Turkish Culture

Cihan Harbi Avrupa’yı karanlık bir evreye sokuyor, 19. yüzyılın refah ortamını sonlandırırken kararsızlıklarla dolu bir dönemi başlatıyordu. Türkiye insanının bu gelişmelerden etkilenmemesi düşünülemezdi. Üstelik Cumhuriyet Türkiyesi  hilafeti ve saltanatı kaldırmış, Batı’ya yönelmiş, “yeni hayat” özlemiyle yaşam tarzında köklü dönüşümlere gitmişti. Reform kaygıları, seküler yaşam özlemi, Osmanlı kültür kodlarının sorgulanışı, nesiller arası uyumsuzluklar yoksul ülkenin insanlarını her geçen gün çözümsüzlüğe yöneltmişti. 30’lu yıllarda “ideal”lerle donatılmış kendi “yeni insan”ına ulaşıncaya kadar Türkiye inkılaplarla toplumsal travmayı birlikte yaşayacaktı. Jön Türklerin İkinci Meşrutiyet yıllarına özgü sosyoloji tutkularının yerini bu kez Cumhuriyet’le birlikte psikoloji ve psikiyatri alıyordu. Durkheim’in pabucu dama atılmış, Freud’a ve Bergson’a umut bağlanmıştı. 
Türkiye’de Yeni Hayat 1908-1928 çağdaş yaşam özleminin toplumsal travmaya dönüşümünün öyküsü. Nüfus sorunu başta olmak üzere, kadının, gençliğin, çocuğun erkek Cumhuriyet döneminde karşılaştıkları sorunları ele alan Zafer Toprak uzun savaş yıllarının neden olduğu bunalımı, yoksulluğun neden olduğu fuhuşu,  intiharlarla sonuçlanan umutsuzluğu dönemin kaynaklarına başvurarak gün ışığına çıkarıyor.

Su, yaşamın özüdür. Bu tezde amaç yaşam kaynağı suyun klasik Türk şiirinde nasıl ve ne yönde ele alındığını ortaya çıkarmaktır. Söz konusu amaç dahilinde Kutadgu Bilig’den (11. yüzyıl) başlanarak Fuzûlî’nin Türkçe Dîvân’ına (16. yüzyılın ilk yarısı) kadar on dört eser (Risaletü’n-nushiyye, Nesîmî’nin Türkçe Dîvânı, Mantıku’t-tayr, Süheyl ü Nevbahâr, İskendernâme, Kıssa-i Yûsuf, Ahmed-i Dâî Dîvânı, Cemşid ü Hurşid, Ahmed Paşa Dîvânı, Avnî Dîvânı, Vesîletü’n-necât, Hevesnâme) tarama yöntemiyle incelenmiştir. Tespit edilen suyla ilgili kavramlar yorumlanarak yakınlıklarına göre gruplandırılmış, suyun anlam çerçevesi bütün yönleriyle gösterilmek istenmiştir. Üç bölümden oluşan çalışmanın ilk bölümünde medeniyet ve kültür bağlamında su konusuna değinilmiş, ikinci bölümde suyun dinlerdeki yerine dair bilgi verilmiş ve su temelli inanışlar ile uygulamalar ele alınmış, üçüncü ve son bölümde de su ile ilgili şiirler yorumlanarak suyun klasik Türk şiirindeki önemi ortaya konmaya çalışılmıştır.

Water is the essence of life. And aim in this thesis is to find out how water is handled in old Turkish poetry and what direction is used for this. Within the purpose of the subject matter has studied fourteen work from Kutadgu Bilig to Turkish Dîvân of Fuzûlî (Risaletu’n-nushiyye, Turkish Dîvân of Nesîmî, Mantıku’t-tayr, Suheyl u Nevbahâr, Iskendernâme, Kıssa-i Yûsuf, Dîvân of Ahmed-i Dâî, Cemshid ü Hurshid, Dîvân of Ahmed Pasha, Dîvân of Avnî, Vesîletü’n-necât, Hevesnâme). In the thesis scanning method is used. Water concepts that found in study are commented and grouped. In this way, meaning frame of water is wanted to be shown in all aspects. The thesis have got three parts. First part of it concern with water within the context of civilization and culture. Second part about water’s meaning and using in religions like Judaism, Christianity and Islam are called Abrahamic religions. Also this part of the thesis deal with believes and practices about water in Turkish and near surroundings cultures. Third part of the thesis which is the last one is put interpretation of poems and thus importance of water in Ottoman poetry is tried to be revealed.

Turkish Ecocriticism: From Neolithic to Contemporary Timescapes explores the values, perceptions, and transformations of the environment, ecology, and nature in Turkish culture, literature, and the arts. Through these themes, it examines historical and contemporary environmentally engaged literary and cultural traditions in Turkey. The volume re-imagines Turkey in its geo-social and ecocultural narratives of multiple connections and complexities, in its multi-faceted webs of histories, and in its rich multispecies stories.

Theatricality is omnipresent in Turkey. You could speak of a true ‘theatrocracy’ instead of a ‘democracy’, after Plato’s The Republic (Politeia). However, there was still something called sovereignty of the audience, the people. The fact that theatre had the potential to be subversive and could disturb the established order with its traditional authority was paradoxically dangerous to the ancient philosopher in view of the ‘truth’, because it could be abused by the wrong people. Theatricality had split from the theatre - the ‘theatre’ as social and political site according to Samuel Weber (2004: 36) - and spread in all areas of society. Today we are seeing something similar in Turkey. It is the intellectuals, academics, critics, journalists, authors, activists and also the artists - those who dare to criticise the established order - who have to give into the theatricality of the regime and the media spectacle that keeps the average citizen captivated. This theatricality operates particularly as a form of symbolic politics in a climate of intimidation, fear and (self)censorship. In this chapter, I develop this argument regarding a larger concept of theatricality in Turkish society further through examples of recent media events and cultural policy. I focus particularly on the negative consequences for 'dissident' theatre practitioners who have been scapegoated in the public realm as well as the difficulties of the theatre trait itself in such a climate.

Purpose -The purpose of this study is to portray societal/cultural values of Turkish people as perceived by managers and academicians. The study also aims to provide an understanding of the cultural context of the Turkish society in terms of socio-cultural dimensions such as high and low context, monochronic vs polychronic, self-determined, and temporal orientation. Design/methodology/approach -Instead of using Schwartz's 56-item questionnaire, the authors used seven cultural and ten individual dimensions as individual items. Cultural values were captured from managers' and academicians' perspectives by changing the frame of reference from self to others. The questionnaire was designed for two different age groups to find the magnitude of change in connection with cultural values. Findings -Results indicate that Turkey can be defined as a conservative country. Hierarchy is ranked as the second most important polar dimension, and the order of cultural values indicates a reverse direction compared to the findings of similar studies with reference to European countries. It also deserves to emphasize the fact that the younger group of respondents is much more conservative and seeks more power over people and resources than the older group of respondents. Originality/value -This paper, to some extent, may serve as a guide in reflecting today's cultural values in Turkey. It also makes a modest contribution to the relevant literature due to both the portraying cultural values of Turkish people, and the usage of methodological considerations for data collection purposes.

This paper will be talking about the life and works of Hayao Miyazaki. It will provide an in-depth review of some of his most popular films. The review will include some important cultural values in Japan and how they are reflected in the films. It will show how Miyazaki has included some of his personal criticism about the problems of Japan during the time of the production of his movies like environmental disasters, civil wars and etc. The paper mainly focuses on environmental disasters. Some of the limitations may include not being able to review all of the aspects of every single film because of the lack of resources.

There is a strong relationship between language and culture, both carryy the DNA samples of one another, which makes it hard to imagine English as a Foreign Language (EFL) in classrooms and textbooks without any reference to target culture(s). Therefore, teaching a language cannot be thought of only as teaching grammatical structures of the target language, but also teaching the culture(s) of the target language or society. However, considering intercultural communicative competence, along with the target culture(s), the local culture should also be included in the textbooks. This study aimed to trace the local culture (Turkish) in a book used in a Turkish higher education institution. In order to do this, an in-house published reading book was evaluated through thematic content-based analysis and item frequency analysis. The results showed that in spite of the fact that the evaluated reading book is dominated by the target culture, and there is an inadequacy in terms of providing elements from the local culture, it was revealed that the book does not favor any specific culture(s), and it exhibits an increased awareness about intercultural communicative competence.

In this paper, crystallographic aspects of ancient, medieval and modern Turkish ornaments are dealt with. Crystallographic patterns (CPs) are considerably different from other patterns. The following are characteristic of CPs: the edge of ornament elements draws the edge of the figure; maximal compactness of the ornament elements; lack of background or transformation of backgroundto ornament elements; minimization of the variety of ornament elements; symmetry is not usedfor form creation. In the process of the construction of CPs, symmetry appears as a result of combination, not as a means of its formation that is
characteristic of other ornaments. Their symmetries are analogous to symmetries of natural objects. The atoms andmolecules dispose themselves in crystals just as elements arrange themselves in CPs. In other words, CPs are constructed according to the same principles of crystal formation, i.e. the principle of tight packing. The similarity (isomorphism) of crystals
andornaments enables us to describe the ornaments with structural analysis terms, andthe similarity between ornaments andcrystal structures can be also usedin chemistry education.
This will bring an aesthetical aspect to education. An invisible part of nature can be studied as ornament creation. Each newly createdCP is the structural scheme of a number of possible
compounds. The familiarity with such ornaments and the ability to create them are important for solving compoundstructures. Similarity of patterns with some crystal structures
enables us to reach the following conclusions: mankindmay make use of the principles from which nature was created, and he may achieve a resemblance to the creation of nature
in ideal; mankind may create nothing whose prototype does not exist in nature.

Kültür, çok geniş kapsamlı bir kavramdır. Kültürün farklı açılardan pek çok tanımı yapılmıştır. Sosyal miras ve gelenekler birliği olarak kültür; varlığımızın yapısını belirleyen, sosyal bir süreçle öğrendiğimiz uygulama ve inançların, maddi ve manevi öğelerin birliğidir. Yaşam biçimi olarak kültür; bir toplumun tüm hayat biçimidir veya bir gurubun yaşama biçimidir. Değerler, idealler ve davranışlar olarak kültür; sosyal-kültürel çevredeki eylemlerin ve araçların ortaya koyduğu ve nesnelleştirdiği anlamlar, değerler ve kurallar, bunların etkileşim ve ilişkilerinin oluşturduğu guruplardır. Ancak kültür için kapsayıcı bir tanım belki de "insanoğlunun ürettiği her şeydir" şeklindeki tanımdır. Genel olarak bir toplumun ya da bir milletin ürettiği maddi ve manevi değerlerin bütünü olarak tanımlanan "kültür" terimi, somut ve somut olmayan kültür olarak ayrılır. Somut ve somut olmayan kültürel varlıkların birbirleriyle etkileşim içinde oldukları ve aynı derecede önem taşıdıkları burada vurgulanmalıdır. Kültür bir toplumun ortak değerleridir. Kültür saklanan, öğrenilen ve öğretilen; eğitimle yeni kuşaklara aktarılan, aşılanan bir içeriğe sahiptir. Bu bağlamda kazandığı alışkanlıkları, sahip olduğu yeni bilgi ve değerleri yavrusuna öğretebilen tek varlığın insan olduğuna vurgu yapmak yerinde olacaktır. Bu da kültürün ve kültürel değerlerin eğitim yoluyla yeni kuşaklara aktarılması ile mümkün olmaktadır. Kültürün bütünleştirici bir yönü de vardır. Geçmişi olmayanın geleceği de olmaz. Her toplumun bir dünü, önceki günü, kısacası bir tarihi vardır. Bir topluma ait kültür bu tarihi süreçte var olagelmiştir. Çoğu zaman yazılı bir tarihi olmamakla birlikte, kültürel kaynaklarımızın, gelenek ve göreneklerimizin de bir tarihi vardır.

"Ahiska Turks in the Philadelphia area maintain a very
complex, cultural heritage which they have carried with them for
centuries from Georgia to Uzbekistan then Russia and lastly to the
USA. While facing very severe conditions in the last half of the last
century, their passion for their language, religion and tradition
allowed them to keep their cultural identity. In the paper, the Ahiska
Turks’ sorrowful story is reviewed and their struggle with keeping
their identity in a multicultural environment of the USA is examined
in the context of the Philadelphia area."

Kadınların çoğu çocuk düşürmeyi basit, tehlikesiz bir işlem zannediyorlardı. Fakat aldanıyorlardı. Çocuk düşürmek daima tehlike arz ediyordu. Çoğu defa kadının hayatına mal oluyordu. "Çocuk düşürme baca temizlemeye benzemez"di. Artık çocuk düşürmek moda halini almıştı. "Tabii güzel bir eğlence" addediliyordu. Buna alışkın birçok "zavallılar" vardı. Bunlar hiç sıkılmadan çocuk düşürmek için ne gibi tarzlar bulunduğunu ne suretle hareket edilmesi lazım geldiğini birbirine öğretiyorlardı. Bir şeyden haberi olmayan bir çok masum bu yolda iğfal ediliyordu.

Öz: Tüm genişleme süreçlerinde olduğu gibi, Avrupa Birliği-Türkiye ilişkileri ve Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne üyelik süreci incelenirken de genellikle konunun ekonomik ve politik boyutları üzerinde durulmaktadır. Ancak kültürel bütünleşme da göz ardı edilmemesi gereken önemli bir boyuttur. Vatandaşların kültürel bütünleşmeye ne kadar hazır olduğu, ekonomik ve politik bütünleşme süreçlerinden bir anlamda daha önemli görülmelidir. Çünkü kültürel bütünleşme boyutu doğrudan vatandaşları ilgilendirmektedir. Bu çalışma, bir Avrupa Birliği aday ülkesi vatandaşlarının, yani Türkiye'de yaşayan Türk vatandaşlarının Avrupa kültürüne ve Avrupa Birliği kültürel bütünleşme politikalarına nasıl baktığının anlaşılması adına hazırlanmıştır. Yürütülen çalışma sonucunda 638 geçerli anket analize dâhil edilmiş, veriler istatistiki olarak değerlendirilmiş ve yorumlanmıştır.
Abstract: As it is seen in all of the enlargement procedures, while the relations between the European Union and Turkey and the accession process of Turkey have been investigated, it is generally focused on the economic and political dimensions of the integration. However, the cultural integration is also an important dimension which should not be underestimated. The citizens desire for the cultural integration should be seen more important than the economic and political integration processes. Because, the cultural integration directly affects the citizens. This study is prepared in order to understand the point of view of candidate country citizens (Turkish citizens which live in Turkey) to the European culture and the European cultural integration policies. As a result of the study, 638 valid survey are included in the analysis; all of the data are evaluated by statically and are interpreted.

Osmanlı döneminin en son yayınlanan yemek kitabı olan Fenn-i Tabâhat, özgün tarifleriyle Osmanlı dönemi mutfağına ilgi duyan ve araştıranlar için değerli bir kaynaktır. Mehmed Reşad tarafından yazılan kitap, Hicri 1340-1341 (1921-1923) yılları arasında dört cilt halinde yayınlanmıştır.
Kız mekteplerinde okutulmak üzere "sıhhate naf’i ve zevk-i millimize" uygun yemeklerin tariflerinden başka yemek malzemeleri, pişirme teknikleri ve mutfak eşyaları konusunda verilen bilgiler veren ansiklopedik bir eserdir. Yerli mutfağa ait 524 tariften başka dönemin beğenilen Fransız mutfağına ait 266 tarif de bulunmaktadır.
Fenn-i Tabâhat'ta bulunup diğer Osmanlı yemek kitaplarında rastlanmayan yemek tarifleri arasında Kurban Kavurması, Düğün Paçası, Şakşuka, Lakerda, Kuzu Sarması, Ciğer Sarması, çam fıstığıyla hazırlanan Fıstıklı Yumurta, marul veya yeşil salatadan yapılan dolma, İmaret Çorbası, Terbiyeli Beykoz Çorbası, Yoğurtlu Kirde Kebabı, Baba Tatlısı ile geç Osmanlı saray çevrelerinde sevilen bir hamur işi olan Lokma Böreği sayılabilir.

This is the fourth volume of 'We are Learning Turkish' (Türkçe Öğreniyoruz), a complete course in Turkish that comprises four volumes. Each volume has 10 chapters that aim to help students understand, write, read and speak the Turkish language through a step-by-step approach.

Last update: 2 September 2022

"A rare account of Turkish confectionery by a professional confectioner who pursued his investigations in Greece and Turkey in the 1830s, published in German in 1838. Friedrich Unger was chief confectioner to King Otto I, who as as a young Bavarian prince of just 17 was appointed as the first king of Greece by the European powers in 1832.
The first part of Unger’s book is devoted to descriptions of confectionery and confectioners’ shops in Greece and Turkey, the Turkish confectioners’ guilds (for which he quotes from Joseph von Hammer's Constantinopolis und der Bosphoros published in 1822), and his visit to the imperial confectionery kitchen at Topkapı Palace.
The second part is devoted to recipes, consisting of 34 fruit preserves, 29 sherbets, 11 helvas, 2 toffee-like sweets with sesame and chickpeas, 4 Turkish delights, 8 miscellaneous candies, and 9 sweet pastries."

Año tras año, la enseñanza del idioma turco se ha venido extendiendo en las universidades de Colombia logrando una muy buena acogida; este hecho se ve reflejado en el interés que tienen los estudiantes de la Universidad Nacional de Colombia por conocer su cultura y se confirma con la afinidad y respeto por las costumbres que cada uno de los dos países posee. En este texto, y con base en las experiencias académicas vividas, tanto por estudiantes de lengua turca de la Universidad Nacional de Colombia como por los profesores que la enseñan, se presentan algunas inquietudes que tienen los estudiantes sobre esta cultura. También se abordan aspectos relacionados con las dificultades que encuentran en el aprendizaje de esta lengua.

Özet: Tokat ilinde altı yüz yıldır sürdürülmekte olan yazmacılık sanatı, yöre ve bölge kültürüne damgasını vurmuş capcanlı bir kültürel gelenektir. Ustaların ellerinde şekillendirilerek hayat bulan renkler ve motifleriyle yazmalar, aynı zamanda Anadolu Türk kültürünün yaygın motiflerinin stilize edilmiş ve kendine özgü üsluplar kazandırılmış sanatsal yaratımlarıdır. Söz konusu geleneksel sanatlarımızın önde gelen örneklerinden biri olan yazmacılık sanatına türkülerin dünyasından bakıldığında, bu iki sanatın yaratımları arasında dikkat çekici ortak özelliklerin bulunduğu anlaşılmaktadır. Yazmaların ve türkülerin bize ilettikleri mesajlar, her iki sanatta işlenen kültürel motifler ve semboller ile günümüze taşınmaktadır. Kültürel gelenekler yoluyla sürdürülen bu aktarım süreci, aynı zamanda kültürel süreklilik olgusunun da canlı bir göstergesidir. Bu çalışmada, halk türkülerinden hareketle, Tokat yazmaları ile Tokat türküleri arasındaki "sembolik" ilişkiler irdelenecek, söz konusu ilişkiler her iki alandan seçilmiş örnekler üzerinde gösterilecektir.

The article analyzes a crucial element of the Turkish folk tradition of laughter, the corpus of Nasreddin Hoca anecdotes, in terms of the narrative encounter between the powerful and the powerless. Examining the anecdotes about Tamerlane, it argues that the humorous folk representations of the relation of the common people with power revolve around what de Certeau calls the "art of making do with". Contrary to the argument that he is a colleague of Diogenes the kynic, Nasreddin Hoca does not selfconsciously oppose and challenge the power of Tamerlane. He rather strives to cope with it through a wide spectrum of behaviors including avoidance, trickery, simulation, and repartee. Given that the Hoca is a fictional character, such anecdotes are to be taken as narratives of the predominantly evasive stance of the subaltern social classes and groups vis-à-vis the state in the Ottoman Empire. The study also refers to the grotesque imagery embedded in the Turkish folk laughter.

Burhan Oğuz'a göre hem av hem av etine meraklı Selçuk padişahları, av dönüşünde avladıkları hayvan ve kuşlardan oluşan içkili ziyafetler verirlerdi, 1 hatta iki Selçuk padişahı, Melikşah ve Alâeddin Keykubad, av etini fazla kaçırmaktan öldüler. 2 Osmanlı döneminde av eti merakı bu kadar ileriye götürülmese de saray çevrelerinde av eti yenmeye devam edildi. II Murat, ava çok meraklıydı 3 ve Fatih Sultan Mehmed'in haftalar süren teşkilatlı av gezileri yaptığı biliniyor. Av sırasında yenilen av etlerinin kaydı olmamasına rağmen Fatih'in oğulları için yaptırdığı sünnet düğününde kaz ve ördek çevirmeleri pişirildiği biliniyor. 4 Padişah ve saray avcılarının yakaladıkları kuş ve hayvanlara para ödenmediğinden muhasebe defterlerinde yer almaz, ancak 1489-90 yılında avlanan ahuları taşımak için arabacılara ödenen para kayıtlıdır. III. Selim'in tarihçisi Ahmed Cavid, ahu için "Kebabı ve sâ'ir ta'âmı olur" demesinden bu hayvanın etinden koyun etiyle yapılan yemeklerin benzerlerinin yapıldığı anlaşılıyor. 16. yüzyıla gelince saray mutfak defterlerinde parayla satın alınan yüzlerce su kuşu (Devellioğlu'una göre mürg-ü abî tabiri özellikle ördek için kullanılıyordu), bir yabani kaz türü olan anıt (angıt, Tadorna ferruginea), bir tür orman horozu veya dağ tavuğu olan bedenos (Tetrao) ve keklik kayıtlıdır. 5 Beyazıt ve Cihangir'in 1539 yılındaki sünnet düğünü ziyafetlerinde keklik, tavus ve ördek kebapları, 900 kaz ve 200 güvercin pişirilmişti. Kaz ve güvercinlerin sarayda yetiştirildiği biliniyor, 6 Michel Baudier'in verdiği saray mutfağına * Priscilla Mary Işın, Araştırmacı-Yazar, İstanbul.

Yaylak-kışlak hayat tarzı sürmüş olan Türk kültürünün eserleri arasında gösterilen havlı dokumaların üretiminde hayvan postlarından esinlenildiği ve suni post görünümlü olan tülülerin halıya geçişte ilk adım olduğu düşünülmektedir.
Yaz aylarında hayvanlarıyla yaylalara çıkan Yörükler, toplandığında az yer kaplayan ve hafifliği nedeniyle kolay taşınabilen tülüleri çok geniş kullanım alanlarında değerlendirmişlerdir. Tülüler, tıpkı halı gibi atkı, çözgü ve hav sisteminden oluşurlar. Halıdan farklı olarak hav (ilme) sıralarının arasında geniş düz dokuma alanları yer alır. Tülü dokumalarda eğrilmiş veya eğrilmemiş yün ipliklerin yanı sıra işlenmemiş tiftik de kullanılır.
Toplumların kültürlerinin korunarak nesilden nesile aktarımında koleksiyonlar büyük önem taşırlar. Türk kültürünün bir parçası olan tülüler, yakın tarihe kadar ticari değer taşımadıklarından, araştırmacılar ve koleksiyoncular tarafından geç fark edilmişlerdir. Oysaki tülüler yalın anlatım biçimleri sayesinde geleneksel olduğu kadar çağdaş bir görünüme sahiptirler. Kendi yöresinde kullanım alanı bulamayan tülüler bu özellikleri sebebiyle ABD, Kanada ve Avustralya gibi birçok yabancı ülkeden yoğun talep görmektedir. Tülü dokuma tekniği ile motiflerin yerine dokunun ön planda olduğu grafik görüntüler ortaya çıkmaktadır ve bu da günümüz iç mekân tasarımında moda olan bir anlayıştır.
Yurdumuzdaki tülü dokumacılığı ve satışı yurt dışından gelen talebe rağmen, her geçen yıl daha da azalmaktadır. Geçmişte Anadolu’nun hemen hemen bütün yörelerinde tülü dokunurken bugün sadece Sivas Yıldızeli, Balıkesir İvrindi, Kütahya Simav, Aksaray Sultanhanı, Konya ve Malatya’da az sayıda tülü dokunmaktadır. Bunun başlıca nedeni, Türkiye’de üretim yapan firmaların, Pakistan, Çin ve İran gibi el dokumacılığı ile tamirini çok ucuza yapan ülkelerdeki firmalar ile fiyat farkından dolayı rekabet edememeleridir. Kaliteli hammadde ve dokuyucu bulmakta çekilen zorluklar da bu durumun oluşmasında etkilidir.
Geçmişte dokunmuş tülülerin çoğu kullanım sonucunda yıpranarak yok olmuştur. Bu durum göz önüne alındığında geçmiş ile gelecek arasında bağ kuran değerlerin elde kalanlarının kayıt altına alınması, korunması ve saklanması kültürel sürekliliğin sağlanabilmesi için daha önemli hale gelmektedir. Yapılan çalışma kapsamında 1983 yılından beri halı imalatı ve ihracatı ile uğraşan Vardarsuyu Ailesi’ne ait tülü koleksiyonunda yer alan dokumalardan seçilenler incelenmiştir. Örnekler için gözlem fişleri doldurularak, hammadde, boyut, hav uzunluğu, renk ve kompozisyon gibi özellikleri kayıt altına alınmıştır. Ayrıca incelenen tülülerin fotoğrafları çekilmiş, ölçekli çizimleri yapılmıştır.
Bu çalışma ile koleksiyonda yer alan tülüler hakkında elde edinilen bilgilerin yazılı hale getirilerek dokuma literatürüne kazandırılması, ileride dokunabilecek yeni örnekler için kaynak oluşturulması ve böylece dokuma kültürünün gelecek nesillere aktarılmasına katkı sağlanması amaçlanmıştır.

Bu çalışma, büyülü gerçekçiliğin yaratımında kültürel ögelerin nasıl kullanıldığını; yani masalın, hurafelerin ve falın nasıl büyülü bir gerçeklik oluşturduğunu Sevgili Arsız Ölüm ve Yere Düşen Dualar eserlerini temel alarak karşılaştırmalı olarak inceleyecektir. Masalın, hurafelerin ve falların bu iki eserde büyülü gerçekliği nasıl yarattığına ilişkin karşılaştırmalı incelenmesi; büyülü gerçekçilik çerçevesinde Türk kültüründeki masal, hurafe ve fal unsurlarının Türk edebiyatına olan etkisi ele alınmaktadır. Çalışma, Büyülü Gerçekçilik ve İnceleme olarak iki ana bölüme ayrılmıştır. İlk bölümde büyülü gerçekçiliğin Anadolu’daki kökeni ve tanımı, terimleri, teknik unsurları açıklanmıştır. İkinci bölümde ise, seçilen iki eser, üç ana kültürel unsur (masal, hurafe ve fal) adı altında, açıklanan büyülü gerçekçi anlatım teknikleriyle incelenmiştir.

A remarkably rich body of literature analyses the political representation of Turkey. The scholarly debate is, however, still limited with scrutinizing the dominant media discourse on Turkey’s potential European Union membership. In Representing Turkey, Nilyufer N. Hamid moves beyond these prevailing political media representations by widening the scope and looking at lifestyle representations in three core themes: "travel", "romance tourism", and “sports”.
Based on a qualitative content analysis of British broadsheet and tabloid newspapers, the author addresses how British print media construct and circulate views about Turkey in lifestyle news texts? How Turkey is evaluated and portrayed as a travel destination for British tourists? How British tabloids represent relationships between mature British women and their younger Turkish lovers? How the journalists working for the tabloid newspapers make sense of the contradicting social categories and power relations at play, with respect to age, gender, nation and economic position? How journalists portray the Turkish national football team and the Turkish football fans in sports news?
Examining the power and politics of Turkey’s representation in lifestyle news, the author demonstrates that popular news are not necessarily soft and uncritical by definition; they shed new light on how national identity is projected in such news texts. As the three empirical case studies demonstrate, it is found that the popular representation, though, is not independent from the dominant political and hegemonic discourse. These representations often reinforce each other. At a macro-level the British press treatment of Turkey facilitates the promotion of the old understanding of the cultural superiority and dominance of Britain. This not only suggests that Turkey is commodified in various forms, but also informs debates on the inequalities and disparities in the global political, economic and cultural context.

İnsan yemeksiz yaşamayacağı gibi, toplumların kültürü de mutfaksız yavan kalır. Yemek kültürünün toplumsal özellikleri yansıttığı inancı ile yapılan bu çalışmada Muhammed Kâmil'in 19. yy.da yazdığı düşünülen, bir yemek yazması olan Kitâbü't-Tabbâhîn'in incelenerek Latin alfabesine aktarılması, günümüz Türkçesi ile anlaşılabilmesi için küçük bir sözlük oluşturulması, uygulanabilir tariflerin belirlenmesi ve uygulanması, fotoğraflanması ve yemeklerin besin ögelerinin hesaplanması amaçlanmıştır.Çalışma sonucu eserin elde olan kısımlarından okunabilenleri Latin alfabesine aktarılmış, toplam 214 tarife uygun başlıklar yazılarak; çorbalar; mezeler; etler; sakatatlar; kümes ve av hayvanları; deniz ürünleri ve balıklar; sebze ve meyve yemekleri; pilavlar, makarnalar ve tahıllar; börekler ve çörekler; tatlılar; içecekler ve diğer grupları içerisine yerleştirilmiştir. Ardından seçilen 74 tarif uygulanmış, fotoğraflanmış ve besin ögeleri hesaplanmıştır.Ağırlıklı olarak tereyağı, etlerden genellikle kuzu/koyun eti kullanımı; baharatların çorbalardan tatlılara kadar yer bulması; özellikle tarçının et, balık ve birçok yemek grubunda yer alması; kızartma-haşlama gibi değişik pişirme yöntemlerinin bazı yemeklerde bir arada tercih edilmesi dikkat çekici bulgulardır.Üzerinde çalışılması mutfak kültürüne olumlu katkılar sağlayacağından, bu tarz çalışmaların geliştirilmesi, günümüze kazandırılması ve çok yönlü değerlendirilmesi önerilmektedir.

Abstract
Like human can?t live without food, societies? culture is tasteless without kitchen. With a belief, cuisine reflect social characteristic, aimed that to study, transcript Muhammad Kâmil?s Kitâbü?t-Tabbâhîn which is thought as written in 19th century; to form a small dictionary for understanding with today?s Turkish; determining applicable recipes and application; photoing and calculating the nutritional data of foods.Result of the study, manuscript?s parts are hand in transcripted, totally 214 recipes classified in these groups: soups; appetizers; meats; offal; poultries and game; sea foods and fishes; vegetable and fruit dishes; rice, pasta and cereals; pastries; sweets; drinks and others. Then 74 recipes were cooked, taken photos, and calculated nutritional data.Using mainly butter, generally lamp/sheep meats; putting spices from soups to desserts; choosing different cooking methods like as grilling-boiling at the same time together are remarkable findings.Because of working on this kind of works effect positively to cuisine, these should be improved, updated, and utilized multi aspect.

In Turkish culture so-called witch and ghoul there is some supernatural beings.
After the death of them believed that they will rise. In some areas they believed they
drink blood. So the witch and ghoul supernatural beings there is some debate in the
belief of the vampire similarities in other cultures. There is a lot of information about
that historical sources and folklore studies. Until recently, the witch and ghoul beliefs of
Turkish culture-specific beings. But later lost it’s local culture, gin and fairy named as
the effect of general beliefs. So in time blood drinking and resurrection of the dead has
disappeared. In research, these changes are discussed and the general structure of
beliefs

Foodways of the powerful and complex Ottoman Empire reflect the lives of people of differing classes and backgrounds. This book examines the food of the Ottoman Empire as it changed and evolved over more than five centuries. Starting with an overview of the earlier culinary traditions in which Ottoman cuisine was rooted, such as those of the Central Asian  Turks, Abbasids, Seljuks and Byzantines, the book focuses on diverse aspects of this rich culinary culture, including etiquette, cooks, palace food, military food and food laws.

Bir toplumun ürettiği oyun ve oyuncaklar, o toplumun kültürel değerlerini yansıtır. Geleneksel çocuk oyunları ise, yapıları itibariyle halk kültürünün muhafaza edilmesinde ve nesilden nesile aktarılmasında önemli bir yere sahip olan halk bilgisi ürünlerindendir. Günümüze kadar Türkiye'de geleneksel çocuk oyunları hakkında pek çok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmalarda geleneksel çocuk oyunları; oyunların adı, oyuncular, oynanma zamanı ve mekanı, oyuncularının yaş ve cinsiyeti, oyunlarda kullanılan oyuncaklar gibi özellikleri dikkate alınarak tasnif edilmiştir. Tüm bu çalışmalar konuya farklı bir bakış açısı getirmiş ve aynı zamanda çocuk oyunlarının zengin yapısını ortaya koymuştur. Bu makalede İzmir-Seferihisar'dan derlenen geleneksel çocuk oyunlarının yapısal özellikleri analiz edilmiştir. Ayrıca Seferihisar geleneksel çocuk oyunlarından yola çıkılarak geleneksel çocuk oyunlarının yapısal olarak aslî ve değişken unsurları tespit edilmiştir. Abstract Games and toys, produced by a society, reflect the cultural values of society. Traditional children's games, in terms of their structures, are the most important products of folklore to protect folk culture and has an important place in the transfer of culture from generation to generation. There have been lots of studies about traditional children's games in Turkey. In these studies, traditional children's games are classified based on their features such as their contents, manipulation of time, the age and gender of the players, game toys and functions. All these studies have brought a different perspective to the topic, and at the same time, have revealed the rich structure of children's games. In this article, the structural features of traditional children's games, compiled form İzmir-Seferihisar, are analyzed. Also on the basis of Seferihisar traditional children's games, basic and variable elements of traditional children's games are identified structurally.

Kültür, milletin DNA kodlarını içinde barındıran bir unsur, dil ise o milletin kimliğidir. Atatürk; Türk milletinin hafızasını canlı tutmak için Türk dili, tarihi ve kültürünün, bilimin ışığında derinlemesine araştırılıp incelenmesini ister. Bu araştırmalar ve incelemelerin yapılabilmesi için de birçok kurumun açılmasına öncülük eder. Atatürk’ün gayretleriyle açılan kurumlar arasında ayrı bir önemi olan Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesindeki bölümlerde yapılan çalışmalarla, Türklerin binlerce yıl önce de dilleriyle ve kültürleriyle tarih sahnesinde oldukları kanıtlanmaya çalışılır. Fakültedeki Sümeroloji bölümü de Türk dilinin ve kültürünün geçmişinin saptanması konusunda önemli bir işleve sahiptir. M.Ö. 4000’lerde yaşamış olan Sümerlerin dillerinin Türkçeye benzemesi, kültürlerinin Türk kültürüyle kesişen noktaları olması ve Mezopotamya’ya Orta Asya’dan gelmiş olabilecekleri düşüncesi araştırmacılara Türklerle akraba olabileceklerini düşündürür. Atatürk’ün Sümerlere olan ilgisi de bu sebepledir. Atatürk’ün, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesindeki Asuroloji olan bölümün adını Sümeroloji olarak değiştirtmesi, yeni açılan bir bankaya Sümerbank adını verdirtmesi, kitaplardaki Sümerlerle ilgili bölümlere aldığı notlar ve Dil-Tarih kongrelerinde bildirdiği görüşler, Sümer-Türk ilişkisi hakkında araştırmacılara ilham kaynağı olur. Bu çalışmada, Atatürk’ün Türk kültürüne verdiği değer, bu alanda yapılacak çalışmalar için gösterdiği gayret ve onun öngörüsüyle başlatılan çalışmalarla kat edilen yol değerlendirilmiştir.

Culture is a component of a nation’s DNA codes, and language is the identity of that nation. Ataturk; Turkish language, Turkish history and Turkish culture in order to keep the memory of the Turkish nation alive wants to be investigated in depth in the light
of science. He also pioneers the opening of many institutions in order to be able to carry out these investigations and examinations. With the efforts made in the departments of Language and History-Geography faculties, which are a distinguishing feature among the institutions opened by the efforts of Atatürk, it is tried to prove that the Turks are on the history stage with their tongues and cultures thousands of years ago. The Department of Sumeriology at the faculty also has an important function in the identification of the history of Turkish language and culture. Sumerians who lived in 4000 BC resemble Turkic languages, that their culture has points that intersect with Turkish culture and that they might have come to Mesopotamia from Central Asia, researchers think that they might be related to the Turks. Atatürk’s interest in Sumerians is also due to this reason. The change of the name of the Department of Asurology in Atatürk’s Faculty of Language and History-Geography to the name of Sumeriology, the giving of a name to Sumerbank to a newly opened bank, the notes of the sections related to the Sumerians in the books and the opinions expressed in the Language-History congresses are the inspiration for the researcher about the Sumerian-Turkish relationship. In the study, the value given by Atatürk to Turkish culture, the effort he made for the work to be done in this area, and the way it was carried out with the works initiated by his foresight were evaluated.

Article from the digest "Business cards of Eastern cultures." A special model of religious buildings, referred to as the “large Ottoman mosque,” based on literary sources, posters, logos, is regarded as a visual brand of the Ottoman and more widely - Turkish and even Islamic cultures.

Bayyurt 1992 MA Thesis 2 ACKNOWLEDGEMENTS I would like to express my gratitude to people who helped me throughout the stages of my disertation : -my supervisor Dr. Jenny Thomas for her constant support and encouragement, -my sisters Funda and Jale Bayyurt and my brother-in-law SavaÍ Berker Haberal who helped me in the collection and delivery of my data, -my friends Ugur Bal from Reading University and Inci ÇavuÍoglu from Bogaziçi University who helped me in finding enough people to administer the questionnaire to, -my friends SÈrkal Güçseli and Angeliki Tzanne in giving me quite useful suggestions on the design of my questionnaire in the early stages of my study, -and my coursemate and friend Mike Barraclough for reading and commenting on the technical problems of the final section of my dissertation and convincing me to buy an Apple Macintosh to write my dissertation.

“Denize inmek medeniyetin şiarıdır”
        Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Pera Müzesi’nde açılan Deniz Hamamından Plaja sergisi bir nostaljinin öyküsü. Ama bu nostalji aslında Cumhuriyet’in yaşam tarzındaki köklü dönüşümleri simgeleyen bir tarihsel belgesel. İstanbul sekenesinin toplumsallaşmasını, boş zaman değerlendirme normlarındaki değişimi, doğaya açılımını ortaya koyuyor.
Son kertede denizin kent yaşamının bir parçası olması İstanbul’a kendine özgü bir özgürlük anlayışını getirmiş bu güne kadar. Soyunan İstanbul geçmişin her türlü hurafelerini, önyargılarını geride bırakmış.

Özet: Osmanlı kasapları üç gruba ayrılmaktadır: salhanelerde hayvan kesimi ve yüzme yapanlar, kasap dükkânlarında çalışanlar, sokaklarda gezerek et satanlar. Osmanlı döneminde kasapların kullandıkları aletlerle ilgili bilgiler, yazılı kaynaklardan derlenmiş ve bunlar o döneme ait görsellerle ve günümüzde de yaşamaya devam eden Osmanlı ve erken 20. yüzyıl örnekleriyle karşılaştırılmıştır. 1582 ve 1720 tarihli iki minyatürde ve 17 veya 18. Yüzyıla ait olduğu sanılan bir albümdeki resimde görülen uzun ve ışıl ağızlı, dümdüz küt uçlu bıçak tipi oldukça dikkate değerdir. Kasapların kullandıkları diğer aletler satır, balta, bıçak, masat, çengel, yağrık (et kütüğü), terazi, kasap süngeri ve tel dolaptır. Anahtar kelimeler: Osmanlı, Kasaplar, Kasap aletleri, Satır, Mezbaha. Abstract:

The goal of this study is to show the LGBT history of Armenia and Turkey in a simple manner. I will introduce how these two societies approach LGBT issues from both a comparative and historical perspective with the purpose of understanding the roots of homophobia that are still visible today in both countries. I will investigate the central characteristics of Armenia and Turkey that were formed in the past and continue to shape present-day realities around how these two societies articulate interpretations of LGBT issues. These characteristics are based on Armenia and Turkey's political systems, their respective religions, and include their culture and traditions.