Favorite films
Don’t forget to select your favorite films!
Don’t forget to select your favorite films!
Bohater Dickinsona – chociaż totalnie nieogarnięty jako ojciec – jest sympatyczny. A jego duet z Lolą Campbell naprawdę działa i ich wymiany zdań sa śmieszne i przez to autentyczne, przez co film nie jest przytłaczający
Porównanie do „Aftersun” , oba filmy opierają się na relacji rodzic-dziecko, tylko ze w Scrapper jest bardziej w stylu feel-good, gdzie nawet trudne momenty są przedstawione w dość lekkom tonie.
Jedyna rzecz która mnie irytowała to brak realizmu w fabule: Georgie mieszka sama, nikt nawet…
Przez to w jaki sposób był kręcony film to czułam się gdybym była w środku akcji. Ciemne i brudne ulice Kopenhagi, neonowe światła i obskurne miejscówki - bardzo mi przypominają Taxi driver. Duet Fank-Tommy i ich dialogi byly fantastyczne, szkoda ze tak mało wspólnych scen mieli.
Mlody Mads Mikkelsen jako skinhead - warty obejrzenia.
bardziej kameralna wersja Requiem for a Dream. Nie ma tu aż takiej intensywności wizualnej, tylko bardziej skupienie się na samej relacji i tym, jak uzależnienie ją powoli rozkłada od środka. Ta struktura „raj – ziemia – piekło” świetnie to podkreśla. W raju jest beztroska i euforia, w ziemi zaczynają się konsekwencje, a piekło to moment, kiedy wszystko się rozpada.
Koniec jest niejednoznaczny i każdy zinterpretuje go po swojemu. W innych filmach o uzależnieniach często dostajemy jednoznaczny finał: upadek, śmierć, totalną destrukcję. Tutaj mamy taką szarą strefę.
lubie Lnathimosa za jego dziwaczność i moralny niepokój. po obejrzeniu filmu siedziałam i myślałam „Co ja właśnie obejrzałam” .
Podstawa filmu – kara za przewinienie i ofiara.
Nowoczesna grecka tragedia, tylko że zamiast antycznych bogów mamy psychopatycznego nastolatka z dziwną mocą i chirurgów zamiast królów.