Τρίτη 15 Απριλίου 2025

Γιατί ο Χριστός είπε από το Σταυρό διψώ;

 



α) Επειδή ως ο Υιός του ανθρώπου που ήταν, λόγω των απερίγραπτων ταλαιπωριών που είχε υποστεί, και στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αισθάνθηκε  έντονη δίψα και κατά συνέπεια είπε διψώ.

β) Για να εκπληρωθεί η προφητεία περί Αυτού,  « καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος »( Ψ. 68, 22).

γ) Είναι λάθος να πει κανείς ότι δε διψούσε αλλά με το διψώ, άλλο εννοούσε. Αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε και δεν είναι ανάγκη κάποιος άλλος να  πει  ότι εννοούσε κάτι  άλλο,  « τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, …»( Α’ Κορ. β’, 16);  

δ) Αφού η προφητεία λέει, « εἰς τὴν δίψαν μου   ἐπότισάν με ὄξος  », προφανώς με το διψώ δηλώνει την πραγματική έντονη δίψα και όχι κάτι άλλο. Αν ήταν κάτι άλλο, δε θα έλεγε η προφητεία,  « καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος » αλλά θα έλεγε τι έκαναν γι΄αυτό  το κάτι άλλο.    

Όταν άλλη προφητεία λέει, «…..καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου….»( Ματ. κζ’, 9), ποιος θα πει ότι δεν  πρόκειται για  αργύρια αλλά  για κάτι άλλο;

ε)  Αυτό το  κάτι άλλο είναι άλλο θέμα που  μπορεί να το πει κανείς με δικά του λόγια  και όχι προσθέτοντας λόγια  στα λόγια  της Αγίας Γραφής.    

στ) Αν πει κάποιος π.χ. ότι ο Χριστός διψούσε τη σωτηρία των ανθρώπων, δε θα έλεγε αυτό  από το σταυρό, καθόσον μάλιστα  δεν  το έχει πει  ούτε  στην όλη πορεία Του.

Πείνα και δίψα του Χριστού ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα Του.  Ο Ίδιος είπε στους Μαθητές Του στο πηγάδι του Ιακώβ,  « Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. » ( Ιω. δ’, 31-34).

Πριν από λίγο είχε πει στον Πατέρα Του ότι το έργο  αυτό  το τελείωσε.  « ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·» (Ιω. ιζ’,4).

Άρα δεν είχε λόγο  να πει από το σταυρό, διψώ τη σωτηρία σας ούτε διψώ να τελειώσω το έργο του Πατέρα μου ή οτιδήποτε  άλλο. 

ζ) Αν άλλος πει  π.χ. ότι ο Χριστός  από το σταυρό διψούσε να υποφέρει και να πάσχει περισσότερο για τη σωτηρία των ανθρώπων, ίσως να έχει ακουσθεί και αυτό, δεν είναι σωστό.

Λίγο νωρίτερα προσευχόμενος ο Ίδιος   είπε, « πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·» ( Ματ. κστ΄, 39). Πώς τώρα, στο αποκορύφωμα  του πάθους,   θα ήθελε  να υποφέρει και να πάσχει περισσότερο; Αν ήταν έτσι  δε θα έλεγε νωρίτερα, « παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·» 

η) Τέλος, αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε ο Ιωάννης  όπως το είπε  σε  άλλη περίπτωση,  όταν  ο Κύριος είπε  στους Ιουδαίους,  «  λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν.  19 »( Ιω.   β΄,  19  ). Τότε ο Ιωάννης διευκρινίζει  για το Χριστό ότι, «  ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ.» ( Ιω.  β΄,  21 ). 

Εδώ όμως ο Ιωάννης δεν είπε  ότι  με το  διψώ,    εκείνος δε έλεγε περί του κάτι άλλου. Αφού λοιπόν η προφητεία, ο Χριστός και ο Ιωάννης δε λένε ότι το διψώ σημαίνει  κάτι άλλο, το κάθε κάτι άλλο, είναι άλλο.

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δευτέρα 14 Απριλίου 2025

Ερωτήσεις για τα πάθη του Χριστού

 



α)    Γιατί έπαθε ο Χριστός;

Ο Χριστός έπαθε, γιατί έπρεπε να πάθει, « ἔδει  παθεῖν   ».  

Το είπε ο Ίδιος στο Λουκά και στον Κλεόπα στο δρόμο  προς Εμμαούς, «     ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται!  οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ; » (  Λουκ. κδ΄,  25).  

β) Γιατί έπρεπε να πάθει;

Γιατί, κατά τη σοφία του Θεού και το θέλημα αυτού,  αυτός ήταν ο μόνος  τρόπος   για να σωθεί  ο  κόσμος. Έτσι το Χριστό  έδειξε ο  Πρόδρομος ως αμνό του Θεού με τα εξής λόγια, « Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ ᾿Ιωάννης τὸν ᾿Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.» (Ιω. α΄, 29).

Στα Σόδομα, όπως είναι γνωστό,   δεν υπήρχαν ούτε δέκα δίκαιοι, ένεκα των οποίων  θα  έσωζε ο Θεός όλους.

Σε όλη την ανθρωπότητα δεν υπήρχε ούτε ένας. « πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.   » (  Ψ. 52,4,). Έτσι έπρεπε να πάθει ο μόνος Δίκαιος υπέρ αδίκων, και Αυτός ήταν ο Υιός του Θεού.

γ)  Ήταν  δυνατό να μη πάθει;

Όχι. Αυτό το ζήτησε ο Ίδιος, και μάλιστα  τρεις  φορές από τον Πατέρα Του, αλλά αφού δεν έγινε, δεν ήταν δυνατό  να γίνει, δηλαδή  να μη πάθει. Αν ήταν δυνατό, δε θα πάθαινε.

Συγκεκριμένα  τη  δεύτερη φορά είπε, «πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου.» (  Ματ. κστ΄, 42).  

Μα θα πει κανείς ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Ο Θεός δεν είναι μόνο παντοδύναμος αλλά είναι και  πάνσοφος, πανάγαθος, παντογνώστης, πολυέλαιος, πολυεύσπλαχνος, φιλάνθρωπος,  Δίκαιος και γενικά έχει όλες τις τελειότητες.  Έτσι σε κάθε περίπτωση το θέλημά  Του είναι «  ……ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.» (Ρω. ιβ’, 2).

δ) Γιατί το πάθος του Κυρίου λέγεται εκούσιο;

Λέγεται και είναι εκούσιο επειδή, με το δικό Του ανθρώπινο θέλημα, ζήτησε  να γίνει το θέλημα του Πατέρα Του με τα παραπάνω λόγια, « γενηθήτω τὸ θέλημά σου».     Συγκεκριμένα δε την πρώτη φορά είπε, « πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ. ».   (  Ματ. κστ΄, 39). 

Έτσι  ο Σταυρικός θάνατος του Κυρίου ονομάζεται εκούσιος, όχι ότι τον επεδίωξε, αλλά επειδή τον δέχτηκε, σύμφωνα με το  θέλημα του Πατέρα Του. 

ε) Έπαθε ο Χριστός,  επειδή το είπαν οι προφήτες;΄

 Όχι, επειδή το είπαν, αλλά για να εκπληρωθεί  αυτό που είπαν.

Οι προφήτες το είπαν, επειδή επρόκειτο  να πάθει ο Χριστός και όχι για να πάθει.

Η προφητεία προλέγει αυτό που γνωρίζει ο Θεός ότι θα γίνει μελλοντικά.

στ) Το ότι  έπαθε ο Χριστός  σημαίνει ότι έπαθε ο Θεός;

Όχι ο Θεός αλλά ο Υιός του Θεού. Ο Θεός είναι απαθής. Αυτό είναι γνωστό. Επίσης είναι γνωστό ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός αλλά και άνθρωπος. Έτσι έπαθε ο Θεός Λόγος κατά την ανθρώπινη φύση Του, δηλαδή  έπαθε ο Υιός του ανθρώπου.  

Σύμφωνα με αυτά το ακριβές είναι ότι ο Υιός του Θεού  που είναι Θεός έπαθε και όχι ο Πατέρας όπως έλεγαν οι Πατροπασχίτες, Ο άγιος Διονύσιος είπε το γνωστό,  ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται.

Τώρα, αν  ένας πιστός ομολογώντας την πίστη του  ότι ο Χριστός είναι Θεός   πει, ο Θεός έπαθε, προφανώς τα  παραπάνω  εννοεί.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2025

Μεταξύ των ανθρώπων, ποιους πρέπει να τιμάει ο καθένας περισσότερο;

 

Πέρα από τις άλλες τιμές που πρέπει να αποδίδει όπου πρέπει και καθώς πρέπει, προφανώς, πρωτίστως και κυρίως, πρέπει να τιμάει  τους γονείς του, γιατί προέχει η γνωστή εντολή του Θεού, « τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου,»  την οποία δε μπορεί να την ακυρώσει κανείς. Αυτή την εντολή την επισήμανε ο Κύριος στους Φαρισαίους με τα εξής λόγια:


« ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων· τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα· καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· ὑμεῖς δὲ λέγετε· ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καὶ οὐ μὴ τιμήσει τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ· καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν »( Ματ. ιε’, 4-6).


Αφού λοιπόν η τιμή προς τους γονείς δεν ανταλλάσσεται ούτε με κάποιο δώρο ή προσφορά προς το Θεό, ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή  του Θεού και να τιμήσει άλλα πρόσωπα, άξια βεβαίως τιμής επί της γης, περισσότερο από τους γονείς;  Ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή του Θεού που μένει εις τον αιώνα;

Ο Κύριος είπε για τις εντολές του Νόμου, «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.» (Ματ.ε’,17-18). Δε χρειάζονται περισσότερα. .

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών 

 

Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑΟΣ

 

Ο Χριστός είναι Θεός, είναι όμως και ναός. Θεός είναι, γιατί Αυτός είναι ο Λόγος, «και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος» (Ιω.α´,1).

Ναός είναι, γιατί «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο» (Ιω. α´,14), και έτσι μέσα στον άνθρωπο Χριστό «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ. β´,9).

Το ότι ο Χριστός είναι και ναός το δήλωσε ο Ίδιος στους Ιουδαίους, όταν τους είπε, «Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν» (Ιω. β´,19). Με τα λόγια αυτά, όπως διευκρινίζει ο Ιωάννης στη συνέχεια, «εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιω. β´,21).

Όποιος λοιπόν θέλει να συναντήσει το Θεό, δεν έχει παρά να πλησιάσει το Χριστό. Ας είναι βέβαιος ότι θα τον δεχθεί οπωσδήποτε, γιατί ο Ίδιος είπε, «τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω» (Ιω. στ´,37). Το πώς θα τον πλησιάσει, το διδάσκει η Εκκλησία με αποκορύφωμα τη Θεία Κοινωνία.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025

Οι ακόλουθοι του Χριστού

 



                Ερωτήσεις, απαντήσεις.

1η  ερώτηση

Ποιοι ακολουθούν το Χριστό;

Το σωστό είναι να τον ακολουθούν όλοι.  Όμως το ποιοι τον ακολουθούν, το γνωρίζει  ο Ίδιος  σύμφωνα με τα λόγια Του:

α) « ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,» (Ιω. ι’, 14).

β) « καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ·» ((Ιω. ι’, 4). 

 

2η  ερώτηση

Είναι σωστό να λέει ένας  ότι αυτός ακολουθεί το Χριστό;

Αυτό είναι καλό, γιατί ασχέτως με τα   αμέσως παρακάτω, δηλώνει την πίστη του στο Χριστό και  ομολογεί το Όνομά Του.  

« Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.» ( Μάρ. η’, 34).

3η  ερώτηση

Αν όμως δεν τα καταφέρνει με τα παραπάνω,    τι μπορεί να πει κανείς;

Ας μη διστάζει να δηλώνει ακόλουθος του Χριστού, ας  πάει προς το Χριστό, και ας πιστεύει στα λόγια  Του, « Πᾶν ὃ δίδωσί μοι ὁ πατήρ, πρὸς ἐμὲ ἥξει, καὶ τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω· »(  Ιω. στ’, 37 ).

Όταν   θέλει ένας πιστός να ακολουθεί το Χριστό, και με καλάμι αδύναμο να μοιάζει,  και  λυχνάρι  που τρεμοσβήνει να είναι, μπορεί να τον ακολουθεί γιατί ο Ίδιος ο Θεός είπε για τον Υιόν Του, «κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν· » (     Ματ. ιβ’, 20).

 

 4)  ερώτηση

Πόσοι άραγε είναι οι ακόλουθοι του Χριστού;

Όχι πόσοι είναι αλλά και  πόσοι θα είναι μέχρι την  ένδοξη επιφάνειά Του.

Άγνωστος ο αριθμός, αλλά σχετικά είναι τα παρακάτω  στο τέλος των οποίων  υπάρχει  η απάντηση.     :

α) Ο Θεός είπε στον Αβραάμ, « ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, » (Γέν. κβ’, 17 ).

β) Ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι το σπέρμα του Αβραάμ είναι ο Χριστός.   « τῷ δὲ ᾿Αβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ· οὐ λέγει, καὶ τοῖς σπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ' ὡς ἐφ' ἑνός, καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός. »( Γαλ. γ’, 16).

γ)   Στη συνέχεια ο Παύλος γράφει ότι σπέρμα Αβραάμ είναι όσοι είναι του Χριστού. «εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ.γ’, 29).

δ) Αφού λοιπόν όσοι είναι του Χριστού, και προφανώς ακόλουθοί  Του,  είναι σπέρμα του Αβραάμ, ο Θεός  θα τους πληθύνει  « ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, ».  Άγνωστος ο αριθμός.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 


G
M
T
Y

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2025

Αφού στο «Πάτερ ημών», λέμε, «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν», τι χρειάζεται ο Πνευματικός;

 

Η προσευχή  προς το Θεό για την άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο με το «Πάτερ ημών»,  είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνεται πάντοτε. Ο τρόπος όμως με τον οποίο ο Θεός παρέχει την άφεση δεν είναι επιλογή του προσευχομένου αμαρτωλού, αλλά του Ίδιου του Θεού.

Ο Πνευματικός λοιπόν δεν είναι ανθρώπινη επιλογή, αλλά επιλογή του Θεού. Ο Πνευματικός είναι στη θέση των Αποστόλων και οι Απόστολοι στη θέση του Χριστού. Άρα ο Χριστός είναι παρών ο Ίδιος τη στιγμή εκείνη που δίνει ο Πνευματικός την άφεση. Δεν είναι ορθό λοιπόν να αθετεί κανείς την ζωντανή αυτή παρουσία του Χριστού και να λέει ότι προσεύχεται κατ’ ευθείαν στο Θεό και λαμβάνει άφεση.

Ο Κύριος είπε, « Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με» ( Λουκ. ι’, 16).

 Η προσευχή γίνεται από τον αμαρτωλό και η άφεση δίνεται από το Θεό με τον τρόπο που Εκείνος θέλει, δηλαδή δια στόματος του Πνευματικού. Αυτό έχει και πολλά άλλα πλεονεκτήματα, αλλά δεν είναι της παρούσης  να αναφερθούν.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μαθήματα προσευχής στον αρχάγγελο Μιχαήλ

@rflgt #myfamily❤️ #fyp #fy #happymoment #mylife ♬ πρωτότυπος ήχος - Rafaella 🌷🌷🌷

Μαρτυρία θαύματος από την αγία Κυριακή -

@marilenamani Το σκεφτηκα πολυ να το ανεβασω η οχι. Νομιζω πως πρεπει να το ακουσεις.. #foryou #fyp #φοργιου #foryoupage #storytime ♬ πρωτότυπος ήχος - Fitgul_nation

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2025

Τι σημαίνει ο λόγος του Κυρίου, « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν»;

 

Κείμενο.

« ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »( Ματ. ια’, 12).

Στην παραπάνω  ερώτηση, πριν από τα σχετικά με αυτήν ίσως και  άσχετα που επακολουθούν, μία σύντομη αρχική διευκρινιστική  απάντηση είναι η εξής.

Εδώ το ρήμα β ι ά ζ ε τ αι   και το επίθετο β ι α σ τ αί δεν έχουν την κακή σημασία του οποιοδήποτε βιασμού. Εδώ ο βιασμός δηλώνει το επίμονο πλησίασμα του Θεού σύμφωνα με το,   «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν…..» (Ιακ. δ’, 8). Δηλώνει την επίμονη εκζήτηση του Κυρίου σύμφωνα με το, «….κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν.» ( Ματ. ζ’, 7).

Όμως, λίγο ή πολύ, σχετικά είναι και τα παρακάτω:

Ένα παράδειγμα.

Αν μία  πόρτα  δεν είναι κλειδωμένη αλλά για να ανοίξει θέλει σπρώξιμο απέξω, τότε αυτός που την σπρώχνει μπορούμε να πούμε ότι την βιάζει,  μπαίνει μέσα, και είναι ο βιαστής.

Τηρουμένων των αναλογιών, επειδή  η βασιλεία του Θεού δεν είναι κλειδωμένη,  όποιος θέλει να εισέλθει καλείται να  την  βιάσει. « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »

Αυτή η βία δεν είναι εξωτερική και περιγραφόμενη αλλά εσωτερική στην καρδιά του ανθρώπου και συνίσταται στις απαιτήσεις που έχει. « ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν » ( Λουκ. ιζ’, 21 ).

Η Βασιλεία των ουρανών, από όσους βεβαίως  την επιθυμούν, απαιτεί   στροφή στην παιδική αθωότητά και ακακία  σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν » ( Ματ’ ιη’, 3).

 Όταν ρώτησε κάποιος το Χριστό, « Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι », ο Κύριος είπε σε όλους που βρίσκονταν εκεί, « Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης »(Λουκ. ιγ΄, 23-24).

Αυτή η βία δεν είναι βαριά, γιατί αρκεί να ανοίξει κανείς την πόρτα της καρδιάς του για να εισέλθει ο Χριστός που λέει, « ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον.  ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ »( Απ. γ’, 20).

Αλλά και ο Πέτρος ως Απόστολος του Χριστού γράφει και παραγγέλλει σχετικά, « καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην. ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν· ᾧ γὰρ μὴ πάρεστι ταῦτα, τυφλός ἐστι, μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν. διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ »( Β’ Πέτρ. α΄, 5-11).

Παρόλα όμως αυτά τα πράγματα είναι απλά και όχι πολύπλοκα. Όσο δε, αν είναι δυνατά ή αδύνατα, ο Κύριος είπε,  «……ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.»( Ιω. ιε΄, 5).

Και για να μη νομίσει κανείς ότι δεν θα υπάρχουν και θλίψεις, ο Παύλος λέει, « διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» ( Πρ. ιδ', 22).

Τέλος, σχετικά με την  αρχική  φράση,  « ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι….», σχετικό είναι το ότι, « Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας  καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. » (  Ματ. γ’, 1-2).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025

Είναι σωστό να λέει ένας πιστός, Θεέ μου, θέλω να σε δω;

 

Αν ζητάει να δει το Θεό με τα μάτια του σώματος, είναι μεν καλό  που έχει αυτή την  επιθυμία, αλλά δεν είναι σωστό γιατί αυτό είναι αδύνατο.

 Όταν ο Μωυσής είπε στο Θεό, « ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν», ο Θεός του είπε, «οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται » ( Εξ. λγ’, 18-20).

Έτσι μη νομίσει και πει  κανείς ότι, αν  κάποιος κάπου κάποτε είδε κάποιο υπέρλαμπρο φως,  ότι αυτό ήταν ο Θεός.

Όμως, « Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν »(Λουκ. ιη’, 27). Και αυτό λοιπόν το αδύνατο για τους ανθρώπους, δηλαδή να δουν το Θεό, ο Θεός το έκανε δυνατό, όπως φαίνεται στη συνέχεια.

«Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα »(Ιω. ιδ’, 8- 10).

Αφού ο Κύριος είπε, « ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·», το παραπάνω  ερώτημα,  Θεέ μου, θέλω να σε δω, ταυτίζεται με το, Χριστέ μου, θέλω  να σε δω.  Όποιος λοιπόν   βλέπει το Χριστό, βλέπει το Θεό που κατοικεί μέσα Του, σύμφωνα με το, « ὅτι  ἐν  αὐτῷ  κατοικεῖ  πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς,» (Κολ. β’, 9).

Αυτά για  τα μάτια.  Ο άνθρωπος όμως δεν έχει μόνο μάτια για να βλέπει, αλλά έχει και  καρδιά που πρέπει να βλέπει. Πώς όμως θα βλέπει, αν δεν είναι καθαρή; Ο  Κύριος είπε, « μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται »( Ματ. ε’, 8).

 Επειδή όμως το παραπάνω  ερώτημα δε  λέει, Θεέ μου θέλω να σε δω  με την καρδιά μου, αλλά απλώς Θεέ μου, θέλω να σε δω,  το θέμα σταματάει εδώ.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.