Homeros

This book aims to provide the reader of Homer with the traditional knowledge and fluency in Homeric poetry which an original ancient audience would have brought to a performance of this type of narrative. To that end, Adrian Kelly presents the text of Iliad VIII next to an apparatus referring to the traditional units being employed, and gives a brief description of their semantic impact. He describes the referential curve of the narrative in a continuous commentary, tabulates all the traditional units in a separate lexicon of Homeric structure, and examines critical decisions concerning the text in a discussion which employs the referential method as a critical criterion. Two appendices deal with speech introduction formulae, and with the traditional function of Here and Athene in early Greek epic poetry.

Tsagalis, C., Bryn Mawr Classical Review 2008.01.25
Heath, M., Greece & Rome 55 (2008) 111–12
Clackson, J., Times Literary Supplement October 17 (2008) 33
Strauss Clay, J., Religious Studies Review 34 (2008) 289
Huxley, G. L., Hermathena 184 (2008) 93–5
Cook, E., Classical Review 59 (2009) 14–16
de Jong, I., Mnemosyne 62 (2009) 478–80
Blanc, A., Revue des études grecques 122 (2009) 237–9

2017 yılı İngiliz edebiyat dünyasında T.S Eliot’un dile getireceği gibi “bir iniltiyle” değil “bir patlama ile” kapandı. Hem Yale hem Oxford’da Klasik Yunan Edebiyatı ve Felsefesi üzerine eğitim görmüş, The Times Literary Supplement yazarı, Pennsylvania Üniversitesi’nde Klasik Edebiyat öğretmeni ve Norton Antolojilerinin editörü Emily Wilson’un Odysseia’yı Yunanca aslından İngilizceye çeviren ilk kadın olması en az çevirisinin metodolojisi kadar konuşuldu. Wilson, T.S Eliot’i boş yere çağrıştırmamış olacak; Yeni Eleştiri teorisinin kurucularından olan şairin “Gelenek ve Bireysel Yetenek” denemesinde – elbet üçüncü şahıs erkek zamiri (he) kullanarak- bir erkek şaire öğüt mahiyetinde yazdığı şu satırlar Wilson’a kolaylıkla uyarlanabilir: “Tarih anlayışı sadece geçmişin geçmişte kalma özelliğini değil onun güncelliğini kavramaktır. Tarih anlayışı bir adamın sadece kendi neslini iliklerinde hissederek yazmasını icap ettirmez; onun Homeros’tan başlayarak tüm Avrupa Edebiyatı ve o edebiyatla iç içe geçmiş kendi ülkesinin edebiyatının eşzamanlı şekilde var olduğunun ve eşzamanlı bir düzen oluşturduğunun bilinciyle yazı üretmesini gerektirir.”

Bu makale Eski Yunan şairleri Homeros ve Hesiodos'un eserlerinde "adalet" ve "adaletsizlik" kavramlarının kökenlerini incelemektedir. Arkaik dönemde (M.Ö. 750-490) themis ve dike terimleri üzerinden ifade edilen adalet anlayışı Homeros ve Hesiodos arasında farklılık gösterir. Hem Homeros'un hem de Hesiodos'un kullandığı bu terimlere yüklenen farklı işlevler bu şairlerin içinde yaşadıkları ve tasvir ettikleri toplumların sosyo-ekonomik koşulları ile açıklanabilir. Ancak "haksızlık" ortak bir şekilde her iki şairce de hubris olarak ifade edilir. Bu iki şairle yakın bir ilişkisi olduğu bilinen Platon bu şairleri adalet kavramı üzerinden eleştiriye tabi tutarken aynı zamanda onların şiirsel dilini kullanır. Bu paradoks Platon'un adalet anlayışına ışık tuttuğu gibi Homeros ve Hesiodos'u da bu açıdan daha iyi anlamamıza fırsat verir. expressed through the terms themis and dike differ between Homer and Hesiod. The different functions attributed to these terms used by both poets can be explained through the different socio-economic conditions of the societies that these poets lived in and represented. Yet, injustice is represented by the term hubris in the works of both poets. Plato, who is known to have a close link with these poets, is critical of them in relation to the notion of justice on the one hand but employs their poetic language on the other. This paradox not only helps us understand Plato's conception of justice but also Homer and Hesiod in this respect.

Bu hazırlanan dosyada Homeros'un Sokrates'in ve Platon'un ruh kavramı açıklanmaya çalışılmış , Homeros'un Ilias ve Odysseia destanlarından ve Platon'un 'Apologia Sokratous' , 'Phaidon' , 'Phaidros' diyaloglarından örnekler vererek ve alıntılar da dahil edilmiş, Perseus Tufts ve Diogenes arşivlerinden de yararlanılmıştır.

A case is made in recent books by Lascelles and Crowe that Homer’s Trojan War setting was not at Schleimann’s Hisarlik site of King Priam’s Ilium, but at Pergamon. We review their case, the places frequented by Homer as possible clues, and the Iliad’s revision as compiled and promoted by Athens and followed by Alexander the Great and the Romans. We then focus on numismatic evidence in the alternative regions of Northwest Anatolia (NWA) and Central West Anatolia (CWA). NWA includes the regions known as Troas, North Mysia, Hellespontic Thrace with nearby islands, and Bithynia. CWA regions include South Mysia with nearby islands, Aeolis, Ionia, Lydia, and Phrygia, as well as Cilician expatriate lands. We find that NWA coins are rich in early Iliadic mythology, indicating that Ilium was a Trojan War setting. However, we also find indications that the war was more extensive than commonly envisioned. It was led in CWA by King Telephus, who spearheaded an East versus West world war whose campaigns ended at Ilium.

This paper, appearing in the Festschrift for Professor Franco Montanari (Finglass, P., Rengakos, A. and Zimmerman, B. (eds.), More than Homer Knew – Studies on Homer and his Ancient Commentators in honour of Franco Montanari, de Gruyter, Berlin 2020: 269–92), discusses the state allusion and intertextuality in Archaic poetry, examining the reception of epic poetry in Sappho. Against the communis opinio, the article suggests there is no good case of direct interaction between Sappho and Homer, and suggests an alternative model of intertextual resonance for a world without written texts.

Kreikkalaiset sankarirunoelmat (eepokset) Homeroksen Ilias ja Odysseia ovat kreikkalaisen ja samalla meidän kirjallisuutemme ensimmäinen ja merkittävin tuote. Ilias ja Odysseia eivät ole vain alku vaan myös päätös ja huipentuma taiteelliselle prosessille, jonka alkujuurista meillä ei ole paljon tietoa. Tunnemme siis ensi sijassa homeerisen epiikan vaikutuksen, mikä näkyy paitsi runo-ja laulutaiteessa myös maalaus-ja veistotaiteissa ja kasvatuksessa sekä historiankäsityksessä. Runoelmat on koottu n. 800-650 eKr. Oppineet kiistelevät siitä, ovatko ne kaksi erillistä teosta vai yksi. Yleisempi tulkinta on, että kumpikin on koottu erikseen ja että kokoaminen on osoitus jonkun taiteilijan luovasta työstä (sokea runoilija Homeros?). Ilias on aiempi kuin Odysseia. 1 Oliko runoelmien kertoma Troijan sota historiallinen tapahtuma? Kielitieteilijät, arkeologit, mytologian tutkijat, historiantutkijat ja monet muut ovat yrittäneet ottaa selvää. Homeroksen Troijaa (Ilion) pidettiin kauan pelkästään tarumaisena paikkana, kunnes Heinrich 11 Iliaan ja Odysseian kokoamisongelmaa pohtivat jo antiikin kirjallisuuskriitikot Aristoteles (Runousoppi 8 ja 23) ja Peri hypsus -teoksen kirjoittaja (Korkeasta tyylistä 9). Aristoteles ylistää Homeroksen taiteellista nerokkuutta, koska hän rakensi molemmat teokset yhden aiheen ympärille. Iliaassa Homeros ei ryhtynyt kuvaamaan koko Troijan sotaa alusta loppuun vaan käsitteli asiat pääjuonen lomaan sijoitetuissa episodeissa ja Odysseiassa hän ei kuvannut kaikkea, mitä Odysseukselle tapahtui, vaan sen mikä oli pääjuonen kannalta olennaista. Peri hypsus -teoksen kirjoittaja pitää Iliasta taiteellisesti korkeampitasoisena. Homeros loi Iliaan neroutensa huipulla, kun taas Odysseia on jo vanhuuden partaalla olevan runoilijan työtä. On selvää, että seikkailukertomukseksi mielletty Odysseia on aina ollut suositumpaa luettavaa ja suositumpi jäljittelyn kohde kuin Ilias. -Hyvä suomenkielinen Homerosta koskeva johdanto, tosin hieman vanhentunut, on E. Linkomies, Homeros, Otava, Helsinki 1948.

John Freely’nin Homeros İçin Bir Gezi Rehberi: Türkiye ve Akdeniz Boyunca Odysseus’un İzinde adlı eseri, on yedi bölümden ve toplamda üç yüz elli iki sayfadan oluşmaktadır. Odysseus’un, Troia savaşından sonra yaşadığı mace-raları takiben İthake’ye karısı Penelope’nin ve ailesinin yanına dönüşünü an-latan bu eserde, Troia savaşının ardından Odysseus’un peşinden giderek, iz-lediği tüm kıyı ve sahiller karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Nitekim Troia’dan başlayarak Türkiye’nin Ege kıyıları ve Akdeniz sahilleri boyunca do-laştırılan Odysseus, Homeros’un İlyada ve Odysseia’sı için iyi bir rehber nite-liğindedir.
Toplamda on yedi farklı bölümden oluşan eserin, Yazarın Notu (9-14) ile başlayarak haritalar ile devam ettiği görülmektedir. Bu haritalardan bazıları; Homeros’un anlattıklarına göre oluşturulan dünya haritası, Odysseia’da an-latılan seyahatin başlangıç noktasını gösteren harita, Hellenler ve Troyalıların dağılımını gösteren harita, Yakındoğu ve Ortadoğu haritası, İtalya ve çevre-sini gösteren haritalar, Antik Ephyra’da ölüler kehanet merkezinin yerini gös-teren harita ile Homeros’ta, İthake’ye dair ismi geçen yerlerin gösterildiği ha-ritalar olmak üzere birçok görsel nesneye yer verilmiştir. Öncelikli olarak su-nulan söz konusu haritalar sayesinde okuyucu, diğer bölümlerde anlatılan olaylar zincirine hazırlanmıştır.

Mitoloji, birçok araştırma alanının ya da bilimsel çalışmaların temelidir. Edebiyat, felsefe, din, psikoloji ve sanat gibi dallarda mitolojinin etkileri görülmektedir. Aslında mitoloji insanın kendini arayışı, keşfidir; mitoloji aracılığıyla insan, edebiyatı ve sanatı yaratır. Mitolojideki soyut olan her kavram edebiyat ve sanat ile somutlaşır, görsel hale gelir. Bu bağlamda makalede Antik Yunan edebiyatının ve sanatının temeli olan Yunan mitleri çalışılmıştır. Antik Yunan mitlerindeki ruh, beden, yaşam, ölüm kavramları incelenmiş; Antik Yunan yazarlarından örnekler alınmıştır. Ardından evrenin ve insanın yaradılışı mitleri Antik Yunan edebiyatı bağlamında değerlendirilmiştir. Antik Yunan edebiyatının mitlerinden bazıları Jung ve Freud gibi bilim insanlarının görüşlerinden yararlanılarak çalışılmıştır. Soyut bir kavram olan mitolojinin nasıl edebiyat ve sanat ile somut hale geldiği gösterilmiştir. Sonuç olarak Antik Yunan edebiyatının kaynağı olan Yunan mitlerinin felsefi ve psikolojik arka planı ortaya konulmuştur.

Abstract: The object of the body-representation of epic does not change from Homer to Lucan: it is the human being itself. The preferences and the techniques of representation do however change. Epic poetry is mimesis, just like every poiesis, whose purpose is the representation of the world around us: these techniques can be compared with artistic representations. The technique of literary representation is influenced by the development of the methods of rhetoric, especially by enargeia. The effect of aspects of the fine arts on epic representation cannot in theory be excluded: for this reason, at the end of the period in review, we can speak of the mimesis of
mimesis. This can be found especially in the Metamorphoses of Ovid, then in Lucan. However the number of body-representations decreases in comparison with the preceeding period: it now takes on an exemplum function that is also typical of Roman portrait sculpture.
Keywords: mimesis, enargeia, representation of humans in the epos, body representation in the epos, Homer, Apollonius Rhodius, Argonautics, Virgil, Aeneid, Ovid, Metamorphoses, Lucan, Bellum civile, sculpture, Roman portray sculpture, Roman ancestor cult.

This paper uses ancient geographical, mythological, and literary information to expand the interpretation of the reverse design of a small ancient bronze coin type issued by Ophrynion in Troas. The evidence indicates that the coin shows the infant Dionysos as usually described, but in addition that Dionysos is represented as an impersonator of the Trojan War prince Paris who was also known by the name Alexander, and in local legend may have been exposed as an infant on the steep hill at Ophrynion.

Yazının icadından önce insanlar yaşadıkları bölge ve ® anlamlar yüklenmiştir. Yerlere yüklenen anlam, ®yapılan canlı anlatım ve görsel hafizada yerini alan bu harita sayesinde destan günümüze kadar © aktarriabilmiştir. Bu aynı zamanda görsel bir tarih ve ® tarihi coğraSa anlatımıdır. Anlatıcı yerleri sadece ® bir arka plan olarak kullanmamış, yerlerin tarifi ve konumlandırılması sayesinde her bir alan günümüze kadar canlılığmı korumuştur. Bu sayede Troia ® Savaşı'nın yaşandığı bu yerlerin her biri geçmişte ve ® günümüzde her kayboluşun sonunda yeniden ve yeniden seyyahlar ve araştırmacılar tarafindan keşfedilebilmiştir. Tıpkı Schliemann'ın 150 yıl önce elinde İlyada Destanı ile Troia'yı yeniden keşfetmesi gibi.

Melancholia has a deeper and more comprehensive meaning than sadness or blind love, which has been shown as its word meaning today and in the first form in which we have come to our mind. In this, the influence of ancient history is also great. As a term “melancholia” was firstly mentioned in BCE IVth centu-ry in Ancient Greece. As a term, the first definition of melancholia was encountered the Aphorisms of Hippocrates. Ancient Greek mythology and Homeric epics are considered the first written sources of psychological research. In these epics, the dialogues of the gods and heroes, their lifestyles, angers, delusions, illnesses and even treatment suggestions have shed light on melancholic re-search for thousands of years. Examples of mythological melancho-lia / psychosis, generally seen in people who had fell divine wrath, have provided important signs throughout the history of god-human relationships. In this article, firstly based on Greek mythol-ogy, we will determine the melancholic descriptions in Homeric epics. After this, we will try to understand to how have been con-tact a relation between Saturn and melancholia regarding human-planet interaction in Babylonian astrology.

Çanakkale'nin kaderi, "Üç Güzeller"in kavgasıyla başlar. Bir altın elmanın-ideal bir arzu nesnesinin-sahibinin belirlenmesi, Truva'nın da kaderini belirlemiştir. Homeros'un, bir güzellik ve gurur kavgasına dönüştürerek anlatmayı tercih ettiği vaka, Akalar ve Dorlar arasındaki ticaret savaşıdır aslında. Bu savaşın doğrudan tarafı bile olmayan kahramanlar, ön saflarda yer alacaklardır. Achilleus, adı binlerce yıl anılsın diye savaşa katılır. Büyük acılara neden olur. En zayıf noktasından vurulur. Homeros, onu öldürenin adını anmayacaktır; ama Achilleus'un adı yaşayacaktır. Onunla aynı saftaki Agamemnon, binlerce yıl sonra, işgal gemilerinden birine adını vererek yeniden Çanakkale'ye gelir. Çanakkale'yi geçemez.

İLERLEMECİLİK Özet Antik Greklere özel bir ilgi duyan Bernard Williams, Antik Grekler'in Modern Batı toplumları açısından taşıdığı önemin nedenini açıklamaya çalışmış, bunu yaparken Antik Grekler'i değerlendirmede yapılan bazı yanlışlara işaret etmiştir. Ona göre Antik Grekleri birer çocuk gibi gören, ahlak anlayışlarını ilkel olarak nitelendiren ilerlemeci ahlak anlayışı hatalıdır. Böyle bir kavrayış, Antik Greklerin sahip olduğu ahlak anlayışının değerini ortaya koyamadığı gibi Modern Batı'nın kendisini de yanlış anlamasına yol açmaktadır. Bu nedenle Antik Greklerin sahip olduğu sorumluluk, fail olma, niyet, karar, irade gibi ahlaki kavramların daha doğru bir şekilde kavranması gerekmektedir. Böyle bir kavrayışla Modern Batı, hem Antik Grekleri hem de kendisini daha doğru şekilde anlayacak, ayrıca sahip olduğu ahlak anlayışını daha önyargısız bir şekilde değerlendirme imkanına sahip olacaktır. Abstract Bernard Williams who had a special interest to the ancient Greeks tried to explain the reason that ancient Greeks have a special place from the point of the modern Western societies and pointed out some of the mistakes made while evaluating the Ancient Greeks. According to Williams, the progressive moral sentiment which regards the Ancient Greeks as children and characterizes their understanding of morality as primitive is wrong. Such a conception cannot reveal the value of the moral sentiment that ancient Greeks have, and it also leads to misunderstanding of the Modern West itself. For this reason, it is necessary to grasp of ethical issues such as responsibility, doer, intention, decision and will that ancient Greeks have. With such a perception, the Modern West will be able to understand better both the Ancient Greeks and itself, and have the opportunity to evaluate its moral sentiment without prejudice as well. Keywords: Bernard Williams, The Ancient Greeks, The Modern West, Homer, Moral Progressivism Antik Greklerin çeşitli açılardan Batı kültürü ve toplumu üzerinde yadsınamaz bir etkiye sahip olduğu görülmektedir. Bu etki kendisini edebiyat, felsefe, mimari, hukuk gibi alanlar başta olmak üzere sinema ve modada bile hissettirmektedir. Farklı alanlara sirayet

Ubiquitous computing forces computers to live in the world of humans. We can that ubiquitous computing is roughly the opposite of virtual reality. With advancement in technology we will soon see large number of ubiquitous devices. The services delivered by ubiquitous computing environment will require evolution of context-awareness, wireless network and mobility. Almost all applications of ubiquitous computing require a middleware for its implementation and a mechanism for discovery of available services. In this paper we will study about SenSay, the context-aware application of ubiquitous computing; the middleware architecture HOMEROS which allows high flexibility in the environment of heterogeneous devices and users; dynamic discovery and invocation mechanism for discovery of available services; Mobile Gaia a middleware for ad-hoc pervasive computing.

Turkish borrowings have started since the second half of the 14th century and have become more intensive after the invasion of Albanian territories by the Ottoman Empire. According the studies the areas most affected by Turkish borrowings were urbanization, clothing, kitchen, administration etc. A part of Turkish borrowings are fully assimilated by the Albanian language and become part of it, as many others that are replaced by respective corresponding of Albanian language. The present study is an analyze of some Turkish borrowings, which are included in the Albanian explanatory dictionaries of 1980 and 2006. There is made a comaprison of these examples provided on this paper , between Explanatory Dictionary of Albanian Language (1980 and 2006) and the Albanian Language Etymological Vocabulary. Through selected characteristic cases of research, we have tried to find the reasons for the situation and the use of these two types of Turkish borrowings in Albanian language.

This paper aims to circumscribe the meaning of the signifier poluphemos in Odyssey Book 2, an adjective that is used to name the Cyclops blinded by Odysseus. It shall be argued that
its sense is not exclusively delimited by the use of the noun phêmê in the poem, which means “talk (that has a prophetic sense unknown to the addresser but not to the addressee)”. In fact this adjective testifies the noun’s polisemy known to us through texts of the (Pre-)Archaic and Classic periods during which other nouns of the same field, like phêmis, phatis, kleêdôn
and kleos, are polysemic as well. One and important reason for such a widespread polysemy is the multiplicity of performance conditions attached to the production and dissemination of
discourses and consequently of memories produced by someone’s actions.

Homeros’un Troya Savaşı’nın son günlerini anlattığı ölümsüz destanı  İlyada’nın ikinci bölümünde kötü ve çok çirkin olarak tasvir edilmesine  karşılık, sadece Akha ordusundaki askerlerin içinden geçenleri değil, gerçekleri de dile getiren bir figür olarak karşımıza çıkar Thersites. Ancak bu gerçekleri dile getirişi de karşısındaki soylu sınıfı temsil eden Agamemnon ve Akhilleus’a karşı oldukça serttir. Dolayısıyla Odysseus’un sopasıyla susturulur. Bu nedenle de, Thersites’in İlyada’da çok az bir satırı kapsayan  hikayesi  yüzyıllar boyunca büyüyerek edebiyatta,  sanatta ve felsefede otoriteye karşı çıkışın bir sembolüne dönüşür.

Ancient Coin Commemorates Trojan War’s Kilikian King Eëtion?
Robert M. Cutler, 2016
Abstract: Ancient Roman provincial coins long described as a possible first-century BCE issue of Pontos are considered further. The coins appear to be inscribed EETIA, possibly preserving the Latinized name of legendary King Eëtion of the Kilikians as applied to his people and their progeny, or to a festival or other observance in his honor. Eëtion was the father of the exemplary Princess Andromache and father-in-law of Troy’s valiant Prince Hektor. Both men were killed during the Trojan War by the Greek hero Achilles, as Homer relates in the Iliad. EETIA coins do not appear to be from the area of Eëtion’s Thebe, but elsewhere in Anatolia, probably either along its north or southeast coast. If the northeast is correct, the coins may be from provincial Bithynia or Pontos. If the southeast is correct, the coin may be from the area of historical Kilikia and its reverse design could refer to the legendary soothsayers Mopsos and Kalchas. The coin issue, wherever it was minted, may be the only one that explicitly memorializes Eëtion, though it was not issued until some twelve centuries after his supposed defeat and death, and seven centuries after Homer told his story.