Tao, a tomboyish university student who supports her studies by writing for her uncle's racy pulp pornographic magazine Sayew, despite the fact that she has never had sex herself. The magazine is struggling financially, so Tao's uncle, Dr. Porn, tells her she needs to spice up her stories or else be sacked.
Pimpaporn Leenutapong Nuntawat Arsirapojcharnakul Anon Saisangcharn Phintusuda Tunphairao Jutarat Atthakorn Chakrapong Siririn Chantana Kittiyapan Viyada Umarin Thana Sinprasat Niruth Wisitwongcharoen Phet Darachai Norasate Mudkong Ekachan Bumrungkij Sumontha Suanpholaat Khomkorn Siwasin Chamnarn Rerkaram Wallop Thearathong Theppitak Sae-Jew Ratakorn Atichatyotin
Thailand
France
USA
Canada
Sweden
France
Canada
France
Sweden
Thailand
USA
สยิว รวมหลายภาพสะท้อนสิ่งที่ถูกกดทับในประเทศไทย เล่าด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร เสนอมุมคิดอย่างแยบคาย
สังคมที่คลั่งศีลธรรมจนผลักเรื่องที่เกี่ยวพันกับชีวิตโดยตรงอย่างเรื่องเพศให้สกปรก หนังเสนอนิตยสารสยิวในมุมที่นอกจากปลุกใจเสือป่า สร้างแฟนตาซีที่คนเราคงต้องการปลดปล่อยบ้าง (ในปริมาณที่พอดี) แล้วยังเยียวยาใจด้วย sequence ชไมพรสอนรัก สนุก แพรวพราว จับใจ
ละครไทยที่เสนอภาพความรุนแรง ขืนใจ ในความสัมพันธ์เป็นพิษ กลายเป็น trope ที่ยอมรับกันจนเป็นภาพจำผ่านสื่อสาธารณะอย่างโทรทัศน์ กลับเป็นสิ่งที่ไม่ถูกกวดขัน แถมประชากรที่เหนื่อยล้าจากเกมอำนาจการเมืองยังใช้มันเป็นความบันเทิง ข้ออ้างการหลบหนีความจริงในสังคม
เต่า (พิมพาภรณ์ ลีนุตพงษ์) นักเขียนสมัครเล่นผู้ไม่ประสาเรื่องเพศแต่ต้องเขียนเรื่องปลุกใจชาย ก็เป็นตัวละครที่น่าสนใจในแง่ตำแหน่งแห่งที่ หญิงสาวทอมบอยผู้ยังไม่ชัดเจนว่าอยู่จุดไหนบน spectrum ของ gender (ในยุคที่ยังไม่เปิดกว้างเท่าวันนี้) กลางสิ่งแวดล้อมที่อัดแน่นด้วยเพศชายของกองบก.สยิว แม้พวกเขาส่วนใหญ่จะเป็นคนทำงานที่ให้เกียรติเธอและเอ็นดูเหมือนลูกหลาน แต่กระนั้นความเป็นหญิงก็ดูจะกันเธอออกจากความสำเร็จในเส้นทางนักเขียนขายเสียว การเป็นนักศึกษาคณะอักษรที่ให้ความสำคัญกับศาสตร์และศิลป์ของภาษา ก็มาปะทะกับโลกจริงที่อาจไม่ได้ต้องการความละเมียดละไม ทลายแบบแผนได้เสมอเพื่อปรับตัวให้ตอบสนองสิ่งที่ตลาดต้องการ
ทางเลือกช่วงท้ายของเต่าสะกิดใจเราอยู่บ้าง ว่าความเป็นหญิงบังคับให้เธอต้องเดินไปในทิศทางที่สังคมกำหนดมาให้สตรีเพศหรือเปล่า แต่จิตวิญญาณนักเขียนของเต่าทำให้เราเชื่อว่าเธอและตัวหนังเอง คงจะเล่นกับ norm สังคมมากกว่าจะเป็นทางเลือกจริงของเธอที่เราอาจไม่ได้เห็น แป้นพิมพ์ตัว ญ หญิงของเต่าน่าจะเคาะชัดในทุกแนวทางที่เธอต้องการ
นอกจากบทชั้นเลิศ องค์ประกอบที่ทำให้เราอิ่มใจคือเพลงแห่งยุคสมัย (ปานามา! วงทู!) ละครฉ่ำ ๆ (คุณสุนันทา นาคสมภพ กับเพลงประกอบ คุณหญิงบ่าวตั้ง รสแซ่บ) และพี่ต่อ นันทวัฒน์ อาศิรพจนกุล ขวัญใจชุ้ล 🥹 เหมาะกับบทผู้ชายเรียบร้อย จ๋อง ๆ ตอนที่จ้อน ตัวละครของเขากล่าวด้วยเสียงอ่อย ๆ ว่า นั่นสิ จะมีใครมาชอบคนอย่างเขาล่ะ (ประมาณนี้) กรี๊ดในใจว่า ชั้นเอง! I volunteer!!! /อินเนอร์แคตนิส
ให้เป็นหนึ่งในหนังไทยที่ดีและประทับใจสุดตลอดกาล
ปู blackhead having bdsm gay sex is so iconic
ชีวิตจริงของทุกคนนั้นแสนจะราบเรียบ
surface: erotic comedy (biography of Uncle KUNG-FU master of porno magazine),
but in deeply (maybe not deep as I write before because it's obviously outstanding) very spicy political drama sarcasm.
probably there is the most fav of Kongdech for me.
This film bring you back in one of significant political activist movement in Thailand
we call 'BLACK MAY' or 'BLOODY MAY', (brief-explain) our activist protested for 'real right for election'
and 'fight against Thai-Coup: National Peace Keeping Council aka คสช.ในปัจจุบัน ชื่อเดิมก็ รสช.'
On these day Thailand did not look different from current date anymore, many people still struggle
in suck cycle. So could I call 'Sayew is classic film all-time in Thailand'? lol.
In this film, you will recognize or…
บางครั้งคนเราก็ต้องการเรื่องน่าตื่นเต้น เพื่อหลักหนีความน่าเบื่อในชีวิตประจำวัน
จิกกัดสังคมไทยเมืองพุทธได้อย่างเจ็บจี้ดส์ ทั้งในเรื่องการร่วมเพศและการเมืองในยุคนั้น ตั้งแต่ในตอนนั้นจนถึงปัจจุบันเราก็ยังเชื่อว่ายังมีคนบางกลุ่มที่ยังไม่เข้าใจใน "รสนิยม" และมองว่าเรื่องเพศนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเผยแพร่แบบสาธารณะอาจจะเพราะมันขัดกับความดีงามของเมืองพุทธก็ได้ล่ะมั้ง จุดที่ตกหลุมรักเรื่องนี้ก็คงจะเป็นการแสดงในลุคทอมบอยของพี่ผิงที่เหมือนวัยรุ่นเด็กผู้ชายจริง ๆ
.
ชีวิตเรานั้นแสนจะธรรมดา ผิดไหมที่จะลองหาเรื่องน่าตื่นเต้นให้กับชีวิต
การค้นหาตัวเองของผู้หญิงคนหนึ่ง ท่ามกลางเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ
คนไม่ค่อยชอบ 15 นาทีสุดท้ายของหนังสักเท่าไหร่ แต่เราชอบนะ มันแซะจารีตในสังคมไทย ที่ผู้หญิงต้องอยู่ในกรอบ มีเซ็กส์ได้ต่อเมื่อมีครอบครัวแล้วเท่านั้น การใช้อุปกรณ์เสริมเพื่อใช้ในทางเพศถูกมองว่าวิตถาร
ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน
ชอบหลายอย่างในหนังมาก ทั้งการจิกกัดการเมืองและความเป็นเมืองพุทธแต่ตอนจบรู้สึกแปลก ๆ ฝันกลางวันจริงแหละ ในฐานะเกจึงขอมอบเพลง good luck babe ให้พี่เต่า 😣
.
.
.
.
แล้วปจบเต่าจะแต่งนิยายเกไหม อยากรู้
Shame about the final 5-10 minutes but otherwise Kongdej's most fun work.
remove that last 15 minutes please
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
That girl literally gay and they put her with that damn man 😒
Killed by the ending TT
Now I start to think Kongdech was a bit homophobic (no offense, I think it is common during that time and he does not show any of these scenes (ฉากตอนจบปูแบล็คเฮดกับฉากสมบัติโดนล่อล่วงในเฉิ่ม) anymore)
Just so sad that we lost a lesbian representation, he stated as a self-discovery which is good though, just a but sad.
คงเดชกับการใส่เสียงทีวีหรือวิทยุเรื่องข่าวการเมืองเป็นเบื้องหลัง คงเดชที่คงดู Boogie Night เลยอยากเอาบ้างแต่ในบริบทไทย ดูแล้วหวนคืนเมืองไทย การกำกับอาจจะสะดุดไปบ้างใรบางช่วงแต่เรียกได้ว่ามีเอกลักษณ์และสนุกแก่การรับชม
แน่นอนว่าเรื่องเปรียบเทียบกับการเมือง ซึ่งไม่แน่ใจว่าตอนจบนั้นคือการค่อนขอดชีวิตชาวไทยที่เดินตามขนบแล้วเรียกว่า 'มีความสุข' ตามที่บริบทสังคมได้กรอบไว้รึเปล่า แต่เรียกได้ว่าถ้ามองแค่พื้นผิวไม่ได้เจาะไปถึงการตีความนั้นก็อย่างที่บอกไปข้างบนว่าเจ็บปวดใจจัง อ๊ะ หรือว่าความรู้สึกนี้จะถูกต้อวแล้วสำหรับการตีความหนังเรื่องนี้ 'เสียดายจัง' ที่สุดท้ายชีวิตก็เป็นไปตามกรอบ 'เสียดายจัง' ที่สุดท้ายชีวิตก็เหมือนเดิม มีความสุขตามที่เขาบอก ตามที่ 'สังคม' 'รัฐบาล' 'ผู้ปกครอง' อยากให้เป็น เดี๋ยวนะ 😟😟😟
NFจะเอาออก และผมหาหนังดูตอนกินข้าว ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย คิดถึงน่าจะหนังกาวๆเสียวๆเปิดฟังเสียงผ่านๆได้ สรุปกุนั่งหลังตรงตั้งใจดูสัสๆ
ไม่ได้ดูหนังไทยเก่านานมาก ช่วงแรกเลยจะไม่ชินกับบทหนังและบทพูดเท่าไร กว่าจะชินได้ปาไปครึ่งเรื่อง ไม่คิดว่าจะมาแนวดราม่าcoming of ageด้วยแหละ เกือบน้ำตาไหลไปนิดหน่อย ผู้กำกับเล่าดีนะ พอชินกับการเล่าของแกอ่ะ ดูสนุกเลย ชอบฉากที่เต่าด่าจอน แล้วจอนหน้าจ๋อยอ่ะ กุหวีดในใจ มันน่ารักจังว่ะ อย่าเกิดอะไรขึ้นกับมันเลย ตกภาพไอจอนอยู่บนดานฟ้า แล้วมันทำเหมือนกระโดด กุแบบ ตะโกน ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย ไอสัสมันไปยืนตรงนั่งร้าน โคตรเหี้ย แต่เหมือนผู้กำกับรู้ใจกุอ่ะ ไอสัส ชอบเลย กับฉากแป้นพิมพ์ดีด ตัว ญ อ่ะ ไอเหี้ย ตลอดเรื่องที่เต่าสับสนกับชีวิตกับเพศสภาพตัวเอง พอเออ รู้ว่าชอบจอน ตัว ญ ก็กดติด มันแบบ ไอเหี้ยยยยยยยยยยยย แล้วคิดดู หนังปี2545อ่ะ เรื่องเพศยังไม่ได้หลายหลากหรือเปิดกว้างขนาดนี้อ่ะ แล้วชอบตอนจบนะที่แบบผู้กำกับตั้งประเด็นว่า นี้คือชีวิตที่แฮปปี้ไปจริงๆมั้ย นี่คือชีวิตที่เต่าต้องการจริงๆหรืออ่ะ มันรู้สึกให้คนดูอย่างกูไปคิดต่ออ่ะ จริงๆอาจจะนิยายที่เต๋าแต่งมาก็ได้ ใครจะรู้ ซึ่งชอบ มันเอ่าหน่อย แต่แฮปปี้ แล้วช่วงที่เต๋ามาเขียนเรื่องตัวเองแล้วเขียนประโยคว่า
“ชีวิตจริงของทุกคนนั้นแสนจะราบเรียบ” แล้วภาพก็ฉายไปที่ชีวิตของคนในอพาร์ตเม้น มันแบบ เออชีวิตคนเราก็แค่นี่ ทำงาน ดิ้นรนกับสังคม เศรษฐกิจเฮงซวยๆที่22ปีมาแล้ว กุยังไม่เห็นทางออก กลับมาหาทางหลบหนีจากโลกแห่งความจริงไปวันต่อวัน โคตรจะดี โคตรจะเล่าเรื่องดีว่ะ ขอโทษที่จะดูเอาเสียว ผมดูแล้วผมตกตระกอนหลายอย่างเลย ชีวิตเราก็ช่างราบเรียบ อยากพูดเรื่องประเด็นทางเพศ ขนบตวามเป็นหญิงนะ แต่กุไม่ได้ตั้งใจดู ไม่กล้าพูดมาก เดะขอดูอีกรอบก่อน ค่อยมาตกผนึก
