Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van de DDR 1961

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1961
Sachsenring
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 30 juli 1961
Organisator FIM/ADMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Tsjechië František Šťastný
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
125 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
Eerste Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Tweede Vlag van Australië Tom Phillis
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1961 was de zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1961. De races werden verreden op 30 juli 1961 op de Sachsenring in Hohenstein-Ernstthal.

Hoewel de Grand Prix van de DDR al sinds 1958 werd georganiseerd, was dit de eerste maal dat er om WK-punten werd gestreden. Er namen 63 coureurs uit 17 landen deel. De opvallendste was de Oostenrijker Bert Schneider, die in twee klassen punten scoorde en zelfs het podium haalde. Hier verscheen ook voor het eerst een machine uit de Sovjet-Unie.

Opnieuw werden Gary Hocking en Mike Hailwood eerste en tweede, waardoor de WK-stand nog steeds spannend bleef. Achter hen werd Bert Schneider verrassend derde. Hij scoorde zijn eerste WK-punten, net als John Farnsworth, Jack Findlay en Anssi Resko. Dat was ook het gevolg van het uitvallen van Frank Perris en Paddy Driver, terwijl veel andere vaste krachten niet naar de DDR waren afgereisd.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Privat 1:05"08'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton +2"08'3 6
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton +3"23'4 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland John Farnsworth Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Australië Jack Findlay Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Finland Anssi Resko Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Tommy Robinson Norton +1 ronde
8 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +2 ronden
9 Vlag van Duitsland Lothar John BMW +2 ronden
10 Vlag van Duitsland Tony Schmidt Norton +2 ronden
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton +2 ronden
12 Vlag van Duitsland Joachim Claus Norton +3 ronden
13 Vlag van Duitse Democratische Republiek Johannes Müller Norton +3 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Willy Van Leeuwen Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Matchless
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Argentinië Juan Perkins Norton
Vlag van Australië Ron Miles Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Zwitserland Fritz Messerli Matchless
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW
Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Chatterton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Thorp Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
Vlag van Italië Alberto Pagani Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton Blessure
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Pawson Norton
Vlag van Uruguay Horacio Costa Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 40
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton 35
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 14
4 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton 8
5 Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW 4
Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Matchless
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 3
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Farnsworth Norton

Voor aanvang van de race stonden Gary Hocking en Franta Šťastný samen aan de leiding van het WK. Nu won Hocking, maar Št'astný beperkte de schade door tweede te worden. Bob McIntyre klom met zijn derde plaats ook naar de derde plaats in het WK, die hij deelde met Phil Read.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Privat 1:00"46'0 8
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +22'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Bianchi +22'2 4
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa +2"33'8 3
5 Vlag van Italië Ernesto Brambilla Bianchi +2"48'3 2
6 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 1
7 Vlag van Australië Jack Findlay Norton
8 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Tommy Robinson Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen (†) Norton Overleden[1]
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton Blessure
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Duitsland Hans Pesl Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb AJS
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 22
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Bianchi
5 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen (†) Norton 7
7 Vlag van Italië Ernesto Brambilla Bianchi 5
8 Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton 4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 3
10 Vlag van Duitsland Hans Pesl Norton 2
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton

In de 250cc-race bleven de Honda-coureurs elkaar punten afsnoepen. Dit keer won Mike Hailwood voor Jim Redman en Kunimitsu Takahashi. Daarmee kwam Hailwood alleen aan de leiding te staan, gevolgd door Redman. MZ kon in haar thuisrace geen vuist maken.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 50"00'7 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +25'9 6
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 4
4 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ 1
7 Vlag van Hongarije László Szabó MZ
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda
9 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Honda
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey NSU
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial / Honda 34
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 31 (32)
3 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 29
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 19
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 9
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
7 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 4
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha

In de 125cc-klasse won Ernst Degner zijn thuisrace, voor Tom Phillis en Kunimitsu Takahashi. Daarmee kon hij Phillis nog steeds niet bedreigen, maar hij maakte zich wel los van Jim Redman, die slechts zesde werd. Overigens passeerde Luigi Taveri de finish als derde, maar hij werd gediskwalificeerd.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 48"09'1 8
2 Vlag van Australië Tom Phillis Honda +30'3 6
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +57'2 4
4 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[1]

Gediskwalificeerd

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Coureur Merk
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Spanje Ricardo Quintanilla Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC / Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 40
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 31
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 22
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 18
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC / Honda 14
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 12
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ 7
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 6
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read EMC
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1961

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1962