National Action Plans

«Руководящие принципы предпринимательской деятельно-
сти в аспекте прав человека» являются первым общепризнанным глобальным международным стандартом в области прав человека и бизнеса. В соответствии с ними, ТНК и другие предприятия обязаны соблюдать национальные законы государств и уважать международно-признанные права человека во время осуществления своей предпринимательской деятельности. Однако, в соответствии с доктриной международного права, корпорации не обладают международной правосубъектностью и их обязательства носят скорее добровольный характер, в связи с чем, основная обязанность по обеспечению защиты прав человека ложится на государства. Одним из способов реализации Руководящих принципов на практике, является разработка и последующая имплементация государствами Национальных Планов Действий.

Cometidos de la DINARA 9.1.2 Decreto Nº 248/997-Protección de Procellariiformes en las pesquerías 9.1.3 Otras normativas Nacionales 9.2 Convenciones Internacionales …………………………………...………..….34 9.2.1 FAO_ Código de Conducta para la Pesca Responsable 9.2.2 FAO_ PAI-AVES MARINAS 9.2.3 CMS-Convención sobre Especies Migratorias 9.2.4 ICCAT-Comisión Internacional para la Conservación del Atún Atlántico 9.2.5 CCRVMA-Convención para la Conservación de los Recursos Vivos Marinos Antárticos 9.2.6 Otras convenciones relacionadas 9.3 Iniciativas políticas y operativas …………………………………………..... 9.3.1 Compromiso de la DINARA con ICCAT 9.3.2 Compromiso de la DINARA con CCRVMA 9.3.3 SNAP-Sistema Nacional de Áreas Protegidas (MVOTA-DINAMA) 9.3.4 FREPLATA-Proyecto Protección Ambiental del Río de la Plata y su Frente Marítimo 9.3.5 ACAP

İş dünyası ve insan hakları arasındaki ilişki, özellikle ikinci milenyumdan sonra uluslararası insan hakları gündemine sıkça gelen bir konu haline gelmiştir. Günümüzde bu tematik alandaki en popüler belge 2011 yılında Birleşmiş Milletler tarafından yayınlanan “İş Dünyası ve İnsan Haklarına Dair Rehber İlkeler”dir. Rehber İlkeler; iş dünyası ve insan hakları alanında hem devletlere hem de özel sektöre, politika oluşturma ve bunları uygulamaya dönük yol gösterici bir özelliğe sahiptir. Bu bağlamda 2011 yılından sonra bazı devletler, iş dünyası ve insan hakları alanında Rehber İlkeleri pratikte hayata geçirmek için Ulusal Eylem Planları hazırlamaya başlamıştır. Bu çalışmanın konusunu da; Rehber İlkelerin Uygulanması için hazırlanacak Ulusal Eylem Planlarında izlenebilecek yöntem, eylem planının aşamaları ile dünyada bu alanda yaşanan ilerlemeler oluşturmaktadır. Çalışmanın Türkiye’de hazırlanabilecek iş dünyası ve insan hakları temalı bir Ulusal Eylem Planına faydalı olması ümit edilmektedir.

The Roma are one of the groups facing the highest risks of social
exclusion in Slovenia. This has much to do with their low level of
education, inadequate functional literacy and deficient knowledge of
Slovenian. This article presents various policies and measures that
have been introduced with the purpose of better inclusion of the Roma
children into the Slovenian educational system. The main purpose of
the article is to evaluate the education policy for the Roma, introduced
in the Slovenian National Action Plan (NAP) on Social Inclusion
(2004-2006) in terms of its impact on promoting social inclusion of the
Roma community.

Çölleşme, iklim koşulları ve insanların etkisiyle kurak ve yarı kurak karasal ekosistemlerin bozulması ve yoksullaşmasıdır. Bu durum fauna ve flora çeşitliliğini azaltır ve bitkisel üretimi düşürür. Dünya’nın birçok yerinde iklim koşulları, insanlığın gıda güvenliğini, barınma ve geçimini sağlamak için yaptığı faaliyetleri etkilemesine rağmen, insanların doğal kaynakları etkin ve sürdürülebilir olarak kullanma gereğini dikkate almayan eylemleri, kuraklığın etkisini şiddetlendirmektedir. Yeryüzünde yaklaşık 100 ülkede 900 milyon insan çölleşme ve kuraklık probleminin olduğu alanlarda yaşamaktadır. Öte yandan, 2025 yılında çölleşmeden etkilenen nüfusun ikiye katlanacağı ifade edilmektedir (Özden, 2000).
Dünyada sulanabilen tarım arazilerinin % 30 'u (1,5-2,5 milyar ha), yağışa bağlı tarım alanlarının % 47 'si (3,5-4,0 milyar ha) ve meraların ise % 73 'ü (35 milyar ha) çölleşmeden belli düzeylerde etkilenmekte olup, bu alanlar arazi degradasyonu nedeniyle tamamen veya kısmen üretkenliğini kaybetmektedir. Kısaca, çölleşme dünya nüfusunun yaklaşık 1/6 'sını ve dünyanın toplam kara alanının 1/4 'ünü etkilemektedir (KHGM, 1999).

Dünya gıda ihtiyacındaki açığın büyümesinin nedeni, hızlı nüfus artışının yanı sıra, çölleşme ve arazi bozulmasıdır. Çölleşme ve buna bağlı olarak arazi bozulmasına; · Fiziksel, biyolojik, politik, sosyal, kültürel ve ekonomik faktörler arasındaki kompleks etkileşimler,
· Ekolojik olarak çok hassas araziler olan kurak ve yarı kurak alanlardaki nüfus artışı ve gıda temini ihtiyacının ekosistemler üzerine yaptıkları büyük baskılar, · Arazi kullanım projelerinin çoğunun, nüfusun sosyo-ekonomik durumlarını ve doğal kaynakların dinamiklerini ve sürdürülebilirliğini çok az dikkate alan bir anlayışla dizayn edilmesi, ve
· Doğal kaynakları gerektiği gibi değerlendiremeyen ve yanlış kullanımları
cesaretlendiren ekonomik politikalar neden olmaktadır.
Bu nedenlerle oluşan ve şiddeti gün geçtikçe artan çölleşme, aşağıdaki sosyal ve ekonomik sonuçları doğurmaktadır:
· Aşırı nüfus baskısı ve uygun olmayan kaynak kullanımı; arazinin bozulmasına, üretkenliğin azalmasına, gıda temininin güvence altına alınamaması ile birlikte, yoksulluğun ve göç oranının artmasına neden olur.
· Çölleşme ve arazi bozulması; bölgesel ve küresel enerji dengesini etkilemekte, karbon fiksasyonunu ve depolanmasını düşürmekte ve karbon salımını artırmaktadır.
· Arazi bozulması; sediment kirliliği, tuzlanma ve genel çevresel bozulma yoluyla verimliliğin kaybına ve sulak ekosistemlerin bozulmasına, yağışa bağlı (kuru) tarım sistemlerinde gen ve tür çeşitliliğinin kaybına sebep olur.
Modern bilimin üzerinde durduğu ve dünyada büyük sosyal problemlerin
nedenlerinden biri olan çölleşme, dünya çapında bir sorundur. Çölleşme sadece çevresel bir sorun olmayıp, aynı zamanda, ülkelerin kalkınmasını etkileyen, çözümü için ulusal ve uluslararası işbirliğine ihtiyaç duyulan bir konudur. Bu sorunun aşılmasında, çölleşmeden etkilenen insanların desteğinin sağlanması kaçınılmazdır.
Çölleşme, sadece geri kalmış ve gelişmekte olan ülkelerin sorunu olmayıp, gelişmiş ülkelerin de en önemli konularından biridir. Çünkü, bu sorunun ana nedenleri doğal kaynakların insanlar tarafından kendi yaşamlarını devam ettirmek ve yaşam standartlarını yükseltmek için olumsuz bir şekilde kullanılmaları, hızlı nüfus artışı, sanayileşme ve bunların sonucu orman ve tarım ürünlerine olan aşırı taleptir. Bunun sonucu olarak da, ormanlar, meralar ve tarım arazileri aşırı ve plansız kullanımlarla sürdürülebilir verimlilik ve üretkenliklerini kaybetmiştir.
Ülkelerin sosyo-ekonomik yapılarına, insan sağlığına ve doğal kaynaklara olumsuz etki yapan ve ciddi önlemler alınmadığı takdirde gelecekte etkisini daha da hissettirecek olan bu sorunun çözümünde uluslararası işbirliği sağlamayı amaçlayan ‘Çölleşme ile Mücadele
Sözleşmesi’ büyük bölümü yarı kurak nitelikte olan ülkemiz için de son derece önemlidir.
Ülkemiz, sahip olduğu iklim koşulları nedeniyle, çölleşmenin şiddetini dünyanın bu bakımdan hassas bölgelerine göre daha az hissetmektedir. Ancak, arazilerimizin yeteneklerine göre kullanılmaması, yanlış tarımsal işlemler ve sağlıksız sulama yöntemleri, aşırı toprak ve mera kullanımı, tarımsal amaçlı orman tahribi ve değerli tarım arazilerinin tarım dışı
amaçlarla kullanılması geleceğimizi tehlikeye atan arazi bozulmasına (degradasyonuna) neden olmaktadır. Sonuç olarak, Türkiye kuraklıktan etkilenen ve çölleşme riski taşıyan, topraklarının % 86 'sında hafiften çok şiddetliye kadar çeşitli derecelerde erozyon probleminin yaşandığı bir ülke konumuna gelmiştir.
Bu nedenle “Türkiye Çölleşme İle Mücadele Ulusal Eylem Programını (Taslak)” hazırlanmıştır. Planın hazırlanmasında, sözleşme ve ekleri ile Taraflar Konferanslarında (Conference of Parties – COP) konu ile ilgili alınan kararlar dikkate alınmıştır.

The United Nations (UN) has proposed multiple strategies for addressing deficits in the implementation of its women, peace and security (WPS) resolutions. National Action Plans (NAPs) have gained huge traction and popularity, yet there has been little critical assessment of how they have advanced the WPS agenda overall. This paper assesses a number of key trends: first, the purchase that NAPs have attempted to gain at macro-structural levels within the UN’s political arena; second, the procedural modalities that have come to determine how the WPS resolutions are translated into NAPs at meso-levels across Member States; and third, the kinds of substantive focus found at micro-levels within adopted NAPs. The peripheral activities on WPS by related UN and civil society entities are also explored. It emerges that, while many practical gains have been made, NAPs-WPS remain insecure in their political positioning and are not yet fully realising their potential to deliver on women’s rights.

Building on the academic literature on state compliance with international norms, and focusing specifically on the business and human rights agenda, this article offers the first systematic analysis of the numerous roles that National Action Plans (NAPs) can play in fostering deep implementation of human rights norms. The article argues that this potential can be fully exploited only if the production of NAPs follows eight criteria. The process of NAP development should: (1) be based on a comprehensive baseline study/gap analysis; (2) include all relevant state agencies; (3) allow effective multi-stakeholder participation; and (4) continuously monitor implementation. In terms of content, NAPs should: (5) express firm commitment to implement the UN Guiding Principles on Business and Human Rights; (6) conform as much as possible to the structure and substance of this UN document; (7) offer unambiguous commitments and clear deadlines for future action; and (8) envisage capacity-building initiatives. While numerous governments have embarked on the process of developing National Action Plans to implement the UN Guiding Principles, drafting processes differ with respect to the form of cooperation among state administrations, the level of consultation with external stake-holders and the extent of engagement with independent experts. The content varies as well: some NAPs are forward-looking, others are mainly descriptive; some offer clear commitments and deadlines, others include nothing but vague aspirations. The article assesses the most advanced NAPs on the basis of the above-mentioned eight criteria.

Commissioned by UN Women for the “Asia-Pacific Regional Symposium on National Action Plans on Women, Peace and Security” (WPS NAPs) convened in Thailand in July 2016, this paper sets out the findings of a critical analysis of the nine existing Asia-Pacific plans. A WPS Gender Needs Analysis framework was developed to assess whether and how the plans meet the practical and strategic needs, well-being and rights of women and girls in the region. The analysis finds that while states address the practical and strategic needs of women and girls to varying degrees, the majority of actions focus on state institutions. An “Inclusivity Analysis” was also applied to the NAPs and identifies that only a small number of NAPs are tailoring actions to the needs of diverse demographics of women and girls. The paper provides evidence of the need for a re-orientation of NAPs towards the lives of women and girls in accordance with the women, peace and security resolutions that underpin the basis for the plans. The paper argues that  WPS NAPS need to go beyond homogenous groups of “women and girls” to meet the diverse practical and strategic needs of different demographics of women and girls per their social context. The paper provides a set of recommendations and a menu of options for how WPS NAPs can achieve this going forward.

There is growing acknowledgment of the need to address the social, security, legal, health and economic impacts that multiply and sustain the repercussions of conflict-related sexual violence (CRSV) in the lives of women and girls globally. Less recognition has been given to the needs of the children of victims/survivors of CRSV, including those born of rape. An intricate set of rights impediments and needs arise for both victims/survivors and their children that require urgent attention and response. Commissioned by UN Women, this paper further develops a “gender planning for peace and security” framework to critically examine whether the NAPs-WPS of four Asia-Pacific countries, Indonesia, Nepal, Philippines and Timor-Leste, address the rights and needs of this specific population.  The paper presents quantitative and qualitative analysis of the NAPs. Finding include the following: while all four NAPs-WPS have to some degree included actions relating to CRSV, the plans do not employ a comprehensive multi-sectoral approach to service provision; there is little contextual data available on the experiences and needs of this population; the children of victims/survivors are entirely excluded from the action plans and the experience of forced maternity and pregnancy, and the responsibilities of the state in this regard, are omitted. The paper presents guidance on how NAPs-WPS can be used to specifically and substantively address the needs of this population.

La presente Estrategia actualiza las Estrategias previamente aprobadas de la focha moruna  y malvasía y establece los criterios orientadores para la conservación de la cerceta pardilla. Las tres especies se han agrupado por sus similitudes en cuanto a problemática y vinculación
a humedales. La Estrategia se aplica a los territorios con presencia de estas especies, así como a las áreas potencialmente colonizables. Las amenazas para las tres especies incluyen factores muy diversos, que inciden negativamente tanto sobre los humedales, (conllevando la pérdida del hábitat), como sobre las poblaciones, generando mortandad de individuos a través de, entre otras, prácticas cinegéticas no adecuadas, enfermedades como el botulismo, el plumbismo, etc. La malvasía cabeciblanca también se ha visto afectada por la presencia de la malvasía canela, con la que puede hibridar. Se han llevado a cabo numerosas actuaciones para la conservación de las tres especies, incluyendo su protección legal, la protección del hábitat, su restauración,
la cría en cautividad y reintroducción, el seguimiento, investigación y la difusión de la importancia de su conservación. El diagnóstico de su estado de conservación indica que, con la aplicación de sus respectivas estrategias, la malvasía cabeciblanca ha mejorado su estado de conservación  mientras que la focha moruna mantiene una escasa población y sigue siendo dependiente de reintroducciones. La cerceta pardilla, presenta una dinámica negativa y afronta un serio riesgo de desaparición en España. Los objetivos que pretende la Estrategia
son la recuperación de las tres especies para revertir su situación negativa (y, en el caso de la malvasía, mantener la dinámica positiva), definiéndose los Lugares críticos y de expansión. Para el cumplimiento de estos objetivos  se propone un conjunto de acciones que incluyen el
reforzamiento de la protección legal de las especies y de su hábitat; el fomento de una gestión de los humedales, incluyendo el recurso hídrico, favorable para las tres especies, y su restauración;  la corrección y minimización de las causas de mortandad no natural (plumbismo, caza
accidental o ilegal, prácticas piscícolas, etc.); el impulso de la conservación ex situ, especialmente  en el caso de la focha moruna y la cerceta pardilla, el fomento de la investigación aplicada,  el apoyo a la difusión, comunicación y concienciación a favor de la propia estrategia y de la conservación de estas especies; la mejora de la coordinación nacional y el fomento de la cooperación internacional en esta materia. Finalmente, se establece como órgano técnico de coordinación entre administraciones el Grupo de Trabajo dependiente del Comité de Flora y
Fauna Silvestres.

Birlikte çalışabilirlik (BÇ), iş ve işlemlerin bilgi paylaşımı çerçevesinde elektronik ortamda beklenen verim ve doğrulukta yapılabilmesi için vazgeçilmez bir unsurdur. Kurumların, işletmelerin, sistemlerin birbirlerini doğru anlamaları ve birbirlerinin veri ve işlemlerini doğru anlamlandırmaları için ortak dil ve kullanılacak standartlar konusunda mutabakat sağlamaları gereklidir. Aksi halde birbirinden kopuk ve verimsiz iş ve işlemler ortaya çıkacak, baştan sona elektronik ortamda yürütülebilecek pek çok süreç için insan müdahalesi gerekecek ya da yanlışlıklar oluşacaktır. BÇ pek çok alanı yatay olarak kesmesi nedeniyle birçok alanda dikkate alınmak durumundadır. Bu nedenle son dönemde ulusal düzeyde uygulanan bir dizi strateji ve eylem planında doğrudan ya da dolaylı olarak BÇ ile ilgili stratejik tercih ve eylemlere yer verilmektedir. Sayıları onlarla ifade edilen bu eylemler BÇ'nin teknik, anlamsal(semantik) ve organizasyonel tüm bileşenlerine dokunmaktadır. Çalışmada, e-hizmetler bağlamında, ulusal stratejiler ve eylem planları ile diğer bazı önemli faaliyetler gözden geçirilerek geçmişten bugüne BÇ çalışmalarına ilişkin genel görünüm verilmiş, değerlendirmeler yapılarak BÇ alanında gelecek için öneriler sunulmuştur.
Abstract
Interoperability (IO) is an inevitable element in making business and operations at expanded efciency and productivity in the frame of information sharing. Public and business organizations and their systems should provide consensus as to the common language and the standards to be used to understand each other and to have an accurate interpretation of one another's data and operations. Otherwise, incompatible and inefcient business operations may occur; and the need for human interference may arise or inaccuracies may emerge for a number of processes that could be carried out electronically from beginning to end. Since IO crosses horizontally many of the sectors, it should be considered by all parts. For this reason, in the recent term, a series of applied strategic preferences and activities at national level include, directly or indirectly, strategic preferences and activities related to IO. These actions touch upon all dimensions of IO, technical, semantic and organizational. In this study, within the context of the e-services, national strategies and action plans with the other several signicant activities have been examined, its general appearance from past to present has been expressed, and through these evaluations, recommendations in relation to future IO works have been given.

Este artigo apresenta uma análise do conteúdo do Plano Nacional de Ação (PNA) sobre mulheres, paz e segurança, documento adotado pelo Brasil em 08 março de 2017, em resposta aos apelos das Nações Unidas para que seus Estados-membros promovessem estratégias nacionais para a implementação dos compromissos assumidos pela Resolução 1325 (2000) do Conselho de Segurança. A publicação tem o objetivo de identificar os principais avanços introduzidos pelo plano, assim como os
desafios substantivos, operacionais e metodológicos para a concretização de suas metas. Por fim, são apresentadas algumas recomendações visando fomentar o debate público sobre a agenda “Mulheres, Paz e Segurança” no Brasil e promover o engajamento crítico de atores-chaves envolvidos com a execução das metas brasileiras.

The recent growth of the international business and human rights (B&HR) agenda has led to the emergence of an unprecedented debate regarding the role of the State in protecting human rights from corporate-related violations, as provided by the first pillar of the UN Guiding Principles (UNGPs) on business and human rights. In this regard and following the adoption of the renewed EU Strategy on Corporate Social Responsibility 2011–2014, many European and extra-European States have expressed in different ways their commitment to the implementation of the UNGPs. Some of them have already addressed this issue, developing the so-called National Action Plans (NAPs). The paper will thus adopt the UN Guidance, the International Corporate Accountability Roundtable, the Danish Institute for Human Rights (ICAR-DIHR) Toolkit and the criteria of the de Felice-Graf paper as methodological instruments to conduct a cross-checked analysis both of the NAPs already released and of the NAPs' consultation/drafting phases at a global level, with a special focus on the experiences of Italy, the United Kingdom (UK) and the United States of America (US). For this purpose, the paper will provide a snapshot of the States' action in adapting their internal legislation and policies to the international and European initiatives on business and human rights, taking into consideration both the consultation/drafting processes undertaken and the content of the NAPs.

With climate change appearing on the horizon of economic theory and analytical research, it becomes imperative that the links are traced to the origin of the connection between the climate change and economics.  Climate change traditionally, is a subject for meteorologists, ecologist and marine biologists.  When economist and financial experts, start debating climate change, it means that the subject matter now includes costs and finance; income distribution; and factors of production.  Energy resource and fossil fuels are the focus for this discussion as these are linked to: CO2 emissions and other Green House Gases (GHG) emissions and the abatement costs of these emissions.

As the twentieth anniversary of the women, peace and security (WPS) agenda approaches, one of its most significant challenges has yet to be overcome: that of garnering real investment in the human development and human rights entitlements of women and girls in conflict-affected settings. Implementation has been heavily reliant on planning strategies, namely, National Action Plans on Women Peace and Security (NAPs-WPS) which have fallen short of fulfilling the women’s rights intentions of the agenda. Learning and adaptation from ‘gender planning theory’ employed in the development fields has been curiously absent from planning for WPS. This paper argues that through a move from ‘women in security’ to ‘gender, peace and security’, a ‘gender planning for peace and security’ approach could improve NAPS-WPS. The paper proposes a two-part ‘Gender Interests Analysis’ framework as a conceptual basis for gender planning for peace and security. To illustrate its validity, the framework is used to review existing NAPs-WPS in the Asia-Pacific region. The review of the NAPs-WPS finds that the plans are failing to address some of the most important critical needs of women and girls, are weighting planning towards the planners instead of women and girls, and are failing to ensure that common as well as distinctive and disaggregated interests of diverse groups of women and girls are met. It demonstrates that the use of gender planning frameworks could address such gaps and strengthen overall planning for WPS. The paper concludes by identifying the need for a re-orientation of NAPs-WPS towards the lives of women and girls through the use of gender planning for peace and security.

La sección evalúa el Plan de Acción sobre Derechos Humanos y la sección del Plan Nacional de Derechos Humanos que trata los com- promisos en materia de empresas y derechos humanos, a la luz de los estándares internacionales aplicables. Con este fin, estos se resumen, para después describir y evaluar el Plan de Acción sustantiva y proce- salmente, y apreciar sus diferencias con la metodología del Plan Na- cional y las medidas que fueron, por consecuencia, reiteradas en él. Se revisa también las brechas de cumplimiento que persisten en materia de actividad económica y derechos humanos, y que tendrían que ser abordadas en la revisión del Plan de Acción que debería ocurrir a partir del año 2019.

Brazil endorses the Women, Peace and Security agenda for its 2022-23 term as non-permanent member of the UN Security Council, which serves its international image well, while it fails to promote the agenda and women’s rights at home. The UN should not tolerate gender-washing but instead should require member states not only to adopt but also to implement National Action Plans on Women, Peace and Security.

This study aims to analyze the attempts at an international level to imple- ment rules capable of ensuring accountability of transnational corporations for human rights violations. It verifies, amongst the advances and setbacks of recent decades, the edition of National Action Plans by states since 2011, and the main issues considered by an intergovernmental group discussing the drafting of a treaty on the issue with regard to the victim compensation. It will be assessed that, although there is some information on the com- pensation of victims in the already existing National Action Plans, more development in this field is necessary, especially in the treaty that is being discussed. This essence is also in consonance with the Sustainable Development Goals, that constitutes UN 2030 Agenda. The method is focused on (i) primary sources and (ii) se- condary sources. The method of interpretation results mainly from secondary sources that address (i) a critical reading of Contemporary International Law, and (ii) the relationship between International Law, Human Rights and International Policy. Its value arises from the perspective on the compensation of victims – the recognition of their suffer - and the necessity of a binding norm that can make States and corporations accountable for human rights violations.

Malgrado il Pollo sultano non sia considerato minacciato di estinzione a livello globale, la sottospecie presente in Italia (da alcuni Autori proposta come specie a sé stante) presenta una distribuzione circoscritta alle sole coste del Mediterraneo occidentale e uno stato di conservazione sfavorevole.

L’attuale situazione a livello europeo della specie è la conseguenza di una forte contrazione dell’areale ed un connesso calo numerico che si sono verificati tra la fine del XIX e la metà del XX secolo. In Italia il Pollo sultano si è estinto dalle regioni peninsulari ed in Sicilia, mentre la popolazione presente in Sardegna è andata incontro ad un forte declino. Di recente le popolazioni sopravvissute hanno dato segni di ripresa ed hanno ricominciato ad espandere il proprio areale grazie alle misure di protezione volte a tutelare la specie e gli habitat.

Questo processo appare particolarmente ampio in Spagna, dove oggi vive l’85-90% della popolazione presente nell’Unione Europea, stimata complessivamente tra le 4.000 e le 5.000 coppie. Anche i contingenti nidificanti in Sardegna a partire dagli anni ’70 sono aumentati considerevolmente ed hanno ampliato il proprio areale fino ad occupare la maggior parte degli ambienti idonei presenti sull’isola, raggiungendo una consistenza valutata tra le 450 e le 600 coppie.

Malgrado ciò, permangono ancora alcuni fattori di rischio, rappresentati essenzialmente dal degrado e dalla distruzione degli ecosistemi palustri d’acqua dolce, che possono fermare o compromettere questo processo di ripresa. Anche la frammentazione degli habitat costituisce un fattore di rischio non trascurabile per la conservazione di popolazioni isolate e può ostacolare la ricolonizzazione di taluni ambiti geografici disgiunti dall’areale attualmente occupato. Per questa ragione la messa a punto di programmi di conservazione che prevedano il ripristino di zone umide e la reintroduzione della specie in aree di documentata presenza storica può rivestire considerevole importanza. Il presente piano d’azione si configura come un approfondimento a livello nazionale del piano d’azione europeo (Gil de Vergara e Ripoll, in stampa), recependo la raccomandazione n. 1.1.4 per le azioni di conservazione da attuare in Italia.

This presentation will reflect on the Australian National Action Plan (NAP) on Women, Peace and Security as one key accountability mechanism for holding UN Member States to account on their commitments to implementing UNSC resolution 1325, protecting women's rights and promoting their active roles in conflict resolution and peacebuilding. This presentation covers the following issues: 1. The unique insight into working on the development, implementation and monitoring and evaluation of a National Action Plan 2. The process of formulating, and the format of, the Australian National Action Plan 3. Ten challenges and limits of the Australian National Action Plan, and 4. Ways forward to enhance the impact of NAPs and implement Resolution 1325.

Climate change poses a risk to the human rights of millions of people--such as their rights to life, health, food and water. The risks are highest in developing countries, where extreme weather events, crop failures and other emergencies related to climate change are projected to occur with greater frequency. Most developing countries also lack the necessary technological and financial resources to adapt to climate change. Indeed they are already facing increased difficulties in realizing the economic, social and cultural rights of their people due to the financial, economic and food crises and growing populations. This paper sets out the relevance of international human rights obligations in light of the multiple constraints climate change poses to the sustainable development of developing countries. These legally binding obligations have been agreed upon by states since the creation of the United Nations and are incorporated in widely ratified human rights treaties. Legal human ri...

Cometidos de la DINARA 9.1.2 Decreto Nº 248/997-Protección de Procellariiformes en las pesquerías 9.1.3 Otras normativas Nacionales 9.2 Convenciones Internacionales …………………………………...………..….34 9.2.1 FAO_ Código de Conducta para la Pesca Responsable 9.2.2 FAO_ PAI-AVES MARINAS 9.2.3 CMS-Convención sobre Especies Migratorias 9.2.4 ICCAT-Comisión Internacional para la Conservación del Atún Atlántico 9.2.5 CCRVMA-Convención para la Conservación de los Recursos Vivos Marinos Antárticos 9.2.6 Otras convenciones relacionadas 9.3 Iniciativas políticas y operativas …………………………………………..... 9.3.1 Compromiso de la DINARA con ICCAT 9.3.2 Compromiso de la DINARA con CCRVMA 9.3.3 SNAP-Sistema Nacional de Áreas Protegidas (MVOTA-DINAMA) 9.3.4 FREPLATA-Proyecto Protección Ambiental del Río de la Plata y su Frente Marítimo 9.3.5 ACAP

La strategia polacca e italiana in materia di attuazione dei principi guida delle Nazioni Unite su imprese e diritti umani a confront. Il presente articolo affronta la questione dell'attuazione delle «Linee guida dell'ONU per l'economia e i diritti dell'uomo» tramite redazione di un piano d'azione nazionale (PAN) in Polania e Italia. Le Nazioni Unite hanno lottato in passato per colmare il divario nel diritto internazionale e trovare una risposta alla domanda: come imporre obblighi di diritti umani alle società? Dopo diversi tentativi falliti di creare standard internazionali, il cambiamento è avvenuto nel 2005, quando john Ruggie è stato nominato rappresentante speciale dell'ONU per l'economia e i diritti dell'uomo. Nel 2011, le attività condotte dal professor Ruggie sono sfociate nelle «Linee guida per l'economia e i diritti dell'uomo» che vengono lentamente adottate dagli Stati sotto forma di piani d'azione nazionali. L'obiettivo di questo contributo è quello di analizzare e confrontare il PAN adottato nel dicembre 2016 in Italia e il progetto del PAN polacco, che sarà probabilmente attuato nel 2017. In base alle nostre * maciej żenkiewicz -Universidad Externado de Colombia. ** Agnieszka Smoleńska -law graduate (Nicolaus Copernicus University in Toruń) and human rights activist. maciej żenkiewicz, Agnieszka Smoleńska 82 osservazioni, concludiamo che entrambi i PAN non dispongono di proposte costruttive e sono caratterizzati da una certa vaghezza. Il tempo mostrerà in che misura e in che modo entrambi i governi promuoveranno le loro proposte non vincolanti.