirked.
"Sana nga hindi ko naiisip ang naiisip mo." Napaisnab na lamang ako sa kanya.
"Ihahatid na kita sa inyo. Bukas nalang natin kausapin si Tobi." Aish! Sinasabi ko
na nga bang si Tobi ang
ibig niyang sabihin! Pero kung tutuusin henyo naman talaga ang adik na yun. Kung si
Ziggy forte ang science
siya naman sa electronics.
-----11:58 pm. Sinusubukan kong matulog pero di ko magawa. Kung ano-ano na ang
pwesto ko pero di parin
talaga ako dinadalaw ng antok. Andami tuloy pumapasok na tanong at alaala sa isipan
ko.
Unti-unti ko nang naipipikit ang mga mata ko nang bigla na lamang umalingawngaw ang
sirenang mula sa
isang police car. Otomatiko akong napaupo mula sa pagkakahiga. Ewan ko ba pero
bigla akong nakaramdam
ng matinding kaba. Anong meron?
Isinuot ko ang fluffy slippers ko at sumilip mula sa bintana. Nakita kong
nagsisilabasan ang ilang mga tao
mula sa mga bahay nila kayat maging ako ay lumabas narin. Kahit na nakasuot pa ako
ng pajama at gulonggulo ang buhok ko'y sinundan ko lang ang iba pang mga residente
kung saan man sila pupunta. Siguro naman
yung police car din ang susundan nila.
www.ebook-converter
"Kendra!" Nagulat ako nang biglang tumawag sa akin kayat napalingon ako. Si Ziggy
lang pala. Nakalimutan
ko, malapit nga lang pala ang bahay nila sa amin.
"Whats happening?" Tanong ko ngunit napailing lamang siya.
"Di ko alam. Inutusan ako ng mama ko na tingnan daw anong nangyayari dahil may
narinig daw siyang mga
pulis. Tara sundan natin."
Lakad lang kami ng lakad hanggang sa matanaw naming nakaparada na ang mga police
car at ambulansya
malapit sa isang bakanteng lote. Parang nanlulumo sila habang pinapalibutan nila ng
yellow tape ang paligid.
Madaming taong nakapalibot sa kanila kayat nakiusyoso nalang din kami ni Ziggy.
"Crime scene po ito. Maaring umatras po kayo." Paala ng isa sa mga pulis ngunit
kahit ganun ay sumilip parin
kami ni Ziggy upang malaman kung ano ang nangyari.
Nanlaki ang mga mata ko't agad akong napahawak sa bibig ko nang makita ko ang isang
bangkay ng babae.
Nakabulagta ito na tila ba wala ng buhay habang naliligo sa sariling dugo.
Nakatiwang-wang sa gilid niya
ang backpack na nag-kalat na ang laman sa damuhan. Labis akong kinilabutan nang
mapansing suot niya ang
uniform ng Redwood high. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil madami rin itong
dugo.
"Shit! Yung nasa kamay niya!" Walang ano-anoy bigla na lamang napasuka si Ziggy.
Ako at maging ang iba pang nakarinig kay Ziggy ay napatingin rin sa kamay ng babae.
May hawak siyang
isang maliit na bagay na puno ng dugo. HIndi ko lang masyadong maaninag kung ano
ito.
P 9-4
Lumapit ang isa sa mga pulis at yumuko upang maaninag ang hawak ng babae.
"Tangina!" napa-buntong hininga na lamang ang pulis at agad na napahawak sa bibig
niya. Nanginginig ang
mga kamay niyang may hawak ng flashlight.
"Ano yan?" tanong ng isa pang pulis.
"Dila ata." Nakangiwing sambit ng pulis na tila ba nasusuka narin. Lumapit ang isa
sa mga pulis at dahangdahang ibinuka ang bibig ng kawawang babae.
Hindi na ako komportable. Nandidiri at natatakot narin ako kayat hinigit ko na ang
braso ni Ziggy upang
lumayo sa kumpulan ng mga tao.
"Demonyo ang gumawa nito. Tinanggalan pa ng dila" Wika ng isa sa mga pulis kayat
pare-pareho kaming
nanlumo ng iba pang nakarinig.
"Ziggy tara na." Wika ko at tumango lamang si ZIggy hawak pinupunasan ang bibig
niya.
Maglalakad na sana kami palayo nang muli naming narinig ang pulis na nag-uusap.
"May ID sa kanya ata to. Nag-aaral siya sa Redwood High."
www.ebook-converter
"Anong pangalan nang masabihan na natinang mga magulang niya."

"Paige Salvacion"
Kapwa kami natigil sa paglalakad ni Ziggy at nagkatinginan.
END OF CHAPTER 8
Thanks for reading!
Vote and Comment ?
Webb as seokjin MAY HEART GO BOOM BOOM Wag kasi masyado maingay, tsk2 yan
napapahamak...
P 9-5
Chapter 9 : { The Shooter }
43K 1.8K 727
by Serialsleeper
9.
The Shooter
Umagang-umaga panay ang bulong-bulungan ng lahat at iisa lang ang paksa nila, ang
pagkamatay ni Paige.
"Kaya kayo wag kayong lalabas ng mag-isa lalong-lalo na kapag gabi. Grabe naman
yung sinapit ni Paige,
pinutulan pa ng dila ng walang hiyang holdaper." Paala ni Joey kay Tate.
"Joey naman eh! Wag mo na ngang ipaalala." Hinampas ni Tate ang balikat ni Joey.
"Kaya nga pinapaalalahanan kayo para makapag-ingat kayo." Heto na naman at
magbabangayan na naman
silang dalawa.
"Nga pala Joey asan si Nico?" Tanong ko. Kapwa natahimik silang dalawa.
www.ebook-converter
"Mamaya pa atang hapon papasok si Nico. Mahal niya si Paige, napakasakit para sa
kanya ang nangyari."
Malungkot na sambit ni Joey. Napahigpit ang hawak ko sa bag strap ko. Hindi ko
maiwasang mapaisip;
Ganito rin kaya ang reaksyon ni Nico nang mabaril ako?
"Ken okay ka lang?" Tanong sa akin ni Tate at inakbayan ako kayat tumango na lamang
ako.
"Malapit lang sa bahay natagpuan ang bangkay ni Paige. Nakita namin mismo ni Ziggy
ang bangkay niya. Sana
talaga madakip ang pumatay sa kanya."
-------Malapit ng tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang afternoon period
pero andito parin ako sa locker
area. Ako lang mag-isa dito dahil ang karamihan ng mga estudyante ay nasa kanya-
kanya ng mga classroom.
Sa kabila ng lahat ng mga nangyari, kaibigan ko parin si Nico kayat hindi ko
maiwasang mag-alala para sa
kanya lalong-lalo na't mahirap ang pinagdadaanan niya. Maya-maya pa ay nakita ko
siyang lumapit sa locker
niya. Marahas niya itong binuksan. Bakas ang pamumula ng mga mata niyang tanda ng
pag-iyak.
"N-nico?"
Saglit siyang natigil sa paglalagay ng mga kagamitan sa bag niya nang marinig ang
boses ko. Wala akong
ibang nakikitang emosyon sa mukha niya kundi galit.
"Nico okay ka lang?"
Bigla siyang lumingon sa akin. Nakakatakot ang tingin niya.
P 10-1
"Kasalanan mo tong lahat. Kung hindi dahil sayo hindi namatay si Paige!" Kasabay ng
pagsigaw niya ang
marahas niyang pagsara ng pintuan ng locker niya. Napapitlag ako sa gulat. Wala
akong ibang nakikita sa
mukha niya kundi galit. Galit na galit siya sa akin.
"Sana hindi ka nalang bumalik! You are the reason why this fucking place is going
to hell! Sana namatay ka
nalang!" Dinuro-duro niya ako habang sumisigaw. Takot na takot ako sa naging
reaksyon niya kayat
humakbang ako paatras. Hindi ko maintindihan kung bakit niya ito sinasabi kayat
napaiyak na lamang ako.
Narinig ng ibang mga estudyante ang sigaw ni Nico kayat ang iba'y nagsilabasan sa
mga classrooms nila para
maki-osyoso.
"Kung hindi ka bumalik sana buhay pa si Paige! Sana ikaw nalang yung namatay!"
Parang dinudurog ang puso
ko sa sinasabi niya kayat napapikit na lamang ako. Ito na siguro ang pinakamasakit
na salitang narinig ko
buong buhay ko. Walang ano-anoy bigla na lamang siyang naglakad palayo. Nakakatakot
ang mga tingin niya
kayat pakiramdam koy nanigas ako sa kinatatayuan ko at halos di ako makagalaw.
"Hoy mga usisero't-usiserang hampaslupa magsibalikan nga kayo sa loob ng mga
classrooms bago ko dukutin
yang mga mata niyo!" Biglang sigaw ni Joey na kasama si Tate.
"Kendra..." Humakbang sa akin papalapit si Tate ngunit napailing-iling na lamang
ako.
Kailangan ko munang mapag-isa ngayon kayat dali-dali akong naglakad palayo sa mga
matang nakatingin sa
akin.
www.ebook-converter
------
Napakabilis ng mga hakbang ko habang pilit na pinupunasan ang luhang kanina pa

pumapatak. Wala akong
ibang gusto kundi makauwi ng bahay kahit na tanghaling tapat pa. Bigla akong
nakaramdam na para bang may
sumusunod sa akin kayat mas binilisan ko ang paglalakad. Narinig ko ang mga yabag
niya at para bang mas
bumilis din ang paglalakad niya kayat napailingon ako.
Nagulat ako nang makita kong si Webb lang pala. Diretso lamang ang tingin niya sa
daan, hindi siya
nakatingin sa akin pero alam kong sinusundan niya ang bawat hakbang ko.
Kinikilabutan ako sa kilos niya tumigil na ako sa paglalakad at hinarap siya.
"Dude stop it, you are cree---" Natigil ako sa pagsasalita nang mahagip ng paningin
kong huminto ang isang
isang motorsiklo hindi kalayuan sa kanya. Nakasuot ito ng itim na damit at helmet
kaya hindi ko maaninag ang
mukha niya. Ngunit mas natakot ako nang mapansing tila ba sa akin siya nakatingin.
"Wag kang magpahalata. Kanina ka pa sinusundan ng motorsiklong yan mula pa nang

lumabas ka mula sa
school kayat sinundan nalang din kita." Bulong niya at walang ano-anoy bigla na
lamang akong inakbayan ni
Webb. Ngumiti siya at isinilid ang kabilang kamay sa kanyang bulsa.
"Punta tayo sa mall." Yaya niya sa akin at tumango na lamang ako. Lilingon sana
ulit ako upang tingnan ang
lalaking naka-motorsiklo kaso pinigilan na ako ni Webb. Normal lang kaming naglakad
papunta ng mall dahil
nasa malapit lamang ito. Hindi parin ako mapalagay. Totoo pala talaga ang sinasabi
ni Webb na may parating
nakasunod sa akin ngunit sino kaya yun? Bakit naman niya ako sinusundan?
P 10-2
"Lets go watch a movie." Walang ano-ano'y bigla na lamang akong hinila ni Webb para
bumili ng ticket.
Lokong to! May sumusunod na nga sa amin nakuha pa niyang manood ng sine!
"At talagang gusto mo pa talagang manood ng sine ano po?" Saracstic kong sambit
ngunit napa-smirk na
lamang siya. Loko tinutulungan ba ako nito o dumadamoves lang?! Okay ako na
assuming.
"Just trust me okay?" Muling bulong niya. Ilang taon akong comatose kaya hindi na
ako naka-alma sa kung
ano mang pelikula ang papanoorin namin ni Webb.
Humigpit ang hawak ni Webb sa kamay ko nang makapasok kami sa loob ng mismong
sinehan. Napakadilim
ng paligid lalong-lalo na't hindi pa nagsisimula ang pelikula kayat napahawak na
lamang din ako ng mahigpit
sa kanya. Akala ko uupo na kami para manood kaso nagulat ako kasi tuloy-tuloy lang
siya sa paglalakad sa
napakadilim na paligid.
"Dude what the hell? Saan ba talaga tayo uupo?" Tanong ko ngunit narinig kong
bahagya siyang tumawa.
Natatakot ako sa bawat hakbang ko kasi baka madapa o mabangga ako dahil sa sobrang
dilim.
"Do you really think we'll watch a movie?" Nagulat ako nang bigla na lamang
lumiwanag kaya dali-dali
akong napapikit. Naramdaman ko nalang na muli akong hinila ni Webb at narinig kong
may sumarang
pintuan.
It turns out dumaan pala kami mula sa fire exit ng sinehan.
www.ebook-converter
"Hindi na niya tayo masusundan pa. Maghihintay siya sa wala sa labas ng sinehan."
Taas noo niyang sambit
habang naglalakad kami sa mahabang pasilyong diretso na sa parking lot.
"Okay Webster Boromeo, bilib na ako sayo."
"Clever and handsome. Yeah God is good." Dagdag pa niya habang naka-smirk.
-------Gaya noong nakaraang araw ay nandito na naman kami sa treehouse ng daddy
niya. Nadagdagan ang mga
nakasulat sa whiteboard niya.
"Alam ko na ngayon kung paano sila nagiging konektado sa isa't-isa." Sambit ni Webb
at ibinagsak ang folder
sa mesa. Ito ang folder na nakuha niya mula sa Redwood Police Station.
"Okay, how?" Ayoko nang basahin pa ang laman ng folder dahil sasakit lang ang ulo
ko.
Binuklat niya ang laman ng folder at nagulat ako nang makitang sa loob nun ay may
mga litrato at tatlo sa
kanila ay pamilyar. Shit! Sila yung mga pinatay noong hatinggabi!
"Kendra all of the murdered victims have something in common," Seryoso ang mukha ni
Webb kayat bigla
akong nakaramdam ng kaba. "Naging witness silang lahat laban sa taong bumaril say
inyo ng gabing yun."
"Wait so you mean nadakip na ang taong bumaril sa amin three years ago?!"
Tumango si Webb. "Nakakulong siya ngayon."
P 10-3
Nasapo ko ang ulo ko at saglit akong napaisip. Hmmm. Kung nadakip na ang bumaril sa
amin noon at ngayon
naman ay nagsimulang mamatay ang mga witness ibig sabihin konektado sa shooter ang
killer ngayon?
Imposible naman kasing iisa lang ang bumaril sa akin noon at ang pumapatay ngayon
kasi nakakulong na ito.
"Maari kayang may kasabwat ang killer o di kaya may naghihiganti sa kanya?" Hula ko
habang isa-isang
pinagmamasdan ang mga litrato.
"W-walang ibang kapamilya ang shooter maliban lamang sa natitira niyang anak."
Mautal-utal niyang sagot
kayat nagtaka ako. Hindi naman niya ugaling mautal ah?
Itinaas ko ang ulo ko at napatingin ako kay Webb. Nakapagtataka dahil nakatingin
lamang siya sa kawalan at
napaka-seryoso ng ekspresyong rumehistro sa mukha niya.
"Okay then ibig sabihin, yung anak niya ang pumapatay ngayon?" Napangiti ako at
pinalakpan ang sarili ko.
"OMG I am such a genious! See hindi lang ikaw ang matalino dito!" Pagmamalaki ko.
Napatingin sa akin si Webb.
"Imposible dahil hindi naman ikaw ang pumapatay."
Agad nawala ang ngiti sa mukha ko at natigil ako sa pagpalakpak. Teka ano daw?
www.ebook-converter
"Kendra, Ikaw ang anak niya. Tatay mo mismo ang bumaril sa inyo nang gabing yun."
Pakiramdam koy binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig. Gulat na gulat ako
nang binuklat ni Webb ang
nasa pinaka-huling pahina ang folder at nakita ko doon ang mugshot ng daddy ko.
Thanks for reading!
Vote and Comment ?

BOOM! .........
P 10-4
Chapter 10 : { The Perfect Family }
40K 1.8K 382
by Serialsleeper
10.
The Perfect Family
"A-anong ibig mong sabihin? My dad loves me. He wouldnt do anything to hurt me!"
Hindi ko kayang
paniwalaan ang sinabi ni Webb kahit pa pinagmamasdan ko ngayon ang mismong police
reports patungkol sa
pagkakadakip ng daddy ko.
"Mabuti siyang ama sa inyo pero hindi ibig sabihin nun, matino siyang tao. Kendra
alam kong masakit pero
ito ang totoo." Hindi ko mapigilang maluha. Imposible. Alam kong mahal na mahal ako
ng daddy ko at
hinding-hindi niya ako sasaktan.
"Maybe he was set-up! Maybe napagbintangan lang siya? Oo tama! Napagbintangan lang
ang daddy ko!"
Nauutal kong giit.
www.ebook-converter
"Kendra there were 10 shots fired that night. Alam mo ang tungkol diyan diba?
Tumama sayo ang pangsampung bala at pagkatapos natigil ang putukan. Tumakbo sa
direksyon mo ang daddy mo matapos ka niyang
matamaan kaya siya nahuli ng mga pulis." Ipinakita niya sa akin ang mga litratong
kuha nang gabing iyon.
Napatakip na lamang ako sa bibig ko.
My dad was my hero. All my life I looked up to him. Mahal na mahal ko siya dahil
kahit wala kaming ina ay
naalalagaan niya parin kami pero bakit ganito?
Hindi. Mahal na mahal ako ng daddy ko at hindi siya masamang tao.
"Nasaan ang mommy mo?" Nagulat ako sa tanong ni Webb. Ni minsan ay hindi ko
naalalang nagkasama kami
ni Mommy. Sabi ni Daddy baby pa ako nang iwan kami ni Mommy. Sa litrato ko lang
siya nakikita.
"Malay ko sa babaeng yun. Nilayasan niya kami noong mga bata pa kami." Sa totoo
lang galit ako sa kanya.
Matagal na akong galit sa kanya at iniisip ko nalang na patay na siya para wag na
akong masaktan. She wasnt
my mom. She was just a woman who gave birth to me and bailed out.
"Hindi kendra, nagkakamali ka." Muling may kinuha si Webb sa folder, ilang piraso
ng news paper clippings
na nakalagay sa isang transparent cellophane. Kapansin-pansin ang pagiging luma
nito ngunit higit na nakuha
ng atensyon ko ang litrato ng daddy ko kasama ang isang babae. Para itong isang
wedding picture, ito ba ang
mommy ko? hindi ko pa kasi siya nakikita kahit ni anino man lang.
"Kendra basahin mo ang nakasulat." Dagdag pa ni Webb.
Isang ginang pinatay ng sariling asawa. Pakiramdam ko'y tumigil ang mundo ko nang
mabasa ko ang
headline.
P 11-1
"No. No she left us! This bitch didnt die!" Giit ko, hindi ko mapigilan ang sarili
kong mapahikbi.
"This is the truth kendra. Pinatay ng daddy mo ang sarili mong ina. Naging wanted
ang ang daddy niyo kaya
nagpakalayo-layo siya at sinama niya kayo. Ito ang dahilan kung bakit kayo napunta
dito sa lungsod ng
redwood. Binago ng daddy mo ang lahat tungkol sa inyo, mga pangalan at mga aalala.
Nagsinungaling sa inyo
ang daddy ninyo.Hindi ka man lang ba nagtataka na wala kang pinsan o kahit lola man
lang?"
Gustuhin ko mang paniwalaang inosente ang daddy ay hindi ko na magawa. Naalala ko
noon, naiinggit ako sa
iba kong mga kaibigan dahil may mga pinsan sila at grandparent pero kami wala. Wala
kaming ibang pamilya
bukod sa isa't-isa. Sabi ni Daddy ulilang lubos silang dalawa ni mommy at sa
ampunan silang dalawa
nagkakilala. Sabi din ni Daddy matapos kaming iwan ni mommy ay nagkaroon ng sunog
sa dati naming bahay
na siyang dahilan kung bakit kami lumipat dito sa redwood at kung bakit wala kaming
ibang litrato noong mga
bata pa.
"Dad said there was a fire... No... He didnt kill my mom..." Hindi ko na alam anong
sasabihin ko. Gusto ko
nang magising sa bangungot nato.
"Kung nagkasunog nga, bakit may mga ganitong nakuha ang mga pulis?" Isa-isang
tinanggal ni Webb ang mga
litrato sa loob, litrato ito nila mommy, daddy at kuya noong bata pa siya. Sa mga
litrato malaki ang tiyan ni
mommy. Siguro pinagbubuntis niya ako sa mga panahong to. Kitang-kita ko ang saya sa
mga mukha nila. Ito
ang parati kong pangarap, ang makita kong buo at masaya ang pamilya ko....
www.ebook-converter
"Kendra believe it or not your dad was a psychopath. He was a serial killer, madami
siyang pinatay. Pero
imbes na hulihin ay binayaran siya ng mga pulitiko upang patumbahin ang mga kalaban
nila. Lumao'y naging
isang hitman ang daddy mo. Matagal na siyang pinaghahanap ng mga pulis. Matagal na
kayong hinahanap ng
mga pulis at ng iba pa ninyong kapamilya."
Nasapo ko na lamang ang ulo ko. Hindi ko na alam kung ano ang papaniwalaan ko.
Hindi nagsisinungaling si
Webb, alam ko.
"My dad was a business man...."
"Killing people was his business! People paid him to kill!"
Kinuha ko na lamang ang bag ko at dali-daling bumaba mula sa tree house. Gusto ko
ng umuwi, sobra na ang
narinig ko. hindi ko na kaya.
"Kendra saan ka pupunta?!"
"Im going to ask tate. Im going to ask everyone! I need to know the truth!" Giit
ko.
"You already know the truth! Bust because you know the truth doesnt mean the
mystery is over. The killer is
still out there! Sa gagawin mo hindi mo lang ipapahamak ang sarili mo, ipapahamak
mo rin ang mga tao sa
paligid mo!" Natigil ako sa paglalakad dahil sa sinabi ni Webb.
"A-anong ibig mong sabihin?"
"Pinatay si Paige kagabi. Hatinggabi siya pinatay at tinanggalan siya ng dila. The
killer is sending us a
message. Isipin mo nga, yung mga naunang pinatay ay tinanggalan sila ng mga mga
mata at eyelids parang
P 11-2
simbolo yun na parusa dahil sila ang naging witness. Pero si Paige hindi siya isang
witness, naalala mo ba
yung sinabi niya noong nasa coffee shop tayo? Nakita mo naman siguro yung naging
reaksyon nila Tate, Joey
at Nico diba? Hindi lang sila ang nabahala sa sinabi ni Paige sayo, pati din ang
ibang taong nasa coffee shop.
Tinanggalan ng dila si Paige, parang simbolo yun ng pagpapatahimik sa kanya o di
kaya may masama siyang
sinabi."
Muli akong napahawak sa bibig ko. Parang isang jigsaw puzzle na nagtagpi-tagpi sa
isipan ko ang lahat.
Naalala ko ang naging reaksyon ni Nico, ako ang sinisisi niya sa pagkamatay ni
Paige... Tama si Webb.
"I.. I caused her death. Oh God I caused paige's death!" Pakiramdam koy nanlambot
ang mga paa ko hanggang
sa tuluyan akong bumagsak sa sahig. Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko.
"None of this is your fault. Biktima ka rin dito." Umupo din si Webb sa sahig upang
maging magka-lebel ang
mukha namin.
"Who's doing this? Kung nakakulong nga ang daddy ko sino ang gumagawa nito?"
"Hindi ko pa sigurado pero hindi kaya may apprentice ang daddy mo? Hindi kaya
ipinaghihiganti niya ang
nangyari sa daddy mo? May kilala ka bang malapit sa daddy mo?"
Napailing lamang ako. "Si Kuya lang alam kong pinakamalapit kay daddy. Pero Webb
imposibleng si Kuya
Kier, mabait siya at isa pa.... Wala na siya."
www.ebook-converter
"Hahanapin natin kung sino siya. Alam na natin kung ano ang kasinungalingan at
katotohanan, ngayon aalamin
nalang natin kung bakit sila nagsisinungaling." Tumango na lamang ako sa sinabi ni
Webb.
--------
"Omg saan ka galing?!" Salubong sa akin ni tate nang makauwi ako. Alalang-alala
siya lalong-lalo na nang
makita niyang namumugto ang mga mata ko.
Imbes na sumagot ay napayakap na lamang ako sa kanya. "Im sorry...."
"Sorry saan? Kendra bakit? Anong nangyari?" Nagtataka si Tate pero hindi parin siya
bumibitaw sa yakap.
"Nothing. I just realized something. I shouldve trusted you. I shouldve never
doubted you. You are the best
friend ever." Ngayon alam ko na kung bakit nagsisinungaling at nagsisikreto si Tate
sa akin. Sigurado akong
gusto niya lang akong protektahan mula sa masakit na katotohang mamamatay-tao ang
daddy ko.
"Shit wag ka ngang oa. Kinakabahan ako sayo eh! Pero pramis kahit na anong mangyari
kaibigan mo ako."
Sabi ni Tate kayat napangiti na lamang ako.
End of Chapter 10
Thanks for reading!
Vote and Comment ?

Wtf No, don’t trust anyoneee Myghad
P 11-3
Chapter 11 : { The Suspects }
45.9K 1.9K 1K
by Serialsleeper
11.
The Suspects
Pumasok ako sa school na para bang walang nangyari. Pansamantala kong kinalimutan
ang lahat ng sakit at
pagdadalamhati ko dahil tama si Webb, madami pang misteryong tinatago ang buong
lungsod. Labis parin
akong nasasaktan sa nalaman ko pero hindi parin ako nawawalan ng pag-asang inosente
ang daddy. Gustonggusto kong siyang makita at makausap pero hindi pa ngayon ang
tamang panahon dahil kailangan ko munang
alamin ang lahat. Kung inosente nga si Daddy kailangan makahanap din ako ng
proweba.
"Lalim iniisip natin ah?" Nagulat ako nang biglang sumulpot sa harapan ko si Tobi.
Di ko namalayang
nakatulala pala ako dito sa terrace ng school. Ilang taon ko siyang di nakita pero
wala parin siyang
pinagbago, naka-ngisi parin kahit wala namang matinong dahilan.
www.ebook-converter
"Mahiya ka naman sa pangalan mo Hesus! Magtino ka nga!" Biro ko sa kanya.
"You cant tame wild grass bitch!" Sigaw pa niya sabay ipit ng magkabilang kamay sa
kili-kili niya. Signature
pose ng ungas. "By the way your brother is one goody too pussy. Come on! No porn or
any unrated shit?
Bakla ba yung kapatid mo?"
Agad nakunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin?
"Tobi what are you talking about?"
"Your brother's fucked up phone! Im fixi-----" Dali-dali kong tinakpan ang bibig
niya kaso nagulat ako nang
bigla niyang dinilaan ang kamay ko kaya agad ko siyang binatukan.
"Nakakadiri ka!" Dali-dali kong pinahid sa uniform niya kamay kong may laway niya.
Yuck kadiri ang
lalakeng to!
"Arte mo! Di mo ba alam na banal ang laway ko?!" Giit niya kayat binaliwala ko na
lamang ito.
"Tobi sikreto lang natin ang tungkol sa cellphone na yan! Wag mong ipagsasabi sa
iba!" Bulong ko sa kanya.
Langya di ba siya sinabihan ni Webb na mapapahamak kami pag nakaalam tungkol dito?!
Ngumisi lang si Tobi at inakbayan ako, "Secrets will get you killed Kendra. Pati
narin ang baril, kutsilyo,
granada, rabis, lason, sabon at kung ano-ano pa."
"And your point is?" Napangiwi na lamang ako sabay kamot ng ulo ko. Minsan talaga
nakakabobo siyang
kausap.
P 12-1
"Im not afraid to die. Lahat ng tao namamatay, una-unahan lang yan. Eh ano ngayon
kung tinutulungan ko kayo
ni Webb? Hindi ako takot gaya ng iba. Dapat nga magpasalamat ka pa sa akin dahil
hindi ako
magpapabayad." Nawala ang ngiting-nakakaloko ni Tobi at napalitan ito mationg
ngiti. First time ko siyang
nakitang ngumiti ng matino, yung walang halong bahid ng kung ano-anong kagaguhan.
"Thank you for helping Tobi but it will be a bigger help too kung isi-sikreto mo
ang lahat kasi kung may
mangyayaring masama sayo dahil tinutulungan mo kami, hindi kakayanin ng konsensya
ko." Giit ko.
"Okay fine. But if I find porn in your brother's phone i'm downloading it."
Napabuntong-hininga siya't hinithit
ang electric cigarette niya. Wow umasenso. "By the way ganda ng girlfriend ng kuya
mo. Single na siya
ngayon diba? Taga-saan siya?"
Nagulat ako sa narinig. Oo nga pala! May girlfriend si Kuya Kier! Maaring may alam
siya sa totoong
nangyari kay kuya! Dali-dali akong pumunta sa locker ko upang hanapin doon ang
notebook kong puno ng
contacts. Sigurado akong nasulat ko doon ang number ni Ate Macy.
Bigla akong may nakitang isang nakatuping papel sa locker ko:
Go to the rooftop asap.

- Webb
www.ebook-converter
-------
Dumating ako sa rooftop at naabutan kong mag-isa si Webb habang nakatanaw sa

paligid.
"You sure no one can hear us here?" Tanong ko kaya napalingon siya sa akin at
tumango. Lumapit siya at
ibinigay sa akin ang isang notebook at ballpen.
"Write down every person who's close to your dad, unahin mo ang mga nandito sa
school." Utos ni Webb
kayat nagtaka ako.
"Tutulungan mo parin ako kahit na ang daddy ko ang pumatay sa daddy mo?"
Nakakapagtaka, akala ko hindi
na ako tutulungan o kakausapin ni Webb dahil nga ako ang anak ng pumatay sa daddy
niya.
"Idiot. Why would I do that? You're a victim here too. Now write the names."
Nakahinga ako ng maluwag,
nakakahanga si Webb.
Ilang minuto akong nag-isaip pero walang ibang taong pumapasok sa isipan ko. My dad
doesnt really have
close friends, oo kasundo niya ang mga kapitbahay namin pero hindi ko masasabing
close sila. Sa trabaho
naman, hindi ko alam. Wala naman siyang pinapakilala sa amin.
"Wala kang maisulat?" Tanong ni Webb kaya tumango ako.
"My dad wasnt a loner, he just doesnt have close friends. Im sorry but I really
dont know anyone."
"Architect ang daddy mo diba? Wala ba siyang ibang katrabaho?" Muling tanong ni
Webb.
"Yes he's an architect pero parati siyang nasa bahay o di kaya nagpupunta siya sa
cabin niya kasi nandun ang
P 12-2
personal office at work----" Natigil ako sa pagsasalita nang makita ko ang reaksyon
ni Webb, para siyang
nagulat nang banggitin ko ang tungkol sa cabin.
"Kendra ang cabin ng daddy mo? Alam mo ba nasaan?"
"No. I havent been there. Dad says its off limits for us kasi doon ang personal
office niya at ayaw niyang
madistorbo kapag nagtatrabaho siya. But im pretty sure nasa gitna yun ng gubat,
gustong-gusto ni dad dun
eh."
Tumango lang si Webb. Saglit siyang natahimik na para bang nag-iisip.
"Webb bakit mo natanong?" Umiling lang siya.
"Kendra ganito, sa mga close friends mo sino sa kanila ang kasundo ng daddy mo?
Kung totoo nga ang hinala
kong apprentice o protégé ng daddy mo ang pumapatay, maaaring hindi pa siya ganun
ka-tanda. Maaring
nandito lang siya sa skwelahang to at binabantayan ka. May kilala ka bang kasundo
ng daddy mo dito o di
kaya nakadaupang palad man lang."
Kahit pa naguguluhan at kinakabahan ako sa lahat ng nangyayari ay pinilit ko nalang
na maging matatag. Sa
sinabi ni Webb, mayroong agad na pumasok sa isipan ko --Si Ziggy.
"Si Ziggy. Minsan binabayaran siya ng daddy para linisin ang kotse niya. Pero ang
alam ko ginagawa lang
yun ni Daddy dahil naaawa siya kay Ziggy dahil parati lang itong nagkukulong sa
bahay nila. Magkasundo
silang dalawa...." Sinenyasan ako ni Webb naisulat ito kaya agad ko itong ginawa.
"Kung ganun, si Ziggy ang
apprentice ni Daddy? Imposible!"
www.ebook-converter
"Sa lugar nato walang imposible at inosente, pero hindi tayo dapat maging kampante,
maari ding hindi si
Ziggy kaya sino pa ang naiisip mo? Si Tate, Magkasundo ba sila ng daddy mo? Si
Nico? Si Joey?" Giit ni
Webb.
"No. Sa totoo lang ayaw ni Daddy kay Tate, parati niya akong sinasabihang lumayo
kay Tate dahil bad
influence daw siya. Si Joey naman, di pa sila nagkakakilala. Pagdating naman kay
Nico ay ayaw na ayaw din
ni Daddy sa kanya, ayaw niyang may boyfriend ako. Parati akong pinapagalitan dahil
kay Nico. Buti pa si
Kuya---" Bigla kong naalala ang girlfriend ni Kuya na si Ate Macy. Botong-boto sa
kanya si Daddy.
"Bakit?"
"I just remembered my brother's girlfriend. Maybe she can give me some answers."
--------
"Sigurado ka bang kaya mong mag-isa?" Tanong ni Webb na sakay ng motorsiklo niya.
"Oo at isa pa baka mapansin nilang parati tayong magkasama."
"Pwede naman tayong magpanggap na magka-relasyon ah? ayaw mo nun." Biro pa sa akin
ni Webb.
"Baliw." Pabiro ko siyang inisnaban at pumasok na sa restaurant kung saan

nagtatrabaho si Ate Macy bilang
waitress noon. Hindi ako nabigo, nandito parin siya at nagtatrabaho.
P 12-3
"Ate Macy..." Nalungkot ako nang makita ko siya. Buhay siya pero kumikilos siya na
para bang walang
kabuhay-buhay, malaki ang ipinayat niya at wala na yung ngiting parati kong
nakikita. Napatingin siya sa
direksyon ko at nakita ko ang gulat sa mukha niya. Walang ano-ano'y lumapit siya sa
akin at niyakap ako.
"Ate kamusta ka na? Antagal na nating di nagkita."
"Kelan ka pa nakabalik?" Ngumiti siya sa akin at kasabay nun ang pagtulo ng luha
niya. Dali-dali niya itong
pinunasan, "Pasensya ka na, naalala ko lang kasi bigla ang kuya mo nang makita
kita." Naawa ako sa kanya,
alam kong mahal na mahal niya si Kuya at mahal na mahal rin siya nito.
"Ate may gusto sana akong itanong 'sayo. Kelan ang free time mo?"
"Matagal na kitang hinihintay na dumating Kendra, dito na tayo mag-usap." Nagtaka
ako sa sinabi niya pero
agad akong umiling.
"Wag dito ate ayokong ----"
"Wag kang matatakot sa kanya." Nagulat ako sa narinig lalong-lalo na't napaka-
seryoso ng tingin niya.
Madaming tao pero kahit ganun ay umupo kami ni Ate Macy sa isang table.
"Ate anong ibig mong sabihin? Sino? May alam ka ba sa nangyayari?" Napakarami kong
gustong itanong sa
kanya.
www.ebook-converter
Tumango siya, "Matagal na akong nakakatanggap ng mga banta mula sa kanya. Hindi ko
arin alam kung sino
siya pero alam kong masama siyang tao. Kendra mag-iingat ka---"
"Please stop it. I dont want you to get hurt." Dali-dali akong tumayo, natatakot
akong may makarinig sa amin
at mapahamak siya gaya ni Paige. Aalis nasana ako nang bigla niyang hinila ang
kamay ko.
"Kendra don't. Im ready to die!" Nanlumo ako nang makita kong umiiyak si Ate Macy.
"Your brother was the
only thing I have and now that he's gone i have nothing to live for. I have nothing
to be afraid of because I
have nothing to lose. Kendra just please sit down." Wala akong magawa kundi umupo
na lamang ulit.
Hinawakan ko ang kamay niya upang subukan siyang patahanin ngunit ngumiti lang
siya.
"Ate ano ba talagang nangyari kay Kuya? Masama ba talagang tao ang daddy at kuya
ko?"
"Paano mo nalaman? wait no. No, your brother loved you so much. Maaring may mga
nagawa siyang mga
pagkakamali pero ginawa niya yun para sayo at sa pamilya ninyo. But your dad...."
Bago pa niya matapos ang
sinasabi niya ay tumango na ako. Sumenyas ako sa kanya na alam ko nang isang hitman
ang ama ko.
"Sinubukan ng kuya mong ayusin ang lahat bago ka magising kaso---" Napapikit si Ate
Macy. "Hindi siya
nagpakamatay, kilala ko si Kier hinding-hindi siya susuko. Bago siya naaksidente ay
may sinabi siya sa akin
tungkol sa isang importanteng listahang hawak niya. Hindi ko alam kung ano ang
listahang yun pero alam
kong marami ang gustong makakuha nun. Wag kang matatakot kendra, hindi ka niya
sasaktan. Maaaring saktan
niya ang nakapaligid sayo pero hinding-hindi ka niya sasaktan. Gusto ko lang
ipaalam sayo kung gaano ka kamahal ng kuya mo, kaya kahit na ano man ang malaman mo
sana wag kang magagalit sa kanya---"
"Macy! Mamaya ka na makipag-chismisan! Bumalik ka na sa trabaho!" Biglang sita ng
manager sa kanya.
P 12-4
"Take care of yourself Kendra... thats what kier wants." Muli akong niyakap ni Ate
Macy.
Hindi siya nagsisinungaling, alam ko pero bakit ganun pakiramdam ko may hindi pa
siya sinasabi. Di bale na
nga lang.
-------
Third Person's POV

Alas-dyes na ng gabi nang matapos si Macy sa kanyang trabaho. Di gaya ng nakalipas
ay nagagawa na niyang
makangiti ngayong nakausap na niya si Kendra.
Tahimik ang paligid ng malamig na gabi. Habang naglalakad ay napayakap siya sa
sarili dahil sa lamig. Nang
makasakay siya ng taxi ay napansin niyang may sumusunod sa kanyang isang motorsiklo
--Napangiti siya.
"Miss sigurado ka bang dito ka bababa?" Tanong ng driver na halatang nagtataka nang
bumaba si Macy sa
napakadilim at tahimik na daan at malapit dito ang bangin kung saan nalaglag ang
sinasakyan ni Kier.
"Oo naman. Heto pala ang bayad ko manong. Keep the change nalang." Nakangiting
sambit ni Macy. Hindi
naman umangal ang driver lalong-lalo na nang makita ang labing-daang bayad nito.
www.ebook-converter
Naiwan si Macy na nag-iisa habang dinadama ang malamig na hangin. Napangiti siya
habang pinagmamasdan
ang dulo ng bangin. "Wag ka ng magtago. Alam ko ng nandiyan ka!" Sigaw niya.
Ilang sandaling namayani ang katahimikan. Walang lumalabas kayat napatingin si Macy
sa kanyang likuran,
"Hindi ka ba nagsasawang magpadala ng death threats sa akin? Alam ko namang parati
mo akong sinusundan
eh, siguro atat na atat ka ng patayin ako no? Well guess what, Sinabi ko na ang
totoo kay Kendra kanina. Galit
ka? Patayin mo na ako bilis!" Panghahamon nito habang nakangisi.
"Its not midnight yet..." Mula sa madilim na parte ng daan ay lumabas ang isang
lalakeng may suot na helmet.
Dahan-dahan niya itong tinanggal.
"So ikaw pala..." Mahinang saad ni Macy at tumango-tango. "You said you'll kill me
if i'll tell Kendra
something right?"
Tumango ang salarin at inilabas ang isang kutsilyo at baril mula sa kanyang bulsa.
"Oo. At tutal mas matanda
ka naman sa amin papipiliin kita kung paano mo gustong mamatay. Baril o kutsilyo?
Wag kang mag-alala
mamaya ko na tatanggalin ang dila mo kapag patay ka na." Bakas ang galit sa boses
nito kahit pa nakangisi
din ito.
"But you know what? Thank you for making me choose but I'd rather die my own way.
Just so you know, I
was never and I never will be afraid of you." Napangiti si Macy at dahan-dahang
napaatras. Walang anoano'y napapikit ito at hinayaan ang sariling malaglag sa
banging agad niyang ikinamatay.
"Rest in hell bitch..." Mahinang sambit ng salarin at muling isinuot ang helmet
niya.
End of Chapter 11
P 12-5
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT ?
Sleepy's Note : So far ano ang theories niyo? Any guess who's the killer? hihihi.
Wag mahiyang mag-share
:)))
Ziggy? si tate??
www.ebook-converter
P 12-6
Chapter 12 : { When Midnight Comes }
51.1K 1.9K 596
by Serialsleeper
12.
The List
Pumasok ako sa kwarto ng kuya ko at dahan-dahang sumilip sa bintana, nakita ko ang
isang police car
nakaparada sa hindi kalayuan. Gabi-gabi ko nang napapansin ang police car nato
matapos akong magising sa
coma, akala ko noon ang buong village ang binabantayan nila pero ngayon, alam ko
nang ako ang
binabantayan nila.
Oo nga pulis sila pero hindi ko alam kung ligtas nga ba ako sa kanila, after all
kabilang sa kanila ang pumatay
sa kuya ko. Mga walang hiya sila.
Photocopies, Testpapers at kung ano-anong maliliit na papel lamang ang nakikita ko
sa cabinet ni Kuya.
Kanina pa ako naghahalungkat sa mga gamit niya pero wala talaga akong makitang
kahit na anong listahan.
Ano kayang listahan ang ibig sabihin ni Ate Macy? Kung naging kapalit nun ang buhay
ni Kuya ibig sabihin,
napakahalaga nun lalong-lalo na sa mga taong sumira ng pamilya namin.
www.ebook-converter
"Kendra anong hinahanap mo?" Napapitlag ako nang bigla na lamang sumulpot si Tate.
"Shit! What the hell are you doing here?! Di ba uso sayo ang doorbell?" Nakangiwi
kong tanong.
"Relax! May spare key kaya ako ng bahay niyo." Tumatawang sambit ni Tate at
tiningnan ang mga papel na
hawak ko. "Ano 'yan?"
"Why do you have a spare key to my house?" Nakakapagtaka, sa pagkakaalam ko kaming
tatlo lang nila Kuya
at daddy ang may susi sa bahay.
"From my tito! Shunga! baka nakakalimutan kong pamangkin ako ng mayor?" Sarcastic
niyang sambit
Oo nga pala, pamangkin siya ng mayor na siyang pinagdududahan ko. Nakakapagtaka ang
matandang yun,
kung tutuusin wala siyang responsibilidad sa akin pero panay ang pag-tulong niya
matapos nang magising
ako. Hindi masama ang pagtulong pero may kakaiba lang talaga sa kanila.
"So why does your uncle have a spare key to my house? Your uncle's the mayor not a
realtor." Giit ko kaya
nawala ang ngiti sa mukha ni Tate.
"Ha? Kendra naman. Anong klaseng tanong yan?" Nauutal na sambit ni Tate.
"Noong wala ako, may iba pa bang mga tao ang pumapasok dito? May mga dumating ba
dito para
maghalughog sa mga gamit namin?" Halata ang gulat sa mukha ni Tate nang tanungin ko
ito. Agad siyang
napatayo.
P 13-1
"W-wala naman? Ano bang pinagsasabi mo?" Gaya ng inaasahan ko, may muling lumutang
na pulang mga
salita sa ibabaw ng ulo ni Tate.
"Liar! They were looking for some kind of list right?" Muli kong tanong kaya
nanlaki ang mga mata ni Tate.
"Anong ibig mong sabihin? W-wala akong alam diyan?" Pagsisinungaling ulit ni Tate.
Napailing-iling siya at
agad napahawak sa bewang niya, "Teka may sinabi ba yung Webb na yun sayo?!" Nakunot
ang noo niya at
halata ang inis sa mukha niya.
"Webb? All we ever talked about were video games besides were not close anyways!"
Pagsisinungaling ko.
Tate is lying to me so I might as well lie to.
"Hey can you two please stop arguing? I cant hear the tv downstairs! Ang ingay
niyo!" Laking gulat ko nang
bigla na lamang sumulpot ang isang babae. Mas bata ata siya ng ilang taon sa amin
ni Tate. Napatingin ako
kay Tate at binigyan siya ng Sino-yan-look.
Napabuntong hininga si Tate at napakamot sa leeg niya, "Kendra this is my cousin
Libby. Pumunta sana ako
rito para humingi ng favor, just please keep an eye on her for awhile. May
pupuntahan lang ako. Please?"
Pakiusap sa akin ni tate.
"Wait so you want to babysit your cousin? Its already 8pm Tate! Saan ka ba
pupunta?" Tanong ko. Its bad
enough that she wants me to babysit someone, ngayon anak pa ng mayor.
www.ebook-converter
"Please Kendra kahit hanggang madaling-araw lang? Tito wants me to keep an eye on
this brat and di ko siya
pwedeng isama." Pakiusap niya ulit.
"Hey I can still hear you?!" Sarcastic na sigaw nung Libby na na-offend.
"Shut-up brat! Go downstairs and watch TV!" Sigaw ni tate sa kanya. Wow thats mean.
-----"Kendra thank you so much! I so love you! Alam ko talagang maasahan kita!"
Halos magtatalon si Tate sa
tuwa habang papalabas ng bahay. Parang excited na excited siya sa kung saan man
siya pupunta.
"Mag-ingat ka okay? Gabi na. Wait saan ka ba talaga pupunta? Kasama mo ba si Joey?"
Muli kong tanong
kaso parang umiiwas talaga si Tate na sagutin ito.
"Dont worry I will! Byeee!" Wala akong magawa kundi isara na lamang ang gate nang
makaalis siya.
Pagpasok ko pabalik sa loob ng bahay ay naabutan ko si Libby na nanonood ng TV.
Bigla kong naalala ang
sarili ko sa kanya, ganyan ako ka-tanda nang huli kong makita ang daddy at kuya ko.
"You know she's not as innocent as you think she is right?" Nagulat ako nang bigla
itong sabihin ni Libby.
"What do you mean?" Tanong ko kayat lumingon siya sa akin habang nakaluhod sa sofa.
"She's out risking her life to join some drag racing shit. Hindi niya sinasabi sayo
dahil alam niyang pipigilan
mo siya. See I love my cousin but she just wouldnt listen to me, gusto ko siyang
isumbong sa daddy niya or sa
daddy ko kaso for sure mabigat ang parusa niya. Ikaw, bestfriend ka niya for sure
maniniwala siya sayo kaya
P 13-2
can you please tell her to stop what she's doing?" Nakita ko ang pag-aalala sa
mukha ni Libby. Nagulat ako
sa sinabi niya, alam kong may pagka-madaldal at wild si Tate pero pagdating sa
rules, marunong siyang
sumunod. She's a control-freak, how can she do such thing?
Dali-dali kong kinuha ang jacket ko mula sa rack. "Stay here Libby, im going after
her."
Napangiti si Libby ng nakakaloko, "How? di mo kaya alam saan. Im coming with you."
Tumayo siya at
kinuha ang bag niya ngunit agad ko siyang hinarang.
"Hell to the no! I promised Tate na dito ka lang!" Giit ko ngunit tumawa lang siya.
"You didn't promised Tate. No worries nakinig ako sa usapan niyo and Im pretty sure
wala kang ipinangako
sa kanya." Wise din tong si Libby. -_Napabuntong-hininga na lamang ako. Ano pa nga
ba?
Dumaan kami ni Libby sa backdoor para wag kaming makita ng mga guards sa labas.
Bantay-sarado na nga
ako ng mga pulis, kasama ko naman ang anak ng mayor na mas lalong bantay-sarado.
Aish! Hope I wont get
into trouble with this. Si Tate naman kasi eh, kung ano-ano ang kalokohan!
Wala ng mga sasakyan sa oras nato at bibihira lang ang mga dumadaan na taxi. Isang
tao lang ang alam kong
mahihingan ko ng tulong ngayon.
www.ebook-converter
"Kendra? Teka anong ginagawa mo dito?" Gulat si Ziggy nang pagbuksan niya kami ng
pinto. Inayos niya pa
ang glasses niya para lang maaninag ako ng maayos. Mabuti nalang talaga at malapit
lang ang bahay namin.
"Ziggy have I ever told you cool you are? I mean ikaw ang pinakamatalino----
"Anong kailangan mo?" Nakangiwing putol ni Ziggy sa sinasabi ko. Napangiti na

lamang ako ng napakalapad.
"Diba may car ka? Give us a ride please?" Pagmamakaawa ko.
"Us?" Tanong ni Ziggy kayat hinila ko si Libby upang makita niya ito. Nasa gilid
lang kasi siya naghihintay.
"Hi!" Bati ni Libby kay Ziggy ngunit dali-daling umiwas si Ziggy ng tingin. He
seems flustered, typical Ziggy.
"W-why is she here? Her dad's gonna kill us if something happens to her." Nauutal
na sambit ni Ziggy na
halatang nag-aalala.
"Nothings gonna happen to me! Ang paranoid niyong lahat!" Giit ni Libby na hindi na
nakangiti.
"Look Ziggy I really need your help right now. Tate might be in trouble, just
please give us a ride!"
Pagmamakaawa ko kaya wala siyang magawa kundi pumayag nalang.
-------
Hindi namin alam kung nasaan kami. Tinuturo lang sa amin ni Libby ang daan na
siyang sinusunod naman ni
Ziggy. Mag-aalas onse na ng gabi kaya kinakabahan na ako. Baka naliligaw na kami,
wala na kasi akong
ibang nakikita kundi puno. Ngunit bigla kaming may naaninag na para bang isang
napakalaking apoy at narinig
P 13-3
naming para bang may nagkakasiyahan.
"Chug! Chug! Chug! Chug!"
"Drink up! Yolo baby!
Umaalingawngaw ang napakalakas na music at sigawan ng mga schoolmates naming nagpa-
party. Teka akala
ko ba drag racing? Bakit parang andito kami sa isang bonfire?!
"What the hell is this place?" Napalingon ako kay Libby na napakalapad na ng ngiti.
"This Kendra is what we call a Keg. Now thank you for bringing me here! You two are
the best! Have fun
okay? No worries, i'll take the blame for everything." Walang ano-anoy bigla na
lamang lumabas si Libby
mula sa kotse. Excited na excited itong makisali sa party.
"Wait you lied to me?!" Napasigaw ako. Hindi maari, dapat may nakita akong mga
salitang nakalutang.
"No I didnt! Sa area nato talaga nangyayari ang drag racing, this Keg is just a
part of it! I just didnt tell you na
ginagamit lang kita. Technically I wasnt really lying!" Sigaw pabalik ni Libby
habang kumakaway.
Napatingin na lamang ako kay Ziggy at binigyan niya ako ng May-point-siya-look.
“She’s right Kendra she didn’t lie but she did tricked you. Their family are good
at playing tricks.” Oo nga
pala, anak siya ng mayor kaya malamang may pinagmanahan talaga.
www.ebook-converter
"Kendra, whats a keg?" Inosenteng tanong ni Ziggy kayat napabuntong-hininga ulit

ako.
“You’ve never been invited to a keg before?” Nakakalungkot, outcast nga pala si
Ziggy pero sa edad naming
to bawal naman talaga kaming sumali sa mga ganitong party.
“Parang ang saya nila.” Unti-unting kumurba ang ngiti sa mukha ni Ziggy habang
pinagmamasdan ang
karamihan sa mga schoolmates namin na nagpa-party.
“Okay that’s it, you’ll have fun tonight Ziggy. Stop being so shy and just join
this party okay? Hahanapin ko
muna si Tate tapos ikaw dito ka lang at magsasaya” I ordered him kaso nakunot lang
ang noo niya.
“Teka sasama ako sayo sa paghahanap kay Tate, wala rin naman akong makakasalamuha
dito eh. Wala akong
kaibigan, pagtatawanan lang nila ako. At isa pa ayokong sumali sa party nila.” Giit
ni Ziggy habang inaayos
ang glasses niya. Nakita kong lumutang ang mga pulang salita sa ibabaw ng ulo niya,
nagsisinungaling siya.
For sure gustong-gusto niyang sumali sa party kaso natatakot siyang kutyain gaya ng
dati.
Napabuntong hininga ulit ako. “Okay fine. Just stay here okay? And keep an eye out
on Libby too. But please
try to have fun.” Pagbaba ko pa lang ng kotse ay sinalubong na agad ako ng
napakalamig na hanging dala ng
gabi kaya isinilid ko nalang ang mga kamay sa bulsa ng jacket ko.
Nalilito ako. Sinusubukan kong pakinggan ang paligid para malaman kung saan banda
sila nagkakarera kaso
mas nangingibabaw talaga ang tawanan at music dito, dagdagan mo pa ng malakas na
tunog na dala ng apoy.
“Shots! Shots! Shots!” Nagulat ako nang biglang sumulpot sa harapan ko si Tobi na
may dalang isang pulang
plastic cup. Para na siyang walang balanse sa sarili niya dahil sa kalasingan,
Diyos ko, wala na ata siyang
P 13-4
pag-asang magtino.
“No thanks Tobi. I hate the taste of beer, so gross.”
“Oh come on Kenny! Whats a keg without booze?” Ngumiti si Tobi ng nakakaloko at may
kinuha mula sa
bulsa niyang isang sigarilyo. “Okay if you don’t want booze just try this.”
“Being a junkie is your thing Tobi, not mine and besides I just came out from coma.
But Ziggy’s there, he
could use some company.” Giit ko.
“Hesus Tobias if Kendra says she doesn’t want to drink then she won’t.” Nagulat
kaming dalawa ni Tobi
nang biglang dumating si Sir Gary ang PE teacher namin. He’s one of our coolest
teachers kasi kahit nasa
30’s na siya eh sumasabay parin siya sa mga trip namin at hindi siya nagsusumbong.
To our parents, he’s a
menace and a bad influence but to us teenagers, he’s the best teacher.
“Oy Sir Gary! Bakit ka pa nandito? Friendly tip, mag-ingat ka sa pagsapit ng
hatinggabi.” Nagtaka ako sa
sinabi ni Tobi ganun din si Sir Gary. Anong ibig niyang sabihin?
“Okay that’s it kiddo, you’ve had too much booze. Its time to go home.” Hindi na
nakangiti si Sir Gary. Ba’t
ganun para siyang kinakabahan?
“Nah im okay! Dun muna ako kay Ziggy, tuturuan ko siya paano maging gago. Ingat Sir
Gary!” Umalis si Tobi
habang pagewang-gewang sa nilalakaran. Napatingin ako kay Sir Gary, para talaga
siyang kinakabahan. Bakit
naman kaya yun sinabi ni Tobi sa kanya?
www.ebook-converter
“Hey Kendra do you know something about a list?” Biglang tanong ni Sir Gary. What
the hell?!
“What list?” tanong ko pabalik.
“Ah wag nalang di mo naman siguro alam.” Ngumiti si Sir Gary at agad na naglakad
palayo kaya naiwan
akong nagtataka sa kinatatayuan ko. So far no one has lied to me but everyone is
really creepy.
Nagpatuloy nalang ulit ako sa paglalakad-lakad, unti-unti nang nababawasan ang
taong nakikita ko dahil
lumalayo na ako mula sa bonfire.
“What are you doing here?” Bigla akong hinarang ng isang babae. Matangkad siya,
straight ang buhok at
napakatangos ng ilong na bagay sa maliit niyang mukha. Wow she's really pretty. Ang
ganda niya kaso
parang ang taray niya.
“Im looking for some friends of mine.” Lalagpasan ko lang sana siya kaso muli niya
akong hinarang.
“No I mean you are not invited here. You're Kendra right?” Nakaatas ang kilay niya
habang tinatanong ako.
“And you are?” Tanong ko pabalik habang nakakunot ang noo.
“Priscilla Dela Vega the reigning queen of the school.” She flipped her hair and
smiled, “Im offended that
you don’t know me but I’ll forgive you since I find you pathetic. Hey no offense
but can you please go home?
Nagdadala ka kasi ng bad vibes dito sa inorganize kong keg, alam mo na because of
your history and such.
You kinda bring the mood down in this party. And sino ba kasi ang nagpapunta sayo
dito? Si Tate no? That
P 13-5
damn girl. I told her not to bring you here.” Napasinghal nalang ako sa inis dahil
sa mga sinabi niya.
Infareness medyo na-offend ako dun, kaya pala hindi sinabi sa akin ni Tate kung
saan siya pupunta kasi hindi
ako invited.
“Its funny how you idiots say no offense and then say the most offensive things.”
Ganti ko kaya agad na
nawala ang ngiti sa mukha niya.
“You bitch, did you just call me an idiot? Me Priscilla Dela Vega?” Napahawak siya
sa bewang niya habang
ang isang kamay naman ay pinapaypayan ang mukha niya.
“Well if the shoe fits Cinderella.” Sarcastic kong sambit.
“Just so you know just because I failed math three times that doesn’t mean im an
idiot you know?” Para na
siyang naiiyak kayat natawa nalang ako.
“You’re getting there dear.” Giit ko sabay flip ng buhok ko. “No worries okay? I
won’t ruin your party, once
I find what im looking for uuwi na ako. But sa ngayon, its that guy who you should
be worried about. He
might ruin your party.” Sabi ko sabay turo sa direksyon nila Tobi na malapit sa
malaking apoy. Wala nang
suot na damit pang itaas si Tobi na bigay na bigay sa pagsasayaw na para bang isang
macho dancer.
Nagsisigawan na ang ibang mga manonood yung iba dahil sa pandidiri, yung iba naman
nagchi-cheer pa.
“Who the hell is that?!” Sigaw ni Priscilla na nanggagalaiti sa inis at dali-daling
pumunta sa dereksyon nila.
Hindi ko maiwasang matawa.
www.ebook-converter
“We are the living proof that mankind is doomed.” Agad akong napalingon nang may
narinig akong nagsalita.
Nakita ko ang isang lalake, nakasuot siya ng isang simpleng t-shirt at baseball
cap. Hindi ko maaninag ang
mukha niya kayat tiningnan ko siya ng mabuti. Gulat na gulat ako nang makita ko
sino siya…
“J.j? B-buhay ka?” Nautal ako sa kaba. Akala ko ikinamatay niya ang pagkabaril sa
kanya noon.
“Nabuhay ka rin. Tibay natin no?” Tumawa siya.
“Jj im sorry for what happened.” Yun na lamang ang nasabi ko.
“Bakit ka magso-sorry? Ikaw ba ang bumaril sa akin?” Sarcastic niyang tanong habang
tumatawa kaya agad
akong umiwas ng tingin.
Ibinalik ko ang tingin ko sa mga nagpaparty sa malayo at nahagip ng paningin ko si
Nico. Nakatulala lamang
siya habang umiinom. Wala akong ibang nakikita sa mukha niya kundi lungkot at
galit. Nagsasaya ang lahat
maliban sa kanya.
“Andami palang nagbago. Sana nagbago ka narin at hindi ka na nangbu-bully.”

Naghintay ako sa magiging
sagot niya kaso wala. Napalingon ako at nagulat ako kasi hindi ko na siya nakita.
Bigla siyang nawala.
“Jj? Teka Jj asan ka na?” Hinanap ko siya kaso wala talaga. Mga kakahuyan lamang
ang nasa paligid ko at
ang mga schoolmates ko naman ay malayo mula sa akin.
“Kendra! anong ginagawa mo diyan?” Biglang may tumawag sa akin. Si Webb.
P 13-6
“Nakita mo ba si--- Teka nandito ka rin?” Tanong ko kaya lumapit siya sa akin.
“Oo, nagkakarera kami ng mga kaibigan ko malapit dito.” Sagot niya habang hawak-
hawak sa isang kamay
ang helmet niya samantalang sa kabila naman ay isang red cup na may beer.
“Wait nagkakarera ka din? So alam mo nasaan si Tate? Kanina ko pa siya hinahanap
eh.”
“Oo sumali ng-----“
Naputol ang pag-uusap namin ni Webb nang bigla na lamang umalingawngaw ang isang
napakalakas na tili.
Natahimik ang lahat gayun din ang music. Ngayoy mas lalo naming naririnig ang
napakalakas na sigaw.
“Shit! Tumawag kayo ng police! Tulong! Tulong! May patay!” Dahil narin sa sigawan
ay natakot ang iba at
nagtakbuhan paalis. Tumakbo kami ni Webb papunta sa direksyon kung saan
nanggagaling ang sigaw kaso
nagkakabanggan na kami ng ibang mga schoolmates naming takot na takot. Takbo ako ng
takbo kaso sa isang
iglap ay biglang nagbago ang mga mukha ng mga nakikita ko. Hindi na ang mga
schoolmates ko ang nakikita
kong tumatakbo sa harapan ko kundi mga ordinaryong mamamayan na ng redwood. Hindi
narin bonfire at
puno ang mga nakikita ko sa paligid kundi mga makukulay na ilaw na at iba’t-ibang
rides. Sa isang iglap,
wala na ako sa party… Nasa perya na ako.
Sunod-sunod ang naririnig kong putok ng baril. Nakakarinig ako ng malalabong
sigawan kaya sa takot koy
agad kong tinakpan ang tenga ko. Nilibot ko ang paningin ko, hanggang sa makita ko
ang isang lalakeng
nakasakay sa isang ferris wheel. Tinitigan ko siya ng mabuti at naaninag kong may
hawak siyang isang baril.
Siya ang bumabaril sa amin!
www.ebook-converter
Unti-unting bumababa ang sinasakyan niya kayat unti-unti ko ring naaaninag ang
mukha niya. Nakangiti siya
na para bang tuwang-tuwa siya sa ginagawa niya, Muli akong napatingin sa paligid at
may nakita akong isang
babaeng tumatakbo, may suot siyang kulay pulang bonet. Bigla kong narinig na may
sumigaw ng pangalan ko
–Si Kuya. Napatingin ako sa direksyon niya, kitang-kita ko ang takot sa mukha niya.
Nakarinig ako ng isang
putok ng baril, bigla akong nakaramdam ng sakit sa ulo ko kayat dahan-dahan kong
tinanggal ang suot kong
bonet. Tiningnan ko ang kamay ko at punong-puno na ito ng dugo. Ibinalik ko ang
tingin ko sa lalaking nasa
ferris wheel, dahan-dahan niyang ibinaba ang baril na nakatakip sa mukha niya.
Kitang-kita ko kung sino
siya… Kitang-kita ko ang gulat sa mukha niya.
“Kendra! Kendra umuwi na tayo! Darating na ang mga pulis lagot ako sa daddy ko pag
nalaman niyang
nandito ako!” Bigla akong nabalik sa reyalidad nang niyugyog ni Libby ang balikat
ko. Wala na ako sa perya,
hindi na Malabo ang lahat. Ano yung nakita ko? Totoo ba yung nakita ko?
“Kendra! Libby!” Narinig kong sigaw ni Ziggy habang bumubusina. Dali-dali kaming
tumakbo ni Libby at
sumakay sa kotse niya.
“Anong nangyari? Teka asan si Webb?” Tanong ko habang pinagmamasdan ang
nagsisialisang mga
motorsiklo at mga sasakyan ng mga schoolmates namin.
“Sabi nila natagpuan daw na duguan si Sir Gary kaya tumawag na sila ng ambulansya
at pulis. Illegal ang
party nato, kailangan na nating umalis kundi masu-suspended tayo sa school!” Dali-
daling pinaandar ni Ziggy
ang kotse ngunit bigla na lamang sumulpot sa dinadaanan namin si Tobi, kung hindi
nakapagpreno si Ziggy
malamang nasagasaan na namin ito.
P 13-7
“Tobi sakay!” Sigaw ni Ziggy kaya habang tumatawa ay dali-daling sumakay si Tobi sa
kotse.
Napatingin ako sa relo ko. 12:14 am na.
Hatinggabi at natagpuang duguan si Sir Gary.
Napatingin ako kay Tobi na nakaupo sa shotgun seat.
Shit….. Paano niya nalaman yun.
END OF CHAPTER 12
Thanks for reading!
Vote and Comment ?
huli ka balbon Hahahahahaha joke di pa pala weird
www.ebook-converter
P 13-8
Chapter 13 : { The List }
42.7K 1.7K 557
by Serialsleeper
13.
The List
Kendra’s Point of View
Its weekend. Usually kapag ganitong walang pasok ay matagal akong nagigising kaso
5am pa lang ay gising
na ako. Hindi nga ata ako nakatulog dahil sa dami ng mga iniisip ko. Paulit-ulit
akong binabagabag ng nakita
ko kagabi, kitang-kita ko mismo ang daddy na bumabaril sa amin pero bakit ganun,
madami parin akong hindi
maintindihan sa mga nangyari.
Sumilip ako mula sa bintana, papasikat pa lang ang araw at parang napakalamig sa
labas pero nakikita ko na
si Ziggy na ipinapasyal ang mga aso niya. Naisipan kong bumaba na lamang at manood
ng tv. Nakakalungkot,
mag-isa nalang talaga ako ngayon.
www.ebook-converter
“Isang guro ang natagpuang patay sa isang liblib na bahagi ng kakahuyan kaninang
hatinggabi. Wasak ang
bungo nito at pinaniniwalaang makailang ulit na pinukpok ng isang matigas na bagay
ang ulo nito.
Kasalukuyan ngayong pinaghahanap ang mga estudyanteng hinihinalang huling nakasama
ng guro bago ito
mamatay upang hingan ito ng mga impormasyong makatutulong sa pagdakip ng salaring
kumitil sa buhay ng
kawawang guro.”
Napapikit na lamang ako sa narinig. Naulit na naman at wala kaming nagawa.
Pero bakit ganun ang mga sinabi ni Tobi bago pinatay si Sir Gary?
Bigla kong naalalang politician nga pala ang daddy ni Tobi, at kung tama ang
pagkakaalala ko, minsan ring
nakapagtrabaho si Daddy sa isa sa mga projects niya --This must be the link that we
are looking for!
Pinatay ko ang TV at agad siyang tinawagan.
-----
"Do you think what happened to Sir Gary was connected?" Tanong ko kay Webb.
Gaya ng nakagawian, sikreto akong nakipagkita kay Webb sa tulay, malayo sa mga tao
at kabahayan --malayo
sa mga taong hindi ko dapat pagkatiwalaan.
"Hatinggabi siya pinatay pero hindi siya tinanggalan ng mga mata o dila. Winasak
lang ang mukha niya pero
pakiramdam ko konektado parin. Maaaring nagmadali ang killer sa pagpatay dahil
marami tayo sa gubat
P 14-1
kagabi." Napabuntong hininga si Webb at sumandal sa railings ng tulay.
"Webb there's something you need to know about Tobi, I think he knows something."
"Ano yun?"
“Kagabi nang buhay pa si Sir Gary may sinabi siyang kakaiba dito. Webb, parang alam
ni Tobi na si Sir
Gary ang susunod na mamamatay.”
“Then I guess, we have to ask him our self….” Itinuro ni Webb ang nasa likuran ko
kaya agad akong
napalingon. Bigla akong kinabahan nang makita ko ang isang motorsiklong palapit sa
kinaroroonan namin.
“Stay behind me.” Wika ni Webb kaya agad ko itong sinunod.
Huminto ang motorsiklo ni Tobi sa harapan namin. Nakangiwi siya habang tinatanggal
ang helmet niya na
para bang may iniindang sakit. Bahagya akong napaatras, palakas ng palakas ang
kabog ng dibdib ko.
Napatingin sa'kin si Tobi at bigla na lamang napangisi, "Kendra! Wanna taste the
green orange?!"
What the hell did he just say? Ughh! Adik talaga.
“Aish! Sakit ng ulo ko! naparami ata ang nainom ko kagabi.” Reklamo niya habang
nags-stretching. Gulonggulo ang buhok niya at halatang kakagising niya lang, ni
manghilamos nga halatang di niya ginawa.
www.ebook-converter
“Told you not to drink too much.” Si Webb ang unang nagsalita sa aming dalawa.
“Fvcking hangovers.” Walang kagatol-gatol na umupo si Tobi sa madumi at maalikabok

pang kalsada.
Masama nga talaga siguro ang pakiramdam niya dahil sa pinaggagawa niya kagabi. Wild
child nga naman.
“Narinig ni Kendra ang sinabi mo kagabi kay Sir Gary. Anong ibig sabihin nun?”
Deretsahang tanong ni
Webb kaya mas lalo akong kinabahan. Paano kung si Tobi pala talaga ang pumapatay
tapos ngayong nabisto
na namin siya ay kami naman ang patayin niya? Shit ayoko pang mamatay. Wag muna
ngayon.
Marahas na sinapo ni Tobi ang ulo niya. “Ano bang sinabi ko? Hirap akong maalala
ang pinaggagawa ko
kagabi.” Napabuntong hininga siya habang hawak-hawak ang tiyan niya --Someone's
about to throw-up.
“Tobi bakit mo sinabi kay Sir Gary na mag-ingat siya? Alam mo bang papatayin siya
sa pagsapit ng
hatinggabi?” Ako na mismo ang nagtanong sa kanya.
Tumango-tango lang si Tobi habang nakapikit. “Ah yun? Alam niyo kasi may
kapangyarihan akong malaman
kung malapit nang mamatay ang tao sa paligid ko. Psychic ako!” Ismid niyang sambit.
Kapwa kami nagkatinginan ni Webb at agad na sinamaan ng tingin si Tobi.
Minsan talaga gustong-gusto ko nang upakan ang pagmumukha ni Tobi, pasalamat siya
hindi ako marunong
manuntok.
"Wow, you guys can't really take a joke huh?" Pasinghal na sambit ni Tobi at
napakamot na lamang ng
kanyang ulo na parang isang bata.
P 14-2
"Cut the crap Hesus." Malamig na sambit ni Webb na tila ba nagbabanta.
Napangiwi si Tobi, "Bwisit. Kailangan mo ba talagang banggitin ang banal kong
pangalan?" Muli siyang
napakamot sa ulo niya at napabuntong-hininga. "Okay fine! Hindi nga ako psychic
pero ang kuya ni Kendra,
Oo! Tingnan niyo naman 'tong na-retrieve kong file sa cellphone niya." Inabot niya
kay Webb ang isang
piraso ng papel. Kapwa kami nagtaka nang makita naming walang ibang laman ang papel
kundi mga
pangalan.
"Shit..." Mahinang sambit ni Webb kaya agad na nakunot ang noo ko.
Ako lang ba ang clueless dito? Talk about out of place...
"I cross-referrenced the five partial names in that list. Wala silang pagkakapareho
lahat, as-in silang lima
pero! Isang malaking pero! Tatlo sa kanila ang patay na..." Muli siyang ngumisi,
"And get this, they all died
in the same order of that list. Una ay yung matandang babae, pangalawa at pangatlo
naman ay yung mga lalake
ang natagpuang patay, kaya nang makita ko ang pangalan ni Sir Gary sa ikaapat na
pwesto ay nagkaroon ako
ng hinalang siya ang susunod... Ngayong wala na siya, ibig sabihin nito tama nga
ang hinala ko." Paliwanag ni
Tobi kaya naman agad kong kinilabutan.
I felt my hair stood at the back of my neck and I instantly found myself at loss of
words.
"Matino ka pala?" Sabi pa ni Webb kay Tobi na nakangiti narin.
www.ebook-converter
"Depende sa ihip ng hangin." Walang emosyon nitong sagot kaya hindi ko sigurado
kung nagbibiro nga lang
ba siya.
"But this doesnt make sense, kailanman hindi tumestigo si Sir Gary laban si
Kendra." Kunot-noo si Webb sa
pagsasalita.Ang ibig sabihin nito, nadadagdagan na naman ang problema namin.
"Yan lang ba ang mga pangalan na nakuha mo mula sa phone?" Tanong ko ngunit umiling
lang siya.
"May kaunti pang glitch sa sytem kaya baka meron pa siyang kasunod. Konting hintay,
maayos ko na ang
buong memory nun." Pagmamalaki niya. Infareness magaling talaga siya. He's not just
a wild child.
Muli akong napasulyap sa papel na hawak ni Webb.
5. Gary Folez
6. Mr. & Mrs. Romero
7. P. Dela Vega
Sila nalang ang mga natitirang target ngayong wala na si Sir Gary, ibig sabihin
sina --Oh My God! Ang
parents ni Ziggy!
"Kendra anong problema?" Tanong ni Webb. Napansin siguro niya ang panlalaki ng mga
mata ko.
"Parents ni Ziggy ang susunod! Kailangan natin silang balaan!" Giit ko.
P 14-3
"Tara, alam ko kung saan nagtatrabaho si Ziggy kapag weekends." Sabi pa ni Webb
kaya dali-dali kaming sa
motorsiklo niya.
END OF CHAPTER 13.

Sleepy's Note : Sorry for the late update. Been working on my manuscripts for the
past few weeks but now I
can guarantee na may atleast one update every week starting now. BIG THANKS FOR
THOSE WHO
PATIENTLY WAITED, YOU GUYS ARE THE BEST! *SABOG PLORWAKS*
I'll try to update tomorrow (Sunday or Monday).
Tobi on your right.
Btw, the plot thickens as the body count rises ;) hihihi
Thanks for reading!

Vote and Comment ?
DUDE WHAAAT? ?? HAHAHAHAHAHAHA
www.ebook-converter
P 14-4
Chapter 14 : { Heartbeat }
44.4K 1.6K 468
by Serialsleeper
14.
Hearbeat.
Third Person’s POV
“Ziggy works here now?” Tanong ng nagtatakang si Kendra nang huminto ang morsiklo
nila sa isang maaliit
na grocery store.
“Kayo na kumausap kay Ziggy, di pa ako kumakain eh.” Paalam ni Tobi habang hawak
ang tiyan kaya
tumango na lamang sina Webb.
Mayroong coffee shop sa tabi ng grocery store kaya dito dali-daling nagpunta ang
namumutla nang si Tobi.
Matapos umorder ng breakfast combo ay agad siyang naghanap ng mauupuan, okupado na
ang lahat ng mga
mesa ngunit mabuti nalang at nahagip ng paningin niya ang isang table kung saan
isang babae lang ang
nakaupo. Hindi na siya nagpaalam pa sa babae at dali-dali na siyang umupo sa tapat
nito.
www.ebook-converter
Sarap na sarap na si Tobi sa kanyang kinakain, hindi niya alintana na napakasama na

pala ng tingin sa kanya
ng babae.
“Excuse me?” Sarcastic na sambit ng babae habang nakataas ang isang kilay.
“Dumaan ka lang, wala akong pakilam kahit apakan mo ako. Wag mo lang akong
distorbohin.” Giit ni Tobi
nang hindi man lang inaalis ang paningin sa kanyang plato.
“What the hell?!” Tuluyang napasigaw ang babae sa inis. Halos magsalubong na ang
dalawa nitong kilay.
“Miss umagang-umaga pa, wag kang sumigaw. Masakit sa tenga.” Reklamo pa ni Tobi
habang sa pagitan ng
kanyang pagnguya.
“Yuck! You’re so disgusting! Get the hell out of my table!” Nakangiwing sigaw ng
babae na kulang nalang ay
mangisay sa pandidiri.
Mistulang naging pamilyar kay Tobi ang boses at asal nito kaya iniangat niya ang
ulo upang tingnan ang
mukha ng nito.
“Ikaw na naman pala.” Napasinghal si Tobi at nagpatuloy nalang ulit sa pagkain nang
mapagtantong ito ay si
Priscilla.
“Wait I know you! You’re that asshole last night who almost ruined my Keg party!”
Nanlaki ang mga mata ni
Priscilla at agad itong tinuro.
P 15-1
“Calm your tits Priscilla. I’m eating. Mawawalan ako ng gana kung sisigawan mo
ako.” Kalmado lamang ang
boses at kilos ni Tobi, bakas sa panginginig ng mga kamay niya habang sumusubo na
gutom talaga siya.
Lalong nanlisik ang mga mata ni Priscilla dahil sa galit. Napahawak na lamang siya
ng mahigpit sa kanyang
kutsara at napapikit. Nanginginig narin ang mga kamay niya pero dahil ito sa inis
kaya naman napabuntong
hininga na lamang siya upang mapigilan ang sarili na mag-eskandalo.
“Pris, wag kang highblood. Lalaki ang butas ng ilong mo, mahirap na, baka matangay
pa ako papasok.”
Walang emosyong sambit ni Tobi kaya naman tuluyan nang hindi nakapagpigil sa inis
si Priscilla at hinayaan
nang palabasin ang mga matatalim na salita.
“Have some common decency! Ikaw ang kusang umupo dito! Blablablablablablabla.” Sa
dami ng binitawang
salita ni Priscilla ay ito lamang ang katagang rumehistro sa isipan niya.
Nagpatuloy lamang ang dalaga sa
pagsasalita pero si Tobi ay nakatitig lamang sa maganda nitong mukha.
Dahan-dahang napahawak si Tobi sa kanyang dibdib nang mapansing napakabilis ng
tibok nito. Muli niyang
tinitigan ang brown nitong mga mata.
“Anong tinitingin-tingin mo?! Makinig ka! Hindi kita kilala kahit—“ Muling
nagpatuloy si Priscilla sa
pagbulyaw, pinagtitinginan na sila ng iba pang mga kumakain pero hindi siya
natitinag.
“Maganda ka pero lalo kang gumaganda kapag naiinis ka.” Biglang nagsalita si Tobi
kaya naman agad na
natahimik si Priscilla dahil sa gulat. Walang kahit na anong emosyon ang
rumerehistro sa boses at mukha ni
Tobi, kung tutuusin para siyang nakatulala habang nagsasalita.
www.ebook-converter
“Ano?” Nauutal na sambit ni Priscilla at tuluyan nang namula. Itinago ni Priscilla

ang pagkataranta at
tinaasan na lamang ulit ng kilay si Tobi at napasinghal, “Oo maganda talaga ako!”
Inis na inis na siya kaya
naman dali-dali na lamang siyang umalis.
Naiwan si Tobi na nakatulala habang hawak-hawak parin ang dibdib. “Bwisit, ba’t ang
bilis mo ngayon.”
Mahinang sambit nito habang nakakunot ang noo.
*****

“Ziggy!” Napasigaw ako nang makita ko siya sa counter. Walang ibang nakapila para
magbayad kaya naman
madali para sa amin na lapitan siya.
“O? Ba’t kayo nandito?” Nakangiting sambit ni Ziggy, tipong nanunukso lalong-lalo
na nang makitang
magkasama sina Kendra at Webb.
Napatingin si Kendra kay Webb. Hindi nito alam paano sasabihin kay Ziggy ang
natuklasan. Mistulang
naintindihan ni Webb ang nararamdaman ni Kendra kaya tumango nalang ito.
“Ziggy nasaan ang mga magulang mo? May gustong pumatay sa kanila.” Deretsahang
sambit ni Webb kaya
naman agad nanlaki ang mga mata ni Ziggy.
"Ano?! Teka ‘wag naman kayong magbiro ng ganyan!" Nauutal na giit ni Ziggy.
P 15-2
Alam kong hindi siya maniniwala kung walang proweba kaya dali-dali kong kinuha ang
papel mula sa bulsa
ko at ipinakita ito sa kanya.
"Teka tungkol saan 'to?" Kunot-noong sambit ni Ziggy at kinuha ang listahan upang
tingnan ito ng malapitan.
"Ziggy everyone on that list is going to be killed in exact order. Patay na si Sir
Gary kaya..." Napalunok ako,
"Kaya maaring ang mga magulang mo ang susunod." Mahirap sa aking sabihin ito sa
kanya pero mas mabuti
nang malaman niya 'to.
"Mr. and Mrs. Romero?" Napasinghal si Ziggy at napakamot ng ulo niya. "Kendra
naman, maraming tao dito
sa Redwood ang kaapilyedo ko. Yung iba nga hindi ko kapamilya. Sabihin na nating
tama kayo, pero baka
naman yung sophomore na mga Romero ang tinutukoy dito. And besides, come on Kendra?
Wala naman
sigurong gustong pumatay sa mga magulang ko! Ang bait kaya nila!" Giit ni Ziggy
kaya nasapo ko na lamang
ang beanie na suot ko.
Nakakainis, Ziggy's got a point.
Madami ang Romero dito sa Redwood pero... pero --Aish! Mababliw na ako!
"Come on let's get breakfast. It’s not midnight yet anyways." Biglang hinigit ni
Webb ang braso ko papunta
coffee shop na nasa tabi lang ng grocery store.
www.ebook-converter
Nakita namin si Tobi kaya naman umupo kami sa tabi niya kaya lang nagtaka kami nang
mapansin naming
nakatulala siya at parang wala sa sarili.
“Dude.” Sabi ni Webb upang makuha ang atensyon nito.
“Tobi.” Muling sambit ni Webb pero this time binatukan na niya ito. Gumana yata ang
ginawang pambabatok
ni Webb kasi parang bumalik ulit sa katinuan—Wait di naman talaga siya matino.
“Anyare sayo?” Tanong ko ngunit umiling-iling lang siya at nagpatuloy na sa pag-
kain.
*****
“We have the list, now we just have to figure out why they became the target and
what’s the connection.”
Sabi pa ni Webb kaya naman natigil ako sa pag-inom ng juice.
Bigla kong naalala ang sinabi ni Ate Macy tungkol sa listahan na hawak ng kuya ko.
Shit! Bakit ngayon ko lang naalala ‘yun!
“That’s the list!” Napatingin ako sa paligid upang masiguradong walang ibang
nakikinig sa aming tatlo, “May
sinabi ang girlfriend ni Kuya tungkol sa isang listahan. Sabi niya marami daw ang
gustong kumuha sa listahan
at siguro ‘yun ang dahilan kaya naaksidente si Kuya. We have to find Ate Macy,
siguradong—“
“Kendra… Napanood mo ba ang balita kahapon?” Biglang tanong ni Webb kaya agad akong
umiling. Yung
kaninang umaga lang ang nakita ko.
“May babaeng natagpuang patay at nagkamatay daw ito sa bangin. Hindi ko na maalala
pero may Macy sa
P 15-3
pangalan niya.” Biglang sabat ni Tobi kaya agad akong napahawak sa bibig ko.
Hindi ko na mapigilan pa ang sarili kong maluha. Ngayon ko lang napagtanto kung
bakit ganun ang kilos niya,
kaya pala kakaiba ang mga sinabi niya—parang nagpapaalam.
“I thought I had the worst family…” Mahinang sambit ni Tobi.
“Yours is in first place while my family is the grand winner.” Sarcastic kong
sambit at agad na pinunasan ang
luhang tumulo sa pisngi ko. Parati ko talagang nakakalimutan yung pinangako ko sa
sarili kong dapat hindi na
ako umiyak.
“Let’s go. Hanapin natin ang iba pang mga Romero.” Biglang tumayo si Webb.
“Tara.”Nagulat naman kami nang bigla na lamang tumayo si Tobi.
“Teka tutulong ka talaga sa amin?” Tanong ko.
Tumango lang siya at ngumiti, “I’m bored okay?”
Ewan ko ba pero bigla akong nakaramdam na para bang may nakatingin sa akin kaya
naman agad kong nilibot
ang paningin sa coffee shop. Nagulat ako nang may mapansin akong isang pamilyar na
mukha—Si Nico.
www.ebook-converter
Nakaupo lamang siya sa isang table na malayo sa amin pero alam kong sa amin siya
nakatingin. Napansin
niya yatang nakatingin na ako sa kanya kaya naman agad siyang umiwas ng tingin.
“Kendra.” Muling sambit ni Webb kaya naman sumunod nalang ako.
*****
Tanghaling tapat. Papunta kami sa bahay ng estudyanteng kaapelyido din ni Ziggy.

Wala kaming pakialam
kahit na hindi namin sigurado kung ito nga ba ang target na nasa listahan, tama man
o mali atleast mababalaan
namin sila at makakapag-ingat sila sa mga darating na hatinggabi.
Tahimik ang paligid na dinadaanan namin, malapit na kasi kami sa isang subdivision.
Wala kaming ibang
makita kundi mga damo, iilan lang ang mga bahay at sasakyan sa paligid.
Bahagya akong napalingon at nakita ko ang motorsiklo ni Tobi na nakasunod parin sa
amin. Malaki ang
pasasalamat ko dahil sa kabila ng lahat, may mga taong tumutulong parin sa akin.
Nagtaka ako nang may mapansin akong isang itim na Van sa likod ni Tobi.
“Damn it.” Bigla na lamang inihinto ni Webb ang motorsiklo. Sa gulat ko ay agad
akong napapikit at
napayakap ng mahigpit sa kanya. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba,
akala ko talaga
babagsak kami sa kalsada.
“Ba’t ka huminto?!” Bulyaw ko habang hawak ang dibdib ko.
“Teka anong problema niyo?! ‘Wag niyo ngang itutok sa akin yan!” Bigla kong narinig
na sumigaw si Tobi na
para bang inis na inis kaya agad kong idinilat ang mga mata ko.
P 15-4
Napalingon ako ulit sa kanya at laking gulat ko nang makitang may tatlong lalaking
nakapalibot sa kanya at
may hawak itong malalaking baril.
“Anong ginagawa niyo?!” Napasigaw ako.
“Kendra don’t panic.” Mahinang sambit ni Webb at bigla na lamang siyang bumaba mula
sa motorsiklo
habang nakataas ang dalawang kamay.
Tuluyan akong tinamaan ng matinding takot nang mapagtanto ang naging dahilan sa
paghinto ng motorsiklo ni
Webb—May nakaharang rin pala sa kalsadang isang asul na van. Biglang lumabas ang
ilang mga lalake mula
sa van at halos lahat sila ay armado ng mga malalaking baril—parang rifle ng
sundalo.
“Ayaw namin ng gulo! Ano ang kailangan niyo!” Sigaw ni Webb. Halata sa nanginginig
niyang boses na
kinakabahan narin siya.
Wala na kaming ibang mapuntahan, pinapalibutan na kami ng mga armadong lalaki.
Sinusubukan kong tingnan
ang mukha nila pero may suot silang mga bonet. Isa lang ang nasisiguro ko,
matatanda na sila.
“Sakay!” Biglang sigaw ng isa sa mga lalaki at itinuro ang van na nasa likod ni
Tobi. Itinutok niya sa amin
ang baril kaya naman itinaas nalang din namin ni Tobi ang mga kamay namin.
Nagkatinginan kaming tatlo, wala kaming magawa kundi sundin nalang ang utos niya
--sa dami nila,
siguradong kayang-kaya nila kaming patayin.
www.ebook-converter
END OF CHAPTER 14.

Thanks for reading!
Vote and Comment ?

NGEK HAHAHAAHAHAHAHA Tinamaan siya ahahaha
P 15-5
Chapter 15 : { The Kingpin }
39K 1.7K 616
by Serialsleeper
15.
The Kingpin
Napasinghap ako nang bigla kong maramdaman ang malamig na tubig na tumama sa mukha
ko. Bigla akong
nakaramdam ng matinding lamig kaya dali-dali kong idinilat ang mga mata ko.
Nasa isa kaming maliit na warehouse. Wala akong ibang makita kundi lumang yero at
bakal sa paligid.
Natakot ako nang makita ko ang isang lalaking nakasuot ng bonet na nagtatakip sa
buo niyang mukha at may
hawak siyang timba.
“Mabuti naman at gising ka na.” Sabi niya sa akin kaya sinubukan kong tumayo ngunit
laking gulat ko nang
mapagtantong nakatali pala sa likod ko ang mga kamay ko sa isa’t-isa, ganun din ang
mga paa ko.
www.ebook-converter
“Mga walang hiya kayo ‘wag niyo siyang sasaktan!” Bigla kong narinig ang boses ni
Webb kaya agad ko
itong sinundan ng tingin. Tuluyan na akong napaiyak sa takot nang makita kong gaya
ko ay nakaupo rin siya sa
sahig habang nakatali.
“Webb!” Napasigaw ako dahil malayo siya mula sa akin.
Biglang umupo sa harapan ko ang lalaking nakasuot ng bonet. Marahas niyang
hinawakan magkabila kong
pisngi gamit ang isang kamay at inipit gamit ito.
“Makinig ka sa’kin, wala akong balak na saktan ka. Ang gusto ko lang ay makuha ang
cellphone ng kapatid
mo na kinuha ninyo.” Punong-puno ng panunuya ang tono ng pananalita niya, para bang
nakangiti siya habang
nagsasalita.
Dumako ang paningin ko kay Webb, umiling siya sa akin kaya kahit nanginginig na ako
sa takot ay napapikit
nalang ako at agad na umiling-iling. “Hindi ko alam!”Impit akong sigaw kaya marahas
niyang binitawan.
“Akala niyo ba talaga nagbibiro ako?!” Muli niyang sigaw. “Isang simpleng tanong
lang! Kung hindi niyo ito
sasagutin, edi mapipilitan akong patayin kayo.” May kinuha siya mula bulsa niya—
Isang brass knuckle—
Isinuot niya ito sa kanang kamao niya.
Napapikit nalang ulit ako sa takot na baka suntokin niya ako gamit nito ngunit
nagulat ako nang marinig ang
yabag niyang papalayo. Si Webb ang nilapitan niya.
“Webb!” Muli akong napasigaw.
P 16-1
“Nasaan ang cellphone ni Kier Villegas?” Kalmado lamang ang boses ng lalaki.
Imbes na matakot ay ngumisi lang si Webb at tiningnan ang lalaki sa mga mata na
para bang nakikipagsindakan ng tingin.
“Anak ka nga talaga ng tatay mo Webster. Pareho kayong mahilig magtapang-tapangan.”
Pasinghal na sambit
ng lalaki kaya agad nawala ang ngiti sa mukha ni Webb.
“S-sino ka?” Nauutal na sambit ni Webb.
“Hindi mo ako kilala pero ako, kilalang-kilala ko ang tatay mo.” Walang ano’y bigla
na lamang niyang
sinuntok si Webb sa mukha kaya agad akong napatili. Kitang-kita ko ang pagbasak ni
Webb sa sahig at ang
dahan-dahang pagtulo ng dugo mula sa ilong niya.
“Parang-awa mo na! Tama na!” Hindi ko mapigilang mapahagulgol lalong-lalo na nang
sinimulan niyang
pagtatadyakan ang walang kalaban-labang si Webb. Walang ibang magawa si Webb kundi
mapaungol habang
tinatanggap ang bawat sipa sa kanyang sikmura.
“Sandali lang! Sandali lang!” Hindi ko na kaya pang makitang nahihirapan si Webb.
“May sasabihin ka Ms. Villegas?” Tumigil siya sa pagsipa sa ngayong duguan nang si
Webb. Bigla niyang
hinigit ang buhok nito at kinaladkad hanggang sa nakaupo narin siya sa mismong
harapan ko. Kapwa kami
nagkatinginan ni Webb habang ang lalaki ay nakatayo lang sa gilid namin.
www.ebook-converter
“Webster…” Awang-awa ako nang malapitan kong makita ang lagay ni Webb. Hinang-hina
na siya, putok na
ang gilid ng labi niya at halos hindi na niya maibuka pa ang kaliwa niyang mata.
“Wag Kendra.” Imbes na boses ay dugo lamang ang lumalabas mula sa bibig niya pero
nababasa ko parin
ang galaw ng labi niya.
Napahikbi na lamang ko at napapikit. Ayokong mapahamak si Webb dahil lang sa
cellphone niya Kuya—
Ayokong may mapahamak dahil lang sa pagtulong sa’kin.
“Ganito kasi ‘yan, nakita namin kayong dalawa sa CCTV Camera. ‘Wag na kayong
magkaila kasi alam
naming kayo ang kumuha nun kaya ang tanong ko…” Muli akong napatili nang bigla na
lamang niya akong
sinakal mula sa likod. Nakaramdam ako ng isang matalim na bagay na bahagyang
nakadikit sa leeg ko—Isang
kutsilyo. “Nasaan ang cellphone?!” Muli niyang sigaw at mas diniinan pa ang
kutsilyo sa leeg ko kaya naman
wala akong magawa kundi umiyak na lamang. Mamatay na siguro ako.
“Walang hiya ka! ‘Wag mo siyang sasaktan!” Muling sigaw ni Webb habang
nagpupumiglas.
“Bwisit ang ingay niyo naman! Natutulog ang tao!” Bigla na lamang may sumigaw na
ikinagulat naming lahat.
Kilala ko kung kaninong boses ito.
Napasinghap ako nang binitiwan ng lalaki ang leeg ko. Napaubo ako habang
humahangos. Nanginginig parin
ang labi ko dahil sa takot kayat napakagat na lamang ako dito.
“Kendra okay ka lang?” Aligagang sambit ni Webb kaya agad akong tumango-tango. Ako
ang dapat
magtanong nito sa kanya dahil siya ang pinakapinahirapan ng hayop na ‘yun.
P 16-2
Hindi masyadong madilim sa kinaroroonan namin kaya agad naming nakita si Tobi na
nakahiga lang sa sahig
at para bang natutulog.
“Hey there young man.” Sa harapan naman ni Tobi umupo ang lalaki.
“Mamaya mo na ako kausapin. Inaantok pa ako, bwisit.” Walang buhay na sambit ni
Tobi at hindi man lang
humaharap sa lalaki. Bakas sa boses ni Tobi ang antok hanggang sa parang nakatulog
ulit ito.
Teka alam ba niyang nakidnap kami?! Kahit kalian wala talaga sa lugar ang
kashungaan niya.
“Akala mo ba talaga nakikipagbiruan ako sayo?!” Walang ano-ano’y bigla na lamang
hinigit ng lalaki ang
kwelyo ng damit ni Tobi hanggang sa mapaupo ito. Unti-unting idinilat ni Tobi ang
mga mata niya at
napangiwi.
“Aish! Siyempre hindi! Hindi ako tanga, alam kong nakikipag-gaguhan ka sa amin!”
Tahasang sambit ni Tobi
na siyang lalong ikinagalit ng lalaki kaya agad niyang sinuntok ang mukha nito.
“Tobi!” Magkasabay kaming napasigaw ni Webb.
“Aray! Bakit mo ginawa ‘yun?!” Iyak ni Tobi habang hinihimas ang mukha.
“Mga walang hiya kayo! Ibigay niyo na ang cellphone kung gusto niyo pang mabuhay!”
Sa galit ng lalaki ay
kinuha niya ang isang baril mula sa gilid ng patalon niya at itinutok ito kay Tobi.
www.ebook-converter
“Eh gago ka naman pala eh! Nasa bulsa ko! Bilis! Kunin mo! Lunukin mo! Bigyan mo
kami pagdumami!” Giit
ni Tobi habang bahagyang iniaangat ang hita niya.
“Tobi wag!” Sigaw ni Webb kahit na halos mawalan na siya ng boses.
“Hayaan na natin. Sira na naman ‘yan eh. Wala tayong mapapala diyan.” Katwiran ni
Tobi at hinayaan
lamang ang lalaking kunin ang cellphone ni Kuya mula sa bulsa niya.
“Alright.” Tumatawang sambit ng lalaki na ngayo’y hawak na sa kamay niya ang wasak
na cellphone ni Kuya.
“Shit. Nalintikan na.” Narinig kong sambit ni Webb na namimilipit parin sa sakit ng
tinamong bugbog.
“It’s just a phone. Webb hayaan na natin.” Giit ko sa pagitan ng mga hikbi ko.
Tumango-tango ako bilang
pangungumbinsi sa kanya kaya tumango nalang din siya.
“Hoy kung sino ka mang nakabonet ka, sa susunod kung mangingidnap ka, wag mo
masyadong dadamihan ang
chloroform! Ang sakit ng ulo ko! Parang sasabog! Masakit na nga ang ulo ko kaninang
umaga, dinagdagan mo
pa!” Muling sigaw ni Tobi na halatang galit na galit na.
Tawa lamang ang naging sagot niya sa amin at agad na siyang naglakad palayo.
*****
“Kendra, Kendra gising!” Idinilat ko ang mga mata ko at agad na bumungad sa harapan
ko ang namamagang
mukha ni Webb.
P 16-3
“Webb...” Napasinghap ako sa tindi ng sakit ng ulo ko at dahan-dahang umupo.
Napakadilim ng paligid at
wala akong ibang naririnig sa kundi ang tunog mga gamo-gamo.
“Bwisit! Ang sakit ng ulo ko!” Narinig kong sumigaw si Tobi kaya naman agad akong
napalingon sa kanya,
nakahiga parin siya sa sahig habang namimilipit sa sakit.
Napatingin ako sa paligid, nakita ko ang motorsiklo nila Webb at Tobi. Wala na ang
mga dumukot sa amin at
iniwan na nila kami sa lugar kung saan nila kami hinarang. Akala ko talaga
katapusan na namin ‘yun kanina,
mabuti nalang at binuhay pa nila kaming tatlo.
“Nababaliw ka na ba Tobi?! Bakit mo binigay sa kanila?!” Bulyaw ni Webb.
“Webb naman, wala ka ba talagang tiwala sa’kin?” Dahan-dahang umupo si Tobi at
napangisi, “Relax! I
already copied the whole phone’s memory—even the glitchy ones.” Pagmamalaki nito
sabay taas ng isang
kamay kaya agad na kumurba ang ngiti sa mukha ni Webb.
“Damn it you genius.” Mahinang sambit ni Webb habang umiiling-iling at agad na
nakipag fist-bump kay
Tobi.
May nararamdaman akong hapdi sa leeg ko pero hindi ko nalang ito ininda, sa halip
ay dahan-dahan akong
tumayo. Aalalayan ko narin sanang tumayo si Webb nang bigla na lamang nag-ring ang
cellphone sa bulsa ko.
www.ebook-converter
Kanina pa pala tumatawag si Tate sa’kin…
“Oh My God! Sa wakas sumagot ka na! Alam mo bang alaalang-alala na ako sa’yo!”
Natatarantang sambit
ni Tate na para bang umiiyak.
“I’m sorry please don’t cry.” Nasapo ko na lamang ang ulo ko.
“Kendra nasaan ka ba?! Its almost 1am! Kendra may nangyari sa bahay nila Ziggy—“
Natigil sa
pagsasalita si Tate dahil sa sobrang pag-iyak. Pero sapat na ang mga narinig ko
mula kay Tate upang
makaramdam ng matinding kilabot.
*****
Dali-dali akong nagtatakbo pababa ng taxi nang makita ko ang maraming pulis at mga
usisero sa labas ng
bahay nila Ziggy. Umaalingawngaw din sa buong paligid ang sirena ng mga sasakyan ng
pulis at ambulansya.
“Ziggy!” Hindi ko maiwasang mapasigaw. Napakalakas ulit ng kabog ng dibdib ko.
“Kendra! Kendra saan ka galing?!” Sumalubong sa akin ang umiiyak na si Tate kasama
si Joey kaya agad ko
siyang niyakap. Nanginginig si Tate sa takot kaya hindi ko maiwasang sisihin ang
sarili ko.
“Pasensya na, nagkaproblema lang.” Ito na lamang ang isinagot ko. Ayoko nang
malaman pa ni Tate ang
pinagdaanan namin sa araw na’to, pakiramdam ko kasi lalo lang lalaki ang gulo at
ayokong maranasan niya
ang dinanas ni Webb kanina—Ayoko nang may madamay pa sa gulo ng buhay ko.
“Kendra anong nangyari diyan sa leeg mo?” Kunot-noong tanong ni Joey kaya agad
akong napahimas sa leeg
ko. May nahawakan akong parang malapot at nang tingnan ko ito ay nakita kong dugo
pala. Nasugatan pala
P 16-4
ako kanina dahil sa kutsilyong itinutok ng lalakeng ‘yun sa leeg ko.
“Wala ‘to.” Napailing-iling na lamang ako. “Anong nangyari dito? Nasaan si Ziggy”
Pag-iiba ko ng usapan.
“Ken wala na ang parents ni Ziggy. Pag-uwi niya galing sa trabaho ay naabutan na
niyang wala ng buhay ang
mga magulang niya.Nandun siya ngayon.” Paliwanag ni Tate at kaagad na itinuro ang
ambulansya.
Dumako ang tingin ko sa likurang bahagi ng ambulanya at nakita ko doon si Ziggy
habang humahagulgol. May
hawak siyang oxygen mask na itinatapat niya sa bibig niya, halatang hirap siya sa
paghinga.
“Ziggy!” Muli akong napasigaw at agad akong nagtatakbo papunta sa direksyon niya.
Agad ko siyang
niyakap. Iyak lang siya ng iyak habang isinasandal ang mukha niya sa braso ko.
“Kendra… Kendra wala na sina papa. Dapat naniwala ako sa inyo.” Humahagulgol niyang
sambit. Awangawa ako sa kanya. Gusto kong sabihin sa kanyang magiging okay ang
lahat pero hindi—Alam kong magiging
mahirap ito dahil masakit mawalan ng mahal sa buhay.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kanya kaya hinayaan ko na lamang siyang
umiyak sa balikat ko.
END OF CHAPTER 15
THANKS FOR READING!
www.ebook-converter
VOTE AND COMMENT ?
PETMALU! KUMAWALA KA NA WALA KA PALANG TALI EH EZ
P 16-5
Chapter 16 : { Reversed }
40.8K 1.6K 466
by Serialsleeper
16.
Reversed
“Hey kung may kailangan ka, sabihin mo lang okay? My room is just across the hall.”
Muli kong paalala kay
Ziggy matapos kong maihanda ang kwarto ni Daddy na pansamantala niyang tutulugan.
He has nowhere else
to go and I can’t let him stay in the house where his parents were brutally
murdered.
Parang walang kabuhay-buhay si Ziggy nang umupo siya sa paanan ng kama ni Daddy.
Tahimik lamang siyang
umiiyak habang nakatingin sa kawalan.
www.ebook-converter
Kung tutuusin, alam ko kung anong klaseng hirap ang nararanasan niya ngayon—We’re
going through the
same shitty stuff…
“Kendra… Kendra Salamat.” Nauutal niyang sambit.
Napakagat na lamang ako sa labi ko upang mapigilan ang sarili kong umiyak.
“You can always count on me Ziggy.” Muli kong paalala sa kanya. Parang kapatid
narin ang turing ko kay
Ziggy magmula pa noon kaya nakahanda akong tumulong sa kanya sa kahit na anong
paraang kaya ko.
It’s almost 3am kaya naman lumabas na ako sa kwarto upang hayaan siyang mapag-isa
at para narin
makapagpahinga. He’s been through hell.
*****
Bumaba ako at naabutan ko si Webb na nakahiga sa sofa habang nakatitig sa kisame na
para bang
napakalalim ng iniisip. Magang-maga parin ang mukha niya at bakas parin ang mga
sugat dito, pati nga ang
damit niya ay marami ding bahid ng natuyong dugo. Dala-dala ang first aid kit at
mga bimpo ay nilapitan ko
siya.
“Are you sure ayaw mong dalhin kita sa hospital? Baka may tinamo kang bali?” Para
akong sirang plakang
paulit-ulit, hindi ko na nga alam kung ilang beses ko na itong tinatanong.
“I’m okay Kendra, galos lang ‘to.” Giit niya at nagawa pang ngitian ako. Kahit
nakangiti man siya, halata sa
mukha niyang namimilipit parin siya sa sakit.
P 17-1
Umupo ako sa paanan niya at inabot sa kanya ang isang bottled water at painkillers.
Hindi ko maiwasang
makaramdam ng awa habang pinagmamasdan ang mukha niya… This is all my fault…
“I hate that look.” Sambit niya matapos uminom ng tubig.
“What look?” Nakunot ang noo ko.
“Stop blaming yourself.” Muli niyang giit. Huminga siya ng malalim at umupo narin
sa sofa.
Kinuha ko ang bimpong ibinabad sa maligamgam na tubig at dahan-dahan itong idinampi
sa mukha niya.
“How can I? My dad killed your father and now you were beat up because you were
trying to help me. Let’s
stop this Webb, siguro nga sadyang may mga sikreto ang Redwood na hindi na natin
dapat alamin pa. My
dad’s a serial killer while my brother’s dead—Bottomline, that’s still the horrible
truth. Let’s just close the
book.”
Biglang hinawakan ni Webb ang kamay ko kaya naman natigil ako sa ginagawa ko.
“Kendra it was never your fault, you’re the very victim here and I won’t stop until
all of this is over, I won’t
stop until I can finally save you.” Napatingin ako sa mga mata niya. Ilang sandali
kaming nagkatitigan. Wala
akong ibang nababasa sa mga mata niya kundi sincerity—It’s as if he means every
word he uttered.
“Kendra! Kendra open-up!”
www.ebook-converter
Narinig ko mula sa labas ang boses ni Tate habang kinakalampag ang gate kaya dala-
dali akong lumabas.
Napayakap ako sa sarili ko dahil sa lamig, oo nga pala medaling-araw pa ngayon.
“Hindi pa pala kayo umuuwi?” Tanong ko nang maabutan ko sina Tate at Joey na
kabababa lamang mula sa
motorsiklo.
“Tumakas lang ako sa bahay. I can’t sleep kung alam kong mag-isa ka lang dito sa
bahay mo.” Inis na sambit
ni Tate habang inaayos ang buhok niya.
“I’m not alone. Ziggy and Webb are crashing for tonight.” Giit ko pero lalo lang
nakunot ang noo nila Tate at
Joey.
“What?! That’s it! Tara, sa bahay ka muna.” Biglang hinigit ni Tate ang kamay ko
pero hindi ako gumalaw sa
kinatatayuan ko. I can’t just ditch Ziggy, and besides magkasama lang sila sa
iisang bahay ng uncle niya. Kung
tutuusin, maaring ang uncle niya ang dumukot sa amin kanina—Sa dami ng mga armadong
lalaki kanina, for
sure makapangyarihang tao ang nag-utos sa kanila at isa si Mayor Aragon sa mga
pinakamakapangyarihang
tao dito sa Redwood.
“Kendra?!” Bulyaw sa akin ni Tate na halos nanlilisik na ang mga mata. Wala siyang
pakialam kahit na
marinig na siya ng mga kapitbahay.
“Tate, I really appreciate the gesture but I can’t just ditch Ziggy. Noong mga
panahong nahihirapan akong
tanggapin ang katotohanang patay na ang kuya ko, parati kang nandiyan para sa’kin.
You were always there
for me. Ngayon Ziggy is all alone and he needs a friend, he doesn’t have an awesome
bestfriend like you
that’s why I need to be there for him… “ Napahawak ako ng mahigpit sa mga kamay ni
Tate upang mas lalo
P 17-2
ko siyang makumbinsi.
Saglit kaming nagkatitigan.
I know Tate, hindi niya ako matitiis kaya paniguradong ano mang oras—
“Ughh! Okay fine!” Marahas na napakamot si Tate sa ulo niya at niyakap ako ng
mahigpit. “Just promise me,
you’ll be safe okay? And please stay away from Webb. Don’t trust him too much, kita
mo naman yung mukha
niya kanina diba? For sure napasabak na naman ‘yun sa gulo, basagulero eh.” Giit ni
Tate.
Kung sana pwede ko lang sabihin sa kanya ang nangyari kanina, kaso ayoko na siyang
madamay pa.
“Don’t worry, Webb is no troublemaker.” I assured her.
“Seriously Kendra, don’t trust Webb too much. Kahit na chismis lang yung tungkol sa
pagiging gangster niya,
mas makabubuti kung lalayo ka sa kanya. “ Giit ulit ni Tate at saka kumapit sa
braso ni Joey.
“I’m with Tate on this one Ken. There’s something about Webb that creeps the shit
out of me. I guess it
would be best kung didistansya ka muna sa kanila—Pati kay Ziggy. ” Giit pa ni Joey
sabay akbay Tate. Ito
namang si Tate, tuwang-tuwa kasi minsan lang silang magkasundo sa iisang bagay.
“Pati kay Ziggy?” Bahagya akong napakamot sa ulo ko. Bakit naman pati rin kay
Ziggy?
www.ebook-converter
“It’s best to be sure.” Nagtaka ako nang pasimpleng iniabot sa akin ni Joey ang
isang maliit na tazer bilang
pang self-defense. Sa unang tingin, aakalain itong cellphone dahil sa liit nito.
“Always keep that on your pocket, Always.” Paalala pa ni Tate kaya tumango na
lamang ako. Kakailanganin
ko nga ‘to.
Sasakay nasana sila sa motorsiklo nang muli na namang may ibinilin si Tate.
“And one more thing Ken, kahit na ano man ang marinig mo sana ako parin ang
papaniwalaan mo.” Muling
sambit ni Tate kaya wala akong ibang magawa kundi tumango na lamang.
Kahit na nakaalis na sila ay hindi parin matanggal sa isipan ko ang sinabi ni Tate.
Pumasok nalang ulit ako sa
loob ng bahay at binalikan si Webb. Akala ko nagpunta na siya sa kwarto ni Kuya
para matulog pero mas trip
yata niya talaga sa sofa.
“It’s okay if you don’t trust me.”
Natigil ako sa paglalakad nang bigla kong marinig ang boses niya. Gising pa pala
siya. Hindi na ako
magtataka pa kung narinig niya ang mga sinabi ni Tate, kahit di yun sumigaw eh
malakas parin ang boses nu’n
eh.
“No offense but I’m really having trouble trusting anyone right now.” Mahinahon
kong sambit at dahandahang itinago ang tazer sa bulsa ko.
Lumingon si Webb sa akin at ngumiti, “That’s good. I don’t care if you don’t trust
me as long as you won’t
trust anyone either. Nang dumating ako sa lugar nato, inasahan ko nang hindi mo ako
pagkakatiwalaan o
P 17-3
papaniwalaan man lang. I’m much contented with this set-up.”
Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya kaya naman tumango-tango na lamang ako.
Pupunta na sana ako
sa kwarto ko para matulog kaso muli na naman siyang nagsalita.
“Don’t trust me Kendra.”
Hindi na siya nakangiti kaya tuluya na akong kinilabutan. Napaka-awkward, hindi ko
alam anong gagawin ko.
Nahagip ng paningin ko ang alcohol kaya dali-dali ko itong kinuha.
Bahala na nga.
*****
“Aray! Alam mo ba talaga tong ginagawa mo?” Nakangiwing sambit ni Webb habang pilit
na iniilag ang
mukha niya mula sa bulak na hawak ko.
“Hindi. Pero sabi mo kasi ayaw mong magpa-ospital kaya magtiis ka. Now please stop
flinching.” Giit ko
habang dahan-dahang idinampi ang bulak na may alcohol sa sugat na nasa gilid ng
labi niya.
Malay ko ba paano mag first-aid. Noon kasi si Kuya ang parating gumagamot sa’kin sa
tuwing nasusugatan
ako.
www.ebook-converter
“Damn it, ginagamot mo ba ako o tinorture?” Reklamo niya ulit habang kagat-kagat na
ang labi niya dahil sa
matinding hapdi. Pilit niyang inilalayo ang mukha niya sa’kin kaya naman kulang
nalang ay sakalin ko siya
para wag na siyang malikot.
“Reklamador! ‘Wag ka na kasing malikot!” Giit ko ulit.
*****
Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Malabo man, naaaninag ko na ang liwanag na
nanggagaling mula sa
bintana. Wala akong ibang makita kundi ang kulay dilaw naming kisame.
Shit! Umaga na pala at dito pala ako nakatulog sa sofa.
“Gising ka na pala.”
Narinig ko ang boses ni Webb kaya naman sinubukan kong umpo.
Teka bakit ganito? Bakit di ako makagalaw?!
Napalunok ako. Sinusubukan kong magsalita ngunit walang boses na lumalabas mula sa
bibig ko. Para akong
nawalan ng control sa sarili kong labi, ni hindi ko ito maibuka. What the hell?!
“Kendra? Okay ka lang?” Muli kong narinig ang boses ni Webb.
Sinusubukan kong gumalaw pero tanging ang mga mata ko lang yata ang nakokontrol ko.
Ayoko ng ganito!
P 17-4
Natatakot na ako!
Diyos ko, anong nangyayari sakin?!
Bakit hindi ako makagalaw?!
Bakit hindi ako makapagsalita?!”
Nilibot ko ang paningin ko upang humingi ng tulong kay Webb pero nanlaki ang mga
mata ko nang makita
kong nakatayo sa harapan ko si Webb habang may hawak-hawak na kutsilyo.
Para na akong mababaliw sa sobrang takot kaya dali-dali ko na lamang na ipinikit
ang lumuluha kong mga
mata. Napakabilis na ng tibok ng puso ko dahil sa takot at nahihirapan na akong
huminga.
Diyos ko, anong nangyayari sa akin? Bakit nawawalan ako ng control sa sarili ko!
Ayoko pang mamatay!
“Kendra?! Kendra anong nangyayari sayo!?”
END OF CHAPTER 16
K’s note : Kakalito ba ang nangyayari kay Kendra? No worries. As the rule applies;
Everything happens for
a reason ;)
www.ebook-converter
Thanks for reading!
Vote and Comment <3
TRACKER Pwe
P 17-5
Chapter 17 : { Damages }
37.6K 1.7K 864
by Serialsleeper
17.
Damages
Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko. Wala akong ibang makita kundi mga doctor
at nurse na
nakapalibot sa’kin.
“Ms. Villegas blink twice if you can hear me.” Sabi ng isa sa mga doktor kaya kahit
hirap ay dahan-dahan
kong ikinurap ang mga mata ko. Napakabigat parin ng nararamdaman ko pero mas maayos
na ito dahil
nararamdaman ko na ulit ang paggalaw ng kamay ko.
“Sweetie I need you to say something. Can you speak? Sweetie just tell us your
name.” Mahinahong sambit
ng isa sa mga doktor habang tinititigan ang mga mata ko.
Dahan-dahan kong ginalaw ang bibig ko. “Ken..”
www.ebook-converter
Napasinghap ako. Unti-unti ko na ulit nagagalaw ang labi ko kahit na hinang-hina pa

ako. Diyos ko salamat!
“Don’t be scared. Makakagalaw ka rin. Just take a deep breath and remember the good
memories. Alalahanin
mo yung mga bagay na palaging nakakapagakalma at nakakapagpasaya sa’yo.”
Dahil sa sinabi ng doktor ay muli kong ipinikit ang mga mata ko.
Happy thoughts Kendra… Happy thoughts…
*****
“Ano kaya talaga ang nangyari kay Kendra?”
“Hindi mo ba narinig ang sinabi ng doktor kanina? Epekto to nga 'to ng pagkakabaril
at coma niya. Sa
madaling salita napuno na ng toyo ang utak ni Kendra!”
“Tobi shut up! Pag-ako hindi nakapagpigil tatahiin ko yang bibig mo!”
“Cross-stitch para cool!”
“Dude I am so gonna kill you!”
"Pare ano ba kasing nangyari kay Kendra?"
"Hindi ko alam. Nagluluto lang ako tapos napansin kong hindi na siya nakakagalaw."
P 18-1
"Nagluluto?! Ano kayo --“Guys… Ang ingay niyo.” Hinang-hina man ay hindi ko
maiwasang mapangiti. Sa wakas, nakakapagsalita na
ulit ako. Ang sarap sa pakiramdam na sa wakas, nako-kontrol ko na ulit ang sarili
ko.
“Kendra! Pinag-alala mo ako! Kamusta na ang pakiramdam mo?!” Maluha-luhang sambit
ni Tate na kulang
nalang ay daganan ako sa pagkakahiga.
“Sabi ko naman sayo eh, matibay yang si Kendra.” Panunukso pa ni Joey.
“Ken sabihin mo lang kung gusto mong sumubok ng medical marijuana.” Sabi pa ni Tobi
kaya agad siyang
binatukan ni Ziggy na namumugto parin ang mga mata.
Nilibot ko ang paningin ko, nandito rin pala si Webb. Tahimik lang siya habang
nakasandal sa isang tabi.
Ngumiti siya sa akin kaya ngumiti rin ako pabalik sa kanya.
Kung mamamatay-tao siya, paniguradong pinatay na niya ako kanina pero hindi niya
ito ginawa. Nang
mapansin niyang hindi ako makagalaw kanina ay dali-dali niya akong isinugod sa
ospital. Kung tutuusin,
malaki ang utang na loob ko sa kanya.
Webster is still a mystery to me, yet still I cant help but to trust him.
www.ebook-converter
*****
"Can you do five jumping jacks?" Utos ng doktora kaya naman agad ko itong ginawa.
Di gaya ng kaninang
umaga, ngayon maayos na talaga ang pakiramdam ko. Sana talaga 'wag nang maulit
'yun. Nakakatakot yun.
"Good." Nakangiti niyang sambit. Good lang? Nakakapagod kaya yung ginawa ko!
"Doktora ano po ba talaga yung nangyari sa'kin kaninang umaga?" Tanong ko sa kanya.
Hindi ako naiilang sa
kanya kasi siya rin yung doktora na umasikaso sa akin nang magising ako mula nang
ma coma.
"Sweetie, you were comatosed for a long time. Malaking milagro nga kung maituturing
na ilang araw lang ay
maayos ka nang nakagalaw at nakapagsalita kahit tatlong taon kang walang malay.
Truth be told, your brain
has sustained a minor traumatic injury and the effects might be late and long
term--Hallucinations, Seizures,
Muscle dysfunction and Temporary paralysis are just some of them... By any chance,
were you stressed out
this past few days?"
Nakakalungkot, akala ko okay na ako pero hindi pa pala. Akala ko pamilya ko nalang
ang poproblemahin ko
pero hindi. Kelan ba matatapos tong kalbaryo ko?
"Opo." Sagot ko.
Sa dami ba naman ng problema ko, sinong hindi mas-stress.
"Then that explains the postdormital sleep paralysis na na-experience mo kanina.

See our brains are very
powerful, sometimes severe emotion can trigger it. I suggest you relax for awhile,
do things that make you
happy." Paliwanag niya. Nagtaka ako nang dahan-dahan niyang inilapit ang labi niya
sa tenga ko, "Get out of
this town." Bulong niya at agad na kinuha ang dextrose na nakakabit sa kamay ko na
parang wala siyang
P 18-2
kakaibang sinabi.
"I just took out the needle from your hand. What did you feel?" Muli niyang tanong.
Sa totoo lang ni katiting na hapdi wala akong naramdaman, I guess maliliit na perks
to sa sinapit ko.
"Its good to feel pain in your case Kendra. If you feel pain, it means your brain
is doing well." Dagdag pa
niya.
Wow, Kung ganito pala sa pati puso ko namanhid nalang din. Lecheng utak, sana
ginawa nalang din niya
akong manhid para hindi na ako nasasaktan at masasaktan pa.
Bigla na lamang tumunog ang beeper niya. Parang may emergency yata sa baba kaya
naman dali-dali siyang
nagtatakbo paalis. Mag-isa nalang ulit ako sa kwarto, sayang at nagsiuwian na sina
Tate gabi na kasi.
"Hey."
Dali-dali akong napalingon sa pintuan.
"Anong ginagawa mo dito?" Hindi ko maiwasang magtaka nang makita ko si Jj.
"Just visiting you." Tipid niyang sagot at napasandal lang sa nakabukas na pinto.
www.ebook-converter
This doesn't make sense. Tapos na ang visiting hours dito sa ospital and besides
hindi kami close at never
kaming naging magkaibigan. This guy is much-much creepier than Webb.
"Ano ba talagang kailangan mo Jj?" Tahasan kong tanong sa kanya.
Ngumisi lamang siya at umiling-iling, "You really are an impressive girl."

"Im done with your bullshit Jj, umalis ka na nga lang." Pagod na ako, gusto ko ng
matulog. Ayoko nang
magka-sleep paralysis ulit kaya sana naman umalis na siya. Kaka-stress ang
kawirduhan niya eh.
"Okay Ken, hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Do you know who wanted to shoot me?"
Tanong niya kaya
naman napasinghal na lamang ako.
"Dude how should I know? Last week ko lang nga nalaman na serial killer ang daddy
ko." Giit ko at sinapo
ko na lamang ang ulo ko. "Okay tell you what? kung may malalaman ko, ikaw ang una
kong sasabihan so
umuwi ka na okay?" Pakiusap ko sa kanya.
*****
Napatingin ako sa wall clock. 10 am na pala at ano mang oras, idi-discharge na nila
ako dito. Mabuti nalang
talaga at wala silang pinabayaran sa akin--which is weird but hey, blessing narin
'to.
"Got your clothes." Nakangiting sambit ni Tate sa akin at inabot ang backpack ko.
Sa wakas makaakpagpalit
narin.
"Kendra, sayang ang figure mo. You should stop wearing pull-overs and start wearing
crop-tops." Giit ni
P 18-3
Libby na takam na takam sa kinakain niyang donuts.
"Shut-up brat." Sabi pa ni Tate at agad na inirapan ang pinsan niya.
"Shut-up too." Ismid na sambit ni Libby habang nakangisi.
Kahit na panay sila kung mag-iringan alam ko namang mahal nila ang isa't-isa.
Nakakainggit buti pa sila, buo
pa ang pamilya nila.
"Where's Ziggy?" Tanong ko.
"Inaayos niya ang funeral service ng parents niya." Sagot pa ni Joey.
"You should stop worrying about him." Sabi pa ni Webb na kanina pa tahimik.
Hindi ko maiwasang mag-alala para kay Ziggy. He's all alone now, just like me.
There's nothing okay with
that.
"Nga pala, pumunta si Jj dito kagabi. Nakakapagtaka kasi hindi naman kami
magkaibigan pero binisita niya
ako." Kwento ko sa kanila pero nagtaka ako dahil bigla na lamang silang natahimik
lahat. Maging si Libby na
kanina pa dumaldal ay tumahimik rin. Weird.
www.ebook-converter
"Sino?" Nauutal na sambit ni Joey habang nanlalaki ang mga mata.
"Si Jj. Ano nakalimutan mo na si Jj? Tanda mo na kasi." Biro ko pa ngunit nagtaka
ako kasi hindi man lang
sila umimik. Ni ngiti nga wala.
"Kendra sure ka ba talagang si Jj ang nakita mo?" Nauutal naman na sambit ni Tate
at bigla na lamang
napahawak ng mahigpit kay Joey na para bang takot na takot.
Isa-isa ko silang tiningnan lahat. Nakakapagtaka kasi parang lahat sila takot.
Ano bang problema? Okay thats it! Ang weird na nilang lahat!
"Kendra.." Narinig kong sambit ni Webb kaya agad akog napatingin sa kanya.
"Ano?" Tanong ko kaso parang siya rin ay hirap sa pagsasalita.
"Kendra imposible yang sinasabi mo, tatlong taon nang patay si Jj."
END OF CHAPTER 17
Thanks for reading!
Vote and Comment <3

PUTEK Watdafak
P 18-4
Chapter 18 : { The secrets we keep }
46.3K 1.7K 915
by Serialsleeper
18.
The secrets we keep.
“Jj… Jj’s dead?” Hindi ko na alam kung saan ako kukuha ng lakas upang magsalita.
Paanong patay na si Jj?
Imposible… Kung patay na nga siya, sino yung nakausap ko kagabi?
“Jj was the first to die three years ago, kitang-kita natin yun!” Mangiyak-ngiyak
na sambit ni Tate.
Tuluyan na akong binalot ng matinding takot at kaba. Wala akong nakikitang mga
pulang salita sa ibabaw ng
mga ulo nila, ibig sabihin sinasabi nila ang katotohanang alam nila.
“Ken baka naman nananaginip ka lang?” Kunot-noong sambit ni Joey.
“Hell no! Nakita ko ang nakita ko! Nag-usap kami ni Jj kagabi at pati narin doon sa
Keg!” Giit ko sa kanilang
lahat pero parang wala parin sa kanilang naniniwala sa akin. Kung makatingin sila,
para bang sinasabi nilang
nababaliw na ako.
www.ebook-converter
“Mauna na ako. Natatakot na talaga ako sa pinag-uusapan niyo.” Nauutal na sambit ni

Libby at dali-daling
umalis.
Ilang sandaling binalot ng nakakailang na katahimikan ang kwarto. Wala sa kanilang

nagsasalita pero alam
kong pinagdududahan na nila ang katinuan ko, ramdam ko sa bawat tingin nila.
Nakakainis pala kapag walang
naniniwala sa sinasabi mo kahit hindi ka naman nagsisinungaling.
Ako rin naman eh, hindi rin ako makapaniwala sa lumalabas sa bibig ko pero alam
kong totoo yung nakita ko.
Totoong nakita at nakausap ko siya.
“Kendra, magpahinga ka muna. Siguro pinaglalaruan ka lang ng imahinasyon mo.”
Pakiusap ni Tate na
namumutla na. I could feel her sympathy and concern through her voice and actions
but I can tell that in spite
of all my explanations, she still won’t believe me… And I guess she never will.
“Hindi ako nababaliw Tate.” Napatingin na lamang ako sa kawalan.
“Kendra naman, walang nagsasabing nababaliw ka.” Hinawakan ni Tate ang mahigpit ang
kamay ko.
“Then why won’t you believe me?!” Hindi ko na maiwasan pang mapasigaw sabay wakli
ng kamay niya.
Saglit na hindi nakapagsalita si Tate. Napatitig lamang siya kay Joey na kanina pa
tahimik.
“I believe you.” Nagulat kami nang muling magsalita si Webb. Kahit papaano ay
gumaan ang pakiramdam
knowing atleast may isa sa kanilang naniniwala sa akin.
P 19-1
Sinapo ni Tate ang noo niya at napatingala sabay buntong hininga. Muli niyang
ibinalik ang tingin sa akin,
“Look Kendra, Naniniwala rin naman ako sayo pero sa mga sinasabi mo…” Umiling-iling
siya na tila ba
wala nang lakas ng loob na magsalita pa.
“Tate sa tingin mo ba nababaliw na ako?” Napatitig ako sa bilugan niyang mga mata.
Pansin kong gaya ko ay
nagpipigil narin siya sa pagluluha.
“Hindi.” Sagot pa ni Tate habang umiiling. Kasinungalingan. Kitang-kita ko mismo
ang paglutang ng mga
pulang salita sa ibabaw ng ulo niya.
Masakit pala na pinagdududahan ako ng sarili kong bestfriend, siguro karma ko narin
to kasi noon
pinagdudahan ko rin siya. Karma nga naman.
“Tara na, pagpahingahin nalang muna natin si Kendra.” Sambit ni Joey at inakbayan
na lamang si Tate.
Sinenyasan niya si Webb na umalis na ngunit umiling lang ito.
“Kendra, sorry.” Nauutal na sambit ni Tate at niyakap na lamang ako. Kahit na baliw
ang tingin niya sa akin,
hindi ko parin magawang magalit sa kanya kaya niyakap ko nalang din siya pabalik.
Kumaway lamang sa akin si Joey at kaagad na silang umalis kaya naman kaming dalawa
nalang ulit ni Webb
ang naiwan sa kwarto.
www.ebook-converter
“Naniniwala ka ba talaga sa’kin?” Napatingin ako kay Webb.
“Hindi ako naniniwala sa multo at kung ano-anong kababalaghan kaya alam kong may
logical explanation
kung bakit mo siya nakita.” Paliwanag niya kaya hindi ko maiwasang matawa ng pilit.
“And I guess isa sa mga logical explanation ay nababaliw na talaga ako?” Sarcastic
kong tanong.
“Hallucinations Kendra. Your mind might be playing tricks on you but that doesn’t
make you insane.” Giit
niya kaya nasapo ko na lamang ang ulo ko at napapikit.
“Webb can you do me a favor? I need your help.” Nasapo ko na lamang ulo ko at
napapikit.
“Anything.” Aniya.
“Save me… Save from the things inside my head.”
*****
Third Person’s Point of View
Walang tigil sa pag-iyak si Tate habang nakaupo sa hagdan kaya naman walang magawa
si Joey kundi
yakapin na lamang ang kasintahan.
“Shhh. Hindi ka dapat maging malungkot. Diba Redwood centennial ball na bukas?
Dapat yun ang inaalala
mo.” Paaalala nito sabay himas ng likod ni Tate.
P 19-2
“Akala ko magiging maayos ang lahat! Akala ko bago sumapit ang centennial ball ay
magiging okay siya para
naman makapag-bonding kami ulit pero hindi… Ni hindi ko nga alam kung magiging okay
pa ba siya.”
Napakagat si Tate sa kanyang kuko upang maibsana ng nararamdamang sama ng loob.
“Eww. Stop biting your nails. So gross.” Mahinang sambit ni Joey kaya naman agad na
natigil sa pag-iyak si
Tate at napangiwi sa sinabi nito.
“Kung maka-eww ka… Baka naman gusto mong tanggalan kita ng kuko joeybabes?” Banta
ni Tate habang
tinitingnan ng masama ang kasintahan. Kung nakamamatay lang ang tingin, tiyak isa
na ngayong naaagnas na
bangkay si Joey.
“Babe naman!” Napakamot na lamang sa kanyang ulo si Joey.
“Baklitang ‘to…” Mahinang sambit ni Tate habang pinupunasan ang luha niya.
“Anong sabi mo?!” Kunot-noong sambit ni Joey.
“Wala! Sabi ko mahal kita.” Pagmamaang-maangan ni Tate at kinuha ang cellphone mula
sa bulsa niya. Saglit
niya itong tinitigan bago magsalita, “Sasabihin ko ba sa kanila ang nangyari kay
Kendra? Kailangan ‘to
nilang malaman diba?” Muling tumamlay ang boses ni Tate.
“Tate ‘wag mong gagawin ‘yan! Mapapahamak tayo kung papupuntahin mo sila dito!”
Giit ni Joey kaya
napabuntong hininga na lamang si Tate habang tinititigan parin ang cellphone niya.
www.ebook-converter
“They deserve to know… Kendra deserves to know.” Mahinang sambit ni Tate.
“Tate listen to me, being friends with Kendra is bad enough. I don’t want to lose
you so please don’t do
anything stupid.” Giit ni Joey kaya tumango-tango na lamang si Tate at muling
napasandal kay Joey.
“She’s my bestfriend Joey. I hate lying and keeping secrets from her.” Muling
naluha si Tate.
“Kendra would understand us. Right now, keeping secrets is what keeps us safe.
Please Tate, ‘wag mong
ipapahamak ang sarili mo para lang kay Kendra.” Pakiusap pa ni Joey.
*****
Nakabihis na si Kendra upang umalis nang bumalik si Webb na may itinutulak na wheel
chair.
“Para saan ang wheel chair na ‘yan?” Tanong ni Kendra na kasalukuyang itinatali ang
sintas ng kanyang
sapatos.
“Yours. Stress equals hallucinations Ken, you shouldn’t stress yourself anymore.”
Giit ni Webb sabay turo sa
wheel chair na tila ba sinesenyasan si Kendra na umupo na dito.
“Dude hindi ako baldado and besides hindi naman nakakastress maglakad eh.”
Tumatawang sambit ni
Kendra habang umiiling-iling ngunit laking gulat niya dahil bigla na lamang hinigit
ni Webb ang balikat niya
at sapilitan siyang hinila paupo sa wheel chair.
“Ouch?!” Sarcastic na sigaw ni Kendra ngunit nginitian lang siya ni Webb.
P 19-3
“’Wag na kasing matigas ang ulo.” Pabirong pangangatwiran ni Webb at saka kinuha
ang bag ni Kendra na
nasa kuma upang siya nalang ang bumitbit.
“Oo na po.” Napabuntong hininga na lamang si Kendra at tinitigan ang relo niya.
“Nga pala, nasaan si Tobi?
Anong balita sa ginagawa niya?” Dagdag pa nito.
“That idiot wouldn’t answer my calls. He’s probably higher than the clouds again.”
Sagot naman ni Webb at
sinimulan nang itulak ang wheel chair palabas ng kwarto.
Nagtaka siya nang hindi na muli nagsalita o tumawa pa si Kendra na nakatitig lamang
sa isang dako ng
pasilyo.
“Ken anong problema?” Tanong nito.
“Si Nico ba ‘yun?” Mahinang sambit ni Kendra kaya naman napatingin nalang din si
Webb sa direksyon kung
saan nakatitig ang dalaga at tama nga ito. Kitang-kita mismo ni Webb si Nico na
tila ba pinagmamasdan si
Kendra mula sa malayo.
“What the hell is wrong with that guy? Doesn’t he know how creepy he looks like
right now?” Pasaring pa ni
Webb akmang pupuntahan niya si Nico nang biglang hinigit ni Kendra ang kamay niya.
“Pabayaan nalang natin siya. He’s just having a hard time accepting things. Nico
blames me for what
happened to Paige but i’m sure he won’t hurt me.” Wala na ang ngiti sa mukha ni
Kendra. Bakas ang
matinding lungkot sa mukha niya nang maaninag ang walang kaemo-emosyong kilos ni
Nico.
www.ebook-converter
Saglit na napatitig si Webb kay Kendra.
“So that’s it? You’re just going to let him follow you around like some crazy ass
stalker?” Napasinghal si
Webb at huminga ng malalim. “Mahal mo pa ba siya?” Tanong pa nito.
Napabuntong hininga si Kendra, “ I don’t know. I was asleep for three years, how am
I supposed to know
and besides I was fourteen back then, I’m not even sure kung ano ang love.”
Bahagyang iniyuko ni Kendra
ang ulo at napatitig na lamang sa sahig.
“Curse the day we became teenagers.” Bulong ni Webb sa sarili at muli na lamang
itinulak ang wheel chair
ni Kendra at hindi na lamang ininda ang presensya ni Nico.
*****
Tuluyan na sanang makakalabas sina Webb at Kendra sa mismong ospital nang bigla na
lamang silang
hinarang ng apat na pulis. Kapwa nagtataka, saglit na nagkatinginan ang dalawa.
“Kendra Villegas kailangan mong sumama sa amin.” Ma-otoridad na sambit ng isa sa

kanila kaya agad na
napahawak ng mahigpit si Webb sa kamay ni Kendra.
“Bakit? Saan niyo siya dadalhin?” Taas-noo at walang kagatol-gatol na tumayo si

Webb sa harapan ng
naguguluhang si Kendra upang protektahan ito. Gaya ni Kendra ay hindi rin nito
maintindihan ang nangyayari.
“Daddy sandali! Daddy ‘wag!” Napatingin sila sa malaking pintuan ng ospital at
nakita si Libby na tila ba
P 19-4
pilit na pinipigilan ang ama sa pagpasok.
“Mayor Aragon…” Mahinang sambit ni Kendra nang makita ang matandang lalakeng
papalapit sa kanila.
“Kendra hija, okay na ba ang pakiramdam mo?” Nakangiting sambit nito na hindi man
lang pinapansin ang
anak na nagmamakaawa sa likuran niya.
Huminga ng malalim si Kendra at napalunok. Maraming mga tanong ang naglalaro sa
isipan niya pero sa
kabila nito ay tumayo na lamang siya at taas-noong hinarap ang matanda.
“I’m okay sir but bigla nila kaming hinarang. May problema po ba? Sir paki sabi
naman dito sa mga pulis mo
na padaanin kami.” Sarcastic na sambit ni Kendra habang nakangiti. Pilit nitong
ikinukubli ang nararamdang
kaba at takot mula sa mga ito.
“Kendra…” Mahinang sambit ni Webb ngunit nginitian lang din siya ni Kendra na tila
ba sinasabing
magiging maayos lang siya at magiging maayos ang lahat.
“They are just following my orders Kendra. Please go with them. They won’t hurt
you. Magiging maayos ang
lahat kung susundin mo sila.” Giit ng matanda gamit ang kalmado nitong pananalita.
“At paano naman po kung ayoko?” Tuluyan nang nawala ang ngiti sa mukha ni Kendra at
tinaasan na lamang
ng kilay.
www.ebook-converter
Tumawa ang matanda at dahan-dahang pinunasan ang pawis sa noo. “Fiesty kid...Well
then I guess we have
to do it this way…” Napatingin ang matanda sa mga pulis at biglang tumango, “Cuff
her.” Sabi pa nito kaya
agad nanlaki ang mga mata nila Webb at Kendra.
Walang ano-anoy bigla na lamang hinigit ng isa sa mga pulis ang mga kamay ni Kendra
at pinosasan ito. “Ms.
Kendra Villegas, you are under arrest for the murders of the three citizens of
Redwood. Anything you say
can, or will be held against you so—“
“What the hell?!” Sigaw ni Webb at marahas na itinulak ang pulis upang mailayo ito
kay Kendra ngunit
naging maagap ang dalawa pa sa mga pulis at hinakawan siya sa magkabilang braso.
“Hindi niyo pwedeng gawin ‘yan! Wala siyang ginagawang masama! Hindi siya masamang
tao!” Sigaw ng
sigaw si Webb habang nagpupumiglas mula sa mga pulis ngunit sadyang mas malakas ito
kesa sa kanya.
Sa labis na gulat ay hindi nagawang makapagsalita at makapalag pa ni Kendra habang
pinoposasan siya ng
mga pulis. Wala siyang magawa kundi mapaiyak na lamang dahil sa matinding lito at
takot.
Pinagtitinginan na sila ng lahat ng mga nasa hospital. Ang lahat ay naguguluhan sa

nangyayari lalong-lalo na
nang mapansing si Kendra ang inaaresto ng mga pulis. Kanya-kanya ng kuro-kuro at
bulong-bulungan ang
lahat ng mga nakakakita nang biglang umalingawngaw ang napakalakas na sigaw ni
Tate.
“Anong ginagawa niyo sa kaibigan ko?!” Sigaw ng sigaw ni Tate at agad na nagtatakbo
nang makitang
sapilitang isinasakay si Kendra sa sasakyan ng pulis. Kasunod naman niya sa
pagtakbo ang hingal na hingal
nang si Joey.
“’Wag ka ng makialam Mary Tate.” Bigla na lamang hinarang ng Mayor ang pamangkin.
P 19-5
“Tito anong ginagawa niyo kay Kendra?! Saan siya dadalhin ng mga pulis?!”
Natatarantang sambit ni Tate na
hindi magawang makalabas sa pintuan dahil nga sa matandang nakaharang dito.
“Don’t worry, your friend will be okay. She’s seventeen, hindi siya makukulong pero
ipaa-admit ko siya sa
isang Mental Institute. She will get all the care and attention she needs
considering her condition.”
Kalmadong paliwanag ng matanda habang pilit na pinapatahan si Tate na nagsimula
nang umiyak.
“Teka ano bang kasalanan niya sa inyo?!” Bulyaw naman ni Joey habang humahangos
parin.
"Tito you cant do this to her!" Sigaw ulit ni Tate.
“Nakakuha ako ng mahalagang impormasyon mula sa isang anonymous tipster. Remember
all those murders
committed for the past few midnights? Some of the victims were the witness to her
father’s crimes. Akala
namin noon na coincidence lang pero dahil narin sa mga ebidensya at litratong
ibinigay sa amin ng tipster ay
tumibay ang hinala namin laban sa kanya. Nagsimula ang lahat ng patayan nang
magising siya at ikaw narin
mismo ang nagsabi noon na bigla-bigla na lamang siyang nawawala sa skwelahan at
bahay. Tate akala ko rin
noon imposibleng siya ang may pumatay sa kanila pero nang malaman kong may sakit
siya sa pag-iisip,
naging malinaw na ang lahat. Kendra is the one who kills people every midnight. The
puzzle has been
solved.” Paliwanag ulit ng matanda.
Dahil narin sa sinabi nito ay agad na natigil si Webb sa pagpupumiglas at
napatingin sa matanda. Gulat na
gulat si Webb sa narinig lalong-lalo na’t alam niya ang katotohanang inosente si
Kendra dahil sila ang
parating magkasama.
www.ebook-converter
"Who's the tipster?" Nauutal na sambit ni Webb kaya napatingin sa direksyon niya
ang matandang alkalde.
"Who's the tipster?!" Muling sigaw ng ngayo'y nanggagalaiti nang si Webb sa
alkalde.
"Confidential." Tipid na sambit ng matanda at tiningnan si Webb mula ulo hanggang

paa na tila ba kinikilatis
ang buong katauhan nito.
"Sir with all due respect," Huminga ng malalim si Joey na para bang bumubuwelo,
"Nababaliw na ba kayo?!
Gusto niyo ba talagang mapahamak tayo?! Diba nga sabi niya papatayin niya tayo oras
na may manakit kay
Kendra at magsabi sa kanya ng totoo?! Sir baka magkaroon na naman ng shooting
spree! Ayaw na naming
maulit 'yon! Ayaw pa naming mamatay!" Giit ni Joey na sa unang pagkakataon ay
nagawang pagtaasan ng
boses ang alkaldeng matagal na niyang kinakatukan sa tuwing binibisita ang
kasintahan sa tahanan.
"Oo nga po! Tama po si Joey! Nakalimutan mo na ba ang banta niya sa atin?! Tito
sasaktan niya tayo!" Giit
din ni Tate.
Napahawak sa kanyang sentido ang matanda at dahan-dahan itong hinimas.
"The country doesnt deal with terrorists and Redwood is also like that --We dont
deal with serial killers or
budding sociopaths! We cant always live in fear! And besides no one is hurting
Kendra but herself! She lived
with those psychopaths all her life, she's bound to be like them! I am Kendra's
legal and official guardian
right now so kids, dont question my decisions nor make one." Maotoridad na sambit
ng matanda at agad na
naglakad palayo nang makitang nakalayo na ang police car na sinasakyan ni kendra.
P 19-6
Dumako ang lumuluhang mga mata ni Tate kay Libby.
"What did you do?" Mahinang sambit nito sa pinsan.
"Tate sorry.. Hindi ko alam... Sinabi ko lang naman kay Daddy na nababaliw na si
Kendra, hindi ko
inakalang aarestuhin siya ni Daddy." Nauutal na sambit ni Libby na umiiyak narin at
hindi na magawang
makatingin ng deretso kay Tate.
"If anything happens to her, I am going to kill you myself." Bulong ni Tate na
nanginginig na halos sa nginig
kaya dali-dali na lamang siyang niyakap ni Joey.
"Libby lets go!" Muling sigaw ng alakalde kaya napahawak na lamang si Libby sa
kanyang bibig at humabol
sa ama.
"She's not a murderer. She wouldnt do that. She'd never do that." Paulit-ulit na
sambit ni Tate habang
humahagulgol kaya hinalikan na lamang ni Joey ang noo nito upang kumalma.
Lumapit si Webb sa magkasintahan habang hinimas ang mga brasong pulang-pula pa
dahil sa marahas na
pagkakahawak sa kanya ng mga pulis.
"Ano ang ibig niyong sabihin kanina? Sino ang nagbabanta sa inyo?" Naguguluhan
nitong sambit.
www.ebook-converter
Hindi na makapagsalita si Tate dahil sa labis na pag-iyak kaya naman si Joey na

lamang ang sumagot sa
tanong ni Webb.
"Days after Kendra woke-up from coma, may nagbanta sa aming lahat na oras na may
magsabi kay Kendra
tungkol sa gulong kinasangkutan ng pamilya niya ay mananagot ang lahat. Marami daw
ang mamamatay.
Someone wanted Kendra to think that she still had her perfect family, we dont know
why, we dont know
who... Naglihim kaming lahat kay Kendra dahil ayaw naming may mapahamak sa amin.
Selfish, oo pero ayaw
pa naming mamatay. Nakita mo naman yung nangyari kay Paige diba?" Paliwanag ni
Joey. "Teka wala ka
naman sigurong sinasabi sa kanya diba?" Dagdag pa nito kaya napalunok na lamang si
Webb.
*****
“Libby what’s wrong? Get in the car.” Ma-otoridad na sambit ni Mayor Aragon sa
kanyang anak nang
mapansing nakatulala lamang ito habang nakatitig sa sasakyan at tila ba wala itong
balak na sumabay sa
kanya pauwi.
“This dad… What you’re doing to Kendra, this is what’s wrong.” Nauutal at maluha-
luhang sambit nito sa
ama. Sa sobrang sama ng loob niya ay hindi na niya magawang tingnan ito sa mga
mata.
Nakunot ang noo ng matanda at agad nitong nasapo ang sentido. “Libby anak, Kendra
is a murderer. I’m
protecting you and everyone else by putting her in this mental facility. Mabuti na
nga lang at hindi niya
nasaktan ang isa man sa inyo ni Tate!” Giit nito na halatang nagsisimula nang
magalit.
“Mamamatay tao nga ba talaga si Kendra? O ginagawa niyo lang ito sa kanya dahil isa
siyang Villegas? Diba
‘yan din yung ginawa ninyo sa kapatid niya?” Sarcastic na sambit ng dalaga na hindi
na natatakot pa sa
P 19-7
magiging reaksyon ng ama. Sa unang pagkakataon ay nagkaroon siya ng lakas ng loob
upang sumbatan ang
ama at mailabas ang mga hinaing na matagal na niyang itinatago.
“Anong kalokohan ‘yan Libby?! Nagpakamatay ang kuya ni Kendra! Hindi ko kasalanan
kung naging
mamamatay tao rin si Kendra! Akala mo ba sinadya kong ipakulong si Kendra? Anak ang
mga ebidensya na
mismo ang nagsasabing pinatay ni Kendra ang mga taong tumestigo laban sa tatay
niya!” Muling giit ng mayor
kaya lalong naiyak si Libby.
“Dad hindi mo ako masisisi kung pinagdududahan kita ngayon kasi alam kong ikaw ang
nagpapatay sa kuya ni
Kendra. Narinig kitang kausap mo ang uncle ni Priscilla! Inutusan mo siyang patayin
si Kier!” Napahikbi si
Libby at kaagad na pinunasan ang luha sa kanyang pisngi, “Dad matagal ko ng alam
pero nagbulag-bulagan
ako kasi akala ko hindi ka masamang tao at nakagawa ka lang ng maling desisyon pero
dad hindi eh!
Napakasama mo! Wala kang—“ Hindi na natapos pa ni Libby ang kanyang sinasabi nang
bigla na lamang
siyang sinampal ng kanyang ama.
“Wala kang karapatang kwestiyonin ang mga desisyon ko! Wala kang kwentang anak!”
Nanggagalaiting
sigaw ng matanda kaya naman nagtatakbo na lamang si Libby palayo.
END OF CHAPTER 18
Long update to make-up for the late update. Sorry kung medyo waley. hihihihi.
www.ebook-converter
Thanks for reading!
Vote and Comment<3

WUUUUTTT? KILLERR
P 19-8
Chapter 19 : { The Demented Ones }
42.5K 1.7K 1.2K
by Serialsleeper
19.
The Demented Ones
“Tobias, Knock-knock.” Sambit ng matabang lalaking humahagikgik. Mistula itong wala

sa sarili habang may
lumalabas pang usok mula sa kanyang bibig. Saglit siyang naghintay sa magiging
tugon ng kaibigan ngunit
bigo siya.
“Hoy Knock-knock!” Muli nitong sambit sabay tapon kay Tobi ng isang upos ng
sigarilyo.
“Nandito na ang litsonero Barney.” Hindi natinag si Tobi na nakahiga lamang sa
sahig at nakatitig sa kisame.
Ginawa nitong unan ang kaliwang kamay samantalang ang kanan naman ay nakahawak sa
kanyang dibdib.
Napabuntong-hininga ito at saglit na napapikit.
www.ebook-converter
Napangiwi si Barney at muli na lamang sininghot ang usok na nagmumula sa isang

malaking tube.
“Pakshet, wala ka ba talagang balak na humithit?” Sambit ni Barney sa pagitan ng

kanyang pag-ubo at iniabot
ang tube sa kaibigang tila ba kanina pa napakalalim ng iniisip.
“No.” Muling napabuntong-hininga si Tobi at napatitig sa dingding.
Dahil sa sinabi ni Tobi ay nanlaki ang singkit na mga mata ni Barney. Hindi ito
makapaniwala sa sinasabi ng
kaibigang gaya niya’y nakahiligan na ang paghithit ng mga illegal at bawal na
gamot.
“Seryoso? Teka Hesus Tobias ikaw ba talaga yan?” Nauutal na sambit ni Barney na
tila ba binalikan na ng
katinuan dahil sa matinding gulat.
“Shut up Barney. I’m thinking.” Mahina at walang emosyong sambit ni Tobi kaya
lalong napaubo si Barney
na tila ba nabilaukan ng usok sa narinig.
Huminga ng malalim si Barney habang sapo ang dibdib. Matagal bago siya muling
nakapagsalita.
“Let me get this straight! Inayawan mo si magic smoke tapos ngayon nag-iisip ka?!
Tobi sino ang nagpatino
sayo? Sino ang salarin?! Sino ang babaeng nagpatino sayo?!” Mangiyak-ngiyak na
sambit ni Barney habang
sapo parin ang dibdib.
Unti-unting kumurba ang isang ngiti sa mukha ni Tobi, “Priscilla Dela Vega.”
P 20-1
“Tunog maganda ah! Ano maganda ba? Sexy ba?” Aligagang sambit ni Barney at dali-
daling umupo sa tabi ni
Tobi na tila ba sabik na sabik makibalita.
“Sobrang ganda niya.” Mahinang sambit ni Tobi habang nakatitig parin sa kisame.
Hindi na nito maitago ang
saya nang rumehistro sa isipan niya ang naiinis na mukha ng dalaga.
“Ayieee! Ano matalino ba?” Nakabungisngis na sambit ni Barney na tila ba kinikilig.
“Sobrang ganda niya pre.” Sagot ni Tobi kaya nakunot ang noo ni Barney.
“Mabait ba?” Muling tanong ni Barney kaya saglit na nawala ang ngiti sa mukha ni
Tobi at napaisip.
“Nasabi ko na bang sobrang ganda niya?” Muling sambit ni Tobi kaya napahawak na
lamang si Barney sa
kanyang magkabilang sentido at napabuntong-hinga.
“Kung may balak ka ng magtino, pwede bang sumama ka nalang sa Roadtrip namin ni
Vince ngayon? Sabihin
nalang nating bachelor’s party mo ngayon pero imbes na ikakasal eh magtitino ka na.
Ano? Sagot ko ang
lighter, Si Vince ang—“
“I’ll get the booze.” Walang kagatol-gatol na tumayo si Tobi at nagtatakbo papunta
sa kusina.
www.ebook-converter
“Binata na talaga ang biik ko.” Mahinang sambit ni Barney na kulang nalang ay
umiyak dahil narin sa epekto
ng nasinghot na droga.
****
Dali-daling kinuha ni Tobi ang napakaraming lata ng alak mula sa malaki nilang
pridyider, wala itong
pakialam kahit na may iba na siyang nailalaglag sa sahig. Babalik na sana ulit siya
sa kwarto nang biglang
may humarang sa kanya.
“And may I ask what are you gonna do with those?” Sambit ng isang ginang habang
nakataas ang kilay kaya
naman agad na nawala ang ngiti sa mukha ni Tobi.
“Hmmm. Sige nga Rose, isipin mo nga kung ano ang gagawin ko sa mga alak nato? Skype
mo nalang ako pag
alam mo na ang sagot.” Sarcastic na sambit ni Tobi at napangisi na lamang.
“Tobias its Rosaly! And would you please call me Tita? See ayoko rin namang tawagin
mo akong mommy
but atleast be formal. I already married your dad, hence you need to give me abit
of respect!” Giit ng ginang
na tadtad ng kolorete ang mukha kahit pa nasa bahay lamang.
Napasinghal si Tobi, “Respeto? Damn it lady, you’re just my dad’s banging machine.
Dad will ditch you too
just like the other women he—Hi Dad!” Nagbago ang tono ng pananalita ni Tobi nang
makita ang amang
pawis na pawis pa dahil kagagaling lamang nito sa pag-eehersisyo sa labas ng
kanilang mansyon.
“Saw a car outside, may bisita ka?” Tanong ng ama kaya naman agad na tumango si
Tobi.
“Barney’s here. Niyayaya niya akong mag-roadtrip. See you after two days!”
Nakangiting sambit ni Tobi
P 20-2
sabay turo sa mga alak na dala kaya naman tumango-tango na lamang ang ama. Alam
nito ang bawat ang
bawat kalokohang ginagawa ng kaisa-isang anak at gaya ng dati ay walang
pagdadalawang isip niya parin
itong kinukonsinte.
“So I guess di ka makakasama mamayang hatinggabi sa Redwood Centennial ball?”
Tanong ng ama bago pa
man makabalik si Tobi sa kanyang silid.
“Ikaw ang tatakbong mayor next election dad, hindi ako. And besides hindi ako sanay
magsuot ng
makipagsosyalan sa mga taong pera lang ang iniintindi sa buhay. Nakakapangilabot.”
Sabi pa ni Tobi at
bahagyang nangisay ng sadya.
“Sayang nandun pa naman yung pamangkin ng bago kong business partner.”
Nanghihinayang na sambit ulit ng
ama kaya naman napangisi na lamang si Tobi.
“Honey yung si Priscilla ba ang ibig mong sabihin? You’re not thinking about
setting-up Priscilla with
Tobias right? God! Mabuti nalang talaga at hindi sasama yang anak mo. Ipapahiya
niya lang tayo dun.”
Mahinang sambit naman ng ina-inahan kaya agad na nanlaki ang mga mata ni Tobi sa
narinig.
“Teka! Priscilla Dela Vega ba ang ibig niyong sabihin? Sasali ako sa ball na ‘yan!”
Nauutal na sambit ni
Tobi at agad na nabitawan ang dalang mga alak.
Saglit na nagtinginan ang mag-asawa dahil sa biglaang pagbabago ng desisyon nito.
www.ebook-converter
“Why change your mind all of a sudden son? Do you know Priscilla?” Tanong ulit ng
ama na ngayon ay may
kakaiba ng ngiti sa kanyang labi, tipong nanunukso.
“Teka bago ka sumama kailangan mo munang siguraduhing magtitino ka—“ Bago pa man
natapos ng ginang
ang kanyang sinasabi ay dali-dali nang itinaas ni Tobi ang kanyang kanang kamay.
“Pangako hindi ako magloloko! Pangako magsusuot ako ng tuxedo at magiging pormal na
ako. Hindi ko na
ulit kayo ipapahiya, hindi ko na ulit lalagyan ng laxatives ang punch bowl, hindi
ko na ulit lalagyan ng
chewing gum ang mga upuan, hindi ko na ulit tatanggalan ng wig—“ Natigil sa
pagsasalita si Tobi nang
makitang tumatawa ang kanyang ama na tila ba tuwang-tuwa.
“Okay son, im convinced. Now let your friend leave so that we can prepare for
midnight and please just
clean your room just for once.” Ma-otoridad na sambit ng ama kaya naman tila ba
isang batang sabik na sabik
na nagtatakbo palayo si Tobi.
“Honey seryoso ka ba? Kilala mo ang anak mo.” Kunot noong sambit ng ginang na
halatang dismayado sa
desisyon ng asawa.
“Trust me, he won’t be a problem anymore.” Nakangiting tugon ng ama habang

pinagmamasdan ang anak na
papalayo.
*****
Nang makaalis si Barney ay dali-daling nagligpit si Tobi ng mga kalat sa kanyang
kwarto, bagay na halos
hindi pa niya nagagawa sa buong buhay niya. Wala siyang pakialam kahit na
naitatapon na niya ang mga
sigarilyo at paketeng naglalaman ng mga bawal na gamot na matagal niyang naging
pinakaiingatan.
P 20-3
Nahagip ng paningin niya ang pag-ilaw ng kanyang cellphone kaya agad niya itong
pinulot mula sa sahig at
binasa ang mensaheng galling kay Webb.
“I need the rest of the information from Kier’s phone ASAP. Kendra’s in trouble.”
Napabuntong hininga si Tobi. Tinatamad mang gawin ang inuutos ni Webb ay ginawa na
lamang niya ito
upang makatulong kay Kendra.
Makaraan ang ilang oras ng pagkukumpuni at pagkuha ng impormasyon ay nagulat si
Tobi nang mahagilap ang
palitan ng usapan nila Kier at Mayor Aragon. At pati narin ng isang taong
nagngangalang Hadley.
Ilang beses na sinubukang tawagan ni Tobi si Webb ngunit hindi ito sumasagot kaya
naman nag-iwan na
lamang siya ng isang Voicemail sa kaklase.
“Dude pick up your goddamn phone! Kier didn’t commit suicide! He was about to
expose something big and
it was big enough to get him killed! Alam ko na ngayon kung tungkol saan talaga ang
listahan! Whoever the
killer is, he’s tying up all the loose ends! Damn it pick up the damn phone! At
teka kilala mo ba sino si
Hadley? Hindi ko—“ Natigil sa pagsasalita si Tobi nang muli siyang mapasulyap sa
laptop na nakapatong sa
kama niya.
www.ebook-converter
“Encrypted file detected.”
Nahagip ng paningin niya ang isang pamilyar na babala kaya naman nanlaki ang mga
mata niya nang
mapagtanto kung ano ito.
“Webster, I just found another list…” Muling sambit ni Tobi at muling napasulyap sa
kanyang relo.
*****

Sa pagdilat ko pa lamang ng mga mata ko ay alam kong hindi na maganda ang
nangyayari sa’kin. Hindi ko
alam kung nasaan ako, wala akong ibang makita kundi kulay puting mga gamit at
dingding. Pati nga suot kong
pajama at t-shirt eh kulay puti din. Dejavu. Parang ganito din ang lugar na
nadatnan ko nang magising ako
mula sa pagkaka-coma pero ang kaibahan lang ngayon ay wala na akong makitang
bintana. Kung tutuusin para
akong nasa isang kahong kulay puti.
Napaupo ako at sinapo ang ulo ko. Napakabigat ng pakiramdam ko sa mga mata ko,
siguro dahil narin to sa
sobrang pag-iyak ko. Diyos ko, kelan ba matatapos tong paghihirap ko? May nagawa ba
akong masama para
magdusa ng ganito?
Narinig ko ang pagpihit ng doorknob kaya naman agad akong napatingin sa pintong
mabubukas na.
“Hi Kendra.” Tinamaan ako ng matinding kilabot at kaba nang muli ko siyang makita.
“Jj…” Halos hindi ako makapagsalita. Nakikita ko na naman siya.
P 20-4
Imposible… Namamalikmata lang ako.
“Ako ba ang may kasalanan kung ba’t ka napunta dito? Sorry.” Sabi niya ulit habang
nakangiti kaya dali-dali
na lamang akong napapikit at napa-sign of the cross.
“Imposibleng wala kang alam Kendra. Tatay mo ang hitman, dapat alam mo kung sino
ang gustong pumatay sa
akin.” Naririnig ko parin ang boses niya kaya dali-dali ko nalang na tinakpan ang
tenga ko at napayuko.
“Hindi ka totoo! Hindi ka totoo! Walang multo! Hindi ako baliw! Hindi ka totoo!
Mawala ka na! Mawala ka
na!” Kasabay ng pagsigaw ko ang pagtulo ng luha kong hindi ko na mapigilan dahil sa
takot. Ilang sandali
akong nanatiling nakapikit hanggang sa hindi ko na naririnig ang boses ni Jj.
Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Bahagya paring nakabukas ang pintuan pero
mag-isa nalang ulit ako
sa kwarto. Wala na si Jj…
Natatakot na ako sa sariling kong pag-iisip. Hindi ko na alam anong gagawin ko. May
demonyo ba talaga sa
utak ko? Paano ko ito mapapatay nang hindi pinapatay ang sarili ko?
Nababaliw na ba talaga ako? Pinatay ko ba talaga sila? Paano kung kagaya ako sa mga
pelikulang
napapanood ko na pumapatay nang hindi ko namamalayan? Hindi… Hindi ako pwedeng
maging isang
mamamatay tao…
www.ebook-converter
“Mukhang problemado ka ah? Gusto mo ng Yum-yum?” Muli kong iniangat ang ulo ko nang
may marinig
akong isang matinis na boses. Nakunot ang noo ko nang makita ko ang isang matangkad
na lalaking may
blonde na buhok. Nakasandal lamang siya sa pinto habang takam na takam sa kinakaing
yum-yum.
“Sino ka? Nasaan ako?” Tanong ko sa kanya. Kung kulay puti ang suot ko, sa kanya
naman ay asul. Nakasuot
siya ng bilugang eye glasses pero kahit ganun ay hindi siya mukhang matanda.
“Tawagin mo nalang akong Chippy since cute ‘yon at bagay sa mukha ko. Welcome dito
sa Crestview Mental
Institute! Kendra ang pangalan mo diba?” Sabi niya sabay kaway sa akin. Para siyang
isang bata kung
kumilos, panay lang ang pag-ngiti niya kahit na may chocolate pa sa ngipin niya.
“Mental? Baliw na ba talaga ako?” Napahawak na lamang ako sa bibig ko.
“Pag nasa mental baliw agad? Di ba pwedeng—Oo na baliw na. Nga pala, salamat dun sa
bisita mo.
Binigyan niya pa ako ng PSP para lang padaanin ko siya sa bintana ko. Grabe ilang
oras ka palang na-aadmit
ditto pero may bisita ka na agad.”
Nagulat ako sa sinabi niya. Bisita? Walang bumisita sa akin, wala akong ibang
nakita maliban lamang sa—
“N-nakita mo siya? Nakita mo si Jj?” Hindi ko mapigilang mautal.
“Ano ako bulag? Siyempre nakita ko siyang pumasok dito sa kwarto mo kanina! Ako pa
nga ang nagturo sa
kanya kung nasaan ang kwarto mo.” Taas-noo niyang sambit kaya pakiramdam koy
nabunutan ako ng
napakalaking tinik sa dibdib kahit pa nadagdagan ang mga katanungan ko.
Totoo siya…
P 20-5
Hindi ko siya imahinasyon….
Nakikita ko talaga si Jj…
END OF CHAPTER 19.
K’s Note : Hey guys! A cameo appearance by Barney from my other uberly twisted
story Vertigo. Quick
shameless plugging, VERTIGO is now available on Precious Pages stores for only
99.75 pesos. After 3
weeks pa yata siya magiging available sa NBS at other bookstores. Hehehe. Sana
bumili kayo.
Hehehehehe.
Also a cameo appearance by FTP’s Chippy. I’ve been editing FTP so Chippy kinda
messed up my mind kaya
sinali ko nalang siya dito kahit sandali lang XD
Thanks for reading!

Vote and Comment <3
Bbq mag ingatka ?????? Buhay
www.ebook-converter
P 20-6
Chapter 20 : { Mental Breaker }
39.1K 1.6K 537
by Serialsleeper
20.
Mental Breaker
3 PM
“’She’s in a pool of mess but she’s okay. Wag kang mag-alala, maibabalik ko rin
siya sa inyo.” Mahinang
sambit ni Webb sa hawak na cellphone. Maya’t-maya siyang napapalinga sa paligid na
tila ba sinisiguradong
walang ibang nakakarinig sa kanya.
“Yung pinapa-research ko sayo tungkol sa JJ na ‘yun, ano na? May nalaman ka ba?”
Tanong pa ni Webb at
taimtim na pinakinggan ang naging sagot ng kausap sa kabilang linya. Maya-maya pa
ay tuluyan siyang
napangisi sa narinig.
“Sinasabi ko na nga ba. Sige salamat. Konting tiis at magkikita rin—“ Nang makita
ni Webb na papalapit na
sa kinauupuan niya sina Tate at Joey ay dali-dali na niyang ibinaba ang telepono at
umakto na tila ba walang
nangyari.
www.ebook-converter
“Webb, buti nalang at pumayag kang tumulong.” Bago umupo si Tate ay tiningnan niya
muna ang mga tao sa
loob ng coffee shop na tila ba kinikilatis ang mga ito.
“’Wag kang mag-alala, sinigurado akong hindi tayo masusundan ng mga gwardya mo.”
Paninigurado ni Joey
sa kasintahan kaya napangiti na lamang ito at tuluyan nang napaupo.
“Naniniwala kayong inosente si Kendra?” Tanong ni Webb sa dalawa at ininom ang
kapeng nasa harapan.
“Kendra might be sick but she’s no psychopath. I know my bestfriend and I know what
my uncle is capable
of.” Giit ni Tate at napahawak na lamang ng mahigpit sa kamay ni Joey.
“Ikaw naniniwala ka ring inosente si Kendra diba? Bakit?” Tanong pa ni Joey kay
Webb.
“I have my reasons.” Tipid na sagot ni Webb.
“What reasons?” Giit pa ni Tate.
Napabuntong hininga si Webb, “Look, walang kahit na anong mental asylum or

institute dito sa Redwood.
May ideya ba kayo saan dinala ng mga ugok na ‘yun si Kendra?” Pag-iiba nito ng
usapan kaya kapwa
nagkatinginan sina Tate at Joey na walang kaide-ideya.
"Crestview Mental Institute, Room 502." Nagulat silang lahat nang bigla na lamang
sumulpot sa harapan nila
si Libby at kasunod nito ay si Ziggy.
P 21-1
"Walang nakasunod sa atin? Galing mo talaga." Sarcastic na sambit ni Tate kaya
napabuntong-hininga na
lamang si Joey at inirapan ang kasintahan.
"Sigurado ka ba diyan?" Tanong naman ni Webb kay Libby at tumango ito.
"Dad's busy preparing for tonight's centennial ball. Nagkaroon ako ng pagkakataon
na makuha ang email sa
kanya ng institute na pinagdalhan kay Kendra." Giit ni Libby na namumugto parin ang
mga mata.
“Whats the plan?” Tanong ni Ziggy habang pinupunasan ang suot na salamin. Namamaga
parin ang mga mata
niya sa kakaiyak kaya naman hindi nila maiwasang mag-alala sa kanya.
“Ziggy okay lang naman kung hindi ka na tutulong. Asikasuhin mo muna ang burol
nila, maiintindihan ka ni
Kendra.” Pagmamalasakit ni Tate ngunit umiling lamang si Ziggy.
“We’re talking about Kendra, the person who never gave up on me. Sa lahat ng tao
dito sa Redwood, siya
lang ang kaibigan ko kaya hindi pwedeng hindi ko siya tulungan. Ano nang plano?”
Giit ni Ziggy na wala man
lang kabuhay-buhay ang boses at ekspresyon.
“Oras na maitakas natin si Kendra sa mental, gawin na natin ang matagal na nating
dapat ginawa.” Maotoridad na sambit ni Joey.
“Ano?” Tanong ni Webb.
www.ebook-converter
“Ang mailayo siya dito sa Redwood, malayo sa papa ko at sa iba pang may galit sa
mga Villegas.” Giit
naman ni Libby.
Tumango-tango na lamang si Webb habang pasimpleng kinikilatis ang kilos ng lahat.
*****
Kendra
9M
“Alam mo masaya na sana ako kasi akala ko sa wakas may matino nang pasyente dito
gaya ko, kaso sa
desisyon mong to sa tingin ko tuloy baliw ka na talaga. Come on Kendra, this place
is gold! Libreng pagkain,
Libreng bahay, May sarili kang kwarto—okay kailangan mo nga lang makipag-agawan ng
remote sa mga
baliw para makapanood ng TV. Teka kung tutuusin hindi mo na nga kailangan ang TV
kasi yung mga baliw
dito kung ano-ano ang trip, kung mahilig ka nga sa porn pwede kang magpunta sa
exhibitionist ward kasi yung
mga baliw dun—“
“Chippy! I don’t care! Shut up and let me concentrate!” Sigaw ko sa kanya kaya
nagpatuloy nalang ulit siya sa
pagkain ng chichirya. Nakakabanas na ang kadaldalan niya, mas madaldal pa nga yata
siya kay Tate.
Muli akong napadungaw sa bintana. Napakalawak ng buong lugar, wala akong ibang
nakikita kundi mga
P 21-2
damo at puno sa labas. Kung tatakas man ako, baka mahirapan ako dahil hindi ko alam
saan ang daan paalis.
Malamang maligaw pa ako.
“Nasubukan mo na bang tumakas dito?” Tanong ko sa kanya. Mukha siyang loko-loko at
isip bata kaya
siguradong nasubukan na niyang tumakas dito.
“Hindi pa. Nag-eenjoy pa ako dito eh.” Giit niya pero napangisi ako nang makita
kong lumutang ang mga
pulang salita sa ibabaw ng ulo niya.
“Liar. Tumakas ka na dito no?” Giit ko ngunit tumawa lamang siya.
“Sa totoo lang nasubukan ko ng tumakas mula sa mental pero hindi dito.” Pag-amin
niya kaya naman
napakamot na lamang ako sa ulo ko. Nalilito na ako.
“Kendra you’ve been freaking out for hours now. Ni hindi mo ginalaw ang dinner mo,
go get some rest. Kung
kailangan mo ng matinong kausap, nasa labas lang ako. Makikipaglaro muna ako ng
taguan sa mga bulag.” He
left while skipping happily. Hindi ko sigurado kung siraulo ba talaga siya o isip
bata lang.
Mag-isa nalang ulit ako sa kwarto kaya naman napahiga na lamang ako sa kama ko at
tiningnan ang kulay
puting wall clock—Its 9 pm, hindi ko alam kung matatagalan ko pa ang lugar nato.
Napabuntong hininga na lamang ako at ibinaon ang mukha ko sa unan. Habang
tumatagal, parami ng parami
ang problema at katanungan ko pero sa ngayon isa lang ang nasisiguro ko, hindi ako
baliw at totoo si Jj.
www.ebook-converter
Narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto ko, paniguradong nandito na naman si
Chippy at dadaldal ng
walang preno kaya bahagya kong iniangat ang ulo ko mula sa unan.
“Chippy kung hindi mo ako tutulungan, pwede bang umalis ka nalang!” Giit ko habang
nakapikit parin.
Nakakainis, siguro nga may sira talaga ang ulo niya.
“Ang bilis mo namang magkaroon ng bagong kaibigan.”
Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Kilalang-
kilala ko kung kaninong
boses yun pero nagtaka ako kasi isang lalaking nakasuot ng kulay puting labgown at
facemask ang nakatayo sa
pintuan.
“Webb?” Kunot-noo kong sambit.
“Miss me?” Tinanggal niya ang mask na nagtatakip sa bibig niya at muli kong nakita
ang trademark niyang
smirk.
Hindi ko maiwasang mapangiti sa tuwa at dali-dali akong nagtatakbo at niyakap siya

ng mahigpit. Tuluyang
kumawala ang luha ko,kung noon dahil ito sa tako, ngayon ay dahil na ito sa tuwa.
Pakiramdam ko nabunutan
ako ng malaking tinik.
“I didn’t kill anyone. Please tulungan mo akong makatakas dito. Buhay si Jj, hindi
ako nababaliw. May
nakakita din sa kanya.” Sa sobrang bilis ng pagsasalita ko ay halos mautal na ako.
“Alam ko.” Sabi niya kaya agad akong napabitaw sa kanya.
P 21-3
“Teka naniniwala ka talaga sakin?” Tanong ko pabalik.
“Look, the real JJ died three years ago but he had a younger brother who looks
exactly him—JB. Pinahanap
ko kung nasaan yung JB, it turns out naglayas siya mula sa boarding school na
pinag-aaralan niya. Maaaring
siya ang nagpapakita sayo, hindi ko sigurado kung ano ang pakay niya pero maaring
hinahanap niya kung sino
ang nagpapatay sa kuya niya at kaya lang siya nagpapakita sayo kasi anak ka ng
hitman na bumaril sa kapatid
niya. Siguro akala niya makakahanap siya ng sagot sayo.” Dahil sa mga sinabi ni
Webb ay maraming
naglarong palaisipan at kasagutan sa isipan ko.
It all makes sense now… He looked exactly like Jj but instead of looking older, he
looked younger. Wala
siyang ibang ginawa kundi tanungin ako kung sino ang bumaril sa kanya. Wala akong
nakitang pulang salita sa
ibabaw ng ulo niya kasi ni minsan hindi niya inaming siya si Jj, umiral lang talaga
ang pagiging dakilang
assuming ko!
Biglang tumunog ang cellphone ni Webb ngunit hindi niya ito sinagot.
“Dude someone’s calling.” Sabi ko.
“Probably Tobi again. Mamaya ko nalang sasagutin, ang importante makaalis agad tayo
dito.” Giit niya at sa
halip ay binigay sa akin ang isang packbag.
“Ano naman to?” Tanong ko.
www.ebook-converter
“From Tate. Oras na maitakas ka namin dito, hindi ka na ulit babalik sa Redwood.
Masasaktan at
mapapahamak ka lang sa lugar na ‘yon.” Paliwanag pa ni Webb.
“Teka nandito si Tate?!” Hindi ko maiwasang makaramdam ng saya. Kung nandito si

Tate at tutulong siyang
makatakas ako dito, ibig sabihin naniniwala parin siya sakin.
Dali-dali kong kinuha ang labgown mula sa loob ng bag at isinuot ito. Tinali ko ang
buhok ko at isinuot ang
mask sa bibig ko upang walang makakilala sa akin.
“All set?” Tanong ni Webb at muling sinuot ang face mask.
Isinilid ko ang kamay sa bulsa ko at napabuntong hininga. Tumango ako.
Pasimple kaming lumabas ni Webb mula sa kwarto. Iilan na lamang ang mga
nakakasalubong naming nurse at
pasyente pero walang pumapansin sa amin kaya Malaya kaming nakakakilos ni Webb
paalis.
*****
“Kendra!”
Kalalabas pa lang namin mula sa mismong gate ng compound nang marinig ko ang boses
ni Tate. Nakatayo
lamang siya sa labas ng isang nakaparadang van. Sa sobrang tuwa kong makita siya ay
dali-dali akong
nagtatakbo upang yakapin siya.
“I’m sorry sa ginawa ng pamilya ko sayo.” Iyak ni Tate.
P 21-4
“I’m sorry for what my dad did to those people.” Giit ko at hinimas ko na lamang
ang likod niya.
“Kendra sorry kung hindi agad ako naniwala sayo.” Sabi pa ni Tate kaya napangiti na
lamang ako.
“Ughh! Pwede bang mamaya nalang kayo mag-drama? Baka marinig pa kayo ng mga
gwardya!” Reklamo ni
Joey na siyang naiwasan sa loob ng van. Siya pala ang ginawa nilang driver.
“Joey’s right girls. We have to go.” Sabi pa ni Webb at siyang umupo sa front seat
katabi si Joey kaya kami
ni Tate ang magkatabi sa likod.
“Kamusta na si Ziggy?” Hindi ko maiwasang magtanong sa kanila. Ziggy just lost both
of his parents, ako
lang ang kaibigan niya pero wala rin ako sa tabi niya.
“Naipasok ka na sa mental, si Ziggy parin ang inaalala mo. You should try being
less selfless.” Giit ni Joey.
Napatingin ako sa rearview mirror at nakita kong nakangiwi siya.
“Ziggy’s okay. Gusto niya nga ring tumulong na maitakas ka. Magkasama sila ngayon
ni Libby sa Redwood
ball, sinisiguro nilang hindi matutunugan ni Tito ang pagtakas mo. Pinagsisi—“
Natigil sa pagsasalita si Tate
nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya. Napangiti siya habang
pinagmamasdan ang cellphone,
“Speaking of my bratty cousin.”
Tumatawag yata si Libby kaya agad niya itong sinagot at isi-net sa loudspeaker para
marinig naming lahat.
www.ebook-converter
“Libby kamusta diyan?” Tanong ni Tate.
“Dad’s focus on popping champagnes and— “ Nagtaka kaming lahat nang bigla na lamang
natigil sa
pagsasalita si Libby sa kabilang linya at may kumalabog na para bang tunog ng
nalaglag na cellphone.
Laking gulat naming lahat nang bigla na lamang naming narinig ang mga sigaw at tili
nila Libby at Ziggy sa
kabilang linya na para bang takot na takot.
“Libby! Libby!” Naririnig naming sumisigaw si Ziggy.
“Anong nangyayari diyan?! Ziggy! Libby!” Sigaw narin ng sigaw si Tate ngunit
naputol na ang kabilang linya.
Kitang-kita ko ang takot sa mukha ni Tate kaya agad akong napahawak sa kamay niya.
“Shit! Lets go back to Redwood!” Natatarantang sigaw ni Joey.
“Bilisan mo!” Bulyaw ng maluha-luhang si Tate.
Malayo-layo ang kinaroroonan namin ngayon mula sa Redwood kaya sana talaga walang
nangyaring masama
sa kanila at sana wag kaming dumating ng huli.
END OF CHAPTER 20.
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3

P 21-5
SAGUUTTIIIIN MOOOOOOOO QAQO AHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHA
www.ebook-converter
P 21-6
Chapter 21 : { Hanging by a moment }
40.7K 1.6K 650
by Serialsleeper
21.
Hanging by a moment
Third person’s POV
“Kill me now.” Mahinang sambit ni Tobi habang pinagmamasdan ang mga taong nakasuot
ng amerikana at
magagarang kasuotang nakikipagsosyalan sa isa’t-isa. Kaliwat-kanan ang halakhakan,
kwentuhan at
pagmamalaki sa mga ari-arian at katayuan sa buhay.
Elegante ang bihis ng lahat at maging ang buong mansyon na siyang pinagdarausan ng
Redwood Centennial
ball. Tanging ang mga mayayaman at tanyag sa lungsod ng Redwood lamang ang mga
naiimbitahan sa
ganitong klase ng mga pagtitipon kaya naman para kay Tobi, isa itong gabing puno ng
kayabangan at
kasakiman.
“Its only 11 pm, akala ko ba hatinggabi pa magsisimula ang party nato?” Nakangiwing
sambit ni Tobi sa
madrasta habang iniinom ang isang basong may lamang champagne.
www.ebook-converter
“Dear you really need to know a thing or two about these kind of parties. You’re
such a disappointment.”
Pasaring nito ngunit napangisi na lamang si Tobi sabay iling-iling.
“I-enjoy mo na ang mga ganitong sosyalan Rose. Bilang na ang mga araw mo, malapit
ka ng palitan ni
Daddy.” Paalala ni Tobi dito.
Umiling-iling lamang ang madrastang poise na poise sa pag-upo, “On the contrary,
its you who needs to
enjoy your every waking moment of freedom Tobi.” Kinuha niya ang isang basong may
lamang wine at
dahan-dahan itong ininom.
Napasandal si Tobi sa kinauupuan at napabuntong-hininga. Bakas ang lungkot sa mukha
niya habang nakatitig
sa mesa kahit pa may ngiti ang mukha niya.
“Enjoy my every waking moment? Bakit, may binayaran ka na naman ba para ipapatay
ako? Siguraduhin mo
lang na this time mamamatay na talaga ako.” Pasaring ni Tobi kaya agad na nasamid
sa iniinom ang madrasta.
“Tobias anong ibig mong sabihin?” Mautal-utal na sambit ng madrastang nanlalaki ang
mga mata.
Muling napangisi si Tobi, “Anong ibig kong sabihin? Rose naalala ko pa ang nangyari
three years ago, pinilit
mo akong magpunta sa Perya para magsaya kasama ang mga kaibigan ko. Ayokong pumunta
kasi masama ang
pakiramdam ko pero halos ipagtulakan mo ako palabas ng bahay… Hindi ako tumuloy sa
perya kaya galit na
galit ka sa akin. Kung nagpunta ako sa perya three years ago gaya nung sinabi mo,
siguradong tigok na ako.
Ang tanga-tanga ko kasi ngayon ko lang napagtagpi-tagpi ang lahat, next time kung
gusto mo na talaga akong
mamatay ‘wag ka nang mag-hire ng hitman o mag-utos ng iba. Ikaw nalang mismo ang
pumatay—“ Natigil si
Tobi sa pagsasalita nang mamataan ang amang papalapit sa table nila.
P 22-1
“But Tobi—“ May sasabihin pa sana ang madrasta ngunit ayaw na itong pakinggan pa ni
Tobi.
“I’m not as bad as you think. Kung ikaw nga talaga ang nagbayad kay Mr. Villegas na
patayin ako, pwes
kailangan mong mag-ingat kasi kayo ang pinupuntirya ng kanang-kamay niya.”
“Son come with me, I want you to meet the Dela Vega’s.” Anyaya ng ama kaya naman
agad na napatayo si
Tobi na bigla na lamang sumigla.
Lumapit ang ama sa isang table kung saan nakaupo ang apat katao at isa sa mga ito
si Priscilla.
“Son this is Paulo Dela Vega, we were friends back then when we were in college and
now business
partners na kami.” Itinuro nito ang isang lalaking may edad na pero may maganda
paring tindig at
pangangatawan.
“Good evening po.” Ngumiti si Tobi sa kanya at nakipagkamay.
“Hey there young man.” Bati nito pabalik kaya agad na nanlaki ang mga mata ni Tobi
nang may maalala siya
sa boses at pananalita nito.
"Ang boses mo..."
“Is there anything wrong?” Tanong ng lalaki ng mapansin ang gulat sa mukha ni Tobi.
www.ebook-converter
“Anak?” Mahinang sambit ng ama kaya napangiti na lamang si Tobi at itinago ang
namumuong kaba.
Nakipagkamay kay Tobi ang nakatatandang Dela Vega kaya nagawa niyang titigan ang
bilugan nitong mga
mata.
Muling nagbalik sa isipan ni Tobi ang nangyaring pagdukot sa kanila ilang araw na
ang nakakaraan. Ang
boses, pananalita at mga mata—Narinig at nakita na niya ito nang mismong araw na
‘yon. Sigurado siyang
ang taong bumugbog kay Webb at dumukot sa kanila ay ang mismong taong kaharap niya
ngayon.
Napasinghap si Tobi ngunit tinatagan na lamang niya ang kalooban.
“This is my brother, his wife, and their lovely daughter Priscilla. Young man, I
guess magkakilala na kayo
since sa Redwood din siya nag-aaral.” Pagpapakilala pa nito sa mga kasamahan kaya
pinilit na lamang ni
Tobi ang kanyang sarili na ngumiti.
“Hey Pris you look beautiful as usual.” Bati ni Tobi ngunit inirapan lang siya ng
dalaga.
“Priscilla, don’t be rude. Tobias hijo, pagpasensyahan mo na ang pamangkin ko.”
Sabi pa ng nakakatandang
Dela Vega kaya tumango-tango na lamang si Tobi.
“Excuse me, I need to go to the powder room. Nasa third floor yun diba?” Paalam ni
Priscilla at bigla na
lamang naglakad paakyat ng hagdan.
“Pasensya na talaga sa anak ko. Hindi naman talaga ganyan ang ugali niya, bigla
nalang talaga siyang nagbago
this past few years.” Sabi pa ng ina nito kaya naman napatitig na lamang ulit si
Tobi sa tiyuhin ni Priscilla.
P 22-2
*****
Nagsimulang magpalakpakan ang lahat ng mga bisita nang tumungtong na sa stage ang
alkaldeng may daladalang isang bote ng wine at baso. Bago magtalumpati ay nagsimula
nang umandar ang napakalaking
slideshow sa kanyang likuran.
“A pleasant evening to everyone I shall say, Tonight we celebrate the city’s
centennial anniversary. Ever
since our city was founded, a lot has happened—And by a lot I mean the bad and the
worst. But what really
tested our resiliency was what came about three years ago; parents lost their kids,
kids lost their parents,
everyone lost someone at the hands of a monster.” Pagtatalumpati ng alkalde kaya
naman napangiwi na
lamang si Tobi at nilagok ang hawak na champagne.
“Monster? Everyone in this whole fucking place is.” Mahinang sambit ni Tobi.
“Really? Tell me young man, what made us a monster?” Nanlaki ang mga mata ni Tobi
at halos maibuga niya
ang iniinom ng mapansing katabi niya lang pala ang tiyuhin ni Priscilla.
“G-greed, hypocrisy, hunger for power, betrayal….”Mautal-utal na sambit ni Tobi at
ibinaling na lamang ang
tingin sa alkaldeng nagtatalumpati.
“Excuse me po, I have to make a phone call.” Paalam na lamang ni Tobi at agad na
umakyat sa malaking
hagdan.
www.ebook-converter
Habang umaakyat ay bigla na lamang napansin ni Tobi na natahimik ang lahat sa baba,
pati narin ang
alkaldeng nagtatalumpati kaya naman napaligon siya rito. Nagtaka siya nang
mapansing nakahinto ang
malaking slideshow at nakalagay dito ang mga katagang “MATA SA MATA, NGIPIN SA
NGIPIN, ANAK
SA ANAK. Check your emails, unang kabayaran pa lang ‘yan sa ginawa niyo sa mga
Villegas.”
“The fuck?” Mahinang sambit ni Tobi habang nakakunot ang noo at dali-daling kinuha
ang cellphone. Nakita
niyang may natanggap siyang email mula sa isang hindi kilalang tao kaya agad niyang
binuksan ang laman
nitong link.
Gulat na gulat si Tobi nang mapunta siya sa isang kakaibang website na may isang
video kung saan kitangkita niya mismo ang pagpapahirap sa ka-eskwelang si Libby.
“Shit.” Mahinang sambit ni Tobi nang makitang pinapahirapan ang walang kalaban-
labang dalaga. Nakahiga
ito sa isang bathtub na walang lamang tubig, nakatali ang kanyang mga kamay at paa
samantalang nakabusal
naman ang kanyang bibig pero sa kabila nitoy nagagawa parin niyang tumili ng ubod
ng lakas habang
humahagulgol.
Kitang-kita ni Tobi na may lumapit sa likuran ni Libby, nakalagay sa sahig ang

video camera kaya naman mga
paa lang ng salarin ang naaninag niya.
Walang ano-ano’y bigla na lamang ipinulupot ng salarin ang isang lumang barbed wire
sa leeg ni Libby.
Hinigpitan niya ito kaya lalong mas napasigaw ang dalaga, kasabay nito ang pagtulo
ng dugo sa ngayo’y
sugatan na niyang leeg.
Gaya ni Tobi, tiningnan rin ng lahat ng mga panauhin ang link ng video kaya naman
maging sila ay nagimbal
P 22-3
sa nangyayari sa anak ng alkalde.
“Ang anak ko…” Nanginginig ang mga kamay ng alkalde habang hawak ang cellphone,
tila ba tinakasan ito
ng lakas at katinuan nang makitang pinapahirapan ang anak.
“Its live! The video is live!” Sigaw ng isa sa mga panauhin kaya nagkagulo ang
lahat ng mga nanonood ng
video.
“Hanapin niyo ang anak ko! Parang awa niyo na tulungan niyo ang anak ko!” Sigaw ng
sigaw ang alkalde
habang humahagulgol hanggang sa tuluyan siyang bumagsak sa sahig.
Muling napatitig si Tobi sa video at labis siyang nanlumo ng makitang kinukuryente
na ang duguang si Libby
ng salarin.
*****
Napabuntong-hininga si Priscilla at tinitigan ang sariling repleksyon sa salamin.
“You’re going to be okay. Everything’s going to be okay. He won’t hurt you. He’ll
never hurt you.” Paulitulit na sambit ni Priscilla na para bang pinapaalala ang
sarili.
Matapos ayusin ang sarili ay pinihit na niya pabukas ang doorknob ng banyo ngunit
laking gulat niya nang
bigla na lamang bumulaga sa harapan niya si Tobi at bigla na lamang itong pumasok
at ini-lock ang pinto.
www.ebook-converter
“Anong ginagawa mo?! Nababaliw ka na ba?!” Agad niyang pinanlisikan ng mga mata si
Tobi.
“I’m not! Your uncle is! Kailangan mong mag-ingat!” Giit ni Tobi kaya agad na
napabuntong-hininga si
Priscilla at sinapo ang ulo.
“Mag-ingat? You asshole! Sa’yo ako dapat mag-ingat! Bigla-bigla ka nalang na

pumapasok dito sa cr ng mga
babae!” Bulyaw ni Priscilla. Sinubukan niyang buksan ulit ang pinto ngunit hinarang
siya ni Tobi.
“Priscilla calm down and just hear me out. Nagpunta ka ba sa perya three years
ago?” Seryosong tanong ni
Tobi kaya napalunok na lamang si Priscilla at tumango-tango.
“Who told you to go there? Yung uncle mo ba?” Tanong ulit ni Tobi.
“Hindi ko kailangang sagutin ang tanong mo! Padaanin mo nga ako!” Nauutal na sambit
ni Priscilla.
Sinubukan niya ulit na lumabas ngunit sadyang ayaw siyang padaanin ni Tobi.
“Halata sa kilos mong alam mo ang ibig kong sabihin,” Kinuha ni Tobi ang dalawang
papel mula sa bulsa.
“Listen to me Priscilla, for once just take me seriously. Ang listahang ‘to,
nandito ang pangalan nila Sir Gary,
Parents ni Ziggy at isang P. Dela Vega. Lahat ng mga nasa listahang to ay
pinapatay, noon inakala kong
biktima sila pero hindi kasi nalaman kong mga demonyo din sila. Everyone in this
list paid Kendra’s dad to
kill someone. Noon sumagi sa isip kong baka ikaw si P. Dela Vega pero hindi kasi
alam kong hindi mo
kayang pumatay.” Binuklat ni Tobi ang pangalawang listahang kamakailan niya lang
nakuha at ipinakita ito
kay Priscilla, “Alam mo ba sino-sino ang mga nasa pangalawang listahan? Sina Jj at
ang iba pang mga
namatay three years ago sa perya! Pero hindi dun nagtatapos ang listahan kasi may
tatlo pang pangalan sa
target list na nakaligtas. Nandito tayo Pris! Tayong tatlo ni Ziggy ang natitirang
buhay sa listahan ng dapat
P 22-4
pinatay sa perya!” Dagdag pa ni Tobi kaya agad na nakunot ang noo ni Priscilla.
“Anong ibig mong sabihin Tobi?” Nauutal nitong sambit at agad na kinuha ang
listahang hawak ni Tobi at
binasa nito ng sarili.
“The hitlist and the hitters. Ang tito mong si Paulo Dela Vega ang P. Dela Vega na
tinutukoy sa unang
listahan. Kaya siya nandiyan kasi binayaran niya ang daddy ni Kendra na patayin
tayong dalawa. Hindi ko
alam kung siya rin ba ang gustong magpa-patay kay Ziggy pero isa lang ang
nasisiguro ko. Inutusan siya ng
Stepmom kong ipapatay ako sa Daddy ni Kendra. Pris kailangan mong mag-ingat,
demonyo ang uncle mo.”
Dahil sa mga sinabi ni Tobi ay tuluyan nang naluha si Priscilla at halos manginig
narin ang mga kamay nito.
“Libby told me my uncle was behind Kier Villegas’ death… Na inutusan ng papa niya
ang tito ko na patayin
siya. Sabi ni Libby, isusuko na sana ni Kier ang listahan sa mga pulis. ‘Yan ba ang
listahang ‘yon? Kasali ba
talaga ako sa listahan? Paano niya magagawa ‘yon sa sarili niyang kadugo?”
Manginginig-nginig na ang labi
at boses ni Priscilla. Hindi na nito kinaya pa ang bigat ng katotohanang nalaman
kaya paupo siyang
bumagsak sa sahig habang lumuluha.
Dali-daling lumuhod si Tobi sa harapan ng dalaga at hinawakan ang magkabilang
pisngi nito.
“Pris, I know this sounds insane but someone is going to kill your uncle. All you
have to do, is stay away
from him until he’s dead.” Sabi pa ni Tobi na lalong mas ikinagulat ni Priscilla.
www.ebook-converter
“Ano?” Halos hindi na makapagsalita si Priscilla nang dahil sa gulat.
Malinaw na ngayon sa isipan ni Tobi ang lahat. Malinaw na ngayon kanya kung bakit
sila dinukot ng tiyuhin
nito noong nakaraang araw.
“Priscilla? Sweetie are you there?!”
Kapwa nanlaki ang mga mata ng dalawa nang bigla na lamang may kumatok sa pintuan ng
banyo at kilala nila
kung kaninong boses ito—Sa tiyuhin ni Priscilla.
“Shh…” Inilapat ni Tobi ang hintuturo sa labi.
“Priscilla lumabas ka na! Kailangan na nating umuwi! Nagkakagulo na sa baba!”
Muling sigaw ng tiyuhin
mula sa labas na tila ba natataranta kaya maging ang dalawa ay nagsimula naring
magtaka.
“Teka lang po!” Sigaw ni Priscilla at dali-daling tumayo habang hawak-hawak ang
ibabang parte ng suot na
gown.
“’Wag kang lalabas!” Pabulong na sigaw ni Tobi at hinigit ang kamay nito.
“I have to! Stay here!” Bulong naman ni Priscilla at dali-daling pinunasan ang luha
sa pisngi. Huminga siya
ng malalim bago tuluyang lumabas at wala nang nagawa pa si Tobi kundi magpaiwan sa
loob ng banyo.
“Tito bakit po? Anong nangyayari?” Tanong ni Priscilla habang pilit na tinatatagan
ang sarili.
“May kausap ka ba sa loob?” Kunot-noong tanong nito kaya agad na ngumiti si

Pricilla at umiling-iling.
P 22-5
“Wala naman po. Ano po bang nangyayari?” Pag-iiba nito ng usapan.
“Lets go, the party’s over. Gusto ka daw makausap ng mga magulang mo.” Sabi na
lamang ng tiyuhin at agad
na hinigit ang braso ng dalaga.
Sumusunod si Priscilla sa kung saan man pupunta ang tiyuhin ngunit natigil siya sa
paglalakad nang makita
mula sataas ng hagdan na nagsisialisan na ang karamihan sa mga bisita at tila ba
natataranta ang mga ito.
“Tito anong nangyayari? Bakit sila nagsisialisan?” Nauutal na sambit ni Priscilla
na mas lalong natakot.
“Wala, nagkakaproblema lang sila. Tara, kanina ka pa hinahanap ng parents mo.”
Muling hinila si Priscilla
ng tiyuhin papunta sa isang kwarto kaya naman nagsimula nang magduda ang dalaga.
"Diba nasa baba sila? Tito bababa na ako!" Iwinakli ni Priscilla ang kamay ng
tiyuhin ngunit imbes na
bumitaw ay mas humigpit lamang ang hawak nito sa kanya.
"Tito ano ba! Nasasaktan na ako!" Tuluyan nang tinamaan ng matinding takot si
Priscilla nang makita ang
matinding poot sa mukha nito.
"You bitch, I've had enough of you. Ever since you were born, you've done nothing
but ruin everything! Oras
na para mawala ka sa landas ko!" Biglang sigaw ng nanggagalaiting tiyuhin at walang
ano-ano'y bigla na
lamang sinakal ng marahas si Priscilla.
www.ebook-converter
"Tito! Wag po! Hindi ako makahinga!" Nauutal na sambit ni Priscilla na pilit
iwinawakli ang kamay ng
tiyuhin ngunit sadyang mahigpit ang hawak nito sa leeg niya. Ubo ng ubo si
Priscilla, halos mawalan na siya
ng balanse sa sarili niya nang bigla na lamang siyang isinandal ng tiyuhin sa
railings ng pasilyo.
Nanlaki ang mga mata ni Priscilla nang maaninag mula sa gilid ng mata niyang
malalaglag siya mula sa
pangatlong palapag at babagsak sa mga magagarang mesa't inumin. Sinubukan niyang
kumaway upang
makahingi ng tulong sa mga bisitang nasa baba ngunit sadyang hindi siya nito
napapansin dahil natataranta na
ang lahat na nagsisialisan.
"Bitawan mo siya!"
Malalaglag na si Priscilla nang bigla na lamang sumupolpot si Tobi at agad na
sinakyan ang tiyuhin mula sa
likod at agad itong sinakal gamit ang braso.
Dahil sa ginawa ni Tobi ay nabitawan ng matanda ang leeg ni Priscilla kaya paupo
itong bumagsak sa sahig
habang hinahabol ang hininga.
Mas hinigpitan ni Tobi ang pagkakasakal sa matanda kaya bahagya itong napaatras
habang pilit na
iwinawakli ang braso nito. Dala narin sa hirap sa paghinga at bigat ni Tobi ay lalo
itong napaatras at tila ba
nawalan ng balanse sa sarili.
"Tobi mag-ingat ka!" Nanlaki ang mga mata ni Priscilla nang makitang malalaglag na
sa railings ang tiyuhin
kasama si Tobi na nakakapit parin sa kanyang likod.
"Shit!" Umalingawngaw ang napakalakas na sigaw ni Tobi.
P 22-6
Nangyari ang kinatatakutan ni Priscilla. Wala siyang magawa kundi mapasigaw na
lamang nang makita ang
pagkalaglag ng dalawa.
"Tobi!" Dali-daling napatayo si Priscilla at yumuko upang tingnan kung ano ang
kinahinatnan ng dalawa.
Nagimbal si Priscilla nang makita ang tiyuhin na ngayo'y nakabulagta na sa ground
floor, bumagsak ito sa
isang mesa. Ang dating kulay puting mesa ay ngayo'y naging kulay pula na dahil sa
dami ng dugong kumawa
sa ulo nitong biak na.
Bahagyang nabuhayan ng loob si Priscilla nang makitang nagawa pa palang kumapit ni
Tobi sa ibabang parte
ng railings. Oo nga't hindi nalaglag si Tobi pero tumindi naman ang naramdamang
kaba ni Priscilla nang
makitang unti-unti nang nadudulas ang kamay nito mula sa pagkakahawak.
"Tobi abutin mo ang kamay ko!" Natatarantang sigaw ni Priscilla at mas yumuko pa
upang mahawakan ang
kamay ni Tobi.
"Hindi nakakatuwa ang magiging first holding hands moment natin." Kahit na nasa
bingit na ng kamatayan ay
nagawa pang ngumiti ni Tobi. Bahagya niyang itinaas ang kanang kamay upang abutin
ang nanginginig na
kamay ni Priscilla.
"Shut up and grab my hand you dumbass!" Iyak ni Priscilla at pinilit pang pataasin
ang kamay.
Bahagya nang nagdadampi ang dulo ng kanilang mga dalari. Napangiwi si Priscilla,
sumasakit na ang puson
niyang nakasandal sa mismong railings pero tinitiis niya ito upang maabot si Tobi
at maibalanse ang sarili.
www.ebook-converter
Nanlaki ang mga mata ni Priscilla nang makitang unti-unti nang dumudulas ang
kaliwang kamay ni Tobi sa
railings kung saan ito nakakapit.
"Tobi bilis!" Muling iyak ni Priscilla.
"You're still pretty when you cry. But never cry again." Nauutal na sambit ni Tobi
habang may ngiti parin sa
kanyang labi. Sa huling pagkakataon ay sinubukan ni Tobi na abutin ang kamay ni
Priscilla ngunit sadyang
nauubusan na siya ng lakas hanggang sa tuluyan siyang napabitaw sa kinakapitang
railings.
"Tobi no!" Napahagulgol na lamang si Priscilla nang makita ang tuluyang pagkalaglag
ni Tobi.
END OF CHAPTER 21.

THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3
Bebekoooooooooo?????? Wtf
P 22-7
Chapter 22 : { The painful truth }
36.8K 1.6K 314
by Serialsleeper
22.
The Painful Truth
Kendra
"Tate sandali!" Napasigaw kaming lahat nang dali-daling lumabas si Tate mula sa van
at nagtatakbo papasok
sa police station kaya agad namin siyang sinundan.
Hindi biro ang layo ng pinanggalingan namin papunta dito sa Redwood kaya halos
hatinggabi na nang
dumating kami. Walang pagsildan ang kaba naming lahat. Hindi namin alam kung ano
ang nangyari kay Libby
at Ziggy pero nakatanggap si Tate ng tawag mula secretary ng uncle niya at
pinapapunta kaming lahat dito-lalong-lalo na ako. Hindi ko alam kung ano ang
nangyayari pero malakas ang kutob kong masama ito.
www.ebook-converter
"Shit shit shit." Mahinang sambit ni Webb habang nakatingin sa cellphone niya.
Tumabi si Joey kay Webb at
nakisilip sa cellphone, gulat na gulat ako nang bigla na lamang sumuka si Joey.
"Anong nangyayari?" Nagtaka na talaga ako kaya nakisilip narin ako.
Pakiramdam koy bumaligtad ang sikmura ko nang makita si Libby na nakalublob sa

isang bathtub, umiiyak ito
at duguan. Dumudugo ang leeg niya dahil sa makapal na barbed wire na nakapulupot
dito. Kitang-kita ko ang
paghagulgol niya habang nangingisay na para bang kinukuryente.
She's being tortured live somewhere and there's nothing we can do about it. God
knows how much pain
Libby and her family's going through right now.
"Kendra!"
Napatingin ako sa hindi kalayuan at nakita ko si Ziggy na duguan ang mukha. Dali-
dali siyang tumakbo
palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.
"Kendra sorry! Ang lampa-lampa ko! Hindi ko siya na-protektahan!" Iyak ng iyak si
Ziggy kaya niyakap ko
nalang din siya pabalik.
"Ziggy anong nangyari sa inyo?! Nasaan si Libby?" Aligaga kong tanong sa kanya.
"Guys sorry! Nasa parking lot lang kami ni Libby,kami lang ang nandoon kaya nagulat
ako nang biglang may
sumugod sa amin na isang lalaking nakabonet. Kinuha niya si Libby! Sinubukan kong
tulungan siya pero
hinataw niya ako ng tubo!" Mautal-utal na sambit ni Ziggy habang humahangos.
Shit. Hindi to kasalanan ni Ziggy. Kasalanan ko 'to, kung hindi sana ako nila
tinulungan, hindi sana
P 23-1
magkakaganito ang lahat.
"Kendra! Kendra!" Nagulat ako nang makita ko si Mayor Aragon na umiiyak kaya agad
akong napabitaw kay
Ziggy at humarap sa kanya.
Napansin kong ang lahat ng tao dito sa police station ay nakatitig na pala sa akin.
Maging ang mga pulis,
natahimik at parang pinagmamasdan ang bawat galaw ko.
"Teka! I didnt do any of this kung pagbibintangan mo na naman ako! Kasama ko sina
Tate!" Bago pa man niya
ako pagbintangan ay agad na akong nangatwiran. Napalingon ako kay Webb na nasa
likuran ko at hinawakan
niya ang kamay ko na para bang sinasabi sa aking magiging maayos ang lahat.
"Kendra, patawarin mo ako sa lahat-lahat. Spare my daughter, she didnt do
anything!" Nanlaki ang mga mata
ko nang bigla na lamang lumuhod sa harapan ko si Mayor Aragon habang humahagulgol
na para bang
nagmamakaawa.
Napatingin ako kay Tate na nakatayo lamang sa likuran niya at maging itoy
humahagulgol narin.
I hate this old man so much but seeing him cry and beg like this... I dont like it.
Pakiramdam ko napakasama
kong tao.
"Aaminin ko na ang lahat ng masasamang ginawa ko just please! Talk to your dad and
convince him to save
my baby! Parang-awa mo na Kendra! Libby is all I have!" Muling nagmakaawa sa akin
si Mayor Aragon na
kulang nalang ay halikan ang paa ko. Wala akong ibang magawa kundi mapaiyak na
lamang.
www.ebook-converter
"Did you have anything to do with my brother's death?" Napatitig na lamang ako sa
kawalan. Alam ng diyos
kung gaano ako katagal naghintay sa sagot ng tanong kong 'to.
"Your dad is a hitman! I ordered Priscila's uncle to kill him! I was afraid that he
would tell the police that I
hired his dad to kill someone! Ako rin yung nag-utos sa kanyang dukutin kayo para
makuha ang cellphone!
Please ako nalang! Parang-awa niyo na, ako nalang ang saktan niyo 'wag ang anak ko!
Hindi siya masama
gaya ko!" Walang humpay sa paghagulgol ang matanda. Wala na yung dating mayor ng
Redwood na
mayabang at arogante, wala na akong ibang nakikita ngayon kundi isang amang
nagmamakaawa para sa
kanyang anak.
"Kendra please, we have to find my cousin. She's being tortured live, we have to
save her before its too late.
Ipapaliwanag ko sayo ang lahat, just please convince your dad to tell us who he's
working with!" Maging si
Tate ay nagmamakaawa narin kaya tumango na lamang ako. Sa kabila ng lahat ng
masasamang ginawa ng
pamilya nila sa pamilya ko, ayoko parin namang mapahamak sila dahil sa amin. Its
time to end this family
feud....
"Let me talk to my dad..."

*****
“Kendra, are you sure you can do this?”
P 23-2
“I have to, for libby and my mind’s sake.”
Unti-unting tumulo ang luha mula sa mga mata ko habang pinagmamasdan si Daddy sa
kabilang dulo ng
salamin. Wala siyang kaide-ideya na ang two-way mirror na ito lang ang siyang
naghihiwalay sa amin.
Malaki ang ipinagbago ng mukha at pangangatawan niya. Tinubuan na siya ng balbas at
halos mangayayat na
siya, ibang-iba sa amang huli kong nakita.
“Sasamahan kita.” Giit ni Webb kaya umiling na lamang ako. Kailangan kong harapin
si Daddy ng mag-isa.
Sumenyas ako sa isa sa mga jail warden at pinapasok niya ako sa interrogation room
na siyang kinaroroonan
ni Daddy.
Napahawak ako sa bibig ko nang makita ko si Daddy ng malapitan. Suot-suot ang kulay
orange na t-shirt,
nakaupo siya harapan ng isang malapad na steel table habang nakaposas ang mga
kamay.
“Kendra…” Nag-angat siya ng tingin sa’kin at ngumisi. Panay lang ang pagbuhos ng
luha ko kaya tinatagan ko
nalang ang kalooban ko at umupo.
“Dad… dad masama ka ba talagang tao? Pinagbibintangan ka lang naman nila diba?”
Hindi ko magawang
makatingin sa mga mata o mukha niya kaya napatitig na lamang ako sa mesa. Gustong-
gusto ko siyang yakapin
at sabihing miss na miss ko na siya kaso hindi ko magawa dahil sa nararamdaman kong
takot sa kanya at sa
magiging sagot niya.
www.ebook-converter
“Kendra may dalawang klaseng tao sa mundong ‘to, ang mga masasama at ang mga ubod
ng sama. And then
there’s just like me—A monster. Bibigyan kita ng pagkakataong tumulong na mabigyan
ng hustisya ang
nangyari sa Kuya Kier mo.”
Naiwan akong nakanganga dahil sa mga salitang binitawan niya. Hindi ko ito
maintindihan, ni hindi ko nga
alam kung ang daddy ko ba talaga ang narinig ko. Walang kaemo-emosyon ang boses
niya kahit pa may
munting ngisi sa labi niya.
“Dad did you really hurt those people?” Hindi ko maiwasang mapangiwi.
“I didn’t want to hurt them… I only wanted to kill them.” Giit niya. Bahagya siyang
yumuko upang maging
mas magkalapit ang mukha naming. Tiningnan niya ako sa mga mata at labis akong
natakot kasi hindi na ito
ang amang minamahal ko.
Unti-unting nakukumpirma ang mga bagay na kinakatakutan ko. Umasa akong mabuting
tao siya at
napagbintangan lang pero hindi—Kinukumpirma na ng kilos at pananalita niya ang
takot ko.
Napapikit ako. Sa sobrang bigat ng nararamdaman ko ay wala akong ibang gustong

gawin kundi sumigaw at
umiyak.
“Dad this needs to stop. Alam mo ba nasaan si Libby? Alam mo ba kung sino ang
kumuha sa kanya?” Untiunti nang pumipiyok ang boses ko at pinangungunahan na ako ng
kaduwagan at panghihina. God knows how
much I want to get out of this room, hindi ko lang magawa kasi alam kong buhay ni
Libby ang nakataya dito.
“You ungrateful bitch….”
P 23-3
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig at agad akong napatingin kay Daddy. Nagulat ako
dahil sa naramdaman
kong galit sa boses niya. Wala narin ang kurba sa labi niya, wala akong ibang
nababasang emosyon sa mukha
niya kundi galit… Galit sa akin.
“Dad…” Hindi ko na alam kung ano ang sasabihin. Tuluyan nang pinagsakluban ng takot
ang puso ko.
“Ikaw ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko tapos sila pa ang kakampihan
mo?! Wala kang
kwenta! Wala kang utang na loob! Dapat namatay ka nalang! Dapat hindi ka na
nagising! Dahil sayo namatay
ang anak ko! Pagsisisihan mo ang desisyon mong puta ka!” Sigaw siya ng sigaw. Galit
na galit siya sa akin.
Hindi ako makapaniwala sa naririnig at nakikita ko dahil ni minsan hindi niya ako
nagawang sigawan at
pagsalitaan ng masama noon.
“Dad paano mo ‘yan nasasabi sakin?! Anak mo rin ako!” Matatanggap ko kung sa ibang
tao nanggaling ang
mga masasakit na salitang ‘yun pero bakit siya pa? Ang mismong ama ko pa.
“Anak? Kendra hindi kita anak! Ni minsan hindi kita itinuring na anak kasi para sa
akin isa ka lang laruan ng
anak kong si Kier! Isang manika! Isang walang kwentang manikang dapat matagal ko ng
dinispatsa!”
“Hindi… “ Pakiramdam koy nabingi ako at namanhid ang buo kong katawan. Wala akong
nakikitang mga
pulang letra o salita sa ibabaw ng ulo niya. Napalinga-linga ako, hinahanap ko sina
Webb pero wala akong
ibang makita kundi ang repleksyon namin sa salamin.
www.ebook-converter
“Hindi! Nagsisinungaling ka lang! Daddy anak mo ako!” Hindi na tumitigil ang

panginginig ng labi at ng mga
kamay ko. Panaginip lang ‘to… Hindi to totoo. Mahal ako ni Daddy. Anak niya ako.
Red letters lumabas ka
please. Parang awa mo na, lumabas ka.
“Hindi kita anak! Maswerte ako dahil hindi ko anak ang isang mahinang gaya mo!”
Bigla siyang natigil sa
pagsigaw at humalakhak, “Alam mo bang ikaw ang may kasalanan kung bakit kita
nabaril nang gabing ‘yon?
Ang tanga-tanga mo! Hindi mabubulilyaso ang mga plano ko kung hindi dahil sayo! At
ang nangyari kay Kier?
Ikaw rin ang dahilan nun! Dahil sayo tinalikuran ako ng sarili kong anak! Tandaan
mo ‘to Kendra,
pagbabayaran mo—“
“Tama na! Kendra tara na!” Nagulat ako nang bigla na lamang akong hinila ni Webb.
Hindi ko napansing
pumasok na pala siya.
“Daddy nagsisinungaling ka lang! Sabihin mong nagsisinungaling ka lang!” Sigaw ako
ng sigaw pero pilit
akong hinihila ni Webb palabas.
“Before you go. Anong oras na?” Biglang sambit ni Daddy kaya napako kami ni Webb sa
kinatatayuan namin.
Nakita kong napasulyap si Webb sa relo niya at napatingin sa direksyon ni Daddy.

“It’s midnight.” Tipid na sagot ni Webb.
Lumingon sa amin si Daddy at ngumisi,
“Midnight? Well then I guess mahahanap niyo si Libby sa bahay ko—Sa dati kong
bahay.”
*****
P 23-4
Umaalingawngaw ang tunog ng mga sirenang nakakabit sa mga sasakyang sinusundan
naming.
Ang tanga-tanga ko! Dapat umuwi ako kanina pa kung totoo ngang nasa bahay si Libby!
Dali-daling pinasok ng mga pulis ang bahay namin upang iligtas si Libby. Hindi na
nila kami pinayagang
sumunod kaya hanggang sa gate na lamang kami naghintay.
“Tate…” Napahawak ako ng mahigpit si Kamay niya nang makita kong walang humpay na
siya sa pag-iyak.
Mabuti nalang talaga at parating nandiyan si Joey upang umalalay sa kanya.
Kinuha ni Webb ang tablet na nasa bulsa niya at tiningnan ang website kung saan
naka-post ang livefeed
video ng sitwasyon ni Libby. Hindi ko maiwasang magtaka nang mapansing nakakunot
ang noo niya sa
pinanonood.
“Webb?” Tipid kong tanong.
“Something’s wrong.” Mahinang sambit ni Webb kaya maging ako ay napakunot rin ng
noo.
“Ano?” Napatingin ako sa video at ganun parin ito, sumisigaw parin at umiiyak ang
duguang si Libby habang
nakalublob sa isang bathtub.
“Pare-pareho ang kilos ni Libby—Parang nagpapaulit-ulit lang ang—“ Natigil kami sa
pag-uusap nang bigla
na lamang umalingawngaw ang napakalakas na palahaw ni Mayor Aragon.
www.ebook-converter
“Libby!” Biglang napasigaw si Tate habang humahagulgol. Hindi na siya napapigilan

pa ni Joey nang bigla
na lamang siyang nagtatakbo papasok ng bahay.
“Tate!” Dali-dali kaming nagtakbuhan upang sundan siya. Napansin namin ang kumpulan
ng mga pulis sa
pintuan ng banyo naming at labis kaming nanlumo nang tumambad sa amin ang walang
buhay na si Libby na
nakalublob sa bathtub. Ang dating lamang tubig ng bathtub ay naging kulay pula na
dahil nahaluan na ng
napakaraming dugo ni Liiby. Laslas na ang leeg na ang leeg niya at napakarami
niyang sugat sa mukha,
palatandaang pinaharapan siya bago mamatay.
“Ang anak ko!” Iyak ng iyak si Mayor Aragon. Dali-dali niyang hinagkan si Libby
ngunit laking gulat naming
lahat dahil nang bahagya niyang maiahon ang katawan ni Libby ay kitang-kita naming
putol na ang mga braso
nito.
“Late ang video…” Mahinang sambit ni Webb at muling napasulyap sa video sa website.
END OF CHAPTER 22
Thanks for reading!
Vote and Comment <3

luhhhhhh PUTA
P 23-5
Chapter 23 : { The Domino Effect }
37.5K 1.6K 663
by Serialsleeper
23.
The Domino Effect
Kendra
“Drink this okay?” Pinahawak sa akin ni Webb ang bottled water pero wala na akong
lakas na hawakan ito
kaya nalaglag ko ito sa lupa.
Kahit na anong gawin ko, ayaw parin tumigil ng panginginig ng mga kamay ko at
pakiramdam koy ano mang
oras ay masusuka na ako dahil sa matinding bigat ng nararamdaman.
“Did I cause all this?” Hindi ko maiwasan itong maitanong. Nagsimula ang lahat ng
gulong 'to noong nagising
ako... Kung hindi na ako nagising, may mapapahamak parin kaya?
“You never have and you never will.” Hinubad ni Webb ang suot niyang kulay itim na
jacket at ipinatong ito
sa balikat ko.
www.ebook-converter
"Kelan ba to matatapos? Pagod na pagod na ako..." Muli akong napasulyap bungad ng

ospital na pinagdalhan
sa bangkay ni Libby. Gustong-gusto kong pumasok para kay Tate wala na akong mukhang
maihaharap sa
kanya at sa pamilya niya.
What happened to us was awful... What happened to Libby was the worst...
"Look, about what your dad said…” Mahinang sambit ni Webb kaya bahagya na lamang
akong napasandal sa
nakaparada niyang motorsiklo at napapikit.
“He’s lying. It can’t be. I’m her daughter and he loves me. He’s a murderer but he
loves me. My Dad loves
me.” Ayokong maniwala sa sinabi ni Daddy. Imposible… Anak niya ako. Mahal niya ako
gaya ng
pagmamahal niya kay Kuya Kier. Nagsisinungaling lang siya, anak niya ako. Siguro
sinabi niya lang yun para
layuan ko siya at wag na akong masaktan.
“Kendra alam kong mahirap tong paniwalaan pero hindi ka niya totoong anak.
Nagsasabi siya ng totoo.”
Nagulat ako sa sinabi niya kaya agad akong naidilat ang mga mata ko at napatingin
sa kanya.
“Anong… Anong ibig mong sabihin?” Nauutal kong sambit.
"Yung family picture na ipinakita ko sa'yo noon, yung ang Kuya Kier mo kasama ang
mommy niyang buntis at
ang daddy ninyo. That photo was taken a few days before he killed her. She died
while she was pregnant...
Kendra she died along with her unborn baby. Pagkatapos patayin ng daddy mo ang
asawa niya ay dinukot
niya ang isang sanggol mula sa isang ospital at nagtago siya dito sa redwood...."
Hinawakan ni Webb ang
magkabila kong balikat at tiningnan ako sa mga mata, "Kendra ikaw ang sanggol na
dinukot niya, hindi ka
niya anak. Dinukot ka lang niya at binuhay para kay Kier dahil ito ang
makapagpapasaya sa kanya--Isang
P 24-1
kapatid, isang pamilya. Pinaniwala niya kayong dalawa ni Kier sa mga
kasinungalingan niya. Kahit isa siyang
serial killer, ginusto niya paring mabigyan si Kier ng isang masayang pamilya kaya
sa loob ng napakaraming
taon ay nagsinungaling siya sa inyo. Pinaniwala niya kayong magkapatid kayo.... Na
iniwan lang ako ng ina
ninyo."
Napahawak na lamang ako sa bibig ko. Pakiramdam koy tinakasan na ako ng pandinig at
katinuan. Gusto kong
umiyak pero wala na yata akong maluluha pa. Gustong-gusto kong makakita ng mga
pulang letra sa ibabaw ng
ulo niya pero wala talaga...
Ibig sabihin, totoo pala yung sinabi ni Daddy. Sa loob ng labing-pitong taon ay
naging isang manika lang
pala ako. Isang napakalaking kasinulangan ang buong buhay ko... Sinira niya ang
buhay ko.
“Okay ka lang?” Tanong ni Webb kaya napasinghal na lamang ako at agad na umiling-
iling.
“My whole life was a lie.... "
"Look its not too late. I lied to you, the reason im here--"
Nagulat kami nang bigla na lamang may dumating na isang ambulansya sa harapan
namin. Napakalakas ng
sirena nito kaya agad akong napatakip sa tenga ko.
Teka anong sabi ni Webb? Nagsinungaling siya sakin?
www.ebook-converter
"Si Tobi ba yun?" Biglang sambit ni Webb habang pinagmamasdan ang katawang
inilalabas mula sa
ambulansya.
"Webb anong sinabi mo? Nagsinungaling ka sakin?" Tanong ko ngunit hindi siya
sumagot. Nakatitig parin
siya sa kadarating na ambulansya. Napatingin nalang din muna ako sa ambulansya at
nagulat ako kasi parang
si Tobi nga ang nasa stretcher at nakatayo malapit sa kanya ang duguang si
Priscilla na nakasuot pa ng ball
gown.
"What the fuck happened in that ball? Kendra stay here." Biglang sambit ni Webb at
nagtatakbo papasok ng
ospital kaya naiwan na lamang akong mag-isa.
--------
Third Person's POV

Tulong-tulong na isinakay ng mga nurse at paramedic ang duguang katawan ni Tobi sa
isang stretcher nang
tuluyan na silang dumating sa bungad ng ospital.
"What happened?" Tanong ng doktor na sumalubong sa kanila at dali-daling tiningnan

ang sugat ni Tobi sa
likuran ng kanyang ulo.
"Nalaglag daw po siya mula sa pangatlong palapag pero mabuti nalang at bumagsak
siya isa pang bangkay ng
lalaking mas naunang nalaglag sa kanya kaya hindi siya gaanong napuruhan."
Paliwanag ng isa sa mga
paramedics kaya dali-daling lumapit ang doktor it inilapat ang stethoscope sa
dibdib nito.
"He's having trouble breathing, his broken ribs must've punctured his lungs.
Operating room now!"
P 24-2
Maotoridad na sambit ng doktor habang kinikilatis ito.
"Please iligtas niyo po siya!" Pagmamakaawa ni Priscilla na wala paring humpay sa
pag-iyak. Ang dating
kulay puting ball gown na suot niya ay ngayo'y punong-puno na ng dugong mula sa
tiyuhin na tuluyan nang
nalagutan ng hininga at ni Tobi na nakikipaglaban sa kanyang buhay.
Dali-dali nilang lahat na isinugod si Tobi sa operating room.
Nanginginig ang mga labi at tila ba tambol na binabayo ang tibok ng puso ni
Priscilla. Wala siyang ibang
magawa kundi maiyak na lamang dahil sa matinding pag-aalala. "Tobi naririninig mo
naman ako diba?!
Please parang-awa mo na wag kang mamamatay!" Paulit-ulit na sigaw ni Priscilla
habang hinahawakan ng
mahigpit ang kamay ni Tobi.
Unti-unting gumalaw ang mga daliri ni Tobi at kasabay nito ang bahagyang pagdilat
ng naninigkit nitong mata.
"Pris..." Nanghihina man at hirap na sa paghinga, pilit nitong ibinubuka ang bibig.
"You freak! Wag kang mamamatay!" Muling iyak ni Priscilla at mas hinigpitan pa ang
hawak sa kamay ni
Tobi.
"Ibigay... listahan kay Webster...Sabihin mo..." Pilit na itinuturo ni Tobi ang
bulsa kaya naman dali-daling
kinuha ni Priscilla ang listahan. "Sabihin mo sa kanya ang lahat ng--" Hindi na
nagawang tapusin pa ni Tobi
ang kanyang sasabihin dahil tuluyan na itong ipinasok sa operating room. Nabitawan
ni Priscilla ang kamay
nitong duguan, hindi na siya pinapasok kaya naiwan na lamang siyang nakapako sa
kinatatayuan.
www.ebook-converter
"God please wag niyo po siyang pababayaan..." Mahinang sambit ni Priscilla at

taimtim na nagdasal.
"Anong nangyari?"
Dali-daling napalingon si Priscilla at nagulat siya nang makita si Webb na hingal

na hingal.
"Ikaw si Webster diba?" Nauutal na sambit ni Priscilla habang pinupunasan niya ang
luhang tumulo sa pisngi.
Tumango si Webb, "Anong nangyari kay Tobi?"
Imbes na sumagot ay iniabot na lamang ni Priscilla ang mga listahang may bahid pa
ng mga dugo ni Tobi na
dali-dali namang binasa ni Webb.
"Ang nasa isang listahan ay ang mga taong nag-utos sa daddy ni Kendra tapos ang isa
naman ay ang mga
pangalan ng mga taong dapat niyang bibiktimahin."
"Its funny how everything's so fucked up right now." Napasandal na lamang si

Priscilla sa dingding a
napabuntong hininga. "Parang domino effect ang lahat ng nangyari. Ngayong alam ko
na na ako pala ang dapat
nabaril at hindi si Kendra, napapaisip tuloy ako na baka siguro hanggang ngayon
buhay parin sina Libby at
ang iba pa at siguro hindi napahamak ng ganito si Tobi."
Nakunot ang noo ni Webb sa narinig at muling pinagmasdan ang listahan, "Anong ibig
mong sabihin?"
Muling napabuntong-hininga si Priscilla, "Three years ago I found out about my
uncle's illegal activities but I
P 24-3
kept it a secret kasi pamilya kami. Isang gabi tinulungan niya akong tumakas mula
sa bahay para magpunta sa
perya pero bago nun, binigyan niya ako ng isang kulay pulang beanie. I wore it that
night pero nainis ako kasi
nakita kong pareho kami ni Kendra na may ganung suot... Ngayon ko lang narealize na
ako pala ang dahilan
kung bakit nabaril si Kendra. My uncle ordered her dad to kill me, siguro inakala
ng daddy niya na si Kendra
ay ako dahil sa beanie na 'yon. Selfish kung papakinggan pero kung tutuusin,
maswerte kaming tatlo nila
Ziggy at Tobi kasi nakaligtas kami."
"Shit...." Mahinang sambit ni Webb na nanlalaki ang mga mata.
"Huh?" Nakunot ang noo ni Priscilla. Nagtaka ito nang makita ang gulat sa mukha ni
Webb.
---------
Kendra
Napabuntong-hininga ako at inihilamos ang palad ko. Hindi ako mapakali, pakiramdam
ko may nakatingin sa
akin kaya agad kong inilibot ang paningin ko.
"Nico..." Nagulat ako nang makita ko si Nico hindi kalayuan mula sa akin. Nakaupo
lamang siya sa
motorsiklo niya na para bang tinitingnan ang bawat galaw ko. Ni hindi siya umiiwas
ng tingin kahit pa alam
niyang nakikita ko na siya.
www.ebook-converter
Naguguluhan na ako sa kinikilos niya kaya isinuot ko ng maayos ang jacket ni Webb
at lumapit na lamang ako
sa kanya.
"What are you doing Nico?" Tanong ko sa kanya. Kapwa kami wala halos pinapakitang
emosyon sa isa't-isa.
Tinanggal niya ang earphones na suot niya, "Looking for the monster who killed
Paige." Wala siyang kagatolgatol sa sinabi niya. Mahal na mahal niya talaga si
Paige.
"Im not the monster you're looking for." Giit ko.
"I know." Sabi pa niya habang nginunguya ang chewing gum niya.
"Then why are you following me?!" Hindi ko na mapigilan pang mapasigaw.
"You were your dad's puppet Kendra. Eventually he'll ask his accomplice to cut off
your strings. By
following you, I could find him... I'll do the exact same thing he did to Paige."
Muling isinuot ni Nico ang
headphones niya kaya nasapo ko na lamang ang ulo ko.
Natatakot ako sa mga mata niya... Wala akong ibang nababasa kundi matinding puot at
lungkot..
"You dont get it do you? Gusto mo ba talagang mamatay? Nico stop this! Stop
following me! Ipapahamak mo
lang ang sarili mo! I'm a death magnet! Look wag kang mag-alala, after tonight
hindi mo na ulit ako makikita
dito sa Redwood."
Hindi na ako komportable pang maghintay kay Webb sa paradahan ng motorsiklo dahil
kay Nico kaya dalidali na lamang akong pumasok sa ospital.
P 24-4
"Ma'am bukas na po ang discharge ninyo."
"Grabe ang cute nung bagong nurse!"
"Day-off ako bukas may ipapabili kayo?"
"Nurse talaga magaling na siya?!"
Natigil ako sa paglalakad at napako ako sa kinatatayuan ko. Napatingin ako sa mga
taong nakakasalubong ko
at nakatayo malapit sa akin. Kanya-kanya lang mga usapan at ginagawa pero nagugulat
ako kasi may nakikita
akong mga lumulutang na salita sa ibabaw ng mga ulo nila. Kung dati pulang salita
ang nakikita ko, ngayon
halo-halos na ang mga kulay...
Napalinga-linga ako, lahat sila ay nakikitaan ko ng salita sa ibabaw ng ulo nila.
Parang nagsisirko-sirko ang
paningin ko. Napakabigat ng pakiramdam ko lalong-lalo na sa ulo ko.
"Miss okay ka lang?" May lumapit sa aking isang guwardiya kaya tumango-tango na
lamang ako at naghanap
ng pinakamalapit na mauupuan.
Paulit-ulit kong akong huminga ng malalim at kumurap-kurap pero hindi parin
nawawala ang mga
naglulutangang salita. Natatakot na ako sa nakikita ko.... Hindi ko na
naiintindihan ang takbo ng utak at isipan
ko. Pumikit na lamang ako at itinakip ang mga palad sa mukha ko.
www.ebook-converter
"Grabe yung nangyari sa anak ng mayor, nakakaawa talaga! Hindi nga kami halos
makapagsalita ng iba pang
mga nurse kanina." Narinig kong may tumabi sa akin sa kinauupuan ko pero hindi
parin ako dumidilat. Siguro
mga nurse sila o di kaya intern dito sa ospital.
"Kagagaling ko lang sa sa autopsy lab, halos bumaligtad ang sikmura ko! Kawawa
talaga, ang bata-bata pa
naman niya tapos ganun katinding hirap ang pinagdaanan niya. Biruin mo yun
tinanggalan pa talaga siya ng
mga braso. Demonyo talaga an gumawa nun!"
Hindi ko na kaya pang marinig ang mga usapan nila kaya naman idinilat ko na lamang
ang mga mata ko at
tumayo na. Ayokong makakita ng kahit na anong naglulutangang salita kaya iniyuko ko
na lamang ang ulo ko.
Maglalakad na sana ako palayo nang muling magsalita ang kaninang katabi ko.
"Alam mo ba, nakapagtataka rin. May nakita kaming mga maliliit na sugat sa ibabang
parte ng katawan ng
anak ng mayor. Parang kagat..."
"Kagat ng ano?"
"Wag na baka hindi ka maniwala."

"Ano nga!!"
"Piranha....."
Pakiramdam koy nanlambot ang mga paa ko dahil sa narinig.

Muling nagbalik sa isipan ko ang naging usapan namin noon...
P 24-5
“May alaga akong piranha sa bahay, Lahat ng asong inalagaan ko ay kinagat ako at
lumayas!"
“Wait may alaga ka talagang piranha?!”
Dali-dali akong nagtatakbo palabas ng ospital. Kailangan ko siyang makausap...
Ziggy anong ginawa mo!
THANKS FOR READING!

VOTE AND COMMENT <333
K's note : Malapit na pong matapos tong The Midnight Murders but madami pang
mangyayari ;) SR's alam
niyo naman ako. hahahaha XD
ziggy omg ?? Ziggy. Fudgey bar
www.ebook-converter
P 24-6
Chapter 24 : { Told you not to trust anyone }
36.5K 1.6K 340
by Serialsleeper
24.
Told you not to trust anyone.
Kendra
Hindi ko alam kung nasaan si Ziggy pero nagbabakasakali akong nandito siya ngayon
sa bahay nila.
Hingal na hingal na ako kaya tumigil muna ako sa pagtakbo. Bahagya akong yumuko at
isinandal ang mga
palad sa tuhod ko. Nagtaka ako nang mapansin kong nakabukas ang gate nila. Bago
pumasok ay bahagya
muna akong napasulyap sa hindi kalayuan at nakikita kong marami pang pulis sa bahay
namin...Siguro
binubusisi parin nila ang crime scene.
Dahan-dahan akong pumasok sa bahay nila at napansin kong nakabukas ang mga ilaw at
ilan sa mga
appliances. May malaking upuan sa mismong harapan ng umaandar na TV, hindi ko man
nakikita ang mukha
niya, may ideya na ako kung sino ito.
www.ebook-converter
"Ziggy..." Tumigil ako sa paghakbang papalapit sa kanya.
Bigla niyang itinaas ang kamay niyang may hawak na remote control at kasabay nito
ang pagtahimik ng
paligid. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at dahan-dahang humarap sakin.
"Anong ginagawa mo dito? Diba dapat nasa tabi ka ni Tate?" Tanong niya sakin habang
nakangiti. Kung
tutuusin walang pinagbago sa tono ng panaalita niya, kalmado parin siya habang
nakangiti pero hindi ko
maiwasang magduda sa kanya.
"Ikaw Ziggy, anong ginagawa mo dito? Bakit wala ka sa burol ng parents mo?" Sinagot
ko ang tanong niya ng
isa pang tanong. Nahihirapan na akong magsalita ng tuwid, nauutal ako at halos
hindi ko siya magawang
tingnan sa mga mata.
"Pwede bang samahan mo ako bukas? Hindi ko kayang mag-isa. Kailangan ko ng
kaibigan..." Sabi niya ulit
habang nakangiti. Nanlaki ang mga mata ko nang mapansin ko ang mga lumulutang na
salita sa ibabaw ng ulo
niya, nag-iiba-iba ito ng kulay na nagdudulot ng kirot sa magkabila kong sintido.
Sa sobrang sakit ay
napapikit na lamang ako.
"Ken okay ka lang?" Narinig kong tanong ni Ziggy kaya umiling na lamang ako.
Narinig ko ang mga yapak
niyang papalapit sa akin kaya bahagya akong umatras at iniharang sa kanya ang kamay
ko.
"I'm okay. I just need you to answer my question." Dahan-dahan kong idinilat ang
mga mata ko. Mahapdi sa
mata ang liwanag kaya iniyuyuko ko na lamang ang ulo't paningin ko.
"Ano?" Tanong ni Ziggy.
P 25-1
"Did you have anything to do with Libby's death?" Nagdadalawang-isip man, alam kong
ito ang dapat kong
itanong. For sure din naman hindi ang isasagot niya, baliw ako kasi naisip ko
kaninang maaring siya ang
gumawa nun--which is impossible. I know Ziggy, he cant and he wouldnt----"Yup!"
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Inaangat ko ang ulo ko at tiningnan ko ang
mukha niya. Taas-noo siya sa
pagngisi na para bang nagmamalaki.
"Ziggy this isnt a joke!" Hindi ko maiwasang mapangiwi. Nakikita ko parin ang mga
makukulay na salita sa
ibabaw ng ulo niya pero hindi ko nalang ito pinapansin.
He had this smug look on his face, "Sino bang nagsabing nagbibiro ako?"
Pakiramdam koy binuhasan ako ng malamig na tubig sa tindi ng kilabot na naramdaman
ko. Pakiramdam ko
hindi sa Ziggy ang kaharap ko ngayon...
"Ziggy what did you do?" Napahawak na lamang ako sa bibig ko. Hindi ko alam kung
totoo ba ang sinasabi
niya kasi hindi ko na naiintindihan ang mga salitang nakikita ko, paulit-ulit itong
nag-iiba ng kulay at minsay
nag-iiba narin ang mga salitang nakikita ko.
"I just did what your dad ordered me to... We needed to even the pain and loss in
this hell-like place. Im
tying up all the loose ends, I killed every one of your dad's clients..." Sabi pa
niya kaya muli na lamang akong
napapikit.
www.ebook-converter
"You're lying! Stop lying! Stop kidding around!" Napasigaw na lamang ako. Muli
akong tumitig sa ibabaw ng
ulo niya, umaasang lilitaw ang mga pulang salita pero wala-- sadyang nag-iiba-iba
lamang ang kulay nito.
Narinig ko siyang tumawa.
"No offense Ken pero tama nga talaga ang sinabi ng Daddy mo, madali ka lang
mapaikot at maloko."
Napasandal siya sa likod ng upuan at tiningnan ako ng nakakaloko.
"A-anong ibig mong sabihin?" Nakunot ang noo ko.
"Akala mo ba talaga nakakakita ka ng kasinungalingan? Kendra walang synesthesia na
nakaka-detect ng
kasinugalingan! Your occipital lobes just fucked up with your limbic system! Tsaka
narinig mo naman yung
sinabi ng doktor diba? Hallucinations! Kendra your mind is fucked up because of
what happened three years
ago! Hallucination is part of the package!"
Pakiramdam ko'y nanlambot ang mga paa ko kaya pabagsak akong napaupo sa sahig at
napaiyak na lamang
dahil sa mga sinabi niya.
Masakit. Napakasakit.
The people I trusted made me a complete fool. All along the people who I trusted,
were the ones who I
shouldnt trust. Tinuring ko siyang kaibigan, halos ituring ko siyang kapatid.
Tinuring ko silang pamilya pero
pinaglaruan lang nila ang buhay ko.
P 25-2
"Our brain's powerful Kendra. You doubted everyone so much that it affected your
vision and perception.
You saw the things you considered lies. You believed what you wanted to believe.
Your brain is on its most
vulnerable, malas mo kasi may kaibigan kang gaya ko. Malas mo kasi sa lahat ng
sanggol sa ospital, ikaw ang
dinukot niya." Dagdag pa ni Ziggy habang nakasandal parin sa sofa. Ni katiting na
bakas ng pagkakonsensya
ay wala talaga akong nakikita.
I should've saw this coming.
The answers were right in front of me all along.... I chose not to believe and turn
a blind eye kasi nagtiwala
ako sa kanya... I trusted the wrong people. I trusted a monster.
"Si Ziggy. Minsan binabayaran siya ng daddy para linisin ang kotse niya. Pero ang
alam ko ginagawa
lang yun ni Daddy dahil naaawa siya kay Ziggy dahil parati lang itong nagkukulong
sa bahay nila.
Magkasundo silang dalawa...."
“Alam mo bang inspirado akong maging isang mamamatay-gago dahil sa mga tao sa
skwelahang to. Sali
ka Kendra? Sa dami ng napanood kong episode ng CSI, alam ko na kung paano gumawa ng
perpektong
krimen.”
Nagulat ako nang mapansin kong umupo sa mismong harapan ko si Ziggy. Gusto kong
gumapang palayo o di
kaya ay itulak siya pero hindi ako makagalaw. God its happening again.
www.ebook-converter
"It was your gut which made you believe us Kendra. Lucky for you some of the 'lies'
you saw were really
lies... Alam kong galit ka sa akin at naiintindihan kita. Alam ko ang pakiramdam ng
ma-traydor ng mga taong
minahal at pinagkatiwalaan mo." Napasulyap si Ziggy sa picture frame na nakapatong
sa coffee table at
ngumiti. Kaso kalakip ng ngiting 'yon ang pamumuo ng luha sa mga mata niya.
Sa kabila ng lahat, gusto ko siyang yakapin kasi alam kong may pinagdadaanan siya
magmula pa noon. Life
was always tough for him...
"Kendra alam mo bang binayaran ng mga magulang ko ang daddy mo na patayin ako?
Sounds sick and
inhumanly possible right? Well its true, my parents are one of the sick and twisted
demons this world
produced. They only raised me to be their money maker. They invested alot in my
insurance policy. Malapit
nang ma-bunkrupt ang negosyo ni Daddy three years ago kaya ako ang naisip nilang
paraan para yumaman.
Oras na mamatay ako, may matatanggap silang malaking halaga ng pera mula sa
insurance. All they ever
cared about was money and themselves. See not all parents are perfect, unlucky for
me I got the worst ones.
Wala akong kaalam-alam sa binabalak nila pero mabuti nalang at sinabi sakin ng
daddy mo ang balak ng mga
magulang ko. Your dad saved my life Ken. I'm forever grateful to him. To me, he's
God and nothing can
change that...."
Sinubukan kong ibuka ang bibig ko upang magsalita ngunit wala na ulit akong kontrol
sa sarili ko.
Nararamdaman ko ang pangagatog ng labi at mga kamay ko pero hindi na talaga ako
makagalaw. Wala akong
ibang magawa kundi mapaiyak na lamang.
I hate him for what he did but I cant help but to feel sad for him.
Ziggy has always been vulnerable. Saksi ako sa lahat ng hirap na dinadanas niya
mula sa mga magulang niya
at sa mga tao sa school.
P 25-3
It was the people around him who turned him into what he is right now --A monster.
Nabigo ako, ako ang
kaibigan niya dapat natulungan ko siya. Dapat...
"So ano na ang balak mo? Isusumbong mo ako sa pulis?" Ngumisi si Ziggy at tiningnan
ako sa mga mata.
Bigla akong nakaramdam ng kaba... Pero hindi naman siguro niya ako sasaktan diba?
Magkaibigan kami. I
was his only friend. "Kung may balak kang magsumbong sa mga pulis, wag mo ng gawin
kasi ikaw ang
pangunahing suspect nila. Sinugurado kong ikaw ang magiging suspect ng lahat."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.
Akala ko hanggang sa pagsisinungaling at pagpapaikot lang ang kaya niyang gawin
sakin pero mali ako. Sa
kabila ng lahat, he still chose to ruin me.
Hindi ko alam kung ano ang mas masakit, yung katotohanang niloko ako ng taong
itinuring kong tunay na
kaibigan o yung katotohanang ni minsan, hindi niya yata ako tinuring na kaibigan.
"Kung si Webb ang inaalala mo, wag kang mag-alala. Wala akong balak na masama sa
kanya. I play by the
list just like your Dad Ken. I'll only kill the ones in the list. Tinatapos ko lang
ang lahat ng nasimulan ng
daddy mo para makapagsimula ako ng bagong buhay sa pamamagitan ng mga turo niya.
Matapos kong patayin
ang lahat ng mga tao sa listahan ng mga nag-hire sa daddy mo three years ago ay
papatayin ko naman ang
lahat ng mga nakaligtas na nasa pangalawang listahan. Ngayong napatay ko na si
Libby, si Priscilla nalang
yata ang kailangan kong patayin kasi nabalitaan kong nasa kritikal na kondisyon si
Tobi samantalang yung
uncle naman ni Pris ay patay na. Malaki ang pasasalamat ko kay Tobi kasi mas
pinabilis niya ang trabaho ko.
Alam at tanggap na ng daddy mo ang katotohanang hindi na siya makakalaya pa kaya
inutusan niya akong
ayusin ang lahat ng mga ginulo mo. After killing everyone, you'll get all the
blame. And everyone will live
happily ever after in this fucked up place except you just like what youre dad
wants."
www.ebook-converter
Napakasakit na ng mga naririnig ko. Sana naging bingi nalang ako kung ganitong mga
salita man lang ang mga
maririnig ko.
"Anong nangyari? Naputol ba ang dila mo?" Muling sambit ni Ziggy kaya iginalaw-
galaw ko na lamang ang
mga mata ko. Mas inilapit ni Ziggy ang mukha niya sakin kaya halos maramdaman ko na
ang hininga niya
malapit sa mukha ko.
Shit Kendra galaw... gumalaw ka... Utak please paganahin mo ang katawan ko.
"You cant move again huh?" Nakita kong ngumisi siya.
"Kendra sorry, alam kong galit ka sakin. Malaki ang pasasalamat ko sayo dahil ikaw
lang ang tanging naging
mabait sakin--kayo ng daddy mo. Pero Kendra mas malaki ang utang na loob ko sa
daddy mo, kailangan ko
siyang sundin." Nakita ko ang pagtulo ng luha mula sa mga mata ni Ziggy. Hinawi
niya ang buhok ko papunta
sa likod ng tenga ko. "Pero 'wag kang mag-aalala, hindi ko hahayaang magdusa ka ng
habang-buhay... Ngayon
pa lang tatapusin ko na ang mga paghihirap mo. Mas mabuti nang ganito diba?"
Nagulat ako anng bigla na lamang niya ang kinarga.
Tumindi ang nararamdaman kong takot nang bigla na lamang siyang naglakad. Gustong-
gusto kong
magpumiglas kay kahit mahirap ay pilit kong nilalakasan ang loob ko upang
makagalaaw. Sabi ni Ziggy
P 25-4
kanina, makapangyarihan ang utak kaya siguro kung iisipin kong makakagalaw ako ay
tiyak magagawa ko ito.
"Mmmm! Mmmm!" May nariring akong impit na sigaw kaya agad kong nilibot ang paningin
ko. Lalo akong
nagulat nang makita ko ang kapatid ni JJ na nakatali sa isang upuan sa kusina. May
dugong tumutulo mula sa
noo habang may masking tape ang bibig niya. Kitang-kita ko ang takot sa mga mata
niya kaya mas lalo na
lamang akong napaiyak.
Ziggy wag mong gawin 'to. Parang awa mo na...
"Nga pala collateral damage lang siya dito. Sinadya kong hanapin siya, alam kong
hindi niya tanggap ang
pagkawala ng walang kwenta niyang kapatid kaya mapapakinabangan ko siya. Sinabi ko
sa kanyang kapag
magpapanggap siyang si JJ sayo ay matatakot ka at sasabihin mo sino ang nagpapatay
sa pinakamamahal
niyang kapatid. Ginawa ko 'yon lahat upang akalain nilang nababaliw ka na
talaga.... And it worked...
Everyone thought you were the serial killer Ken considering you have a fucked-up
mind. Sorry Kendra,
sinusunod ko lang ang daddy mo."
Ziggy Wag! Magkaibigan tayo! 'Wag mong gagawin sakin to!
---------Galaw. Gumalaw ka. Kendra kaya mo 'yan, magagalaw mo ang labi mo.
www.ebook-converter
Dahan-dahan akong ibinaba ni Ziggy sa bath tub na walang lamang tubig. Umupo siya
sa sahig at isinandal
ang baba niya sa gilid nito.
"Mabait ka Kendra, alam kong mapapatawad mo ako at sa huli kaibigan parin ang
magiging turing mo sakin
diba?" Mangiyak-ngiyak niyang sambit habang hinihimas ang luha sa pisngi ko.
"Katawan mo na mismo ang
nakikisama sa kamatayan kaya sana matanggap mong oras mo na talagang mamatay.
Tinitigan ko siya ng maigi dahil ito nalang ang tanging magagawa ko. Gusto kong
iparamdam sa kanya sa
pamamagitan ng pagtitig ko ang pagkamuhi ko sa kanya. Simula ngayon hindi na siya
ang Ziggy na kaibigan
ko. Kung mamamatay man ako ngayon, hinding-hindi ko makakalimutan ang pagkamuhi ko
sa kanya.
Huminga ako ng malalim. Muli kong sinubukang igalaw ang labi ko at nanlaki ang mga
mata ko nang
makausal ako ng mumunting tunog. Napalunok ako at sa abot ng makakakaya ko'y
sinubukan ko ulit na igalaw
ang labi ko.
"Wag.... wag..." Bulong ko.
Nagulat ako nang bigla na lamang pinihit ni Ziggy ang mga gripo. Naramdaman ko ang
napakalamig na tubig
na tumama sa mga paa ko kaya napapikit na lamang ako.
Hindi... Kendra galaw! Kailangan mong gumalaw! Hindi ka pwedeng mamatay!
Sa sobrang lakas ng lagaslas ng tubig ay nararamdaman ko na ang pagkabasa ng

likuran at ng ulo ko.
Natatakot ako dahil alam kong sa ilang sandali lang ay mapupuno na ng tubig ang
bath tub at malulunod ako.
"Akala ko ba popretektahan mo ako?" Napaiyak na lamang ako.
P 25-5
"Kuya mo lang ang gustong magprotekta sayo." Aniya at tumayo na. Nakita kong
binuksan niya rin ang gripo
ng shower.
"Masyado kang nakosensya sa mga ginawa mong krimen kaya ka nagpakamatay Kendra. Ito
ang aakalain ng
lahat." Aniya
Napapikit na lamang ako at nagdasal nang tumama ang tubig sa mukha ko.
END OF CHAPTER 24
K's Note : Hopefully may nasagot na sa mga katanungan niyo sa pammagitan ng chapter
nato. hihihi. kung
may tanong kayo or nalito kayo, just ask :)))
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3333
Wth AHHHHH NAIINIS AKO SA PEKENG DAD NI KEN ANG SAMA MO ULUL
www.ebook-converter
P 25-6
Chapter 25 : { Let's talk about Cadavers }
33.8K 1.6K 528
by Serialsleeper
25.
Let's talk about Cadavers
Kendra
Pilit kong iniaangat ang ulo ko ngunit hindi parin ako makagalaw. Unti-unti nang
lumalapat ang tubig sa
ibabaw ng labi ko kaya nagsimula na akong huminga ng malalim.
Napakalamig... Sobrang lamig...
Wala akong ibang makita kundi ang sarili kong repleksyon sa tubig.
Sa huling pagkakataon ay huminga ako ng malalim. Unti-unti nang umapaw ang tubig sa
bath tub. Ilang sandali
pa'y kinakapos na ako ng hangin. Pinangunahan ako ng kagustuhan kong huminga kaya
naman naramdaman ko
ang pagpasok ng tubig sa ilong at lalamunan ko. Napakasakit kaya napapikit na
lamang ako. Siguro hindi ko
na mararamdaman ang sakit kapag nakatulog ako. Siguro hindi na talaga ako
makakaramdam ng sakit oras na
mamatay ako..
www.ebook-converter
"Kendra simula ngayon, bestfriend na kita!" Nakangiting sambit ni Tate sa akin

matapos niyang maikabit sa
kamay ko ang friendship bracelet. Niyakap ko siya ng mahigpit. Maswerte ako kasi
mayroon akong bestfriend
na gaya niya--- Maswerte ako kasi nagkaroon ako ng bestfriend gaya niya.
Nagulat ako nang bigla na lamang nag-iba ang mukha ni Tate at naging si Webb ito.
"Nasaan si Tate? Anyare?" Tanong ko ngunit tumawa lang siya. Nakakatuwa, lalo
siyang gumagwapo lalo na
pag nakangiti.
"Kendra it was never your fault, you're the victim here and I wont stop until its
over, I wont stop untilI I can
finally save you." Aniya habang hawak ang kamay ko. Ngumiti na lamang ako at
hinalikan siya sa pisngi
bilang pasasalamat sa lahat ng ginawa niya para sa akin. Its all over for me. No
one needs to save me now
because death finally did save me from my hellish life.
"Kendra!"
Nakarinig ako ng isang sigaw kaya agad akong napalingon. Agad kumurba ang isang
napakalapad na ngiti sa
labi ko nang makita ko ulit siya...
"Kuya Kier!" Sumigaw ako at dali-dali akong tumakbo palapit sa kanya. Hindi na ako
nagpaligoy-ligoy pa at
dali-dali ko siyang niyakap ng napakahigpit.
"Its not over yet." Bulong niya sa akin kaya agad kong pinagmasdan ang mukha niya.
Nagulat ako nang makita
kong nakangisi siya....
P 26-1
"Anong ibig mo----" Napasinghap ako at naramdaman kong may lumapat sa labi ko.
Bahagya kong idinilat
ang mga mata ko at nagtaka ako nang maaninag ko ang malabong liwanag ng kisame.
"Kendra breathe!" Muli kong naramdamang may lumapat sa labi ko at nagulat ako nang
makita ko ang mukha
nu Nico ng malapitan. Nang maglayo ang labi namin ay muli akong napasinghap at
kasunod nito ay ang
paglabas ng napakaraming dugo mula sa bibig ko.
Napahawak ako sa malamig na sahig at muling sumuka ng tubig. Napakasakit ng dibdib
ko kaya agad akong
napahawak dito. Sa kabila ng sakit na nararamdaman ko sa dibdib at ilong ko ay
masaya ako kasi sa wakas
naigagalaw ko na ulit ang katawan ko.
"Kendra okay ka lang?" Muling tanong ni Nico kaya agad akong napatingin sa kanya.
Magsasalita na sana ako nang makita kong biglang tumayo ang duguang si Ziggy at may
hawak na itong isang
patalim.
Wala akong nagawa kundi mapasigaw nang tuluyan niyang masaksak sa likod si Nico.
Napakabilis ng
pangyayari, agad na bumagsak sa sahig si Nico kaya muli kaming nagkaharap ni Ziggy.
Pinunasan niya ang dugo sa kanyang labi gamit ang kamao at muli siyang ngumisi.
"Ayoko sanang mamatay ka sa brutal na paraan, Kasalanan to ni Nico." Dahan-dahan
siyang humakbang
papalapit sa akin kaya agad akong gumapang paatras.
www.ebook-converter
"Ziggy 'wag..." Napailing-iling ako. Muling tumindi ang kabog ng dibdib ko, oo nga
hindi ako tuluyang
nalunod pero mamamatay naman yata ako sa saksak.
Kasabay ng paghakbang ni Ziggy papalapit sa akin ay siyang pagggapang ko naman

papalayo sa kanya ngunit
nagimbal ako nang maramdaman ko ang malamig na tiles na dumampi sa balat ko. Wala
na akong maaatrasan
pa kaya napapikit na lamang ako.
Narinig kong sumigaw si Ziggy na para bang bumubuwelo na siya ng saksak. Lalo akong
napapikit ngunit
laking gulat ko nang bigla na lamang umalingawngaw ang napakarami at malalakas na
putok ng baril.
Nanginginig ang mga kamay kong napatakip sa tenga. Matapos ang ilang sandali ay
dahan-dahan kong idinilat
ang mga mata ko.
"K-k-ken..." Napatili ako nang makita kong duguan na si Ziggy. May tumutulong
mangitim-ngitim na dugo
mula sa bibig niya at maging sa buong katawan niya. Ilang sandali kaming
nagkatitigan hanggang sa tuluyan
siyang bumagsak sa sahig habang nangingisay.
Napatingin ako sa isang tabi at muli akong napasinghap nang makita ko sina Joey at
Webb. Kapwa sila may
hawak na baril na umuusok pa at nakatutok ito sa direksyon namin.
God knows how much I want to thank them pero si Nico ang inaalala ko kaya dali-dali
akong gumapang
papalapit sa kanya.
"Tumawag kayo ng ambulansya!" Napasigaw ako ngunit nagulat ako nang bigla na lamang
gumalaw ang
duguang si Nico at napasinghap. Tiningnan ko ang likod niyang nasaksak ni Ziggy at
nabuhayan ako ng loob
nang makita kong hindi naman pala ito masyadong malallim.
P 26-2
"Nico are you okay?" Paniniguro ko at tumango lamang siya.
"Finally found the bastard.... I knew I would find him if I follow you..." Laking
gulat naming lahat nang bigla
na lamang tumayo si Nico na parang hindi siya nasaksak at inagaw ang baril na hawak
ni Joey. Hindi na
namin siya napigilan pa ng walang kagatol-gatol niyang pinagbabaril ang walang
buhay nang katawan ni
Ziggy. Kitang-kita ko ang ngit-ngit at panggigigil sa mukha niya. Kasabay ng pag-
kalabit niya sa gatilyo ang
pagpatak ng luha niya. Alam ko kung sino ang nasa isipan niya... Si Paige...
Kahit na wala nang lumalabas na bala mula sa baril ay patuloy parin siya sa
pagkalabit ng gatilyo. Awangawa kaming lahat sa kanya kaya naman agad siyang
nilapitan ng pinsang si Joey at niyakap ito ng mahigpit.
"Kendra?! Kendra!" Agad akong napatayo nang makita ko si Tate na tumatakbo palapit
sa akin. Kapwa kami
hindi matigil sa paghagulgol nang muli kaming magyakapan.
"This doesnt make sense..." Muli akong napatingin kay Webb nang bigla siyang
magsalita. Sa tuwing
naririnig ko ang paglabas ng mga salitang ito sa labi niya ay iisa lang ang ibig
sabihin nito--Hindi pa tapos
ang lahat.
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko at agad na bumitaw kay Tate.
Matagal bago nagsalita si Webb. Parang may iniisip siya... Masama ito.
www.ebook-converter
"Look the murderer wanted kendra to believe that she has a perfect family. It was
as if the murderer was
protecting her pero tingnan niyo naman ang ginawa niya kay Kendra." Napatitig si
Webb sa akin...
Biglang sumagi sa isipan ko ang naging usapan namin ni Ziggy kanina.
"Akala ko ba poprotektahan mo ako?"
"Kuya mo lang ang gustong magprotekta sayo."

"Kendra bakit?" Tanong ni Tate habang ipinapasuot sa akin ang jacket niya. Hindi ko
namalayang tumutulo na
pala ang luha ko.
Sa halip na sagutin ang tanong niya ay dali-dali na lamang akong nagtatakbo
palabas. Saglit akong napako sa
kinatatayuan ko nang tumambad sa akin ang wala nang buhay na katawan ng kapatid ni
Jj. May malaking
laslas ang leeg nito at umaagos pa ang dugo mula dito.
"Kendra hintayin muna natin ang ambulansya! Kailangan nating masigurong maayos ka
na!" Giit ni Webb ka
umiling na lamang ako at umuling tumakbo.
Takbo lang ako ng takbo hanggang sa hinigit ni Webb ang mga braso ko at niyugyog
ito.
"Kendra calm down! Kendra look at me! Kendra anong nangyayari?" Tanong ni Webb
habang tinitingnan ako
sa mga mata kaya napalunok na lamang ako at pinilit ang sarili kong magsalita sa
kabila ng matindi kong pagiyak.
"Webb I need to see my brother! Take me to the cemetery!" Pakiusap ko sa kanya kaya
tumango-tango siya.
Muli niyang hinawakan ang kamay ko at pinasakay ako sa motorksiklo niyang
nakaparada sa labas.
P 26-3
--------Sa kabila ng napakalakas na ulan ay hindi inihihinto ni Webb ang
motorsiklo. Bahagya akong napalingon at
nakita kong nakasunod rin pala sa amin ang mga motorsiklong lulan nila Tate, Joey
at Nico.
Lalong lumakas ang ulan at ang ihip ng hangin nang tuluyan kaming makarating sa
sementeryo. Napakalalim
ng putik sa paligid pero hindi ko ito ininda at sa halip ay takbo lang ako ng takbo
habang dala-dala ang
nakuha kong pala.
Lalo akong napahagulgol nang mahanap ko ang lapida ni Kuya Kier.
"Kendra anong nangyayari sayo?!" Narinig kong sigaw ni Tate pero muli ay hindi ko
sila pinakinggan. Hindi
ko na ininda ang sobrang lamig at sinimulan kong hukayin ang libingan ni Kuya.
Mahirap ang ginagawa ko
pero kailangan kong gawin to.
Napasinghap ako nang makita kong may tumutulong na sa akin sa paghuhukay--Si Webb.
Gaya ko ay basangbasa narin siya ng ulan pero pinili niya parin akong tulungan.
"Thank you..." Mahinang sambit ko at ngumiti siya akin.
Dahil sa malakas na ulan ay mas nagiging madali para sa amin ang paghuhukay. Lalo
itong naging dumalii
nang maging sina Tate, Joey at Nico sa amin.
www.ebook-converter
--------
Lahat kami ay basang-basa na ng putik at ulan. Ilang oras matapos ang walang humpay
naming paghuhukay ay
tumambad sa amin ang kulay puting kabaong na gaya namin ay tadtad narin ng putik.
Naramdaman kong yumakap si Tate sa akin mula sa likuran ko.
"Kendra..." Mahinang sambit ni Webb na para bang tinatanong ako kung bubuksan ba
nila ang kabaong kaya
wala akong pag-aatubiling tumango.
Tulong-tulong na binuksan nila Joey, Webb at Nico ang kabaong. Natatakot ako sa
maari kong makita kaya
napahawak ako ng mahigpit sa kamay ni Tate at napapikit.
"What the hell?!" Ilang sandali pa ay narinig kong sumigaw si Joey kaya agad kong
binuksan ang mga mata
ko.
Tuluyang nanlambot ang mga paa ko sa nakita. Paupo akong bumagsak sa putikan habang
humahagulgol.
Hindi ko na napigilan pa ang emosyon ko nang makita naming lahat na walang laman
ang kabaong ni Kuya
Kier....
Buhay siya...
Buhay ang kapatid ko....
END OF CHAPTER 25
P 26-4
K's Note : You guys kapit lang kayo. hehehehe. Three chapters nalang yata ;) Sorry
kung lame ang
pagkakasulat. hihihi.
Thanks for reading!

WEBB WHERE R U NA?! hoy grabe ang tibay ni nico
www.ebook-converter
P 26-5
Chapter 26 : { She had it worse }
37.5K 1.6K 856
by Serialsleeper
26.
She had it worse.
Kendra
"He's alive... My brother's alive..." Napatingin na lamang ako sa kawalan habang
hinahayaan ang luha kong
umagos. Kahit papaano'y nakaramdam ako ng saya kasi may natitira pa pala sa pamilya
ko pero hindi ko
parin maiwasang mag-alala. Napakarami kong tanong... Bakit hindi siya nagpakita
sakin? Bakit hinayaan niya
akong magising sa kasinungalingan nila?
"Kendra, we don't know for sure." Giit ni Webb at isinabit sa mga balikat ko ang
isang makapal na tuwalya.
"You saw his coffin! Wala itong laman!" Giit ko rin ngunit pinaupo niya lamang ako
sa kama.
"We saw an empty coffin. Maraming posibilidad." Pinaandar ni Webb ang heater ng
kwarto atsaka umalis
kaya naman kaming dalawa nalang ng ni Tate ang naiwan sa kwarto.
www.ebook-converter
Napatingin ako kay Tate na kanina pa tahimik. Gaya ko ay namumugto rin ang mga mata
niya habang
nakatingin sa kawalan.
"Tate I love you but please tell me the truth... Every single truth. Good or bad.
Bad or worse. I just need to
know the truth no matter fucked up it is." Pakiusap ko sa kanya kaya tumango-tango
na lamang siya habang
nakapikit.
Napabuntong-hininga si Tate at tumabi sa akin. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay
ko.
"A few months before you woke up, a couple came here looking for their daughter. I
met them Kendra,
mababait silang tao pero may nangyari sa kanilang masama labing-pitong taon na ang
nakakaraan." Kwento ni
Tate kaya agad na nakunot ang noo ko.
"Anong nangyari?" Tanong ko habang pinipigilang humikbi. Pakiramdam ko'y malalaman
ko na ang
katotohanan tungkol sa buo kong pagkatao.
"A serial killer kidnapped their newborn daughter. Seventeen years, later they
found her... comatosed." Nagangat ng tingin sa akin si Tate, "Ikaw ang nawawala
nilang anak Ken."
Napahawak na lamang ako sa bibig ko.
May pamilya ako. May totoo akong pamilya at hinahanap pala nila ako.
Nakikita ko parin ang mga naglulutangang salita pero hindi ko nalang ito
pinapansin. Alam ko na ngayong
bunga lamang ito ng depresyon at emosyon ko.
P 27-1
"Look Ken, Kier never believed about your dad being a serial killer. Kagaya mo ay
hindi niya rin alam ang
kahayupang ginagawa nito kaya kahit na nabaril ka na ay naniniwala parin siyang
inosente ang daddy mo at
na frame-up lang ito. But it all changed when your real parents showed up.
Nagkaroon ng dahilan si Kier
para maniwalang masama nga talaga ang ama ninyo kaya naman nagsaliksik siya. Hindi
ko alam kung paano
pero natagpuan ni Kier ang mga listahan ng daddy mo at binalak niyang isuko ito sa
mga pulis. Si Tito..."
Napahikbi si Tate. "Nang nalaman ni Tito na isisiwalat na ni Kier ang katotohanan
sa mga listahan ay
pinapatay niya ang kuya mo. All Kier ever wanted was to reveal the truth and help
you get your life back...."
Parang nanikip ang dibdib ko sa narinig. Nagdadalawang-isip akong paniwalaan ito
pero naalala ko ang mga
sinabi ni Ate Macy noon…. Nagiging malinaw na sa akin ang lahat.
Kung sakali ngang buhay pa si Kuya ay hindi ako natatakot at sa halip ay natutuwa
ako, alam kong kapakanan
ko ang iniisip niya. Sana magpakita siya sa akin.., Sana magkita ulit kami.
“Why did you lie to me? Why didn’t you tell me about this?” Hindi ko maiwasang
itanong. Ilang beses ko
siyang tinanong noon at paulit-ulit noon pero paulit-ulit rin siyang
nagsinungaling.
Magsasalita na sana si Tate nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya.
Napatingin siya sa akin na
para bang nagpapaalam na sasagutin muna niya ang cellphone niya kaya tumango na
lamang ako. Siguro si
Joey ang tumatawag, matapos kasi kaming magpunta sa sementeryo ay sinamahan niya
muna si Nico sa
ospital upang ipagamot ang natamo nitong saksak.
www.ebook-converter
Pansamantala akong pinatuloy ni Webb sa bahay niya upang magpalibas ng madaling

araw. Mas mabuti na
siguro 'to kesa doon ako sa bahay kung saan maaalala ko ang mga ginawa ni Ziggy na
kahayupan kay Libby at
kung sa bahay naman ni Tate ay naroon naman ang tiyuhin niya. Pero bukas na bukas
ay aalis na ako,
hahanapin ko si Kuya Kier.
Muli, naiwan akong mag-isa sa kwarto. Hindi ko alam kung kaninong ito pero sa
tingin ko sa daddy niya yata
ang kwartong ‘to, para kasing napakalinis—Masyadong malinis para sa isang teenager.
Basang-basa parin ang suot kong damit kaya nanginginig parin ang buo kong katawan
dahil sa lamig. Okay
lang naman siguro kay Webb kung manghihiram ako ng damit, kahit t-shirt lang.
Napabuntong hininga ako at tumayo. Siguro nasa malaking cabinet ang mga damit kaya
binuksan ko ang
dalawang pinto nito ngunit agad kong nabitawan ang hawak kong twalya nang makita
kong hindi pala mga
damit ang nasa loob.
"What the hell?" Nanlaki ang mga mata ko at napahawak ako sa bibig ko.
Hindi ko maiwasang kilabutan sa nakikita ko.
"Kendra...."
Agad akong napalingon nang marinig ko ang boses ni Webb. Hindi ko napansing
binuksan na pala niya ang
pinto. Nagkatitigan kami, kapwa nanlalaki ang mga mata.
"What the hell is this?" Kunot-noo kong tanong at muli akong humarap sa loob ng
cabinet na tadtad ng mga
litrato ko at ng kinilala kong pamilya. Hindi ko maiwasang kabahan dahil karamihan
sa mga litrato ay kuha
P 27-2
noong nagdadalaga pa lamang ako. Wala akong kaalam-alam na kinukunan ako ng
litrato.
Hindi lang mga litrato ang nakakabit sa dingding ng cabinet, meron ding mga birth
certificate at kahit na
anong tungkol sa amin ni Daddy at ni Kuya Kier.
"Look I lied to you..." Nanlulumong sambit ni Webb. Humakbang siya papalapit sa
akin kaya agad akong
umatras
Did I trusted the wrong person again?
Shit! Not again!
"Tell me the truth Webster! Stop lying! Kailan mo pa ako kilala? Bakit ka dumating
dito?! Bakit mo ako
tinutulungan?!" Hindi ko na mapigilan pa ang sarili kong mapasigaw at umiyak. I've
been through alot. I was
betrayed by the people I cared and loved... Its stings, it hurts.. I dont want it
to happen again.
Sinapo ni Webb ang batok at napabuntong hininga, "You were my dad's unfinished
business."
Muling nakunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko at muling
napaatras.
"Look mapagkakatiwalaan mo ako. Simula pa lang, ang iligta ka--"
www.ebook-converter
"Answer my damn question!" Napatili ako.
Tumango-tango si Webb at isinilid ang mga kamay sa bulsa.
"The Midnight Murders has always been my dad's case. Ginugulgol niya ang
napakaraming taon sa
paghahanap sa 'daddy' mo. Nalaman ng ina ni Kier ang mga krimen ng asawa niya kaya
naman isinumbong
niya ito sa mga pulis na siya ring naging dahilan ng kamatayan niya. My dad almost
caught him.. pero muli ay
nakatakas siya at kinidnap ka niya at dinala niya kayo ni Kier dito sa Redwood. He
changed all of your
identiities kaya nahirapan si Daddy na hanapin kayo. My dad was haunted by the case
all his life. Sinisisi
niya ang sarili niya kung bakit ka nadukot, iniisip niyang kung sana nahuli niya
ang daddy mo ay hindi ka nito
maki-kidnap. Signature ng daddy mo ang pagpatay sa tuwing hatinggabi kaya naman
nang mapansin ni Daddy
na karamihan sa mga homicide dito sa Redwood ay nangyayari sa hatinggabi, naniwala
siyang nandito kayo
at tama nga siya. Nagtagumpay siya at natagpuan niya kayong tatlo dito sa Redwood.
Three years ago,
binalak ni Daddy na sabihin sayo ang totoo pero pinatay siya perya..." Nangingilid
ang mga luha ni Webb
habang nagk-kwento. Bakas ang lungkot sa mga mata niya kaya labis akong nasaktan.
Ako ang may kasalanan
sa pag kamatay ng daddy niya...
"I.. Im sorry." Nautal ako.
Lumapit siya sa akin at hindi na ako umatras. hinawakan ang magkabila kong pisngi.
Pinunasan niya ang
luhang tumulo sa pisngi ko gamit ang hintuturo niya.
"Dont fucking be. I said it before and i'll say it now, it never was and it will
never be your fault." Giit niya.
"So this is why you're here? To get me back?" Tanong ko at tumango-tango siya.
"Lumaki akong basagulero at walang modo, sakit ako sa ulo ng tatay ko. Marami akong
mga bagay na
P 27-3
pinagsisihan nang mamatay siya kaya nangako ako sa sarili ko na gagawin ko ang
lahat para maipagmalaki
niya ako kahit na huli na ang lahat. All dad ever wanted was to get you back to
your family. Ayokong mauwi
sa wala ang pagkamatay niya kaya pumunta ako dito pero tapusin ang nasimulan niya.
Pakiramdam ko sa
pamamagitan nito, para narin akong nakabawi sa tatay ko." Kumurba ang isang maliit
na ngiti sa labi niya.
Hindi ko maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya.
"My parents... If theyre looking for me, bakit hindi pa nila ako kinukuha?"
"Sabik na sabi na ang mga magulang mong makita ka ulit. Yung kapatid mo nga, araw-
araw akong kinukulit
kasi gusto ka na rin niyang makita at makilala. Gustong-gusto ka nilang makita kaso
ayaw nila--ng mga taga
Redwood. Someone threatened them, marami ang mamamatay kung malalaman mo ang
katotohanan... Wala
silang ibang magawa kundi ang lumayo, tutal naging kaibigan ko narin ang totoo mong
kapatid ay nag-prisinta
narin akong maging mga mata nila dito. Balak kong ibalik ka sa kanila oras na
mahanap natin ang protegee ng
tatay mo na pumapatay rin sa tuwing hatinggabi."
Ziggy was dad's protegee. Dad was grooming him to be just like him-- a kiling
machine, a psychopath. Now
that he's gone...
"Makikita ko na ba ang mga magulang ko?" Tanong ko.
Matagal bago nagsalita si Webb, parang nag-isip muna siya ng maigi.
www.ebook-converter
"Kendra, may taong pumuprotekta sayo mula sa katotohanan. Someone wanted you to
believe that you still
have your perfect family... i think it wasnt Ziggy." Maalinlangang sambit ni Webb
kaya naiyuko ko na lamang
ang ulo ko at napapikit.
Si Kuya...
Maari kayang si Kuya ang gumagawa nito?

Hindi sinabi ni Ziggy kung siya nga ba ang pumatay kay Paige. Ni hindi niya ito
binanggit. Paige was killed
because of what she said. Hindi kaya-"Kilala mo ba sino si Hadley?"
Napadilat ako sa tanong ni Webb. Si Hadley...
"Ang sulat ni Kuya..." Nautal ako. Napakalaki kong tanga dahil ngayon ko lang
naalala ang sulat.
"Anong sulat?" Kunot-noong tanong ni Webb.
"Kuya left me a letter. He told me not trust anyone! He told me to look for Hadley
because he can help me."
Hindi ko maiwasang mataranta. Ewan ko ba pero bigla akong kinabahan.
"If your brother's dead---"
"Uhm Guys..."
P 27-4
Magkasabay kaming napatingin ni Webb sa bahagyang nakabukas na pinto at nakita
namin si Tate. Kanina pa
ba siya diyan? Narinig niya kaya ang usapan namin?
"Tate may kilala ka bang Hadley?" Tanong ni Webb.
"Hadley?" Mahinang sambit ni Tate at dahan-dahan siyang umiling.
"Mauna na nga pala akong umuwi. Webb pwede bang pahiram ng motorsiklo mo? Promise
ibabalik ko
bukas." Walang emosyong pakiusap ni Tate.
"Tate its 3am at umaambon pa. Just stay here." Giit ko ngunit umiling lang ulit
siya.
"I just need to get something. Stay here with Webb." Paalam niya at bigla na lamang
naglakad palayo kaya
agad ko siyang hinabol.
"Tate!" Sigaw ko kaya napako siya sa kinatatayuan. Nakita kong kumurba ang isang
ngiti sa mukha niya at
bigla na lamang niya akong niyakap.
"Whatever happens will still be bestfriends. No matter how fucked up our families
are, we'll stay friends.
Sasamahan kita sa pag-uwi sa totoo mong pamilya, just let me go home first okay?
I'll be back." Bulong niya
sa akin kaya tumango na lamang ako at niyakap siya ng mahigpit.
www.ebook-converter
"You are the best friend ever." Panglalambing ko sa kanya.

"I'm not. You are." Giit niya at ngitian ako.
Wala kaming magawa ni Webb kundi hayaan na lamang siyang umuwi sa bahay nila.
Siguro hinahanap nadin
siya sa kanila. Her family needs her more right now.
---------
Tate
Ipinarada ko ang motorsiklo at tiningnan ko ang dumating na message mula sa kanya.
"Dont go there. Magkita tayo sa coffee shop."
Ibinalik ko ang cellphone sa bulsa ko at kinuha ang hairpin sa buhok ko. Hindi ko
sinunod ang sinabi niya at
pumasok ako sa building kung saan naroroon ang apartment niya. Hindi ako mapakali,
alam kong masamang
pagduduhan siya pero kailangan kong gawin to para sa ikapapanatag ng isipan ko.
Tahimik ang paligid ng apartment. Iilan lang ang mga nakatira dito at halos ang
lahat ay tulog na kaya naman
hindi na ako nagdalawang isip na buksan ang nakalock na doorknob gamit ang hairpin.
Ilang sandali pa ay nakapasok ako sa apartment niya. Ito ang unang pagkakataon na
nakapasok ako rito kaya
naman hindi ko maiwasang manibago lalong-lalo na nang makita kong may takip na mga
masking tape ang
bawat gilid ng pinto at bintana.
Napatakip ako sa ilong ko. May naaamoy akong nakasusulasok. Ito ang
pinakanakakadiring naamoy ko sa
P 27-5
buong buhay ko. Ito siguro ang dahilan kung bakit may masking tape sa paligid. Ano
ba ang nandito?
Dala ng kyuryosidad ay dahan-dahan akong naglakad. Iisa lang ang kwarto dito kaya
naisipan kong buksan
ito. Napakadilim ng paligid kaya kinapa-kapa ko ang switch ng ilaw sa dingding.
Pagkabukas ko ng ilaw ay gulat na gulat ako sa nakita. Nananaginip lang ba ako?
Totoo ba talaga to?
Tuluyang pumatak ang luha ko nang mapagtanto ko kung sino ang nasa daan-daang
litratong nakadikit sa
dingding. Napahawak na lamang ulit ako sa bibig ko.
Bakit mayroon siyang mga litrato ni Kier?
Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto at halos manlambot ang mga paa ko nang
makita ko ang isang
malaking baul na nakasara sa dulo ng kwarto. Napapalibutan ito ng mga kandilang
hindi nakasindi at mga
lantang bulaklak. May mga langaw na nagliliparan sa ibabaw nito na indikasyong dito
nanggagaling ang
naaamoy ko.
Dahan-dahan akong naglakad palapit dito habang nakatakip ang isang kamay sa bibig
ko.
Kahit na nanginginig ang mga kamay ko ay dahan-dahan kong kinuha ang picture frame
na nakapatong sa
ibabaw ng baul. Pumatak ang luha ko sa nakangiting mukha ni Kier....
www.ebook-converter
Binitawan ko ang picture frame. Maging ang labi ko ay nanginginig narin kaya
napakagat na lamang ako dito
habang pinipigilan ang sarili kong humikbi. Napahawak ako sa takip ng baul. May
pagdadalawang-isip sa
utak ko pero kailangan kong gawin to...
Nang tuluyan ko itong buksan ay agad na bumulaga sa akin ang higit na mas
masangsang at nakasusulasok na
amoy. Tuluyan akong napasuka nang mapagtanto ko kung ano ang laman nito--Ang
naagnas at inuod ng natira
sa bangkay ni Kier.
Napatili ako ng paulit-ulit habang humahagulgol. Hindi ko alam kung ano ang mas
masakit, ang katotohanang
siya talaga ang mahal niya at hindi ako o ang katotohanang masama siyang tao...
Nataranta ako. Dali-dali kong kinuha ang cellphone ko ngunit sa sobrang panginginig
ng kamay ko ay
nabitawan ko ito.
"Diba sabi ko sayo wag kang pumunta dito?!"
Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang boses niya. Lalong tumindi ang
nararamdaman kong kaba at
takot kaya napahawak na lamang ako sa bibig ko habang humahagulgol.
Bigla akong nakarinig ng isang malakas na putok. Nakita kong saglit na lumiwanag
ang buong kwarto.
Dahan-dahan akong humarap sa kanya at kasabay nito ang pag-agos ng malapot na

likido mula sa bibig ko.
Nasalo ko ang ilan sa mga ito kaya tiningnan ko ang kamay ko. Dugo --napakaraming
dugo.
Tiningnan ko siya. Pinagmasdan ko ang mukha niya.
So this is how it feels like to betrayed be the very person you love the most.
P 27-6
It hurts.
The person i'd take a bullet for was behind the trigger.
"Sorry Mary Tate. This is what you get for being such a stupid bitch..."
"Joey..." Napasinghap na lamang ako.
END OF CHAPTER 26
K's Note : Hehehehehehehe >:) Sorry kung waleyyy T^T
Thanks for reading!
Vote and Comment <3
MARY TAAAATTTEEEE : (((((((((( YAWAAAA HAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHHA PUTANGINANG BAKLA
www.ebook-converter
P 27-7
Chapter 27 : { Love hurts }
34.1K 1.6K 730
by Serialsleeper
27.
Love hurts.
Tate
Kapag mahal mo ang isang tao, nakahanda mong gawin ang kahit na ano --kahit na ang
magbulag-bulagan
man. Freshmen pa lamang kami nila Kendra ay napapansin ko na ang paghanga ni Joey
kay Kier. Sa tuwing
may basketball game si Kier, parati siyang naroroon para magbigay ng tubig at lakas
ng loob dito. Tinalo pa
nga niya kaming mga babae sa lakas ng tili niya. Ito ang dahilan kung bakit ko siya
inaasar na bakla kahit
noon pa man...
Nang magka-girlfriend si Kier, nakita ko kung gaano siya nasaktan. Unti-unti, ang
awang naramdaman ko sa
kanya ay nagbago bilang isang pagmamahal.
Yung mga katagang 'everything happens for a reason', akala ko mapapatunayan ko na
'yon. Lugmok na
lugmok ako nang mabaril si Kendra, kung tutuusin para akong nawalan ng kaibigan
kasi walang
kasiguraduhan kung magigising pa ba siya pero hindi ako iniwan ni Joey. Siya lamang
ang umalo sa akin at
nagparamdam saking hindi ako nag-iisa. Simula noon ay naging napakalapit namin sa
isa't-isa, parati ko
siyang sinasama sa tuwing binibisita ko si Kendra sa ospital. Araw-araw na nasa
ospital si Kier at
binabantayan si Kendra kaya naman parati rin kaming nagkakasama.
www.ebook-converter
Napansin ko ang tuluyang pagiging malapit na mag kaibigan nila Joey at Kier.
Nagbulag-bulagan ako kasi
naniniwala kong ako ang mahal ni Joey at kailanma'y hindi na niya gugustuhin ulit
si Kier kasi may kasintahan
na ito. Akala ko tinanggap na niya. Akala ko nakatatandang kapatid nalang ang
tingin ni Joey kay Kier pero
mali ako...
Alam kong masama pero sa totoo lang ay nakaramdam ako ng katiting na ginhawa sa
pagkamatay ni Kier kasi
sa wakas mawawalan na ako ng kaagaw sa pagmamahal niya. Akala ko sa wakas, masosolo
ko na ang
atensyon niya.
Mali pala ako...
Natakot ako nang marinig kong binanggit nila Kendra at Webb si Hadley kanina. Iisa
lang ang kilala kong
Hadley at ito ay si Joey. Ito ang middle name niya at parati niya itong ginagamit
na alyas sa tuwing nagdadrag racing kami.
"Joey... Joey bakit?" Muli akong napaubo ng dugo. Sinubukan kong gumapang palayo sa
kanya ngunit hindi ko
na kayang igalaw pa ang nanginginig kong mga braso.
Niluhod niya ang isang tuhod at marahas na hinawakan ang magkabila kong pisngi.
Hindi na ako nakaramdam
ng sakit sa ginawa niya.
P 28-1
"Bakit?!" Pinanlisikan niya ako ng mga mata, "Kayo ng pamilya mo ang may dahilan
kung bakit namatay si
Kier! Pinatay niyo na nga si Kier, sinisira niyo naman ang pamilya niya!"
Wala akong ibang makita sa mga mata niya kundi poot, nagngi-ngitngit siya sa galit.
Wala na ang mga mata ng
taong minahal ko.
"Mahal kita..." Napaiyak na lamang ako habang iniinda ang matinding kirot sa loob
ng katawan ko. Parang
may kung anong nakabara sa dibdib ko, nahihirapan akong huming kaya napasinghap
ulit ako.
Binitawan ako ni Joey kaya muli akong bumagsak sa sahig. Bahagya kong iniangat ang
ulo ko kaya naman
tumulo sa sahig ang napakaraming dugo mula sa bibig ko.
"Ni minsan ba..." Napahikbi ako habang pinupunasan ang dugo sa labi ko, "Ni minsan
ba minahal mo ako?"
Halos wala nang lumabas na boses mula sa bibig ko pero sinisikap ko paring
magsalita.
"Hindi ka si Kier..." Walang emosyon niyang sambit. Nakita kong may kinuha siya
mula sa likod ng bulsa
niya, isang kutsilyo. Isang maliit ngunit napakatalim na kutsilyo.
Nararamdaman ko na ang panghihina ng katawan ko. Nahihirapan na akong huminga kaya
hindi na lamang ako
gumalaw sa pagkakahiga at napatitig na lamang sa mukha niya. Bakit ganun? Sa kabila
ng lahat hindi parin
nawawa ang pagmamahal ko sa kanya?
www.ebook-converter
"Stop hurting me..." Mahina kong sambit.
"Ayokong saktan ka. Gusto ko lang namang patayin ka." Bulong niya.
Dahan-dahan siyang yumuko patungo sa akin. Saglit kaming nagkatitigan, siguro ito
na ang huling sandaling
masisilayan ko ang mukha niya kaya dahan-dahan ko na lamang na hinaplos ang pisngi
niya. Nakaramdam ako
ng kirot sa dibdib ko kaya bahagya kong ibinaba ang tingin ko, napapikit na lamang
ako matapos kong makita
ang kutsilyong isinaksak niya sakin.
"Go to hell..." Bulong ko sa kanya.
"I'm already here...." Bulong niya pabalik.
------
Third Person's Pov

Dahan-dahang hinaplos ni Joey ang duguang pisngi ni Tate nang mapansin niyang hindi
na ito humihinga.
Unti-unting namuo ang luha sa mga mata niya at hinalikan ito sa noo.
"Hindi ka na dapat nakialam pa..."
Hindi maika-ikalang kahit paano ay may halaga narin sa kanya si Tate pero sa kabila
nito ay higit na mas
matimbang parin sa kanya ang mapasaya si Kier.
"Joey! Ano yung narinig---" Hingal na hingal ngunit napako sa kanyang kinatatayuan
si Nico. Nanlaki ang
kanyang mga mata at naiwan siyang nakanganga nang makitang hawak-hawak pa ni Joey
ang walang buhay na
P 28-2
katawan ni Tate.
"Nico sabi ko kotse ka lang!" Galit na galit na sigaw ni Joey na gaya ni Nico ay
gulat din.
Halos hindi makapagsalita si Nico. Napatingin siya sa paligid, bakas ang
pagkagulantang pagkabahala sa
mukha niya nang makita ang mga litrato ni Kier na nakadikit sa buong kwarto at pati
narin ang naagnas nitong
bangkay na nasa ngayo'y nakabukas ng baul.
Muling ibinalik ni Nico ang tingin sa pinsang si Joey na hawak-hawak parin ang
kutsilyong ibinaon sa dibdib
ni Tate.
"W-what did you do?" Nauutal na sambit ni Nico na nanginginig ang mga labi. Hindi
ito makapaniwala sa
nakikita.
"Nico please dont tell anyone! Please parang-awa mo na, hindi ko sinasadyang
patayin si Tate. Tinangka niya
akong saktan!" Pagmamakaawa ni Joey at nagsimulang umiyak na para bang isang bata.
"Joey anong ginagawa mo?!" Muling sigaw ni Nico at lumapit sa pinsan. Hindi na siya
nakapagpigil at agad
niyang hinawakan ng marahas ang magkabilang kwelyo nito.
Ilang sandaling nagkatitigan ang magpinsan. Nanlisik ang mga mata ni Nico nang
bigla na lamang tumawa si
Joey.
www.ebook-converter
"Damn it! I'm sorry bro, I just cant take you seriously." Humahangos na sambit ni
Joey habang pinupunasan
ang luha sa kanyang pisngi. Huminga siya ng malalim atsaka nawala ang ngiti sa
mukha niya.
"Joey..." Mahinang sambit ni Nico habang nakakunot ang noo.
Muling tiningnan ni Joey sa mga mata ang pinsan, "Ako ang taong kinatakutan ninyo.
Ako ang nagbanta sa
inyong lahat na oras na may magsabi kay Kendra ng totoo ay papatayin ko kayo. I
just killed the mayor and
made it look like a suicide. I just killed her niece too which happens to by my
girlfriend," Bahagyang yumuko
si Joey at pinagmasdan si Tate. Kumurba ang isang ngiti sa mukha niya at muling
humarap kay Nico, "I was
the son of a bitch who killed Paige too by the way. She was such a bitch to Kendra
so I murdered her and cut
off her tongue." Buong pagmamalaking pag-amin ni Joey.
Nanlaki ang mga mata ni Nico at unti-unting tumulo ang luha mula sa mga mata niya.
Sumiklab ang galit niya
at hindi na niya napigilan pang suntukin ang pinsan kaya agad itong bumagsak sa
sahig.
"Nice punch bro but you could do better than that." Panghahamon ni Joey habang
hinihimas ang mukha.
Napasigaw si Nico sa galit at dali-dali niyang sinugod ang pinsan at makailang ulit
itong tinadyakan at
pinagsusuntok. Hindi lumalaban si Joey, tinatanggap niya lang ang bawat suntok at
sipa habang nakangiti.
"Tapos ka na?" Tanong ni Joey habang pinupunasan ang dugong tumulo mula sa kanyang
ilong at noo. Halata
sa kilos at pananalita niya ang panghihina dulot ng bugbog na tinamo ngunit taas-
noo parin siyang ngumiti sa
pinsan.
Umiiyak na napasigaw si Nico. Galit na galit parin ito at hindi niya matanggap na
ang sariling kadugo pa ang
mananakit sa taong mahal niya.
P 28-3
Huminga ng malalim si Joey. Napangiwi siya sa sakit nang hawakan niya ang sikmurang
pinaka-tumanggap ng
sipa. "Damn it Nico, I think you broke some of my ribs." Mahina nitong sambit
habang dahan-dahang
kinukuha ang baril sa bulsa.
Nagulat si Nico nang makitang may hawak-hawak nang baril ang pinsan ngunit mas
nagulat siya nang iniabot
niya ito sa kanya.
"Damn it Nico. take it, shoot me." Giit ni Joey at dahan-dahang tumayo kahit na
nahihilo pa. Muli niyang
iabot ang baril kay Nico.
Nanginginig ang mga kamay ni Nico nang mahawakan niya ang baril. Pulang-pula na ang
kanyang mga mata at
mukha nang dahil sa matinding galit. Unti-unti niyang itinutok ang baril sa
direksyon ni Joey habang lumuluha.
"Thats it Nico. Shoot me first." Nakangiting sambit ni Joey. Walang kahit na anong
bakas ng takot sa mukha
niya. Imbes na lumayo ay lumapit pa siya sa nguso ng baril. Itinaas niya ang hawak
na baril ni Nico at
itinutok ito sa kanyang sariling noo at napapikit.
"Demonyo ka." Nanggagalaiting sambit ni Nico. Panay ang pag-agos ng luha niya
habang nakatutok ang baril
sa noo ni Joey. Nanginginig ang kanyang mga kamay, dahan-dahan niyang ipinatong ang
daliri sa gatilyo.
Pigil ang hininga ng dalawa.
Sumigaw si Nico, inasahan ni Joey na babarilin na siya nito ngunit nagulat siya
nang wala siyang
maramdamang sakit. Dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata at nakita niya si Nico
na nakaupo sa sahig
habang umiiyak. Sa kabila ng lahat ay hindi parin magawa ni Nico na barilin ang
sariling pinsan.
www.ebook-converter
Napangiti si Joey at umupo rin sa harapan ni Nico.
"See this is why we're different Nico. Hindi mo kayang pumatay ng kadugo pero ako,
kayang-kaya ko."
Kinuha ni Joey ang baril na nasa sahig kaya napapikit na lamang si Nico.
"This is for breaking Kendra's heart. Dapat matagal ko na tong ginawa." Walang ano-
ano'y bigla na lamang
kinalabit ni Joey ang gatilyo ng baril na nakatutok sa ulo ni Nico.
Sa isang iglap ay bumulagta sa sahig ang ngayo'y wala nang buhay na katawan ni
Nico. May butas sa kanyang
ulo na dulot ng bala kaya naman nagkalat rin sa sahig ang napakaraming dugo at utak
nito. Lalong sumama ang
amoy ng paligid nang dahil sa nangyari kaya napatakip na lamang si Joey sa kanyang
bibig.
Naglakad si Joey papalapit sa pinsan, hindi alintana ang utak nitong naaapakan.
Hindi nito mapigilang mapaiyak habang pinagmamasdan ang bangkay nito.
END OF CHAPTER 27
K's Note : Thank you po sa inyong lahat na patuloy na nagbabasa. Sana kahit papaano
ay nagustuhan niyo
parin. hihihi :)
Thanks for reading <3
Vote and Comment <3
P 28-4
NICCCCCCCOOOOOOOO!! TAKBO! MARATHON!
www.ebook-converter
P 28-5
Chapter 28 : { The beginning of the end } Part 1 of 2
34.8K 1.6K 602
by Serialsleeper
28.
The beginning of the end
Third Person's Pov
Nagising si Priscilla nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya. Napatingin
siya sa paligid at nakita
niyang umaga na pala. Napatingin siya sa kama at nakita niya si Tobi na mahimbing
na natutulog sa kabila ng
tinamong mga bali sa buong katawan. Lumapit si Priscilla at hinimas ang noo nitong
may benda pa.
"Dude wake up already..." Mahinang sambit ni Priscilla. Kahit papaano ay naibsan
ang kaba niya dahil ayon
sa mga doktor ay maayos na daw ang lagay nito at hihintayin nalang na magising.
Muling tumunog ang cellphone niya. Tumatawag na naman ang mga magulang niya kaya
lumabas na lamang
siya upang sagutin ito.
Ilang minuto matapos lumabas si Priscilla ay tahimik na pumasok sa loob ng kwarto
ang ama ni Tobi na may
dala-dalang isang malaking unan.
www.ebook-converter
Lumapit ito sa anak na mahimbing na natutulog at saglit na pinagmasdan ang mukha

nito.
"Its about time I get rid of you for good Tobi..." Mahinang niyang sambit at dahan-
dahang tinanggal ang
oxygen mask sa mukha nito.
Tatakpan na sana niya ng unan ang mukha ni Tobi nang bigla na lamang gumalaw ang
labi nito.
"Dad...."
Nanlaki ang mga mata ng ama ni Tobi nang makitang nagigising na ang anak na
itinuring niyang sakit sa ulo at
perwisyo. Walang ano-ano'y agad niyang tinakpan ng unan ang mukha ni Tobi.
Sinubukan ni Tobi na
magpumiglas ngunit hirap siya dahil sa mga cast na nakakabit sa kanyang mga paa at
kamat. Pahigpit ng
pahigpit ang pagkakatakip ng ama niya kaya unti-unti ay nahirapang huminga si Tobi.
Subukan man niyang
sumigaw ay hindi na magawa.
-----
Kendra
"Ba't di ako sinasagot ni Tate?" Hindi ko maiwasang mainis. Kanina ko pa siya

tinatawagan gamit ang
cellphone ni Webb pero ayaw niya talagang sumagot. Ewan ko ba pero bigla akong
kinabahan, wala naman
sigurong nangyaring masama sa kanya.. hindi... imposible napa-praning lang ako.
Lulan ng kotse ni Webb ay nagpunta kami sa ospital upang bisitahin si Tobi. Hindi
namin maiwasang mag-
P 29-1
alala kasi pakiramdam namin kami ang may kasalanan nito.
Nasa corridor pa lamang kami ng ospital ay nakita na namin si Priscilla na may
kausap sa cellphone.
Nakakaawa siyang tingnan kasi suot-suot parin niya ang duguan niyang ball gown at
halatang hindi pa siya
nakakapahinga ng maayos. Malayong-malayo sa Princilla na it girl ng school.
Ibinaba ni Priscilla ang cellphone ng makita kami.
"Kamusta na siya?" Tanong ko kay Priscilla.
"He's in stable condition. Sabi ng doctor, ano mang oras ay magigising na siya."
Kahit papaano ay nakahinga
kami ng maluwag ni Webb sa nalaman.
"Anong nangyari?" Tanong ko ulit.
"My uncle hired your dad to kill me. Papatayin na niya sana ako kaso niligtas ako
ni Tobi kaya muntik siyang
mapahamak." Nanlulumong sambit ni Priscilla. We're not friends but I feel bad for
her, I cant help but to hug
her.
"Umuwi ka nalang muna tutal nandito ang daddy ni Tobi." Sabi pa ni Webb kaya agad
na nakunot ang noo
Priscilla.
www.ebook-converter
"Tobi's dad? hindi ko siya nakikitang pumasok dito?" Naguguluhang sambit ni

Priscilla. Nagtaka ako nang
muli na namang natahimik si Webb. Kinakabahan ako sa tuwing nag-iisip siya,
pakiramdam ko kasi may
masama na namang mangyayari.
"Who wanted to kill Tobi?" Walang emosyong sambit ni Webb kaya napaisip kaming
tatlo.
"Uncle was last in the first list pero kagabi lang sila nagkakilala. Pero close
friends ang daddy ni Tobi at si
uncle baka--" Nanlaki ang mga ni Priscilla. Nagulat kami nang bigla na lamang
siyang nagtatakbo papunta sa
isang kwarto kaya agad namin siyang sinundan.
Pagbukas ni Priscilla sa pinto ay gulat na gulat kami sa nadatnan. Kitang-kita
namin ang isang lalaking
nakatayo sa harapan ni Tobi at tinatakpan niya ito ng unan sa ulo para wag
makahinga.
Walang ano-ano'y bigla na lamang tinanggal ni Priscilla ang suot niyang stilletos
at itinapon ito ng ubod ng
lakas sa lalaki. Tinamaan ito sa ulo kaya naman agad siyang bumagsak sa sahig ng
walang malay habang
duguan ang ulo.
"Aray." Mahinang sambit ni Webb.
Aray nga. Makapal yung binatong sapatos eh tapos head shot pa.
"Tobi okay ka lang?!" Napasigaw si Priscilla at daling kinuha ang unan na

nakapatong sa mukha ni Tobi.
Napasinghap si Tobi habang hinahabol ang hininga. Kitang-kita namin ang pamumula ng
mukha niya. Siguro
kung nahuli kami ng dating baka tuluyan na siyang nalagutan ng hininga.
Tiningnan ko ang mukha ng lalaking nasa sahig, gulat na gulat ako nang makita kong
ama niya ito.
P 29-2
Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Tobi at sa unang beses ay nakaramdam ako ng
matinding awa sa kanya
nang makita kong umiiyak siya. Labis siyang nasasaktan sa katotohanang gusto siyang
patayin ng sarili niyang
ama.
Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.
Naalala ko ang sarili ko kay Tobi. Gaya niya ay tinraydor din ako ng mga taong
malapit sa akin.
Masyado nang mabigat ang nararamdaman ko kaya lumabas nalang muna ako sa kwarto at
kumuha ng kape
mula sa vending machine.
"Hey are you okay?" Hindi ko namalayang hinabol pala ako ni Webb.
"Lets be honest, I'm never gonna be okay." Pag-amin ko at ngumiti na lamang.
"You're with me, you are going to okay." Giit ni Webb.
"It's you who wont be okay as long as you're with me Webb. I'm monster prone."
Niyakap ko siya tinapik ko
ang balikat niya, "Maraming salamat sa lahat ng tulong mo sakin pero sa tingin ko
mas mabuti kung lalayo ka
sa akin. Umalis ka na ng Redwood. Kung sakali ngang buhay ang kuya ko, hindi ako
pwedeng umalis dito.
Kailangan niya ako." Giit ko.
www.ebook-converter
"What if your brother's dead?" Tanong pabalik ni Webb.
Saglit akong naisip pero wala akong mahanap sa tanong niya kaya ngumiti na lamang
ulit ako at naglakad
palayo. Nakita kong bumukas ang elevator na pababa kaya agad akong pumasok dito.
Sumunod parin sa akin
si Webb kaya napasandal na lamang ako dulo nito.
"I'm not leaving you alone here." Giit niya habang nakaharap sa akin.
"I dont want to be saved anymore. This is my brother and he---" Natigil ako sa
pagsasalita nang may
pumasok sa elevator na dalawang nurse at nagtutulak sila ng isang pasyenteng
nakahiga sa kama. Bigla akong
kinilabutan nang mapagtanto kong hindi pala ito isang pasyente ngunit isang
bangkay. May takip ng puting
tela ang katawan at mukha nito pero kahit ganun ay hindi parin ako kumportableng
makasabay ito sa elevator.
Lalabas sana ako ng elevator pero nakatayo si Webb sa harapan ko at wala na akong
ibang dadaanan kasi
nasa gilid ko na ang bangkay. Wala na akong ibang magawa pa nang sumara ang pinto
ng masikip na elevator.
[ Theme song on your right. Just click to play ]
Muli akong napatingin kay Webb, " This is so uncomfortable." Mahina kong sambit
sabay turo ng bangkay na
nasa gilid ko lang.
"Just cover your mouth and look away." Bulong ni Webb sa akin.
Eh kung siya kaya ang mag look away. Ang awkward kasi ang sikip na nga namin dito
sa elevator at
nakaharap pa siya sa akin.
Napansin kong parang may dumampi sa paanan ko kaya dahan-dahan akong napayuko.
Napapitlag ako nang
P 29-3
makita kong nalaglag pala mula sa kama ang kamay ng bangkay at nakalaylay ito sa
gilid ko. Lalo akong
kinilabutan pero hindi ko parin maalis ang tingin ko sa kamay nito.... Parang
pamilyar.
"Ken I said dont look." Giit ni Webb pero hindi ko siya pinakinggan.
Tinitigan ko ng maigi ang suot na bracelet ng bangkay. Tuluyan akong nakaramdam ng
matinding kaba nang
maalala ko kung sino ang kilala kong may ganitong bracelet.
"Kendra bakit?" Tanong ni Webb.
Hindi ko namalayang nagsimula na pala ulit na manginig ang mga kamay ko. Pilit kong
pinipigilan ang luha ko
at nilalakasan ang loob ko pero patindi na ng patindi ang takot ko. Pabilis na ng
pabillis ang tibok ng puso ko.
Humarap ako sa bangkay. Napasinghap ako. Dahan-dahan kong kinuha ang telang
nakatakip sa bangkay...
"Tate?"
Tuluyang nanlambot ang mga paa ko nang tuluyan kong masilayan ang mukha ng bangkay
sa likod ng tela.
Kamukhang-kamukha ito ng bestfriend ko pero ang nakikita ko ngayon ay isa nang
malamig na bangkay.
Walang kakulay-kulay ang mukha niya. Nakapikit lamang siya, hindi gumagalaw at ni
hindi humihinga.
"Hindi.." Napailing-iling ako. "Hindi to si Tate diba?!"
www.ebook-converter
Napatingin ako kay Webb. Imbes na magsalita ay niyakap niya lang ako. Nagpumiglas
ako mula sa
pagkakayakap niya at hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni Tate.
"Gumising ka! Tate parang awa mo na gumising ka!" Sigaw ako ng sigaw habang
humahagulgol. Niyakap ko
siya, napakalamig na niya at hindi ko na naririnig ang pagpintig ng puso niya.
Paulit-ulit kong tinapik ang
pisngi niya. Siguro magigising siya kung gagawin ko ito. Hindi siya pwedeng
mamatay.
"Kendra tama na! Wala na siya!" Muli akong niyakap ni Webb pero hindi ko maialis
ang tingin ko sa mukha
ni tate.
"Whatever happens will still be bestfriends. No matter how fucked up our families
are, we'll stay friends.
Sasamahan kita sa pag-uwi sa totoo mong pamilya, just let me go home first okay?
I'll be back."
Lalo akong napahagulgol nang maalala ko ang mga sinabi ni tate. Nangako siyang
babalik siya. Paano niya
ako nagawang iwan?
END OF PART 1 OF 2
K's Note : Had to cut this. Too much feels. kfy. hehehehehe.
TOBBBBBBBIIIIIIII!?? Oh damn ??
P 29-4
Chapter 28 : { The beginning of the end } Part 2 of 2
35.1K 1.6K 420
by Serialsleeper
28.2
The beginning of the end.
Kendra
Wala akong ibang magawa kundi umiyak. Maya't-maya akong napapasigaw sa pag-asang sa
pamamagitan nito
ay maiibsan ang sakit na nararamdaman ko pero balewala kasi habang tumatagal,
patindi ng patindi ang
nararamdaman kong sakit. Para akong pinapatay.
Kahit pumikit ako, ang mukha ni Tate ang nakikita ko.
Sana panaginip lang to. Sana isa lang 'tong masamang panaginip at magigising ako sa
katotohanang buhay pa
ang bestfriend ko.
"Hahanapin natin ang gumawa nito kay Tate at pagbabayarin natin siya. Kailangan
mong maging matatag."
Giit ni Webb at pinasandal ako sa balikat niya kaya napapikit na lamang ako.
www.ebook-converter
Kailangan kong maging matatag para kay Tate.
Pagbabayarin ko ang demonyong gumawa sa kanya nito....
Huminga ako ng malalim at tumayo. Pinunasan ko ang luha mula sa mga mata ko at
inikuyom ang kamao.
"I'll just go to the bathroom." Paalam ko kay Webb ngunit bigla na lamang siyang
tumayo. "Alone. I need to
be alone." Giit ko at agad akong naglakad palayo.
Imbes na dumiretso sa banyo ay naglakad ako palabas ng ospital. Isa lamang ang
kilala kong maaring may
pakana o gumawa nito sa kanya--Ang demonyong ama ni Kuya Kier. Humanda siya,
pagbabayarin ko siya sa
mga ginawa niya sa amin lalong-lalo na kay Tate.
"Kendra?" Natigil ako sa paglalakad sa parking lot nang may marinig akong pamilyar
na boses. Sinundan ko
ito ng tingin at nakita ko si Joey na papalabas sa kanyang kotse.
"Joey..." Hindi ako halos makapagsalita. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa
kanyang wala na si Tate.
Alam ko kung gaano niya ito kamahal. Tiyak masasaktan siya...
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya sa akin.
"Joey si Tate... Wala si Tate." Nautal ako, ni hindi ko magawang tingnan siya sa
mga mata. Umasa akong
iiyak siya at masasaktan pero laking gulat ko dahil tumango-tango lamang siya.
Malayo sa inaasahan ko.
"Sumama ka sakin. Kailangan na kitang maialis dito." Nagtaka ako nang bigla na
lamang niyang hinigit ang
braso ko papunta sa kotse niya.
P 30-1
"Teka sandali saan tayo pupunta?" Tanong ko bago ako sumakay sa kotse niya.
"Kendra bago mamatay ang kuya mo ay ipinagkatiwala ka niya sa akin. Ipinangako ko
sa kanyang ilalayo kita
dito at hindi kita hahayaang masaktan." Tiningnan niya ako sa mga mata habang
nagsasalita. Nakaramdam ako
ng awa sa kanya nang makita ko ang pangingilid ng luha niya.
"I-ikaw ba si Hadley?" Tanong ko. Nang tumango siya ay sumakay na lamang ako sa
kotse niya.
Pinagkatiwalaan siya ni Kuya. Kung buhay nga si Kuya, siguradong alam niya kung
nasaan ito.
Walang ano-ano'y bigla na lamang pinaandar ni Joey ang sasakyan.
"Kendra!!!"
Nagulat ako nang makita ko si Webb mula sa side mirror. Tumatakbo siya na para bang
hinahabol kami.
"Damn it. I should've got rid of him too."
Nanlaki ang mga mata ko nang marinig kong nagsalita si Joey. Napatingin ako sa
kanya, at mas lalo akong
nagulat nang kinabig niya ang manibela paatras.
"Joey anong ginagawa mo..." Bigla akong kinilabutan nang bigla siyang ngumisi.
www.ebook-converter
"Getting rid of something..." Tipid niyang sagot at napatingin sa kanyang side

mirror.
Mali.. May mali...
"Webb get out of the way!" Sumigaw ako sa abot ng makakaya ko. Kitang-kita kong
napatakbo si Webb nang
mapansin niyang sasagasaan siya ni Joey nang paatras. Nagawa ni Webb na makapagtago
sa ilan sa mga
kotse kaya naman itinigil ni Joey ang pag-atras at nagmaneho na lamang palayo.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Napasigaw ako pero hindi siya sumagot. Sa
halip ay binilisan lamang
niya ang pagmamaneho. Natakot ako sa bilis ng pagpapatakbo niya kaya agad akong
nagsuot ng seatbelt at
napahawak ako sa taas.
"Hadley nasaan ang kuya ko?! Dadalhin mo ba ako sa kanya?!" Sa sobrang lakas ng
pagmamaneho niya ay
sumisigaw ako para lang magkarinigan kami.
"Look your brother's dead! Kinuha ko ang bangkay niya kaya walang laman ang ataul
niya. Makinig ka
Kendra, kung mahal mo ang kuya mo ay hindi ka na aangal. Ilalayo kita dito sa
Redwood, mamumuhay ka ng
mag-isa. Kakalimutan mo ang lahat ng mga nalaman mo. Iisa lang ang pamilya mo at
ito ay ang mga Villegas.
Naiintindihan mo ba ako?!"
Lalo akong naguluhan dahil sa sinabi niya. Nakakatakot siya. Parang hindi siya yung
Joey na kaklase at
naging kaibigan ko narin.
"Joey anong ibig mong sabihin?" Tuluyang naglabasan ang mga luhang kanina ko pa
pinipigilan. Patay na nga
talaga ang kuya ko...
P 30-2
"Truth is I love your brother Kendra. I always have and I always will. Kitang-kita
ko ang pagdurusa niya
noon. Kahit masakit sa kanya ay ginawa niya ang lahat para lang maibalik ka sa
totoo mong pamilya.
Namatay siya ng dahil dun! Kendra kilala ko ang kapatid mo, ito ang gusto niya.
Deep inside ito ang gusto
niya, ang manatili kayong pamilya sa isipan at puso mo!"
Napahawak na lamang ako sa bibig ko.
Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko. Pakiramdam ko mabibingi ako.
Totoo ba talaga tong naririnig ko? mahal niya si Kuya? Paano si Tate?!
"Bago siya namatay, tinawagan niya ako. Nakiusap siya sa aking alagaan kita at
siguraduhin kong wag kang
masasaktan oras na magising ka. Kendra pinoprotektahan kita mula sa kanila kaya
sana wag nang matigas ang
ulo mo."
Ibig sabihin... All along siya ang pumoprotekta sa akin.
Siya ang pumatay kay Paige...
Siya ang nagbanta sa lahat...
Ito pala ang dahilan kung bakit niya ako binigyan ng Tazer para protektahan ang
sarili ko. Ito pala ang dahilan
kung bakit nag-aalala siya sa akin.
www.ebook-converter
"K-kasabwat mo si Ziggy?" Nauutal kong sambit.
"Hindi. Sa katunayan pinatay ko siya para sayo. Matagal ko na siyang hinahanap.

Alam ng kuya mo na may
protegee ang daddy mo hindi niya lang alam kung sino. Hindi nalama ng kuya mo kung
sino ito kaya
ipinagpatuloy ko ang nasimulan niya."
Bigla kong naalala ang pagbaril niya kay Ziggy...
Ginawa niya ito para kay Kuya...
"Kendra! Kendra stop the car!" Muli akong napatingin sa side mirror ng sasakyan
nang muli kong marinig ang
boses ni Webb. Sinundan pala kami ni Webb sakay ng sasakyan niya.
"Joey stop the car! stop the car!" Paulit-ulit kong sigaw sa kanya ngunit imbes na
huminto ay mas binilisan
lang niya ang pagmamaneho.
"Bingi ka ba Kendra?! Masasaktan ang kuya mo oras na bumalik ka sa totoo mong
pamilya! Kailangan kitang
mailayo dito! Tatapusin ko ang nasimulan ko!" Nanggagalaiti niyang sigaw.
"Joey tama na! Wala kang mapapala sa ginagawa mo! Stop the car!" Giit ko.
"Walang mapapala?!" Napasinghal siya at bahagyang tumawa, "Kendra dahil sa ginagawa

kong to,
mamahalin na ako ng kuya mo! Sa wakas Kendra mamahalin na niya ako! Naririnig ko
siya sa isipan ko!
Parati niyang sinasabi sa akin na mamahalin niya ako! Patay na yung putanginang si
Macy kaya ako na ang
mamahalin niya! 'Wag kang humadlang sa pagmamahalan namin ng kuya mo!"
P 30-3
Napanganga na lamang ako sa narinig. Nababaliw na siya. Muli akong napalingon sa
sasakyan ni Webb.
"Nababaliw ka na! Iisang tao lang mahal ni Kuya at si Ate Macy lang yon! Kahit
kailan hindi ka niya
mamahalin kasi si Ate Macy ang mahal niya!" Giit ko.
"Tumahimik ka!" Napasulyap siya sa akin, napakasama ng tingin na at kitang-kita ko
ang poot sa mukha niya,
"Stop being such a brat! I killed my cousin for you! I killed people for you and
for your family's sake! I even
killed Tate! Tapos yan lang ang igaganti mo sa akin?! Ang kapal ng mukha mo! Kung
tutuusin ikaw ang
dahilan kung bakit namatay si Kier!"
P-pinatay niya si Nico? Pinatay rin niya si Tate?
"I never asked you to kill anyone for us! Sa tingin mo ba masaya si Kuya sa
ginagawa mo?!" Napahagulgol
ako. Hindi ko matanggap na ako na naman ang naging dahilan sa pagkamatay nila.
"Walang hiya ka! Bakit mo
sila dinamay?! Bakit mo dinamay si Tate?!" Hindi na ako nakapagpigil at agad ko
siyang pinaghahampas
gamit ang sarili kong mga kamay.
"Tate's a bitch who deserves to die! Sila ang dahilan kung bakit namatay si Kier!
Wala kang utang na loob!
Sila pa ang kinakampihan mo?!" Sigaw ng sigaw si Joey habang nagmamaneho.
"Tate doesnt deserve to die! It was me who deserves to die you son of a bitch!"
Napatili ako sa sobrang bigat
ng nararamdaman ko. Napakasakit ng mga nangyayari pero higit na mas masakit kasi
walang kwenta ang
dahilan nito.
www.ebook-converter
Natigil ako sa pag-iyak nang makita kong malapit na kami sa bangin kung saan
nalaglag ang sasakyan ni
Kuya--Kung saan siya namatay.
"Mabuti naman at tumahimik ka." Bulalas ni Joey kaya tumango na lamang ako at
ngumiti.
Masyado nang marami ang nadamay sa gulong to. Masyado nang madaming tao ang
nasaktan para sa walang
kwenta nilang mga dahilan. Hindi na'to pwedeng magpatuloy pa. May hanggangan ang
lahat. At para sa
amin... Ito na yon.
"Joey, do you want to be with my brother?" Namamaos na halos ang boses ko.
"Tinatanong pa ba yan?" Saracstic niyang sambit.
Okay... So be it.
------
Third Person's POV
Sa huling pagkakataon ay napalingon si Kendra sa sasakyan ni Webb. Ngumiti ito

habang lumuluha, para
bang nagpapaalam.
"Kendra anong gagawin mo?" Mahinang sambit ni Webb na nagsimula nang kabahan.
Sinusubukan niyang
apakan ang gas para mas bilisan pa ang pagmamaneho ngunit sadyang hindi niya ito
mahabol.
P 30-4
--"Joey let's go to hell." Mahinang sambit ni Kendra habang nakangiti parin.
"Ano?" Mahinang sambit ni joey na naguluhan sa sinasabi nito.
"I said," Humarap si Kendra kay Joey at hinawakan ang manibela. "Lets go to hell."
Sa pagkakasabing ito ni
Kendra ay hindi na siya nagdalawang isip pa. Dali-dali niyang kinabig ang manibela
ng sasakyan papunta sa
bangin.
"Kendra 'wag!" Napasigaw si Joey. Sinubukan niyang kontrolin ang sasakyan upang
'wag itong malaglag
ngunit pursigido si Kendra na ilaglag ang kanilang sinasakyan sa bangin.
--"Kendra!!!" Napasigaw si Webb sa takot nang makita ang mismong pagkalaglag ng

sasakyang lulan nila
Kendra at Joey pababa ng bangin. Inihinto niya ang sasakyan. Wala siyang magawa
kundi maiyak na lamang
habang pinagmamasdan ang aksidente.
END OF CHAPTER 28
K's Note : Yeah its lame, I know. hahahahaha. Kung may tanong kayo or may nalito
kayo na part, ask lang.
hihihi :)
www.ebook-converter
Thanks for reading!
Daaaaaamn Aw, patay na ahahah... end na kasi
P 30-5
Epilogue
44.8K 2.2K 1.7K
by Serialsleeper
Epilogue.
Third Person's point of view.
"Kamusta ka na? Sana masaya ka kahit papaano."
Inilapag ni Webb ang mga bulaklak. Hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot nang
maalala ang mga
nangyari limang buwan na ang nakakaraan. Wala siyang nagawa nang malaglag sa bangin
ang sasakyang lulan
nila Kendra at Joey.
"You like my sister don't you?" Tanong ng isang binatang lulan ng isang wheel
chair.
"Shut up asshole." Pabirong sambit ni Webb at umupo na lamang sa tabi nito.
"Anong klaseng tao ang kapatid ko?" Tanong ulit ng nakababatang kapatid ni Kendra.
Napangiti si Webb nang maalala ang nakaraan, "She's a strong person. Pinagpipilitan
niyang mahina siya
pero ang totoo, matapang siya kasi nakayanan niya ang mga matinding pinagdaanan
niya. Your sister's one of
a kind Javi." Kwento nito sa kapatid ni Kendra na si Javi.
www.ebook-converter
Napansin ni Javi ang lungkot sa mukha ni Webb kaya tinapik niya ang balikat nito.
"You said it yourself Webster, My sister's strong. She'll wake up eventually.

Nakayanan niyang magising
matapos ma-comatose ng three years. Siguro naman kakayanin niya rin 'to ngayon."
Nakangiting sambit ni
Javi habang pinagmamasdan si Kendra na walang malay sa kama. Maraming mga aparato
ang nakakabit sa
kanya na siyang tumutulong sa kanya upang mabuhay.
"Tao po!" Bigla na lamang sumigaw mula sa labas kaya agad na tumayo si Webb at
binuksan ang pinto ng
kwarto ni kendra.
Bumungad sa kanya ang nagtatawanang sina Tobi at Priscilla na kanina pa pala
nagkukulitan.
"Kayo na naman?" Kunot-noong sambit ni Webb.
"Nakaka-intimidate na ba talaga ang kagwapuhan ko?" Taas-noong sambit ni Tobi

habang hinihimas ang baba
niya.
"Kagwapuhan? Excuse me, di hamak naman na mas pogi si Webb sayo! Ang panget mo
kaya!" Giit ni
Priscilla habang nakangiwi kaya agad na nawala ang ngiti sa mukha ni Tobi.
"Break na tayo." Walang emosyong sambit ni Tobi kaya tumawa na lamang si Priscilla.
"Kelan ba naging tayo? Asa ka namang magiging tayo!" Sarcastic na sambit ni

Priscilla habang nakangiti ng
nakakaloko kaya naman agad na napasimangot si Tobi.
P 31-1
"Magsama kayo ni Webb! Kami nalang ni Kendra!" Pagmamaktol ni Tobi at walang ano-
ano'y bigla na
lamang patalon na umupo sa kama ni Kendra.
"Tobi umalis ka nga diyan! Baka may masagi kang kable!" Bulyaw ni Webb. Hihilahin
na sana niya si Tobi
palayo nang bigla na lamang tumunog ang isa mga machine. Napakatinis ng tunog na
ito kaya naman agad
silang nataranta.
"Anak ng Dalandan sorry!" Mangiyak-ngiyak na sigaw ni Tobi nang makitang natanggal
nga niya ang manipis
na hose nakakabit sa loob ng bibig ni Kendra.
"Gago ibalik mo!" Natatarantang sigaw ni Webb na nanlalaki ang mga mata.
"Ibalik mo!" Tili pa ni Priscilla.
"Baka mamatay siya!" Sigaw din ni Javi.
Lalo nataranta si Tobi. Dali-dali niyang hinawakan ang noo ni Kendra, ibabalik na
sana niya sa loob ng bibig
nito ang hose nang bigla na lamang dumilat ang mga mata nito na siyang labis niyang
ikinagulat.
Saglit na nagkatitigan ang gulat na gulat na mga mata nila Kendra at Tobi. Ilang
sandali pang magkasabay
silang napasigaw ng malakas.
www.ebook-converter
"Sheesh, late reaction much?" Nakangiwing sambit ni Priscilla at agad na binatukan

si Tobi kaya natigil ito
sa pagsigaw.
"Kendra!" Magkasabay na sigaw nila Javi at Webb, dali-dali nila itong nilapitan.
------
Itinapat ng doktor sa mga mata ni Kendra ang liwanag ng flashlight kaya naman agad
itong napangiwi at
tinakpan ang mga mata niya. Bakas ang matinding pagkahilo at pagkalito sa mukha
niya pero maayos na
siyang nakakagalaw.
"Ms. Villaverde how do you feel?" Tanong ng doktor kaya agad na nakunot ang noo ni
Kendra.
"V-villaverde?" Mahinang sambit nito at isa-isang tiningnan ang lahat.
"Simula ngayon, hindi ka na si Kendra Villegas. Ikaw na ulit si Aria Villaverde,
ate." Nakangiting sambit ni
Javi kaya mas lalong bumakas ang pagkalito sa mukha ni Kendra.
"S-sino ka?" Nauutal na sambit ni Kendra habang tinititigan ang mukha nito.
Kahit malungkot ay pinilit ni Javi na ngumiti, "Ate ako si Javi. Ako ang totoo mong
kapatid."
"Kendra ipapaliwanag namin sayo ang lahat. Pero sa ngayon magpahinga ka muna."
Nakangiting sambit ni
Webb at inabot kay Kendra ang isang baso ng tubig. Nagtaka si Webb nang hindi ito
tinanggap ni Kendra, sa
halip ay pinagmasdan lamang nito ang mukha niya.
"Anong problema? Ang gwapo ko ba?" Pabirong sambit ni Webb.
P 31-2
"Sino ka?" Tanong ni Kendra kaya naman agad na binalot ng katahimikan ang buong
kwarto. Walang
nagsasalita, ang lahat ay nagpapalitan lamang ng nalilitong mga tingin.
Nagulat si Webb sa sinabi ni Kendra kaya umupo siya sa harapan nito at hinawakan
ang kamay niya. "Kendra
ako to si Webb. Hindi mo ba ako naaalala?"
Napailing si Kendra at agad na binawi ang kamay mula kay Webb na siyang
ikinalungkot nito.
"Eh ako Kendra sino ako? Bilis hulaan mo sino ako! Kung tama ka---" Hindi na
natapos pa ni Tobi ang
sasabihin niya nang marahas siyang sinabunutan ni Priscilla.
"Its possible she lost her memories because of the concussion. After all it was
still a miracle they survive
that car crash." Sambit ng doktor kaya natigil silang lahat sa pagtatalo.
"Amnesia? Totoo ba talaga yon?" Kunot-noong sambit ni Priscilla.
"Totoo yon! Pero wag kang mag-alala, kahit magka-amnesia ako hindi parin kita
kakalimutan." Sambit ni
Tobi habang nakabungisngis kaya napaman agad na napangiwi si Priscilla.
"Bobo! Amnesia nga eh edi hindi maaalala!" Bulyaw ni Priscilla kaya napahawak na
lamang si Tobi sa
kanyang dibdib at napangiwi.
www.ebook-converter
"Panget mo." Mahinang sambit ni Priscilla at pasimpleng hinawakan ang kamay nito.
Kapwa bumungisngis
ang dalawa at muling nagkulitan.
Muling tinitigan ni Webb sa mga mata si Kendra. "Hindi mo ba talaga kami naalala?
Sina Kier at Tate
naalala mo ba?"
Iling lamang ang tanging naging sagot ni Kendra.
--------
Aria / Kendra
1 year later
"Ate Aria! Yung boyfriend mong mukhang paa nasa labas!" Umalingawngaw ang sigaw ng
kapatid kong si
Javi kaya dali-dali kong sinuot ang jacket at beanie ko. Gabi na at ang lamig pa sa
labas, loko talaga yung
lalaking yon.
Paglabas ko palang ng kwarto ay nakasalubong ko na si Javi na nakangiti ng

nakakaloko habang nakaupo sa
kanyang wheel chair.
"Hoy Javi, hindi --"
"Hindi mo boyfriend si Webb?" Sarcastic niyang sambit kaya agad ko siyang tinaasan
ng kilay.
"Hindi siya mukhang paa! Ang pogi kaya niya! Si Tobi ang mukhang paa!" Giit ko at
dali-dali na akong
P 31-3
nagtatakbo pababa ng hagdan.
"Ooops saan ka pupunta?" Bigla akong hinarang ni Papa na may dala-dala pang isang
malaking pack ng
chips.
"Si Webster nasa labas, hindi naman ako lalayo eh." Giit ko at inagaw mula sa kanya
ang chips.
"Five minutes ka lang dapat sa labas." Banta niya sa akin pero imbes na matakot ay
sinundot ko nalang ang
bilbil sa malaki ng tiyan.
"Kelan ka ba manganganak dad? 15 months na yan ah?" Biro ko kaya naman agad niya
akong sinamaan ng
tingin. "Siyempre naman joke lang! Nahiya naman ako sa six pack mo! Love you pa!"
Makakalabas na sana ako ng bahay kaso si Mommy na naman ang humarang sakin.
"Aria hindi ka lalayo okay? Diyan lang kayo sa labas mag-uusap ha?" Paniniguro ni
Mama kaya tumango ako
at agad na sumaludo sa kanya.
"Webster respects your rules ma. Diyan lang kami swear." Paalam ko ulit at agad na
akong nagtatakbo
palabas.
Natigil ako sa pagtakbo nang mapalingon sa direksyon ko si Webb.
www.ebook-converter
He smirked at me kaya agad ko siyang tinaasan ng kilay.
"So excited to see me Aria?" Tanong niya habang nakasandal sa nakaparada niyang
motorsiklo.
Napasinghal ako, " Assuming much Webb?"
His smirk turned into a smile. Tinapik niya ang natitirang espasyo sa
kinasasandalan kaya lumapit ako sa
kanya.
"So what brought you here? Anong meron at kinailangan mo pa talagang magpunta
dito?" Tanong ko sa kanya
habang tinataasan siya ng kilay.
"Hindi ba pwedeng nami-miss lang kita?" Tanong niya kaya napangiwi na lamang ako.
"Nahawa ka na talaga sa kakornihan ni Tobi." Ismid ko.
"Don't underestimate Tobi. He's a changed animal." Giit ni Webb kaya natawa na
lamang ako. Saglit akong
napatingala sa kalangitan, wala na akong nakikitang mga bituwin. Uulan yata.
"Can I ask you something Webb."
"Sure?" Inabot niya sa akin ang dala niyang pizza.
"What happened before I lost my memories. I mean I get it, bad things happen---"
"I get it, gusto mo lang malaman ano na ang nangyari sa ex-dad mo Kendra.." Nakunot
ang noo ko dahil sa
P 31-4
sinabi ni Webb.
I hate being called Kendra. I dont even know she is.
"Kendra? Dude would you stop calling me that? Its Aria okay? Lagot ka talaga sa
parents ko pag narinig
nilang tinawag mo ulit ako sa pangalang 'yan." Giit ko pero ngumisi lang siya.
Loko, di talaga takot sa hagupit
ng bunganga ng mama at papa ko.
Napabuntong-hininga si Webb at napatingala na para bang nagbabalik tanaw sa
nakaraan.
"After that horrible car accident, Joey lost his leg while you lost your memories.
Mabuti nalang at nakasuot
kayo ng mga seatbelt at hindi kayo masyadong napuruhan. Siyempre swerte din kasi
nandun ako at mabilis
akong nakatawag--"
"That Joey guy.. What happened to him?" Pag-iiba ko ng usapan. Sinamaan niya ako ng
tingin, ayaw niyang
pinuputol ko ang pagk-kwento niya eh. Masyadong matampuhin.
"Redwood Mental Institute. He lost his leg but I guess he's happy all thanks to his
delusions. Doon na niya
pagbabayaran ang lahat ng mga nagawa niyang kasalanan tapos yung ex-daddy mo nandun
parin sa kulungan,
habang buhay na siyang mabubulok dun. Hinding-hindi na ulit sila makakalapit sayo."
Napangiti ako sa kinwento niya. Atleast maayos na ang sitwasyon. Things arent
perfect but I think I can live
with it.
www.ebook-converter
"Aria pumasok ka na!" Nagulat kami ni Webb nang bigla na lamang sumigaw si Papa. As
usual nakadungaw
na naman sa bintana ang mama, papa at Javi. Gaya ng dati bantay sarado parin ako sa
kanila. Napakaoverprotective nila sa akin at para akong bata kung tratuhin minsan
pero i'm happy with it. I'm lucky to have
them as my family. There's nowhere i'd rather be but here--home. This is where I
belong.
"Goodnight Webby" Tumayo ako at kumaway. Inilapit ko ang kamay ko sa mukha niya
para tamaan siya.
Yeah, this is how sweet I am.
"Goodnight Arry--Wait that doesnt sound decent." Nagtawanan kaming dalawa dahil sa
sinabi niya. "Hey
dont forget our double-date next week with Pris and Tobi."
"Opo!" Pabiro akong sumaludo sa kanya. Papasok na sana ulit ako sa bahay nang bigla
niyang hinawakan ang
kamay ko. "Bakit?" Tanong ko.
Nagtaka ako nang may kinuha siyang isang kulay blue na kahon mula sa bag niya. May
kalakihan ito, parang
shoebox.
"Ano naman yan?" Tanong ko
Huminga siya ng malalim, "Look you dont have to force yourself to forget everything
Kendra. Your life in
Redwood wasnt all that bad. Sigurado ka bang gusto mong kalimiutan ang lahat pati
narin ang mga masasaya
at mabuting alaala?"
Nakunot ang noo ko. Kahit kailan, kakaiba talaga siya kung magsalita.
P 31-5
"Webster naman wala nga akong maalala diba? Pinipilit kong alalahanin ang nakaraan
pero wala talaga
akong maalala." Giit ko kaso kaso tinaasan niya lang ako ng isang kilay habang
nakangiti ng nakakaloko.
"You cant lie to me Kendra. I know you're still there." He smirked kaya
napabuntong-hininga na lamang ako
at sinapo ang ulo.
Muli akong napatingin sa pamilya kong nag-aantay sa aking pumasok sa loob ng bahay.
I cant help but to
smile.
"Part of moving on is forgetting Webb. Its not easy but if yon ang kailangan so be
it. We all have to make
tough decisions at some point." Kinuha ko na lamang ang kahon na iniabot niya.
"Hey, who do you love? Aria
or Kendra?" Tanong ko sabay simangot sa kanya.
Ngumisi siya at hinalikan ang noo ko, "You."
Baliw talaga.
------"What's that Aria?" Tanong ni Mama sakin nang paakyat ako sa hagdan. Gaya ko
ay nacu-curious din siya sa
laman ng kahon.
www.ebook-converter
"Nothing. Just some gift." Ngumiti na lamang ako.
"Aria our photos have arrived. Here are your copies kiddo." Aakyat na sana ako nang
muling magsalita si
Daddy. Yey! Dumating na pala ang family pictures namin.
Dala-dala ang mga litrato ay excited akong nagtatakbo patungo sa kwarto ko. Hindi
na ako nag-atubili pa at
dali-dali ko na itong inilagay sa picture frame at sa gilid ng malaking salamin ko.
Photography is really my
thing right now kaya naman natutuwa ako sa tuwing may naidadagdag ako sa collection
ko. And besides papa
said mabuti rin daw to para makabuo ako ng bagong memories.
Pinagmasdan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin. I really like my long hazel-
colored hair. As time goes
by I look more more and different from Kendra.
Mula sa repleksyon ng salamin ay nakita ko ang kahon na ibinigay ni Webb na nilagay
ko sa ibabaw ng kama.
Naisipan kong lapitan ito.
Huminga ako ng malalim at dahan-dahan kong binuksan ang kahon. Hindi ko maiwasan
ang pagtulo ng luha ko
nang makita kong mga litrato pala ang laman nito--Mga litrato ko kasama si Tate at
meron ding kami ni Kuya
Kier ang magkasama. Kung tutuusin tama si Webb, Redwood was't all that bad and it
was all because of
Kuya Kier and Tate.
Nakakainis si Webb, alam niya talaga kapag nagsisinungaling ako. He knows me too
well. All along I
pretended to have lost my memories and all along he pretended to believe.
A year later, after waking from coma, I decided to kill someone--And that was the
girl who I used to be.
I killed Kendra along with her memories--Good and Bad... at mali ito. Kung tutuusin
naging masaya ako sa
P 31-6
buhay ko bago ako mabaril at dahil yon kina Tate at Kuya Kier na siyang totoong
nagmahal sakin. Hindi ko
dapat sila sinubukang kalimutan, tama si Webb.
Kinuha ko ang mga litrato mula sa kahon. Umiiyak man ay hindi ko maiwasang
mapangiti. Kung tutuusin
maswerte ako kasi madami-dami din kaming masasayang alaala. Isa akong malaking
tanga kasi muntik ko
natong ibaon sa limot.
Isa-isa kong idinikit ang mga litrato nila sa gilid ng salamin kasama ang mga
panibagong litrato sa bago kong
buhay. I became who I am today because of them. And they will forever be in my
memories kahit na ako pa si
Kendra o si Aria.
Masaya ako ngayon kasi wala na ulit akong nakikitang naglulutangang mga salita sa
tuwing nagsasalita ang
mga tao. Sure madaming side effects ang pagkaka-coma ko for the second time but I
guess mas maayos ang
sitwasyon ngayon kasi napapalibutan na ako ng mga taong totoong nagmamahal sakin.
Redwood taught me one thing, about how trust can be such a dangerous and meaningful
word.
Trusting someone can sometimes lead to disappointment and in our case, even
death...
But hey, sometimes you just need to take a leap of faith, a risk for someone.
I took a leap of faith in trusting Webb a year ago and it led me home.
www.ebook-converter
I guess sometimes you just cant control fate...
Bad things are bound to happen no matter how careful you are.
In this world we can't know for sure who to trust and should'nt trust because lies
and deception are part of
life. See, all we can do is to take a leap of faith and be ready for what might
happen. Thats reality.
THE END.
To God be the glory!
(c) Serialsleeper
HAHAHAHHAHAHA OMAYGOD SI KEN YUNG NAWAWALANG KAPATID NI JAVI OMG OMG TANGINA GRABE
WOOOOOW
P 31-7
Author's Note
42.3K 1.7K 229
by Serialsleeper
I hope may nagbabasa nitong mensahe kong to. hahaha.

Okay first of all, Thank you so much for reading The Midnight Murders! Hope you've
enjoyed reading as
much as I've enjoyed writing it. Sa mga na-disappoint, sorry guys but thats just
how the cookie crumbles.
hihihi. I've said it before and i'll say it now, sorry kung lame but atleast
pinaghirapan. :)))
Hindi ko inakalang may mga magbabasa pala nito. hahaha :"))
The Midnight Murders ends here. Wala nang sequel, wala nang spin-offs. Kendra's
story ends here. Maawa
naman kayo kay Kendra, papahingahin niyo ang bruha. hahaha.
NO SOFTCOPIES! Sa mga may balak gawan to ng softcopy please naman 'wag.
Pinaghirapan ko to kaya
naman sana respetuhin niyo ang desisyon ko :)))
Basta yon, thank you so much guys for reading <333
I hope nagustuhan niyo ang kwentong ito.
www.ebook-converter
--Nagkakatol, K.
Twitter : @serialsleeperWP
di sya mahaba like what i am expecting and hoping hahah kinakabahan ako sa bawat
chapters, baka mabitin ako or what pero ang galing nyo
Ms. Author! Thumbs up sayo, within those chapters ay naisalaysay mo ng maganda yung
storya. Ang ganda ng flow ng story. Actually, it
reminds me of Scream Series, sa ibang part hahaha namiss ko tuloy manuod ng mga
brutal series. Great Job! ?? LAME? NO, IT'S NOT. IT'S
PERFECT. SO HAPPY THAT I'VE FOUND YOU AND YOUR WORKS LOVE??
P 32-1

The Midnight Murders - Wattpad

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

The Midnight Murders - Wattpad

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

The Midnight Murders - Wattpad

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Isang normal na araw lamang yun para sa aming lahat,

Sa kabila ng kakayahang ito ay sinusubukan kong mabuhay gaya ng isang normal na

Sabado ng hatinggabi ay may pinatay sa kahindik-hindik na paraan at nasunduan pa

The Unexpected Slumber

"Mata ko masakit. Tutukan mo ba naman ng flashlight" bulong ko na lamang sa sarili

Nagsalita ang babaeng masunurin sa tear here sign.

Grabe yung nangyari kagabi. Akala ko sa labas lang iyon nangyayari.

END OF CHAPTER ONE.

Come back Home

Pagbaba ko ng kotse ay agad na sumalubong sa akin ang napakalamig na hanging dala

"Kendra everything will be okay." Sambit ng doktora at agad akong tinulungang

"Babe sigurado ka bang pwede tayo dito?"

"K-k-kendra?" Nauutal niyang tanong habang si Joey naman ay bigla na lamang

"Sorry for what?"

Kumawala si Tate sa pagkakayakap sa akin at napailing-iling na lamang habang

END OF CHAPTER TWO.

Pamilya? May pamilya pa ako?

"Good morning po Mayor" Gusto kong ngumiti ngunit di ko magawa.

END OF CHAPTER THREE

Thanks for reading!

Vote and Comment ?

The Gift and the Ally

"Nag-hire ang uncle ni Tate ng teacher na tutulong sa akin para maka-accelerate

“Ano?” Napangiwi siya.

“Kung totoo ngang nakakakita ka ng kasinungalingan ng tao. Sige sabihin mo kung

“Kendra baka nang dahil sa pagkakabaril mo sa ulo ay nagkaroon ka ng Synesthesia,

“Please speak human language!”

Tutulungan kita sa paghahanap ng kasagutan kung tutulungan mo din ako.

END OF CHAPTER FOUR

"What? Nanghiram kang kaya ako ng libro!" Giit ko.

"A-anong kakaiba?" Pag-lilihis ko sa tanong.

Awkward. Napaka-Awkward. Sa sobrang awkward gustong-gusto kong tumalon nalang mula

I was speechless when I finally got up there.

Nakakamangha. Napakalaki at napakaganda nito. Halos kumpleto na ito sa appliances

END OF CHAPTER FIVE

Kinilabutan ako kayat inilipag ko na lamang sa mesa ang mga litrato.

"Saan ka galing? Kanina ka pa hinahanap ng teacher mo! Bakit ka naman nag-cutting

“Natural! Pinsan ko eh!” Giit din ni Joey.

“That’s it! Break na tayo!” Bakas ang galit sa boses ni Tate.

Maya-maya pa’y napabuntong-hininga si Tate. Effective ata ang pagpapakalma sa kanya

Third Person’s POV

“Kendra? Kendra nasaan ka?!” Hingal na hingal si Tate na dumating sa bahay ni

“I don’t know. Can I trust you Tate?” Hinang-hinang sambit nito.

END OF CHAPTER SIX

Thanks for reading!

Vote and Comment ?

Napabuntong hininga na lamang si Nico at napasandal sa locker nito.

"Synesthesia" napakamot si Ziggy sa kanyang ulot pinagpupunit ang pahina ng

Saglit na nakipagtitigan si Tobi kay Webb. Mistulang tinatantya ang tapang at

"Ah eh.." napatingin sa paligid si Ziggy, desperadong makahanap ng palusot "N-

Thanks for reading!

Vote and Comment ?

Hahahahaha mah nigga! ????????????

"Weird." mahinang saad niya habang nakatingin sa kawalan.

Tiningnan ko ang paligid, napakalaki pala ng station nato. Maya-maya pa ay biglang

"Anong meron sa loob?" Nabigla ako nang biglang sumulpot si Webb.

"Anong pangalan nang masabihan na natinang mga magulang niya."

Kapwa kami natigil sa paglalakad ni Ziggy at nagkatinginan.

Napakabilis ng mga hakbang ko habang pilit na pinupunasan ang luhang kanina pa