Ang Pamilyang Mahirap
Ang Pamilyang Mahirap
Ang Pamilyang Mahirap
Inay: ...
Napansin naman ng Itay na kanina pa walang imik ang asawa
nya. Kaya naman ito'y kinamusta nya.
Itay: Oh, tila di ka yata nagsasalita? Bakit?
Habang palapit ito kay Inay, napansin nitong namumutla ang
asawa. Hinawakan nito ang leeg at noo..
Itay: May lagnat ka. Tsk, tsk. Wag ka muna pumasok sa trabaho.
Magpahinga ka muna sa ngayon at baka lumala pa yan. Eto,
gamot para sa lagnat mo, inumin mo ya-Inay: Hindi.
Itay: Ha? Anong hindi? Kailangan mo uminom ng gamot at
magpahinga.
Inay: Ayoko. Kailangan ko magtrabaho.
Itay: Pero..
Inay: Ayoko. Makikiusap ako sa amo ko. Ipapa-aga ko ang sweldo
ko. Kailangan na natin ng pera.
Sabi ni inay na tila kumbinsidong- kumbinsido sa sinasabi nya.
Itay: Osya. Ikaw bahala. Basta magpahinga ka ha? Sumusobra na
yata ang pagtatrabaho mo. Tapos uminom ka ng gamot. Papasok
na ko sa trabaho. Tandaan mo, makararaos din tayo.
At pagkatapos nun, umalis na si Itay.
Si Inay ay isang inang mapag-aruga, mapag-alaga at mapagpasensya. Sya ang laging kumikilos sa bahay nila. Nagtatrabaho
sya bilang isang labandera. Ang itay naman, isa syang pulis.
Mayron silang tatlog anak, ang panganay na si Ivan, na nasa
kolehiyo na. Ang dalaga nilang si Kara na 4th year student na. At
ng may-Amo: Haha. Sige na. Magkano ang kailangan mo. Mahigit apat na
taon ka nang nagtatrabaho dito. At malaki ang naitulong mo sa
bahay pati sa pamilya ko. Kaya binabalik ko lang ang pabor.
Magkano ba talaga?
Sabi nito na nakangiti. Mabait ang amo ni Inay. Mapagkumbaba at
maraming kaibigan. Walang niisang taong minaliit nya kahit
katulong lamang ito sa bahay nila.
Inay: Naku, eh sa totoo lang po 36,000 po eh. Kasama na po ang
lahat ng utang namin sa nirerentahan.
Amo: Ah ganun ba? Oh, etoh. 50,000. Ang matitira, sayo nalang.
Sa susunod na buwan may sweldo ka pa.
Inay: Naku! Maraming salamat po! Malaking tulong po ito.
Amo: Haha. Ayos lang. Basta wag mo kaming iiwan ha?
Pagbibiro nito.
Amo: Kailangan ka rin namin dito! Hahaha.
Inay: Napaka- bait mo po talaga Ma'am.
Amo: Naku.. Masaya lang akong makatulong sa ibang tao. Minsan
rin kaming naging ganyan kaya tumutulong ako.
Inay: Ah ganun po ba? Salamat po.
Amo: Walang anuman. Osige, mauna na ko. Atat nang gumala ng
mga anak ko. Haha. Maiwan na kita ha? Uuwi din kami dito
mamayang hapon.
Inay: Sige po. Mag- ingat po kayo, ma'am!
Amo: Ikaw rin.
Nakangiting nagpaalam sila sa isa't isa. Sobrang pasasalamat ni
Inay at nagkaroon sya ng amo na handang tumulong sa pamilya
nya. Nang maiwan sya sa bahay nito, nilinis nya ang bawat sulok
ng bahay. Naglaba, atbp. Hanggang sa dumating ang pamilya ng
amo nito.
Amo: Oh. Kamusta naman? Pasensya na kung natagalan ka samin
ha?
Inay: Naku, ayos lang po.
Amo: Walang dudang swerte ang pamilya mo sa'yo. Masipag at
mapag-aruga.
Inay: Ginagampanan ko lamang po ang papel ko.
Amo: Hahaha. Hindi na nila kailangan ng ibang tao para mag
alaga sa kanila. Dahil nandyan ka naman.
Inay: (natuwa naman ito at napangiti)
Amo: Osige na. Baka hinihintay ka na ng asawa mo't mga anak.
Gutom na yun siguro.
Inay: Naku, baka nga po!
Amo: Gerald! Anak! Nasan na?
Gerald: Opo! Eto na po.
Sabi nito habang naglalakad palapit sa kanila.
Gerald: Eto po oh.
Inaabot nito ang isang plastik na may mga ulam.
Inay: Naku, ano yan iho?
Gerald: Pagkain po.
Amo: Pasalubong namin pra sa'yo. Hindi ba't kaklase ito ng anak
mo?
Inay: Oo. Tama po kayo.
Amo: Eh kanina nang sunduin ko si Gerald, magkausap sila ni
Ivan.
Gerald: Oo nga po. Eh nakwento nya po sakin na nakita nya na
nahihirapan na kayo kanina bago sila pumasok. Tila
magkandarapa ka na raw po sa sobrang daming inaatupag. At
narinig nya raw po ang napagusapan nyo ng asawa mo. Kaya
Miyu