Videos by Grzegorz Rossoliński-Liebe
Presentation at the Polish Institute of Advanced Studies, 11 February 2021
54 views
Books by Grzegorz Rossoliński-Liebe
Polnische Bürgermeister waren eine wichtige Beamtengruppe im Verwaltungsapparat des Generalgouver... more Polnische Bürgermeister waren eine wichtige Beamtengruppe im Verwaltungsapparat des Generalgouvernements. Gemeinsam mit den deutschen Kreis- und Stadthauptmännern gestalteten sie Kommunalpolitik und waren an der Verfolgung und Ermordung polnischer und europäischer Juden sowie an der Ausbeutung des Generalgouvernements maßgeblich beteiligt. Auf der Grundlage umfangreicher Archivrecherchen und neuer Kontextualisierungen stellt dieses Buch ausgewählte polnische Bürgermeister vor und zeigt, wie diese sich während des Zweiten Weltkriegs verhielten. In die Analyse werden kleine Städte wie Otwock, mittelgroße wie Tschenstochau und Metropolen wie Warschau einbezogen. Mit dieser Studie legt Grzegorz Rossoliński-Liebe ein Standardwerk vor, das eine unverzichtbare Grundlage für die Erforschung von Kommunalverwaltungen im Holocaust darstellt.
---------------------------------------
Polish mayors were an important group of officials in the administrative apparatus of the Generalgouvernement. Together with the German district and town governors, they shaped local policy and played a key role in the persecution and murder of Polish and European Jews as well as in the exploitation of the Generalgouvernement. Based on extensive archival research and new contextualizations, this book presents selected Polish mayors and shows how they behaved during the Second World War. The analysis includes small towns such as Otwock, medium-sized towns such as Częstochowa and major cities such as Warsaw. With this study, Grzegorz Rossoliński-Liebe presents a standard work that represents an indispensable basis for research into municipal administrations during the Holocaust.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bogdan Staschinski war ein begabter, aber innerlich zerrissener KGB-Agent. Seine Geschichte ist -... more Bogdan Staschinski war ein begabter, aber innerlich zerrissener KGB-Agent. Seine Geschichte ist - genauso wie die Geschichte seiner Opfer - zutiefst mit der Geschichte Deutschlands und der Ukraine im Kalten Krieg verbunden. Auf Befehl des KGB-Leiters in Moskau und des Vorsitzenden der Kommunistischen Partei der Sowjetunion verübte Staschinski 1957 und 1959 in München Attentate auf die ukrainischen Exilanten Lew Rebet und Stepan Bandera. In seinen Erinnerungen erzählt der westukrainische KGB-Agent, warum er sich dem sowjetischen Geheimdienst anschloss, wie seine Ausbildung in Kiew und Moskau verlief, wie er den nationalistischen Untergrund in der Westukraine ausspionierte und den Attentäter des ukrainisch-sowjetischen Kultschriftstellers Jaroslaw Halan aufspürte. Er schildert, warum ihn die Attentate in München auf seine Landesgenossen angeblich psychisch belasteten, wie die Liebe zu Inge Pohl seine Einstellung zu der Sowjetunion veränderte und was ihn dazu bewog, dem wohl brutalsten Geheimdienst dieser Zeit den Rücken zu kehren.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
В первой всеобъемлющей научной биографии Степана Бандеры, написанной Гжегожем Россолинским-Либе,... more В первой всеобъемлющей научной биографии Степана Бандеры, написанной Гжегожем Россолинским-Либе, тщательно исследуются обстоятельства становления личности Провідника украинских националистов. Давая широкую панораму жизни украинцев в условиях II Речи Посполитой, автор пунктуально прослеживает все
исторические предпосылки, обусловившие появление террористической организации УВО и ее преемника – ОУН, одного из самых жестоких националистических движений ХХ века. В книге анализируются как идеологические аспекты деятельности ОУН и ее лидера (в частности, влияние комплекса фашистских и расистских идей на политику организации и личность Провідника), так и реализация этих установок на практике: от политического террора и криминальных «разборок» внутри круга соратников – до коллаборационизма и геноцида. Автор подробно останавливается на выявлении причин, в связи с которыми украинские националисты и их лидер превратились в сознании людей в «борцов за свободу», а культ Степана Бандеры получил широкое распространение сначала в эмигрантских средах, а затем и на территории Украины. Книга написана на основе множества архивных документов, свидетельств, публикаций, кино- и фотоматериалов, изученных автором в архивах Украины, Польши, России, Германии, Великобритании, Израиля, США и Канады.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
У першій всеосяжній науковій біографії Степана Бандери ретельно досліджуються обставини становлен... more У першій всеосяжній науковій біографії Степана Бандери ретельно досліджуються обставини становлення особистості Провідника українських націоналістів. На тлі широкої панорами життя українців у II Речі Посполитій автор пильно простежує всі історичні передумови, що спричинили появу терористичної організації УВО та її наступниці – ОУН, одного з найжорстокіших націоналістичних рухів ХХ століття. У книзі проаналізовано як ідеологічні аспекти діяльності ОУН та її лідера (зокрема, вплив комплексу фашистських і расистських ідей на політику організації та особистість Провідника), так і втілення цих настанов на практиці: від політичного терору та кримінальних «розбірок» усередині кола соратників до колабораціонізму та геноциду. Автор докладно з’ясовує причини, чому українські націоналісти та їхній лідер перетворилися у свідомості людей на «борців за свободу», а культ Степана Бандери набув поширення спочатку в емігрантському середовищі, а потім і на території України.
Книга ґрунтується на безлічі документів, свідчень, публікацій, кіно- й фотоматеріалів, які автор дослідив в архівах України, Польщі, Росії, Німеччини, Великої Британії, Ізраїлю, США та Канади.
Відгуки вчених:
«Автор показує, що конкретною метою ОУН було створення незалежної та етнічно однорідної України, вільної від російсько-більшовицького, польського та єврейського впливу, яку очолює харизматичний лідер диктаторського штибу…»
Омер Бартов, професор Університету Брауна (США)
«Ця книжка обов’язково спричинить дискусію... Те, що в ній написано, вимагає роздумів... це важливий внесок у дискурс про сучасну українську історію»
Джон-Пол Химка, професор Університету Альберти (Канада)
«Цю захопливу й добре написану монографію... обов’язково мають прочитати всі, хто цікавиться історією Східної Європи воєнного та післявоєнного часу»
Ентоні Полонський, професор Центру досліджень Голокосту Альберта Абрамсона при Університеті Брандейса (США)
«...виклик панівним наративам. Значна частина інформації ґрунтується на архівних матеріалах, доступ до яких надали тільки тепер»
Марк фон Гаґен, професор Університету штату Аризона (США)
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Faszyzm pojawił się po pierwszej wojnie światowej. Nazwę zaczerpnął od pierwszych jego promotorów... more Faszyzm pojawił się po pierwszej wojnie światowej. Nazwę zaczerpnął od pierwszych jego promotorów – faszystów włoskich. Jego zwolennicy rozumieli przemoc jako narzędzie do osiągnięcia własnych celów politycznych, a wojnę traktowali jako konieczność. Faszyzm miał od samego początku charakter transnarodowy. Powstawał i był rozpowszechniany przez organizacje i partie działające zarówno w państwach narodowych, jak i w społecznościach bezpaństwowych. Autor tego zwięzłego studium wyjaśnia, jak ukraińscy nacjonaliści zareagowali na pojawienie się faszyzmu w Europie i jak sami zaczęli tworzyć własną formę tego ruchu. Koncentrując się na takich zagadnieniach, jak ideologia, przemoc, rasizm, religia, antysemityzm i rytuały, studium pokazuje, jaką rolę faszyzm odgrywał w działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i jak oddziaływał na działalność Ukraińskiej Powstańczej Armii.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Für das vorliegende Buch hat Yones eine immense Anzahl von Quellen und Publikationen in deutscher... more Für das vorliegende Buch hat Yones eine immense Anzahl von Quellen und Publikationen in deutscher, englischer, hebräischer, jiddischer, polnischer, ukrainischer und russischer Sprache ausgewertet. Sein großes Verdienst ist es, Dokumente und Literatur in die Forschung eingeführt zu haben, die aufgrund der Sprachbarrieren nur wenigen Historikern bekannt sind. Viele der Zeitzeugen, die auf den folgenden Seiten zu Wort kommen, hat er selbst interviewt; er hat mit Überlebenden korrespondiert und ihre Angaben mit anderen Quellen oder der Forschungsliteratur abgeglichen und nicht zuletzt auch die umfangreichen Sammlungen von Erinnerungsberichten im Archiv von Yad Vashem und in der Hebräischen Universität ausgewertet. Auf einfühlsame Weise schildert er das jüdische Leben sowohl unter der sowjetischen als auch unter der deutschen Besatzung. Es gibt bislang kaum Veröffentlichungen, in denen man ein vergleichbares Maß an Informationen über das vielfältige kulturelle Leben der galizischen Juden, über die zionistischen Bewegungen in der sowjetischen Besatzungszeit oder über die Organisationen jüdischer Jugend in Ostgalizien findet. In der Forschung ist vielfachdargelegt, wie konsequent und erbarmungslos die Judenverfolgung gerade in Ostgalizien vonstatten ging. Doch das ganze Universum der Zwangsarbeitslager, das Leben im Ghetto und die Bedeutung, die die Hinrichtungsstätte in den Dünen bzw. Sandhügeln (Poln.: Piaski) im Leben der Lemberger Juden eingenommen hat, sind selten so eindrücklich geschildert worden. Dadurch leistet Yones einen
Beitrag zu der von Saul Friedländer skizzierten „integrierten Geschichtsschreibung“ des Holocaust, also einer Historiografie, die
sowohl die Dokumente der Täter als auch der Opfer ernst nimmt, kritisch auswertet und zusammenführt, um ein möglichst vollständiges
Bild der Verfolgung zu gewinnen.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
"Bandera. Faszyzm, ludobójstwo, kult. Życie i mit ukraińskiego nacjonalisty" to pierwsza naukowa ... more "Bandera. Faszyzm, ludobójstwo, kult. Życie i mit ukraińskiego nacjonalisty" to pierwsza naukowa biografia Stepana Bandery i pierwsze dogłębne studium jego kultu. Książka oparta jest na długoletnich i obszernych badaniach w kilkudziesięciu archiwach całego świata. Napisana jest w sposób krytyczny, ale też ciekawy i wciągający. Grzegorz Rossoliński-Liebe osadza biografię Bandery w kontekście faszyzmu europejskiego, Holokaustu i działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. //
Książka rzuca światło na szereg najciemniejszych momentów współczesnej historii ukraińskiej i ukazuje powiązania między historią ukraińską, żydowską, polską, rosyjską, niemiecką i radziecką. Jednym z najciekawszych elementów monografii jest analiza narodzin kultu Bandery w latach 30. XX wieku i przestudiowanie jego złożonej i pełnej niespodziewanych przemian ewolucji, aż do końca pierwszego dziesięciolecia tego wieku. /// Publikacje Grzegorza Rossolińskiego-Liebe są od dawna znane na Ukrainie. Fakt, że umieszcza on dzieje OUN i UPA w kontekście historii faszyzmu europejskiego, wywołał tam gorącą dyskusję wśród historyków i publicystów, przez co książka do dziś nie została przetłumaczona na język ukraiński (...) Jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, jak wyglądałaby monografia będąca „ukraińską” analogią prac Jana Tomasza Grossa albo Jana Grabowskiego, powinien koniecznie sięgnąć po książkę Rossolińskiego-Liebe.
Grzegorz Motyka, Instytut Studiów Politycznych PAN /// Ta fascynująca monografia oparta na solidnych badaniach prezentuje całościowe ujęcie kariery politycznej ukraińskiego nacjonalisty Stepana Bandery oraz kultu, jakim zaczęto otaczać jego osobę. Jest to podstawowa lektura dla wszystkich zainteresowanych historią Ukrainy i Europy Wschodniej w XX wieku.
Antony Polonsky, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN /// Grzegorz Rossoliński-Liebe - historyk, pracujący na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (Freie Universität Berlin). Studiował na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą zaś doktorat obronił na Uniwersytecie Hamburskim (Universität Hamburg). Był stypendystą The Harry Frank Guggenheim Foundation, United States Holocaust Memorial Museum, Fritz-Thyssen-Stiftung i Fondation pour la Mémoire de la Shoah. Autor licznych publikacji dotyczących historii faszyzmu, Holokaustu, nacjonalizmu i antysemityzmu.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Zwischen 1943 und 1947 fand in den von Polen und Ukrainern bewohnten Gebieten ein brutaler ethnis... more Zwischen 1943 und 1947 fand in den von Polen und Ukrainern bewohnten Gebieten ein brutaler ethnischer Konflikt statt, bei dem über 100 000 Personen ermordet wurden. Obwohl die meisten
Opfer dieser blutigen Auseinandersetzung Polen waren, die von der Organisation Ukrainischer Nationalisten (OUN) und der Ukrainischen Aufständischen Armee (UPA) zuerst 1943 in Wolhynien und dann 1944 in Ostgalizien ermordet wurden, töteten auch verschiedene polnische
Kampfeinheiten mehrere Tausend ukrainischer Zivilisten. Da die Zensur die Aufarbeitung dieses
Themas in der Volksrepublik Polen und der sowjetischen Ukraine verbot und die Propaganda
es für die Idee der Freundschaft zwischen den beiden „Brudervölkern“ instrumentalisierte, wussten Historiker bis zum Zerfall der Sowjetunion nur wenig über den Verlauf des Konflikts, das Ausmaß der Gewalt, die Motivationen der Täter und die Zahl der Opfer. Zudem hatten polnische Exil- und ukrainische Diasporahistoriker während des Kalten Krieges zu diesem Thema geschwiegen, um Täter zu schützen, von denen einige mit den Deutschen kollaboriert und neben Polen oder Ukrainern auch Juden ermordet hatten. In Folge dieser Prozesse kam es bereits in den frühen 1990er-Jahren zu Auseinandersetzungen zwischen polnischen und ukrainischen Geschichtswissenschaftlern, die das Thema erforschen und aufarbeiten wollten, aber zu abweichenden Ergebnissen gelangten und sich nicht einmal auf die grundlegenden Fakten einigen konnten. Die Forschungsdiskrepanzen, der Verlauf der Debatten sowie die Weltbilder und Motivationen der Historiker werden in dieser Monografie vielschichtig analysiert und einleuchtend erklärt.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
It is one of the great ironies of the history of fascism that, despite their fascination
with ult... more It is one of the great ironies of the history of fascism that, despite their fascination
with ultra-nationalism, its adherents understood themselves as members of a
transnational political movement. While a true “Fascist International” has never been
established, European fascists shared common goals and sentiments as well as
similar worldviews. They also drew on each other for support and motivation, even
though relations among them were not free from misunderstandings and confl icts.
Through a series of fascinating case studies, this expansive collection examines
fascism’s transnational dimension, from the movements inspired by the early example of Fascist Italy to the international antifascist organizations that emerged in
subsequent years.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Das universitäre Milieu der Zwischenkriegszeit war in Mitteleuropa durch Antisemitismus und antij... more Das universitäre Milieu der Zwischenkriegszeit war in Mitteleuropa durch Antisemitismus und antijüdische Gewalt gekennzeichnet: Obwohl die meisten Länder – anders als Deutschland – jüdischen Studierenden und Lehrenden bzw. Forschenden die Tore ihrer Universitäten nicht bereits 1933 verschlossen, führten sie verschiedene antisemitische Beschränkungen oder Regelungen ein. Judenfeindliche Artikel in der studentischen Presse, die Forderung nach einem Numerus clausus, Krawalle gegen jüdische Hörer und Hörerinnen sowie die Einführung einer antisemitischen Sitzordnung gehörten in den 1930er-Jahren zum universitären Alltag in vielen europäischen Staaten. Die Beiträge dieses Bandes behandeln einerseits die Träger, Formen, Beweggründe und Motive des universitären Antisemitismus in der Zwischenkriegszeit, andererseits aber auch die jüdische und nichtjüdische Gegenwehr.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
This study briefly presents the history of the radical form of Ukrainian nationalism, paying spec... more This study briefly presents the history of the radical form of Ukrainian nationalism, paying special attention to the geopolitical circumstances which formed this movement. Then, it analyzes some aspects of this phenomenon, such as its main ideologists, racism, antisemitism, religion, rituals, leaders, concepts of revolution, and the ethnic, political and mass violence conducted before, during, and after the Second World War. This short monograph argues that the extreme and genocidal form of Ukrainian nationalism did have a fascist kernel and should be considered a form of European or East-Central European fascism. Nevertheless, because of the specific cultural, social, and political Ukrainian circumstances the radical form of Ukrainian nationalism differed from better-known fascist movements such as German National Socialism or Italian Fascism, and thus it requires a careful and nuanced investigation.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
"The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist" is the first comprehensive and scholarly biog... more "The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist" is the first comprehensive and scholarly biography of the Ukrainian far-right leader Stepan Bandera and the first in-depth study of his political cult. In this fascinating book, Grzegorz Rossolinski-Liebe illuminates the life of a mythologized personality and scrutinizes the history of the most violent twentieth-century Ukrainian nationalist movement: the Organization of Ukrainian Nationalists and its Ukrainian Insurgent Army. Elucidating the circumstances in which Bandera and his movement emerged and functioned, Rossolinski-Liebe explains how fascism and racism impacted on Ukrainian revolutionary and genocidal nationalism. The book shows why Bandera and his followers failed—despite their ideological similarity to the Croatian Ustaša and the Slovak Hlinka Party—to establish a collaborationist state under the auspices of Nazi Germany and examines the involvement of the Ukrainian nationalists in the Holocaust and other atrocities during and after the Second World War. The author brings to light some of the darkest elements of modern Ukrainian history and demonstrates its complexity, paying special attention to the Soviet terror in Ukraine and the entanglement between Ukrainian, Jewish, Polish, Russian, German, and Soviet history. The monograph also charts the creation and growth of the Bandera cult before the Second World War, its vivid revivals during the Cold War among the Ukrainian diaspora, and in Bandera's native eastern Galicia after the dissolution of the Soviet Union.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
"Die Geschichte Lembergs steht wie ein Fanal für die Schrecken des 20. Jahrhunderts, für Gewalthe... more "Die Geschichte Lembergs steht wie ein Fanal für die Schrecken des 20. Jahrhunderts, für Gewaltherrschaft, Vertreibung und Genozid. Doch seit der Unabhängigkeit der Ukraine nähert sich das heutige L’viv ähnlich wie das polnische Breslau und das russische Königsberg seiner multinationalen und europäischen Vergangenheit an. Alle drei Städte und die Entdeckung ihres lange tabuisierten multikulturellen Erbes waren Gegenstand einer Reihe von Oral History-Seminaren, die an der Europa-Universität Viadrina organisiert wurden. Die Autoren des vorliegenden Bandes über Lemberg sind deutsche, polnische, russische und ukrainische Doktoranden und Studenten, die sich auf der Basis ihrer Interviews und Forschungen vor Ort mit der Geschichtspolitik und Erinnerung in Lemberg befassen. Das Resultat ist das Portrait einer Stadt, die sich nicht nur im Hinblick auf ihre Geschichte im Aufbruch befindet.
Новітню історію Львова можна читати і як втілення жахіть ХХ століття з його пануванням насилля, депортаціями, ґеноцидами. І все ж: від часу здобуття незалежности України сьогоднішній Львів – подібно як польський Вроцлав чи російський Калінінґрад/Кеніґсберґ – відкриває для себе власне багатонаціональне та европейське минуле. Саме ці три міста і відкриття їхньої тривалий час табуїзованої багатокультурної спадщини стали предметом низки семінарів з усної історії, що їх організував Европейський університет «Віадрина». Авторами запропонованих у цьому томі дописів про Львів є німецькі, польські, російські та українські аспіранти і студенти, що, спираючись на проведені тут інтерв’ю і дослідження, розглядають питання історичної політики і пригадування у Львові. Їх результатом став портрет міста, охопленого процесом бурхливих змін – до того ж не тільки у царині відкриття своєї історії. "
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Special Issue by Grzegorz Rossoliński-Liebe
QUEST. Issues in Contemporary Jewish History, 2021
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Articles by Grzegorz Rossoliński-Liebe
Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte, 2024
The documentation presents central passages of the memoirs of the KGB agent Bohdan Stashynskyi, w... more The documentation presents central passages of the memoirs of the KGB agent Bohdan Stashynskyi, which are held by the Archives of the Bundesnachrichtendienst (Foreign Intelligence Service of Germany). Stashynskyi was a talented but internally torn assassin, who went down in the history of the intelligence services and the Cold War because of his assassinations of the leaders of the Organisation of Ukrainian Nationalists (OUN), Lev Rebet and Stepan Bandera. In his notes, which he wrote after his intentional arrest in order to seek judicial leniency, he reported what made him join the KGB, successfully infiltrate the nationalist underground in western Ukraine, murder OUN leaders in Munich and finally turn his back on probably the most brutal of all intelligence services.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yad Vashem Studies, 2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Die Krisen der Demokratie in den 1920er und 1930er Jahren, 2023
Die Frage der Demokratie ist für das Verstehen von Stepan Banderas Leben und der ukrainischen Ges... more Die Frage der Demokratie ist für das Verstehen von Stepan Banderas Leben und der ukrainischen Geschichte zentral. Ohne Bezug auf Demokratie und demokratische Werte lässt sich Banderas Biographie nicht kontextualisieren und erforschen. Umgekehrt sagt Banderas Leben viel über die Krisen der Demokratie aus. Sein Kult verrät auch viel über die europäische Krise der Demokratie vor dem und im Zweiten Weltkrieg und auch darüber, wie sich die Demokratie nach dem Zweiten Weltkrieg nicht erholen und wie eingeschränkt sie nach der Auflösung der Sowjetunion in der Ukraine funktionieren konnte. Da der Bandera-Kult, vor allem nach seinem Tod, ein globales Phänomen war, kann man daran auch die globale Krise der Demokratie erkennen bzw. den undemokratischen Umgang mit der Geschichte des Faschismus, des Holocaust und der Gewalt in verschieden Ländern der Welt beobachten.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yad Vashem Studies, 2023
The issue of Stepan Bandera’s responsibility for crimes committed
by the Organization of Ukrainia... more The issue of Stepan Bandera’s responsibility for crimes committed
by the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) and
the Ukrainian Insurgent Army (UPA) frequently crops up in
academic debates and political discourse. While some people,
including politicians and historians, claim that Bandera cannot be held
accountable for acts of violence perpetrated by the OUN and the UPA,
others believe that he is fully responsible for all murders carried out by
those who were close to him. Both views are incorrect. The response to
the question as to what extent and in what way Bandera is responsible
for crimes committed by the OUN and the UPA, or by Ukrainian
nationalists serving in other formations, is complicated because he was
involved in several massacres, acts of mass violence, and genocides in
various ways and played diverse roles under different circumstances.
Thus, in order to understand his responsibility, we must examine the
violence and his behavior at the time when the acts were being planned
and implemented.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Jahrbuch für Antisemitismusforschung 31, 2022
Der Gegenstadt dieses Aufsatzes ist Stepan Banderas Verantwortung für die Verbrechen, die Mitglie... more Der Gegenstadt dieses Aufsatzes ist Stepan Banderas Verantwortung für die Verbrechen, die Mitglieder der Organisation Ukrainischer Nationalisten (OUN), Partisanen der Ukrainischen Aufständischen Armee (UPA) sowie die sich mit ihm identifizierenden und in anderen militärischen Formationen kämpfenden Nationalisten begingen. Weil das Thema bis vor wenigen Jahren nicht wissenschaftlich untersucht war, sorgte es für viele öffentliche Diskussionen. Während manche Autoren behaupteten, Bandera trage die Verantwortung für alle Verbrechen der OUN und der UPA, vertreten andere die Ansicht, man könne ihm diese Verantwortung nicht pauschal zuweisen, weil er nicht unmittelbar an den Taten beteiligt gewesen oder zu dieser Zeit nicht in der Ukraine anwesend sei. Der Autor des Artikels beschreibt verschiedene Arten von Verbrechen, die auf Anweisung von Bandera oder durch ihm getreue ukrainische Nationalisten verübt wurden, und erklärt, in welchem Maße er für sie verantwortlich war.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Videos by Grzegorz Rossoliński-Liebe
Books by Grzegorz Rossoliński-Liebe
---------------------------------------
Polish mayors were an important group of officials in the administrative apparatus of the Generalgouvernement. Together with the German district and town governors, they shaped local policy and played a key role in the persecution and murder of Polish and European Jews as well as in the exploitation of the Generalgouvernement. Based on extensive archival research and new contextualizations, this book presents selected Polish mayors and shows how they behaved during the Second World War. The analysis includes small towns such as Otwock, medium-sized towns such as Częstochowa and major cities such as Warsaw. With this study, Grzegorz Rossoliński-Liebe presents a standard work that represents an indispensable basis for research into municipal administrations during the Holocaust.
исторические предпосылки, обусловившие появление террористической организации УВО и ее преемника – ОУН, одного из самых жестоких националистических движений ХХ века. В книге анализируются как идеологические аспекты деятельности ОУН и ее лидера (в частности, влияние комплекса фашистских и расистских идей на политику организации и личность Провідника), так и реализация этих установок на практике: от политического террора и криминальных «разборок» внутри круга соратников – до коллаборационизма и геноцида. Автор подробно останавливается на выявлении причин, в связи с которыми украинские националисты и их лидер превратились в сознании людей в «борцов за свободу», а культ Степана Бандеры получил широкое распространение сначала в эмигрантских средах, а затем и на территории Украины. Книга написана на основе множества архивных документов, свидетельств, публикаций, кино- и фотоматериалов, изученных автором в архивах Украины, Польши, России, Германии, Великобритании, Израиля, США и Канады.
Книга ґрунтується на безлічі документів, свідчень, публікацій, кіно- й фотоматеріалів, які автор дослідив в архівах України, Польщі, Росії, Німеччини, Великої Британії, Ізраїлю, США та Канади.
Відгуки вчених:
«Автор показує, що конкретною метою ОУН було створення незалежної та етнічно однорідної України, вільної від російсько-більшовицького, польського та єврейського впливу, яку очолює харизматичний лідер диктаторського штибу…»
Омер Бартов, професор Університету Брауна (США)
«Ця книжка обов’язково спричинить дискусію... Те, що в ній написано, вимагає роздумів... це важливий внесок у дискурс про сучасну українську історію»
Джон-Пол Химка, професор Університету Альберти (Канада)
«Цю захопливу й добре написану монографію... обов’язково мають прочитати всі, хто цікавиться історією Східної Європи воєнного та післявоєнного часу»
Ентоні Полонський, професор Центру досліджень Голокосту Альберта Абрамсона при Університеті Брандейса (США)
«...виклик панівним наративам. Значна частина інформації ґрунтується на архівних матеріалах, доступ до яких надали тільки тепер»
Марк фон Гаґен, професор Університету штату Аризона (США)
Beitrag zu der von Saul Friedländer skizzierten „integrierten Geschichtsschreibung“ des Holocaust, also einer Historiografie, die
sowohl die Dokumente der Täter als auch der Opfer ernst nimmt, kritisch auswertet und zusammenführt, um ein möglichst vollständiges
Bild der Verfolgung zu gewinnen.
Książka rzuca światło na szereg najciemniejszych momentów współczesnej historii ukraińskiej i ukazuje powiązania między historią ukraińską, żydowską, polską, rosyjską, niemiecką i radziecką. Jednym z najciekawszych elementów monografii jest analiza narodzin kultu Bandery w latach 30. XX wieku i przestudiowanie jego złożonej i pełnej niespodziewanych przemian ewolucji, aż do końca pierwszego dziesięciolecia tego wieku. /// Publikacje Grzegorza Rossolińskiego-Liebe są od dawna znane na Ukrainie. Fakt, że umieszcza on dzieje OUN i UPA w kontekście historii faszyzmu europejskiego, wywołał tam gorącą dyskusję wśród historyków i publicystów, przez co książka do dziś nie została przetłumaczona na język ukraiński (...) Jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, jak wyglądałaby monografia będąca „ukraińską” analogią prac Jana Tomasza Grossa albo Jana Grabowskiego, powinien koniecznie sięgnąć po książkę Rossolińskiego-Liebe.
Grzegorz Motyka, Instytut Studiów Politycznych PAN /// Ta fascynująca monografia oparta na solidnych badaniach prezentuje całościowe ujęcie kariery politycznej ukraińskiego nacjonalisty Stepana Bandery oraz kultu, jakim zaczęto otaczać jego osobę. Jest to podstawowa lektura dla wszystkich zainteresowanych historią Ukrainy i Europy Wschodniej w XX wieku.
Antony Polonsky, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN /// Grzegorz Rossoliński-Liebe - historyk, pracujący na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (Freie Universität Berlin). Studiował na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą zaś doktorat obronił na Uniwersytecie Hamburskim (Universität Hamburg). Był stypendystą The Harry Frank Guggenheim Foundation, United States Holocaust Memorial Museum, Fritz-Thyssen-Stiftung i Fondation pour la Mémoire de la Shoah. Autor licznych publikacji dotyczących historii faszyzmu, Holokaustu, nacjonalizmu i antysemityzmu.
Opfer dieser blutigen Auseinandersetzung Polen waren, die von der Organisation Ukrainischer Nationalisten (OUN) und der Ukrainischen Aufständischen Armee (UPA) zuerst 1943 in Wolhynien und dann 1944 in Ostgalizien ermordet wurden, töteten auch verschiedene polnische
Kampfeinheiten mehrere Tausend ukrainischer Zivilisten. Da die Zensur die Aufarbeitung dieses
Themas in der Volksrepublik Polen und der sowjetischen Ukraine verbot und die Propaganda
es für die Idee der Freundschaft zwischen den beiden „Brudervölkern“ instrumentalisierte, wussten Historiker bis zum Zerfall der Sowjetunion nur wenig über den Verlauf des Konflikts, das Ausmaß der Gewalt, die Motivationen der Täter und die Zahl der Opfer. Zudem hatten polnische Exil- und ukrainische Diasporahistoriker während des Kalten Krieges zu diesem Thema geschwiegen, um Täter zu schützen, von denen einige mit den Deutschen kollaboriert und neben Polen oder Ukrainern auch Juden ermordet hatten. In Folge dieser Prozesse kam es bereits in den frühen 1990er-Jahren zu Auseinandersetzungen zwischen polnischen und ukrainischen Geschichtswissenschaftlern, die das Thema erforschen und aufarbeiten wollten, aber zu abweichenden Ergebnissen gelangten und sich nicht einmal auf die grundlegenden Fakten einigen konnten. Die Forschungsdiskrepanzen, der Verlauf der Debatten sowie die Weltbilder und Motivationen der Historiker werden in dieser Monografie vielschichtig analysiert und einleuchtend erklärt.
with ultra-nationalism, its adherents understood themselves as members of a
transnational political movement. While a true “Fascist International” has never been
established, European fascists shared common goals and sentiments as well as
similar worldviews. They also drew on each other for support and motivation, even
though relations among them were not free from misunderstandings and confl icts.
Through a series of fascinating case studies, this expansive collection examines
fascism’s transnational dimension, from the movements inspired by the early example of Fascist Italy to the international antifascist organizations that emerged in
subsequent years.
Новітню історію Львова можна читати і як втілення жахіть ХХ століття з його пануванням насилля, депортаціями, ґеноцидами. І все ж: від часу здобуття незалежности України сьогоднішній Львів – подібно як польський Вроцлав чи російський Калінінґрад/Кеніґсберґ – відкриває для себе власне багатонаціональне та европейське минуле. Саме ці три міста і відкриття їхньої тривалий час табуїзованої багатокультурної спадщини стали предметом низки семінарів з усної історії, що їх організував Европейський університет «Віадрина». Авторами запропонованих у цьому томі дописів про Львів є німецькі, польські, російські та українські аспіранти і студенти, що, спираючись на проведені тут інтерв’ю і дослідження, розглядають питання історичної політики і пригадування у Львові. Їх результатом став портрет міста, охопленого процесом бурхливих змін – до того ж не тільки у царині відкриття своєї історії. "
Special Issue by Grzegorz Rossoliński-Liebe
Articles by Grzegorz Rossoliński-Liebe
by the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) and
the Ukrainian Insurgent Army (UPA) frequently crops up in
academic debates and political discourse. While some people,
including politicians and historians, claim that Bandera cannot be held
accountable for acts of violence perpetrated by the OUN and the UPA,
others believe that he is fully responsible for all murders carried out by
those who were close to him. Both views are incorrect. The response to
the question as to what extent and in what way Bandera is responsible
for crimes committed by the OUN and the UPA, or by Ukrainian
nationalists serving in other formations, is complicated because he was
involved in several massacres, acts of mass violence, and genocides in
various ways and played diverse roles under different circumstances.
Thus, in order to understand his responsibility, we must examine the
violence and his behavior at the time when the acts were being planned
and implemented.
---------------------------------------
Polish mayors were an important group of officials in the administrative apparatus of the Generalgouvernement. Together with the German district and town governors, they shaped local policy and played a key role in the persecution and murder of Polish and European Jews as well as in the exploitation of the Generalgouvernement. Based on extensive archival research and new contextualizations, this book presents selected Polish mayors and shows how they behaved during the Second World War. The analysis includes small towns such as Otwock, medium-sized towns such as Częstochowa and major cities such as Warsaw. With this study, Grzegorz Rossoliński-Liebe presents a standard work that represents an indispensable basis for research into municipal administrations during the Holocaust.
исторические предпосылки, обусловившие появление террористической организации УВО и ее преемника – ОУН, одного из самых жестоких националистических движений ХХ века. В книге анализируются как идеологические аспекты деятельности ОУН и ее лидера (в частности, влияние комплекса фашистских и расистских идей на политику организации и личность Провідника), так и реализация этих установок на практике: от политического террора и криминальных «разборок» внутри круга соратников – до коллаборационизма и геноцида. Автор подробно останавливается на выявлении причин, в связи с которыми украинские националисты и их лидер превратились в сознании людей в «борцов за свободу», а культ Степана Бандеры получил широкое распространение сначала в эмигрантских средах, а затем и на территории Украины. Книга написана на основе множества архивных документов, свидетельств, публикаций, кино- и фотоматериалов, изученных автором в архивах Украины, Польши, России, Германии, Великобритании, Израиля, США и Канады.
Книга ґрунтується на безлічі документів, свідчень, публікацій, кіно- й фотоматеріалів, які автор дослідив в архівах України, Польщі, Росії, Німеччини, Великої Британії, Ізраїлю, США та Канади.
Відгуки вчених:
«Автор показує, що конкретною метою ОУН було створення незалежної та етнічно однорідної України, вільної від російсько-більшовицького, польського та єврейського впливу, яку очолює харизматичний лідер диктаторського штибу…»
Омер Бартов, професор Університету Брауна (США)
«Ця книжка обов’язково спричинить дискусію... Те, що в ній написано, вимагає роздумів... це важливий внесок у дискурс про сучасну українську історію»
Джон-Пол Химка, професор Університету Альберти (Канада)
«Цю захопливу й добре написану монографію... обов’язково мають прочитати всі, хто цікавиться історією Східної Європи воєнного та післявоєнного часу»
Ентоні Полонський, професор Центру досліджень Голокосту Альберта Абрамсона при Університеті Брандейса (США)
«...виклик панівним наративам. Значна частина інформації ґрунтується на архівних матеріалах, доступ до яких надали тільки тепер»
Марк фон Гаґен, професор Університету штату Аризона (США)
Beitrag zu der von Saul Friedländer skizzierten „integrierten Geschichtsschreibung“ des Holocaust, also einer Historiografie, die
sowohl die Dokumente der Täter als auch der Opfer ernst nimmt, kritisch auswertet und zusammenführt, um ein möglichst vollständiges
Bild der Verfolgung zu gewinnen.
Książka rzuca światło na szereg najciemniejszych momentów współczesnej historii ukraińskiej i ukazuje powiązania między historią ukraińską, żydowską, polską, rosyjską, niemiecką i radziecką. Jednym z najciekawszych elementów monografii jest analiza narodzin kultu Bandery w latach 30. XX wieku i przestudiowanie jego złożonej i pełnej niespodziewanych przemian ewolucji, aż do końca pierwszego dziesięciolecia tego wieku. /// Publikacje Grzegorza Rossolińskiego-Liebe są od dawna znane na Ukrainie. Fakt, że umieszcza on dzieje OUN i UPA w kontekście historii faszyzmu europejskiego, wywołał tam gorącą dyskusję wśród historyków i publicystów, przez co książka do dziś nie została przetłumaczona na język ukraiński (...) Jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, jak wyglądałaby monografia będąca „ukraińską” analogią prac Jana Tomasza Grossa albo Jana Grabowskiego, powinien koniecznie sięgnąć po książkę Rossolińskiego-Liebe.
Grzegorz Motyka, Instytut Studiów Politycznych PAN /// Ta fascynująca monografia oparta na solidnych badaniach prezentuje całościowe ujęcie kariery politycznej ukraińskiego nacjonalisty Stepana Bandery oraz kultu, jakim zaczęto otaczać jego osobę. Jest to podstawowa lektura dla wszystkich zainteresowanych historią Ukrainy i Europy Wschodniej w XX wieku.
Antony Polonsky, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN /// Grzegorz Rossoliński-Liebe - historyk, pracujący na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (Freie Universität Berlin). Studiował na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą zaś doktorat obronił na Uniwersytecie Hamburskim (Universität Hamburg). Był stypendystą The Harry Frank Guggenheim Foundation, United States Holocaust Memorial Museum, Fritz-Thyssen-Stiftung i Fondation pour la Mémoire de la Shoah. Autor licznych publikacji dotyczących historii faszyzmu, Holokaustu, nacjonalizmu i antysemityzmu.
Opfer dieser blutigen Auseinandersetzung Polen waren, die von der Organisation Ukrainischer Nationalisten (OUN) und der Ukrainischen Aufständischen Armee (UPA) zuerst 1943 in Wolhynien und dann 1944 in Ostgalizien ermordet wurden, töteten auch verschiedene polnische
Kampfeinheiten mehrere Tausend ukrainischer Zivilisten. Da die Zensur die Aufarbeitung dieses
Themas in der Volksrepublik Polen und der sowjetischen Ukraine verbot und die Propaganda
es für die Idee der Freundschaft zwischen den beiden „Brudervölkern“ instrumentalisierte, wussten Historiker bis zum Zerfall der Sowjetunion nur wenig über den Verlauf des Konflikts, das Ausmaß der Gewalt, die Motivationen der Täter und die Zahl der Opfer. Zudem hatten polnische Exil- und ukrainische Diasporahistoriker während des Kalten Krieges zu diesem Thema geschwiegen, um Täter zu schützen, von denen einige mit den Deutschen kollaboriert und neben Polen oder Ukrainern auch Juden ermordet hatten. In Folge dieser Prozesse kam es bereits in den frühen 1990er-Jahren zu Auseinandersetzungen zwischen polnischen und ukrainischen Geschichtswissenschaftlern, die das Thema erforschen und aufarbeiten wollten, aber zu abweichenden Ergebnissen gelangten und sich nicht einmal auf die grundlegenden Fakten einigen konnten. Die Forschungsdiskrepanzen, der Verlauf der Debatten sowie die Weltbilder und Motivationen der Historiker werden in dieser Monografie vielschichtig analysiert und einleuchtend erklärt.
with ultra-nationalism, its adherents understood themselves as members of a
transnational political movement. While a true “Fascist International” has never been
established, European fascists shared common goals and sentiments as well as
similar worldviews. They also drew on each other for support and motivation, even
though relations among them were not free from misunderstandings and confl icts.
Through a series of fascinating case studies, this expansive collection examines
fascism’s transnational dimension, from the movements inspired by the early example of Fascist Italy to the international antifascist organizations that emerged in
subsequent years.
Новітню історію Львова можна читати і як втілення жахіть ХХ століття з його пануванням насилля, депортаціями, ґеноцидами. І все ж: від часу здобуття незалежности України сьогоднішній Львів – подібно як польський Вроцлав чи російський Калінінґрад/Кеніґсберґ – відкриває для себе власне багатонаціональне та европейське минуле. Саме ці три міста і відкриття їхньої тривалий час табуїзованої багатокультурної спадщини стали предметом низки семінарів з усної історії, що їх організував Европейський університет «Віадрина». Авторами запропонованих у цьому томі дописів про Львів є німецькі, польські, російські та українські аспіранти і студенти, що, спираючись на проведені тут інтерв’ю і дослідження, розглядають питання історичної політики і пригадування у Львові. Їх результатом став портрет міста, охопленого процесом бурхливих змін – до того ж не тільки у царині відкриття своєї історії. "
by the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) and
the Ukrainian Insurgent Army (UPA) frequently crops up in
academic debates and political discourse. While some people,
including politicians and historians, claim that Bandera cannot be held
accountable for acts of violence perpetrated by the OUN and the UPA,
others believe that he is fully responsible for all murders carried out by
those who were close to him. Both views are incorrect. The response to
the question as to what extent and in what way Bandera is responsible
for crimes committed by the OUN and the UPA, or by Ukrainian
nationalists serving in other formations, is complicated because he was
involved in several massacres, acts of mass violence, and genocides in
various ways and played diverse roles under different circumstances.
Thus, in order to understand his responsibility, we must examine the
violence and his behavior at the time when the acts were being planned
and implemented.
Through three examples, namely Julian Kulski in Warsaw, Stanisław Rybicki in Częstochowa, and Jan Gadomski in Otwock, this article describes Polish mayors’ actions and underscores how they used their administrations to implement Germany’s anti-Semitic policies.
Il vous reste à lire 96 % de cet article.
Ukraine. He further stated that genocide was being committed against the (predominantly Russian-speaking) people of eastern Ukraine, something which his forces were to bring to an immediate halt. The speeches drew on a number of historical parallels – mainly from Ukraine’s Nazi occupation during the Second World War – in an attempt to justify the decision to occupy Ukraine. The language of ‘Ukrainian Nazism and genocide’ became a staple of Russian state media in the weeks following the start of operations, and have permeated everyday life in Russia. In ‘the West’, meanwhile, the use of these terms was met with outrage and misunderstanding, and they were largely considered to be baseless and deliberately inflammatory. By offering a brief overview of the place fascism and genocide held in Ukraine during the Second World War, this research note explores how Ukraine’s turbulent history is being deliberately
misconstrued.
האוקראינים בשואה. אף שארגון הלאומנים האוקראינים וצבא ההתקוממות
האוקראיני רצחו אלפים אחדים של יהודים, ואף שלאומנים אוקראינים, בתפקידם
כחברי המשטרה וכחברי המנהלה האוקראיניים, תרמו להשמדתם של 800 אלף
יהודים ממערב אוקראינה, פרק זה בשואה לא עורר עניין בקרב חוקרים שחקרו את
כיבושה של אוקראינה בידי הגרמנים ואת השואה באזור זה של אירופה. מאמר זה
מעלה את השאלות מדוע לא חקרו היסטוריונים ממדינות שונות ובעלי רקע שונה
ומגוּון היבט זה של ההיסטוריה של אוקראינה, של גרמניה ושל אירופה; ואלו שיטות
ותפיסות הם המציאו ויישמו כדי להימנע מלחקור אותו.
ιστορία της Ουκρανίας είναι μια
προβληματική ιστορία και έχει στιγ-
ματιστεί από τον πόλεμο, τη γενο-
κτονία και τη μαζική βία – ιδίως κατά
το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ο
ουκρανικός φασισμός και ριζοσπα-
στικός εθνικισμός αποτελούν μέρος
αυτής της ιστορίας, όπως επίσης και
η συνεργασία στο Ολοκαύτωμα και
στις μαζικές δολοφονίες Πολωνών
στο Βολίν και την Ανατολική Γαλι-
κία. Ωστόσο, η εξίσωση από μέρους
του Πούτιν όλων των Ουκρανών με
τους «ναζί» ή τους «φασίστες» είναι
ανιστορική και κυνική. Ούτε ο φα-
σισμός αποτελεί το μείζον συστα-
τικό της ουκρανικής ιστορίας ούτε
μπορεί η τωρινή κυβέρνηση του
προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι και
ο λαός της Ουκρανίας ως τέτοιος
να χαρακτηριστούν «ναζί» ή «φασί-
στες». Η Ουκρανία έχει ένα παρό-
μοιο πρόβλημα με νεοφασιστικά και
ακροδεξιά κινήματα όπως άλλες ευ-
ρωπαϊκές χώρες. Δεν κυβερνούν την
Ουκρανία «ναζί» και «φασίστες» κι
είναι ανεύθυνο να το ισχυρίζεται κα-
νείς αυτό, ακόμη κι αν η λατρεία του
Μπαντέρα και των ΟΟΕ-ΟΕΣ στη
Δυτική Ουκρανία και στην ουκρα-
νική διασπορά αποτελεί πραγματι-
κό πολιτικό πρόβλημα και συνιστά
προσβολή στα θύματα των ουκρα-
νών εθνικιστών. Ο ισχυρισμός ότι
η Ρωσία οφείλει να απελευθερώσει
την Ουκρανία από μια «φασιστική
κυβέρνηση» ή από «ναζιστική κατο-
χή» δεν είναι τίποτε άλλο από ωμό
πρόσχημα για εισβολή και χρησιμεύ-
ει ως προκατασκευασμένη δικαιολο-
γία για την κλιμάκωση της βίας στο
επίπεδο ογδόντα χρόνων πριν, όταν
πράγματι χρειαζόταν κάθε ικμάδα
δύναμης προκειμένου να απαλλαγεί
η Ουκρανία από τους ναζί της. Αυτή
η επιχειρηματολογία όμως, κάνει
και κάτι άλλο: κατεβάζει κατά πολύ
το όριο για τη διάπραξη εγκλημά-
των πολέμου, αποκαλύπτοντας με
τραγικό τρόπο πώς μια έλλειψη κρι-
τικής αξιολόγησης της ιστορίας της
Ουκρανίας διαμορφώνει τον τρόπο
με τον οποίο διεξάγεται η σημερινή
σύγκρουση
vielen zwar dem Namen nach bekannt sind, von deren Leben und Handeln aber kaum jemand etwas Genaueres weiß. Während des Kalten
Kriegs war er in westlichen Ländern bei vielen antisowjetischen Aufmärschen auf Transparenten präsent. Zugleich war er ein wichtiger Bestandteil der antiwestlichen sowjetischen Propaganda. Da seine Vita
und die Geschichte seiner „Organisation Ukrainischer Nationalisten"
(OUI) nicht erforscht waren, konnte man auf ihn verschiedene Ideen
projizieren und ihn als ein Symbol sowohl des nationalen Freiheitskampfes als auch des mörderischen Nationalismus benutzen.
Stepan Bandera's responsibility for crimes committed by the members of the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN), partisans of the Ukrainian Insurgent Army (UPA), and also nationalists dedicated to him, who fought in other formations, has been discussed in academic debates and instrumentalized in political discourses. When some authors claim that Bandera was fully responsible for all kinds of crimes committed by the OUN and UPA, other argue that he cannot be responsible for these crimes because he was not directly involved in their execution or he was not in Ukraine when they were done. The article presents different kinds of crimes and massacres committed on Bandera's order or by devoted to him actors, and explains to which extend and in which sense Bandera was responsible for them.
and a wish to save their own lives. At some points of time, they formed alliances against the Ukrainian fascists, but at others they viewed each other as enemies.
Union, and because the German occupiers committed worse crimes in Ukraine than the Ukrainian nationalists, Cold War historians such as John Armstrong, Ukrainian and Polish dissidents, and German historians of Eastern Europe denied or marginalized the violence of this movement or portrayed them as an anti-Soviet “liberation movement.” The denial of the collaboration of the Ukrainian nationalists in the Holocaust was interrelated with the denial of the fascistization of Ukrainian nationalism and of the creative invention of a genuine form of Ukrainian fascism that fostered genocidal violence in Ukraine.
The chapters cover a broad methodological, geographical and temporal scope, showing how a plurality of modern antisemitisms became prominent in Europe’s ‘peripheries’ – East and South, as well as in Europe’s colonies – reflecting both transfers and imports of concepts developed in the European ‘centre’ and specificities related to distinct developmental paths. They engage the entanglements of modern antisemitism, racism, and colonialism, to explore the ideological bonds and the transmission of these political ideas and practices. The volume thus zooms in on the multi-vector conceptual transfers that operated between the centre and the peripheries, as well as on the impact of transnational contacts and social networks on antisemitic tropes and discourses.
The unifying context is that of globalisation and of a modernisation the global feature of which was its unevenness. It was this unevenness, and the resulting co-existence, incomplete overlap, and constant tension between different developmental horizons that in turn accounted for the variety of forms antisemitism took across space and time.
and conflicts between movements, regimes, and individuals. Hypernationalism and racism, two intrinsic elements of fascism, simultaneously united and divided the leaders, members, and adherents of movements and regimes. The Italian Fascists, the German Nazis, and a number of other similar movements and regimes wanted to unite and create Europe on their terms. They usually called it “New Europe,” but they did not agree on which countries ought to be included as self-governing nationstates, and which ones should be subordinated to the major regimes. A huge problem for the creation of a fascist Europe and also of a fascist European community was the obsession with violence, including the belief that conflicts should be resolved by war. Nevertheless, it was neither violence nor the ultranationalist and racist nature of fascism that caused the most brutal conflicts between fascists. As this chapter will demonstrate, inter-fascist clashes frequently resulted from pragmatic subjects, the desire to keep “order” in particular parts of Europe, and sometimes also from cultural and political misunderstandings.
presented themselves as national political forces. In fact, contemporaries as well as scholars have highlighted hyper-nationalism as one of the most important features of fascism which separated fascist movements and regimes from each other. Not accidentally, all attempts to forge a “Fascist International” foundered between the two world wars. Many historians have therefore dismissed or failed to recognize crossborder cooperations between fascists. In fact, the hyper-nationalism of fascist movements and their social Darwinist doctrines, as well as the expansionist and racist policies of the Third Reich and Fascist Italy, have led most experts to argue that fascist internationalism or international fascism was merely a camouflage and a sham. The interpretation that “international fascism is unthinkable, a contradiction in terms” has received broad support from most historians. As a corollary, fascism has largely been investigated in the framework of national history. Beyond volumes that have collected national case studies, few systematic comparative studies have been published. In particular, cross-border interactions between fascist movements and regimes have largely been dismissed in historical scholarship.
Eine komplexe und von methodologischen Fehlgriffen weniger beeinträchtigte Darstellung des Judenmordes in Ostgalizien und Wolhynien konnte daher erst erfolgen, als der Antikommunismus die Geschichtswissenschaft verließ und sich Saul Friedländers Plädoyer für eine »integrierte Geschichtsschreibung« durchzusetzen begann, in welcher die Perspektive und die Dokumente der Opfer genauso herangezogen werden wie jene der Täter. Ob Historiker in Zukunft den Holocaust komplexer und vollständiger als bis vor kurzem erforschen werden und bestimmte Formen der Massengewalt aus politischen und methodologischen Gründen nicht auslassen werden, wird alleine die Zukunft zeigen.
Holocaust vor. Seit den 1990er Jahren wurde Himka wegen seiner Publikationen über die Rolle ukrainischer Nationalisten in der Shoah von ukrainischen Diasporaaktivisten mehrmals angegriffen und als Verräter und Nestbeschmutzer beschimpft. Die zahlreichen Angriffe hingen auch damit zusammen, dass er bis in die späten 1980er Jahre dem ukrainischen Nationalismus grundsätzlich unkritisch gegenüberstand und als Mitglied der ukrainischen Diaspora wahrgenommen wurde, die die Geschichte des Holocaust ignorierte und die Kollaboration der OUN und UPA leugnete.
Insurgent Army (UPA) played in the Holocaust. Myroslav Shkandrji’s intellectual study of the OUN and UPA between 1929 and 1956 is an engaging and important contribution to this literature. However, the book has some weaknesses related to the misrepresentation of the role of violence, Holocaust, and fascism in Ukrainian history. This results from the fact that most Ukrainian historians reject a critical examination of these subjects and are still not coming to terms with these parts of the past. During the Cold War and the post- Soviet period Ukrainian national historiography presented them in an apologetic, nostalgic, and tendentious manner.
sie weder den gesamten Gegenstand beleuchten, noch ein differenziertes Bild zeigen. Diese Lücke wird durch Joshua Zimmermans umfassende und ausgewogene Monographie gefüllt.
an der zivilen Bevölkerung, vor allem in osteuropäischen Ländern. Alleine
in Polen ermordeten die Besatzer etwa 1 Million Menschen (S. 291). Diese Morde fanden im Schatten von Auschwitz oder der Ermordung von 3 Millionen polnischen Juden statt, wie es Brewing metaphorisch im Titel ausdrückt. Obwohl die Massaker an der polnischen Zivilbevölkerung in vielen Einzelstudien untersucht wurden, sind die Umstände und Hintergründe des Geschehens, wie seine aufschlussreiche Studie zeigt, im Detail immer noch kaum bekannt. Der Autor geht dem Thema auf den Grund und analysiert an aussagekräftigen Beispielen viele zentrale Aspekte dieser Problematik, wodurch er neues Licht auf die Ereignisse wirft und den Stand der Forschung voranbringt. Gleichzeitig schließt seine Studie jedoch auch methodologische Probleme ein, die sich aus einer nicht vollkommen überzeugenden Kontextualisierung und Konzeptualisierung des Themas ergeben bzw. die Folge der Nichtbeachtung bestimmter Quellen, Perspektiven, Publikationen und Forschungszweige sind.
Angriff auf die Sowjetunion am 22. Juni 1941 in Hunderten von Orten
Massenerschießungen von Juden durchgeführt haben, ist die Geschichte
der bereits im September 1939, nach dem Angriff auf Polen, operierenden Einsatzgruppen weniger bekannt. Die Herausgeber dieses Bandes versuchen, das zu ändern, indem sie sämtliche Berichte dieser Einheiten in einem durchaus gut edierten Band präsentieren. Damit zeigen sie unter anderem, dass beim Angriff auf Polen die Juden nicht das einzige Hauptziel des Terrors der Deutschen waren, sondern in etwa demselben Maße wie diese Polen und andere nichtdeutsche Zivilisten verfolgt und ermordet wurden. Die Angreifer haben sich besonders vor den polnischen Nationalisten und der katholischen Kirche gefürchtet.
Durch das Studium dieser Dokumente wird auch deutlich, dass der Judenmord erst nach einigen Monaten zur Hauptaufgabe der Besatzungspolitik geworden ist, wobei man den Einfluss des rassistischen Antisemitismus auf die Wahrnehmung des Kriegsgeschehens und das Handeln der Einheiten bereits im Herbst 1939 nicht unterschätzen sollte. Die Zahl der nach dem Angriff auf Polen ermordeten Zivilisten war zwar deutlich geringer als jener, die knapp zwei Jahre später von den in den sowjetischen Gebieten operierenden Einsatzgruppen erschossen wurden, sie war jedoch trotzdem erschreckend hoch. Die Herausgeber gehen davon aus, dass bis Frühjahr 1940 über 60.000 Personen im besetzen Polen ermordet wurden und dass die in sieben Einsatzgruppen hinter der Wehrmacht wirkenden etwa 2.700 Funktionäre an diesem Mord maßgeblich beteiligt waren.
in Polen und Russland geschrieben, die sich trotz ihrer Länge gut liest. Sie zeigt, wie verflochten die jüdische und die osteuropäische
Geschichte miteinander waren und wie wuchtig der Holocaust diesem Zustand ein Ende setzte. Polonskys dreibändige Monographie
ist ein Standardwerk, das eine umfangreiche Rezeption und Übersetzung verdient.
In seinem Vortrag analysiert Grzegorz Rossoliński-Liebe die Entwicklung und Aktivitäten der OUN und diskutiert sie im Kontext des Faschismus in Ostmitteleuropa.
century that came at the expense of the multiplicity of forms antisemitism took in spaces considered ‘peripheral’ to the European ‘centre’.
As such, the present conference seeks to nuance such narratives by bringing into discussion views "fom the peripheries. In this context, the concept of modern antisemitism is seen not as an exclusive product of a centre that was consequently transferred to the peripheries, but rather in the "amework of the entanglements between such transfers and local patterns of exclusion, producing a plurality of narratives and forms of prejudice that in turn affected
the racist concepts developed at the centre.
In this "amework, the concept of ‘peripheries’ is understood not only in a narrow geographical sense, but in a more complex and multi-faceted one, comprising not just spaces within Europe or outside it that were peripheral to the Western European-driven process of modernisation, but also spaces
within countries, urban centres, societies, and social reproduction structures in peripheral capitalism
Dr. Grzegorz Rossolinski-Liebe wird die Entstehung und Wirkung der OUN darstellen und Banderas Rolle in dieser Bewegung erläutern. Im Fokus stehen die Faschisierung in den 1920er und 1930er Jahren, die von ukrainischen Nationalisten im Zweiten Weltkrieg begangenen Massenverbrechen und schließlich Banderas Tätigkeiten sowie der Kult um seine Person im Nachkriegsmünchen.
http://polonews.in.ua/wywiad/kult-banderi-ta-ukrajinska-demokratiya.html
Poland, Germany, Russia, the U.S., and the U.K. The subject himself remains elusive; many events associated with his name took place while he was either in prison, under house arrest, or in exile. The author had to deal with Bandera’s place in contemporary Ukrainian politics and the impassioned nature of the topic.
The book should be required reading for anyone interested in the OUN and Ukrainian nationalism.
zajmie ten proces i jaki będzie jego wynik […] Niemniej, ukraińscy intelektualiści i politycy […] nie muszą się zachowywać, jak gdyby nie mieli żadnej kontroli nad […] procesem tworzenia nowej tożsamości ukraińskiej. W końcu, nikt poza nimi nie będzie musiał przemyśleć „niewygodnych” aspektów historii Ukrainy powiązanych z Banderą.
collaborateur ou un patriote, victime des Soviétiques et des nazis ? On ne disposait d’aucune biographie sérieuse pour répondre. Issu d’une thèse, le travail de Grzegorz Rossoliński-Liebe est donc particulièrement bienvenu. Il s’inscrit dans la lignée d’études scientifiques sur le nationalisme ukrainien initiées depuis peu d’années. Adossé à une impressionnante bibliographie, ce livre est principalement fondé sur des
archives étatiques polonaises, allemandes et soviétiques. L’auteur a également mené ses investigations dans la mouvance nationaliste, aussi bien dans la documentation publique ou interne que parmi des acteurs survivants.
dummen Kerls«. Diese Worte des österreichischen
Politikers Ferdinand Kronawetters verweisen auf ein Erklärungsmuster, das bei der Suche nach den Ursachen für Antisemitismus (und Rassismus) häufig zur Anwendung kam und kommt: die Verknüpfung
antisemitischer Weltsichten mit der vermeintlichen
Ungebildetheit ihrer Vertreter_innen sowie die damit einhergehende Verortung von Judenfeindschaft an den Rändern der Gesellschaft.
Entgegen dieser weit verbreiteten Annahme wurde jedoch wiederholt gezeigt, zuletzt von Monika Schwarz-Friesel und Jehuda Reinharz (Die Sprache der Judenfeindschaft im 21. Jahrhundert), dass akademische Milieus eine wesentliche Triebkraft der Herstellung und Verbreitung antisemitischen
Wissens sowie der Ausübung judenfeindlicher
Gewalt darstell(t)en.
пана Бандеры. До такого методологического уровня украинская постсоветская наука пока не доросла. Некоторые ведущие исследователи, которые критично пи-
шут про ОУН и УПА, проживают или находятся большую часть времени вне Украины. Надеюсь, что скоро это изменится и никакие законодательные акты илиугрозы радикалов68 не остановят этого. Проблемой исторической науки в Украине является часто неспособность различать текст и личность. В этом ключе я бы посоветовал критикам Россолинского-Либе сначала прочитать его книгу и создать собственное представление о работе, а лучше – написать что-то свое. Надеюсь, что выход этой книги и, возможно, в будущем ее перевод на украинский язык будут способствовать не обострению старого конфликта радикалов, который уже привел к кровавым последствиям на территории Донбасса, а к научным академическим дискуссиям, подобные которым проходили в свое время в Польше в связи с трагедией в Едвабне.
Bandera museums followed; all attributed much prominence to religion, thereby effectively turning them into what the book calls “shrines promoting nationalism and denial” (p. 491).
het Oekraïens betekent dat dille) en het grove Oekrofasjist y is
Bandérovts y nu het meest gebruikte Russische scheldwoord
voor Oekraïners. Het verwijst naar de West-Oekraïense terrorist en fascist Stepan Bandera (1909-1959), leider van de OOeN (Organisatie van Oekraïense Nationalisten), die
collaboreerde met de nazi’s in de hoop op een onafhankelijke staat Oekraïne. Hoe harder Moskou de Oekraïners uitscheldt voor Bandérovts y, hoe populairder de Providnyk (Leider) wordt en dat is een bedenkelijke ontwikkeling. Het uitstekende boek van de Poolse historicus Grzegorz Rossolinski-Liebe (1979), de eerste wetenschappelijke biografie van Bandera, komt dus als geroepen.
http://uamoderna.com/md/radchenko-bandera-biography-review
occupied, allied, and sovereign countries. They helped the Nazis to ghettoize and to mark the Jews, to
take over their property, to collect taxes, and to organize mass shootings and deportations to the
extermination camps. Without the help of numerous officials in the communal, district and county
administrations, the Nazis would not have been able to murder 6 million Jews, while fighting against
the Soviet Union, occupying countries in Western and Eastern Europe, and struggling with the
resistance movements. The role of local administrations in the implementation of the Holocaust was
significant.
In Federal Republic of Germany, the myth of the ‘clean Wehrmacht’ was dismantled by the exhibition “Crimes of the Wehrmacht”. Daniel Goldhagen’s theses were publicly discussed, and the convenient separation of the perpetrators from German society, encapsulated in the distinction between Nazis and Germans, was subject to questioning. Nevertheless, the topic of non-German perpetrators and their cooperation with the German occupiers in the Holocaust has, with the exception of Poland, received only scant attention – although this began to change recently in Lithuania, Ukraine and some other East Central European countries.
In Poland, the publication of Jan Błoński’s essay Biedni Polacy patrzą na getto as well as the screening of Claude Lanzmann’s Shoah contributed to a growing Holocaust awareness in the late 1980s. However, it was only thanks to Jan Tomasz Gross’ Neighbors (2001) that the first public debate about the participation of ordinary Poles in the murder of Jews took place. This subsequently led to the emergence of further important historical research.
In Ukraine, there has been an increase in the number of thoroughly researched publications on the involvement of Ukrainian nationalists and ordinary Ukrainians in the Holocaust as well as on the fascistization of Ukrainian radical nationalism. These have challenged the apologetic and nationalist narrative of the Ukrainian diaspora which had replaced the Soviet narrative in independent Ukraine after the collapse of the Soviet Union.
In Lithuania, historians have examined the participation of ordinary Lithuanians in the Holocaust. In addition, there have been several public debates about the so-called žydšaudžiai (Jew-shooters) since the mid-1990s. While the publication of the book Mūsiškiai (Our People) by Ruta Vanagaitė has ensured a continuation of the public debate, as yet no debate has had the dimensions, intensity and consequences of the Jedwabne debate in Poland.
Drawing on the examples of Germany, Lithuania, Poland, and Ukraine, the conference seeks to examine how the persecution and murder of the Jews was investigated, explained, and debated in these four countries. Special emphasis will be placed on the intertwining of historical research and public debate as well as collective and individual Holocaust participation. The conference aims to explore the interplay between research and academic conceptualizations of the Holocaust and representations in public discourse as well as the tensions between national representations and these academic conceptualizations.
The organizers wish to invite scholars who would like to present papers on the following subjects:
- Why were the four countries under examination so reluctant to discuss the participation of sections of their own societies in the Holocaust for such a long time? Why were the facts that had already been established by survivor scholars in the immediate aftermath of the events only rediscovered in recent years? How can their absence from the professional historical and the local and public discourse for so many years be adequately explained?
- What was it exactly that triggered debates on the subject of Holocaust participation in these four countries since the late 1980s and early 1990s? Why were the initial investigations of the Holocaust marginalized and ignored, and their authors berated, especially by their West German colleagues and the Ukrainian diaspora?
- Who initiated the debates on the subject of Holocaust participation? Which events and constellations played a key role in this context and which ones were marginalized? To what extent was the issue of the role played by anti-Semitism within national self-understandings and national histories discussed in these four countries?
- What determined and characterized the course of Holocaust debates? What consequences have resulted for these societies because of these debates?
- What was the role played by international Holocaust research, mainly established in Israel and the USA as an academic discipline, in the debates in Germany, Poland, Lithuania and the Ukraine? Were some of the debates initiated by outside sources? If so, why was this external stimulus necessary?
- What impact did national and international trials of the perpetrators and the survivors’ testimonies and memoirs have on the course of history writing of the Holocaust and the debates in Germany, Poland, Lithuania and the Ukraine? Who were the scholars involved in the rediscovery of these types of documents? What effect have the new historiographies and debates had on the way the societies view and define themselves and how are they in turn viewed by others?
- How has the subject of Holocaust participation been discussed among German, Jewish, Polish, Ukrainian and Lithuanian historians? Have specific national Holocaust narratives emerged and how do they react to other narratives? Why have some German, Lithuanian, Polish, and Ukrainian historians skirted around the issue of transnational perpetrators and how has this in turn affected the understanding and definition of the term Holocaust within their scholarship?
The conference investigated the contemporary relevance of fascism and antifascism by bringing together scholarly experts on these historical movements and actors in civil society. Participants from various professional backgrounds and almost 30 countries attended the event. Its goal was to discuss the interrelatedness of fascism and antifascism, illuminate their global networks and local trajectories, analyze central characteristics and ideas, and trace shifts in discourses and practices of remembrance. Other focuses were memory politics, phenomenology, and current adaptations as well as the aesthetic dimensions and artistic practices associated with fascism or antifascism.
The overarching aim of the conference was to explore whether and how the histories of fascism and antifascism offer insights into the rise of authoritarian regimes today. What makes a fascist regime? What is the line separating authoritarianism from fascism? Can we identify "tipping points"? How should a civil society react to these challenges? Do antifascist movements of the 20th century offer a role model? How can insights into such historical connections benefit proponents of a democratic civil society?
"Land ohne Quisling? Kollaboration im deutsch besetzten Polen 1939–1945"
Vortrag, Do 08.03.2018, 19 Uhr Säulenhalle der Alten Feuerwache c/o Haus der VHS Steglitz-Zehlendorf, Onkel-Tom-Str. 14, 14169 Berlin Zehlendorf. Verkehrsverbindungen: Bus 101, 112, 115, 118, 184, 285, 623 sowie M48, X10, und S1 Bhf. Zehlendorf
Dr. Grzegorz Rossoliński-Liebe, Historiker am Friedrich-Meinecke-Institut der Freien Universität Berlin spricht über Gründe für die Kollaboration Einheimischer mit den Nationalsozialisten während des Zweiten Weltkrieges.
Der 1979 in Zabrze (Polen) geborene Historiker lebt und arbeitet in Berlin. Mit Unterstützung der Fondation pour la Mémoire de la Shoah untersucht der Wissenschaftler aktuell die deutsch-polnische Kollaboration im Zweiten Weltkrieg und ist außerdem damit beschäftigt, die Erinnerung der ukrainischen Diaspora an dem Holocaust zu erforschen.