Μεγάλη Εβδομάδα -Τα Άγια Πάθη

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
Στο μεσοδόκι τ' ουρανού
Κρεμάται σήμερα σε ξύλο
Ίλεως κύριε γενού
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου
Μια μάνα φώναξε "παιδί μου"

Με τ' απριλιού τ' αρχαία μάγια
Με των δαιμόνων το φιλί
Μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
Μπήκε κοράκι στην αυλή
Κι όλα τ' αγρίμια στο λαγκάδι
Πήραν το δρόμο για τον άδη

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
Στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
Στην άγια σκέπη τ' ουρανού
Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
Θα γεννηθούμε τότε πάλι

 Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μεγάλη Εβδομάδα - Τι συμβολίζει κάθε μέρα

Η Μεγάλη Εβδομάδα και οι συμβολισμοί της.

ΚΟΥΙΖ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ποια προσωπα και γεγονοτα μας προβάλλει η Μεγάλη Εβδομάδα

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑ

 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να παρουσιάσει την υπεροχή της Ορθόδοξης πίστης ένα­ντι των άλλων θρησκευμάτων, αλλά να αναδείξει τη δύναμη και την αγάπη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους, όλων των εθνικοτήτων και θρησκειών, που γνή­σια και με απλότητα Τον αναζητούν. 

Μέσα από απίστευτες περιπέτειες και παράξενους δρό­μους, ο Θεός απα­ντάει σε αυτόν που πραγματικά θέλει να Τον γνωρίσει και να Τον αναζητήσει, έστω και ασυνείδητα, και αποκαλύπτεται στη ζωή του με θαυμαστούς τρόπους.

Ο Θεός είναι Θεός εκπλήξεων. Ο κάθε μεταστραφείς έχει μια πολύ ξεχωριστή, μοναδική πορεία. H περιγραφή του τρόπου που γνώρισαν την Ορθοδοξία συγκλονίζει και αποδεικνύει ότι η αγάπη του Θεού και το έλεος Του, μας καταδιώκουν όπου κι αν βρισκόμαστε, όπως κι αν είμαστε, όποιοι κι αν είμαστε.

 Οι ήρωες αυτού του βιβλίου, αφού πέρασαν δύσβατα μονοπάτια, μεταστράφηκαν τε­λικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία διότι, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, ένιωσαν εκεί την αυθεντικότητα της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης και το ορθό φρόνημα του σώματος του Κυρίου. Ένιωσαν σαν να βρίσκονται στο σπίτι τους και πως βρήκαν εκείνο που έψαχναν. Η Αλήθεια και το νόημα ζωής, που με τόση αγωνία έψαχναν, έπαψε να είναι κάτι το αφηρημένο ή μια ιδέα, αλλά ήταν πλέον ένα Πρό­σωπο.

 Κι αυτό το Πρόσωπο τους αγαπά χωρίς προϋποθέσεις και τους βρήκε, δεν Το βρήκαν –όπως περιγράφουν.

εκδόσεις Εν πλώ

Aπό τον πρόλογο του βιβλίου:

Η πιο όμορφη γωνιά της βασιλείας του Θεού δεν είναι αυτή που φιλοξενεί τους αγνούς και καθαρούς, αυτούς που μυήθηκαν στην πίστη από μι­κροί, αλλά αυτή που αγκαλιάζει όσους άκουσαν το κάλεσμα του Θεού, χωρίς να διαθέτουν τα απαι­τούμενα «ὦτα», και ελκύσθηκαν από τη λάμψη της Εκκλησίας, δίχως να γνωρίζουν εκ προοιμίου το φως. Αυτό το θαύμα αποτελεί και τη δόξα της Εκκλησίας.  

Από αιώνες πριν ο Ησαΐας προφήτευσε: «Ἰδοὺ ἔθνη, ἃ οὐκ οἴδασί σε, ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε, ἐπὶ σὲ καταφεύξονται ἕνε­κεν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅτι ἐδόξασέ σε» (Ἠσ. 55, 5).

Ασφαλώς τα βιβλικά γεγονότα που προαναφέραμε είναι συγκλονι­στικά, το θαυμαστό όμως προ­σκλητήριο της μεταστροφής στην Αλήθεια και στον θησαυρό της ζωής της Εκκλησίας, δεν είναι κάτι που συναντούμε μόνο στο παρελ­θόν και σε συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά είναι μια πραγματικότητα που αντικρίζουμε πλέον πολύ συχνά και με εξίσου εντυπωσιακές εκφράσεις και στις μέ­ρες μας. 

Αυτό το γεγονός συναντούμε σε κάθε σελίδα του υπέροχου βιβλίου που με τον τίτλο «Εκείνο που έψαχνα, ιστορίες ορθόδοξης μεταστροφής στην Αμερική», συνέγραψε καταγράφοντας αυ­θεντικές ιστορίες και περιστατικά η κυρία Πέλη Γαλίτη-Κυρβασίλη. Κάθε γραμμή του κειμένου, κάθε ανάσα του αναγνώστη, βγάζει μια πηγαία δοξολογία στο όνομα του Θεού, ο Οποίος με απίστευτους τρόπους φέρνει ανθρώπους στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, στην αγκαλιά της Αλήθειας, στην αγκαλιά του Χριστού, στην αγκαλιά Του. «Ὁ Θεός», όντως, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπί­γνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», και «τὰ πάντα προσίεται ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον».

(Nικόλαος, Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

 ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Ευλογημένη καθημερινότητα

με την αργόσυρτη μονοτονία σου.

Σαν αρρώστια σε μισούμε

παρεκτός και χαθείς αιφνιδίως.

Ευλογημένες μέρες και νύχτες

χωρίς εφιαλτικά τηλεφωνήματα

χωρίς σεισμούς και ύπνο στο αυτοκίνητο

μ’ έναν σάκο στο πίσω κάθισμα,

χωρίς νοσοκομεία και ορούς

χωρίς έκτακτα ανακοινωθέντα κάθε είδους,

δελτία θυέλλης και φόβο, φόβο.

Ευλογία Κυρίου οι ήσυχες νύχτες στο σπίτι

στου γραφείου τη φθαρμένη καρέκλα

στο μπαλκόνι που βλέπει τη λίμνη

στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας.

Ευλογημένη καθημερινότητά μας

που τόσο λίγο έχουμε εκτιμήσει.

ΝΟΝΗ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΥ. ποιητική συλλογή «Λόγω βροχής», εκδ. Οδός Πανός 2017

Μαζί με 2 ταινίες που υμνούν την καθημερινότητα

Πάτερσον (Paterson)

Η ομορφότερη ταινία που γύρισε ο Τζάρμους στα 10s ψάχνει την ποίηση μέσα από τις εικόνες μιας καθημερινότητας χωρίς εξοντωτικούς ρυθμούς, ραψωδώντας την επαναληπτικότητα, τη ραθυμία και την πηγαία καλοσύνη των ηρώων της, ένα υπέροχο ζευγάρι όπως το ερμηνεύουν ο Άνταμ Ντράιβερ και η Γκολσιφτέ Φαραχανί.

Σκηνοθεσία Jim Jarmusch.

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΕΡΕΣ (Perfect Days)

Ο Hirayama μοιάζει να είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την καθημερινότητά του, εργαζόμενος ως καθαριστής τουαλετών στο Τόκιο.

Πέρα από την αυστηρά δομημένη καθημερινή του εργασία, απολαμβάνει το πάθος του για τη μουσική και τα βιβλία. Και αγαπάει πολύ τα δέντρα, τα οποία και λατρεύει να φωτογραφίζει. Μια σειρά από απροσδόκητες συναντήσεις αποκαλύπτουν σταδιακά περισσότερες λεπτομέρειες για το παρελθόν του.

Ένας βαθιά συγκινητικός και ποιητικός προβληματισμός για το πώς μπορεί κανείς καθημερινά να βρίσκει και να εκτιμά την ομορφιά του κόσμου γύρω μας. Σκηνοθεσία: Wim Wenders Με τους: Kôji Yakusho, Tokio Emoto, Arisa Nakano, Aoi Yamada, Yumi Asô, Sayuri Ishikawa, Tomokazu Miura, Min Tanaka

Μοναχοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο εξωτερικό μιλούν στην κάμερα το...

"Όταν μπήκα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ήμουν στο σπίτι μου"...

ΠΗΓΗ

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ “Into My Arms” Nick Cave

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ 2.3 Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 

Αγάπη,  το φάρμακο για την μοναξιά

Ένα τραγούδι για την αγάπη την μοναξιά και την απομόνωση..

Ενας ύμνος Αγάπης.

Το τραγούδι εκφράζει την απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη, η οποία υπερβαίνει τον σκεπτικισμό και τη θρησκευτική αμφιβολία. Ο Nick Cave δείχνει ότι, ανεξάρτητα από την πίστη ή την έλλειψή της, η αγάπη είναι μια δύναμη που δίνει νόημα και προστασία στη ζωή.

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ “Into My Arms”  Nick Cave

Δεν πιστεύω σε έναν Θεό μεσολαβητή Αλλά ξέρω, αγάπη μου, πως εσύ πιστεύεις Αλλά αν πίστευα θα γονάτιζα και θα του ζητούσα Να μην παρέμβει καθόλου σ’ εσένα Να μην αγγίξει ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά σου Να σ’ αφήσει όπως όπως είσαι Και αν ένιωθε πως έπρεπε να σε καθοδηγήσει Να σε οδηγούσε στην αγκαλιά μου   Στην αγκαλιά μου, Θεέ μου   Και δεν πιστεύω στην ύπαρξη αγγέλων Μα όταν σε κοιτώ, αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αλήθεια Αλλά αν πίστευα θα τους μάζευα όλους μαζί Και θα τους ζητούσα να σε προσέχουν Να ανάψει ένα καντήλι ο καθένας από αυτούς για σένα

Να κάνουν φωτεινό και καθαρό το μονοπάτι σου Και να περπατήσουν σαν τον Χριστό στο γρασίδι και στην αγάπη Και να σε οδηγήσουν στην αγκαλιά μου   Στην αγκαλιά μου, Θεέ μου  Αλλά πιστεύω στην αγάπη  Και ξέρω πως και συ πιστεύεις σε αυτήν Και πιστεύω σε κάποιου είδους μονοπάτι Που μπορούμε να βαδίσουμε μαζί εσύ και εγώ Γι΄ αυτό κρατήστε αναμμένα τα καντήλια σας Κάντε το ταξίδι της λαμπρό και αγνό Γιατί θα επιστρέφει αιώνια και για πάντα   Στην αγκαλιά μου, Θεέ μου

Έρωτας και προγαμιαίες σχέσεις

Η Εκκλησία είναι ένας χώρος που δέχεται όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την "καθαρότητά" τους.

Σύμφωνα με τον Άγιο Πορφύριο, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να καταπιέζεται· ο Χριστός είναι αγάπη και η αγκαλιά Του είναι ανοιχτή για όλους.

Τα πάθη μας δεν ξεπερνιούνται με την αυστηρή αυτοπειθαρχία, αλλά εστιάζοντας στον Χριστό και την αγάπη Του.

Στόχος είναι να εστιάζουμε στο καλό, στον Χριστό και να μην δίνουμε σημασία στο κακό και στην αμαρτία. Όσον αφορά τις προγαμιαίες σχέσεις, οι Χριστιανοί εστιάζουμε πολύ στο αν αυτές επιτρέπονται από την εκκλησία ή όχι, χωρίς να δίνουμε σημασία στις μεταγαμιαίες σχέσεις, στον πραγματικό έρωτα.

Ο σύγχρονος κόσμος συχνά ταυτίζει τον έρωτα με τη σεξουαλική σχέση, ενώ για την Εκκλησία, ο έρωτας είναι η ικανότητα να βγαίνω από τον εαυτό μου, να εμπνέω τον άλλον και να βρίσκω τον λόγο ύπαρξής μου μέσω αυτού και ο άλλος μέσω εμένα.

Η αληθινή αγάπη δεν περιορίζεται στη σαρκική ένωση, αλλά περιλαμβάνει τη θυσία, την αφοσίωση και την πνευματική συμπόρευση εν Χριστώ. Με τον π. Βαρνάβα Γιάγκου

Όσες μάσκες και να αλλάξεις δε θα λυτρωθείς

 

 1.5. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Η πορεία προς το Θεό έχει νόημα όταν υπάρχουν αυθεντικές σχέσεις, όχι βιτρίνα, μάσκες και προσωπεία.

Το παιχνίδι με τις μάσκες στο οποίο καταφεύγουμε ενίοτε έχει να κάνει με το φόβο μας απέναντι στο μεγαλύτερο δώρο του Δημιουργού μας ,την ελευθερία. Όσες μάσκες και να αλλάξεις δε θα λυτρωθείς, θα συνεχίζεις να αγκαλιάζεις μια σκιά γιατί θα φοβάσαι να αγκαλιάσεις ένα πρόσωπο. Το τραγουδάκι από τις Τρύπες είναι σαφές:

« Πριν λυτρωθείς απ' τα δάκρυα που πνίγεις

Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς

Πριν τυλιχτείς στις αλυσίδες της θλίψης

Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς

Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις

Προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς

Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις

κάτω απ' τη μάσκα που φοράς»

Στην πορεία προς το Χριστό δεν υπάρχουν συνταγές ηθικιστικού καθωσπρεπισμού , έτοιμες λύσεις για ατσαλάκωτους χριστιανούς .

Είναι πορεία ελευθερίας, με την ομορφιά της και την τραγικότητά της. Για να πορευτείς πρέπει να έχεις ταπείνωση. Η ταπείνωση δεν είναι χριστιανική εκδοχή της κακομοιριάς ούτε η συντριβή της προσωπικότητας.

Είναι στάση ζωής..απλότητα, καταδεκτικότητα,ομορφιά,κατανόηση,διάκριση,πληρότητα. Χωρίς ταπείνωση δε φτάνεις στην πίστη που λυτρώνει.

ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ