دینگو
| دینگو | |
|---|---|
| |
| دینگو استرالیایی | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | گوشت‌خوارسانان |
| زیرراسته: | سگ‌سانیان |
| تیره: | سگان |
| سرده: | سگ‌ها |
| گونه: | C. dingo |
| نام سه‌بخشی | |
| Canis lupus dingo | |
| |
| محدوده پراکندگی | |
| مترادف[۱] | |
|
antarcticus (Kerr, 1792), Canis australasiae (Desmarest, 1820), Canis australiae (Gray, 1826), Canis dingoides (Matschie, 1915), Canis macdonnellensis (Matschie, 1915), Canis novaehollandiae (Voigt, 1831), Canis papuensis (Ramsay, 1879), Canis tenggerana (Kohlbrugge, 1896), Canis harappensis (Prashad, 1936), Canis hallstromi (Troughton, 1957) | |
دینگو یا سگ وحشی استرالیایی (نام علمی: Canis lupus dingo, Canis familiaris یا Canis familiaris dingo) جانوری از سرده سگ است که تنها در استرالیا زندگی می‌کند. دینگوها زیرگونه‌ای از گرگ خاکستری هستند. دینگو سگ‌سانی با اندازهٔ متوسط است که آلت تناسلی سفت و مقاوم دارد و همین هم باعث چابکی و استقامت آن در جفت‌گیری می‌شود. سه رنگ اصلی بدن دینگو شامل زنجبیلی روشن، سیاه، برنزه و سفید است که بسته به شرایط آب‌وهوا تغییر می‌کند. در مورد منشأ تکاملی و تاریخچهٔ این گونه نظریه‌ها و اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد اما یافته‌ها در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که این جانور ۸۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح وارد استرالیا شده‌است.[۲] این نوع سگ اهلی نیست و سالانه به افراد زیادی حمله کرده و موجب مرگ و میر قابل توجه می‌شود. بیماری هاری به وضوح در این نژاد دیده می‌شود. دینگو دارای چشم‌هایی قدرتمند است که از رنگ زرد تا قرمز متغیر است. آن‌ها دارای گوش‌هایی متحرک، مثلثی شکل و به‌طور طبیعی تیز می‌باشند. دارای پوششی پر پشت و دمی شل با طول متوسط است. دارای پوششی صاف می‌باشد، طول و مقدار مو نسبت به شرایط آب و هوا تغییر می‌کند. رنگ‌های پوشش جانور معمولاً زرد-زنجبیلی است اما در رنگ‌های قهوه‌ای مایل به زرد و سفید و مشکی به شکل راه راه یافت می‌شوند. رنگ زال هم دیده شده‌است. تمامی نژادهای اصیل دارای موی سفید بر روی پاها و نوک دم می‌باشند. قدرت درجا به بالا پریدن فوق‌العاده ای دارد، درصورت لزوم از دیوارهای با ارتفاع ۲ متر به راحتی جهیده و عبور می‌کند. در درگیری با سگ‌ها فوق‌العاده سریع و چابک است.
تاریخچه
[ویرایش]دینگو یک جانور وحشی است که توسط انسان‌ها حدود ۸۳۰۰ سال پیش به استرالیا برده شد. باور بر این است که دینگو جد تمامی نژادهای سگ است (حدود ۶۰۰ نژاد سگ). سگ‌ها و انسان‌ها قبل از این‌که استرالیا از خشکی جدا و توسط آب احاطه شود به آنجا مهاجرت کردند. کاپیتان ویلیام دامفیر، کسی بود که راجع به سگ‌های وحشی در سال ۱۶۹۹ نوشت، اولین نوشته رسمی راجع به دینگو. دینگوها در اصل توسط چند گروه بومی استرالیایی برای رفع مشکل غذا در مواقع ضروری نگهداری می‌شدند. دینگو دوباره وحشی شد و به حیات وحش بازگشت. انجمن تربیت سگ در استرالیا واقع در جنوب ویلز، دینگوهای بسیاری را پرورش و تربیت کرده‌اند. این سگ‌ها اگر از تولگی با انسان‌ها بزرگ شوند تقریباً به آسانی دوباره اهلی می‌شوند. در بسیاری از مناطق استرالیا این نژاد هنوز به عنوان یک حیوان موذی شناخته شده و به‌طور قانونی نمی‌شود از آن به عنوان یک حیوان خانگی نگهداری کرد. دولت فدرال استرالیا این سگ را به عنوان حیوان وحشی رده‌بندی کرده‌است و نمی‌توان آن را به‌جز برای باغ‌وحش‌ها صادر کرد. دینگوها در خارج از استرالیا بسیار کمیاب هستند.
ویژگی‌ها
[ویرایش]
وزن دینگوهای نر وحشی به‌طور میانگین ۱۵٫۸ و در جنس ماده ۱۴٫۱ کیلوگرم و طول آن‌ها در جنس نر ۱۲۵ سانتی‌متر و در ماده‌ها ۱۲۲ سانتی‌متر است. ارتفاع بدن این حیوان در حدود ۵۷ سانتی‌متر است. این حیوانات معمولاً در کنار انسان‌ها و در حالت اسارت به دلیل تغذیه و مراقبت و شرایط بهتر زندگی، اندازه و وزن بیشتری پیدا می‌کنند.[۳] دینگوها به ندرت دچار اضافه وزن می‌شوند و دنده‌های دینگوهای وحشی معمولاً قابل مشاهده است.
طول عمر
[ویرایش]دینگوها در طبیعت معمولاً بین ۳ تا ۵ سال عمر می‌کنند و در برخی موارد تا ۸ و نهایتاً تا ۱۰ سال طول عمر نیز گزارش شده‌است. آن‌ها در وضعیت اسارت ۱۴ تا ۱۶ سال زندگی می‌کنند اما یک مورد دینگو حدوداً ۲۰ ساله نیز ثبت شده‌است.[۴]
رفتار
[ویرایش]
دینگو نژادی است که تا به حال به‌طور کامل اهلی نشده و تقریباً هیچوقت به عنوان یک همدم نگهداری نشده‌است. دینگوهای آموزش ندیده برای کودکان مناسب نمی‌باشند و به آسانی رام نمی‌شوند. بهترین راه برای رام کردن آن‌ها مهربانی، بردباری و استواری است. دینگوها را فقط در زمانی می‌توان به عنوان حیوان خانگی نگهداری کرد که از تولگی، قبل از ۶ هفتگی آن‌ها را به منزل ببرید. در این سن کم آن‌ها را می‌توان اهلی کرد، اما از ۱۰ هفتگی به بعد آن‌ها را نباید برای نگهداری قبول کرد. اگر آن‌ها را به خوبی آموزش دهند و مواظبت کنند، دینگو می‌تواند یک حیوان خانگی خوب و متکی شود. دینگو دارای ویژگی‌های غیرعادی است. بهترین بالارونده درخت و بعضی اوقات کناره‌گیر، اما این ویژگی‌ها، جالب توجه‌است و همانند نزدیک‌ترین خانواده خود New Guinea Singing Dog و Finnish Spitz است.
چیدمان دندان‌ها و کوتاهی آرواره وجه تمایز آن‌ها با اجدادشان است (گرگ ایرانی).[نیازمند منبع] همچنین مانند گرگ، دینگو ماده فقط یک بار در سال تولیدمثل می‌کند. برخلاف سگ‌های دیگر، دینگو برای زندگی کردن یک همدم برای خودش انتخاب می‌کند، برخی اوقات به‌خاطر از دست دادن شریکش از غصه خوردن بیش از حد می‌میرد.[نیازمند منبع] اغلب توله‌های آن‌ها در حفره درختان یافت می‌شوند، به‌طور کل از تمامی اطراف و به‌خاطر وجود مانع در جلوی آن محافظت می‌شوند. با این حال برخی اوقات توله‌ها شکار مارها می‌شوند. آن‌ها دارای غریزه بسیار قوی هستند و در گروه زندگی می‌کنند. این گروه‌ها بر حسب عادت در شب شکار می‌کنند. آن‌ها کارهایشان را بی صدا انجام می‌دهند و پاس کردن را زمانی یادمی‌گیرند که با دیگر نژادهای سگ در ارتباط باشند. آن‌ها با جیغ زدن و زوزه کشیدن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. آب یک نوع مانع برای دینگوها است و اکثر آن‌ها فقط در آب، راه می‌روند و شنا نمی‌کنند.[نیازمند منبع] دینگوهای وحشی از انسان‌ها می‌ترسند و به حیاط وحش بازمی‌گردند. برای زنده ماندن در بیابان آن‌ها خود را به ناخوشی و به دروغ خود را به مردن می‌زنند. دینگوها به ندرت از خود پرخاشگری نشان می‌دهند. زمان پرورش آن‌ها بین ماه‌های خرداد و تیر است. امروزه توله‌های دینگو فقط در استرالیا موجود هستند و برای صادر کردن نیستند. قیمت توله‌های دینگو از ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ دلار استرالیایی است. مرکز پرورش دینگو در استرالیا دارای ۱۰۰ دینگو برای پرورش است.[نیازمند منبع]
پانویس
[ویرایش]- ↑ Wozencraft, W.C. (2005). "Order Carnivora". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. ۵۷۵–۵۷۷. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
- ↑ Zhang, Shao-Jie; Wang, Guo-Dong; Ma, Pengcheng; Zhang, Liang-Liang; Yin, Ting-Ting; Liu, Yan-Hu; Otecko, Newton O.; Wang, Meng; Ma, Ya-Ping (Spring 2020). "Genomic regions under selection in the feralization of the dingoes". Nature Communications. 11 (1): 671. doi:10.1038/s41467-020-14515-6. ISSN 2041-1723. PMC 6997406. PMID 32015346.
- ↑ (PDF) http://www.carnivoreconservation.org/files/actionplans/canids.pdf. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «https://en.m.wikipedia.org/wiki/Dingo#CITEREFSmith2015». پیوند خارجی در
|title=وجود دارد (کمک)
http://www.woofwoof.ir/?cmd=category.details&catid=648121934
منابع
[ویرایش]- "منبع جعبه‌زیست" (به انگلیسی). ویکی‌پدیای انگلیسی. Retrieved 22 November 2008.
http://www.woofwoof.ir/?cmd=category.details&catid=648121934
| انواع سگ | |
|---|---|
| نژادها | |
| نقش‌ها | |
| رفتار | |
| برهمکنش سگ با انسان | |
| بهداشت | |
| تربیت | |
| جستارهای وابسته | |
سگان Canidae | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|    | |||||||||||||||||||||||||||||
- آرایههای مناقشهدار پستانداران
- انواع سگ
- پستانداران استرالیای جنوبی
- پستانداران استرالیای غربی
- پستانداران اندونزی
- پستانداران توصیفشده در ۱۷۹۳ (میلادی)
- پستانداران قلمرو شمالی (استرالیا)
- پستانداران کوئینزلند
- جانداران آسیبپذیر استرالیا
- جانوران بزرگ استرالیا
- زیاگان استرالیا
- زیرگونههای گرگها
- سگسانها
- سگ‌های رمیده
- شکارگران اوج
- فهرست سرخ IUCN از گونههای آسیبپذیر
- گرگ