Sara is the perfect young housewife. When husband Hessam requires an expensive emergency operation abroad, it is she who works for the funds. For the next three years she labors secretly to pay the shady loan shark and save Hessam - until the truth is revealed and with it, the reality of her marriage.
Iran
Source: IMDB (Fajr Film Festival)
Iran
Probably would've been lot more effective with 70-80 minutes runtime but still compelling enough and the ending is pretty good.
سارا فیلم اقتباسی از نمایشنامه‌ی a doll's house. جدای این که خود نمایشنامه بسیار جای حرف و بحث داره، سارا به عنوان یک اثر اقتباسی در دوران خودش به نسبت خوب بود. مهرجویی تا جایی که تونست اون رو با فرهنگ ما تطابق داد و تا جایی که تونست به خط اصلی داستان وفادار موند. به طور کلی هم سارا هم a doll's house سعی دارن بیننده یا خواننده رو با یک جهان و نگاه فیمینیستی و شجاع و out of ordinary ای آشنا کنن که به نظر شخص من میتونستن خیلی بهتر از اینها عمل کنن. در نهایت با وجود این همه پیشرفت هم در دنیای سینما، هم تئاتر بعد از ۲۶سال قطعا دیدن این فیلم رو پیشنهاد نمیکنم. فیلم های خیلی بهتری هست که دنیای یک زن و دغدغه هاش رو نشون بده.
با این فیلم بالاخره به این نتیجه قطعی رسیدم که نیکی کریمی بازیگر بسیار بدیه. تو این فیلم همه دیالوگ هاش رو بلااستثنا با جیغ و غر بیان میکنه! واقعا از اقبال خوب مهرجویی، ما و سینمای ایران بود که رُل اصلی «لیلا» قسمت سوم این سه گانه به نیکی کریمی نرسید حالا نمیدونم پول زیاد خواسته بود یا سرکار بود یا هرچیز دیگه به هر حال این اتفاق مبارک باعث شد یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران ساخته بشه و در حاشیه اش علی مصفا و لیلا حاتمی آشنا بشن و ازدواج کنن
پی نوشت*: سه فیلم سارا، پری و لیلا معروف به «سه گانه زن» مهرجویی هست. اما من به شخصه با این موضوع موافق نیستم. پری به کل با دو فیلم دیگر متفاوت هست. اشتراک مضمونی و کیفی سارا و لیلا هم به اندازه ای نیست که در کنار هم قرار بگیرن
فیلمنامه سارا و دیالوگ‌هاش ضعیف، کلیشه‌ای و حتی غیرعادیه! شخصیت‌پردازی سطحی مهم‌ترین عامل تو پررنگ کردن ضعف‌های فیلمه. از همه اینا بدتر بازی شخصیت اصلی یعنی نیکی کریمی اصلا متناسب با نقش نیست و مدام اتصال مخاطب رو از جریان فیلم جدا میکنه.
شاید فیلم برای زمان خودش و در بیان مفاهیم فمنیستی نسبتا موفق عمل کرده باشه با این حال ابدا اثر قوی و دلچسبی نیست.
'Sara' is an impressive film adaptation of Ibsen's play 'A Doll's House'.
However, I expected it to be more indigenised to the Iranian context. The differences between 'Sara' and 'A Doll's House' are extremely subtle and mostly serve to transfer the setting of the play. For example, I thought that Sara's religiosity might change the course of the film, but it didn't really. There is no critique of Iranian patriarchy and its social and political causes.
Nonetheless, 'Sara' is a great film and Mehrjui did justice to 'A Doll's House'. The film helped me realise Ibsen's genius in writing the original play.
چطور نمایشنامه‌ی ایبسن را نابود کنیم
به سعی داریوش مهرجویی
اینکه چرا مهرجویی منبع اقتباسش رو "خانه‌ی عروسک" قرار داده برای من جای سواله. چه چیزی توی این اثر بود که اون رو به سمتش جلب کرده بود و آیا مهرجویی تونسته بود که اون جوهره رو توی فیلم هم بیاره؟
من فکر می‌کنم مهم‌ترین ایراد فیلمنامه اینه که بین خانه‌ی عروسک بودن و سارا بودن گیر کرده. یه جاهایی می‌خواد نشون بده که به ایبسن وفاداره و یه جاهایی هم می‌خواد بگه که این یه فیلمه از داریوش مهرجویی. به هرحال این مورد چیزی نیست که از تماشایی بودن فیلم کم بکنه و این هنر کارگردانشه که از امکانات سینمایی هنرمندانه استفاده میکنه.
روحت شاد مهرجویی که حتی فیلم‌های متوسطت هم برای سینمای امروز ایران کلاس درسه...
پ.ن. : کاش نسخه‌ی بلوری این فیلم‌های قدیمی بود تا بیشتر از نور و رنگ و لعابشون لذت می‌بردیم.
Incredibly well-done exploration of how women’s labor, sacrifice, and public losses are rendered invisible for the sake of men’s reputations and relationships — and when she liberates herself at the end it’s neither without moral costs nor without her finding ways to protect the attachments/values/duties that matter to her. Ending was pretty rushed but overall a big slay, Ibsen would be proud.
Today I wrote nothing, azizam.
این فیلم تلاش زیادی کرد تا ظلمی که در حق زنان در دهه 60 الی 70 شده است را به نمایش بگذارد اما موفق نشد آنطور که قصد داشت آن را اجرا کند.
فیلمنامه ضعیف و کسل‌کننده است و بازی‌ها، بلعکس چیزی که انتظار داشتم، به شدت ضعیف است. شخصیت گشتاسب با بازی خسرو شکیبایی و سارا با بازی نیکی کریمی، کم عمق و اغراق شده نقش اجرا می‌کنند و حتی تلاشی برای بهتر شدن هم ندارند.
