یکی از برانگیزاننده‌ترین فیلم/مستندهایی که برای من وجود داره، بیوگرافی خواننده‌هایی‌ئه که اوایل نوجوانی دنبال‌شون می‌کردم، از همین فیلم بگیر، تا When you’re stranger بعد Pink floyd the wall یا خود I’m not there که باز درباره‌ی باب دیلن‌ئه، تا Janis: little girl blue, یا حتی Anima. تموم این‌ها خوش‌آمدنی و تاثیرگذارند، چون شبیه ری-ویویِ دوران‌اند؛ الکی تا پای بغض پیش میبرند-ام و مهم‌تر، بانیِ این می‌شن که باز مثل سال‌ها پیش، دست کم یه هفته‌‌ای رو بی‌قفه برم سراغ گوشیدن سوژه بیوگرافی-شده.
نافذترین قسمت‌ها هم یکی:
Don’t think twice it’s all right
Like a rolling stone
It’s all over now, baby blue
