Gazete

Osmanlı entelektüel dünyasının önemli bir unsuru olan Şehbâl mecmuası (1909-1914), çok sayıda kadın entelektüelin de kendini ifade etme olanağı bulduğu popüler bir süreli yayın organıdır. “Elit babaların entelektüel kızları” ortak paydasında birleşen Osmanlı kadın entelektüelleri, Şehbal’de eğitim, bilim, sanat, edebiyat, kültür ve sosyal yaşam alanlarında dikkat çekici boyutta makale ve eserlerle yer almışlardır. Yabancı basın ve edebiyat dünyasından yaptıkları çevirileri de Şehbal’de yayınlanan bu aydın kadınlar, dünyanın değişik yerlerindeki entelektüel gelişmeleri takip etmişlerdir.
Şehbal mecmuasında; Düşünce, El İşleri, Ev İşleri, Fekahat, Fezahat, Hanımlar İçin, Hanımlarımıza, Her Şeyden, Hikâye, İlimler İle Fenler, İsveç Hatıraları, Moda, Musahabe, Musahabe-i Edebiye, Musahabe-i İctimaiye, Sıhhat-i İtina, Spor, Şiir, Tarihe Dair, Teracim-i Ahval, Tiyatro adlı yirmi iki sütunda yüz yirmi bir, herhangi bir sütunu olmaksızın ise seksen sekiz başlıkta kadın temalı içeriklere yer verilmiştir. Bu içerikler yalnızca kadın yazarların değil erkek yazarların da imzasını taşımıştır. Ayrıca yirmi yedi kadın temalı içerik de imzasız yayınlanmıştır.
Handan, Prenses Kadriye Hüseyin, Salime Servet Seyfi, Nigâr Binti Osman, Halide Salih (Halide Edip), Fatma Aliye, Sadiye Vesile, Aişe Bedia, Behice A., Kadriye Semra, Belkıs Seyfi, Halide Fatma ve Aziz Neriman Şehbal’de eserleri bulunan kadın entelektüellerdir. Ahmed Refik, İzzet Melih, Alfred Kabus, Jimnastik Mu’allimi Selim Sırrı, Ali Rıza Seyfi, Bedii Nuri, Hasan Sabri Ayvazof, Tayyareci Yusuf Kenan, Rauf Yekta ve Halil Nihad adlı yazarlar ise Şehbal’de kadın temalı eserleri ile yer almışlardır. Kadın ve erkek yazarlar tarafından kaleme alınan bu yazılarda Osmanlı kadınının entelektüel birikimlerinin derinliğini ve kamusal alanda var olma mücadelesi adına önemli talepleri görmek mümkündür.
Anahtar Kelimeler: Osmanlı Kadını, Osmanlı Kadın Entelektüeller, Şehbal, Entelektüel, Osmanlı Basını, Gazete, Kadın.

Baskı Teknolojisindeki Gelişmeler ve Gazete ile Dergilerin Doğuşu, Baskı Teknolojisindeki Gelişmeler ve Etkileri, İlk Periyodikler, Gazete ve Dergiler, Fransa, İngiltere ve Diğer Ülkelerdeki Gazete ve Dergilerin Gelişimi, Habere Erişim ve Kitlesel Enformasyon Gereksinimi, Fikir Gazeteciliği, Edebi Gazetecilik ve Haber Ajanslarının Ortaya Çıkışı, II. Dünya Savaşı Sonrası Yazılı Basının Dönüşümü, Küreselleşme Sürecinin Gazete ve Dergi Yayımcılığına Etkileri bu çalışmada ele alınmaktadır

Namık Kemal‟in özel mektupları, Tanzimat devri ve fikir hayatının zengin kaynağı olup edebiyat, sanat ve kültür tarihimiz açısından önemli bir tarihî belge niteliğini taşır. Sanatçı, dönemindeki gençlere mektup yazarak onların eserlerini tenkit eder.
Namık Kemal‟in özel mektuplarında edebî türler hakkındaki tenkitlerini; şiir, tiyatro, gazete başlığı altında ele alarak onun bu edebî türlerin gelişmesindeki katkılarını ortaya koyduk.
Anahtar kelimeler: Namık Kemal, mektup, Tanzimat, tenkit, edebî türler, şiir, kafiye, temalar, vezin, tiyatro, gazete

Ebuzziya Tevfik matbaacı, gazeteci ve yayımcı kimliği ile Türk basın tarihinin önemli simalarından birisidir. Yaşadığı bütün zorluklara rağmen basın uğruna mücadele etmekten vazgeçmemiştir. Bu mücadeleyi yazı yazarak, gazete, dergi ve salname neşrederek ömrü boyunca devam ettirmiştir. Çıkardığı ve yazdığı gazetelerin kapatılması, tutuklanması, sürgüne gönderilmesi de onu yolundan döndürmemiştir. Ebuzziya Tevfik’in çıkardığı gazetelerden birisi de Sirac’dır. Gazetenin amacı “zulmet içinde rehber olmak” şeklinde ilân edilmiştir. İsmiyle müsemma bir şekilde aydınlatma, yol gösterme hedefiyle yola çıkan gazete 16 Mart 1873 tarihinde ilk sayısını çıkarmıştır . Günlük ve 4 sayfa olarak yayımlanan gazetede, iç ve dış siyasî gelişmeler, tayinler, piyasanın durumu gibi gündeme ilişkin haberler yanında tartışmalı konulara ilişkin gazetenin görüşü ve eleştirilere de yer verilmiştir. İstikraz, inhisar, eğitim ve matbuat üzerindeki baskılar Sirac’ın en fazla eleştirdiği konular olmuştur. Zaman zaman yerli ve yabancı basından alıntılar yapılırken yeni çıkan dergi ve gazeteler hakkında bilgiler de verilmiştir. Son sayfalar ise edebî eserlerin tanıtımı ve reklamlara ayrılmıştır. Ortaya konulan hedeflere rağmen Sirac ancak 16 sayı çıkabilmiştir. Vatan yahut Silistre’nin sahneye koyulmasının doğurduğu heyecan ortamında İbret ile birlikte kapatılmış, Ebuzziya Tevfik de Namık Kemal gibi sürgüne gönderilmiştir. Gazetede meşrutiyet, hürriyet gibi kavramlara ilişkin doğrudan yayım yapılmamış ise de Ebuzziya Tevfik’in Yeni Osmanlılarla bağlantısı, dolaylı olarak hükümete getirdiği eleştiriler, yeni edebî eser ve piyeslerin tanıtım ve duyurularını
yapması gibi sebepler sonunu hazırlamıştır.

Bu çalışmamızda 1933 - 1955 yılları arasında Burdur'da çıkarılan gazete ve dergilerde yayınlanmış Burdur konulu şiirlere yer verdik. Bu dönemde Burdur'da "Gül", "Ülker" ve "Burdur Halkevi" dergileri ile "Altıok Burdur", "Yeşil Burdur", "Burdur Sesi", "Burdur", "Yeni Burdur", "Fedayi", "Demokrat Burdur" ve "Burdur'un Sesi" gazeteleri yayımlanmıştır.
Şiirlerle birlikte bu dönemde yayımlanan gazete ve dergiler hakkında da kısa bilgilere yer verdik.

“Kırım Tatar Millî Matbuat Tarihi” adlı eserde, Kırım Tatarlarının Kırım dışında ve Kırım’da 1853 yılından itibaren yürüttüğü süreli yayın faaliyetleri; 1917 Ekim ihtilali devri ve sonrası matbuat faaliyetleri; Kırım Tatarların 1944 yılında Kırım’dan sürgünü ve sürgün devri; sürgün sonrası Orta Asya’daki Kırım Tatar matbuat faaliyetleri; Kırım’a döndükten sonraki dönemden günümüze kadar bütün millî matbuat faaliyetleri hakkında önemli bilgiler yer almaktadır.
Tatar Türkolog Doç. Dr. Leniyara Celilova tarafından kaleme alınan “Kırım Tatar Millî Matbuat Tarihi” adlı eser başlangıçtan günümüze geniş bir coğrafyada süreli yayınlara ışık tutuyor.

Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı döneminde İngiltere’den Çanakkale
Cephesi ve Güney Cephesinde yapmış olduğu savaşlarda 20.000’i aşkın
esir aldı. Çoğunluğu Irak Cephesinde Kut’ül Amare Savaşı’nda alınan
İngiliz esirler, Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde bulunan esir
kamplarında tutuldu. Esirlerin tutulduğu 3 adet merkez toplama kampı
vardı: Afyonkarahisar, Ankara ve İstanbul. Bu kamplara ulaşan esirler,
gerekli kayıt işlemleri tamamlandıktan sonra kendileri için uygun
görülen kamplara nakledilirdi. Esirlerin hepsinin başka bir kampa
aktarılması gerekmiyordu, kamp yönetimi tarafından uygun
görülenlerden bir kısmı bulunduğu toplama kampında da kalabilirdi.
Afyonkarahisar, savaş yılları boyunca binlerce esire ev sahipliği
yapmıştır. Esirler, tutsak kaldıkları süre boyunca kimi zaman iyi kimi
zaman kötü koşullarda yaşamıştı. İçinde bulundukları ruh halini
ailelerine yazdıkları mektup ve kartpostallarda da dile getirmişlerdi.
Olive Pass, esirlerin ailelerine yazdığı kartpostalları birleştirerek bir
derleme yapmış ve adına da Afyonkarahisar Gazetesi demişti. Bizzat
esirlerin yazdığı kartpostallardan oluşan derleme, dönem şartlarını
birinci elden aktarması yönünden son derece önemlidir.
********************
The Ottoman State received more than 20,000 prisoners during the First
World War, during the wars it had carried out from Britain on the
Dardanelles and the South Front. British prisoners, majority of them
captured in the Battle of Kut'ul Amare on the Iraqi Front, were held in
prisoner camps in various regions of Anatolia. There were 3 central
concentration camps where prisoners were held: Afyonkarahisar,
Ankara and Istanbul. The prisoners who reached these camps were
transported to the appropriate camps after they had completed the
necessary registration procedures. All of the prisoners did not need to
be transferred to another camp, and they could have stayed in the
concentration camp if they seemed appropriate by the camp
administration. Afyonkarahisar has hosted thousands of prisoners
throughout the war. The prisoners lived in sometimes good sometimes bad conditions during their imprisonment. They also expressed their
mood in letters and postcards that they wrote to their families. Olive
Pass made a compilation by combining the postcards written by the
prisoners to their families and named it Afyonkarahisar Newspaper.
The compilation of postcards written by the prisoners are a great
importance transmitting in terms of the period from the first hand.

Geçmiş ile geleceği, yönetici ile halkı bir araya getiren basın-yayın ürünlerinden biri, gazetedir. Halkı bilgilendirmek ve aydınlatmak amacıyla çıkarılan gazete, zamanla edebî metinlere de yer vererek halkı edebî çevre ile buluşturan bir mecra hâline gelmiştir. Ali Kemal ise yazarlığının yanı sıra gazeteciliği ile de adından söz ettiren bir ediptir. Fikirleri doğrultusunda yazılar neşretmiş, dönemi ve yöneticileri tenkit etmekten geri durmamış olan Ali Kemal, pek çok kez sürgüne gönderilmesine rağmen bildiği yoldan şaşmayarak aynı minvalde eserler kaleme almaya devam etmiştir. O eserlerden biri ise oğlu Osman Fetret'in başkahraman olduğu Fetret adlı romanıdır. Otobiyografik bir özelliğe sahip olan roman, gazeteciliği ile ön plana çıkan Ali Kemal'in edebî kişiliğini de gün yüzüne çıkarmaktadır. Nitekim roman türü ile gazeteyi bir araya getirdiği bu eserinde gazetecilik mesleğine değinmekte, gazeteciliğin gelecekteki durumunu tasavvur ederek âdeta bir gelecek ütopyası kurgulamaktadır. Romanında yer verdiği müspet kahramanlar ile olmasını arzu ettiği, menfi kahramanlar ile de gerçekte var olan gazeteciliği ele alırken menfi karakterlerin her vakit var olmaya devam edeceğini de gözler önüne sermektedir.

Sosyoloji bilimi ortaya çıkarken üzerinde yükseldiği ana ayaklarından birisinin, kırdan kente kitlesel göç olgusuyla birlikte hızla büyüyen kentlerdeki sorunlara odaklanmak olduğu söylenebilmektedir. Aldığı kitlesel göçler ile çehresi tanınamayacak şekilde değişen şehirlerden olan Chicago’da kurumsal anlamda ilk kent çalışmalarının ortaya çıkması ise tesadüf değildir. Fakat bu noktada dikkat çekici olan Chicago Sosyoloji Okulu’nun önde gelen ismi olan Robert E. Park’ın akademik kariyeri öncesi yaklaşık yirmi sene boyunca gazeteci olarak çalışması ve bu sayede kentin nabzını tutabilmesidir. Muckraker ismi yakıştırılan ve özellikle kentlerdeki sorunlar ve çarpıklıkları ortaya koyan; şehirdeki dezavantajlı kesimler ile etnik grupları da gündemine alarak çalışan gazeteciler, bilhassa kente ilişkin sosyolojik bilginin belki de ABD’deki ilk nüvelerini oluşturmuşlardır. Bu çerçevede, sosyolojik muhayyileyi içerisinde barındıran izlerin dönemin kimi gazetecilerinde görülebileceği ifade edilebilmektedir.
Bizde de bir noktada benzer bir durumun gözlendiği söylenebilir. İmparatorluğun son dönemlerinde gerek halk gerekse aydınlar arasındaki temel soru “devletin nasıl kurtulacağı?”dır. Bu soruya verilen cevabın çeşitliliği ve zenginliği aslında o dönemde yeşeren fikir akımlarının da mecrasını belirlemiştir. Bu durumun bir yansıması olarak 19.yy sonları ve 20.yy başlarındaki ilk sosyolojik üretim aynı temel sorun etrafında filizlenmiştir. Fakat daha erken dönemde memleketin nasıl kurtulacağına dair görüş ve cevapların gazetelerde tartışıldığı ve gazetenin adeta bir fikir oluşturma odağı olarak bireylerin sosyolojik tahayyülüne etki ettiği söylenebilmektedir. Bu bağlamda dönemin gazetelerinin sosyolojik tartışmalara etki ettiği savunulabilir. Öte yandan gazetenin ortak bir dil oluşturma ve aynı sorun etrafında kamuoyu tesis etme vasıtasıyla okuyucularının düşünce dünyalarına etki edebileceği de gözden kaçırılmamalıdır.

Tarihsel süreç içerisinde çocuğun toplum içerisindeki ve yasalar önündeki konumu büyük bir değişim göstermiştir. İlk çağda alınıp satılabilen köle olan çocuk, Orta çağda küçük yetişkin olarak kabul edilmiş ve yetişkinlerden beklenen görevleri yerine getirmeleri kendilerinden beklenmiştir. Rönesans ve reform hareketlerinin yol açtığı aydınlanma çağı çocuğa karşı hümanist yaklaşımın benimsenmesini sağlamış ancak çocukluğun yetişkinlikten farklı biyolojik bir evre olduğu ve çocukların yetişkinler tarafından korunup gözetilmesi gereken haklarının bulunduğu düşüncesinin yaygınlaşması 19. ve 20. yüzyıllarda mümkün olmuştur. Çocuk haklarının korunması amacıyla pek çok uluslararası anlaşma ve yasal düzenleme bulunmaktadır. Ancak çocuğun medyada temsili esnasında bilhassa haber yazım ve sunum sürecinde çocuğun özel konumunun dikkate alınmasını amaçlayan çocuk odaklı habercilik yaklaşımının medya ortamlarında sıklıkla göz ardı edildiği bilinmektedir. Bu bağlamda geleceğimizin mimarı olan çocukların medyada nasıl konumlandırıldığının tespit edilmesi bu çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Çalışmanın evrenini yazılı basın, örneklemini ise Sözcü, Sabah ve Hürriyet gazeteleri oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında çocuk konulu haberlerin medyada temsiline ilişkin örnekleme dahil edilen üç gazete 01.02.2020-01.03.2020 tarihleri arasında bir aylık süre boyunca incelenmiştir. Çalışma sonucunda örnekleme dahil edilen gazetelerde belirlenen tarih aralığında çocuk konulu toplam 183 haber bulunduğu, çocuk konulu haberlerin 129'unun olumsuz, 54'ünün ise olumlu olduğu; çocukların daha çok polis-adliye, kaza ve istismar konulu haberlerde konumlandırıldığı sonucuna ulaşılmıştır. ABSTRACT In the historical process, the position of child in society and in laws has changed greatly. The child, who was a slave that could be bought and sold in early ages, was accepted as a minor adult in the Middle Ages, and they were expected to fulfill the duties that were expected from adults.The age of enlightenment caused by the Renaissance and reform movements enabled the adoption of a humanistic approach to children, but the idea that childhood is a different biological stage from adulthood and that children have rights that should be protected by adults became possible in the 19th and 20th centuries. There are many international agreements and legal regulations for the protection of children's rights. However, it is known that the child-oriented journalism approach, aiming to take the special position of the child into consideration during the representation of the child 1 Doç. Dr. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi İletişim Fakültesi, rengimsine@ibu.edu.tr, ORCID:

Araştırma, nitel bir desene sahip olup, nitel veri toplama sürecinde durum çalışması modeli kullanılmıştır. 1946-1960 yılları arasındaki demokrasi konulu
haberlerin Malatya yerel basınında yansımaları, araştırmanın temel amacı olarak belirlenmiştir. Araştırmada, Milli Kütüphane’nin Süreli Yayınlar Arşivi’ndeki 1946-1960 Malatya yerel basınında yer alan 2 gazete (Fırat ve (Yeni) Malatya Postası) çalışma grubu olarak belirlenmiştir. Bu gazeteler içerisinden 7000’ne yakın gazete sayfası taranırken demokrasi olgusu ölçüt olarak alınarak ölçüt örneklem yöntemi kullanılmış ve demokrasi ile ilişkili toplam 891 habere ulaşılmıştır. Ulaşılan bu haberler, 8 kategoride tasnif edilerek kodlamalar yapılmıştır. Ayrıca araştırmanın verilerin toplanmasında doküman incelemesi yöntemi kullanılırken, verilerin analizinde ise içerik analizi tekniği uygulanmıştır.
Araştırma beş bölümden oluşturulmuştur. Birinci bölümde araştırmanın amacı, önemi, sınırlılıkları, varsayımları ve araştırmada yer alan tanımlara ilişkin bilgiler yer alırken ikinci bölümde araştırma konusu ile ilgili kavramsal çerçeve oluşturulmuş ve ilgili araştırmalara yer verilmiştir. Üçüncü bölümde araştırmanın amaçları ve problemleri doğrultusunda araştırmanın hangi yöntem modelle yapıldığına, çalışma grubunun ne olduğuna, hangi veri toplama araçları ile verilerin toplandığına ve nasıl analiz edildiğine ilişkin bilgilere değinilmiştir. Araştırmanın dördüncü bölümünde, nitel veri toplama araçları ile toplanan verilerden elde edilen bulgular, tablolardan yararlanılarak anlatılırken, araştırmanın beşinci yani son bölümünde ise araştırma bulguları doğrultusunda elde edilen sonuçlara yer verilmiş; sonuçlar, ilgili bulgular doğrultusunda tartışılmış, araştırmacılara yönelik önerilere yer verilmiştir.
Anahtar Sözcükler: Demokrasi, Basın, Gazete ve Haber

After Nazi Germany invaded France, Third French Republic collapsed and an antisemitic regime called as Vichy France was established. In this period, French journal Je Suis Partout, which had an antisemitic view, which was closed shortly before the invasion of France by Nazi Germany, started to broadcast again after the establishment of Vichy France. The journal, which displayed a collaborative attitude with Nazi Germany, continued its publications until Allied States invaded France, and turned to harsh anti-Jewish rhetoric in its publications. The journal’s antisemitic rhetoric is important in that it reflects the antisemitic rhetoric of Nazi Germany in Vichy France. In the study, it was aimed to reveal the antisemitic discourses of the Je Suis Partout journal, which published in France during the Second World War. For this purpose, antisemitic caricatures published in the journal were examined using the semiotics method through Organon Model of German linguist Karl Bühler. In the findings obtained in the study, it was revealed that the journal tended to anti-Jewish discourses that USA, Soviet Union, England and Free French Army acted under the control of Jews. In this way, it was concluded that the journal tried to legitimize the struggle of Nazi Germany against Allied Powers and Free French Army.

Kıbrıs, Osmanlı İmparatorluğu tarafından 1570 yılında fethedilir ve Osmanlı hâkimiyetinin sonuna kadar (1878) iki toplumlu, iki kimlikli bir ada olur: Kıbrıslı Türkler ve Kıbrıslı Rumlar. Adanın İngiliz yönetiminde bulunduğu dönemde (1878-1960) söz konusu yapı korunur. Kıbrıs'ın bu ikili yapısı Osmanlı idaresinde önemli problemlere yol açmamışsa da modernleşmenin başladığı 19. yüzyılla birlikte iki toplum yavaş yavaş millî kimlik bağlamında birbirinden uzaklaşma emareleri göstermiştir. Bu süreçte Kıbrıs Türk toplumu dil, din, kültür ve eğitim alanlarında Türkiye'ye, Kıbrıslı Rumlar ise Yunanistan'a yaklaşır. Osmanlı İmparatorluğu yıkılıp Türkiye Cumhuriyeti kurulduğunda da bu tutum devam eder. Kıbrıs Türkleri, Kurtuluş Savaşı (1919-1922) esnasında Anadolu'da var oluş mücadelesi veren Türk askerini büyük bir fedakârlık ve bağlılıkla destekler. İlk yıllarından itibaren Cumhuriyet'in kazanımlarını benimser. Türkiye'deki yenilikleri sahiplenir. Türkiye Büyük Millet Meclisi 12 Mart 1921 tarihinde İstiklal Marşı'nı millî marş olarak kabul ettikten yaklaşık bir ay sonra marş, Kıbrıs'ta İrşad dergisinde yayımlanır. Bu tarihten itibaren İstiklal Marşı, Kıbrıs Türklerinin de millî marşı olarak kabul görür. 1983 yılında Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ilan edilince yeni bir marş arayışına girilir ve marş yarışması düzenlenir. Sonuç itibarıyla İstiklal Marşı'ndan vazgeçilmez. Günümüzde İstiklal Marşı, hem Türkiye Cumhuriyeti'nin hem Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin millî marşıdır. Bu makalenin amacı, geçmişten bugüne İstiklal Marşı'nın Kıbrıs Türkleri için taşıdığı değeri basın ve arşiv kaynaklarından örneklerle ortaya koymaktır.

Mahremiyet kavramı geçmişten günümüze kadar konuşulan ve tartışılan bir konu olmaktadır. Kitle iletişim araçlarının çeşitlenmesi ve yaygınlığının artması sonucu olarak, mahremiyete yüklenen anlamlarda hızlı bir şekilde değişme görülmektedir. Reklamcılık sektörüne bakıldığında ise kadın ve mahremiyet pazarlama aracı olarak kullanılmaktadır. Gazete reklamlarında kadın bedeni ürüne yönelik dikkat çekmede ve farkına varılmada kullanılan görsel bir unsur olarak yer almaktadır.
Bu çalışmada farklı yayın anlayışlarına sahip gazetelerde yer alan reklamlarda içerik analizi yöntemi kullanılarak kadın ve mahremiyet konusuna nasıl yaklaşıldığının ortaya konulması amaçlanmaktadır. Çalışma 3 Ağustos 2013 ve 1 Eylül 2013 tarihleri arasındaki dönemde yayımlanan Hürriyet, Sabah, Zaman ve Yeni Akit gazetelerini kapsamaktadır. Çalışmada elde edilen sonuçlara göre, liberal yayın anlayışına sahip gazeteler ile muhafazakar yayın anlayışına sahip gazetelerde yayımlanan reklamlarda kadın bedeninin sunumu ve mahremiyet anlayışının farklı olduğu görülmektedir. Başka bir ifade ile, yayımlanan reklamlardaki kadın bedeni üzerinden mahremiyet anlayışı gazetelerin yayın politikaları ile örtüşmektedir.

The Covid-19 pandemic, which is one of the most important disasters experienced in the world in the last century, affected people both economically, sociologically and psychologically. By the end of June 2020, 10 million people were infected and became ill with the Covid-19 virus globally and 500 thousand people died due to this virus which turned into a great panic around the world. During the course of this novel type of coronavirus, known as covid-19, life has come to a halt and the whole world is focused on receiving current information and news on this virus. As a matter of fact, the functions of the media came to the fore once again. During the Covid-19 pandemic, whether the media fulfills its reporting functions against the people and from which channels the people are receiving news and information has become an issue of concern. Thus; how the young people used the media while receiving news and information on the pandemic in the first half of 2020 when the Covid-19 pandemic was experienced in Turkey and what they think about the reporting function of the media have been investigated in this research. The research was applied to 271 students studying at universities in the provincial borders of Istanbul and the opinions about the reporting function of media during covid-19 pandemic were compiled. According to the research, young people were in the opinion that the media was successful in terms of reporting during the pandemic. During the pandemic period, the most used media for receiving news and information was determined as social media and television while the least used media was found out to be the printed newspaper and radio. Young people stated that they preferred the TV channels of Habertürk, TrtHaber and Fox TV during this process.

Türkiye, 2015 yılında Haziran ve Kasım aylarında iki kez milletvekili genel seçimi yaşamıştır. Bu seçimler, 2002 yılından beri kesintisiz ve tek başına iktidarda olan Adalet ve Kalkınma Partisinin bu yetkiyi yeniden alamadığı 7 Haziran seçimleri sonucunda, TBMM’den güvenoyu alan bir hükümet çıkmaması üzerine, 1 Kasım günü erken seçim yapılması dolayısıyla yaşanmıştır.
Bu çalışmada, iki seçimin yapıldığı ve sonuçlarının açıklandığı günlere ait olmak üzere 7 ve 8 Haziran ile 1 ve 2 Kasım 2015 tarihlerinde ulusal düzeyde dağıtımı yapılan gazetelerin ilk sayfaları incelenmiştir. Bu incelemede, mevcut siyasal iktidara yandaş, muhalif veya yansız kalan veya bilgilendirici niteliklerine göre haber başlıkları ve görsel unsurlar kodlanmıştır. Bu veriler, içerik analizine tabi tutulmuş ve Türkiye’deki günlük gazetelerin yanlı bir yayın politikası izlediği gözlenmiştir.

Şiddet olgusunun insanlık tarihinin her döneminde var olduğu bilinmektedir. Fakat haber olarak paylaşılması ve araştırmalara konu edilmesi ancak 1970’lerden sonra gerçekleşmiştir. Pek çok şiddet türünün yanı sıra ön plana çıkan bir şiddet türü de “bireysel şiddet”, özelinde ise “aile içi şiddet” ve “kadına yönelik aile içi şiddet”tir. Toplumsal bir boyut taşıyan şiddet, etkileri bakımından yalnızca uygulayıcısı ve mağdurları ile sınırlı kalmadığı gibi önüne geçilmediği takdirde artışının muhtemel olduğu bir eylemdir. Bu nedenle haberlerde gündeme dâhil edilmekte ve bu toplumsal sorunu tanımlamak, azaltmak ve çözümlemek adına araştırmalar yürütülmektedir.
Aydınlanma düşünürlerinden biri olan Montesquieu insan, toplum ve şiddet arasındaki bağı resmeden ifadelere yönelmiştir. İnsanların toplu halde bir arada yaşamaya başlamalarından itibaren eşitliğin kaybolduğunu belirten Montesquieu, bunu her özel toplumun kendi gücünün farkına varması ile söz konusu toplumların kendi çıkarlarına yönelmesinin eş zamanlı olduğu yönündeki görüşüyle temellendirmiştir. Bunun sonucunda insanlar arasında baş gösteren savaş durumu, kanunları meydana getirmiştir. Bir başka deyişle insanlar, yöneten ve yönetilen taraflar arasındaki bağları düzenlemek adına kanunlara yönelmiştir (Secondat ve Montesquieu, 2014: 52). Yalnızca devletler ya da milletler arasında değil, bireyler arasında da şiddet güçlü bir engel olarak durmaktadır. Özellikle ataerkil yapıda kadına yönelik uygulanan aile içi şiddet kendisini göstermeye devam etmektedir. 
Literatürde kadına karşı aile içi şiddet konusunda çok sayıda çalışma yer bulmaktadır. Ancak bugün tüm dünyayı etkisi altına alan koronavirüs salgınının yansımasında bu konunun niceliksel ve niteliksel araştırmasının sürdürülmesinin değerli olduğu düşünülmektedir. Söz konusu araştırmada Türkiye’de 11 Mart’tan (https://www.saglik.gov.tr) itibaren varlığını gösteren koronavirüs salgının haberlere ve özelinde kadına yönelik aile içi şiddet haberlerine yansımasına dikkat çekme çabası gösterilmiştir. Belirtilen tarih ile 31 Mayıs aralığında üç farklı gazetenin haber sayısı ve içerikleri mercek altına alınmıştır. Küresel bir risk olarak görülen şiddetin, salgın döneminde getirilen denetimler ve kısıtlamalar ile aldığı hâl betimlenmektedir. İçerik analizi ile veri elde edilen bu araştırmanın sonucunda gazetelerin web sitelerinde benzer bir haber paylaşımının varlığına rastlanmıştır. Ayrıca bu dönemde haber ve kadına yönelik aile içi şiddet içerikli haberlerin artışı dikkat çekmektedir.
İnsanca yaşama hakkına gasp olarak görülmesi mümkün olan şiddetin, azaltılması ve önlenmesi noktasında haberlere konu edilmesi söz konusudur. Yine de okuyucuların dikkatini çekme amacı da şiddet haberlerine yer verilmesine ve bunun ifade biçimine yansımaktadır. Bu nedenledir ki, araştırma kapsamında yalnızca üç aylık dönemde Sabah, Hürriyet ve Sözcü gazetelerinin haber sayılarına değil, haberlerin paylaşılma şekline ve içeriğine yer verilmektedir. Paylaşılma şekli ile kastedilen haberde sadece metin, yazı ve fotoğraf/video, sadece görsel ögelerin kullanılmasının tercihidir. İçerik bağlamında ise şiddet konulu haberlerde yer verilen kavramlar irdelenmektedir. 
Araştırmada elde edilen bulgulara göre Covid-19 salgın döneminin kadına yönelik şiddeti arttıran bir faktör olarak etki ettiği anlaşılmıştır. İlk olarak bu etkiyi söz konusu üç aylık dönemdeki toplam haber sayısında ve aile içi şiddete dair haber paylaşımının artışında görmek mümkündür. Beraberinde haberlerin içeriğine bakıldığında aile içinde kadına karşı özellikle psikolojik etkenle fiziksel şiddete başvuran eşlerin sayısındaki artış dikkat çekmektedir. Bıçağın ise kasti olarak en sık kullanılan yaralama aleti olmasının, denetim ve yasaklar ile eşlerin aynı ev ortamında bulunması ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Karşı tarafa zarar verme noktasında ulaşılması kolay olan bıçak aletinin yanı sıra ev dışında uygulanan şiddette ise silahla yaralama ön plana çıkmaktadır. Bireysel ve toplumsal bağlamda sıklıkla karşılaşılabilecek şiddet olgusunun temelinde ise eşler arasında sağlıklı iletişim kuramama ile birlikte gelen anlaşmazlık ve çatışmanın yattığı kabul görmektedir.
Anlaşıldığı üzere bir anda ortaya çıkmaktan ziyade arka planında şiddete yönelmeye vesile olan bir veya birden fazla sebebin varlığı söz konusudur. Şiddet, Şems-i Tebrîzî tarafından da ifade edildiği gibi kuşaktan kuşağa aktarılması mümkün olan bir davranış biçimidir. Şiddetin varlığında, kadının bir insan olarak kabul görmesi gerekir iken yalnızca bir nesne, bir kazanım ve mağdur etmenin kolay olduğu bir varlık şeklinde algılanmasından kaynaklı eylemler hâkimdir. Toplumsal olmasının yanı sıra bireysel boyutu da bulunan kavramı, görmezden gelmek ya da yok saymak mümkün değildir. Bu nedenle kadına karşı aile içi şiddet sorununun haberlere yansıması da doğal bir gelişme olarak görülmektedir.
Toplumsal yaşam veya bir haber metninde olması fark etmeksizin, şiddetin bahsinin geçtiği her yerde iletişimin de varlığı kabul edilmektedir. Bir başka ifade ile, sosyal ve kültürel bir varlık olan insanın birlikte olma, değer görme, paylaşma ihtiyacı söz konusudur. Adı geçen ihtiyaçlarını karşılamak için iletişime ihtiyaç duyulmaktadır. Şiddetin olduğu yerde ise ayrı düşme, küçük görme, incitme, zarar verme gibi iletişimi engelleyici bir ortam hâkimdir. Bundan dolayı bu araştırmada koronavirüs salgınının başladığı ilk aylarda basında çıkan kadına karşı aile içi şiddet haberlerinin incelemesi “iletişim” ve “aile içi iletişim” bağlamında gerçekleştirilmiştir.

Kazak edebiyatının ve Alaş Hareketi’nin en önemli isimlerinden biri olan, yazar, şair, siyaset adamı kimliklerini taşıyan Duwlatov’un edebi hayatında gazetecilik önemli bir yer tutmaktadır. 1907’den 1927’ye kadar 20 yıl boyunca pek çok gazete yazısı kaleme alan yazar, bu yazılarında siyasî hareketlerden salgın hastalıklara, önemli şahıslardan Kazak halkının adetlerine, siyahi kölelerden edebi eleştiriye kadar pek çok farklı konuyu işlemiştir. Yazarın üzerinde en çok durduğu meselelerden biri de eğitim meselesidir.
Duwlatov’un gazetecilik hayatında Qazaq Gazetesi’nin önemli bir yeri bulunmaktadır. Yazar, Qazaq Gazetesi kapatılana kadar bu gazeteye çok önem vermiş ve pek çok yazısını bu gazetede yayımlamıştır. Yazarın yazılarını yayımladığı birkaç gazete şunlardır: Ayqap, Eŋbekşi Qazaq, Qızıl Qazaqstan.
Yazar, bu gazete yazılarında pek çok farklı müstear kullanmıştır. Madiyar ve M.D. yazarın en çok kullandığı müstearlardır. Bu isimler arasında Türik Balası (Türk Evladı) ismi o dönemin şartları düşünülünce son derece dikkat çekicidir.