I’m so glad I decided to watch this in imax. 

Tbh as a person who’ve never read this before, it took me some time to understand what’s going on. There’re names everywhere and it’s a bit hard to keep up at first. 

This movie is so refreshing. A new GREAT sci-fi to end this horrible year. The 2.5 hours just flew by so quickly. I guess this is a new “prophecy boy” story but still it’s so refreshing, I’m really…

น่าหงุดหงิด

- ที่บูมบอก whiplash but ratatouille คือเรื่องจริง555555
- dialogue so fucking cringe แข็งชิบหาย ซีนออยมาออดิชั่นครั้งแรกคือทำเอาขำ เขียนเหี้ยไรออกมา + “รู้ด้วยหรอว่าเอาข้าวเก่ามาผัดแล้วอร่อยกว่า” BRUH everyone knows that
- เลือกประเด็นได้น่าสนใจนะ พูดเรื่องรวยจนผ่านอาหาร แบบเออมันก็ยังไม่ค่อยเห็นหนังไทยทำ แต่ม้วนปมได้งง สรุปคือไร ไปเรื่อยๆเหมือนยิ่งหลงทาง
- ไม่ใช่แค่ไดอาลอคอะ ทั้งหมด ทั้งแอคชั่น การจัดซีน มันละคร มันแข็ง มันฝืน มันcliché สงสารนักแสดง art of story telling เป็น 0 ทุกอย่างมันแข็งทื่อออออมากดดดจนน่าหงุดหงิด

- เป็นหนังเสียดสีคนรวยที่ไม่มีตัวละครคนรวยที่เป็นคนจริงๆ คนรวยในเรื่องทุกคนเป็นตัวประกอบมิติเดียวที่ถูกห้อยป้ายแค่ว่า rich people bad ซึ่ง ??? กลายเป็นว่าในโลกของหนังเรื่องนี้ม่แค่สองขั้ว จนดี-รวยเลว 

ออยทำงาน adapt วิถีชีวิต “คนรวย” กลายเป็นว่ากลายเป็นคนเหี้ย ทุกคนบอกว่าเปลี่ยนไป กลับมาบ้านจนๆของเราเถอะ เพราะ poor good rich bad ๆๆ 

แต่สิ่งที่ในเรื่องใส่มาว่าอะไรคือรวยจน เอาจริงมันคือความถูก westernized มั้ยรึเปล่าตั้งหาก เชฟพอลทำแต่อาหารฝรั่ง แต่ออยใช้กระทะจีนทำราดหน้าจ้ะ พอออยจะผันตัวเป็นเชฟก็เรียนทไอาหารฝรั่งเลย ซึ่งมันดูสิ้นคิดและผิวเผินมาก คิดได้แค่นี้ใช่มั้ย รู้จักคำว่า research มั้ย…