Bir dutla hayata tutunmak gerçekten intiharın eşiğine gelmiş biri için, zor. İntihara yanlış tarafından yaklaşanı tutmak mümkün değil. Hayatı içinde bir şekilde bir yerlerde yaşatabiliyorsan mümkün tabi.
Yaşamak tat almakla eş değer mi? Misal Zeynep tat almadan hayatın yolunu tutturmuş ama ben fellik fellik arıyorum o tadı her köşede bakıyorum ona; bazen buluyorum, tanıyorum, tadıyorum çoğu kez yine bir şey ifade etmiyor. Hayatı nasıl tadacağını bilmek de bir mutlu Allah vergisi. Ya bilmeyenler? Ya bir türlü bulamayanlar?
Bir yanıyla da…
