szóstka
Wygląd
szóstka (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nazwa cyfry 6
- (1.2) eduk. uczn. ocena w szkole, zazwyczaj najwyższa z dostępnych
- (1.3) pot. anat. stomat. ząb trzonowy, pomiędzy przedtrzonowcem a innym trzonowcem
- (1.4) pot. to, co ma numer 6, jest oznaczone liczbą 6, np. dom, autobus, bieg (w skrzyni biegów)
- (1.5) harc. podstawowa jednostka w gromadzie zuchowej licząca sobie zwyczajowo sześć osób
- (1.6) daw. pot. dziesięć centów[1]
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szóstka szóstki dopełniacz szóstki szóstek celownik szóstce szóstkom biernik szóstkę szóstki narzędnik szóstką szóstkami miejscownik szóstce szóstkach wołacz szóstko szóstki
- przykłady:
- (1.2) Tomek to wzorowy uczeń, na świadectwie ma prawie same szóstki.
- (1.3) Od dwóch dni boli mnie szóstka.
- (1.4) Spóźnię się, ponieważ uciekła mi szóstka.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) dolna / górnaszóstka • usunąć / wyrwać szóstkę
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szóstkowy m, Szóstak mrz, szóstak mrz/mzw
- przym. szóstkowy, szósty
- licz. sześć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: oceny w polskiej szkole • jedynka • dwójka • trójka • czwórka • piątka • szóstka
- (1.5) por. zastęp
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) six
- białoruski: (1.1) шасцёрка ż
- bułgarski: (1.1) шестѝца ż
- chorwacki: (1.1) šèstica ż
- czeski: (1.1) šestka ż
- dolnołużycki: (1.1) šestka ż
- duński: (1.1) sekser w
- esperanto: (1.1) seso
- fiński: (1.1) kuutonen
- górnołużycki: (1.1) šestka ż
- jugorusiński: (1.1) шестица ż
- karpatorusiński: (1.1) ші́стка ż
- kaszubski: (1.1) szóstka ż
- kataloński: (1.1) sis m
- litewski: (1.1) šẽšetas m
- macedoński: (1.1) шестка ż
- niemiecki: (1.1) Sechs ż; (1.2) Eins ż; (1.4) Sechs ż
- nowopruski: (1.1) uššeta ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) шестёрка ż
- serbski: (1.1) шѐстица ż
- słowacki: (1.1) šestka ż
- słoweński: (1.1) šestíca ż
- ukraiński: (1.1) ші́стка ż
- źródła:
- ↑ Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 9/1913, s. 250.