Naar inhoud springen

E3 Saxo Classic

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf E3 Harelbeke)
Vlag van België E3 Saxo Classic
Het peloton tijdens de E3 Prijs Vlaanderen 2008
Het peloton tijdens de E3 Prijs Vlaanderen 2008
Regio Vlaanderen, België
Periode Eind maart
Organisator Wielerclub Hand in Hand
Classificatie
Type Heuvelklassieker
Internationale kalender UCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 1958
Aantal edities 66 (2024)
Eerste winnaar Vlag van België Armand Desmet
Laatste winnaar Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (2024)
Laatste Bel. winnaar Wout van Aert (2023)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2024)
Meeste zeges Vlag van België Tom Boonen (5x)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Aankomst van Armand Desmet tijdens de editie van 1967 (collectie KOERS. Museum van de Wielersport)

De E3 Saxo Classic, vroeger bekend als de E3 Harelbeke,[1] is een jaarlijkse eendaagse wielerwedstrijd in Vlaanderen met start en aankomst in de stad Harelbeke. Het is een 210 kilometer lange wedstrijd voor eliterenners met een parcours doorheen de Vlaamse Ardennen. Sinds de eerste editie in 1958 wordt de wedstrijd georganiseerd door de wielerclub Hand in Hand.

Eerst gereden in 1958 als Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke, is het een van de meer recentelijk gevestigde eendagsklassiekers. Het staat op de UCI World Tour-kalender, als onderdeel van een reeks gekasseide klassiekers in België en Noord-Frankrijk in maart en april. De koers wordt beschouwd als een belangrijk opwarmingsevenement voor de Ronde van Vlaanderen, een andere grote wielerwedstrijd die doorgaans de volgende week plaatsvindt.

Tom Boonen is recordhouder met vijf overwinningen, gevolgd door Rik Van Looy, die vier keer won.

Kasseienkoers

[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijd vindt plaats op een vrijdag, de week voor de Ronde van Vlaanderen, en vormt zo het begin van de Vlaamse Wielerweek. Het is de tweede in de reeks kasseienritten in België en Noord-Frankrijk die plaatsvinden over een periode van twee weken vanaf de woensdag na Milaan-San Remo tot Parijs-Roubaix. De E3 Harelbeke wordt met haar lage aantal aan kasseiklimmen vaak gezien als de kleine versie van de Ronde van Vlaanderen.[2]

Sinds 2005 was de E3 Prijs Vlaanderen onderdeel van het continentale circuit, met name van de UCI Europe Tour. Op 1 september 2011 werd officieel bekendgemaakt dat de wedstrijd voor de periode 2012 tot 2015 deel ging uitmaken van de UCI World Tour.[3] Daardoor wordt de wedstrijd sinds 2012 op de vrijdag voor Gent-Wevelgem gereden. In deze editie werd voor de eerste keer de Muur van Geraardsbergen opgenomen in de wedstrijd.[4] Die helling was eerder geschrapt uit het parcours van de Ronde van Vlaanderen, wat een hele polemiek veroorzaakte bij de aanhangers van deze wedstrijd.

In de editie van 2012 versloeg Tom Boonen de Spaanse renner Óscar Freire in de spurt en won zo de wedstrijd voor de vijfde keer. Daarmee verbrak hij het vorige record van Rik Van Looy, dat sinds 1969 standhield. Na de wedstrijd bood Boonen hiervoor met een kwinkslag zijn verontschuldigingen aan bij De Keizer van Herentals.

In maart 2017 uitte Marc Claerhout, manager van de wedstrijd, de intentie om in 2018 voor de eerste maal een E3 Harelbeke voor vrouwen te organiseren.[5]

Ontstaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Door het inrichten van koersen de aandacht der inwoners terug ten gunste te stemmmen tegenover de wielersport, want alleen sport en nering van onze stad ten goede kan komen.

— Wielerclub 'Hand in Hand', 1956

De koers werd opgericht door Hand in Hand, een wielerclub uit Harelbeke. In 1957 organiseerde de wielerclub voor het eerst een wedstrijd voor profs op een lokaal circuit. De wedstrijd kreeg veel belangstelling en betekende de start van een grote wielerwedstrijd.

Op zaterdag 3 mei 1958 werd de eerste Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke verreden. De koers werd ook de Grote Peter Benoitprijs genoemd, naar de bekende Harelbeekse componist. Het startte om 12 uur 's middags en kruiste meer dan 200 kilometer doorheen Vlaanderen. Het parcours was rustig in de eerste helft met daarna belangrijke hindernissen als de Kluisberg, de Kruisberg, de Kwaremont en het Vossenhol. Het eigenlijke keerpunt van de koers lag in Sint-Niklaas, niet Antwerpen.

De aankomst van de eerste koers lag op de Verenigde Natiënlaan, vlak bij het stamcafé van de wielerclub: café Britannia.

De wedstrijden werden later verreden ten tijde van de aanleg van de E3 (later A14-E17), de autosnelweg tussen Kortrijk, Harelbeke en Antwerpen, en het parcours ging de eerste jaren dan ook van Harelbeke naar Antwerpen en vice versa.[6][7]

Benaming

[bewerken | brontekst bewerken]
Trofee gewonnen door Tom Boonen in 2012 tijdens E3 Harelbeke (collectie KOERS. Museum van de Wielersport)

De wedstrijd werd in 1958 ingevoerd als Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke en onderging in 1970 een eerste naamsverandering naar E3 Prijs Harelbeke. Vanaf 2003 volgden de nieuwe benamingen elkaar snel op, met E3 Prijs Vlaanderen tot 2012, E3 Prijs Vlaanderen-Harelbeke in 2013 en E3 Harelbeke tussen 2014 en 2016. Vanaf 2017 kwam er ook een titelsponsor bij met Record Bank E3 Harelbeke, die in 2019 overging in E3 BinckBank Classic. Vanaf 2021 werd de wedstrijd verreden onder de naam E3 Saxo Bank Classic. Sinds 2023 is de naam E3 Saxo Classic.[8]

Podia

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
1958 Vlag van België Armand Desmet Vlag van België Lucien Demunster Vlag van België Briek Schotte
1959 Vlag van België Norbert Kerckhove Vlag van België Jan Zagers Vlag van België Norbert Van Tieghem
1960 Vlag van België Daniel Doom Vlag van België Odiel Van Der Linden Vlag van België Petrus Oellibrandt
1961 Vlag van België Arthur Decabooter Vlag van België Frans Aerenhouts Vlag van België André Noyelle
1962 Vlag van België André Messelis Vlag van België Leopold Schaeken Vlag van België Frans De Mulder
1963 Vlag van België Noël Foré Vlag van Nederland Peter Post Vlag van België Jef Planckaert
1964 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Norbert Kerckhove Vlag van België Edgard Sorgeloos
1965 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Georges Van Coningsloo Vlag van België René Thyssen
1966 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Willy Bocklant Vlag van België Joseph Spruyt
1967 Vlag van België Willy Bocklant Vlag van België Jozef Huysmans Vlag van België Armand Desmet
1968 Vlag van België Jaak De Boever Vlag van België Jozef Huysmans Vlag van België Herman Vanspringel
1969 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Georges Van Coningsloo Vlag van België Willy Vekemans
1970 Vlag van België Daniel Van Ryckeghem Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Roger Rosiers
1971 Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Georges Pintens Vlag van België Eddy Merckx
1972 Vlag van België Hubert Hutsebaut Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Walter Godefroot
1973 Vlag van België Willy In 't Ven Vlag van België Albert Van Vlierberghe Vlag van België Walter Planckaert
1974 Vlag van België Herman Vanspringel Vlag van België Freddy Maertens Vlag van België Frans Verbeeck
1975 Vlag van België Frans Verbeeck Vlag van België Freddy Maertens Vlag van Nederland Kees Bal
1976 Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Walter Godefroot Vlag van België Daniel Verplancke
1977 Vlag van Duitsland Dietrich Thurau Vlag van België Patrick Sercu Vlag van België Erik De Vlaeminck
1978 Vlag van België Freddy Maertens Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Ronny De Witte
1979 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Frank Hoste Vlag van België Michel Pollentier
1980 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van Ierland Sean Kelly Vlag van België Rik Van Linden
1981 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Ludo Delcroix Vlag van België Fons De Wolf
1982 Vlag van België Jan Bogaert Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Daniel Willems
1983 Vlag van België William Tackaert Vlag van Nederland Bert Oosterbosch Vlag van Nederland Jan Jonkers
1984 Vlag van Nederland Bert Oosterbosch Vlag van België Eddy Planckaert Vlag van België Leo van Vliet
1985 Vlag van Australië Phil Anderson Vlag van België Jozef Lieckens Vlag van België Eddy Planckaert
1986 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Nederland Frits Pirard Vlag van Nederland Jos Lammertink
1987 Vlag van België Eddy Planckaert Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van België Marc Sergeant
1988 Vlag van Italië Guido Bontempi Vlag van Australië Allan Peiper Vlag van België Eddy Planckaert
1989 Vlag van België Eddy Planckaert Vlag van Nederland Adrie van der Poel Vlag van België Marc Sergeant
1990 Vlag van Denemarken Søren Lilholt Vlag van Italië Fabio Roscioli Vlag van Nederland Adrie van der Poel
1991 Vlag van Duitsland Olaf Ludwig Vlag van Australië Phil Anderson Vlag van Duitsland Uwe Raab
1992 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Nederland Wiebren Veenstra Vlag van België Eric Vanderaerden
1993 Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van Duitsland Olaf Ludwig Vlag van Nederland Jelle Nijdam
1994 Vlag van Moldavië Andrei Tchmil Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov Vlag van Italië Silvio Martinello
1995 Vlag van België Bart Leysen Vlag van Duitsland Steffen Wesemann Vlag van België Carlo Bomans
1996 Vlag van België Carlo Bomans Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van België Wilfried Nelissen
1997 Vlag van België Hendrik Van Dyck Vlag van Italië Paolo Fornaciari Vlag van Denemarken Brian Holm
1998 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Italië Michele Bartoli Vlag van Italië Mirko Celestino
1999 Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van België Andrei Tchmil Vlag van België Frank Vandenbroucke
2000 Vlag van Rusland Sergej Ivanov Vlag van België Geert Van Bondt Vlag van België Chris Peers
2001 Vlag van België Andrei Tchmil Vlag van Duitsland Steffen Wesemann Vlag van Slovenië Martin Hvastija
2002 Vlag van Italië Dario Pieri Vlag van België Jo Planckaert Vlag van België Johan Museeuw
2003 Vlag van Nederland Steven de Jongh Vlag van Duitsland Steffen Wesemann Vlag van België Stijn Devolder
2004 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Estland Jaan Kirsipuu Vlag van Letland Andris Naudužs
2005 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Duitsland Andreas Klier Vlag van België Peter Van Petegem
2006 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Italië Alessandro Ballan Vlag van Nederland Aart Vierhouten
2007 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van Duitsland Marcus Burghardt
2008 Vlag van Noorwegen Kurt-Asle Arvesen Vlag van Duitsland David Kopp Vlag van België Greg Van Avermaet
2009 Vlag van Italië Filippo Pozzato Vlag van België Tom Boonen Vlag van Kazachstan Maksim Iglinski
2010 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van België Tom Boonen Vlag van Spanje Juan Antonio Flecha
2011 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van België Jürgen Roelandts Vlag van Rusland Vladimir Goesev
2012 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Spanje Óscar Freire Vlag van Oostenrijk Bernhard Eisel
2013 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Italië Daniel Oss
2014 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas
2015 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van Italië Matteo Trentin
2016 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Stannard
2017 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Oliver Naesen
2018 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Greg Van Avermaet
2019 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Wout van Aert Vlag van België Greg Van Avermaet
2020 Niet verreden
2021 Vlag van Denemarken Kasper Asgreen Vlag van Frankrijk Florian Sénéchal Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2022 Vlag van België Wout van Aert Vlag van Frankrijk Christophe Laporte Vlag van Zwitserland Stefan Küng
2023 Vlag van België Wout van Aert Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van Slovenië Tadej Pogačar
2024 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van België Jasper Stuyven Vlag van België Wout van Aert

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renner Land Jaren
5 Tom Boonen Vlag van België België 2004, 2005, 2006, 2007, 2012
4 Rik Van Looy Vlag van België België 1964, 1965, 1966, 1969
3 Jan Raas Vlag van Nederland Nederland 1979, 1980, 1981
Fabian Cancellara Vlag van Zwitserland Zwitserland 2010, 2011, 2013
2 Eddy Planckaert Vlag van België België 1987, 1989
Johan Museeuw Vlag van België België 1992, 1998
Andrei Tchmil Vlag van België België 1994, 2001
Wout van Aert Vlag van België België 2022, 2023

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
40 Vlag van België België
7 Vlag van Nederland Nederland
4 Vlag van Italië Italië
3 Vlag van Zwitserland Zwitserland
2 Vlag van Denemarken Denemarken, Vlag van Duitsland Duitsland
1 Vlag van Australië Australië, Vlag van Moldavië Moldavië, Vlag van Noorwegen Noorwegen, Vlag van Polen Polen,
Vlag van Rusland Rusland, Vlag van Slowakije Slowakije, Vlag van Tsjechië Tsjechië, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=E3_Saxo_Classic&oldid=68443221"