Hittite archaeology

In this book, Claudia Glatz reconsiders the concept of empire and the processes of imperial making and undoing by investigating the practices, places, and things and their evolving interconnections with people, that together produce, challenge, and, above all, continuously transform imperial networks and their constituent communities. The volume provides a new, critical account of the Hittite imperial network of Late Bronze Age Anatolia (c. 1600-1180 BCE), one of the earliest archaeologically well-attested imperialist polities of the ancient Near East, through detailed analyses of a wide range of archaeological, iconographic, and textual sources. Concerned with the analysis and communication of the complexity, messiness, and ever transforming nature of imperial relationships, the book examines the practices through which Hittite elites and administrators hoped to bind together disparate communities and achieve a measure of sovereignty in particular places and landscapes, and with the help of particular material things. It also tracks the ambiguities inherent in these practices, their messy results, their un- and under-achievements, and how they were resisted, or more subtly negotiated in different regional and cultural contexts.

The end of the Early Bronze Age, in other words the EBA III, is one of the significant turning points in the cultural history of the Anatolian Peninsula. Metal objects that indicate social class differences, advancements in architecture, and finds that point to connections with distant regions all demonstrate that a political structure began to emerge in Anatolia during this period. Parallel to these developments, especially with the increase in interregional relations, the use of new vessels indicates a novelty in eating and drinking habits. Tankards, bell-shaped cups and depas amphikypellon stand out within this group and are referred to as the new drinking vessels. In addition to these, it is noteworthy that beakers or goblets, and also container amphorae started to become widespread. All these types are considered to be associated with new drinking habits, and the new drink type is suggested to be wine. However, the suggestions proposed regarding the use of these vessels are not supported by any archaeometric studies until now. In this study, we share results from total lipid extraction analyses (TLE) performed by gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS) on a group of depa vessels from the archaeological site of Küllüoba located in Eskişehir, Turkey, and re-evaluate at the possible purposes of these vessels. Biomolecules such as fatty acids, salicylic acids, organic acids, hydrocarbons, n-alkanes, and herbal steroids identified as a result of these analyzes provided the first direct evidence of the use of fermented products such as wine and herbal analgesics in Early Bronze Age Anatolia. Additionally, we present the first archaeological data of the period and the region regarding the use of salicylic acid.

Excavations undertaken at Uşaklı Höyük in Turkey during 2018 revealed a mosaic stone floor associated with a large building of Hittite date. This unique discovery raises new questions about the origin of mosaic flooring in Near Eastern public architecture of this period.

Very little research has been done on the symbolic use of the double-headed eagle motif B.C.E. This paper treats the double-headed eagle relief at the Hittite site of Yazilikaya, located in central present-day Turkey. Occupied in the second millennium B.C.E., this site was a religious and ceremonial center of the Hittite Empire. Comparison of the use of the double-headed eagle at this and other sites in the area hints at the function of the motif in that context. Full text: https://minds.wisconsin.edu/handle/1793/36633

This paper refers to the policy of exile that practiced by some of the kings of the Hittite state. In fact, this policy does not reach as far as the Assyrian kings, who were famous for the deportation policy, this policy in Khati was limited cases only, and was a punishment against some crimes. The research deals with clarifying the concept of exile and the difference between it and escape, and clarifying the optional exile and forced exile. The research begins with the meaning of the term exile in the texts and Hittite Law, and reasons of exile, and offer some cases of exile found in Khati.

One typical feature of the Hittite official cult is the significant role assigned to non-urban, open-air cultic space. Open-air 'sanctuaries' 1 have been found in many locations across Central and even Western Anatolia. A notable number of them are located near prominent water features, either springs, artificial basins, or rivers, in the highlands or on the Plateau, testifying to the cultic importance of water and its role as an access to the netherworld in Hittite cosmic view 2 . A group of open-air cultic places are located high in the mountains, both for their physical proximity to the sky, and for the prominent cult of mountain gods in Hittite Anatolia 3 . A last group of open-air cultic places, however, features conspicuous but isolated rocky outcrops emerging from the surrounding landscape. Yazılıkaya is the prominent example of such a cultic place 4 , but some other Hittite empire open-air cultic places can be included in this group. These are often associated with the term huwasi-, referring to open-air cultic places in Hittite sources. Like most of the other open-air cultic monuments, visibility was a prominent criterion for the selection of a specific place. In addition to an objective definition of visibility generated by a monument's prominence in the physical landscape, as well as the lack of obstacles hindering one's view from distance, visibility depends on local circulation patterns and therefore it is very much connected to local history and human presence 5 . There is a third aspect of visibility that ought to be stressed: the possibility for the public participating in a cult to see the ceremonial acts performed on a stage some meters higher than where they stood. As a matter of fact, in many open-air cultic places associated with reliefs and Anatolian Hieroglyphic (AH) inscriptions, libation holes have been identified 6 . They are regularly placed at the top of a cliff, rocky outcrop, or rock, and not in front of a cultic statue or a cultic scene carved in bas-relief, as it is typical of later monuments. One gets the impression that the iconic representation of the cult engraved on the rock served to reduplicate for the public and make eternal a cultic act that in fact was performed on a stage at the top of the cultic place, where officiants, highly visible to all participants, would perform speech acts (prayers, recitations, etc.), and the offering to the gods. I am not aware of textual evidence that describes cultic acts taking place on an elevated stage at an open-air cultic place, but several rituals and prayers indicate the use of roofs for cultic performances. For example, the first lines of Great King Muwatalli's prayer to the assembly of the gods 7 show that in temple contexts cultic activities were set up on the roof, thus at an elevated stage more easily visible by the gods, but also by participants to the cult. For the sake of this paper it is relevant to underline that isolated outcrops and rocks selected as cultic places and associated with reliefs and or inscriptions very likely also served as a sort of elevated stage to perform cultic activities, and in particular offerings to the gods. This consideration will be particularly germane for my discussion of the post-Hittite inscription of SUVASA ( .

Ebenso wie die jüngeren Epochen der hethitischen Geschichte ist auch die althethitische Periode durch grundlegende Probleme bei der Strukturierung und Datierung der archäologischen Hinterlassenschaften gekennzeichnet. Neben der hethitischen Hauptstadt Hattuta haben sich für diese Epoche allerdings auch andere Fundorte als chronologische Referenz etabliert. Allen voran ist hier ‹nand›ktepe zu nennen. Neue Forschungen und vor allem methodische Probleme machen jedoch eine grundlegende Neubewertung der dort zu Tage gekommenen Funde und Befunde notwendig. Darüber hinaus zeigt ‹nand›ktepe eine enge philologische aber auch archäologische Verbindung mit Sarissa, einer hethitischen Stadtgründung, die über Dendrodaten vergleichsweise gut datiert ist. Der gemeinsame Horizont von ‹nand›ktepe und Sarissa lässt sich auf unterschiedlichen Ebenen festmachen. Bedeutsam ist nun, daß dieser Horizont sowohl relativ- als auch absolutchronologisch genauer fixiert werden kann, womit ein chronologisches Grundgerüst für die althethitische Zeit vorliegt, das durch weitere Forschungen allerdings zu verifizieren und auszubauen ist.

In Hittite Landscape and Geography Mark Weeden and Lee Ullmann have gathered 28 specialist authors to present an up-to-date account of research on the Geography of Late Bronze Age Anatolia (second half of the second millennium BC) using information both from cuneiform texts and from archaeological excavation and survey. The study of texts and archaeology require different specialisms. This is the first time an attempt has been made to present a co-ordinated monograph-length view of Hittite geography since 1959, and the first time that any work has tried to balance archaeological and textual data for the same geographical areas. The result is a foundational research tool which will put scholarship on Hittite Geography on a firm footing for the future.

De mi r i ş2 0 0 2 De mi r i ş , B e d i a , E s k i ç a ğ d aYa z ıAr a çv eGe r e ç l e r i , E s k i ç a ğ E n s t i t ü s üYa y ı n l a r ı , İ s t a n b u l . E r g i n ö z2 0 0 7 -2 0 0 8 E r g i n ö z ,Ga y eŞ . ," Hi t i t l e r i nAs t r o n o miB i l g i s i n ev eHi t i t T a k v i mi n eB i rB a k ı ş " , Os ma n l ıB i l i miAr a ş t ı r ma l a r ıI X/ 1 -2 , 1 9 9 -2 1 3 . E v e c e n2 0 1 4 E v e c e n ,Ar z u ," An t i kÇ a ğGi y s iv eDo n a t ı l a r ı n d aE k i n s e l Gö n d e r me l e r " , S ü l e y ma nDe mi r e l Ün i v e r s i t e s i Gü z e l S a n a t l a r F a k ü l t e s i Ha k e ml i De r g i s i , S a y ı : 1 4 , 3 6 6 -3 8 8 . Ka mb e r 2 0 0 6 Ka mb e r , Uf u k , " P e y n i r i nT a r i h ç e s i " , Ve t e r i n e rHe k i ml e r De r n e ğ i De r g i s i C i l t : 7 7S a y ı : 2 , 4 0 -4 4 . Ka p l a n2 0 0 9 Ka p l a n , Da v u t , " An t i kÇ a ğ ' d aZ a ma n , Ko n i kGü n e ş S a a t l e r i v e S mi n t h e i o nÖr n e ğ i " , An a d o l u / An a t o l i a3 5 , 8 7 -9 7 . Kö k t ü r k2 0 0 4 Kö k t ü r k , E r o l , " Ha r i t a c ı l ı ğ ı n5 0 0 0Yı l l ı kYü r ü y ü ş ü " , J e o d e z i , J e o i n f o r ma s y o nv eAr a z i Yö n e t i mi De r g i s i 2 0 0 4 / 9 0 , 1 -1 9 .

Die Geschichte der Amarnazeit und das Wirken der verschiedenen Charaktere, deren Namen Echnaton, Nofretete, Tutanchamun oder Aja II. wohl vielen Individuen ein Begriff sein dürften, ist in der Ägyptologie auch weiterhin ein vieldiskutiertes Thema-die Publikationen zu den verschiedenen Bereichen Geschichte, Religion, Gräber etc. füllen wohl bereits eine eigene kleine Bibliothek. Michael E. Habicht will nach eigener Aussage (S. 7), die Fakten darstellen, wie sie der Forschung derzeit zur Verfügung stehen. Speziell durch die DNA-Analyse der erhaltenen Mumien von Amenophis III., Tutanchamun sowie der beiden Föten aus KV 62, der Leichnam aus KV 55 sowie die Younger und die Elder Lady aus KV 35 konnte 2010 ein relativ genauer Stammbaum der einzelnen Personen naturwis-senschaftlich belegt werden. Und hier setzt Habicht mit seinem Buch an. Er bietet eine Zusammenfassung des derzeit vorliegenden Materials. Das Buch beginnt mit kurzen Einleitungen zur Geschichte der 18. Dynastie (S. 9-12), einer Betrachtung der Eltern Amenophis' IV., Amenophis III. und Teje (S. 13-27), sowie einer Geschichte der archäologischen Entdeckungen in Tell el-Amarna (S. 28-33). Hiernach werden mehrere Kapitel über Amenophis IV. geboten, die sich grob in vier große Abschnitte fassen lassen: Die ersten Jahre der Herrschaft (S. 34-62), Achet-Aton und der Atonkult (S. 63-101), die DNA-Analyse sowie Theorien über die letzten Jahre Echnatons (S. 102-181) und folgend ein Ausblick auf die Zeit Ägyptens unter Tutanchamun bis Haremhab (S. 182-239). Ein ab

The world of distillation has many fathers and mothers and an abundant progeny.  The world of Medicine, Perfumery, Alchemy, and Spirits have claimed a leading role. Understanding anything about it becomes a basic need, and a decisive starting point. It is a good idea to begin with the facts before venturing in the farrago of hypotheses and interpretations. In a world divided and diversified as that of distilling the facts can come only from archaeology. Maria Rosaria Belgiorno is the archaeologist we owe the discovery and reconstruction of a device dated to 1850 BC. She is the person who takes the reader on this long path… in a space of time as far as current. Gianfranco Todisco.

in kardeşi ve halefi Halil Edhem Bey [Eldem]'e (1861[Eldem]'e ( -1938 ait küçük bir evrak koleksiyonunun içinde yer alan bir zarfta, uzun yıllar müzenin komiserliğini yapmış arkeolog Theodor Makridi'nin 1902Makridi'nin -1907 yılları arasında taşradaki muhtelif kazılardan yazmış olduğu 26 adet mektup bulunmaktadır. 1 Baalbek, Şam, Ceraş, Sayda, Ayasuluk, Rakka, İstanköy ve Samsun'dan yazılmış olanların dışında dört mektup Boğazköy'den yazılmıştır. 27 Mayıs, 23 Haziran, 21 ve 29 Temmuz tarihlerinde yazılmış olan bu mektupların arasında bir de sarı tonlarda aydınger kâğıdı üzerinde beş adet çizim yer almaktadır.

Hatti, Hittites, Luwians, Hurrians and Assyrians: the Foundations of Civilization of Anatolia and the Origin of today's Turkey
First published on 1st August 2021 here:
https://profmegalommatistextsingreek.wordpress.com/2021/08/01/χάττι-χιττίτες-λουβίτες-χουρίτες-και/

Δεν υπάρχουν Χετταίοι. Είναι λάθος παλαιών βιβλιογραφιών, όταν δεν είχαν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί τα χιττιτικά και οι άλλες ανατολιακές γλώσσες. Το λάθος οφείλεται σε αρχαιοελληνικές πηγές αναφερόμενες στους Ετεοκρήτες – κάτι που αποτελούσε λάθος ιστορικών παραδόσεων σε ένα κόσμο χωρίς σημαντική φιλολογική και ανακτορική παράδοση με πολλούς γραφείς να συγγράφουν Χρονικά και να διατηρούν συστηματικά και επιστημονικά την γνώση πρότερων εποχών και γεγονότων.

Σημειωτέον ότι τα ανευρεθέντα δείγματα γραφής, τα οποία αποκαλούνται ‘ετεοκρητικά’ ούτε βεβαίως ‘ελληνικά’ είναι, ούτε και σχετίζονται με τους Χιττίτες ή τους Χάττι. Συνεπώς, ο λαθεμένος και ανυπόστατος όρος ‘Χετταίοι’ πρέπει να καταργηθείς στα ελληνικά, όπως άλλωστε έχει καταργηθεί σε όλα τις γλώσσες χωρών με πανεπιστημιακές σπουδές και ειδίκευση σε χιττιτολογία και ασσυριολογία.

Χάττι, Λουβίτες, Παλά και Λούκα: Αυτόχθονες Ανατολίτες

Υπάρχουν στην Ανατολία του τέλους της 3ης προχριστιανικής Ανατολίας: Χάττι (αυτόχθονες γύρω από Γιοζγκάτ), Λουβίτες (αυτόχθονες γύρω από Ικόνιο), Παλαΐτες (αυτόχθονες γύρω από Κασταμονή) και δυτικο-Ανατολίτες Λούκα (από Τροία μέχρι Καρία). Από την λέξη Παλά προέρχεται ακριβώς η ελληνική λέξη Παφλαγονία (για την συγκεκριμένη περιοχή) και, αντίστοιχα, από την λέξη Λούκα η λέξη Λυκαονία.

Ever since the Hittite city of Boğazköy was discovered in 1834, Hittite people, their culture, and society have been a great source of both archaeological and historical interest. Their kings, known as one of the three Great Kings of the Ancient Near East in the Late Bronze Age, has fascinated scholars and readers alike. Hittite religion, and recently their magic rituals, have also recently captivated academic and public interest. However, there has been no definitive scholarship concerning Hittite women. This essay will provide a perspective on the role of Hittite women. It will provide an in-depth analysis into the lives of Hittite women of all classes, beginning with aspects of a Hittite woman's life from birth, through to marriage, and death. It will also examine the lives of Hittite royal women and the so-called Wise Women, who played an important role in the lives of Hittite people. In the process, it will show that women in Hittite society had an important role to play in many aspects of life.

Αντικείμενο της μελέτης είναι η διερεύνηση του ιστορικού υπόβαθρου που δημιούργησε τα ομηρικά έπη και τον επικό κύκλο. Το αντικείμενο αυτό απασχολεί βέβαια την έρευνα από τα χρόνια των αλεξανδρινών φιλολόγων· ωστόσο νέες ανακαλύψεις, ιδίως στον χώρο της αιγαιακής αρχαιολογίας και της αρχαιολογίας και φιλολογίας των ανατολικών πολιτισμών, αλλά και νέες προσεγγίσεις επιτρέπουν διαρκώς νέες ερμηνείες. Η μονογραφία στηρίζεται στην εξαντλητική μελέτη των γραπτών και αρχαιολογικών πηγών – του επικού κύκλου, των κειμένων της Γραμμικής γραφής Β΄, μυθολογικών κειμένων στην ελληνική και τις ανατολικές γλώσσες, εισαγμένων έργων τέχνης και χρηστικών αντικειμένων από τον ελλαδικό χώρο στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο και την Εγγύς Ανατολή κατά την Εποχή του Χαλκού και την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου και ανατολικές εισαγωγές στην Ελλάδα κλπ. – αλλά και στην κριτική αποτίμηση της σχετικής βιβλιογραφίας στους τομείς των ομηρικών ερευνών, της ασσυριολογίας, αιγυπτιολογίας, χεττιτολογίας, προϊστορικής και κλασικής αρχαιολογίας και μυθολογίας. Ο συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί μόνο τη διεθνή βιβλιογραφία, αλλά αναλύει και τα σημαντικότερα κείμενα παρουσιάζοντας δικές του μεταφράσεις από το πρωτότυπο στα κρισιμότερα σημεία, καθώς γνωρίζει την χεττιτική, λουβική, χουρριτική και φρυγική γλώσσα, τη σφηνοειδή και τη λουβική ιερογλυφική γραφή, καθώς και αρκετές σύγχρονες γλώσσες.

Το βιβλίο προλογίζει ο Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Institute of Advanced Studies του Πανεπιστημίου Princeton κος Άγγελος Χανιώτης. Μετά από εισαγωγικά κεφάλαια για τις καταβολές των ελληνικών μυθολογικών παραδόσεων, τη θεματολογία της πρώιμης ελληνικής αγγειογραφίας και το ελληνικό δωδεκάθεο, η μονογραφία αποτελείται από πληθώρα επιμέρους μικρών κεφαλαίων, που πραγματεύονται ειδικά θέματα – περίπου ως ψηφίδες που συνθέτουν μια μεγάλη εικόνα. Το θέμα αυτής της μεγάλης εικόνας είναι η διαδικασία μεταφοράς μυθολογικών παραδόσεων, ιδεών, αντικειμένων και λατρειών από την Ανατολή στην Ελλάδα και αντιστρόφως, οι πολιτικές και διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των μυκηναϊκών κρατών και των διαδόχων τους με κράτη της Ανατολής, ιδίως με τα κράτη των Χετταίων και των Νεο-Ασσυρίων, και γενικότερα οι πολιτικές και οικονομικές επαφές και η πολιτισμική ώσμωση στην ανατολική Μεσόγειο. Όλα τα επιμέρους ζητήματα, που δεν μπορούν να απαριθμηθούν εδώ, εξετάζονται με εξαντλητική χρήση των πηγών, προσεκτική αποτίμηση (και πολύ συχνά κριτικό σχολιασμό) της προγενέστερης έρευνας και ιδιαίτερη πρωτοτυπία, όπως π.χ. σχετικά με τη σχέση του μύθου του Ουλλικούμμη με τον μύθο του Αχιλλέα, τη δημιουργία του επικού κύκλου πριν από την απειλητική εξάπλωση της νεο-ασσυριακής αυτοκρατορίας και τους διαύλους επικοινωνίας και τους πιθανούς τρόπους μεταβίβασης ιδεών και μυθολογικών μοτίβων εκατέρωθεν του Αιγαίου, προφορικά και γραπτά. Ο συγγραφέας συχνά ασκεί πρωτότυπη και πειστική κριτική σε διάφορες απόψεις που έχουν διατυπωθεί στην έρευνα.

Η πρωτοτυπία και συμβολή της μονογραφίας αυτής στην έρευνα δεν συνίσταται μόνο στις επιμέρους ερμηνευτικές συμβολές, αλλά και (ίσως κυρίως) στη συνολικά πρωτότυπη εικόνα που προκύπτει για τις σχέσεις ελληνικού κόσμου και Ανατολής στην περίοδο περ. 1400-600 π.Χ. Είναι σχέσεις αδιάκοπων ανταλλαγών και ώσμωσης, από τις οποίες προκύπτει ένας ενιαίος ιστορικός χώρος στην ανατολική Μεσόγειο που είναι αναγκαίο να εξετάζεται ως ενότητα όχι μόνο μετά τις εκστρατείες του Αλεξάνδρου, αλλά ήδη από την Εποχή του Χαλκού. Το έργο αυτό είναι πολύ καλογραμμένο, με εξαιρετική τεκμηρίωση, πειστική σύνθεση και σαφή επιχειρηματολογία. Περιλαμβάνεται εκτενής περίληψη στα αγγλικά.

Για ιστορικούς, αρχαιολόγους, φιλολόγους και κάθε ενδιαφερόμενο επί ζητημάτων αρχαιογνωσίας.

ABSTRACT: This Ancient Near East and adjacent regions' resource guide represents an updated guide compiling diverse encyclopedae entries, book chapters, and various books (plus listing and reviewing many pertinent documentaries and Great Courses lecture series) currently in, or being obtained for, my institution's limited, but growing library holdings for student, public, and faculty use.  It may be of use for instructors with a similar range of resources in relatively small library collections, and will provide a basic starter guide for undergraduate and MA student papers. It aims mainly at Ancient Mesopotamia and adjacent areas, including Iran, the Indus Valley, Arabia, the Levant, Anatolia, and partly the Aegean and Egypt (the latter of which are covered more extensively by another guide). UPDATED: March 8, 2020, collating more sources into main guide, adding additional new items, etc.

Questa pubblicazione è stata realizzata con il contributo della Università degli Studi di Torino -Dipartimento di Studi Storici Progetto DEMS_PRIN_2015_16_01 "L'Anatolia antica: politiche imperiali e culture locali tra XV e VII secolo a.C. Problemi di etnicità, assetti urbani e territoriali, tradizione e innovazione".

Independent LBA-EIA radiocarbon chronologies supported by wiggle-matched tree-ring sequences could provide reliable estimates for the final destruction date of major Hittite, Arzawan or Mycenaean settlements in Anatolia and Greece. Equally reliable destruction dates compiled from major centers in neighboring polities could further clarify the nature and sequence of events that led to the eventual fragmentation of the Hittite Kingdom. Fearing to undermine the value of widely acclaimed conventional chronologies, few specialists of Ancient Near Eastern civilizations are prepared to admit the historical implications of such scientific dates.