Przejdź do zawartości

Eric Bana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eric Bana
Ilustracja
Eric Bana (2014)
Imię i nazwisko

Eric Banadinović

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1968
Melbourne

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Rebecca Gleeson (od 1997)

Lata aktywności

od 1993

Eric Bana, właśc. Eric Banadinović[1][2] (ur. 9 sierpnia 1968[3] w Melbourne[4]) – australijski aktor, reżyser. scenarzysta oraz producent filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 sierpnia 1968 jako młodszy syn pochodzącego z Zagrzebia w Chorwacji Ivana Banadinovicia, byłego menadżera Caterpillar Inc., i pochodzącej z Niemiec fryzjerki Eleanor[1]. Wychowywał się ze starszym bratem Anthonym (ur. 1965)[5]. Dorastał na przedmieściach Melbourne, w stanie Wiktorii. Jego talent komediowy dostrzegli nauczyciele w szkole średniej. Po obejrzeniu filmu Mad Max (1979) z Melem Gibsonem postanowił, że zostanie aktorem[6]. Przeprowadził się do Sydney, gdzie studiował aktorstwo w National Institute of Dramatic Art (NIDA)[7]. Dorabiał jako kelner w różnych pubach i kawiarniach.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku wziął udział w programie dla komików amatorów na scenie hotelu Castle w Melbourne. Dwa lata później wystąpił w programie Steve Vizarda Tonight Live Show (1993). Uznanie zdobył jako gospodarz komediowego serialu ze skeczami Full Frontal (1993-96)[8][9], gdzie parodiował Arnolda Schwarzeneggera, Sylvestra Stallone, Toma Cruise’a i porucznika Colombo. Miał także swój własny program The Eric Bana Show (1997), za który odebrał nagrodę Logie[10].

Jego debiutem na arenie sportów motoryzacyjnych był start w Targa Tasmania w 1996 roku, gdy prowadził wtedy Ford Falcon XB Coupe[11][12].

Po raz pierwszy trafił na duży ekran w komedii Zamek (The Castle, 1997). Wystąpił w australijskich serialach: Cena życia (All Saints, 1999, 2000) i Coś w powietrzu (Something in the Air, 2000–2001) jako Joe Sabatini. Kreacja przerażającego australijskiego seryjnego mordercy Marka Brandona „Choppera” Reada w biograficznym dramacie kryminalnym Chopper (2000)[13] przyniosła mu trzy nagrody Stowarzyszenia Australijskich Krytyków Filmowych i Australijskiego Instytutu Filmowego oraz nagrodę na festiwalu filmowym w Sztokholmie. Popularność w Hollywood zdobył rolą amerykańskiego sierżanta w filmie Ridleya Scotta Helikopter w ogniu (Black Hawk Down, 2001) oraz jako tytułowy bohater Bruce Banner w dramacie sensacyjnym fantasy Anga Lee Hulk (The Hulk, 2003). W sensacyjnym dramacie historycznym Troja (Troy, 2004) zagrał postać Hectora. Międzynarodową sławę przyniósł mu film Stevena Spielberga Monachium (Munich, 2005). Był brany pod uwagę do roli Jamesa Bonda w Casino Royale (2006)[14].

W 2013 był twarzą perfum „Bvlgari Man Extreme”[15]. W 2016 wystąpił u boku Chrisa Pine’a i Caseya Afflecka w disneyowskim Czasie próby, wcielając się w rolę dowódcy Daniela Cluffa[16]. Rok później zagrał rolę Uthera Pendragona w filmie Guya Ritchiego pt. Król Artur: Legenda miecza[17].

W 2019 został odznaczony trzecim najwyższym odznaczeniem państwowym w AustraliiOrderem Australii za jego zasługi dla teatru[18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1995, podczas gdy pracował nad serialem telewizyjnym Full Frontal, Bana zaczął spotykać się z Rebeccą Gleeson, specjalistką od reklamy z Seven Network i córką Murraya Gleesona, wtedy przewodniczącego kompletu sędziowskiego Nowej Południowej Walii, i później przewodniczącego kompletu sędziowskiego Australii[19]. Wzięli ślub 2 sierpnia 1997, po tym jak Bana zaproponował jej podróż do Stanów Zjednoczonych, którą wygrał w 'Cleo Magazine' i został Kawalerem Roku 1996[20]. Bana i Gleeson mają dwójkę dzieci – syna Klausa (ur. 1999) i córkę Sophię (ur. 2002)[21]. Zamieszkali w Melbourne[22].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Scenariusz

[edytuj | edytuj kod]

Producent

[edytuj | edytuj kod]
  • 1997: Eric
  • 2009: Love the Beast
  • 2014: Samoloty z papieru (Paper Planes)
  • 2016: Elvis & Nixon
  • 2021: Susza (The Dry)

Reżyser

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: Love the Beast

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Eric Bana – Ethnicity of Celebs. What Nationality. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  2. Eric Bana: Na službenim dokumentima još sam Eric Banadinović. Jutarnji list. [dostęp 2015-08-14]. (chorw.).
  3. Today’s birthday, August 9. „Daily Mail”. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  4. Eric Bana (9 de Agosto de 1968). Filmow. [dostęp 2015-08-14]. (port.).
  5. Eric Bana – Biography. TalkTalk. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  6. Eric Bana - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  7. Bana, Eric 1968. Encyclopedia.com. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  8. Eric Bana Biography (Actor). Infoplease. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  9. Eric Bana. Cineman. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  10. Eric Bana Profile. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  11. Eric Bana's Love For Racing And His '74 Ford Falcon XB. MotorTrend Magazine. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  12. Wywiad: Eric Bana na egzorcyzmach. Special Broadcasting Service. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  13. Eric Bana. Listal. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  14. Eric Bana pourrait rejoindre Les Royaumes du Nord. CineMovies. [dostęp 2015-08-14]. (fr.).
  15. Eric Bana per Bulgari Man Extreme. Marie Claire. [dostęp 2015-08-14]. (wł.).
  16. Czas próby. naekranie.pl. [dostęp 2016-11-27]. (pol.).
  17. Justin Kroll, Eric Bana to Play King Arthur’s Father in ‘Knights of the Round Table’ (EXCLUSIVE) [online], Variety, 11 lutego 2015 [dostęp 2023-08-14] (ang.).
  18. Karl Quinn, 'I think Poida would be shocked': Eric Bana on Order of Australia [online], The Sydney Morning Herald, 9 czerwca 2019 [dostęp 2023-10-11] (ang.).
  19. Star Trek: Eric Bana interview. Telegraph. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  20. Eric Bana News, Pictures, and Videos. TMZ.com. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  21. My role from hell: Eric Bana on starring in cop drama. „The Independent”. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).
  22. Klaus Bana News, Photos, and Videos. Just Jared. [dostęp 2015-08-14]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]