25 Δεκ 2010
19 Δεκ 2010
15 Δεκ 2010
7 Δεκ 2010
3 Δεκ 2010
26 Νοε 2010
Αεράκι από τον βόθρο
Οι καλλιτέχνες δεν θα δημιουργήσουν τίποτα παρά μόνο την εικόνα της αποτυχίας τους.
Οι καλλιτέχνες δεν είναι πόρνες, είναι οι ένοχοι καταδότες της αστυνομίας του πνεύματος.
Δείχνουν,Δείχνουν...
Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να απελευθερώσουν τους ανθρώπους. Αντίθετα οι άνθρωποι μπορούν να απαλλαχτούν από αυτούς .
Οι καλλιτέχνες δεν έχουν φύλο, διότι οι επικρατούσες ιδέες περί των φύλων αποκλείουν το ενδεχόμενο να είναι οι ίδιες μορφές τέχνης.
Οι καλλιτέχνες δεν έχουν ανθρώπινη μορφή, ούτε ανθρώπινα συναισθήματα.
Οι καλλιτέχνες είναι χίμαιρες που τρέφονται με έννοιες και ιδέες, καταβροχθίζουν
τις σκέψεις και χέζουν υπεραξίες.
Οι καλλιτέχνες είναι το τρομοκρατικό χτύπημα μιας κοινωνίας που καταρρέει
λόγο εμφυλίου πολέμου.
Οι καλλιτέχνες για πάσα χρήση: για την εδραίωση των ανισοτήτων, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την διάλυση των σχέσεων και των συμμαχιών, για την μαζική αποτέφρωση των ιδεών, για διώξεις, για να ξεχάσεις...
Οι καλλιτέχνες είναι τα λυσσασμένα σκυλιά ξαμολημένα στο στρατόπεδο του εχθρού. Αν πλησιάσουν το κάστρο πρέπει να εξολοθρεύονται.
Οι καλλιτέχνες είναι υπό παρακολούθηση.
Οι καλλιτέχνες έχουν τόση σχέση με την πολιτική όσο και μια βόμβα.
Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να πάψουν να είναι καλλιτέχνες- μπορούν να πάψουν να είναι άνθρωποι.
Οι καλλιτέχνες δεν έρχονται ποτέ μόνοι τους, όταν δεις έναν ξέρεις ότι ακολουθούν κι άλλοι.
Και είσαι σίγουρη ότι είναι τσακωμένοι μεταξύ τους.
Οι καλλιτέχνες πάντα αφήνουν έναν χώρο σε χειρότερη κατάσταση απ'οτι το βρήκαν.
Οι καλλιτέχνες σε αφήνουν πάντα με την βεβαιότητα ότι δεν έχει νόημα να ασχολείσαι μαζί τους.
Οι καλλιτέχνες μισούν όσους τους αντιγράφουν όσο μισούν αυτό που έγιναν οι ίδιοι.
Οι καλλιτέχνες έχουν κατά φαντασία εξουσία.
Οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να είναι καλλιτέχνες ακόμη και όταν λέγονται καταστασιακοί που πιστέψανε ότι θα ξεπεράσουν την τέχνη όπως ο καρκινοπαθής το κακόηθες όγκο.
Οι καλλιτέχνες βιάζουν το ηθικό όπως οι φασίστες το σώμα.
25 Νοε 2010
 | Henrik Olesen 4 December 2010 – 30 January 2011 Malmö Konsthall Sankt Johannesgatan 7, Box 17127 SE-200 10 Malmö, Sweden www.konsthall.malmo.se | |
| | ||
| Henrik Olesen is one of Denmark's most important contemporary artists. Over the past 12 years he has gained an international reputation. Despite such success, this exhibition at Malmö Konsthall is his first major show in the Nordic region. The exhibition includes both new works and older ones. Olesen presents a selection of his works from the past 15 years in combination with using Malmö Konsthall's architecture to create site-specific interventions. The exhibition thereby gives the public the opportunity to see the artist's development and his works in relation to each other, while Olesen also creates a new major installation in the exhibition space. In his works Olesen questions power relationships and how our history has been written. He focuses on and explores homosexuality based on the political consequences of daily life, the media and society's power structures. As a starting point for this exploration he draws on both contemporary and historical materials from such varied fields as architecture, law, economics (the geographic and demographic distribution of capital), natural science and art history. Olesen introduces the homosexual body into spaces and interiors from the late 19th and early 20th centuries in order to draw our attention to the general repression and suppression of homosexuality throughout history. He explores, breaks and also comes to terms with the heterosexual structures which have held society in an iron grip throughout history. Press preview Thursday, December 2, 11 a.m. Opening Friday, December 3, 7-9 p.m. Director Jacob Fabricius introduces the exhibition at 7.30 p.m. Performances by Judith Hopf, Gerry Bibby and Heatsick. www.konsthall.malmo.se/o.o.i. | ||
18 Νοε 2010
12 Νοε 2010
Sources
Αναδημοσιεύουμε ένα συμπληρωματικό και κατατοπιστικό απόσπασμα για τις πρόσφατες κινήσεις στον χώρο της Ψυχογεωγραφίας, από ένα άρθρο για την ιστορία της Ενιαίας Πολεοδομικής αντίληψης και της Ψυχογεωγραφίας που μπορείτε να βρείτε από το σημαντικό εγχείρημα των www.rebelnet.gr :
Το 1999, η ομάδα της Νέας Ζηλανδίας (ΑΑΑ-Aotearoa) διηγήθηκε την ιστορία της απογείωσης ενός αερόστατου με θερμό αέρα στο Garden Place of Hamilton (NZ). Ηταν μια παράσταση θεάτρου δρόμου ενάντια στις δοκιμές του Αμερικανικού αμυντικού προγράμματος βαλιστικών πυραύλων (BMD) στον Ειρηνικό. Στο τέλος, ακολούθησαν όλοι το αερόστατο μέχρι που χάθηκε.
Το Ολλανδικό τμήμα των αυτόνομων αστροναυτών λέγεται Jungle AAA και το παγκόσμιο project που αναπτύσσουν είναι το Social Fiction , το οποίο περιλαμβάνει και έργα "Γενετικής Ψυχογεωγραφίας" (generative psychogeography).
Ενας άλλος πιθανός ορισμός της ψυχογεωγραφίας θα μπορούσε να είναι ότι πρόκειται για μια δραστηριότητα που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει πώς η γνωσιακή εικόνα που διατηρούμε για ένα τόπο έχει διαμορφωθεί από τον σχεδιασμό του χώρου, επιχειρώντας την επανασύνδεση της εικόνας με την πραγματικότητα, μέσα από την εξερεύνηση του χώρου με μη συμβατικούς τρόπους.
Παρατηρείται ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ψυχογεωγραφικών ομάδων ανά τον κόσμο όπως η Ψυχογεωγραφική Μονάδα του Nottingham, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος του Ontario, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος Νέας Υόρκης, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος Λονδίνου (LPA). To '92, η τελευταία οργάνωση επανέφερε στη ζωή την Ψυχογεωγραφική Επιτροπή Λονδίνου δημοσιεύοντας ένα μεγάλο αριθμό ενημερωτικών επιστολών και ψυχογεωγραφικών εξερευνήσεων μέσα στην πρωτεύουσα. Μπορώ επίσης να αναφέρω τον Ψυχογεωγραφικό Σύνδεσμο Ποδηλατών. Οι άξονες που τους ενδιαφέρουν είναι η Αστική ανάπτυξη, η ιστορία, τα κοινωνικά κινήματα, οι χώροι ιστορικής σημασίας, χώροι αποκρυφισμού, χώροι οικονομικής δραστηριότητας και οι περιοχές προσωρινής παραμονής/κόμβοι μετακίνησης.
Αν και οι ψυχογεωγράφοι διαφοροποιούνται από την Αστική Εξερεύνηση δεδομένου ότι η τεχνική τους είναι λιγότερο πολιτική και περισσότερο παιγνιώδης, νομίζω πως οι τεχνικές καλυμμένης διείσδυσης γίνονται όλο και πιο επίκαιρες, σε κοινωνίες ολικού ελέγχου όπως αυτές που ζούμε. Θα δώσω λίγα παραδείγματα :
Infiltration
Είναι μια Καναδική ομάδα που διατηρεί σελίδες στο διαδίκτυο και δημοσιεύουν κι ένα περιοδικό που λέγεται "Going places you're not supposed to go". Περιγράφουν τους εαυτούς τους σαν κάποιου είδους "φορέα εσωτερικού τουρισμού που επιτρέπει στους ανθρώπους με περιέργεια να ανακαλύψουν παρασκηνιακά τοπία".
Η ομάδα δημοσιεύει επιφυλλίδες, συμβουλές για εξερευνήσεις, πληροφορίες, άρθρα για πρόσφατες αποστολές και συνεντεύξεις. Ολα αυτά διανθίζονται με χάρτες, εικόνες και διαγράμματα. Το τεύχος 19, Σεπτέμβριος '02 με τίτλο " Οίκοι Αγιότητας " σκανάρει κάθε σπιθαμή εδάφους στα άδυτα και μυστικά μέρη των εκκλησιών.
Jinx Project
Αυτό είναι το περιοδικό της Παγκόσμιας Αστικής Περιπέτειας. Δημοσιεύουν αναφορές σε αστικές εξερευνήσεις και διεθνείς αποστολές, μαζί με συλλογές υλικού από Φίλους και Εχθρούς. Το περιοδικό εκδίδεται σε μη τακτά διαστήματα, από το '97. Υπάρχει στο διαδίκτυο από το 2001. Το Jinx Project (όπως λένε στις σελίδες τους) είναι μια παγκόσμια οργάνωση διαχείρισης πληροφοριών που δεν ελέγχεται από κυβερνήσεις αλλά δεσμεύεται μόνο από την εμμονή για την υπεράσπιση της ελευθερίας ενάντια σε κάθε επιβουλή.. [...]
Θα τελειώσω με την ομάδα:
Warchalking
Ετσι ονομάζεται η πρακτική της χάραξης μιας σειράς συμβόλων σε πεζοδρόμια και τοίχους ώστε να δείχνεις σε ποιά σημεία υπάρχει ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Κατ'αυτό τον τρόπο, άλλοι χρήστες μπορούν να ανοίξουν τους φορητούς υπολογιστές και να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα σύνδεσης. Η έμπνευση σχετίζεται με τους Χόμπο (αυτούς τους περιπλανώμενους άστεγους και απόκληρους μιας κοινωνίας που είχε υποστεί οικονομικό κραχ και βρισκόταν σε ύφεση) και οι οποίοι συνήθιζαν να κάνουν σημάδια με κιμωλία για να θυμώνται ποια σπίτια ήταν φιλικά στους ζητιάνους. Η πρώτη απόπειρα χρήσης τέτοιων συμβόλων κατέληξε σε τρία είδη: δυο ημικύκλια πλάτη με πλάτη για να δείχνουν ανοιχτούς κόμβους, ένας κύκλος που δείχνει κλειστούς κόμβους και τέλος, ένας κύκλος με το γράμμα W για να δείχνει κρυπτογραφημένους κόμβους WEP (Wireless Equivalent Privacy, ένα πρωτόκολλο ασφαλείας) στους οποίους το κοινό δεν μπορεί λογικά να καταφέρει να έχει πρόσβαση. Κάθε σύμβολο έχει πάνω-πάνω κι ένα κωδικό πρόσβασης στον κόμβο (SSID, service set identifier), που συνήθως αποσπάται εύκολα με διάφορα λογισμικά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
[...]Η ψυχογεωγραφία χρησιμοποιήθηκε από την ομάδα AAA σαν στρατηγική εξόδου. Δεν ήταν καθόλου άσχημη ευκαιρία για να συγκεντρωθούμε..
Η Διαγαλαξιακή σύνοδος της ΑΑΑ στην Μπολόνια το 1998 κατέστρωσε ένα πρόγραμμα εξερεύνησης των δώδεκα πυλών στην περίμετρο του ιστορικού κέντρου της πόλης, που είναι αφιερωμένα στα δώδεκα ζώδια. Κατά τη σύνοδο, η ΑΑΑ του Ανατολικού Λονδίνου κάλεσε τους Αυτόνομους Αστροναύτες να ακολουθήσουν το μονοπάτι του Giordano Bruno στο Λονδίνο, υπό τον τίτλο "διεκδικούμε ξανά τα άστρα" (reclaim the stars). Ο συγγραφέας του έργου "η Αποπομπή του Κτήνους που Θριαμβεύει" παραδόθηκε στην πυρά στη Ρώμη το 1600 για αιρετικές απόψεις και αφού είχε διακηρύξει την πολυσυλλεκτικότητα του ζωντανού κόσμου και ως εκ τούτου ετράπη σε φυγή διωκόμενος από τη μια έως την άλλη άκρη της Ευρώπης. Η πρωτοβουλία "Διεκδικούμε ξανά τα Αστρα " της ΑΑΑ ήταν ένα από τα ψυχογεωγραφικά γεγονότα μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της κίνησης "Διεκδικούμε ξανά του Δρόμους" (reclaim the streets). Η ευρύτερη πλατφόρμα διήρκεσε 18 ημέρες με δράσεις ενάντια στο οικονομικό κέντρο, στο Σίτι του Λονδίνου (οι δράσεις αναφέρονται συνήθως ως Ιούνιος-18) και σ'αυτά περιλαμβάνεται και το φεστιβάλ της κίνησης ΑΑΑ "Διάστημα 1999".Το 1999, η ομάδα της Νέας Ζηλανδίας (ΑΑΑ-Aotearoa) διηγήθηκε την ιστορία της απογείωσης ενός αερόστατου με θερμό αέρα στο Garden Place of Hamilton (NZ). Ηταν μια παράσταση θεάτρου δρόμου ενάντια στις δοκιμές του Αμερικανικού αμυντικού προγράμματος βαλιστικών πυραύλων (BMD) στον Ειρηνικό. Στο τέλος, ακολούθησαν όλοι το αερόστατο μέχρι που χάθηκε.
Το Ολλανδικό τμήμα των αυτόνομων αστροναυτών λέγεται Jungle AAA και το παγκόσμιο project που αναπτύσσουν είναι το Social Fiction , το οποίο περιλαμβάνει και έργα "Γενετικής Ψυχογεωγραφίας" (generative psychogeography).
Ενας άλλος πιθανός ορισμός της ψυχογεωγραφίας θα μπορούσε να είναι ότι πρόκειται για μια δραστηριότητα που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει πώς η γνωσιακή εικόνα που διατηρούμε για ένα τόπο έχει διαμορφωθεί από τον σχεδιασμό του χώρου, επιχειρώντας την επανασύνδεση της εικόνας με την πραγματικότητα, μέσα από την εξερεύνηση του χώρου με μη συμβατικούς τρόπους.
Παρατηρείται ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ψυχογεωγραφικών ομάδων ανά τον κόσμο όπως η Ψυχογεωγραφική Μονάδα του Nottingham, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος του Ontario, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος Νέας Υόρκης, ο ψυχογεωγραφικός σύνδεσμος Λονδίνου (LPA). To '92, η τελευταία οργάνωση επανέφερε στη ζωή την Ψυχογεωγραφική Επιτροπή Λονδίνου δημοσιεύοντας ένα μεγάλο αριθμό ενημερωτικών επιστολών και ψυχογεωγραφικών εξερευνήσεων μέσα στην πρωτεύουσα. Μπορώ επίσης να αναφέρω τον Ψυχογεωγραφικό Σύνδεσμο Ποδηλατών. Οι άξονες που τους ενδιαφέρουν είναι η Αστική ανάπτυξη, η ιστορία, τα κοινωνικά κινήματα, οι χώροι ιστορικής σημασίας, χώροι αποκρυφισμού, χώροι οικονομικής δραστηριότητας και οι περιοχές προσωρινής παραμονής/κόμβοι μετακίνησης.
Αν και οι ψυχογεωγράφοι διαφοροποιούνται από την Αστική Εξερεύνηση δεδομένου ότι η τεχνική τους είναι λιγότερο πολιτική και περισσότερο παιγνιώδης, νομίζω πως οι τεχνικές καλυμμένης διείσδυσης γίνονται όλο και πιο επίκαιρες, σε κοινωνίες ολικού ελέγχου όπως αυτές που ζούμε. Θα δώσω λίγα παραδείγματα :
Infiltration
Είναι μια Καναδική ομάδα που διατηρεί σελίδες στο διαδίκτυο και δημοσιεύουν κι ένα περιοδικό που λέγεται "Going places you're not supposed to go". Περιγράφουν τους εαυτούς τους σαν κάποιου είδους "φορέα εσωτερικού τουρισμού που επιτρέπει στους ανθρώπους με περιέργεια να ανακαλύψουν παρασκηνιακά τοπία".
Η ομάδα δημοσιεύει επιφυλλίδες, συμβουλές για εξερευνήσεις, πληροφορίες, άρθρα για πρόσφατες αποστολές και συνεντεύξεις. Ολα αυτά διανθίζονται με χάρτες, εικόνες και διαγράμματα. Το τεύχος 19, Σεπτέμβριος '02 με τίτλο " Οίκοι Αγιότητας " σκανάρει κάθε σπιθαμή εδάφους στα άδυτα και μυστικά μέρη των εκκλησιών.
Jinx Project
Αυτό είναι το περιοδικό της Παγκόσμιας Αστικής Περιπέτειας. Δημοσιεύουν αναφορές σε αστικές εξερευνήσεις και διεθνείς αποστολές, μαζί με συλλογές υλικού από Φίλους και Εχθρούς. Το περιοδικό εκδίδεται σε μη τακτά διαστήματα, από το '97. Υπάρχει στο διαδίκτυο από το 2001. Το Jinx Project (όπως λένε στις σελίδες τους) είναι μια παγκόσμια οργάνωση διαχείρισης πληροφοριών που δεν ελέγχεται από κυβερνήσεις αλλά δεσμεύεται μόνο από την εμμονή για την υπεράσπιση της ελευθερίας ενάντια σε κάθε επιβουλή.. [...]
Θα τελειώσω με την ομάδα:
Warchalking
Ετσι ονομάζεται η πρακτική της χάραξης μιας σειράς συμβόλων σε πεζοδρόμια και τοίχους ώστε να δείχνεις σε ποιά σημεία υπάρχει ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Κατ'αυτό τον τρόπο, άλλοι χρήστες μπορούν να ανοίξουν τους φορητούς υπολογιστές και να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα σύνδεσης. Η έμπνευση σχετίζεται με τους Χόμπο (αυτούς τους περιπλανώμενους άστεγους και απόκληρους μιας κοινωνίας που είχε υποστεί οικονομικό κραχ και βρισκόταν σε ύφεση) και οι οποίοι συνήθιζαν να κάνουν σημάδια με κιμωλία για να θυμώνται ποια σπίτια ήταν φιλικά στους ζητιάνους. Η πρώτη απόπειρα χρήσης τέτοιων συμβόλων κατέληξε σε τρία είδη: δυο ημικύκλια πλάτη με πλάτη για να δείχνουν ανοιχτούς κόμβους, ένας κύκλος που δείχνει κλειστούς κόμβους και τέλος, ένας κύκλος με το γράμμα W για να δείχνει κρυπτογραφημένους κόμβους WEP (Wireless Equivalent Privacy, ένα πρωτόκολλο ασφαλείας) στους οποίους το κοινό δεν μπορεί λογικά να καταφέρει να έχει πρόσβαση. Κάθε σύμβολο έχει πάνω-πάνω κι ένα κωδικό πρόσβασης στον κόμβο (SSID, service set identifier), που συνήθως αποσπάται εύκολα με διάφορα λογισμικά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Διάλεξη του Ewen Chardronnet στο φεστιβάλ "Τέχνη και Επικοινωνία: αρχιτεκτονική των μέσων", Ρίγα, Μάϊος 2003.
μετάφραση: Μάνος Κορνελάκης
5 Νοε 2010
Nephology Review #001
Κοινωνική Νεφολογία
1. "[...] Η ψυχική μας δραστηριότητα εξακολουθεί να ανταποκρίνεται σχεδόν σε κάθε εντύπωση που δεχόμαστε από κάποιον άλλον ο οποίος έχει κάπως διαφορετικό συναίσθημα. Ο ασυνείδητος, ρευστός και μεταβαλλόμενος χαρακτήρας αυτής της εντύπωσης φαίνεται να καταλήγει σε μια κατάσταση αδιαφορίας. Στην πραγματικότητα αυτή η αδιαφορία θα ήταν τόσο αφύσικη όσο ανυπόφορη θα ήταν η διάχυσή της άνευ διακρίσεως αμοιβαίας υπαινικτικότητας. Από τους δύο αυτούς κινδύνους της μεγαλούπολης, την αδιαφορία και τη διάχυτη υπαινικτικότητα, μας προστατεύει η αντιπάθεια.[...]" [1]
1.1. "[...]Η καραβίδα κρίνει αλλά η γη διαφεύγει συνεχώς της κρίσης της. Επιλέγει ή συμπεραίνει και συγχρόνως δημιουργεί μια σταθερή, λειτουργική δομή .
Η πρώτη άρθρωση: στην γεωλογία η διαδικασία της "εναπόθεσης¨" κοιτασμάτων σε στρώματα,που καταθέτει μονάδες κυκλικής "εναπόθεσης"
σύμφωνα με μία στατιστική τάξη. Η δεύτερη άρθρωση είναι η "πτύχωση" που εδραιώνει μια σταθερή λειτουργική δομή και επιδρά στο πέρασμα
από την εναπόθεση στο ιζηματογενές πέτρωμα.[...]"[2]
1.1.2 [...] Nephology (από την ελληνική λέξη «νέφος») είναι η μελέτη των νεφών και του σχηματισμού νεφών. Ο Βρετανός μετεωρολόγος Luke Howard ήταν ένας σημαντικός ερευνητής σε αυτόν τον τομέα, για τη θέσπιση ενός συστήματος ταξινόμησης συννέφων.
1.1.3 Αν και αυτό το σκέλος της μετεωρολογίας υπάρχει ακόμη και σήμερα, ο όρος νεφολόγος, ή nephologist χρησιμοποιείται σπάνια. Ο όρος τέθηκε σε λειτουργία στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, και έπεσε από την κοινή χρήση στα μέσα του εικοστού. [1]Πρόσφατα, το ενδιαφέρον για τη νεφολογία, έχει σημειώσει άνοδο: πολλοί μετεωρολόγοι έχουν αρχίσει να εστιάζουν στη σχέση μεταξύ των νεφών και της υπερθέρμανσης του πλανήτη καθώς ορισμένοι πιστεύουν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θα μπορούσε να μειώσει το πάχος των νεφών και τη φωτεινότητα (ικανότητα να αντανακλούν το φως ), η οποία θα αυξήσει περαιτέρω την παγκόσμια θερμοκρασία.[...][3]
1.2 Η νεφολογία είναι μια συσκευή, φτιαγμένη για να συνδεθεί σε ένα κύκλωμα με τις ακόλουθες συσκευές: τη γεωφυσική συσκευή παρουσίασης, τη τακτική μετεωρολογία και το στρατιωτικό μηχανισμό παρακολούθησης, την οικονομική πολεοδομία (gentrification), τη σουρεαλιστική ψυχολογία κοινωνικών ομάδων.
2. Η κοινωνική νεφολογία είναι μια επιστήμη που μπορεί να αναδείξει την αφηρημένα στενή σχέση μεταξύ της πολιτικής, της κοινωνίας, των μετεωρολογικών και των γεωλογικών φαινομένων, όχι μόνο αναλύοντας και παρουσιάζοντάς τα, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, προβλέποντας ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο αυτά θα επηρεάσουν καθέναν από μας ή και όλους μαζί.
2.1 Μερικά απειλητικά σύννεφα ενοχλούν την εν-ψυχογεωγραφική βόλτα μας στην πλατεία Συντάγματος και μας κόβουν τον ήλιο ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή πυκνές ομίχλες περιορίζουν την ορατότητά μας καθώς επεξεργαζόμαστε μια derive παρατήρηση των στενών της Κυψέλης.Μπορεί άραγε να υπάρξουν μέρες που αέρια τρομο-λογίας δημιουργούν πλημμύρες στο Κολωνάκι; Τα σύννεφα των υδρατμών ή και της σκόνης είναι αυτά που ανα πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν μια καταιγίδα εξελίξεων, ή αυτά που τελικά προκλήθηκαν από αυτήν; Αμφίδρομες σχέσεις και εσωτερικές εκρήξεις. Η αυριανή πρόβλεψη: Βίαιες μεταβολές.
[1] Πόλη και Ψυχή G.Simmel
[2] A thousand plateaus , capitalism &schizophrenia G.Deleuze & F.Guattari
[3]wiki: nephology
3 Νοε 2010
poèmes méchaniques- Pierre & Isle Garnier
ACTIVE LIGHT CIRCULATES IN THE POEM.
Participates in the creation. Intervention of thickness and volume. The linguistic particles depose themselves. Apparition of geology's strata and concretions.
Moments. Movements.
Presence in value of signs. Sensibilization of the page. Impressions of speed, of perspectives. Our times: the substance, force, mobility of signs. Along the highway, the street, among us they direct us. The world of conditional reflexes, of slogans, of images - dispensing the need for talking, for thinking. But signs may also beckon us. Beyond the noise and chatter which polarizes us, they may be a vast silence where the word is born. Among these signs - l e t t e r s. LOOK AT THEM liberated from their words, geometric, ordered or chaotic, scintillating or colourless on the page. But their force? It's as if barely the faintest echo comes forth.
Against the concentration - slogans, ads, words - the Poemes Mechaniques oppose an affective spatialization.
The old poetry was founded on the conditioned reflex; the semantic used by the poet brought about the equivocation between the word and the thing: at the word "sun," the reader "saw" the sun; he reacted as Pavlov's dog; to the tinkle of the sonnet he salivated.
The poemes mechaniques bypass the reflexes: the variation of the letters within the poems calls forth variations in the person at his [sic] deepest levels of being.
The energy alone is grasped by these elementaries. Suddenly the letters become galaxies. Apparition of currents, turbulences, gentle breathing.
Jazz for the eyes. Microstructures. The letters tinkle and set up vibrations within the pathways of the mind. The words introduced become soft breaths. The whistling sounds, the rolling sounds, the r's marching along, the turbulent l's, the screaming i's, twist and run over the page. diluted semantics. rhythms, cadences, impulsions.
This poetry addresses itself not to the intellect but to the sensibilities.
For each letter is at the same time a line and a sound. And each letter inscribes its sound on the page. Visual and acoustic vibration: we hear these letters.
Letters visible and ringing and legible - centuries - turning, muttering, converging, intensifying. Sensory poetry born of the meeting of the most remote pulsations, and the simplest and richest elements.
Surfaces where from page to page, from intensity to intensity, from sign to sign made rhythmical by their form and their force, the dances and the dreams of the microstructure are played out endlessly.
Do these closed letters then rest only in themselves?
No. They are strong and active. Living cells, creative of the tongue - visuals climaxing in sonorities - the static becoming dynamic - parts of a point, then carried by the voice, volume, infinite vibrations.
Journeying ceaselessly, again and again, from the rational level to the level of pure sound.
Movement which ennobles us.
From the meetings of the letters appear unexpected figures which seized the occasion of the poem to form themselves universal matter in movement which, not yet semantic, awaits its signification
and maintains, on the page, a field of tension.
The directions are indicated, the syntax is born from the position of the elements, the monumental is not abolished, nor les rouages [the moving cogs as in a watch], nor the montages, nor the rhythms, nor the thin semantics retained by the letters: it is beyond doubt a poem.
An event invades the paper. An adventure gives birth to itself. Gropes, verifies, continues its way along the edges of language. Space pushed back The relationships which we entertained, thanks to language, are broken. From experience to experience we seek to place ourselves.
(Trans. bpNichol, M. Roy, and Larry Richards)
Participates in the creation. Intervention of thickness and volume. The linguistic particles depose themselves. Apparition of geology's strata and concretions.
Moments. Movements.
Presence in value of signs. Sensibilization of the page. Impressions of speed, of perspectives. Our times: the substance, force, mobility of signs. Along the highway, the street, among us they direct us. The world of conditional reflexes, of slogans, of images - dispensing the need for talking, for thinking. But signs may also beckon us. Beyond the noise and chatter which polarizes us, they may be a vast silence where the word is born. Among these signs - l e t t e r s. LOOK AT THEM liberated from their words, geometric, ordered or chaotic, scintillating or colourless on the page. But their force? It's as if barely the faintest echo comes forth.
Against the concentration - slogans, ads, words - the Poemes Mechaniques oppose an affective spatialization.
The old poetry was founded on the conditioned reflex; the semantic used by the poet brought about the equivocation between the word and the thing: at the word "sun," the reader "saw" the sun; he reacted as Pavlov's dog; to the tinkle of the sonnet he salivated.
The poemes mechaniques bypass the reflexes: the variation of the letters within the poems calls forth variations in the person at his [sic] deepest levels of being.
The energy alone is grasped by these elementaries. Suddenly the letters become galaxies. Apparition of currents, turbulences, gentle breathing.
Jazz for the eyes. Microstructures. The letters tinkle and set up vibrations within the pathways of the mind. The words introduced become soft breaths. The whistling sounds, the rolling sounds, the r's marching along, the turbulent l's, the screaming i's, twist and run over the page. diluted semantics. rhythms, cadences, impulsions.
This poetry addresses itself not to the intellect but to the sensibilities.
For each letter is at the same time a line and a sound. And each letter inscribes its sound on the page. Visual and acoustic vibration: we hear these letters.
Letters visible and ringing and legible - centuries - turning, muttering, converging, intensifying. Sensory poetry born of the meeting of the most remote pulsations, and the simplest and richest elements.
Surfaces where from page to page, from intensity to intensity, from sign to sign made rhythmical by their form and their force, the dances and the dreams of the microstructure are played out endlessly.
Do these closed letters then rest only in themselves?
No. They are strong and active. Living cells, creative of the tongue - visuals climaxing in sonorities - the static becoming dynamic - parts of a point, then carried by the voice, volume, infinite vibrations.
Journeying ceaselessly, again and again, from the rational level to the level of pure sound.
Movement which ennobles us.
From the meetings of the letters appear unexpected figures which seized the occasion of the poem to form themselves universal matter in movement which, not yet semantic, awaits its signification
and maintains, on the page, a field of tension.
The directions are indicated, the syntax is born from the position of the elements, the monumental is not abolished, nor les rouages [the moving cogs as in a watch], nor the montages, nor the rhythms, nor the thin semantics retained by the letters: it is beyond doubt a poem.
An event invades the paper. An adventure gives birth to itself. Gropes, verifies, continues its way along the edges of language. Space pushed back The relationships which we entertained, thanks to language, are broken. From experience to experience we seek to place ourselves.
(Trans. bpNichol, M. Roy, and Larry Richards)
31 Οκτ 2010
14 Οκτ 2010
Nephology #043
"Αποπνικτικό... κοκτέιλ δημιουργούν τα αυξημένα επίπεδα υγρασίας που επικρατούν στην ατμόσφαιρα τις τελευταίες ημέρες, σε συνδυασμό με τη σκόνη από τη Σαχάρα, την περιορισμένη ορατότητα και τη ζέστη."
3 Οκτ 2010
τα πράσινα σταφύλια
Έβαλε τη χοντρή γυναίκα του στην κουζίνα να μαγειρεύει
και δυό μήνες μετά αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φλάουτο.
Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα όμως,
τη στιγμή που η μεγάλη του κόρη μόλις είχε βγει από τη θάλασσα,
σταμάτησε απότομα το παίξιμό του
και της είπε να σηκώσει γρήγορα το πίσω μέρος του μαγιό της,
το οποίο-πράγματι-είχε υποχωρήσει κάπως έπειτα από μια βουτιά.
Όταν πια ήταν έτοιμος να συνεχίσει,
το φλάουτο είχε ήδη χαθεί στην άμμο.
και δυό μήνες μετά αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φλάουτο.
Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα όμως,
τη στιγμή που η μεγάλη του κόρη μόλις είχε βγει από τη θάλασσα,
σταμάτησε απότομα το παίξιμό του
και της είπε να σηκώσει γρήγορα το πίσω μέρος του μαγιό της,
το οποίο-πράγματι-είχε υποχωρήσει κάπως έπειτα από μια βουτιά.
Όταν πια ήταν έτοιμος να συνεχίσει,
το φλάουτο είχε ήδη χαθεί στην άμμο.
SCHIZOCULT
30 Σεπ 2010
Esprit de corps
any more than esprit de corps is reducible to the soul of an organism." D&G a thousand plateaus
25 Σεπ 2010
23 Σεπ 2010
22 Σεπ 2010
21 Σεπ 2010
16 Σεπ 2010
gravity
Ο ΠΥΡΓΟΣ
Παρατηρώντας την διαδικασία (process) παραγωγής ιδεών, αντιλήφθηκα ότι περιορίζονται σημαντικά οι πιθανές εκβάσεις μιας εκφραστικής σύνθεσης, χρησιμοποιώντας μονότροπα το "εργαλείο" της συζήτησης.
Η συλλογική παραγωγή ιδεών για τις ανάγκες εκδηλώσεων,εκθέσεων κλπ... είναι ένα από τα ζητούμενα για μένα, και αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο στην συνεργασία όταν περιορίζεται η αποτελεσματικότητα του.
Η συζήτηση είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται ευρέως σε κάθε πλαίσιο ως εργαλείο/τρόπος για λήψη αποφάσεων, παραγωγή ιδεών, καθορισμό στόχων, αλλά και διασκέδαση.
Έχει γίνει σαφές από το πνεύμα του Διαφωτισμού και ύστερα ότι είναι προτιμότερη η συζήτηση από την ωμή βία, και ότι ο ήρεμος συλλογικός διάλογος παράγει αποτελέσματα καλύτερα σε επίπεδο νοήματος και βάθους.
ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ
Ωστόσο υπάρχουν και άλλοι τρόποι που κάποιος μπορεί να συνδιαμορφώνει από κοινού περιεχόμενα, έννοιες και μορφές. Είναι οι περιπτώσεις των διαφορετικών τρόπων έκφρασης από την ομιλία: σχέδια, οπτικό υλικό, κίνηση, αναπαραστάσεις. Τις γνωρίζουμε όλοι αλλά για κάποιο λόγο έχουν "εξοριστεί" από τον τρόπο που αποφασίζουμε για το ποια δράση θα προτείνουμε.
Σημαντικό πρόβλημα είναι οι περιορισμοί που υπάρχουν στη συζήτηση: διαθεσιμότητα, χρόνος, προσοχή ,διαφορετικό πολιτιστικό πλαίσιο, διάθεση για πολεμική, έντεχνη ρητορεία, στενόμυαλη προκατάληψη, όλοι οι παράγοντες που μπορούνε να σε κάνουν να πεις: "Δεν βγαίνει τίποτα με της συζητήσεις".
Για παράδειγμα μπορεί να θέλουμε να κάνουμε μια έκθεση: πως επιλέγουμε το θέμα; Αφηνόμαστε να μας παρασύρει η μόδα; Περιμένουμε τον "φωτισμένος" διπλανό να μας πει μια ιδέα; Ακολουθούμε τυφλά μια ιδεολογία η μια παράδοση;
Ερωτήματα τα οποία δεν λύνονται προφανώς σε μία συζήτηση. Πόσο μάλλον σε μια ανοιχτή συλλογικότητα όπου ο καθένας έρχεται από διαφορετικό ανέκδοτο.Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει συλλογική συν-διαμόρφωση και παραγωγή ριζοσπαστικού περιεχομένου/μορφής;
Η ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ
Το θέμα δείχνει μια διαφυγή όταν διευρύνει κανείς την έννοια συζήτηση: θα μπορούσε η συζήτηση να περιέχει και άλλου τύπου σωματικότητες (εκφράσεις δηλαδή) και διαφορετικού επιπέδου χρονικότητες. Μπορεί να κινηθούμε χωρίς να αλλάζουμε χώρο; Μπορούμε να πούμε μαζί ΈΥΡΙΚΑ!
Η καλλιτεχνική έκφραση απελευθερώνει άλλες σωματικότητες, αισθήσεις, εντάσεις. Αν δίναμε περισσότερο χρόνο σε μια μικτή, μιγαδική συζήτηση πειραματικά, θα είχαμε αποτελέσματα;
Παρατηρώντας την διαδικασία (process) παραγωγής ιδεών, αντιλήφθηκα ότι περιορίζονται σημαντικά οι πιθανές εκβάσεις μιας εκφραστικής σύνθεσης, χρησιμοποιώντας μονότροπα το "εργαλείο" της συζήτησης.
Η συλλογική παραγωγή ιδεών για τις ανάγκες εκδηλώσεων,εκθέσεων κλπ... είναι ένα από τα ζητούμενα για μένα, και αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο στην συνεργασία όταν περιορίζεται η αποτελεσματικότητα του.
Η συζήτηση είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται ευρέως σε κάθε πλαίσιο ως εργαλείο/τρόπος για λήψη αποφάσεων, παραγωγή ιδεών, καθορισμό στόχων, αλλά και διασκέδαση.
Έχει γίνει σαφές από το πνεύμα του Διαφωτισμού και ύστερα ότι είναι προτιμότερη η συζήτηση από την ωμή βία, και ότι ο ήρεμος συλλογικός διάλογος παράγει αποτελέσματα καλύτερα σε επίπεδο νοήματος και βάθους.
ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ
Ωστόσο υπάρχουν και άλλοι τρόποι που κάποιος μπορεί να συνδιαμορφώνει από κοινού περιεχόμενα, έννοιες και μορφές. Είναι οι περιπτώσεις των διαφορετικών τρόπων έκφρασης από την ομιλία: σχέδια, οπτικό υλικό, κίνηση, αναπαραστάσεις. Τις γνωρίζουμε όλοι αλλά για κάποιο λόγο έχουν "εξοριστεί" από τον τρόπο που αποφασίζουμε για το ποια δράση θα προτείνουμε.
Σημαντικό πρόβλημα είναι οι περιορισμοί που υπάρχουν στη συζήτηση: διαθεσιμότητα, χρόνος, προσοχή ,διαφορετικό πολιτιστικό πλαίσιο, διάθεση για πολεμική, έντεχνη ρητορεία, στενόμυαλη προκατάληψη, όλοι οι παράγοντες που μπορούνε να σε κάνουν να πεις: "Δεν βγαίνει τίποτα με της συζητήσεις".
Για παράδειγμα μπορεί να θέλουμε να κάνουμε μια έκθεση: πως επιλέγουμε το θέμα; Αφηνόμαστε να μας παρασύρει η μόδα; Περιμένουμε τον "φωτισμένος" διπλανό να μας πει μια ιδέα; Ακολουθούμε τυφλά μια ιδεολογία η μια παράδοση;
Ερωτήματα τα οποία δεν λύνονται προφανώς σε μία συζήτηση. Πόσο μάλλον σε μια ανοιχτή συλλογικότητα όπου ο καθένας έρχεται από διαφορετικό ανέκδοτο.Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει συλλογική συν-διαμόρφωση και παραγωγή ριζοσπαστικού περιεχομένου/μορφής;
Η ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ
Το θέμα δείχνει μια διαφυγή όταν διευρύνει κανείς την έννοια συζήτηση: θα μπορούσε η συζήτηση να περιέχει και άλλου τύπου σωματικότητες (εκφράσεις δηλαδή) και διαφορετικού επιπέδου χρονικότητες. Μπορεί να κινηθούμε χωρίς να αλλάζουμε χώρο; Μπορούμε να πούμε μαζί ΈΥΡΙΚΑ!
Η καλλιτεχνική έκφραση απελευθερώνει άλλες σωματικότητες, αισθήσεις, εντάσεις. Αν δίναμε περισσότερο χρόνο σε μια μικτή, μιγαδική συζήτηση πειραματικά, θα είχαμε αποτελέσματα;
13 Σεπ 2010
A Bit of poetry
mother turned around to her vacuous child:
boy, you heard what i said earlier?
nowadays, they emphasise english.
boy rolled his squinty eyes to the ceiling.
waitress returned, flustered, and started
on her own emphases:
lime sherbert today don't have.
mango got. strawberry also don't have.
mother, upset and acutely strident:
today DOESN'T have.
today DOES NOT have.
[Arthur Yap "The Correctness of Flavour." Straits Times: Life! Books. 12 February 2001.]
31 Αυγ 2010
Τσόκλης Τσόντα
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/08/video_27.html
Τσόκλης ο πολυμορφικός: καταξιωμένος καλλιτέχνης στο ελληνικό στερέωμα, πατέρας, ριζοσπαστικός με αναρχικές αντιλήψεις και εν δυνάμει βιαστής ( που έχει το δίκιο με το μέρος του).
27 Αυγ 2010
22 Αυγ 2010
19 Αυγ 2010
δυτικός νείλος
εισβολή στον (προσωπικό-ζωτικό) χώρο (μου)
κυκλωτικές κινήσεις ξεπερνώντας τα όρια
περίπτωση έντονης-διακριτής-φανερής-απροκάλυπτης παραβίασης
όσο δυναμώνει η ένταση αυξάνει η νευρικότητα, μειώνεται η συγκέντρωση σε οτιδήποτε πέρα από τις κινήσεις και τις προθέσεις του εισβολέα
εμμονή
εκδικητικές τάσεις-
επανάκαμψη μετά από οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης ή διωγμού
αυξημένη διάθεση για την εξόντωσή του και την ανακούφιση από το σχεδόν μαρτύριο της ενόχλησης
κυκλωτικές κινήσεις ξεπερνώντας τα όρια
περίπτωση έντονης-διακριτής-φανερής-απροκάλυπτης παραβίασης
όσο δυναμώνει η ένταση αυξάνει η νευρικότητα, μειώνεται η συγκέντρωση σε οτιδήποτε πέρα από τις κινήσεις και τις προθέσεις του εισβολέα
εμμονή
εκδικητικές τάσεις-
επανάκαμψη μετά από οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης ή διωγμού
αυξημένη διάθεση για την εξόντωσή του και την ανακούφιση από το σχεδόν μαρτύριο της ενόχλησης
11 Αυγ 2010
παλιά πόλη
Αυγουστιάτικα και χωρίς άλλες μονάδες στην τηλεκάρτα
το στούντιο χτυπάει τα ντράμς,
ξανά χτυπάει τα ντράμς
και λες δεν μπορώ άλλη επανάληψη..
είναι παλιά η πόλη,
παλιά και η ώρα
γάμησε τα
θα χτυπήσει το κουδούνι!
η πίτσα είναι φυσικά,
μαζί με το κελί 211
και τα σκουπιδια μυρίζουν αμα λες κάθε φορά
τώρα θα τα βγάλω
τώρα θα τα βγάλω
10 Αυγ 2010
9 Αυγ 2010
27 Ιουλ 2010
17 Ιουλ 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)