Dutch literature and language

Dit onderzoek richt zich op de rol van feit en fictie in de roman Bougainville van de auteur F.Springer. Hiervoor is onderzoek gedaan naar de historische en intertekstuele context van de
roman, afgezet tegen de tijdsperioden en de fascinatie van de auteur Springer voor de persoon en de werken van Multatuli.

Hierbij is gebleken dat Springer historische feiten, personen en autobiografische elementen verwerkt in alle tijdsperioden van zijn roman om daarmee de verbeelding van de lezer te
stimuleren. Springer monteert de bestaande werkelijkheid als het ware in zijn roman.

De complexe vertelsituatie in de roman is onderzocht en de fabel is uit de sujet geconstrueerd. Hierbij blijkt Springer door discontinuïteit in vertellen de lezer een ambivalent gevoel te
geven. De verbeelding vormt de schakel tussen feit en fictie.

In het onderzoek is Springers houding ten opzichte van Multatuli onderzocht. Ook hier is sprake van een ambivalente situatie: Springer koestert idealisten als Multatuli en Malraux,
maar geeft ook de schaduwzijde weer, als idealisten hun droom niet realiseren en zij aan betekenis verliezen. In zijn beschrijving van de kring rondom Multatuli in de roman, baseert Springer zich op feitelijkheden, wat bijdraagt aan de acceptatie van het verhaal.

Tot slot laat het onderzoek zien dat Springer veel autobiografische elementen in zijn roman verwerkt, die bijdragen aan de authenticiteit van het verhaal. De feiten die vermengd worden met fictie, stimuleren de verbeelding.

'Perecs e-tekst (deel één): Les Revenentes en De wedergekeerden beter begrepen' door Guido van de Wiel (met bijdrage van gastauteur Leen Verheyen).
Omvangrijke beschrijving van achtergronden, context, thematieken en intertekstualiteit dat op de palindroomdatum 22.02.2022 parallel verschijnt als achtergrondwerk bij 'De wedergekeerden', de vertaling van 'Les revenentes' van Georges Perec.
Vertaler en auteur van dit achtergrondwerk: Guido van de Wiel
Zie ook Perecs e-tekst deel twee.

De Utrechtse onderzoeker Paul Julien (1901-2001) groeide op,  studeerde en promoveerde in Utrecht. Hij zou vele reizen naar Afrika ondernemen om bloedgroepenonderzoek onder Pygmee-volken te verrichten.
Hij schreef vier boeken over zijn reizen in Afrika.

Tom Neale woonde ruim 15 jaar alleen op het eiland Anchorage van het atol Suwarrow in de Stille Zuidzee. Hierover schreef hij het boek "An Island to oneself" in 1966. Boudewijn Büch liet het boek in het Nederlands vertalen en schreef er een nawoord bij. Lezing over de fascinatie van Büch voor Neale en over het persoonlijk leven van Tom Neale.

'Perecs e-tekst (deel twee): De wedergekeerden regel bekeken' door Guido van de Wiel.
Omvangrijke doorloop van het boek De wedergekeerden (vertaling van Georges Perecs Les Revenentes) met alle achtergronden, symboliek, thematieken en verwijzingen. Tekst van dit boek volgt de tekst van de vertaling. Dit e-book is op 22.02.2022 parallel aan de vertaling verschenen als tweede achtergrondwerk bij 'De wedergekeerden' (de vertaling van 'Les revenentes' van Georges Perec).
Vertaler en auteur van dit achtergrondwerk: Guido van de Wiel
Zie ook Perecs e-tekst (deel één).

Tom Neale woonde ruim 15 jaar alleen op het eiland Anchorage van het atol Suwarrow in de Stille Zuidzee. Hierover schreef hij het boek "An Island to oneself" in 1966. Boudewijn Büch liet het boek in het Nederlands vertalen en schreef er een nawoord bij. Onderzoek naar de fascinatie van Büch voor Neale en naar het persoonlijk leven van Tom Neale.

In general histories of the Dutch language, little or no attention is paid to the use of the language in Japan from the seventeenth to the nineteenth centuries. Furthermore, where attention is given, we find a number of factual inaccuracies. In this article, I begin by providing a brief history of the Dutch language in Japan for those readers unfamiliar with this subject. Consideration is then given to three areas in which general histories of Dutch either understate or provide an inaccurate account of the language in Japan. These are the influence of Dutch on the Japanese language; those who knew and used Dutch in Japan; and the categorization of Dutch in Japan. I conclude by suggesting the need for a social history of Dutch in Japan which would allow those who write general histories of the Dutch language to give due weight to this aspect of the subject.

Er bestaat een bijzondere relatie tussen Boudewijn Büch, de popgroep The Byrds en de Bijbel. De verknochtheid van Büch aan muziek uit de jaren zestig is bekend, maar op een voorliefde voor de Bijbel is hij moeilijk te betrappen. Misschien is dat een reden waarom hij het oudst gedateerde en gedrukte boek van Nederland over de Bijbel nooit onder ogen heeft gehad.

Nederlandse teksten hadden in de zestiende en zeventiende eeuw grote betekenis voor de lezers. Kwamen deze teksten ook verder dan de grens en bereikten ze Nederlandstalige gemeenschappen in het buitenland of in vertaling voor anderstaligen? Is er sprake van een mogelijke ‘export’ van het literaire gedachtegoed?
Vooral tijdens de Tachtigjarige Oorlog is de nieuwsvoorziening en nieuwsverspreiding een belangrijk item dat nader onderzoek verdient. In dit artikel wordt gekeken naar de rol die een drukker-uitgever met zijn netwerk hierbij kan vervullen: door de keuze van zijn oeuvre aan drukwerk kan hij een rol spelen in de al of niet selectieve nieuwsverspreiding in Nederland en mogelijk ook buiten de landsgrenzen.

This publication focuses on Dutch literature in a global context. Dutch literature is, in fact, much more than just literature from a tiny piece of land at the estuary of the Rhine. From the Caribbean to Southern Africa and from Southeast Asia to Western Europe, the Dutch language formed a common bond in a literature that has been deeply marked by intercontinental connections. Such a pluricentric perspective on Dutch literature remains relevant in modern times. After the colonial era ended, the Dutch language continued to produce literature that fostered intellectual bonds on a global scale. These pluricontinental contacts intensified and grew in diversity when, three centuries after the first Dutchmen ventured out into the wide world, the world came to the Netherlands. Inhabitants of the former colonies first, followed by immigrants and refugees, transformed the Dutch literary landscape to a point where an international perspective on Dutch literature has become a necessity.

Aan de hand van de geprivilegieerde kijk van de tussenfiguur gidst Robert Vuijsjes roman 'Alleen maar nette mensen' ons langs de vertoning van het raciale lichaam en geest in de moderne stad.  Dit paper bespreekt de veranderende plaats van het etnische lichaam in de stad aan de hand van Vuijsjes boek en drie films (Alleen maar nette mensen, Makkers staakt uw wild geraas, Blue Movie).

Between 1477 and 1479 two printers from Delft, Jacob Jacobszoon van der Meer and Mauritius Yemantszoon van Middelborch, published a collection of exempla about the Virgin Mary’s miraculous intercession in the lives of ordinary people under the title Boeck van Onser Liever Vrouwen miraculen (Book of Miracles of the Virgin Mary). The present publication,contains a critical edition of eight exemplary stories from the Delft collection together with translations in Polish and modern Dutch. This edition is based on a copy from the collections of the National Library of the Netherlands at The Hague (shelfmark KB 169 G 44). The introduction explains genre-related questions, the origins of the incunable, and its historical background. Detailed commentary on the individual stories, offering interpretations from a literary-historical, theological and cultural perspective, is also provided.

W latach 1477-1479 delfccy drukarze Jacob Jacobszoon van der Meer oraz Mauritius Yemantszoon van Middelborch opublikowali księgę noszącą tytuł Boeck van Onser Liever Vrouwen miraculen (Księga cudów Najświętszej Maryi Panny), która zawierała szereg exemplów poruszających temat cudownego wstawiennictwa Maryi w życiu zwykłych osób. Niniejsza publikacja zawiera edycję krytyczną ośmiu tekstów źródłowych wraz z ich przekładami na język polski i nowoniderlandzki. Edycja została sporządzona w oparciu o egzemplarz znajdujący się w zbiorach Biblioteki Królewskiej w Hadze (sygn. KB 169 G 44). Edycję poprzedzono wprowadzeniem, w którym omówiono zagadnienia genologiczne, genezę inkunabułu oraz kontekst historyczno-literacki. Tekstom źródłowym towarzyszą również szczegółowe komentarze interpretacyjne ukazujące znaczenie utworów z perspektywy historycznoliterackiej, teologicznej i kulturowej.

The purpose of this article consists in to re-conceptualising the idea of an Amazigh literature with regard to the transnational and plurilingual experiences from which it arises. Along these lines, the second generation of Amazigh writers born in the Netherlands – and/or those who migrated when they were children – rejects the label of writing ethnic literature, and/or being categorised under the umbrella of Dutch authors of Moroccan descent.

This study generally looks at indigenization in languages historically introduced and promoted by colonial regimes. The case study that it presents involves Namibia, a Subsaharan African country formerly administered by South Africa, where Afrikaans was the dominant official language before being replaced by English upon independence. Afrikaans in Namibia still functions as an informal urban lingua franca while being spoken as a native language by substantial White and Coloured minorities. To what extent does the downranking of Afrikaans in Namibia co-occur with divergence from standard models historically located in South Africa? To answer this question, the study identifies variation patterns in Namibian Afrikaans phonetic data elicited from ethnically diverse young urban informants and links these patterns with perceptions and language ideologies. The phonetic data reveal divergence between Whites and Non-Whites and some convergence among Black L2 Afrikaansspeakers with Coloured varieties, while suggesting that a distinctive Black variety is emerging. The observed trends generally reflect perceived ethnoracial distinctions and segregation. They must be read against the background of shifting inter-group power relations and sociolinguistic prestige norms in independent Namibia, as well as of emergent ethnically inclusive Black urban identities.

Theun de Vries (1907-2005) was considered to be the main Communist author of Dutch origin. His political background and the fact that he was also an active resistance fighter durin WW II were among the reasons why his work has often been translated in the former Eastern  Block. De Vries was, however, also a gifted narrator and his novels were popular in the Netherlands as well by people who had no Communist ideas whatsoever. The chaoter discusses the fate of his reception in Czech and Slovak translation.

An article published in 2014 argued that the third-person singular present tense indicative zero was already present in Norfolk English before the arrival of Dutch-and French-speaking immigrants in Norwich in the middle of the sixteenth century. This position differs from that of Trudgill, who has argued that zero-marking in Norfolk English arose as a result of language contact between the immigrants (or 'Strangers') and local English people. One response to the earlier article is that it relies on examples involving the verb have, and that this verb is something of an exception as it is found with zero-marking in other varieties of English. The present article addresses that concern by providing further evidence that zero-marking was already used in Norfolk English for verbs other than have before the arrival of the Strangers in Norwich. It then evaluates whether, although zero-marking was present prior to 1565, Trudgill's language contact thesis may nevertheless help to explain how zero-marking became a common feature of Norfolk English and indeed of varieties of English elsewhere in East Anglia. In short, this article aims to shed further light on the interesting question of how and when zero-marking developed in Norfolk English.

In 1621 kwam bij de Utrechtse uitgever Jan Amelisz van Paddenburg een bijzonder boekje van de pers: het Lust-hoofken. Dit was de eerste versie van de bundel Friesche Lust-hof, waarmee Jan Jansz Starter zijn grootste succes zou behalen. Starter was echter allerminst tevreden over dit Utrechtse werk, betichtte Amelisz van kopijroof en liet in hetzelfde jaar een andere versie verschijnen bij Paulus van Ravesteyn in Amsterdam. Van de buitengewoon interessante Amelisz-uitgave is slechts één exemplaar in Nederland bewaard gebleven.

This introductory paper discusses recent theories concerning the phenomenon of world literature and its connection with translation, the main focus of this special issue. Subsequently, the article relates the contributions to the theories discussed and indicates in which institutional framework the issue was realized.

Harold Marcuse describes reception history as ‘the history of the meanings that have been imputed to historical events. It traces the different ways in which participants, observers, historians and other retrospective interpreters have attempted to make sense of events both as they unfolded and over time since then, to make those events meaningful for the present in which they lived and live.’ In recent years, there has been increased academic interest in the reception of the languages and cultures of classical antiquity in East Asia. For example, in 2019 an edited volume on the reception of Greek and Roman antiquity in East Asia was published, which includes essays on the reception of antiquity in Ming and Qing China and Tokugawa Japan in the sixteenth and seventeenth centuries. As for another area of East Asia, Taiwan, one chapter in the book examines classical architectural elements in buildings on the island, but this mainly concerns the period of Japanese occupation (1895–1945).There is, however, little on the reception of the classical tradition in Taiwan prior to this time, including the age of European expansion of the sixteenth and seventeenth centuries. In the present article I attempt to address this situation by exploring how meaning was imputed to texts from classical antiquity in seventeenth-century Taiwan, where Dutch and Spanish merchants and missionaries were active and had regular contact with indigenous Formosan peoples. In some sense this complements a recent article of mine on the reception of ancient Latin and Greek authors in Tokugawa Japan.Footnote4 One important difference, however, is that whereas Japan was already a highly literate society when Europeans first arrived there in the mid-sixteenth century, the indigenous Formosan people were not literate. Furthermore, we have no texts written by them during the period of contact with Europeans, and so we must view their reception of classical authors through the prism of Dutch and Spanish records, which raises methodological questions.

In 1602 begon Jan Amelisz van Paddenburg zijn drukactiviteiten in Utrecht. Vanaf 1609 sierde een ABC-gevelsteen zijn pand aan de Choorstraat. Hij gebruikte dit ABC als impressum in zijn uitgaven. In 1909 droeg de eigenaar van het pand deze gevelsteen over aan het Centraal Museum.

Article on the first consciously multiracial group in American history, formed by Dutch-Eurasian repatriates from Indonesia, the former Dutch East Indies, who had immigrated to the United States. A special focus on the intellectual leader of the movement: the author Tjalie Robinson, founder of the Eurasian magazine Tong-Tong.

This paper entails a close-reading and in-depth analysis of Ivo Michiels' novel 'Kruistocht der jongelingen' (1951). The novel, which belongs to the early phase in Michiels' oeuvre and which has an autobiographical dimension, tells of aimless journey through France of some Belgian recruits at the beginning of World War II. The book is fairly 'traditional' considering Michiels' well-known experimental work, although at the same time, it contains several motifs that are important in Michiels' later work - the war, fear and uncertainty, mobility and immobility...

De recensie bespreekt de drie in 2019 (2018) gepubliceerde Poolstalige geschiedenissen van de Nederlandstalige literatuur: 1) Adam Bžoch, Krótka historia literatury niderlandzkiej (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2018, 2e druk); 2) Norbert Morciniec, Historia literatury niderlandzkiej do końca 19. wieku (Wroclaw: ATUT, 2019) en 3) de tweedelige geschiedenis (eds.) Jerzy Koch & Piotr Oczko, Widze rzeki szerokie... t.1 Z dziejów dawniej literatury niderlandzkiej, t.2 Z dziejów literatury niderlandzkiej XIX i XX wieku (Poznań: Biblioteka Werkwinkel). De drie literatuurgeschiedenissen hebben elk een ander doelpubliek - de eerste is voor de beginnende student om een snelle inleiding te krijgen, de tweede van Morciniec een literatuurgeschiedenis tot 1885 voor gevorderden en de derde is een omvangrijke serie essays over Nederlandstalige literatuur voor literair geïnteresseerden geperiodiseerd in oudere literatuur t/m de 18e eeuw (deel 1) en de 19e en 20e eeuw (deel 2).

The Lion of Flanders in Czech language: why that late and why trice?
The work of Hendrik Conscience has in Czech language a fairly sizeable
reception dating, however, almost completely from the period before World
War I. Remarkably, his most important work, De Leeuw van Vlaanderen, has
been translated as late as in 1932, 1935 and 1936 into Czech, in three different
translations. In the nineteenth century, Conscience has been regarded first as
a fighter for Flemish equal rights. In the second half of the century, he was
known rather as a popular social Catholic author. As whom Conscience was
considered by Czech readers just before World War II? The contribution tries
to give an answer.

Der Aufsatz gibt einen Überblick der Rezeption des niederländischen Historikers Johan Huizinga in tschechischer Übersetzung. Zwischen 1924 und 1938 wurden die Werke von Huizinga meist nur von Historikern in deutscher Übersetzung gelesen und zitiert. Eine Übersetzung von Herfsttij der Middeleeuwen wurde durch den Kreis der fortschrittlichen Historiker Historická skupina geplant, aber wegen der deutschen Besetzung nicht realisiert. 1938 produzierte der Chemiker Antonín Šimek die ersten tschechischen Übersetzungen von In de schaduwen van morgen. Die Übertragung genoss einen guten Empfang in der rechten Presse. Die zweite Übersetzung von Homo Ludens wurde 1971 für die Serie Ypsilon von Mladá fronta vom Soziologen Jaroslav Vácha gemacht. Nach dem Brauch dieser Periode wurde die Übersetzung von einem marxistischen Epilog begleitet. Ein Jahr zuvor bearbeitete Melantrich die Übersetzung von Šimek Ve stínech zítřka, auch mit einem Epilog. Beide Werke wurden oft von Historikern und Cinematographen zitiert. Es dauerte bis zehn Jahre nach der Samtenen Revolution im Jahr 1999 ehe die Germanistin Gabriela Veselá Huizingas international bekannteste Arbeit Herfsttij der Middeleeuwen übersetzte. Ein Jahr später wurden Re-Ausgaben von Ve stínech zítřka und Homo Ludens veröffentlicht, diesmal ohne jeden Epilog. Herfsttij wurde 2010 vom literarischen Verlag Paseka neu bearbeitet. Die letzte tschechische Ausgabe war Huizingas Erasmus, übersetzt von der Niederländistin Jiřina Holenová für den philosophischen Verleger OIKOYMENH im Jahr 2014.

Tegen het eind van de vorige eeuw is in grotestadswijken met jongeren, vooral jongens, uit diverse culturen een nieuw type taalgebruik ontstaan met een sterke input van niet-westerse talen. Deze dynamische mengtaal met Nederlands als basis werd door taalkundige Rene Appel “straattaal” gedoopt. Daarmee kunnen de overwegend jonge sprekers solidariteit binnen de peergroup uitdrukken, zich afzetten tegen de gevestigde orde en elkaar verbaal aftroeven, een geliefde praktijk in de Amerikaanse hiphopcultuur waaraan veel jongeren zich spiegelen. Met enige vertraging sijpelt deze straattaal ook door in de literatuur. Hoe manifesteert die zich daarin? Hoe worden de sprekers via hun taalgebruik neergezet? En hoe worden deze boeken ontvangen door de literaire kritiek?

For foreign students, the prepositional object is among the most problematic syntactic features of the Dutch language, as its form presents strong similarities with the adverbial clause, but it has an object function. In some cases it is very difficult to even decide whether the prepositional phrase has an adverbial function or is an object comparable with the direct object. In this paper the Dutch prepositional object is compared with similar constructions in the Czech language. Furthermore, the function of the preposition and its categorisation are briefly discussed. The paper ends with some criteria for Czech-speaking students to recognize a prepositional object as such.