Journalism Department

Media literacy is generally defined as the ability of obtaining, analizing, evaluating, and communicating messages through the practice of critical reading of media texts. The individual’s application of such a way of reading to everyday practices and his skills in this application appear to be a problematic subject. Although the acquisition of the practice of critical reading is a process involving every stage of life, it is a matter of controversy to leave this field only to educational institutions by disregarding such institutions as the family and environment that contribute to the process of socialization in acquiring this practice,

It is in this respect that the project of “Media Literacy,” which has been implemented in Turkey by the Radio and Television Supreme Council and the Instruction and Training Committee of the Ministry of National Education, constitutes an appropriate case for discussion. Intended to enable students to grow conscious about the media and its influence and protect them against the harmful content of media, this project has been put in practice in five pilot cities (Ankara, İstanbul, Erzurum, İzmir and Adana). The project that has been put into operation with a protocol undersigned on August 22, 2006, by the Radio and Television Supreme Council and the Ministry of National Education has now been in effect for a year.

In this staduy, the congruity between the policies made at the beginning for the project of “Media Literacy” with a view to teaching students how to discuss media texts with a critical perspective, and the practice of application of these policies has been problematized. The way of the application of the Project of Media Literacy and the data obtained at the end of its operation for one-year has been analyzed; and the efficiency of the Project in the way in which target group make sense of the messages communicated by media has been questioned. The claim of the Project to create an active audience/reader by helping individuals at early ages acquire the ability of creating a social reaction has been discussed critically.

In this study, data collecting has been conducted via interviews in depth, for which people who participated in policy-making, implementing, and the assessment of the results and who are specialized in their fields (academics, teachers of social sciences and administrative authorities, etc.) have been interviewed.

The concept of emotional intelligence includes the use in social life of abilities towards the shared feelings of people and their communication skills. Today media is one of the major factors that shape both our personal development and our socialization in the community. Individuals who are intertwined with media messages in their everyday life improve their abilities to utilize and interpret these messages through the use of emotional intelligence and empathizing. The answers given to the questions of how the individual reads media texts and make sense of them must inevitably be related to the individual’s personal communication skills and emotional intelligence. The project of “Media Literacy” which is jointly undertaken by The Radio and Television Supreme Council (RTÜK) and the Ministry of National Education and the project of “Smart Signs” which is conducted by RTÜK constitute interesting examples to discuss in this regard. The aim of these projects is to make individuals conscious of the media and their effects, and protect them from their harmful content. These projects, which are intended for young media literates and their families, can be closely associated with emotional intelligence in terms of improving the abilities to attain messages, analyze and communicate them by means of practicing the critical reading of media texts. In this study, the level of adequacy of the aim and implementation of these projects is problematized with regard to both creating critical media consumers and their impact on the mental improvement of the media consumer. Through interviews with the planners and the implementers of the abovementioned projects, the effectiveness of the projects towards the target audience’s making sense of the messages that the media offer has been questioned with a critical approach.

The issue of computer use for children revolves around the discourse that children should be protected. The internet is considered to be useful on the one hand, insofar as it is educational, informative and entertaining for children, and on the other hand it is criticized on the ground that children are exposed to harmful contents during their development due to the internet and it is therefore suggested that children’s use of computer must be controlled. This study, which will dwell on the grounds/justifications concerning the parental control on access to computer for primary school students, is intended to understand and explain what both children and parents take control to mean and what contents they see as dangerous. To this end, the present research finds out the guidance and controlling strategies of parents by survey method over a sample. This study offers a critical reading of these strategies and tries to make sense of their reflections on the process of molding the child.

This research focuses on “alternative media” concept as a form of mass communication to be utilised for challenging corporate and institutionalised politics. It elaborates possibilities for establishing alternative media against the discriminatory, exclusionary, monotonic broadcasting policy in mainstream media and looks into how alternative media can be institutionalised in the Turkish context by focusing on a specific case. This research brings attention to mainstream media’s violations of rights as a result of the interest based ties they establish with different economic and power elites. It is argued in this research that these violations can be challenged by establishing rights based journalism practices. In this light, by analysing the organisational structure and the workings of the most effective alternative media organisation in Turkey -Bianet- this research aims at finding an answer to the question on what kind of an alternative journalism practice can be established. In order to do so, a field research about Bianet news center was conducted. The research concludes that Bianet offers an important model of an effective and a genuine alternative media and suggests further insights on the topic in the alternative journalism context.

This research outlines the capitalist reconstruction and dependency process in context of new accumulation order, refers to Turkish dimension of this process in frame of “desktop colonialism” concept and then analyzes case study of F and Q keyboard debates as a desktop colonialism practice in Turkey. Following explanation of origin of F and Q keyboard difference, it is argued that debates in Turkey are limited with only lingual degeneracy and it is emphasized that these debates have to consider the basic dynamics of network economy. The epilogue of this research argues some exhaustive and long term nationwide resistance alternatives in point of this case study.

Bu kitapta, yerleşik ve kurumsallaşmış siyaseti reddeden veya ona meydan okuyan bir iletişim biçimi olarak “alternatif gazetecilik” kavramı inceleniyor. Kitap, ana akım medyanın ayrımcı, dışlayıcı ve eşitsiz yayın politikasına karşı alternatif medya arayışlarını ve bu arayışın Türkiye ölçeğinde bir alternatif medya örneği ile somutlaştırılmasını konu ediyor. Kitap, ana akım medyanın ekonomik ve siyasi iktidar odaklarıyla kurduğu çıkar ilişkisi bağlamında neden olduğu hak ihlalleri nedeniyle, hak odaklı haberciliğin söz konusu ihlallere bir yanıt olabileceği fikri üzerine temelleniyor. Bu doğrultuda, Türkiye’deki en etkin alternatif medya örneklerinden biri olan Bianet’in özgün yapısı ve işleyişine dair nitel bir inceleme yapılarak, nasıl bir alternatif gazetecilik pratiği oluşturulabilir sorusuna yanıt aranıyor. Araştırma sonucunda Bianet’in etkin ve özgün bir alternatif medya örneği olup olmadığı irdeleniyor ve dünyada ve Türkiye'de alternatif gazeteciliğe dair öngörülere yer veriliyor.

Today capitalist culture serves not to public needs but to capital-owning class. In this context, products end texts which produced and spread by media, function for imposing mass culture of global capitalism to new generations instead of adapting authentic cultural textures.
Cartoons for children and action figures and toys about these cartoons take an important place in leisure industry. But such products are designed by a global cultural industry rather than generated on the part of a cultural heritage including authentic local patterns. Hence it can be argued that these cartoons and toys offers instant artificial meanings of life-world rather than educate and compel children to think. Of course these instant artificial meanings legitimate the culture industry that serves global capitalism to sell more and more products.
This research aims to propound how cartoon movies and toys -especially figures of action heroes- idealize artificial meanings of life-world for children and analyze tangibly how these artificial meanings of life-world effect socialization process of children and turn them into consumers of culture industry. This research also explains consuming process of toys and popular cartoons and reveals that children are not dominative in this process instead they turn into objects of culture industry.

Nowadays journalism is rapidly changing in terms of both professional practices and production and distribution ways of media texts. Especially peak use of new media and information technologies creates this transformation process. Thus some arguments about comeback potential of journalism to turn its democratic and decentralised nature become the main topic of theoretical conversations. However current problems about news language and political economy of mainstream media have not been overcome yet. For that reason it’s important to operationalise some inner dynamics to force the mainstream media to change. In this paper, “reader comments” are examined as an example way of creating alternative public spheres from inside of mainstream media to overcome structural problems and generate an equalitarian journalistic language. In the end, arguments of this paper are concretized through findings of an applied research on students’ utilization ways of interactivity facilities in news portals.


Günümüzde gazetecilik gerek mesleki pratikler gerekse de içerik üretimi ve sunumu bakımından hızlı bir dönüşüm süreci geçirmektedir. Özellikle yeni medya ve enformasyon teknolojilerinin yoğun kullanımıyla yaşanan bu dönüşüm süreci sonunda gazeteciliğin görece demokratik ve âdemi merkeziyetçi doğasına yeniden dönüş potansiyeli taşıdığına dair tartışmalar gündeme gelmektedir. Ancak özellikle ana akım medyanın gerek haber dili gerekse de ekonomi politik bakımdan sorunlu yapısı henüz aşılmış değildir. Bu nedenle mevcut ana akım gazetecilik yapısını değişime zorlayacak dinamikleri işler kılmak önem taşımaktadır. Bu çalışmada, ana akım medyada mevcut yapısal sorunların aşılması ve daha eşitlikçi bir haber dili kurulabilmesi için ana akım içinden alternatif kamusallıklar yaratma uygulamalarından birisi olarak “okuyucu yorumları” örneği incelenmiş ve çalışmada yürütülen tartışma, iletişim öğrencilerinin internet haber sitelerindeki etkileşim kanallarını kullanmalarına yönelik bir uygulamalı araştırmadan elde edilen bulgularla somutlaştırılmıştır.

Bu bölümde, bireylerin medya okuryazarlığı donanımlarını gündelik yaşam pratiklerine yansıtabilmelerini ve uygulama becerilerini ortaya koymayı hedefleyen ve Terkan, Yılmaz ve Taylan tarafından 2007 yılında yapılan bir araştırma ile ortaya koyulan bulguların, günümüzdeki medya okuryazarlığı uygulama ve projelerine dair güncel bulgularla karşılaştırmasının yapılması ve 10 yıllık süreçte Türkiye’de bu konuda gelinen noktaya dair saptamalar ve öngörülerin ortaya koyulması amaçlanmaktadır.

In this section, the relationship between alternative media and activism is described in general terms, with reference to the main theoretical models used to describe search for a collective, horizontal and decentralized communication alternative.
Bu bölümde, kolektif, yatay ve merkezsizleşmiş bir iletişim alternatifine dair arayışları tanımlamak üzere kullanılan başlıca kuramsal modellere değinilerek, alternatif medya ile aktivizm ilişkisi genel hatlarıyla betimleniyor.

Günümüzde endüstriyel bir yapı sergileyen ana akım medya kuruluşları gerek habercilik pratikleri, gerekse de ekonomi politik yapılanması bağlamında evrensel habercilik değerlerine uymak konusunda sıkıntı yaşamakta. Buna karşılık toplumun tek tip ve hâkim haber dili ve ifade kanallarına karşı kendiliğinden, anlık ve özgün bir haber dili ve medya yapısı oluşturulmasına olan ihtiyacı sürüyor. Bu boşluğu doldurmak noktasında yerel medya kuruluşlarının önemli potansiyel taşıdığı söylenebilir. Ancak yerel medya kuruluşları finansal bakımdan güçlü bir yapıya sahip olmamaları, editöryal bağımsızlık konusunda yaşadıkları sıkıntılar, tiraj, bilinirlik ve kapsam/frekans sınırlılığı gibi konularda aşmak zorunda oldukları teknik ve ekonomik zorluklar nedeniyle bu işlevi yerine getirmekte güçlük çekmekteler. Bu güçlüklere karşılık enformasyon teknolojilerindeki gelişim, yerel basın kuruluşları için özgün ve modern bir habercilik pratiği ortaya koymak adına önemli imkânlar sunuyor. Yerel basın kuruluşları da bu süreci hızlı ve doğru değerlendirdiği ölçüde söz konusu arayışa oldukça özgün ve yenilikçi yanıtlar verme potansiyeli taşıyorlar. Bu çalışmada da köklü bir yerel basın geleneğine sahip olan Çukurova Bölgesi'nde mevcut yerel basın kuruluşlarının enformasyon teknolojileri ve yeni medya uygulamalarından ne düzeyde ve hangi uygulamalar bağlamında yararlandıkları ve endüstriyel ana akım medyanın boşluğunu yerel ve bölgesel ölçekte ne oranda doldurma potansiyeli taşıdıkları sorularına yanıt arandı. Bu yanıtlar bizzat yerel medya profesyonellerinin bakış açısından somutlaştırıldı. Çalışmada Çukurova Bölgesi'ndeki yerel medya kuruluşları arasından, yeterli düzeyde temsil edilebilirlik/tipiklik sağlamak üzere, rastlantısal bir araştırma nüfusu içinden amaçsal örnekleme tekniği aracılığıyla belirlenen 12 farklı basın kuruluşu temsilcisi ile derinlemesine mülakatlar yapıldı. Örneklemin uygunluğu belirlenirken, örnekleme giren yerel medya profesyonellerinin yerel medya alanında yeterli bilgi birikimine ve uzmanlığa sahip olması bakımından araştırma hedeflerine uygunluğu ölçüt olarak alındı. Elde edilen verilerin nitel bir analizi yapılarak, bölgedeki basın kuruluşlarının yeni medya kullanımına ilişkin güncel ve özgün bir betimleye ulaşıldı. Bu betimleme ışığında yeni medya ve enformasyon teknolojilerinin bölgedeki medya kuruluşları için taşıdığı potansiyel yorumlanarak, farklı gazetecilik pratiklerine dair öngörülere yer verildi.

New Media Practices in Local Press of Çukurova Region
Today, the mainstream media, which is increasingly industrialized, is in a difficult position to comply with the values of universal journalism in the context of journalistic practices and political-economic structure. It can be said that local media organizations have a significant potential to fill this gap. However, local media organizations have difficulties in fulfilling this function due to the lack of a strong financial structure, the difficulties they have with editorial independence, and the technical and economic difficulties they have to overcome. In spite of these difficulties, the development of information technologies provide important opportunities for the local media to put forward a unique and modern news reporting practice.
In this study, it was investigated how local media organizations in Çukurova Region benefited from information technologies and new media applications. In this regard, local media organizations were questioned about the potential of filling the gap of industrial mainstream media at local and regional scale.
In-depth interviews were conducted with 12 media representatives through a random sampling population through the objective sampling technique to provide sufficient level of representativeness / typology among the local media organizations in Çukurova Region. While the appropriateness of the sample was determined, it was taken as a criteria that the media professionals who entered the sample had adequate knowledge and expertise in the local media field and that they fit the research objectives. By performing a qualitative analysis of the data obtained, an up-to-date and original depiction of the use of new media by media organizations in the region was reached. In this light of the description, the potential of new media and information technologies for media organizations in the region was interpreted and predictions about different journalistic practices were included.

New communication technologies express a development rather than a specific technology or group of technologies. The convergence of the broadcasting, telecommunications and information-processing sectors, which developed as separate fields until the 1980s, reveals the constantly renewed technological tools and the possibilities provided by them. In fact, even with these possibilities, there was a generation change and we evolved into a stage called Web 2.0. In the Web 1.0 phase, information was only being transferred and users were passive readers. However, users can now produce the information on the network itself in non-professional ways. A rapid change in the presentation of content on virtual networks is seen at this stage where we are witnessing the development of new web services and programming languages, the reduction of contents to micro dimensions, the design and deconstruction of web architectures, the transition to user control and the creation of their own title, tags and contents.
This transformation, of course, also brought important innovations in terms of journalism. It can be said that journalism evolved into a new genre in the process of network journalism and became democratized in the process. However, we have already witnessed the emergence of new types of journalism in order to counteract mainstream journalism or fill its gaps. One of them is the type of journalism defined as citizen journalism. Citizen journalism can be defined as a two-pronged practice for the media to make citizen-focused news on topics that are relevant to citizens and to take the role of citizens themselves in news production. Citizen journalism was first debated in the US in 1990s. In the emergence of citizen journalism, the following developments have been effective: the increasing crisis of liberal democracy and political participation, the economic strains of monopoly in the media sector, and the possibilities provided by technological developments.
One of the first examples of this new journalism practice is the OhmyNews website, which was founded in 2000 in South Korea. This site and other citizen media examples, with the slogan “OhmyNews makes every citizen a reporter”, are increasingly using their network technologies to expand their domain. The last steps in citizen journalism, which show a development line from personal web pages to participatory content repositories to network journal to local community media examples, are shaped as big media citizen journalism and then networked journalism where citizens collaborate with professional journalists. In the process of citizen journalism, it became possible for ordinary individuals to produce and distribute information called “user generated content”.
At this stage, we have witnessed the increasing interest of mainstream media organizations in user generated content, where media users are reporting on events they are witnessing from blogs and similar channels. It has already been seen that major media organizations such as the BBC, Guardian, SKY News and CNN, which are in search of solutions to the decrease of the audience reader / audience, are starting to use these contents in
their own channels. For example, CNN has set up a citizen journalism portal called “CNN Exchange” to invite ordinary people to share their stories, photos and videos with themselves.
However, it is necessary to pay attention to the danger of commercialization of the contents and citizen journalism practices by the mainstream media, as well as the application of citizen journalism based on user generated content at the point reached by contributing to the democratization of journalism by taking place in the big media. Because CNN and other major media companies have discovered that in the Web 2.0 era, enabling user-generated content can create an alternative way of making money. In this way, large media organizations can reduce the cost of production of news. For example, the number of employees in the newsrooms can be reduced or the advertising fields can be varied with the content being produced by the user.
This study examines the transformation process of new communication technologies in the context of new forms of citizen journalism shaped through user-generated content. These analyse is depicted on the status of major media organizations in Turkey. These organizations are examined in terms of their locations on the line between the democratization of journalism and the commodification of content. For this purpose, the most visited websites among the top 20 websites is selected with purposive sampling according to the data of IAB Turkey Internet Measurement Research. The targeted news portals are subject to a qualitative analysis of their pages and their sites linked to citizen journalism and are intended to seek answers to the above-mentioned question on the obtained data.

Post-endüstriyel toplumdan ağ toplumuna geçiş bağlamında küresel çapta hızlı dönüşümlere tanık oluyoruz. Enformasyon aktarımının geleneksel kitle iletişim araçlarının editöryal ve teknik kapasitesiyle sınırlı olduğu bir dönemden kişiselleştirilmiş çevrimiçi medya dönemine geçiş, enformasyonun nitel olarak dönüşümünü ve nicel olarak olağanüstü artışını sağladı. Artık bireylerin temel sorunu enformasyona ulaşmaktan çok aşırı enformasyon akışı karşısında doğru ve kullanılabilir içerikleri seçebilmek. Dolayısıyla genel olarak “teknoloji okuryazarlığı”, daha spesifik tanımlamayla “yeni medya okuryazarlığı” kavramları, içinde olduğumuz çoklu medya çağında oldukça elzem becerilere dönüştü.
Post-endüstriyel toplum tezlerinde, sınıfsal, ideolojik çelişkilerin geleceğin ağ toplumunda yok olacağı iddia ediliyordu. Buna karşılık, enformasyon teknolojilerine erişimde var olagelen sayısal uçurum, bilgi açığı gibi engellerin yanı sıra hangi tipte ve biçimdeki enformasyonun nerelerde, hangi sınıflar arasında, nasıl dağıtıldığı günümüzde sıklıkla tartışılan konular arasında yer alıyor. Bu gibi makro eşitsizlik kaynaklarının yanı sıra kullanıcıların demografik özelliklerinden ve yeni medya okuryazarlığı beceri düzeylerinden kaynaklanan mikro eşitsizliklerden de söz etmek mümkün.
Gazete başta olmak üzere geleneksel kitle iletişim araçlarının gerilemesinin tartışıldığı günümüzde, medyanın dönüşüm geçirmesine karşın haber almanın insanın asla ortadan kalkmayacak temel ihtiyaçlarından biri olduğu söylenebilir. Bu bağlamda, yeni medya ile aktarılan enformasyonu ve medya metinlerini eleştirel okuma pratiğiyle, mesajlara erişim, çözümleme, değerlendirme ve iletme yeteneği yalnızca bu çağda doğan bireyler için değil her yaş grubundan kullanıcılar için önemini koruyor. Özellikle medya tüketicilerinin üretici rollerinin de öne çıkması ve kullanıcı türevli içeriklerin yaygınlaşmasıyla söz konusu yetenekler her birey için gerekli hale geliyor.
Alvin Toffler, Üçüncü Dalga adlı eserinde 21. yüzyılın cahillerinin okuma yazması olmayanlar değil, öğrenmeyi, yanlış öğrendiği bilgileri unutup yenilerini öğrenmeyi ve dönüşüme açık olmayı beceremeyenler olacağına dikkat çekiyor. Bu doğrultuda, özellikle günümüzün çoklu medya çağından önce doğan kullanıcıların muhtemel yeni medya okuryazarlığı beceri eksikliklerinin ne tür eşitsizliklere yol açtığını irdelemek önem taşıyor. Zira özellikle yaş grubu gibi demografik bir sınıflama açısından bakıldığında bu kullanıcıların yeni medya ve enformasyon teknolojilerine adaptasyon bakımından dezavantajlı gruplara dönüşebildiği görülüyor.
Bu eşitsizliğin özellikle yeni medya kullanımı bağlamında bir takım somut etki ve çıktılarını tespit etmek mümkün. “Yankı odası etkisi” bu sonuçlardan biri olarak karşımıza çıkıyor. Yankı odası kavramı, kullanıcılar kendi inanç ve değer yargılarını destekleyen, dünya görüşlerine uyan enformasyonu arama ve dağıtmalarına işaret ediyor. Böylece bir süre sonra özellikle sosyal medya gibi sanal etkileşim ağları üzerinden kendileri gibi düşünen, homojen bir kullanıcı grubuyla etkileşime geçerek, karşıt görüşlere karşı duyarsızlaşıyor ve bir tür seçici maruz kalma döngüsü içine giriyorlar. Bu durum bireylerin bir süre sonunda yalnızca kendileri gibi yaşayan ve düşünen insanlarla etkileşime girmelerine neden olarak, kendi görüşlerini evrensel ve tek doğru olarak kabul eden daha dar görüşlü bir kitlenin ortaya çıkmasına neden oluyor.
Bu durum bir yandan bireylerin içinde yaşadıkları toplum ve dünyaya ilişkin politik, kültürel ve ekonomik konulara dair iyi bilgilendirilmiş yurttaşlar olarak kararlar almalarını güçleştiriyor, diğer yandan da bu bireylerin misenformasyon ve dezenformasyon süreçlerine, dolayısıyla bilişsel manipülasyona daha açık olmalarına yol açarak yeni medyadan yararlanmada bir eşitsizlik kaynağı oluşturuyor.
Bu çalışmada, yankı odası etkisi oluşumunun, yeni medya okuryazarlık düzeyi ile negatif korelasyon oluşturduğu savunuluyor. Çalışmada bu korelasyonu ortaya koymak üzere, yeni medya okuryazarlığının yaş gibi demografik değişkenlerle olan ilişkisi konu edilerek, bu ilişkinin bir sayısal eşitsizlik kaynağı olup olmadığı sorusuna yanıt aramak amaçlanıyor. Bu sorunun yanıtı özellikle farklı yaş gruplarındaki kullanıcıların enformasyonu arama, seçme ve yayma davranışlarındaki farklılıklar ve benzerlikler ile bu bağıntının yankı odası yaratmadaki etkileri üzerinden somutlaştırılıyor. Bu somutlaştırma, 18-24 yaş grubu ve +54 yaş grubu sosyal medya kullanıcıları arasından kota örnekleme ile belirlenen 190 kullanıcı ile gerçekleştirilen anket ve yarı yapılandırılmış görüşme teknikleri ile toplanacak veriler üzerinden yapılıyor. Söz konusu veriler araştırmanın amacı doğrultusunda karşılaştırmalı nitel bir analizle incelenerek, betimleyici sonuçlara ve öngörülere ulaşılıyor.