Przejdź do zawartości

Anicet (papież)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anicet
Anicetus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Emesa

Data i miejsce śmierci

ok. 166
Rzym

Papież
Okres sprawowania

ok. 155–166

Wyznanie

wczesnochrześcijańskie

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

ok. 155

Święty
Anicet
papież
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

17 kwietnia

Atrybuty

koło, tonsura

Anicet (ur. w Emesie, zm. ok. 166 w Rzymie) – 11. papież w latach ok. 155–166, święty Kościoła katolickiego[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Według „Liber Pontificalis” był Syryjczykiem pochodzącym z Emesy[1].

W czasie jego pontyfikatu do Rzymu przybył biskup Smyrny, św. Polikarp (†156); dyskutował on z papieżem o dacie świętowania Wielkanocy[2]. Nie uzgodnili oni jednak jednolitej wersji, gdyż papież uznał, że musi respektować zwyczaj świętowania w niedzielę; mimo to „rozstali się w pokoju”[1].

Anicet zwalczał poglądy gnostyków – zwolenników Walentyna. Nie ma dowodów, żeby zginął śmiercią męczeńską, za panowania cesarza Marka Aureliusza, w Rzymie[1]. Jego życiorysy wspominają męczeńską śmierć około roku 167, jednak szczegóły nie są znane[3]. Ciało św. Aniceta zostało pierwotnie pochowane na cmentarzu św. Kaliksta, a w 1604 roku wydobyte i umieszczone w kaplicy wzniesionej na jego cześć przez jednego z książąt rzymskich[3].

Najprawdopodobniej w czasie jego pontyfikatu wzniesiono grobowiec św. Piotra, odkryty w latach 1939–1949[1].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 17 kwietnia[4].

Ikonografia

[edytuj | edytuj kod]

W ikonografii przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym. Jego atrybuty to koło i tonsura. Koło nawiązuje do jego domniemanej męczeńskiej śmierci, natomiast tonsura nawiązuje do wydanego przez niego polecenia aby nosili ją dla wyróżnienia wszyscy duchowni[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 22-23. ISBN 83-06-02633-0.
  2. Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 16. ISBN 83-7006-437-X.
  3. a b Jan Tomasz Leszczyński: Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku z przydaniem do każdego pożytku duchownego i właściwéj modlitwy tudzież na wszystkie uroczystości i święta krótkie nauki. Warszawa: Maurycy Orgelbrand, 1890, s. 301.
  4. Anicet, papież. DEON. [dostęp 2012-06-04]. (pol.).
  5. Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 72.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]