Ik wou een Mickey 7 op 10 grapje maken, maar daarvoor schiet de film net te kort
Vooral de tweede helft van de film zakt als een soufflé in elkaar, al is ook de eerste (veel leukere) helft ook onevenwichtig.
Ah well, het kunnen niet allemaal Parasites, Mothers of Memories of Murders zijn.
Kleine verhalen leveren soms de grootste en tederste cinema op.
Ik heb weleens gezaagd dat de aftercredits bij Marvel op den duur belangrijker was dan de film, dat de kijkers vooral dát onthielden of daarover praatten.
Joke's on me.
(Topshow. Heb mijn dadbod ingeruild voor een sixpack dankzij de lachspierworkout)
Ik haat de Vooruit als filmzaal hartgrondig. Te klein scherm voor een te grote zaal, kakakoestiek die elke kuch versterkt, ongemakkelijke stoelen die u niet alleen een beurse kont bezorgen, maar er ook voor zorgen dat uw even oncomfortabele, schuiffelende achterbuur constant tegen uw stoel zit te shotten.
Soit, wil maar zeggen dat zelfs een goeie film er verneukt kan worden. En toch was ik na All of Us Strangers geen hoop opgekropte stress, maar een week bundeltje emotie. Cinema, man, cinema.
