Przejdź do zawartości

Leonardo DiCaprio

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonardo DiCaprio
Ilustracja
Leonardo DiCaprio (2016)
Imię i nazwisko

Leonardo Wilhelm DiCaprio

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1974
Los Angeles

Zawód

aktor, producent filmowy, scenarzysta

Lata aktywności

od 1989

Odznaczenia
Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Leonardo Wilhelm DiCaprio (ur. 11 listopada 1974 w Los Angeles) – amerykański aktor, producent filmowy i scenarzysta; działacz społeczny i ekologiczny[1][2][3].

Laureat Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa (2015)[4].

Rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 listopada 1974 jako jedyne dziecko autora komiksów i pracownika fizycznego o włosko-niemieckim pochodzeniu George’a DiCaprio oraz asystentki w kancelarii prawnej o niemiecko-rosyjskim pochodzeniu Irmelin Indenbirken[5][6]. Jego babka od strony matki – urodzona w Rosji Jelena Smirnowa – osiedliła z mężem Wilhelmem w Düsseldorfie, gdzie młody Leonardo często spędzał wakacje[7][8]. Otrzymał imię na cześć malarza i odkrywcy Leonarda da Vinci[9] oraz dziadka ze strony ojca, Leona[10], z kolei jego nazwisko z języka włoskiego oznacza „Z Capri”[11]. Rodzice Leonardo rozstali się rok po narodzinach syna, lecz pozostali w bliskich relacjach i nadal mieszkali po sąsiedzku (w różnych dzielnicach Los Angeles), by nie pozbawiać dziecka regularnego kontaktu z obojgiem rodziców[12][13]. Leonardo zamieszkał z matką (wówczas pracującą jako opiekunka do dzieci) w Echo Parku, biednej podmiejskiej dzielnicy Los Angeles[14], gdzie za dnia mieszkał z nimi również jego ojciec[15].

Uczęszczał do szkoły podstawowej Corinne A. Seeds, a dwa lata później został przepisany do szkoły Center for Enriched Studies[16]. Był nadpobudliwym[17], pewnym siebie i aroganckim dzieckiem, przez co padał ofiarą zbirów i był szykanowany w szkole[18]. W dzieciństwie zainteresował się sztuką, chętnie odwiedzał muzea, poza tym kolekcjonował karty z zawodnikami drużyn baseballowych oraz zbierał komiksy, których jego ojciec był dystrybutorem[15]. Na początku lat 90. przeprowadził się z matką do dzielnicy Los Feliz w Los Angeles i podjął naukę w liceum Johna Marshalla[19]. Po rozpoczęciu kariery telewizyjnej podjął indywidualny tok nauczania, a nauczyciele odwiedzali go na planach zdjęciowych[20]. W trzeciej klasie zrezygnował z dalszej edukacji z powodu nadmiaru pracy aktorskiej[1].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Kiedy miał cztery lata, wziął udział w nagraniach programu Romper Room, jednak został wyrzucony z planu z powodu nadpobudliwego i zbyt hałaśliwego zachowania[21]. Zainteresował się aktorstwem za sprawą starszego o trzy lata brata przyrodniego, Adama, syna George’a DiCaprio z Peggy Farrar[22], który występami w telewizyjnych spotach reklamowych i serialu Battlestar Galactica zainspirował Leonardo do rozpoczęcia kariery[10]. W okresie licealnym udzielał się w szkolnym kole teatralnym[23].

Od najmłodszych lat przejawiał talent aktorski, szczególnie do parodiowania innych osób (m.in. Charlesa Mansona i Michaela Jacksona), czym zdobył uznanie rówieśników[24]. W wieku 11 lat zaczął szukać agenta, jednak bez powodzenia przez kolejne trzy lata[25]. W tym okresie odrzucił sugestię przybrania pseudonimu artystycznego „Lenny Williams”, które brzmiałoby bardziej amerykańsko[17]. Brał udział w wielu castingach, ale bez sukcesów[26]. Nie pobierał lekcji aktorstwa[27]. Po tym, jak już znalazł agenta, zaczął występować w reklamach (m.in. zagrał w 15 reklamach producenta zabawkowych samochodzików Matchbox, a także w reklamie płatków śniadaniowych i gumy do żucia), a także grać w filmach edukacyjnych (m.in. w Mickey’s Safety Club i How to Deal with a Parent Who Takes Drugs) oraz epizodyczne role w filmach i serialach (m.in. jako kolega głównego bohatera w filmie The New Lassie oraz młody chłopak w serialu The Outsiders)[28][29]. Wykazywał też umiejętności taneczne, a z uwagi na opanowanie techniki poppingu zyskał pseudonim Noodle (pol. Makaron)[30]. Kiedy miał 15 lat, zagrał nastoletniego alkoholika Masona Capwella w pięciu odcinkach serialu Santa Barbara[31].

Lata 90.

[edytuj | edytuj kod]

Przełomem w jego telewizyjnej karierze okazała się rola Garry’ego Buckmana, nieśmiałego i zamkniętego w sobie nastolatka, który usiłuje uporać się z rozwodem rodziców, w sitcomie Spokojnie, tatuśku (Parenthood, 1990) w NBC[32]. Dzięki roli w tym serialu stał się idolem nastolatków, a jego zdjęcia regularnie publikowane były w czasopismach młodzieżowych[20], których redakcjom – dzięki działaniom matki – coraz częściej udzielał wywiadów[33]. W filmie zadebiutował rolą Josha, pasierba nikczemnego właściciela domu z mieszkaniami do wynajęcia, w negatywnie przyjętym przez krytyków horrorze science fiction Critters 3 (1991)[34][35]. W sezonie 1991/1992 wcielił się w bezdomnego Luke’a Browera, który zostaje adoptowany przez rodzinę Seaverów, w ostatnim sezonie serialu Dzieciaki, kłopoty i my (Growing Pains)[36][37]. Zagrał także niewielką rolę w jednym z odcinków serialu Roseanne (1991) i epizod w thrillerze Katt Shea Ruben Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992)[38]. Podpisał kontrakt z Creative Artists Agency[39].

Zdobył uznanie krytyków dzięki wcieleniu się w powieściopisarza Tobiasa Wolffa w dramacie biograficznym Michaela Catona-Jonesa Chłopięcy świat (This Boy’s Life, 1993) u boku Ellen Barkin i Roberta De Niro[40], a za występ w tym filmie otrzymał swoją pierwszą branżową nagrodę – New Generation Award od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles[41]. Przychylne recenzje otrzymał również za rolę Arnie’ego Grape’a w komediodramacie Lasse’a Hallströma Co gryzie Gilberta Grape’a (What’s Eating Gilbert Grape, 1993), a żeby oddać charakter swojej postaci – upośledzonego brata tytułowego bohatera (w tej roli Johnny Depp), w trakcie prac nad filmem odwiedzał domy opieki i zakłady dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo[42][43]. Za rolę w filmie otrzymał nagrodę National Board of Review i kolejną w karierze statuetkę New Generation Award, poza tym był nominowany do Złotego Globu i Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego[44]. Po sukcesie filmu zaczął być nazywany przez prasę „nowym Marlonem Brando”, stał się również idolem nastolatek[45]. Nie chcąc angażować się w komercyjne produkcje, odrzucił propozycję zagrania Robina w superprodukcji Batman Forever (1995) i rolę w filmie Hokus pokus (Hocus Pocus, 1993), a przez rok po zakończeniu pracy nad dramatem Co gryzie Gilberta Grape’a pozostawał bez pracy i w tym czasie wystąpił tylko w jednym filmie – zagrał główną rolę (piosenkarza rockowego, który dostaje powołanie do wojska) w krótkometrażowej produkcji Renny’ego Harlina Foot Shooting Party (1994)[46]. Wziął udział w przesłuchaniach do roli Malloya w filmie Neila Jordana Wywiad z wampirem (Interview with the Vampire, 1994) i choć spodobał się komisji, był za młody, by zostać obsadzonym, co mocno przeżył[47].

Mimo kilkukrotnego odrzucenia oferty, po długich namowach wystąpił w roli Fee Heroda „The Kida” w szeroko krytykowanym westernie Sama Raimiego Szybcy i martwi (The Quick and the Dead, 1995) z Sharon Stone[48], która oddała część swojego honorarium, by DiCaprio mógł wystąpić w tym filmie[49]. W tym samym roku zagrał Jima Carrolla, koszykarza uzależnionego od narkotyków, w filmie sportowym Scotta Kalverta Przetrwać w Nowym Jorku (The Basketball Diaries, 1995), a za rolę w tym filmie zebrał kolejne przychylne recenzje w swojej karierze[50][51]. Za występ w roli francuskiego poety-geja Arthura Rimbauda w negatywnie przyjętym przez krytyków dramacie obyczajowym Agnieszki Holland Całkowite zaćmienie (Total Eclipse, 1995) był szeroko krytykowany w prasie[52]. Dla roli w Całkowitym zaćmieniu odrzucił propozycję zagrania Jamesa Deana w planowanym filmie biograficznym Warner Bros o życiu aktora, którego reżyserem miał być Michael Mann[53]. Mimo mieszanych recenzji krytyków, w 1997 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie otrzymał statuetkę Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora za rolę w filmie Baza Luhrmanna Romeo i Julia (William Shakespeare’s Romeo and Juliet, 1996), uwspółcześnionej ekranizacji powieści Williama Szekspira, która osiągnęła spory sukces komercyjny i cieszyła się dużą popularnością głównie wśród nastoletnich widzów[54]. Po występie w Romeo i Julii zagrał Hanka, sprawiającego problemy wychowawcze nastolatka, w dramacie psychologicznym Jerry’ego Zaksa Pokój Marvina (Marvin’s Room, 1996) u boku Meryl Streep i bezczelnego Dereka w krótkometrażowym filmie artystycznym Don’s Plum (2001)[55].

Odrzucił główną rolę w filmie Paula Thomasa Andersona Boogie Nights, by zagrać beztroskiego młodego artystę Jacka Dawsona, głównego bohatera filmu Jamesa Camerona Titanic (1997)[56]. W produkcji wystąpił u boku Kate Winslet, z którą się zaprzyjaźnił[57]. Za rolę w filmie zainkasował 2,5 mln dol[58]. Po premierze Titanica umocnił swoją pozycję w branży filmowej i stał się jedną z największych gwiazd Hollywood[59]. Za rolę Jacka Dawsona otrzymał nagrodę Blockbuster Entertainment dla ulubionego aktora i nagrodę filmową MTV dla najlepszego aktora i był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[60]. Mimo że Titanic zdobył 11 Oscarów (i 14 nominacji), pominięcie DiCaprio wśród nominowanych do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego wywołało poruszenie w prasie i powszechne oburzenie wśród widzów, od których napłynęło kilkaset protestów do Amerykańskiej Akademii Filmowej[61]. Sam aktor nie pojawił się na gali wręczenia nagród, co publicznie skrytykował reżyser Titanica[62].

Prowadził negocjacje w sprawie głównej roli w filmie Michaela Manna The Inside Man (1998)[63]. Za występ w podwójnej roli – króla Ludwika XIV i jego brata-bliźniaka Filipa – w dramacie historycznym Randalla Wallace’a Człowiek w żelaznej masce (1998) otrzymał antynagrodę Złotą Malinę za najgorszy duet na ekranie[64]. W tym samym roku wystąpił epizodycznie jako zarozumiały gwiazdor Hollywood w negatywnie przyjętym filmie Woody’ego Allena Celebrity (1998)[65]. Został także okrzyknięty chłopakiem roku w plebiscycie brytyjskiego magazynu dla młodzieży „Bliss”, zdobywając 70% głosów spośród 20 tys. czytelniczek, poza tym amerykański magazyn „Premiere” umieścił go na 25. miejscu listy 100 najbardziej wpływowych osób w Hollywood, a magazyn „Forbes” – na 34. miejscu listy najbogatszych Amerykanów z branży rozrywkowej[66].

Lata 2000–2009

[edytuj | edytuj kod]
Galeria postaci
DiCaprio na konferencji prasowej filmu Niebiańska plaża (2000)
DiCaprio i Martin Scorsese na premierze filmu Gangi Nowego Jorku (2002)
DiCaprio na londyńskiej premierze filmu W sieci kłamstw (2008)

Po zakończeniu zdjęć do Człowieka w żelaznej masce ogłosił roczną przerwę w karierze, w tym czasie m.in. odrzucił propozycję zagrania Patricka Batemana w American Psycho (2000), Anakina Skywalkera w Gwiezdnych wojnach: Ataku klonów (2002) i tytułowej roli w Spider-Manie (2002)[67]. Na wielki ekran powrócił główną rolą Richarda w filmie Danny’ego Boyle’a Niebiańska plaża (2000), a za swój występ w filmie miał otrzymać gażę w wysokości 20 mln dol.[68] Za występ w filmie był nominowany do Złotej Maliny dla najgorszego aktora. W 2002 zagrał dwie główne role filmowe: Amsterdama Vallona w dramacie gangsterskim reżysera Martina Scorsese Gangi Nowego Jorku u boku Daniela Day-Lewisa i oszusta Franka Abagnale’a w komedii kryminalnej Złap mnie, jeśli potrafisz z Tomem Hanksem[69]. Za występ w tym drugim był nominowany do Złotego Globu[70].

Zagrał również w następnym filmie Martina Scorsese, ciepło przyjętym przez krytykę i widzów dramacie biograficznym Aviator (2004), w którym wcielił się w postać miliardera i pilota Howarda Hughesa[71]. Za tę rolę otrzymał wiele pochlebnych recenzji oraz otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym i był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego[72]. Również w 2004 otworzył firmę producencką Appian Way Productions, która zadebiutowała filmem Nielsa Muellera Zabić prezydenta[73].

Jesienią 2006 zagrał agenta Billy’ego Costigana w swojej trzeciej produkcji w reżyserii Martina Scorsese Infiltracja, a na potrzeby pracy przy filmie zrezygnował z roli w dreszczowcu Dobry agent[74]. Za następną rolę, Danny’ego Archera w dramacie wojennym Krwawy diament (2006), otrzymał kolejną w karierze nominację do Oscara[75]. Za występy w obu filmach był też nominowany do Złotych Globów dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym jednocześnie, jednak mimo podwójnej szansy na wygraną nie zdobył nagrody[76].

W 2007 wyprodukował film Kevina Connolly’ego Ogrodnik z Edenu i film dokumentalny o ochronie środowiska Jedenasta godzina, którego był współscenarzystą, współproducentem i narratorem[77]. W 2008 zagrał agenta CIA Rogera Ferrisa w dreszczowcu Ridleya Scotta W sieci kłamstw[78] i Franka Wheelera w melodramacie Droga do szczęścia, w którym ponownie, po 12 latach przerwy, zagrał wraz z Kate Winslet[79]. Za rolę w drugim filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[80]. W 2009 na uroczystej gali w Berlinie otrzymał Cinema for Peace Award, którą wręczył mu Michaił Gorbaczow[81].

Lata 2010–2019

[edytuj | edytuj kod]
Galeria postaci
DiCaprio na premierze filmu Wyspa tajemnic podczas 60. MFF w Berlinie (2010)
DiCaprio na paryskiej premierze filmu Wilk z Wall Street (2013)
DiCaprio na 72. MFF w Cannes (2019)

W 2010 premierę miały kolejne dwa kasowe filmy z DiCaprio w roli głównej: Wyspa tajemnic w reż. Martina Scorsese, w której zagrał federalnego szeryfa Edwarda „Teddy’ego” Danielsa, oraz Incepcja w reż. Christophera Nolana, w której zagrał Cobba[82]. Po zagraniu w Incepcji miał półtoraroczną przerwę w pracy, ponieważ nie był zainteresowany żadnym z otrzymywanych scenariuszy[83].

W 2011 zebrał ciepłe recenzje za występ w roli J. Edgara Hoovera, pierwszego dyrektora FBI w filmie biograficznym J. Edgar, a żeby pomóc twórcom sfinansować projekt, zgodził się na honorarium w wysokości zaledwie 2 mln dol.[84] Za rolę w filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym, jednak pominięto go przy nominacjach do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, co wywołało wiele kontrowersji w mediach[85]. Również w 2011 zajął pierwsze miejsce na liście najlepiej zarabiających aktorów w Hollywood[86]. W 2012 uczestniczył z Kate Winslet w światowej premierze nowej wersji filmu Titanic, tym razem prezentowanego w formacie 3D[87].

Wystąpił w roli Jaya Gatsby’ego w melodramacie Wielki Gatsby (2013), będącym kolejną ekranizacją powieści Francisa Scotta Fitzgerald o tym samym tytule[88]. Zagrał także w swoim piątym filmie w reż. Martina Scorsese – Wilk z Wall Street (2013)[1]. W 2016 podczas 88. gali wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej otrzymał Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa[4].

Wyprodukował film dokumentalny Walka: życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego (2018)[89], co było związane z faktem, iż jego rodzice przyjaźnili się z polskim rzeźbiarzem Stanisławem Szukalskim, gdy ten mieszkał w Los Angeles[90]. Zagrał z Bradem Pittem w filmie Quentina Tarantino Pewnego razu... w Hollywood (2019)[1].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
DiCaprio na konferencji w Departamencie Stanu USA w Waszyngtonie (2016)

Jest agnostykiem[91]. W młodości spotykał się z Jennifer Faus[92]. Od końca 1995 do 1997 był związany z modelką Kristen Zang[93]. Od tamtej pory uznawany jest w prasie za jednego z czołowych „uwodzicieli Hollywood”, a kolorowe gazety przez kolejne lata łączyły go z wieloma celebrytkami[94]. Pozostawał w nieformalnych związkach m.in. z modelkami: Gisele Bündchen (2000–2005), Bar Refa’eli (2005–2011), Erin Heatherton (2011–2012) i Toni Garrn oraz z aktorką Blake Lively (2011)[95] i piosenkarką Rihanną. W latach 2018–2022 spotykał się z aktorką Camilą Morrone[96][97].

Aktywnie działa na rzecz ochrony środowiska[98][99]. W 1998 został współzałożycielem fundacji ekologicznej Earth Alliance[1]. W 2005 nawiązał współpracę z siecią hoteli Four Seasons, by na zakupionej przez siebie wyspie Blackadore Caye w Belize wybudować luksusowy kurort zgodnie z zasadami ochrony środowiska[100]. Jako aktywista występował na forum ONZ w sprawie zmian klimatycznych[1], w 2011 udał się do Rosji na szczyt dotyczący ratowania tygrysów (na ten cel przeznaczył 1 mln dol.)[101], a na prywatnej audiencji rozmawiał z papieżem Franciszkiem w Watykanie (2016)[3].

DiCaprio i John Kerry (2016)

Jest zaangażowany społecznie. W latach 90. odwiedzał małoletnich pacjentów szpitali, pomagał finansowo bezdomnym, uczestniczył w benefisach na rzecz walki z AIDS[98]. W 1998 przekazał 35 tys. dol. na odbudowę zniszczonego przez trzęsienie ziemi Ośrodka Komputerowego im. Leonarda DiCaprio w filii Biblioteki Publicznej Los Angeles w rodzinnym Los Feliz[102]. Po tsunami z grudnia 2004 wsparł finansowo mieszkańców kurortu Koh Phi Phi Leh w Tajlandii, przekazując anonimowo część pieniędzy na UNICEF[103]. W 2006 podczas pracy nad filmem Krwawy diament wsparł finansowo mieszkańców Sierra Leone, zwłaszcza sieroty i ludzi chorych oraz inne ofiary tamtejszej wojny domowej[104]. W 2010 przekazał 1 mln dol. na odbudowę Haiti po trzęsieniu ziemi[105].

Wyraził publiczne poparcie dla Johna Kerry’ego przed wyborach prezydenckimi w 2004 oraz wziął udział w internetowej kampanii Rock the Vote mającej na celu zmobilizowanie obywateli do udziału w wyborach[106].

W 2005 podczas przyjęcia u Ricka Salomona w Hollywood został zaatakowany przez wówczas 35-letnią Arethę Wilson, która rozbiła mu szklaną butelkę na głowie[107]. W wyniku urazu był operowany i miał założone 12 szwów na twarzy i głowie[108].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1994 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
  • 1994 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
  • 1997 – Nagroda Jury Srebrny Niedźwiedź na Festiwalu Filmowym w Berlinie w kategorii najlepszy aktor za film Romeo i Julia
  • 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Romeo i Julia
  • 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Romeo i Julia
  • 1998 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Titanic
  • 1998 – MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Titanic
  • 1998 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Titanic
  • 1998 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Titanic
  • 2003 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2003 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2003 – Teen Choice w kategorii Ulubiony kłamca filmowy za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2005 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Aviator
  • 2005 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – MTV Movie Award w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – nominacja do Nagrody Młodych w kategorii najlepsza rola męska w dramacie za film Aviator
  • 2005 – Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów w kategorii 100. miejsce za film Titanic
  • 2005 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Aviator
  • 2006 – nagroda Satelita w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Krwawy diament
  • 2007 – nominacja do Oscara w kategorii najlepsza pierwszoplanowa rola męska za film Krwawy diament
  • 2007 – Nagroda Publiczności w kategorii Najlepszy aktor zagraniczny za film Infiltracja
  • 2010 – Teen Choice w kategorii Ulubiony aktor horroru / thrillera za film Wyspa tajemnic
  • 2012 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor w dramacie za film J. Edgar
  • 2013 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Django
  • 2014 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – Critics’ Choice w kategorii Najlepszy aktor w komedii za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – Kryształowa Statuetka w kategorii Ulubiony aktor w dramacie za film Wilk z Wall Street
  • 2016 – nagroda BAFTA w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy w filmie Zjawa[109]
  • 2016 – Oscar w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Zjawa
  • 2020 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Pewnego razu... w Hollywood[110]
  • 2020 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Pewnego razu... w Hollywood[111]
  • 2022 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Nie patrz w górę[112]

Antynagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1999 – Złota Malina w kategorii najgorsze ekranowe połączenie za film Człowiek w żelaznej masce
  • 2001 – nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorszy aktor za film Niebiańska plaża

Odznaczenia i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Kiedyś kinowy amant, dziś ratuje świat. Leonardo DiCaprio kończy 45 lat [online], kultura.onet.pl [dostęp 2019-11-11].
  2. ↑ 10 rzeczy, których mogłeś nie wiedzieć o Leonardo DiCaprio [online], ciekawe.interia.pl [dostęp 2019-11-11] (pol.).
  3. ↑ a b Papież Franciszek przyjął na prywatnej audiencji aktora Leonardo DiCaprio [online], fakty.interia.pl [dostęp 2016-01-28].
  4. ↑ a b Oscary 2016: Triumf „Spotlight”, Oscar dla DiCaprio [online], film.interia.pl [dostęp 2016-02-29].
  5. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 12, 14.
  6. ↑ Wight 2012 ↓, s. 12–15.
  7. ↑ Wight 2012 ↓, s. 12, 21–22.
  8. ↑ Hollywood stars you didn’t know were Ukrainian – Slavorum [online], www.slavorum.org, 21 stycznia 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-01-21] (ang.).
  9. ↑ Wight 2012 ↓, s. 15.
  10. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 12.
  11. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 14.
  12. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 12–13.
  13. ↑ Wight 2012 ↓, s. 15–16, 19.
  14. ↑ Wight 2012 ↓, s. 16–19.
  15. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 13.
  16. ↑ Wight 2012 ↓, s. 20.
  17. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 16.
  18. ↑ Wight 2012 ↓, s. 20–21, 24–25.
  19. ↑ Wight 2012 ↓, s. 38–39.
  20. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 21.
  21. ↑ Wight 2012 ↓, s. 17–18, 23.
  22. ↑ Wight 2012 ↓, s. 16, 21–22.
  23. ↑ Wight 2012 ↓, s. 39.
  24. ↑ Wight 2012 ↓, s. 23–24.
  25. ↑ Wight 2012 ↓, s. 23.
  26. ↑ Wight 2012 ↓, s. 28.
  27. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 17, 70.
  28. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 18, 89.
  29. ↑ Wight 2012 ↓, s. 27–30.
  30. ↑ Wight 2012 ↓, s. 24.
  31. ↑ Wight 2012 ↓, s. 30.
  32. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 19–20.
  33. ↑ Wight 2012 ↓, s. 33.
  34. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 22–23.
  35. ↑ Wight 2012 ↓, s. 34.
  36. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 25.
  37. ↑ Wight 2012 ↓, s. 30–32.
  38. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 27.
  39. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 42.
  40. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 29–33.
  41. ↑ Wight 2012 ↓, s. 35–38. 44–45.
  42. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 35–39.
  43. ↑ Wight 2012 ↓, s. 47, 49–51.
  44. ↑ Wight 2012 ↓, s. 52.
  45. ↑ Wight 2012 ↓, s. 53, 148.
  46. ↑ Wight 2012 ↓, s. 53, 57.
  47. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 42–43.
  48. ↑ Wight 2012 ↓, s. 56–58, 64–65.
  49. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 8, 47.
  50. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 50–55.
  51. ↑ Wight 2012 ↓, s. 68–77.
  52. ↑ Wight 2012 ↓, s. 80–89.
  53. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 55, 79.
  54. ↑ Wight 2012 ↓, s. 95–103, 108–111.
  55. ↑ Wight 2012 ↓, s. 91–93, 161.
  56. ↑ Wight 2012 ↓, s. 10, 114.
  57. ↑ Wight 2012 ↓, s. 129.
  58. ↑ Wight 2012 ↓, s. 119.
  59. ↑ Wight 2013 ↓, s. 8–11, 136, 145.
  60. ↑ Wight 2012 ↓, s. 141.
  61. ↑ Wight 2012 ↓, s. 142, 144.
  62. ↑ Wight 2012 ↓, s. 143.
  63. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 79.
  64. ↑ Wight 2012 ↓, s. 146–147, 162.
  65. ↑ Wight 2012 ↓, s. 163.
  66. ↑ Wight 2012 ↓, s. 149–151.
  67. ↑ Wight 2012 ↓, s. 152, 163–164.
  68. ↑ Wight 2012 ↓, s. 167–168.
  69. ↑ Wight 2012 ↓, s. 182–192.
  70. ↑ Wight 2012 ↓, s. 198.
  71. ↑ Wight 2012 ↓, s. 199, 209–210.
  72. ↑ Wight 2012 ↓, s. 212.
  73. ↑ Wight 2012 ↓, s. 210–211.
  74. ↑ Wight 2012 ↓, s. 213–214.
  75. ↑ Wight 2012 ↓, s. 224–225, 230.
  76. ↑ Wight 2012 ↓, s. 230.
  77. ↑ Wight 2012 ↓, s. 236.
  78. ↑ Wight 2012 ↓, s. 249.
  79. ↑ Wight 2012 ↓, s. 240, 249.
  80. ↑ Wight 2012 ↓, s. 261.
  81. ↑ Wight 2012 ↓, s. 267.
  82. ↑ Wight 2012 ↓, s. 253, 277–279, 283, 301.
  83. ↑ Wight 2012 ↓, s. 293.
  84. ↑ Wight 2012 ↓, s. 293–303.
  85. ↑ Wight 2012 ↓, s. 308, 310.
  86. ↑ Wight 2012 ↓, s. 301–302.
  87. ↑ Wight 2012 ↓, s. 311.
  88. ↑ Wight 2012 ↓, s. 304–305.
  89. ↑ Bartosz Staszczyczyn: „Walka: życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego”, reż. Irek Dobrowolski. culture.pl. [dostęp 2021-02-27].
  90. ↑ Anna Malinowska: Orzeł wujka DiCaprio może wrócić do Katowic. katowice.wyborcza.pl, 2011-04-03. [dostęp 2021-02-27].
  91. ↑ Brian Hiatt, Leonardo DiCaprio Faces His Demons [online], Rolling Stone, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2024-04-11] (ang.).
  92. ↑ Wight 2012 ↓, s. 138.
  93. ↑ Wight 2012 ↓, s. 106–107, 138–139.
  94. ↑ Wight 2012 ↓, s. 9–10, 155, 160.
  95. ↑ Wight 2012 ↓, s. 8–9, 193–195, 206, 215, 221, 231, 234—236, 271, 285, 288–291, 307.
  96. ↑ Camila Morrone opowiedziała o związku z Leonardo DiCaprio. „Odzyskuję tożsamość” [online], Wprost, 4 grudnia 2019 [dostęp 2020-07-29] (pol.).
  97. ↑ Leonardo DiCaprio and Camila Morrone Break Up After More Than 4 Years Together: Sources [online], Peoplemag [dostęp 2023-02-04] (ang.).
  98. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 71.
  99. ↑ Wight 2012 ↓, s. 175, 202, 240.
  100. ↑ Wight 2012 ↓, s. 268.
  101. ↑ Wight 2012 ↓, s. 284–285.
  102. ↑ Wight 2012 ↓, s. 151.
  103. ↑ Wight 2012 ↓, s. 174–175.
  104. ↑ Wight 2012 ↓, s. 226.
  105. ↑ Wight 2012 ↓, s. 272.
  106. ↑ Wight 2012 ↓, s. 202, 209–210.
  107. ↑ Wight 2012 ↓, s. 217, 283.
  108. ↑ Wight 2012 ↓, s. 217–218, 283.
  109. ↑ BAFTA 2016. Najwięcej wyróżnień dla filmu ‘Zjawa’. I pierwsza nagroda BAFTA dla DiCaprio w jego karierze [online], gazetapl [dostęp 2016-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-16] (pol.).
  110. ↑ Monika Golonka, Oscary 2020: Faworyci i nominacje – pełna lista nominowanych [SONDA] Czy „Boże Ciało” dostanie Oscara? Kiedy wyniki? [online], Polska Times, 10 lutego 2020 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  111. ↑ Złote Globy 2020 rozdane! [online], Vogue Polska, 6 stycznia 2020 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  112. ↑ Złote Globy 2022: Znamy laureatów [online], Vogue Polska, 10 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  113. ↑ MARTIN SCORCESE ET LEONARDO DICAPRIO RÉCOMPENSÉS EN DUO. LE RÉALISATEUR DEVIENT CHEVALIER DE LA LÉGI.... puretrend.com. [dostęp 2014-11-26]. (fr.).
  114. ↑ Sana Noor Haq: Scientists name new tropical tree species after Leonardo DiCaprio. CNN, 2022-01-09. [dostęp 2022-01-10].
  115. ↑ Chen Ly: Newly identified tree species named in honour of Leonardo DiCaprio. newscientist.com, 2022-01-06. [dostęp 2022-01-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Grace Catalano: DiCaprio. Współczesny Romeo. Halina Cieplińska (tłum.). Wydawnictwo Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-664-9.
  • Douglas Wight: DiCaprio. Tajemnica sukcesu. Arkadiusz Belcz, Marta Juszczyk (tłum.). Wydawnictwo Pascal, 2012. ISBN 978-83-7642-143-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego
1920–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu
1950–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Nagroda BAFTA dla najlepszego aktora pierwszoplanowego
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora
1950–1979
1980–1999
2000–2020
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ aktora w roli pierwszoplanowej
1994-1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Nagroda Stowarzyszenia Bostońskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Chicagowskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Dallas-Fort Worth dla najlepszego aktora
Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepszy aktor/aktorka
Najlepszy aktor
(1992–2005, 2008–2016)
Najlepsza aktorka
(1992–2005, 2008–2016)
Najlepsza aktor lub aktorka
(2006–2007, od 2017)
Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najbardziej zaskakująca scena
  1. ↑ a b Pierwotna nazwa kategorii brzmiała – najlepszy WFT moment
  2. ↑ Zmieniono nazwę kategorii na – najlepszy moment opadającej szczęki
Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego
Złota Malina za najgorsze ekranowe połączenie

W latach 1995–2010 nagroda była przyznawana w kategorii, najgorsza ekranowa para, 2011 – najgorsza ekranowa para lub obsada, 2012–2013 – w dwóch kategoriach osobno – najgorsza ekranowa para i najgorsza obsada, od 2014 – najgorsze ekranowe połączenie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonardo_DiCaprio&oldid=74916719”