Przejdź do zawartości

Stefan Kraft

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kraft
Ilustracja
Stefan Kraft ze srebrnym medalem Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym Seefeld 2019
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1993
Schwarzach im Pongau

Klub

SV Schwarzach

Wzrost

170 cm[1][2]

Debiut w PŚ

6 stycznia 2012 w Bischofshofen (54. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 stycznia 2013 w Innsbrucku (23. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

6 stycznia 2013 w Bischofshofen (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

29 grudnia 2014 w Oberstdorfie

Rekord życiowy

253,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)[3]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2017 normalna
złoto Lahti 2017 duża
złoto Oberstdorf 2021 duża
srebro Falun 2015 duża druż.
srebro Lahti 2017 druż. miesz.
srebro Seefeld 2019 duża druż.
srebro Seefeld 2019 druż. miesz.
srebro Oberstdorf 2021 duża druż.
brąz Falun 2015 normalna
brąz Lahti 2017 duża druż.
brąz Seefeld 2019 normalna
brąz Oberstdorf 2021 druż. miesz.
brąz Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2024 indywidualnie
srebro Tauplitz 2024 drużynowo
brąz Tauplitz 2016 indywidualnie
brąz Tauplitz 2016 drużynowo
brąz Vikersund 2022 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Otepää 2011 drużynowo
srebro Otepää 2011 indywidualnie
brąz Erzurum 2012 drużynowo
brąz Liberec 2013 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa kula
2016/2017
Kryształowa kula
2019/2020
Kryształowa kula
2023/2024
2. miejsce
2018/2019
2. miejsce
2022/2023
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata w lotach
Mała kryształowa kula
2016/2017
Mała kryształowa kula
2019/2020
Mała kryształowa kula
2022/2023
2. miejsce
2023/2024
3. miejsce
2021/2022
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
2014/2015
brąz 3. miejsce
2023/2024
Raw Air
złoto 1. miejsce
2017
złoto 1. miejsce
2022
złoto 1. miejsce
2024
srebro 2. miejsce
2019
srebro 2. miejsce
2023
Planica 7
złoto 1. miejsce
2023
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2024
Alpen Cup
srebro 2. miejsce
2010/2011
Inne
złoto Skok Roku
2023
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Strona internetowa

Stefan Kraft (ur. 13 maja 1993 w Schwarzach im Pongau[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SV Schwarzach. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Indywidualny mistrz świata z normalnej i dużej skoczni z 2017 oraz z dużej skoczni z 2021, a także brązowy medalista na skoczni normalnej z 2015 i 2019, pięciokrotny srebrny oraz trzykrotny brązowy medalista w konkursach drużynowych MŚ w latach 2015–2023. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2024 oraz brązowy medalista z 2016 i 2022, drużynowy srebrny medalista z 2024 i brązowy z 2022. Czterokrotny medalista mistrzostw świata juniorów. Triumfator Pucharu Świata w sezonach 2016/2017, 2019/2020 i 2023/2024, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej PŚ w sezonach 2018/2019 i 2022/2023, trzeci w sezonie 2014/2015. Zwycięzca 63. Turnieju Czterech Skoczni, Raw Air 2017, 2022 i 2024, turnieju Planica 7 w 2023 oraz Pucharu Świata w lotach 2016/2017, 2019/2020 i 2022/2023. Medalista mistrzostw kraju. Od 18 marca 2017 rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (253,5 m).

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursach w Eisenerz nie udało mu się znaleźć wśród 30 najlepszych zawodników[4]. W kolejnym sezonie zdobył pierwsze punkty FIS Cup, trzykrotnie zajmując w nich miejsca w czołowej dziesiątce – kolejno 10. w sierpniu 2009 w Oberwiesenthal, 9. w styczniu 2010 w Lauscha i 10. w lutym w Villach[5].

Lata 2010–2012

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2010/2011 po dobrych występach w zawodach Alpen Cup znalazł się w kadrze austriackiej na Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Otepää. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Władimirem Zografskim, a w konkursie drużynowym zwyciężył. Po zakończeniu MŚJ po raz pierwszy w karierze wystartował w konkursie Pucharu Kontynentalnego. W debiucie w Brotterode odniósł zwycięstwo. W dalszej części sezonu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego[6].

W sezonie 2011/2012 Kraft startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Czterokrotnie (w tym raz latem) zajmował miejsca na podium[7]. W klasyfikacji generalnej zimowej części cyklu zajął 13. pozycję[8]. W październiku 2011 zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 29. miejsce w Hinzenbach. W styczniu 2012 został zgłoszony do zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w Austrii. W Innsbrucku odpadł w kwalifikacjach, a w Bischofshofen, gdzie kwalifikacje się nie odbyły, zajął 54. pozycję. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2012. Indywidualnie zajął 7. miejsce, a w drużynie zdobył brązowy medal[7].

Sezon 2012/2013

[edytuj | edytuj kod]

Zwyciężył w trzech pierwszych konkursach zimowej części Pucharu Kontynentalnego: w Ałmaty i Engelbergu[9]. Po raz drugi z rzędu został zgłoszony do startu w Pucharze Świata w austriackiej części Turnieju Czterech Skoczni. 4 stycznia 2013 w zawodach w Innsbrucku po raz pierwszy zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 23. miejsce[10]. Dwa dni później stanął na trzecim stopniu podium w kończących 61. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Bischofshofen[11]. 8 stycznia podczas kwalifikacji do zawodów w Wiśle skoczył 139 metrów, tym samym bijąc poprzedni rekord skoczni im. Adama Małysza o 1,5 metra[12].

Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym[13], a w drużynie zajął 4. miejsce. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując indywidualnie miejsca 33. (skocznia normalna) i 23. (skocznia duża). W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 6. pozycji w Kuopio[9]. Cały sezon zakończył na 31. miejscu z 202 punktami[14].

Sezon 2013/2014

[edytuj | edytuj kod]

Przez cały sezon zimowy 2013/2014 Kraft startował w Pucharze Świata, początkowo zajmując głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyższą pozycją, na jakiej ukończył zawody do końca stycznia była 12., zajęta dwukrotnie: w Engelbergu i Innsbrucku. W drugiej połowie sezonu zaczął osiągać lepsze wyniki. 2 lutego w Willingen zajął 7. miejsce, w 4 kolejnych konkursach cyklu również zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 28 lutego 2014 zajął 2. pozycję w zawodach w Lahti, po raz drugi w karierze stając na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014, zajmując 11. miejsce[15]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2013/2014 Pucharu Świata Kraft znalazł się na 10. miejscu z 539 punktami[14].

Sezon 2014/2015

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2014 dwukrotnie zajmował 7. miejsce[16]. Na Mistrzostwach Austrii 2014 zdobył złoty medal na skoczni dużej i srebrny na normalnej[17].

Sezon 2014/2015 Pucharu Świata rozpoczął od 2. miejsca w Klingenthal. W kilku grudniowych zawodach cyklu zajmował pozycje w pierwszej dziesiątce, w połowie miesiąca w Niżnym Tagile po raz kolejny stając na podium[16]. 29 grudnia 2014 w Oberstdorfie w zawodach otwierających 63. Turniej Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w Pucharze Świata[18]. W Garmisch-Partenkirchen był 6., a w Innsbrucku 2.[16], w trakcie zawodów ustanawiając nowy rekord skoczni Bergisel (137 metrów)[19]. 6 stycznia 2015 podczas zawodów w Bischofshofen uplasował się na 3. miejscu i został zwycięzcą 63. Turnieju Czterech Skoczni, wyprzedzając Michaela Hayböcka i Petera Prevca[20].

Rozpoczętą w Innsbrucku serię miejsc na podium kontynuował w styczniu, zajmując 2. miejsce w Tauplitz, 1. w Wiśle i ponownie 2. w Zakopanem i Sapporo. Lutowe zawody Pucharu Świata kończył w pierwszej dziesiątce, w tym na 2. miejscu w Titisee-Neustadt. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 5. pozycję, zdobył też srebro w drużynie męskiej, a w mieszanej był 4. Po zakończeniu mistrzostw zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Stawał też na trzecim stopniu podium konkursów cyklu w Kuopio i Planicy[16]. Sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1578 punktami[14].

Sezon 2015/2016

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2015 zwyciężył oraz zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Ałmaty[21]. Na Mistrzostwach Austrii 2015 indywidualnie zdobył złoty medal na skoczni normalnej i srebrny na dużej. W konkursie drużynowym, reprezentując Salzburg, zajął 3. miejsce[17].

W Pucharze Świata 2015/2016 w pierwszych tygodniach zajmował głównie miejsca w najlepszej dziesiątce, nie stając jednak na podium. Do połowy stycznia najlepszym indywidualnym wynikiem Krafta była 4. pozycja, zajęta trzykrotnie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, zdobywając brązowy medal zarówno w zawodach indywidualnych, jak i drużynowych. Po ich zakończeniu w Zakopanem odniósł jedyne w sezonie zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata[21].

W lutym 2016 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. W Trondheim był drugi, w Vikersund również zajął 2. pozycję, zaś w Kuopio ukończył zawody na 3. miejscu. W pozostałych konkursach plasował się głównie w pierwszej dziesiątce. Gorsze wyniki osiągał w zawodach marcowych, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 10. pozycji[21]. Sezon ukończył na 6. miejscu w Pucharze Świata z 1006 punktami[14].

Sezon 2016/2017

[edytuj | edytuj kod]
Stefan Kraft w styczniu 2017

Dwukrotnie stał na podium zawodów Letniego Grand Prix 2016: był 3. w Courchevel i 2. w Hinterzarten. W pozostałych konkursach, w których wystąpił, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[22]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 4. pozycję[23]. Na Mistrzostwach Austrii 2016 zdobył 3 srebrne medale: indywidualnie na skoczniach normalnej i dużej oraz w konkursie drużynowym[17].

Od początku sezonu 2016/2017 Pucharu Świata Kraft zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W pierwszych tygodniach stawał na trzecim stopniu podium w Klingenthal, Lillehammer i Engelbergu. Zwyciężył w rozpoczynających 65. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, a w Garmisch-Partenkirchen zajął 3. miejsce[22]. Przed austriackimi konkursami turnieju zajmował w nim drugą pozycję w klasyfikacji generalnej z niewielką stratą do prowadzącego Kamila Stocha[24]. Uzyskał w nich jednak najgorsze w sezonie wyniki (18. i 25. miejsce)[22] i ostatecznie w turnieju znalazł się na 6. miejscu[14]. W kolejnych styczniowych zawodach zajmował między innymi drugie miejsca w Wiśle i Willingen. W lutym dwukrotnie zwyciężył w zawodach lotów narciarskich w Oberstdorfie, dwa razy był trzeci w Sapporo, a także zajął 1. miejsce na skoczni dużej i 2. na normalnej w próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu[22].

W indywidualnych zawodach na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył złoty medal zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej. Również konkursy drużynowe ukończył na medalowych pozycjach: w mieszanym zajął drugie, a w męskim trzecie miejsce[22]. 12 marca 2017 odniósł zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata w Oslo i zmienił Kamila Stocha na pozycji lidera cyklu PŚ[25]. W kolejnych zawodach, w Trondheim, również zajął 1. miejsce[22]. 18 marca 2017 podczas konkursu drużynowego na Vikersundbakken ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (253,5 metra)[26]. Indywidualnie dzień później zajął 5. miejsce, przerywając tym samym serię 9 pozycji na podium w PŚ[22]. Wynik ten wystarczył jednak Kraftowi do zwycięstwa w 1. edycji Raw Air[27]. Wygrał również dwa ostatnie w sezonie konkursy indywidualne Pucharu Świata rozgrywane w Planicy[22]. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w całym cyklu, zdobywając 1665 punktów, o 141 więcej od drugiego Stocha, i o 464 więcej niż trzeci Daniel-André Tande[14].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2017 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[28]. Na Mistrzostwach Austrii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[17].

Sezon 2017/2018 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W rozgrywanych w grudniu 2017 i styczniu 2018 zawodach cyklu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie w tym okresie stawał na podium w zawodach indywidualnych: zajął 3. pozycję 3 grudnia w Niżnym Tagile oraz 17 grudnia w Engelbergu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 4. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[28].

Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej i 18. na dużej, a konkurs drużynowy ukończył na 4. pozycji. W marcowych zawodach Pucharu Świata osiągnął lepsze wyniki niż we wcześniejszym okresie, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium. Zajął 3. miejsce w Lahti, a następnie 2. w zaliczanych do Raw Air 2018 konkursach w Oslo i Trondheim. Na zakończenie sezonu zajął 3. i 2. miejsce w Planicy[28]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 4. lokacie z 881 punktami[14].

Sezon 2018/2019

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 21. lokaty w Wiśle. Po raz pierwszy na podium stanął w otwierających 67. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, zajmując 3. pozycję. W kolejnych dniach był 2. w Innsbrucku i 3. w Bischofshofen, jednak z powodu 49. miejsca w Garmisch-Partenkirchen[28] cały turniej ukończył dopiero na 17. pozycji[14]. W styczniowych zawodach Pucharu Świata zajął 2. miejsce w Val di Fiemme, a następnie trzy razy z rzędu zwyciężył w zawodach w Zakopanem i Sapporo. W lutym 2019 na podium zawodów indywidualnych stawał raz – był 3. w drugim konkursie lotów w Oberstdorfie[29].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 6. miejsce. W drużynie, zarówno w zespole męskim, jak i mieszanym, zdobył srebrny medal. Stawał na podium wszystkich konkursów Raw Air 2019: był 2. w Oslo, 1. w Lillehammer oraz 3. w Trondheim i Vikersund[29]. Cały turniej ukończył na 2. pozycji. W klasyfikacji generalnej sezon 2018/2019 Pucharu Świata Kraft ukończył na 2. miejscu z 1349 punktami[14].

Sezon 2019/2020

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, we wrześniu w Hinzenbach. Występy w Pucharze Świata 2019/2020 rozpoczął od najgorszego w sezonie, 21. miejsca w Wiśle. W kolejnych zawodach regularnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 trzykrotnie stawał na podium cyklu: zwyciężył w drugim konkursie w Niżnym Tagile, a następnie zajął 2. pozycję w Klingenthal[30]. Drugi był również w pierwszym konkursie w Engelbergu. Objął dzięki temu prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[31]. W zawodach rozgrywanych dzień później upadł w drugiej serii, w wyniku czego zajął 18. miejsce i utracił pozycję lidera cyklu na rzecz Ryōyū Kobayashiego[32]. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni był trzykrotnie 4., a w Garmisch-Partenkirchen zajął 13. lokatę[30].

Począwszy od zawodów w Predazzo, gdzie dwukrotnie zajął 2. miejsce, stawał na podium niemal we wszystkich konkursach Pucharu Świata. W styczniu 2020 zajął jeszcze 2. pozycję w pierwszych zawodach w Titisee-Neustadt oraz w Zakopanem[30]. 1 lutego zajął 2. miejsce w Sapporo i objął prowadzenie w cyklu, wyprzedzając Karla Geigera[33]. Dzień później w drugim konkursie w Sapporo zwyciężył. W kolejnych zawodach był 4. w Willingen, 3. i 1. w Bad Mitterndorf, 3. i 1. w Râșnovie oraz 1. i 2. w Lahti. W rozgrywanych w Lillehammer zawodach w ramach Raw Air 2020 zajął 8. i 17. miejsce[30]. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w Pucharze Świata 2019/2020; z 1659 punktami o 140 wyprzedził Geigera oraz o 481 Kobayashiego. Wygrał również w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2019/2020[14].

Sezon 2020/2021

[edytuj | edytuj kod]

Po otwierającym sezon 2020/2021 Pucharu Świata weekendzie w Wiśle, gdzie zwyciężył w konkursie drużynowym i zajął 32. miejsce indywidualnie[34], u Krafta zdiagnozowano zakażenie wirusem SARS-CoV-2. W efekcie nie wystąpił w kilku kolejnych konkursach cyklu[35]. Miał wystartować na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, lecz po pierwszym skoku treningowym doznał kontuzji pleców i nie wystąpił w zawodach[36]. Do startów w Pucharze Świata ostatecznie powrócił 29 grudnia 2020, zajmując 6. pozycję w otwierającym 69. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W dalszej części sezonu najczęściej zajmował w cyklu miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 10 stycznia 2021 był 3. w konkursie w Titisee-Neustadt[34].

Na przełomie lutego i marca wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 10. miejsce, zaś na dużej zdobył trzeci w swojej karierze tytuł mistrzowski. Pozycje medalowe zajął również w zawodach drużynowych: w konkursie mieszanym, startując wraz z Maritą Kramer, Michaelem Hayböckiem i Danielą Iraschko-Stolz zdobył brąz, a w zespole męskim, wraz z Philippem Aschenwaldem, Janem Hörlem i Danielem Huberem – srebro[34]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej z 429 punktami[14].

Sezon 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]

Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2021 rozgrywanym w sierpniu w Courchevel[37]. Na Mistrzostwach Austrii 2021 zdobył brązowy medal na skoczni dużej[38].

Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Niżnym Tagile, ale drugie zawody ukończył na 3. pozycji. W grudniu 2021 dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych cyklu: w Wiśle zajął 3. miejsce, a w pierwszym konkursie w Klingenthal zwyciężył. W styczniu 2022 najwyżej w Pucharze Świata klasyfikowany był na 6. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 10. na skoczni normalnej i 13. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 5. miejsce, a w zespole męskim, wraz z Danielem Huberem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal[37].

W kolejnych tygodniach regularnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata. W lutym 2022 był 1. oraz 3. w Lahti. W marcu w ramach Raw Air 2022 wygrał konkurs w Lillehammer, a w Oslo zajął 8. i 3. lokatę[37] i odniósł zwycięstwo w całym turnieju[14]. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zdobył brązowy medal w zawodach indywidualnych, a w drużynowych zajął 4. miejsce. W konkursach Pucharu Świata na skoczni mamuciej w Oberstdorfie zwyciężył oraz zajął 3. miejsce[37]. Sezon zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1069 punktami. Zajął też 3. miejsce w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022[14].

Sezon 2022/2023

[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2022 raz stanął na podium, zajmując 3. miejsce w sierpniowych zawodach w Courchevel[39]. Na Mistrzostwach Austrii 2022 zdobył złoty medal na normalnej skoczni[40].

W otwierającym sezon 2022/2023 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 3. pozycję. Regularnie kończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2022 jeszcze dwukrotnie stanął na podium: w pierwszym konkursie w Ruce był 2., a w drugim zwyciężył. W grudniu na podium znalazł się raz, zajmując 3. lokatę w drugim konkursie w Titisee-Neustadt. W styczniu 2023 był 3. w Zakopanem, wygrał drugie zawody w Sapporo, a na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf zajął 2. i 3. miejsce. W lutym najwyżej klasyfikowany był na 3. miejscu, w drugim konkursie w Lake Placid[39].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 4. na skoczni normalnej i 6. na dużej, w drużynie mieszanej również zajął 4. miejsce, a w zespole męskim, startując wraz z Danielem Tschofenigiem, Michaelem Hayböckiem i Janem Hörlem, zdobył brązowy medal. W końcowym etapie sezonu regularnie stawał na podium Pucharu Świata. Podczas Raw Air 2023 dwa razy zwyciężył (w drugich konkursach w Oslo i Vikersund), trzy razy był 2. i raz zajął 8. pozycję[39]. Cały turniej ukończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej[14]. W kolejnym konkursie cyklu był 2. w Lahti, a w zamykających sezon zawodach w Planicy zajął 1. i 3. miejsce[39]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej z 1790 punktami, o 338 za Halvorem Egnerem Granerudem. Zwyciężył natomiast w Pucharze Świata w lotach 2022/2023, w którym pokonał Graneruda o 30 punktów, a także w Planica 7 (2023)[41].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

Był początkowo zgłoszony do startu na Igrzyskach Europejskich 2023, ale ostatecznie wycofał się z udziału[42]. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, we wrześniu w Hinzenbach[43]. Na Mistrzostwach Austrii 2023 zdobył srebrny medal na dużej skoczni[44] oraz brązowy na normalnej[45].

Odniósł zwycięstwa w czterech pierwszych konkursach Pucharu Świata 2023/2024, rozgrywanych w Ruce i Lillehammer[43]. Ustanowił przy tym rekordy wysokości noty punktowej na skoczni dużej (363,5 pkt, osiągnięte 26 listopada 2023 w Ruce[46]) oraz na normalnej (296,7 pkt, osiągnięte 2 grudnia w Lillehammer[47]). W dalszej części sezonu regularnie kończył zawody w najlepszej dziesiątce i utrzymywał prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W pierwszym konkursie w Klingenthal był 2., a w drugim przerwał serię podiów, zajmując 9. lokatę. W kolejnych zawodach, w Engelbergu, zajął 3. miejsce, a następnie zwyciężył. 72. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od 3. pozycji w Oberstdorfie. Następnie zajął 6. miejsce w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku, a na zakończenie zwyciężył w Bischofshofen. Pozwoliło to Kraftowi na zajęcie 3. lokaty w całym turnieju[43].

W kolejnych rozgrywanych w styczniu 2024 zawodach Pucharu Świata zajął 2. miejsce w Wiśle oraz zwyciężył w Zakopanem. Wystartował następnie w rozgrywanych na Kulm Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zdobył na nich złoty medal w zawodach indywidualnych, a także srebrny w konkursie drużynowym, w którym startował z Michaelem Hayböckiem, Manuelem Fettnerem i Janem Hörlem[43].

W lutym w Pucharze Świata stawał na podium w drugim konkursie w Lake Placid, gdzie zwyciężył, pierwszych zawodach w Sapporo, gdzie również wygrał, a także na skoczni mamuciej w Oberstdorfie, gdzie w pierwszym konkursie zajął 3. miejsce, a w drugim zwyciężył. W marcu w ramach Raw Air 2024 zajął 1. i 3. lokatę w Oslo, 5. i 1. w Trondheim oraz 1. i 2. w Vikersund. Wygrał cały turniej z przewagą 125,6 pkt nad drugim Peterem Prevcem. Sezon Pucharu Świata zakończył na 7. i 4. miejscu w Planicy[43]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej cyklu, po raz trzeci w karierze zdobywając Kryształową Kulę. Z 2149 punktami o 476 wyprzedził drugiego Ryōyū Kobayashiego i o 661 trzeciego Andreasa Wellingera. Zajął również 2. pozycję w klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich 2023/2024. Zdobył w niej 426 punktów, o 3 mniej niż zwycięzca, Daniel Huber[14].

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang 13. miejsce (K-98), 18. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou 10. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang 4. miejsce[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], złoty medal[c]

Starty S. Krafta na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 103,5 m 103,0 m 233,6 pkt 25,7 pkt Andreas Wellinger
18. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 131,5 m 125,5 m 247,4 pkt 38,3 pkt Kamil Stoch
4. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 133,5 m 126,5 m 978,4 pkt (248,5 pkt) 120,1 pkt Norwegia
10. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 98,0 m 99,5 m 258,1 pkt 16,9 pkt Ryōyū Kobayashi
5. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 102,0 m 102,0 m 818,0 pkt (261,4 pkt) 183,5 pkt Słowenia
13. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 131,0 m 136,5 m 264,1 pkt 32,0 pkt Marius Lindvik
1. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 127,5 m 121,5 m 942,7 pkt (231,3 pkt)

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo 33. miejsce (K-95), 23. miejsce (K-120)
2015 Szwecja Falun brązowy medal (K-90), 5. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti złoty medal (K-90), złoty medal (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck 6. miejsce (K-120), brązowy medal (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf 10. miejsce (K-95), złoty medal (K-120)
2023 Słowenia Planica 4. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2015 Szwecja Falun 4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[d], srebrny medal (K-120)[e]
2017 Finlandia Lahti srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[f], brązowy medal (K-116)[g]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck srebrny medal (K-120)[h], srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)[i]
2021 Niemcy Oberstdorf brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[j], srebrny medal (K-120)[k]
2023 Słowenia Planica 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[l], brązowy medal (K-125)[m]

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 23 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 92,5 m 101,6 pkt 151,0 pkt Anders Bardal
23. 28 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 124,5 m 124,5 m 262,3 pkt 33,5 pkt Kamil Stoch
3.brąz 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 95,0 m 248,3 pkt 4,4 pkt Rune Velta
4. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. miesz.[d] 91,0 m 95,0 m 869,5 pkt (231,3 pkt) 48,4 pkt Niemcy
5. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 125,5 m 237,7 pkt 31,0 pkt Severin Freund
2.srebro 28 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[e] 131,5 m 126,5 m 853,1 pkt (234,4 pkt) 19,4 pkt Norwegia
1.złoto 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 99,5 m 98,0 m 270,8 pkt
2.srebro 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz.[f] 96,5 m 97,0 m 999,3 pkt (273,0 pkt) 36,2 pkt Niemcy
1.złoto 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 127,5 m 127,5 m 279,3 pkt
3.brąz 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[g] 134,0 m 126,0 m 1068,9 pkt (303,3 pkt) 35,3 pkt Polska
6. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 130,0 m 126,5 m 256,1 pkt 23,3 pkt Markus Eisenbichler
2.srebro 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[h] 125,0 m 123,5 m 930,9 pkt (247,0 pkt) 56,6 pkt Niemcy
3.brąz 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 93,5 m 101,0 m 214,8 pkt 3,5 pkt Dawid Kubacki
2.srebro 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[i] 96,5 m 104,5 m 989,9 pkt (246,0 pkt) 22,3 pkt Niemcy
10. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 100,5 m 97,5 m 251,2 pkt 17,6 pkt Piotr Żyła
3.brąz 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[j] 91,5 m 101,5 m 986,5 pkt (244,4 pkt) 14,3 pkt Niemcy
1.złoto 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 132,5 m 134,0 m 276,5 pkt
2.srebro 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[k] 130,0 m 133,0 m 1035,5 pkt (265,0 pkt) 11,1 pkt Niemcy
4. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 102,5 m 99,0 m 257,3 pkt 4,5 pkt Piotr Żyła
4. 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[l] 95,0 m 98,5 m 987,5 pkt (256,7 pkt) 29,7 pkt Niemcy
6. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 125,5 m 136,0 m 270,9 pkt 16,6 pkt Timi Zajc
3.brąz 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[m] 135,0 m 127,0 m 1139,4 pkt (280,9 pkt) 39,5 pkt Słowenia

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2014 Czechy Harrachov 11. miejsce
2016 Austria Tauplitz brązowy medal
2018 Niemcy Oberstdorf 4. miejsce
2022 Norwegia Vikersund brązowy medal
2024 Austria Tauplitz złoty medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2016 Austria Tauplitz brązowy medal[n]
2018 Niemcy Oberstdorf 5. miejsce[o]
2022 Norwegia Vikersund 4. miejsce[p]
2024 Austria Tauplitz srebrny medal[q]

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
11. 14–15 marca 2014 Czechy Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 184,0 m 182,5 m [r] [r] 343,6 pkt 47,4 pkt Severin Freund
3.brąz 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 226,5 m 220,0 m 226,5 m [r] 629,2 pkt 10,9 pkt Peter Prevc
3.brąz 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[n] 225,5 m 230,0 m 1310,4 pkt (396,9 pkt) 157,3 pkt Norwegia
4. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 218,0 m 208,5 m 206,0 m [r] 608,4 pkt 43,5 pkt Daniel-André Tande
5. 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[o] 200,0 m 202,0 m 1488,8 pkt (392,5 pkt) 173,4 pkt Norwegia
3.brąz 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 225,5 m 230,0 m 227,0 m 213,0 m 837,5 pkt 16,7 pkt Marius Lindvik
4. 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[p] 224,0 m 220,0 m 1552,7 pkt (415,0 pkt) 158,8 pkt Słowenia
1.złoto 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 225,5 m 219,0 m 228,0 m [r] 647,4 pkt
2.srebro 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[q] 218,5 m 221,5 m 1588,9 pkt (402,1 pkt) 26,5 pkt Słowenia

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2011 Estonia Otepää srebrny medal
2012 Turcja Erzurum 7. miejsce
2013 Czechy Liberec brązowy medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2011 Estonia Otepää złoty medal[s]
2012 Turcja Erzurum brązowy medal[t]
2013 Czechy Liberec 4. miejsce[u]

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 28 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 100,0 m 251,0 pkt 4,0 pkt Władimir Zografski
1.złoto 30 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 druż.[s] 93,5 m 94,5 m 920,5 pkt
7. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 100,0 m 105,0 m 259,5 pkt 27,0 pkt Nejc Dežman
3.brąz 25 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[t] 102,0 m 97,0 m 960,0 pkt 28,5 pkt Norwegia
3.brąz 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-95 HS-100 indywid. 99,0 m 95,5 m 258,0 pkt 25,0 pkt Jaka Hvala
4. 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-95 HS-100 druż.[u] 100,0 m 101,0 m 1034,0 pkt 52,5 pkt Słowenia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2012/2013 31.
2013/2014 10.
2014/2015 3.
2015/2016 6.
2016/2017 1.
2017/2018 4.
2018/2019 2.
2019/2020 1.
2020/2021 17.
2021/2022 5.
2022/2023 2.
2023/2024 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 29 grudnia 2014 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 136,5 m 129,0 m 291,9 pkt * TCS 2014/2015
2. 15 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,5 m 136,7 pkt
3. 8 marca 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,0 m 133,5 m 284,5 pkt
4. 24 stycznia 2016 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 133,0 m 307,3 pkt
5. 30 grudnia 2016 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 139,0 m 134,5 m 308,0 pkt * TCS 2016/2017
6. 4 lutego 2017 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-225 227,5 m 218,0 m 439,9 pkt * Loty 2016/2017
7. 5 lutego 2017 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-225 235,5 m 232,6 pkt * Loty 2016/2017
8. 15 lutego 2017 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-140 138,0 m 137,5 m 293,5 pkt
9. 12 marca 2017 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,0 m 132,0 m 267,5 pkt * RA 2017
10. 16 marca 2017 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 138,0 m 142,5 m 302,0 pkt * RA 2017
11. 24 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 243,0 m 240,5 m 490,2 pkt * Loty 2016/2017
12. 26 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 250,0 m 244,3 pkt * Loty 2016/2017
13. 20 stycznia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,5 m 132,5 m 278,3 pkt
14. 26 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 132,0 m 137,0 m 270,1 pkt
15. 27 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,0 m 128,5 m 248,2 pkt
16. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 141,0 m 285,7 pkt * RA 2019
17. 8 grudnia 2019 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 140,0 m 134,5 m 277,6 pkt
18. 2 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 139,0 m 268,5 pkt
19. 16 lutego 2020 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 230,0 m 232,6 pkt * Loty 2019/2020
20. 22 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 103,0 m 97,5 m 270,3 pkt
21. 28 lutego 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 129,5 m 129,5 m 284,1 pkt
22. 11 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 130,0 m 267,0 pkt
23. 25 lutego 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,5 m 131,0 m 283,1 pkt
24. 3 marca 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,0 m 137,0 m 294,1 pkt * RA 2022
25. 19 marca 2022 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 232,0 m 207,0 m 413,0 pkt * Loty 2021/2022
26. 27 listopada 2022 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,0 m 304,5 pkt *ex aequo z H.E. Granerudem
27. 21 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 135,5 m 283,5 pkt
28. 12 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,5 m 131,5 m 266,1 pkt * RA 2023
29. 19 marca 2023 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 246,5 m 235,5 m 497,4 pkt * Loty 2022/2023, RA 2023
30. 1 kwietnia 2023 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 239,5 m 240,5 pkt * Loty 2022/2023
31. 25 listopada 2023 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 144,0 m 143,0 m 326,2 pkt
32. 26 listopada 2023 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 148,5 m 148,5 m 363,5 pkt
33. 2 grudnia 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 104,0 m 92,5 m 296,7 pkt
34. 3 grudnia 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 134,0 m 141,5 m 318,2 pkt
35. 17 grudnia 2023 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 142,0 m 327,9 pkt
36. 6 stycznia 2024 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 136,5 m 140,0 m 288,9 pkt * TCS 2023/2024
37. 21 stycznia 2024 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 137,0 m 134,0 m 332,3 pkt * PT 2024
38. 11 lutego 2024 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 130,5 m 126,0 m 281,6 pkt
39. 17 lutego 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,0 m 139,0 m 263,0 pkt
40. 25 lutego 2024 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 217,0 m 433,5 pkt * Loty 2023/2024
41. 9 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 133,0 m 255,0 pkt * RA 2024
42. 13 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 137,5 m 134,0 m 291,8 pkt * RA 2024
43. 17 marca 2024 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 244,5 m 256,0 pkt * Loty 2023/2024, RA 2024

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2011/2012
2012/2013 1 1
2013/2014 1 1
2014/2015 3 6 4 13
2015/2016 1 2 1 4
2016/2017 8 3 6 17
2017/2018 3 5 8
2018/2019 4 3 5 12
2019/2020 5 8 2 15
2020/2021 1 1
2021/2022 4 5 9
2022/2023 5 6 6 17
2023/2024 13 3 4 20
2024/2025 1 1 2
Suma 43 36 41 120

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 stycznia 2013 Austria Bischofshofen im Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 131,0 m 131,0 m 261,3 pkt. 3. 11,4 pkt Gregor Schlierenzauer
2. 28 lutego 2014 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 134,0 m 265,6 pkt 2. 11,0 pkt Severin Freund
3. 23 listopada 2014 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 136,0 m 274,1 pkt 2. 2,3 pkt Roman Koudelka
4. 14 grudnia 2014 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 138,0 m 141,1 pkt 3. 4,6 pkt Severin Freund
5. 29 grudnia 2014 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 136,5 m 129,0 m 291,9 pkt 1.
6. 4 stycznia 2015 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 137,0 m 127,0 m 273,5 pkt 2. 5,0 pkt Richard Freitag
7. 6 stycznia 2015 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,5 m 132,0 m 271,3 pkt 3. 17,1 pkt Michael Hayböck
8. 10 stycznia 2015 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-225 224,0 m 197,5 m 394,4 pkt 2. 26,1 pkt Severin Freund
9. 15 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,5 m 136,7 pkt 1.
10. 18 stycznia 2015 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 133,5 m 273,9 pkt 2. 2,3 pkt Kamil Stoch
11. 24 stycznia 2015 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 127,5 m 131,0 m 271,3 pkt 2. 5,1 pkt Peter Prevc
12. 7 lutego 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 134,0 m 139,0 m 288,0 pkt 2. 11,4 pkt Severin Freund
13. 8 marca 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,0 m 133,5 m 284,5 pkt 1.
14. 10 marca 2015 Finlandia Kuopio Puijo K-92 HS-100 99,0 m 132,5 pkt 3. 6,8 pkt Severin Freund
15. 20 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 240,0 m 238,5 m 461,8 pkt 3. 16,7 pkt Peter Prevc
16. 24 stycznia 2016 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 133,0 m 307,3 pkt 1.
17. 10 lutego 2016 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 135,0 m 131,5 m 273,2 pkt 2. 12,3 pkt Peter Prevc
18. 14 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 238,0 m 231,0 m 461,6 pkt 2. 7,4 pkt Peter Prevc
19. 23 lutego 2016 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,0 m 128,0 m 245,2 pkt 3. 19,3 pkt Michael Hayböck
20. 4 grudnia 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 140,0 m 284,8 pkt 3. 2,1 pkt Domen Prevc
21. 10 grudnia 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 137,0 m 135,5 m 286,5 pkt 3. 14,7 pkt Domen Prevc
22. 18 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,5 m 138,0 m 283,1 pkt 3. 22,8 pkt Domen Prevc
23. 30 grudnia 2016 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 139,0 m 134,5 m 308,0 pkt 1.
24. 1 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 137,0 m 140,0 m 282,4 pkt 3. 6,8 pkt Daniel-André Tande
25. 14 stycznia 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 117,0 m 251,7 pkt 2. 16,3 pkt Kamil Stoch
26. 29 stycznia 2017 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,5 m 135,5 m 242,0 pkt 2. 0,3 pkt Andreas Wellinger
27. 4 lutego 2017 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-225 227,5 m 218,0 m 439,9 pkt 1.
28. 5 lutego 2017 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-225 235,5 m 232,6 pkt 1.
29. 11 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 137,0 m 139,0 m 257,5 pkt 3. 2,7 pkt Maciej Kot i Peter Prevc
30. 12 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 132,0 m 144,0 m 249,6 pkt 3. 13,1 pkt Kamil Stoch
31. 15 lutego 2017 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-140 138,0 m 137,5 m 293,5 pkt 1.
32. 16 lutego 2017 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 106,0 m 107,0 m 252,2 pkt 2. 4,0 pkt Maciej Kot
33. 12 marca 2017 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,0 m 132,0 m 267,5 pkt 1.
34. 16 marca 2017 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 138,0 m 142,5 m 302,0 pkt 1.
35. 24 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 243,0 m 240,5 m 490,2 pkt 1.
36. 26 marca 2017 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 250,0 m 244,3 pkt 1.
37. 19 listopada 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 124,5 m 257,7 pkt 3. 2,8 pkt Junshirō Kobayashi
38. 3 grudnia 2017 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 128,0 m 133,5 m 263,5 pkt 3. 12,5 pkt Andreas Wellinger
39. 17 grudnia 2017 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,0 m 134,5 m 274,7 pkt 3. 11,7 pkt Richard Freitag
40. 4 marca 2018 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 128,5 m 285,9 pkt 3. 28,3 pkt Kamil Stoch
41. 11 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,5 m 124,5 m 256,7 pkt 2. 1,4 pkt Daniel-André Tande
42. 15 marca 2018 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 141,5 m 138,0 m 268,4 pkt 2. 17,0 pkt Kamil Stoch
43. 23 marca 2018 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 238,0 m 234,5 m 443,0 pkt 3. 12,9 pkt Kamil Stoch
44. 25 marca 2018 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 243,0 m 236,0 m 440,1 pkt 2. 15,5 pkt Kamil Stoch
45. 30 grudnia 2018 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 131,0 m 134,5 m 280,5 pkt 3. 1,8 pkt Ryōyū Kobayashi
46. 4 stycznia 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,5 m 130,5 m 254,2 pkt 2. 12,8 pkt Ryōyū Kobayashi
47. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 134,0 m 131,5 m 267,5 pkt 3. 14,6 pkt Ryōyū Kobayashi
48. 13 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 124,5 m 122,5 m 257,2 pkt 2. 13,9 pkt Dawid Kubacki
49. 20 stycznia 2019 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,5 m 132,5 m 278,3 pkt 1.
50. 26 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 132,0 m 137,0 m 270,1 pkt 1.
51. 27 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,0 m 128,5 m 248,2 pkt 1.
52. 2 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 213,0 m 230,0 m 421,7 pkt 3. 5,3 pkt Ryōyū Kobayashi
53. 10 marca 2019 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 134,0 m 126,0 m 258,3 pkt 2. 3,7 pkt Robert Johansson
54. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 141,0 m 285,7 pkt 1.
55. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 136,5 m 135,0 m 280,5 pkt 3. 17,9 pkt Ryōyū Kobayashi
56. 17 marca 2019 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 236,5 m 229,5 m 443,2 pkt 3. 11,5 pkt Domen Prevc
57. 8 grudnia 2019 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 140,0 m 134,5 m 277,6 pkt 1.
58. 15 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 134,5 m 274,0 pkt 2. 3,0 pkt Ryōyū Kobayashi
59. 21 grudnia 2019 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 134,5 m 137,5 m 287,0 pkt 2. 1,7 pkt Kamil Stoch
60. 11 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 102,0 m 103,0 m 286,9 pkt 2. 7,7 pkt Karl Geiger
61. 12 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 103,5 m 101,0 m 280,5 pkt 2. 4,7 pkt Karl Geiger
62. 18 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 135,5 m 140,5 m 283,7 pkt 2. 6,4 pkt Dawid Kubacki
63. 26 stycznia 2020 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,0 m 138,0 m 290,6 pkt 2. 5,1 pkt Kamil Stoch
64. 1 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 138,0 m 125,0 m 234,1 pkt 2. 10,2 pkt Yukiya Satō
65. 2 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 139,0 m 268,5 pkt 1.
66. 15 lutego 2020 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 224,5 m 214,5 m 414,6 pkt 3. 3,9 pkt Piotr Żyła
67. 16 lutego 2020 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 230,0 m 232,6 pkt 1.
68. 21 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 98,0 m 97,5 m 264,5 pkt 3. 5,8 pkt Karl Geiger
69. 22 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 103,0 m 97,5 m 270,3 pkt 1.
70. 28 lutego 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 129,5 m 129,5 m 284,1 pkt 1.
71. 1 marca 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 119,5 m 126,0 m 260,5 pkt 2. 5,9 pkt Karl Geiger
72. 10 stycznia 2021 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,0 m 136,0 m 291,3 pkt 3. 8,1 pkt Halvor Egner Granerud
73. 21 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 121,5 m 127,0 m 223,8 pkt 3. 11,5 pkt Halvor Egner Granerud
74. 5 grudnia 2021 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 120,0 m 123,0 m 253,6 pkt 3. 8,3 pkt Jan Hörl
75. 11 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 130,0 m 267,0 pkt 1.
76. 25 lutego 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,5 m 131,0 m 283,1 pkt 1.
77. 27 lutego 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 128,0 m 271,3 pkt 3. 6,7 pkt Halvor Egner Granerud i Ryōyū Kobayashi
78. 3 marca 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,0 m 137,0 m 294,1 pkt 1.
79. 6 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 131,5 m 128,5 m 266,9 pkt 3. 4,3 pkt Daniel-André Tande
80. 19 marca 2022 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 232,0 m 207,0 m 413,0 pkt 1.
81. 20 marca 2022 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 212,0 m 222,5 m 399,8 pkt 3. 8,1 pkt Timi Zajc
82. 5 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,0 m 133,5 m 258,0 pkt 3. 14,2 pkt Dawid Kubacki
83. 26 listopada 2022 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 141,5 m 144,0 m 311,5 pkt 2. 1,3 pkt Anže Lanišek
84. 27 listopada 2022 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,0 m 304,5 pkt 1.
85. 11 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 131,0 m 141,5 m 283,1 pkt 3. 26,6 pkt Dawid Kubacki
86. 15 stycznia 2023 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 134,0 m 145,5 m 278,5 pkt 3. 9,2 pkt Halvor Egner Granerud
87. 21 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 139,0 m 135,5 m 283,5 pkt 1.
88. 28 stycznia 2023 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 232,5 m 234,0 m 431,9 pkt 2. 8,8 pkt Halvor Egner Granerud
89. 29 stycznia 2023 Austria Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 233,0 m 229,0 m 446,4 pkt 3. 9,1 pkt Halvor Egner Granerud
90. 12 lutego 2023 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 123,5 m 130,0 m 275,3 pkt 3. 12,3 pkt Halvor Egner Granerud
91. 11 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,5 m 128,5 m 254,4 pkt 2. 5,8 pkt Anže Lanišek
92. 12 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,5 m 131,5 m 266,1 pkt 1.
93. 14 marca 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 138,5 m 132,0 m 255,4 pkt 2. 2,3 pkt Halvor Egner Granerud
94. 18 marca 2023 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 239,5 m 227,5 m 418,8 pkt 2. 6,1 pkt Halvor Egner Granerud
95. 19 marca 2023 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 246,5 m 235,5 m 497,4 pkt 1.
96. 26 marca 2023 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 130,0 m 141,8 pkt 2. 4,1 pkt Ryōyū Kobayashi
97. 1 kwietnia 2023 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 239,5 m 240,5 pkt 1.
98. 2 kwietnia 2023 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 238,5 m 235,0 m 445,1 pkt 3. 10,0 pkt Timi Zajc
99. 25 listopada 2023 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 144,0 m 143,0 m 326,2 pkt 1.
100. 26 listopada 2023 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 148,5 m 148,5 m 363,5 pkt 1.
101. 2 grudnia 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 104,0 m 92,5 m 296,7 pkt 1.
102. 3 grudnia 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 134,0 m 141,5 m 318,2 pkt 1.
103. 9 grudnia 2023 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 144,5 m 273,5 pkt 2. 1,2 pkt Karl Geiger
104. 16 grudnia 2023 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 131,0 m 132,5 m 313,3 pkt 3. 3,5 pkt Pius Paschke
105. 17 grudnia 2023 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 142,0 m 327,9 pkt 1.
106. 29 grudnia 2023 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,5 m 125,0 m 298,9 pkt 3. 10,4 pkt Andreas Wellinger
107. 6 stycznia 2024 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 136,5 m 140,0 m 288,9 pkt 1.
108. 14 stycznia 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 132,0 m 129,5 m 264,3 pkt 2. 5,1 pkt Ryōyū Kobayashi
109. 21 stycznia 2024 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 137,0 m 134,0 m 332,3 pkt 1.
110. 11 lutego 2024 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 130,5 m 126,0 m 281,6 pkt 1.
111. 17 lutego 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,0 m 139,0 m 263,0 pkt 1.
112. 24 lutego 2024 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 222,0 m 225,5 m 440,3 pkt 3. 9,0 pkt Timi Zajc
113. 25 lutego 2024 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 217,0 m 433,5 pkt 1.
114. 9 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 133,0 m 255,0 pkt 1.
115. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 124,0 m 254,9 pkt 3. 6,1 pkt Johann André Forfang
116. 13 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 137,5 m 134,0 m 291,8 pkt 1.
117. 17 marca 2024 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 244,5 m 256,0 pkt 1.
118. 17 marca 2024 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-140 230,0 m ‧ 240,0 m ‧ 232,5 m[v] 671,9 pkt 2. 17,3 pkt Daniel Huber
119. 30 listopada 2024 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 135,0 m 147,0 m 315,2 pkt 3. 11,4 pkt Pius Paschke
120. 1 grudnia 2024 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 145,0 m 138,0 pkt 2. 5,4 pkt Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 1 grudnia 2024

Źródło[49][48]
Sezon 2011/2012
Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - q 54 - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - 23 3 28 11 - - - - - - 19 11 38 6 14 42 27 22 202
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
14 q 22 25 25 19 12 13 50 30 12 20 33 21 21 22 24 16 15 7 5 2 4 9 11 8 13 9 539
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
2 13 13 17 11 4 3 6 9 1 6 2 3 2 1 2 2 4 7 6 2 5 - - 1 3 9 10 5 3 4 1578
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
6 4 14 22 27 7 8 7 9 11 4 4 1 - - 2 5 6 2 11 8 3 11 4 21 22 10 12 10 1006
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
9 4 3 3 8 6 3 1 3 18 25 2 4 - 2 1 1 3 3 1 2 1 1 5 1 1 1665
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
3 13 4 3 12 13 3 4 31 24 4 9 15 - - 3 2 8 2 5 3 2 881
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
21 26 10 5 20 8 12 3 49 2 3 4 2 1 1 1 6 3 7 4 11 10 2 1 3 3 14 17 1349
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
21 4 7 1 2 2 18 4 13 4 4 2 2 2 11 2 2 1 4 3 1 3 1 1 2 8 17 1659
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
32 - - - - - - 6 28 8 4 9 3 - 5 23 6 19 16 10 5 - 23 29 17 429
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q 3 4 7 3 1 26 9 14 12 q 23 24 17 - 22 9 25 6 1 3 1 8 3 1 3 6 11 1069
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
3 5 2 1 8 3 4 6 5 18 4 14 3 5 1 18 2 3 8 13 16 3 - 2 1 2 8 2 1 2 1 3 1790
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
1 1 1 1 2 9 3 1 3 6 6 1 2 1 39 6 24 1 1 4 3 1 49 8 1 3 5 1 1 2 7 4 2149
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
4 4 3 2 240
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[49][48]
Sezon
2012/2013
Lillehammer HS 100 (mikst) Ruka HS142 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
- - 3 4 2 4 3
Sezon
2013/2014
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
- - - 1 1
Sezon
2014/2015
Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Planica HS225
8 2 5 5 2
Sezon
2015/2016
Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
3 3 2 5 4 3
Sezon
2016/2017
Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
3 - 2 1 3 4
Sezon
2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
2 4 5 4 4 3 5 6
Sezon
2018/2019
Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
3 2 1 6 3 3 5
Sezon
2019/2020
Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
1 2 6 3 6
Sezon
2020/2021
Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
1 - 4 - 3
Sezon
2021/2022
Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
1 - - 3 1 2 3
Sezon
2022/2023
Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
1 1 2 2 - 1 1
Sezon
2023/2024
Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- 1 1 3 2 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2012/2013 32.
2013/2014 29.
2014/2015 7.
2015/2016 7.
2016/2017 1.
2017/2018 4.
2018/2019 8.
2019/2020 1.
2020/2021 22.
2021/2022 3.
2022/2023 1.
2023/2024 2.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2011/2012 67.
2012/2013 40.
2013/2014 27.
2014/2015 1.
2015/2016 5.
2016/2017 6.
2017/2018 20.
2018/2019 17.
2019/2020 5.
2020/2021 8.
2021/2022 26.
2022/2023 6.
2023/2024 3.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2017 1.
2018 4.
2019 2.
2020 8.
2022 1.
2023 2.
2024 1.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2019 7.
2020 2.
2021 15.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2018 4.
2019 12.
2021 17.
2022 6.
2023 1.
2024 4.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2020 4.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2011 84.
2012 61.
2013 75.
2014 26.
2015 7.
2016 4.
2017 24.
2018 21.
2019 30.
2021 19.
2022 12.
2023 20.
2024 2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 września 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 125,0 m 130,0 m 307,6 pkt
2. 7 sierpnia 2021 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 129,0 m 129,0 m 234,2 pkt
3. 13 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 126,5 m 128,0 m 288,1 pkt
4. 14 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 130,5 m 130,5 m 261,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 września 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 125,0 m 130,0 m 307,6 pkt 1.
2. 13 września 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 133,0 m 130,5 m 261,8 pkt 2. 4,1 pkt Junshirō Kobayashi
3. 16 lipca 2016 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 129,0 m 130,0 m 267,9 pkt 3. 7,2 pkt Maciej Kot
4. 30 lipca 2016 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 99,0 m 104,5 m 269,0 pkt 2. 0,4 pkt Andreas Wellinger
5. 7 sierpnia 2021 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 129,0 m 129,0 m 234,2 pkt 1.
6. 7 sierpnia 2022 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 122,0 m 129,5 m 251,2 pkt 3. 14,9 pkt Manuel Fettner
7. 13 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 126,5 m 128,0 m 288,1 pkt 1.
8. 14 sierpnia 2024 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-132 130,5 m 130,5 m 261,5 pkt 1.
9. 29 września 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 87,0 m 87,0 m 239,4 pkt 3. 8,1 pkt Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[49][48]
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - 29 - 2
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - 18 - 13
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
28 23 - - - - - - - - 34 11
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
27 20 7 - - - - 7 39 87
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
4 - - - - - - - 1 2 21 240
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
3 6 2 9 - - - - 5 4 304
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 14 10 - - - - 9 8 105
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
10 16 7 28 - - - - 17 94
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
37 - 11 19 - - 6 - 76
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - 1 - - - 11 q 124
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - 3 - 12 19 94
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 5 9 9 103
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
1 1 - - - - 5 3 - 305
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[49][48]
2013 Hinterzarten HS108 (mikst) Wisła HS134 Courchevel HS132 (mikst)
7 8 -
2014 Wisła HS134
3
2015 Wisła HS134 Hinterzarten HS108
5 -
2016 Wisła HS134
4
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
6 -
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
6 - 6
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2010/2011 27.
2011/2012 13.
2012/2013 10.
2013/2014 52.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 5 lutego 2011 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 118,0 m 108,0 m 259,3 pkt
2. 28 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 131,5 m 132,5 m 254,7 pkt
3. 8 grudnia 2012 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 136,5 m 133,5 m 261,5 pkt
4. 9 grudnia 2012 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,5 m 132,0 m 255,8 pkt
5. 27 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 119,0 m 121,5 m 211,4 pkt
6. 3 lutego 2013 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 129,0 m 126,5 m 238,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 5 lutego 2011 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 118,0 m 108,0 m 259,3 pkt 1.
2. 28 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 131,5 m 132,5 m 254,7 pkt 1.
3. 3 marca 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 129,5 m 123,0 m 253,0 pkt 2. 6,4 pkt Wolfgang Loitzl
4. 11 marca 2012 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 125,5 m 115,5 m 231,3 pkt 3. 5,6 pkt Robert Johansson
5. 8 grudnia 2012 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 136,5 m 133,5 m 261,5 pkt 1.
6. 9 grudnia 2012 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,5 m 132,0 m 255,8 pkt 1.
7. 27 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 119,0 m 121,5 m 211,4 pkt 1.
8. 3 lutego 2013 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 129,0 m 126,5 m 238,9 pkt 1.
9. 3 lutego 2013 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 125,0 m 131,0 m 240,3 pkt 2. 5,4 pkt Stefan Hula
10. 14 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 114,5 m 113,5 m 257,3 pkt 3. 14,9 pkt Karl Geiger

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[49][48]
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Pjongczang Pjongczang Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Iron Mountain Kranj Kranj Zakopane Zakopane Kuopio Kuopio Wisła Wisła punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 1 8 13 12 25 7 14 24 - - - - 241
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Ałmaty Ałmaty Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Oslo Oslo Oslo Wisła Wisła Predazzo Predazzo Kuopio Kuopio punkty
9 12 - - - - 17 22 32 23 - - - 1 7 4 9 - - - - - - 2 25 6 3 483
Sezon 2012/2013
Ałmaty Ałmaty Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Planica Planica Iron Mountain Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Liberec Liberec Vikersund Vikersund Niżny Tagił Niżny Tagił punkty
1 1 1 5 - - - - - - - - - 1 2 - - - - - - - - - - - - - 525
Sezon 2013/2014
Rena Rena Lahti Lahti Engelberg Engelberg Courchevel Courchevel Sapporo Sapporo Sapporo Sapporo Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Brotterode Seefeld Seefeld Falun Falun Zakopane Zakopane Niżny Tagił punkty
- - - - - - - - - - - - - - 3 24 9 - - - - - - - 96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2011 4.
2012 47.
2016 29.
2017 14.
2018 37.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 września 2017 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 115,5 m 263,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 30 lipca 2011 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 129,5 m 122,0 m 250,2 pkt 2. 8,0 pkt Andreas Wank
2. 18 września 2016 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 111,0 m 112,5 m 247,3 pkt 2. 6,5 pkt Markus Eisenbichler
3. 9 września 2017 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 115,5 m 263,0 pkt 1.
4. 10 września 2017 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,5 m 113,5 m 258,5 pkt 2. 1,2 pkt Daniel Huber
5. 8 września 2018 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,0 m 111,0 m 264,1 pkt 2. 7,4 pkt Philipp Aschenwald

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[49][48]
2011
Kranj Kranj Stams Stams Courchevel Courchevel Trondheim Trondheim Klingenthal Klingenthal punkty
12 6 16 10 2 10 5 13 10 5 345
2012
Stams Stams Kranj Kranj Krasnaja Polana Krasnaja Polana Kuopio Kuopio Lillehammer Lillehammer Czajkowskij Czajkowskij Klingenthal Klingenthal punkty
dq 15 - - - - - - 24 23 11 20 - - 66
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 6 2 - - - - 120
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 1 2 - - - - - - 180
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 2 - - - - - - - 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[48]
2009/2010 50.
2011/2012 17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 16 lipca 2011 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 96,0 m 95,0 m 255,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 lipca 2011 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 96,0 m 95,0 m 255,5 pkt 1.
2. 17 lipca 2011 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 95,5 m 90,5 m 244,5 pkt 2. 2,0 pkt Reruhi Shimizu

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[49][48]
Sezon 2008/2009
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Predazzo Predazzo Einsiedeln Einsiedeln Szczyrbskie Jezioro Harrachov Harrachov Yabuli Lauscha Eisenerz Eisenerz Notodden Notodden Ljubno Ljubno Zaō Zaō Sapporo punkty
- - - - - - - - - - - - - 32 48 - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
37 64 52 10 72 - - - - - - - - - - - - 22 9 10 - - - - - - 90
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
1 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Podano aktualne oraz nieaktualne rekordy.

Data Miejsce Skocznia Punkt K HS Rekord Uwagi
28 stycznia 2011[50] Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 100,0 m MŚJ
23 października 2011[51] Austria Bischofshofen Laideregg-Schanze K-65 HS-78 77,0 m
8 stycznia 2013[52] Polska Wisła Malinka K-120 HS-134 139,0 m , kwalifikacje
14 grudnia 2014 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 138,0 m , nieaktualny
4 stycznia 2015 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 137,0 m , nieaktualny
18 marca 2017 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 253,5 m ,

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer i Michael Hayböck
  2. a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft, Lisa Eder i Manuel Fettner
  3. a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Daniel Huber, Jan Hörl i Manuel Fettner
  4. a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Michael Hayböck, Jacqueline Seifriedsberger i Stefan Kraft
  5. a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Michael Hayböck, Manuel Poppinger i Gregor Schlierenzauer
  6. a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Michael Hayböck, Jacqueline Seifriedsberger i Stefan Kraft
  7. a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer i Stefan Kraft
  8. a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber i Stefan Kraft
  9. a b Skład zespołu: Eva Pinkelnig, Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz i Stefan Kraft
  10. a b Skład zespołu: Marita Kramer, Michael Hayböck, Daniela Iraschko-Stolz i Stefan Kraft
  11. a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl, Daniel Huber i Stefan Kraft
  12. a b Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Jan Hörl, Eva Pinkelnig i Stefan Kraft
  13. a b Skład zespołu: Daniel Tschofenig, Michael Hayböck, Jan Hörl i Stefan Kraft
  14. a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Manuel Poppinger, Manuel Fettner i Michael Hayböck
  15. a b Skład zespołu: Clemens Aigner, Manuel Poppinger, Michael Hayböck i Stefan Kraft
  16. a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Ulrich Wohlgenannt, Manuel Fettner i Stefan Kraft
  17. a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Jan Hörl i Stefan Kraft
  18. a b c d e Seria konkursowa została odwołana.
  19. a b Skład zespołu: Markus Schiffner, Michael Hayböck, Stefan Kraft i Thomas Lackner
  20. a b Skład zespołu: Christoph Stauder, Ulrich Wohlgenannt, Stefan Kraft i Lukas Müller
  21. a b Skład zespołu: Thomas Lackner, Florian Altenburger, Philipp Aschenwald i Stefan Kraft
  22. Konkurs trzyseryjny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stefan KRAFT - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-05-12].
  2. Statystyki personalne - Kraft, Stefan. berkutschi.com. [dostęp 2020-09-25].
  3. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-05-12].
  4. KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  5. KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  6. KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  7. a b KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  8. Puchar Kontynentalny 2011/2012. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-01-17].
  9. a b KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  10. Paweł Stawowczyk: Schlierenzauer z 44. zwycięstwem, zostaje liderem TCS, Stoch drugi. skokinarciarskie.pl, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-06].
  11. Paweł Stawowczyk: TCS: Schlierenzauer wygrywa konkurs i Turniej, Kamil czwarty i... czwarty. skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-01-06].
  12. Paweł Guzik: PŚ w Wiśle: Maciej Kot pokazał lwi pazur i wygrał kwalifikacje!. skijumping.pl, 2013-01-08. [dostęp 2013-01-17].
  13. Paweł Stawowczyk: MŚJ: Złoty Hvala, srebrny Murańka, Kłusek tuż za podium. skokinarciarskie.pl, 2013-01-24. [dostęp 2013-01-24].
  14. a b c d e f g h i j k l m n o KRAFT Stefan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
  15. KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  16. a b c d KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  17. a b c d ÖSV-Siegertafel: alle Medaillengewinner des ÖSV seit 1931. oesv.at. [dostęp 2018-06-22]. (niem.).
  18. Dominik Formela: TCS w Oberstdorfie: Życiowy sukces Krafta, Stoch tuż za podium!. skijumping.pl, 2014-12-29. [dostęp 2014-12-30].
  19. Paweł Guzik: TCS w Innsbrucku: Freitag wygrywa, padł trzynastoletni rekord Bergisel!. skijumping.pl, 2015-01-04. [dostęp 2015-01-04].
  20. Dominik Formela: TCS w Bischofshofen: Pierwsze zwycięstwo Hayboecka, Kraft pieczętuje sukces!. skijumping.pl, 2015-01-06. [dostęp 2015-01-06].
  21. a b c KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  22. a b c d e f g h KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  23. KRAFT Stefan - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  24. Adam Bucholz: TCS w Ga-Pa: Tande wygrywa, Stoch drugi i zostaje liderem turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-01. [dostęp 2019-08-03].
  25. Andrzej Mysiak: PŚ Oslo: Kraft wygrywa konkurs i obejmuje prowadzenie w PŚ!. skokinarciarskie.pl, 2017-03-12. [dostęp 2017-05-27].
  26. Adam Bucholz: Raw Air w Vikersund: Norwegia wygrywa przed Polską! Rekord świata Krafta! Rekord Polski Żyły!. skijumping.pl, 2017-03-18. [dostęp 2019-08-03].
  27. Adam Bucholz: Raw Air w Vikersund: Kamil Stoch wygrywa na Vikersundbakken! Stefan Kraft zwycięzcą turnieju. skijumping.pl, 2017-03-19. [dostęp 2019-08-03].
  28. a b c d KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  29. a b KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
  30. a b c d KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-06-14]. (ang.).
  31. Adam Bucholz: PŚ w Engelbergu: Reaktywacja Kamila Stocha!. skijumping.pl, 2019-12-21. [dostęp 2020-06-14].
  32. Adam Bucholz: PŚ w Engelbergu: Piętnasta wygrana R. Kobayashiego, Stoch dziewiąty. skijumping.pl, 2019-12-22. [dostęp 2020-06-14].
  33. Adam Bucholz: PŚ w Sapporo: Triumf Y. Sato, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-02-01. [dostęp 2020-06-14].
  34. a b c KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-06-09]. (ang.).
  35. Adam Bucholz: Kraft i Hayboeck z pozytywnymi wynikami testu, start w Niżnym Tagile wykluczony. skijumping.pl, 2020-11-28. [dostęp 2021-06-09].
  36. Adam Bucholz: MŚwL w Planicy: Stefan Kraft z odnowioną kontuzją pleców (lista startowa kwalifikacji). skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-06-09].
  37. a b c d KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
  38. Dominik Formela: D. Huber i Pinkelnig górą na Bergisel. skijumping.pl, 2021-10-17. [dostęp 2022-04-30].
  39. a b c d KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  40. Adam Bucholz: Mistrzostwa Austrii w Ramsau: Złote medale dla Pinkelnig i Krafta. skijumping.pl, 2022-10-15. [dostęp 2023-08-17].
  41. Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Finał sezonu dla Zajca, Żyła czternasty, Zniszczoł z rekordem życiowym. skijumping.pl, 2023-04-02. [dostęp 2023-08-17].
  42. Dominik Formela: Krakowskie igrzyska bez Stefana Krafta. skijumping.pl, 2023-06-19. [dostęp 2024-05-18].
  43. a b c d e KRAFT Stefan - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
  44. Adam Bucholz: Mistrzostwa Austrii w Bischofshofen: Pinkelnig i Tschofenig ze złotymi medalami. skijumping.pl, 2023-10-12. [dostęp 2024-05-18].
  45. Adam Bucholz: Mistrzostwa Austrii w Hinzenbach: Zwycięstwa Seifriedsberger i Tschofeniga. skijumping.pl, 2023-10-15. [dostęp 2024-05-18].
  46. Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Kraft nokautuje rywali z rekordową notą, Żyła i Kubacki z punktami. skijumping.pl, 2023-11-26. [dostęp 2024-05-18].
  47. Adam Bucholz: PŚ w Lillehammer: Kraft triumfuje z rekordową notą na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2023-12-02. [dostęp 2024-05-18].
  48. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: KRAFT Stefan 1993.01.13 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-05-14].
  49. a b c d e f g KRAFT Stefan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  50. Tehvandi, Otepää. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-01-09]. (niem.).
  51. Sepp Bradl-Skistadion, Bischofshofen. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-01-09]. (niem.).
  52. Malinka, Wisła. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-01-09]. (niem.).
  53. Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (Staatliche Auszeichnungen inkl. Dezember 2016). sportministerium.at. s. 31. [dostęp 2018-01-22]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]