Müzikoloji

Arkeolojik bulgular ve müzik tarihi çalışmalarına bakıldığında müzikolojinin inceleme konusu olan müziğin neredeyse insanın varoluşuyla ilişkilendirilebileceği söylenebilir. İnsanın yaşamının her anında bir şekilde varolan müziğin,  bireyin kendini ifade etmesinde, iletişim kurmada, eğitimde, tedavide, toplumsal örgütlenmede, politikada etki gücü çok yüksektir. Bu gücü nerden kaynaklanmaktadır. Malzemesi ses olduğu herkes tarafından kabul edilen müzik ne zaman müzik olmaktadır. Her işittiğimiz ses müzik midir? İnsan yaşamında hangi koşullarda, ne biçimde var olmaktadır?  Müziği oluşturan, fiziksel kaynağı ses olan melodi, ritim, armoni vb. uyarılara bireyin verdiği tepkiler nasıl oluşmaktadır? Bireyin müzik dinlerken ya da müzik yaparken gösterdiği bedensel ya da duygusal tepkilerin temelleri nedir? Estetik ve semantik boyutu var mıdır? vb. sorular  Müzikolojinin yanıtlamayı hedeflediği sorulardır.
Bu çalışmada, Müzikolojinin müziği anlama sürecinde ilişkide olduğu diğer disiplinlerin neler olduğu, hangi bağlamlarda işbirliği yaptığı ele alınacaktır.

2. Dünya Savaşı sonrasında akademik alana hızla yayılan eleştirel düşünce, sosyal bilimler ve kültürel çalışmalar altında pek çok yeni çalışma alanının ortaya çıkmasını sağlamıştır. 1980'li yıllarda yaygın olarak gelişen edebiyat merkezli ekoeleştiri ve yine benzer dönemlerde gelişen eleştirel veya yeni müzikoloji çalışmaları, eleştirel yaklaşımlarıyla mevcut paradigmaları sarsmıştır. Ekoeleştiri düşüncesi ile müzikoloji disiplinini bir araya getiren ekomüzikoloji alanı ise müzik ve kültür arasındaki ilişkiye doğayı da katarak, çevre/doğa konusuna ses ve müzik açısından bakan yeni bir yaklaşım ortaya çıkarmıştır. Disiplinlerarası bir perspektifle çevre/doğa bağlamında birçok konuyla ilgilenen ekomüzikoloji çalışmaları, bilimsel ve aktivist bir çabadır. İnsan-doğa ilişkisini sorgulayan ve günümüzdeki çevre krizleri ile sürdürülebilirlik sorunlarına müzikolojinin sınırlarını genişleterek yanıtlar bulmaya çalışan ekomüzikoloji, 2000'li yıllardan itibaren tüm dünyada hızla gelişen bir alan olmuştur. Bu makalede, ekoeleştirel ve doğakültürel bir müzikoloji yaklaşımı olarak ekomüzikolojinin ortaya çıkışı, bu alanda yapılan çalışmalar ile alanla ilgili kavramsal ve yöntemsel tartışmalar konuyla ilgili temel kaynaklar üzerinden incelenmiştir. Bu makalenin, gelecekte Türkiye'de ekomüzikoloji alanında yapılacak araştırmalara yol gösterici olması hedeflenmiştir.
_______________________________
After World War II, the rapid spread of critical theory led to the emergence of many new fields of study under the social sciences and cultural studies. The literary centered ecocriticism, which was developed in the 1980s, and the critical or new musicology studies that developed in similar periods, influenced the existing paradigms with their critical approaches. The field of ecomusicology, which brings together the idea of ecocriticism with the discipline of musicology, has brought a new approach to the environment/nature issues in terms of sound and music, adding nature to the relationship between music and culture. Ecomusicology studies dealing with many issues in the context of environment/nature from an interdisciplinary perspective is both a scientific and an activist effort. By questioning the human-nature relationship and trying to find answers to today's environmental crises and sustainability problems by expanding the boundaries of musicology, ecomusicology has been a rapidly developing field since the 2000s. In this article, the emergence of ecomusicology as an ecocritical and naturecultural musicology approach, as well as conceptual and methodological discussions concerning this field are examined through the main sources. This article is intended to be a guide to future research in the field of ecomusicology in Turkey.

Harput-Elazığ ili, tarihsel süreç içerisinde çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapması münasebetiyle kültürel açıdan oldukça zengin bir yapıya sahiptir. Bu kültürel zenginliği Harput-Elazığ müzik kültüründe de görmek mümkündür. Türk Sanat Müziği ve Türk Halk Müziği türlerinin yoğun olarak kullanıldığı Harput müzik kültüründe; klarnet, keman, kanun, ud, bağlama, kaval, cümbüş, darbuka, tef ve davul gibi Türk müziği çalgılarının yaygın olarak kullanıldığı bilinmektedir. Bu zengin müzik kültüründe; Divan, Elezber, İbrahimiye, Tecnis, Tatvan, Varsak, Muhalif, Müstezat, Kürdi ve Nevruz makamı gibi yöreye özgü makamlar kullanılır ve bu makamlarla Hoyrat, Gazel, Elezber gibi yine yöreye özgü uzun havalar seslendirilir. Haprut-Elazığ müziği okuyuş üslubu, yöresel tavrı ve icra kurallarıyla Türk Halk Müziğinde özel bir konuma sahiptir.
Bu araştırmanın amacı; TRT Türk Halk Müziği kırık havalar repertuarında bulunan Baskil yöresi türkülerinin ritmik ve makamsal unsurlarının ortaya konulmasıdır. Bu araştırmanın yürütülmesinde belgesel (yapılanmış) tarama modeli kullanılmıştır. TRT Türk Halk Müziği kırık havalar repertuarında bulunan yöresi Baskil olan “Şıh Hasan Ağırlaması”, “Ya Hızır Semahı” ve “Bacılar Semahı” isimli üç türkü tespit edilmiştir. Tespit edilen türküler araştırmanın amacı doğrultusunda incelenmiştir.
Makamsal incelemede, türkülerin makam dizileri, cümle yapıları, ses genişlikleri, pes ses ve tiz ses oranları, makam geçkileri; ritmik incelemede ise usul türleri, birim – zaman ve eser içerisindeki usul değişikliklerinin analizleri yapılmıştır. Ayrıca türküler derlemecilik açısından da incelenmiştir. Ritmik ve makamsal yönden incelenen bu üç türkünün ortak noktaları belirtilmeye çalışılmış, Baskil yöresi müzik kültürüne katkı sağlaması düşüncesiyle müzikal kodlar ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Harput-Elazığ Müzik Kültürü, Makamsal Analiz, Usul Analizi, Baskil Türküleri.

Öz Toplumsal cinsiyet kuramları, cinsiyet temalı tüm fikir, kavram ve kültürel öğe-leri kapsayan içeriğiyle, heteronormatif düzenin ve/veya bu düzenin dışında kalan kav-ramların birbiriyle ilişkilendirildiği ya da birbiri üzerinden konumlandırıldığı bir yapıya işaret eder. 19. yüzyılı takiben akademik alanda kültürel ya da toplumsal verilere göre cinsel kimliklere yüklenen davranış biçimlerini eleştirmek ve sosyal yaşam içerisinde cinsiyete dayalı olarak gözlemlenen hak veya haksızlıkları ifade etmek amacıyla çeşitli (gender, feminizm, queer) teorik ve kavramsal yaklaşımlar geliştirilmiştir. Feminizmle, 1960'larda ağırlıklı olarak kadının savunusu gerçekleştirilirken 1980'lerde erkek ve ka-dın haklarının eşitliği ağırlık kazanmış, 1990'lar itibariyle eşcinsellerin de hak arayışı ça-lışmalara dahil edilmiştir. Ortak problem, toplum içerisinde 'ötekileştirilen' bireylerin mevcudiyetinin kabulü ve eşit şartlara ulaşma mücadelesi olarak tanımlanabilir. 1930 yılında Amerika'da kurulan ‚New York Müzikoloji Topluluğu‛, 1934 yı-lında ‚Amerikan Müzikoloji Topluluğu‛ ismiyle kültürel bir hareket olarak müzikoloji alanına hizmet vermiş, müzikolojinin doğal bir parçası olarak tartışılan toplumsal cinsi-yet konusunu da araştırma kapsamına almıştır. Çalışmada, müzikoloji ve etnomüzikoloji disiplinleri kapsamındaki örnekler üzerinden müzikal pratiklerle toplumsal cinsiyet ku-ramları arasındaki ilişki araştırılmıştır. Avrupa, Amerika ve Türkiye'de yazılan toplum-sal cinsiyet kuramlarıyla ilişkili müzik literatürü, araştırma verileri elde etmek amacıyla incelenmiş, müzik tarihinde ve kültürlerin önemli bir parçası olarak müzik performansı-nın cinsiyet kuramlarıyla olan yakın bağı araştırma örnekleriyle aktarılarak, araştırma-lardaki bulgular değerlendirilmiştir.

Müzikoloji kavramı çeşitli görüşlere göre farklı tanımlara sahiptir. Genel olarak ise müzikoloji “bilimsel yöntemleri kullanarak müziği bütün yönleriyle araştırıp inceleyen yani müziği ilgilendiren bütün konularla ilgilenen bilim dalıdır” (Uslu, 2006, s. 1). 20. yüzyılda sosyal bilimler, filoloji ve felsefe alanındaki metodlardan faydalanarak müzikolojinin bilimsel metodları oluşturulmuştur.
Tarihsel çalışmalar müzikoloji alanın merkezindedir. Bununla birlikte farklı bilim insanları müzikoloji için değişik çerçeveler çizmiştir. Bugün Guido Adler’in sınıflandırması bazı gelişmelere rağmen güncelliğini korumaktadır. Adler 1855 yılında Vierteljahrsschrift für Musikwissenschaft’ın ilk cildinde ‘Müzikolojinin Kapsamı, Yöntemi ve Amacı’ (Umfang, Methode und Ziel der Musikwissenschaft) başlıklı yazısında müzikoloji ‘tarihi’ ve ‘sistematik’ olarak iki ana başlıkta incelemiştir. Sistematik müzikolojinin araştırmaları sonucunda ortaya çıkan müzikal analiz yöntemleri 20. yüzyılda kayda değer gelişmeler kaydetmiştir.
Müzikal analiz müzikal yapının (structure) izahı, müzikteki basit kurucu unsurların çözümlenmesi ve bu bileşenlere ait fonksiyonların incelenmesidir. Müzikal ‘yapı’ bir eserin bölümünü, bütünüyle bir eseri, bir grup eser ya da repertuvarı yazılı veya sözlü bir gelenek içinde temsil edebilir. Müzikal analiz sosyolojik, felsefi ve dini faktörler gibi dış faktörlerden ayrı olarak teknik anlamda yapılır.
Müzikal analizin kapsamı müzikal estetik ve kompozisyon teorisidir. Müzikal analizde sadece bestelenmiş olan değil, kayıt altına alınan müzikal materyal de incelenebilir. Müzikal analizde yaklaşım ‘tanımlama/tasvir’ ve ‘karşılaştırma’dır. Tanımlamada/Tasvirde eserin ne içerdiği ve nasıl ortaya çıktığı gibi konular araştırılır. Karşılaştırmada benzerlikler ve farklılıklar incelenir.
Müzikal analiz yöntemleri arasında form analizi, fonksiyon analizi, armonik analiz, Schenker analizi, dizisel müzik analizi, stil analizi, Gestalt Psikolojisi yaklaşımıyla analiz, yorumbilim (Hermeneutics), bilgi teorisi analizi, pitch-class set analizi, oransal analiz, müzikal göstergebilim, A Generative Theory of Tonal Music ve karşılaştırmalı metod gibi yöntemler bulunur. Bu çalışmamızda 20. yüzyılda uygulanan belli başlı müzikal analiz yöntemleri hakkında bilgi vermeye çalışacağız.

Anahtar Sözcükler: Müzik analizi, sistematik müzikoloji, müzikoloji

Abstract
The notion of musicology has different definitions according to various opinions. Generally, musicology is “discipline that deals with all the issues related to music, researches and examines all aspects of music using scientific methods” (Uslu, 2006, p. 1). In the 20th century, scientific methods of musicology were established by using methods of social sciences, philology, and philosophy.
Historical studies are at the center of musicology field. In addition, different scholars have different frameworks for musicology. Today, the classification of Guido Adler maintains its currentness despite some developments.  In 1855, Adler categorized musicology in two main titles as ‘history’ and ‘systematic’ in the essay entitled ‘The Scope, Methodology, and Purpose of Musicology’ (Umfang, Methode und Ziel der Musikwissenschaft) on the first volume of Vierteljahrsschrift für Musikwissenschaft. The result of systematic musicology research, musical analysis methods have made remarkable progresses in the 20th century.
The musical analysis is the explanation of a musical structure, the analysis of simple constituent elements in the music and examination of functions of these components. The musical structure can represent a part of a work, a whole work, a group of works or repertory in a written or oral tradition. Musical analysis is made technically apart from external factors such as sociological, philosophical and religious.
The scope of musical analysis is musical aesthetics and composition theory. In a musical analysis, not only the composition but also the recorded musical material can be studied. The approach in a musical analysis is ‘definition’ and ‘comparison’. Topics are investigated such as what the work contained and how it came out in a definition. Similarities and differences are studied in a comparison.
Musical analysis includes such methods as formal analysis, functional analysis, harmonic analysis, Schenkerian analysis, serial music analysis, style analysis, analysis with Gestalt Psychology approach, hermeneutics, information theory analysis, pitch-class set analysis, proportional analysis, musical semiology, A Generative Theory of Tonal Music and the comparative method. In this paper, we will try to give information about applied main musical analysis methods in the 20th century.
Key Words: Music analysis, systematic musicology, musicology.

İslam medeniyetinde bilim öncülerinden müzik alanında ön plana çıkmış İbn Zeyle, Safiyyüddin Urmevi ve Dede Efendi'yi ele almaya çalıştım.

I tried to get Ibn Zeyle, Safiyddin Urmevi, and Dede Efendi, who will come to the fore in the field of music, among the pioneers of Islamic civilization.

İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Müziği Programında hazırlanan bu çalışma 4 bölümden oluşmaktadır.
Giriş bölümünde “1990 Yılı ve Sonrasında Kitle İletişim Araçları ve Müzik- Medya Üzerindeki Etkisi” konu başlığının seçilme sebebi, konunun kapsamı ve araştırmada uygulanan yöntemler açıklanmıştır.
2. bölümde genel hatlarıyla Kitle, Kültür, Kitle Kültürü, İletişim, Kitle İletişimi ve Kitle İletişim Araçları kavramları birbirleriyle bağlantılı bir şekilde ele alınmış, konuyla ilgili dünya literatüründeki farklı akımların ve düşünce adamlarının kavramlarla ilgili geliştirdikleri kuramlar üzerinde durulmuştur. Farklı kaynaklardan alınan sınıflandırmalar neticesinde tez çalışması kapsamında 5 kitle iletişim aracı seçilmiştir. Bu araçlar; gazete, dergi, radyo, televizyon ve internettir. Seçilen 5 kitle iletişim aracının müziğin kitlelere ulaşmasında aktif rol oynaması seçim kriterini oluşturmaktadır. Bu araçların dünya ve Türkiye‟deki tarihi ve 1990 yılına kadar olan gelişmeleri 2. bölümde anlatılmıştır.
3. bölüm 2. bölümde bahsedilen 5 iletişim aracıyla ilgili dünya ve Türkiye‟deki 1990 yılı ve sonrasında yapılan araştırmaları konu almaktadır. Bu bölümde söz konusu kitle iletişim araçlarının son 20 yılda gösterdiği teknolojik, sosyolojik, ekonomik vb. gelişme ve değişmeler, kitlelerin bu araçları algılayış şekilleri, yapılan araştırma sonuçlarının karşılaştırmalı olarak bilimsel değerler ışığında yorumlanması yer almaktadır. Bu doğrultuda kitle iletişim araçları müzik- medya bağlamında konu edilmiş, 1990 yılı sonrası medya gözünden müziğe bakış, reklamcılık, tanıtım ve pazarlama disiplinlerinin müzik sektörüne sağladığı avantaj ve dezavantajlı durumlar örneklerle anlatılmıştır. Bilimsel ve akademik makaleler ile medya şirketlerinin ya da RTÜK Kamuoyu Araştırması gibi devlet kanalıyla yürütülen araştırmaların sonuçları ve müzik medyasına etkisi 3. bölümün alt başlıklarını oluşturmaktadır.
4. bölüm olan sonuç bölümünde ise tez genelinde ele alınan konular sebep- sonuç ilişkisi içinde yorumlanmıştır. Müziğin kültürel ve endüstriyel açıdan medyayı kullanma şekli incelenmiştir. Araştırma verileri temel alınarak seçilen kitle iletişim araçlarının eksik yönleri belirtilmiştir.

Türk Halk Müziği (THM), türkü yakıcıları ve âşıklar olmak üzere iki ana kaynaktan beslenmektedir. Âşıklık geleneği, geleneksel müzik türlerimiz içerisinde yer alan THM’ nin üretkenliği adına büyük önem arz etmektedir. Bu gelenekle yetişen bazı âşıklar, icrasal özellikleri bakımından bulundukları yöre haricinde bölgelerini de etkilemişlerdir. Erzurum yöresi âşıklıklarından Sümmani, bu etkiyi belirgin biçimde ortaya koyan âşıklar arasındadır. “Sümmani Ağzı” olarak ifade edilen ve kullandığı ezgi kalıpları ile farklı bir üslup oluşturan Âşık Sümmani, yalnız Erzurum’da değil ülkemizin çeşitli yörelerindeki âşıkları da etkisi altında bırakmıştır.
Araştırmada, Sümmani Ağzı ile söylenen türküler makam ve usul yönünden incelenerek, ezgi ve ritim kalıplarının belirlenmesi ve Sümmani üslubunun icrasal farklılıkları üzerine durum tespitleri yapılması amaçlanmaktadır. Araştırma, TRT THM Sözlü Eserler Repertuarı ile sınırlıdır.
Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. TRT THM Sözlü Eserler Repertuarında 4600 türkü taranmış, Sümmani Ağzı ile söylenen türküler ve Sümmani mahlaslı türküler tespit edilmiştir. Tespit edilen türküler, makam ve usul özelliklerine göre değerlendirilmiştir. Makam bakımından türkülerin; karar perdesi, güçlüsü, yedeni, seyri, donanımı, ses alanı ve asma kalış özellikleri incelenmiştir. Usul bakımından ise türkülerin; zaman, birim, usul türü, metronom ve nota süreleri belirlenmiştir.

Osmanlı Modernleşme dönemi; II. Mahmut’ la birlikte müzikte Batıya açılma ile başlayan, II. Abdülhamit dönemine kadar devam eden bir süreçtir. Bu dönemde yapılan müzikte modernleşme çabaları, “Batının gerisinde kalmamak” fikriyle ortaya atılmıştır. Daha sonrasında Cumhuriyet döneminde yapılan çeşitli modernleşme adımlarında ise farklı süreçlerde de olsa benzer biçimde devlet eliyle müziğe müdahaleler meydana gelmiştir. Araştırmanın amacı; yüzyıla yayılan bu kültürel değişim ve dönüşüm süresinde gerçekleştirilen müzik reformlarını; Osmanlı Dönemi müzik yaklaşımlarını; sanat siyaset ve modernleşme ilişkisi ile Cumhuriyet Dönemi ulus devlet sürecinde müzik reformlarını ve gerçekleştirilen müzik politikalarını; Mustafa Kemal Atatürk'ün Türk Müziğine yaklaşımını ve 1924-1950 yılları arası yapılan müzik reformlarını, devletçi geleneğe bağlı olarak Türk Müziğinin değişimini, Orta Asya'dan Anadolu'ya Halk Müziğinin özelliklerini ve dönüşümünü; betimlemek, olumlu ve olumsuz sonuçlarıyla ortaya koyabilmektir.  Yapılan bu araştırma; modernleşme hareketleri ile birlikte; farklı ideolojiler tarafından, çeşitli politik amaçlar doğrultusunda genelde sanata, özel de ise müziğe müdahale ettiği dönemleri, her dönemde gerçekleşen müdahalelerin amaçlarını ve niteliklerini, yapılan yeniliklerin halkta meydana getirdiği etkileri, kültürel dönüşümün ilk evresinden son evresine kadar farklı dönemlerde Türk Müziğinin yapısal özelliklerini ve Türk Müziğindeki değişimi, açıklamak, olumlu ve olumsuz sonuçlarıyla birlikte ortaya koyabilmek noktasında önem taşımaktadır. Araştırma tarama modelinde yapılacak olup, var olan durum betimlenmeye çalışılacaktır.

1976 yılında on iki besteci, ünlü çellist Mstislav Rostropoviç'in çağrısıyla İsviçreli orkestra şefi, maddi destekçi ve emprezaryo Paul Sacher'in 70. doğum günü onuruna eserler bestelerler. Bu eserler Sacher'in soyadı üzerine, yani bu ismi oluşturan harflerin Avrupa dillerinde karşılık geldiği nota isimlerinin oluşturduğu altı perdelik dizi üzerine bestelenmişlerdir. Daha sonra 12 Hommages à Paul Sacher olarak anılan bu eserlerden biri de Henri Dutilleux'nin Trois Strophes sur le nom de Sacher isimli eseridir.
Bu makalede söz konusu eserin birinci bölümü analiz edilmiş, bu yolla Dutilleux'nin kompozisyonda ortaya koyduğu teknik ve estetik yaklaşımlar incelenmiştir. Analiz ayrıca projede yer alan diğer eserlerle yapılacak karşılaştırmalı analizlere de zemin oluşturacaktır. Böylelikle on iki bestecinin müzikal malzemeyi ele alışındaki teknik ve estetik farklılıklarla beraber benzerlikler de açığa çıkarılarak, hem tek tek bestecilerin kompozisyon anlayışlarına, hem de 70'lerin ikinci yarısında Avrupa'daki müzikal beklenti ve arayışlara ışık tutulması mümkün olacaktır. Görülecektir ki, dizisel tekniklere de yer veren Dutilleux'nin eserdeki genel tutumu daha çok serbest atonalite içinde kalmaktadır.

In 1976, with the call of the famous cellist Mstislav Rostropovich, twelve composers had composed works in honor of Swiss conductor, patron and impresario Paul Sacher's 70 th birthday. These works had been based on Sacher's last name, in other words, they had been composed according to the letters in his name which correspond to the note names in European languages forming a row of six notes. Among these twelve works, which are then called 12 Hommages à Paul Sacher, is Henri Dutilleux's Trois Strophes sur le nom de Sacher.
In this article, the 1 st movement of the work has been analyzed, and thus the technical and aesthetical approaches which Dutilleux demonstrates in the composition have been studied. It is intended the analysis also to provide a basis for the further comparative analyses with the other works of the project. This will enable to shed light on the approach of each of the composers and also on the musical expectations and quests of Europe in the second half of the 70's through exposing the similarities and differences in handling of the musical material by technical and aesthetic aspects. It will be understood that Dutilleux gives place to the serial techniques, although his overall approach in this composition remains within the free atonality.

Mustafa Kutlu (1947 Erzincan-) who has been studying as a Turkish-literature teacher, director of literature magazine, writer of encyclopedia, journalist and television programmer has published his firs story “O” on the magazine named Hareket in 1968. Kutlu has been publishing his long-stories hitherto. In addition he has been publishing essays and reviews.  He has been publishing a long-story every year since 1999. Kutlu has published Tirende Bir Keman (A Violin in Train) in 2015. There is word “Story” on the cover of that book. However this book can accept a novel because it has been edited as a ballad-novel. Kutlu has taken hand social truths both in terms of Islamic sensitivity and particularly in social realism. 
Story-teller Mustafa Kutlu who writes on İslamic sentiment has maintained searching novel kind in Oriental narrative tradition at his work named Tirende Bir Keman. Kutlu has benefited from songs and folk-songs both in fiction and the content in his text. Therefore his text Tirende Bir Keman could be named as “ballad novel” in terms of its gender.
Kutlu has partially deviated from storytellers between 1950-1980 had wrote in Islamic sentiment as Necip Fazıl Kısakürek, Sezai Karakoç, Şevket Bulut, Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu, İsmail Kıllıoğlu, Durali Yılmaz, Ali Haydar Haksal, Hüseyin Su and Ramazan Dikmen. Kutlu has brought a new perspective to the traditional comprehension that had glorified Anatolian / provincial human contrary to the life of the city people. Author has confronted his readers to the truths in the context of both Istanbul and provincials as Adana, Mersin, Gaziantep and a no-named small town, taking three generations of a family of musicians to the center of theirs narration.
Mustafa Kutlu’s approach to Turkish novel history likes Ahmet Hamdi Tanpnınar’s approach. Kutlu accepts Turkish novel history as a journey to westernization. He takes hand this issue in regard to changing civilization.  However he believes that a forced changing like this is impossible in context of Islamic tradition. Kutlu warns us that nowadays the literature has become consumption merchandise on all over the world in which the capitalism had become unique ruling except from some real reader end writer.  (Kutlu, 2002: 736, 737)
Kutlu has continued his novel render search in the oriental narrative context with his new book Tirende Bir Keman which we introduced it as a ballad-novel.  The narrator of this book gives information about each song and composer in question by every suite situation or folk-songs that come remind. The first  song said in the story is “Canımın yoldaşı ol gönlüme bin neş’e bırak/ Be my soul’s fellow traveler; leave in my heart a merriment” (Uşşak melody-by Şükrü Tunar), the second song is belongs Hacı Arif Bey that begins with words “Olmaz ilaç sine-i sad-pâreme / Çare bulunmaz bilirim yâreme—There is no any medicine for my chest divided hundred pieces / I know no-one can find a treatment for my love  injury”. In this context the last approach gives a folk-song. One person of the story Sadullah has look for his wife Şefika. A few troublesome men has kidnapped Şefika. Sadullah comes across Şefika in a train car when singing “Keklik gibi kanadımı süzmedim / I didn’t behave coquettishly like partridge”. In this ballad-novel there are also many oriental music terms like “taksim / improvisation, buğulu ses / steamy sound, hüzzam, suzinak, mahur, Hüseyni, Hicaz / Hijaz, Nihavent, notaya basmak / pressing on note”. 
Mustafa Kutlu’s works known as story different from recently “event history” and “case history”. His works show diversities from concept of long-story also.  Kutlu has been wanting to carry todays literature his main literal sources like religious and national traditions, the oral literature, ancient and Sufi literature’s narrative approaches.
The story-teller Kutlu wants to capture the readers’ hearts by his word-worlds established with language and emotions to the contrary described events in story. He has carried out giving patterns of oriental-traditional novels in the effect of Tanpınar who had said our novels are our folk-songs. Kutlu has realized Tanpınar’s opinion. 
Writer who wants to understand human has benefited from songs intensively at first and from folk-songs secondary.  Technique differences between song and folk-song genders have disputed to present in context of İstanbul-the provinces, “aruz-hece / poetic structure”, the old aristocrat literature and folk literature. Kutlu has been showing us that each gender of poetry is same with his new ballad-novel. Two type of poem has similar speech, problems, ones spoken to and performers. 
Most of speakers of Mustafa Kutlu have been emphasizing that his stories are different stories assert the villages are places of virtue and the big countries are spaces of alienation (Çoşkun, 2010: 405, 406). Yet Kutlu doesn’t exalt village-life and run down city-life in his work Tirende Bir Keman. He changes traditional comprehension in this topic. He also put forward a new sensitivity on the contrary of social realists. He confronts his readers to other un pleasant truths of rural society.
We cannot explain the situation of comparison, mistaking for and transition the genders novel and story merely with not knowing of these gender’s limits and today’s postmodernist attitude that claim the genders have no-border. The postmodernist practices of Mustafa Kutlu in this ballad-novel virtually based on traditional oriental narrate. The narrator has undertaken important functions in this ballad-novel. It has confronted us with society who is totality of positive sensitivities and negative insensitivities. The writer has been allowed the narrator who isn’t a person of novel interfering with the text, conversing with reader, asking to reader, giving answers, making decision about people and circumstances. The writer both has used means of modern literature’s expressions and counterfeited narrators like Meddahs, Ahmet Mithat Efendi with his preferences. Thus he has kept on traditional narration. Kutlu has settled tree person father, son and grandchild to the center of novel with their sorrowful wife’s.  Thus he has reflected unspoken truths of slum in Islamic sensitivity.
Kutlu has used very kind of literal humor like “difficult situation humor, slang, untrained lover humor, comic of name and copying speech of Meddah”. The reader simple has been captured with its heart thanks to best lingual endeavor in novel Tirende Bir Keman. There are many name tricks like Kemani Kenan in the book.

Metnin Amacı: ​ Romanın protagonisti ​ Alex karakterinin, içinde yaşadığı toplumla birlikte Freud'un "Eros ve Thanatos İlkel İçgüdüleri", "Savunma Mekanizmaları" ve "Kitle Psikolojisi" çalışmaları referans alınarak psikanalitik çözümlenmesi ve romanda müziğin psikanaliz bağlamında geçiş nesnesi olarak incelenmesi amaçlanmıştır.

Anadolu insanı, nesiller boyu kadim kültürünü ve geleneksel değerlerini sanat ürünleri yolu ile ifade etmiştir. Derdini, kederini, mutluluğunu ve daha birçok duygusunu sanat ürünleri ile dile getiren Anadolu insanı, bu sanat ürünlerinden biri olan türkülere ise çok özel bir mana yüklemiştir.  İnsan hayatı ve yaşam biçiminin adeta bir aynası olan türküler, kendilerini üreten halkın bir anlamda dünyaya seslenişi olmuştur. Anadolu müzik kültürünün en karakteristik yörelerinden biri olan Erzincan yöresinde de durum farklı değildir. Erzincan yöresi türküleri, bu coğrafyada yaşayan insanların yüreğinin sesi olmuş ve bu yöre insanlarının duygu ve düşüncelerini çeşitli temalarla ifade etmiştir.
Bu araştırma; Erzincan yöresi türkülerinin tema özellikleri bakımından incelenmesi yolu ile bir manada Erzincan yöresi insanının kültür ve yaşam biçimleri üzerine sosyo-kültürel bir analiz gerçekleştirmeyi hedeflemektedir. Araştırmada TRT-THM repertuvarında kayıt altına alınmış olan ve ulaşılabilen 190 adet Erzincan türküsü tema içeriği bakımından incelenmiştir. Erzincan yöresine ait olan türkülerde; sevda, gurbet, ayrılık ve sitem konularına yönelik temalarının yoğun bir şekilde işlendiği, yörede yaşayan Alevi-Bektaşi toplulukların gelenek-görenekleri çerçevesinde yoğrularak şekillenmiş dinsel-öğütsel temalı çeşitli türküler bulunduğu tespit edilmiştir. Ayrıca yöreye ait türkülerin sosyo-kültürel anlamda çok çeşitli toplumsal mesajlar içerdiği de araştırmada elde edilen önemli sonuçlardan bazılarıdır.
Anahtar Kelimeler: Erzincan, Kültür, Müzik, Tema, Türkü.

ÖZET
Müzik yazısı,  kültürün bir unsuru  olan müziğin anlaşılmasında yardımcı, incelenmesinde somutlaştırıcı, öğrenilmesinde eğitsel bir araçtır. Kültürü çözümlemede yararlanılabilecek ve gelecek kuşaklara aktarımı sağlayacak bir belgedir.
Bu yazıda Türk Müzik Yazısının işlevini yerine getirip getirmediği incelenecektir.

ABSTRACT
Notation is a  training means which is helper for understanding and concrete for examining and  learning of music that is a component of culture. It is a documant which is been able to  benefit for  analysis of cultur , and also  transfer it from now  to future for new generation.
In this artıcle ,  Notation of Turkish Music whether makes to procedure or not is examined .

Türkiye’de arabesk müziğin soylulaştırılması ilk olarak Orhan Tekelioğlu tarafından- her ne kadar bu kullanımın ilk sinyalleri yine Tekelioğlu tarafından Pop Yazılar: Varoştan Merkeze Yürüyen “Halk Zevki” adlı kitapta ele alınmışsa da- 2010 yılında yayınlanan bir köşe yazısında ele alınmıştı (Tekelioğlu, 2010). Tekelioğlu bu yazısında arabesk müziğin 2000’li yıllarla birlikte toplumsal anlamda 1960’lı yıllardan sonra tekrardan merkeze doğru ilerlediğini ancak arabeskin merkeze doğru bu seferki yol alışında, merkezde yer alan elit aktörlerin ya da fenomenlerin arabeski reddedişinden ziyade, kendi kültürel kapitalleriyle ilişkilendirerek soylulaştırdığını belirtmektedir. Bu çalışmadaysa arabeskin merkezle olan ilişkisi tarihsel bir perspektifte değerlendirilmiştir. Arabeskin, merkezi kültürden hangi yollarla uzaklaştırıldığı ve hangi uygulamalarla yakınlaştırıldığı bir kent sosyolojisi terimi olan “soylulaştırma” kavramı ile ilişkilendirilerek ele alınmıştır. Dolayısıyla çalışma öncelikle soylulaştırma kavramına yoğunlaşacak, daha sonraki bölümlerdeyse arabeskin tarihsel süreç içerisinde merkez ve çevre ikiliği içerisinde nasıl pozisyonlar edindiğini, hangi sosyal ve kültürel çatlaklar içerisinde kendine yol bulabildiğini ve günümüzde nasıl bir forma büründüğünü anlamaya çalışacaktır.

Müzikleri seslendirmek için üretilen çalgılar, toplumların kültürel yapılarıyla ilintilidir. Çünkü müzik esasen bir ifade kültürüdür. Dolayısıyla bu kültürel ifadeleri seslendirebilmek için hemen her toplum, zamansal ve çevresel adaptasyona da bağlı olarak kendi kültürel değerleri, tercihleri/beğenileri ekseninde, farklı malzemelerden, farklı biçimlerde ve farklı tınılar üretebilen çalgılar meydana getirmiştir. Bu bağlamda üretilen çalgılar her kültürde değişkenlik göstermiş, kültür içinde farklı bir biçimde konumlandırılmış ve anlamlandırılmıştır. Bu yazıda, kültürel ifade bileşenleri olarak çalgıların geleneksel Türk müzik kültürü içerisinde nasıl konumlandırıldığı ve anlamlandırıldığı irdelenecektir.

Türk insanının, günlük yaşamdaki ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik olarak çeşitli alanlardaki yaratıcılığı yanında, müzik alanındaki yaratıcılığı da hiç azımsanmayacak bir düzeydedir. İşte bu yaratıcılık alanlarından biri olan Türk halk müziği, bu müzik tarzını yaratma ve icra etmede kullanılan pek çok çalgıya sahiptir. Türk halk müziğinin yaratımı ve icrasında kullanılan çok çeşitli çalgılardan biri de kabak kemanedir.
Belli bir alanda oluşturulan gelenek, sadece eskiden yaratılmış ve benimsenmiş olan bilgi ve becerinin sürekli olarak aynen uygulanmasından ibaret değildir. Gelenek; atalarımızdan bize miras kalan mevcut bilgi ve beceriyi, bireysel yaratıcılıklarımızla bazen yaratım ve kullanım yöntemi, bazen şekil ve yapı, bazen içerik ve bazen de işlev bakımından geliştirmektir ve mevcut geleneklerimiz ancak bu güncellemeleri yapabilirsek, bu gelişmeleri oluşturacak ustalara sahip olursak ve onlara sahip çıkarsak ayakta kalacaktır. Ancak, böyle bir düşünce ile dünya üzerinde kimlikli bir millet olarak yer almamız mümkün olacaktır.
Biz de bu bildiride, geleneği güncelleyen, yaratıcılığı ile Türk halk müziğinin temel unsurlarından biri olan çalgıyı, daha özel anlamda ise, kabak kemaneyi kendi çağının gereklerine göre yapıp, yaptığı kabak kemanelerle geleneği yaşatma gücünü ve gücümüzü ortaya koyan bir kabak kemane ustasını ve onun sanatçılığını tanıtmak ve tartışmak istiyoruz. Bildirimizde ilk olarak kabak kemane ustası Halil Çelik’in hayatı hakkında bilgi verilecek, daha sonra kabak kemanenin Türk halk müziği içindeki yeri tartışılacak ve Halil Çelik’in kabak kemane yapım tekniği tanıtılıp, onun kabak kemane yapımında ortaya koyduğu yenilikler tartışılarak bir sonuca bağlanacaktır.

Bu taslağın amacı, modal kontrpuan konusuna ancak sınırlı bir zaman ayırabilecek öğrenci ve öğretmenler için konuyu özetlenmiş biçimde sunmaktır.
Buradaki kuralların uygulanması Palestrina'nın yazısına yakın sonuçlar verir; böylece öğrenciyi, daha başlangıçta 16. yüzyılda yaşanmış gerçek müziğe yaklaştırır. Deyiş olarak tam ve arı bir yaklaşım olanaksız, dahası, gereksiz olduğu için Palestrina'nın sıkılığı yerine, bazı ayrınlılarda Orlando di Lasso ve Tomas Luis de Victoria'nın daha özgür yazı özellikleri uygulanmıştır.
Öğrencinin özgürce serpilip gelişen bir ezgi anlayışına varması özellikle amaçlanmıştır. Bu yüzden örneklerimizde ölçü çizgisi kullanılmamıştır. Geleneksel kontrpuan öğretiminde kullanılan "beş tür" yöntemi, özgür bir ezgi anlayışı sağlayacağı yerde ona engel olduğu için bu taslağa alınmadı. Gene de "beş tür" yöntemine yabancı kalınmaması için bu öğretimin ilkeleri EK'te kısaca açıklanmıştır.
Bu sayfalarda öne sürülen yöntem çeşitli öğrenciler üzerinde uzun yıllar denenmiş, geliştirilmiş ve yararı kanıtlanmış bir yöntemdir. Konunun öğrenilmesi için bir yıl yeterlidir.
(Kitabın Önsöz'ünden)

The Black Sea kemençe, which represents one of the most important aspects of the cultural richness in the Eastern Black Sea region of Turkey, will be discussed with regard to differences of performance in this paper. Explaining the factors underlying various techniques practiced on the kemençe in the Eastern Black Sea region, a comparison
between the performing styles in the neighboring areas in Anatolia and trying to interrelate them, is fundamentally important and plays a significant part in specifying the kemençe’s place among the other instruments. The aim of this paper is to call attention to forming “(net)tachments” (instead of attachments), so to speak, observed in the Eastern Black Sea region, to other musical styles, the impact of this inclination on the performance of the Görele musicians and the surrounding traditions of çiftetelli and taksim from the actors, networks, attachments and (net)tachments to reveal the formation of a network. Scanning all areas where the Black Sea kemençe is played, the relationships and interactions with each other and similar instruments used in the nearby places may thus be assessed as well. The (net)tachment transformations may be described through the attachment process of such changes. The theoretical basis for this research encompasses Gabriel De Tarde’s “individual thought”, Bruno Latour’s “actor-network”, Gilles Deleuze and Félix Guuattari’s “rhizome”, Deleuze’s “repetition” and “imitation” theories together with Ebru Yetişkin’s idea of (net)tachments. A specific research method which includes also literary work and field study have been carried out supported by personal experiences, and then all have been evaluated, according to on-site observations, interviews, oral history studies and analysis of the continuing performances compiled from data obtained by actors, networks and attachments, the type of representation of space capabilities and finally together with the time period-based factors. Rhythmic patterns and scales used in the performance of çiftetelli and taksim on the kemençe with various playing techniques in various areas in the Black Sea region, especially by focusing on the Görele territory of the region among a series of predestinated areas, will also be considered. This process will be presented through a comparative analysis accompanied by usage of visual and audio material.

Kültür, doğası gereği bünyesinde barındırdığı olguları geleceğe taşıyabilme potansiyeline, niteliğine ve yeteneğine sahip bir sistemdir. Bunun yanında kültür, geçmişten aldığı birikimi o günün bağlamı içerisinde geleceğe taşıyan bir bellek aktarıcısıdır. Bu da beraberinde kültürün doğurgan bir yapı arz etmesini getirmiştir. Zaten sağlam ve dominant kültür olabilmenin en temel şartı doğurganlık ve dinamizmdir. Ancak bu iki özelliğe sahip kültürler geleceğe sağlam ve kalıcı miraslar bırakabilirler.
Bu çalışmada kültürel miras aktarıcılığı vazifesini önemli ölçüde gören halk hikâyeleri ve halk hikâyecileri, son zamanların bazı popüler şarkıları ve şarkıcıları bağlamında tahlil edilmeye çalışılacaktır. Bu işlem esnasında eskinin halk hikâyelerinin günümüzde teşekkül etmiş pop şarkılarına nasıl, ne şekilde ve ne kadar etki ettiği / edebildiği tartışılacak ve sonuç olarak kültürel miras bağlamında dünün klasik anlamdaki halk hikâyelerinin ve halk hikâyeciliğinin bugüne neleri miras bıraktığı ya da bırakabildiği değerlendirilecek; günümüz sanatçılarının da bu mirası nasıl ve ne ölçüde kullandıkları bağlam merkezli bir bakış açısıyla analiz edilmeye çalışılacaktır.

Aim: The objective of the paper is to study the relationship between musicology and organology from a sociological standpoint, drawing from existing studies and instruments in Turkey and around the globe. Method: The discipline intersects with many areas of study including the use and classification of instruments in various cultures. Aside from the evaluation of acoustic and physical qualities of instruments , organology collaborates with anthropology, archaeology , ethnography, ethnomusicology, folklore, musicology, sociology and history. In brief, it becomes clear that main topics in different fields of research and theoretical approaches interact with each other with increasing freedom. Results: Considering the role sound plays in history, one may assume that it inspires creations of auditory splendor out of human larynx and the hollow of an instrument. Since their emergence in history, humans used objects around them to derive sounds and turned these objects into instruments. Conclusion: When compared with those in the 21st century, instruments from earlier ages vary in terms of their appearance, technical functions , meaning, play techniques or sounds. For long periods of time, humans' sensory perceptions changed along with such changes in the structure of instruments as a whole. Hence, at a certain point, instruments turned into tools to perceive cultural codes in a given society. Beyond their material existence, they have an intellectual content and play a part in historical testimonies. Organology refers to the history of instruments, which are technically reproducible, shaped by the conditions and demands of their time as well as by their use in music.

Öz Çağdaş Türk Müziği bestecisi Muammer Sun'un Solfej kitabı, ses ve notaların öğretilmesinden aralık öğretimine, tek sesli okuma parçalarından çok sesli okuma parçalarına kadar geniş bir yelpazeyi barındırır. Bu kitaptaki çoksesli parça ve alıştırmaların müzikal analizlerinin yapılması, çoksesli müzik eğitiminin temellerini oluşturan öğelerin daha kapsamlı tanınması açısından önemli olduğu düşünülmektedir. Bu çalışma, Sun'un Solfej kitabındaki çok sesli alıştırma ve okuma parçalarında kullandığı çok seslendirme tekniklerinin belirlenmesini ve çok sesli müzik eğitimi konusunda müzik eğitimcilerine katkı sağlanmasını amaçlamaktadır. Çalışmada ilk olarak, Muammer Sun'un Solfej Kitabındaki çoksesli alıştırma ve okuma parçalarının genel özelliklerine yer verilmiştir. Daha sonra Motif-Ezgi, Dizi-Ton-Mod/Makam ve Çokseslilik boyutları olmak üzere üç ana başlıkta müzikal analizler yapılmıştır. Çoksesli alıştırma ve okuma parçalarında yapılan analizler sonucunda; motif yapılarında, esas motifin başka sesten tekrarlanması, yatay ters çevrilmesi, ses sürelerinin küçültülmesi gibi değişikliklere gidilerek, ezgiler meydana getirildiği, dizi, ton ve mod/makam yönlerinden çeşitlilik gösterdiği, temel bir iki seslilik yaratarak yatay ve dikey çokseslilik yöntemleri kullanıldığı değerlendirilmiştir. Abstract 'Solfej'(solfège), a book by Muammer Sun, a contemporary Turkish composer, contains a wide range of items, from the teaching of sounds, notes and intervals to monophonic and polyphonic pieces. The musical analysis of the polyphonic exercises and pieces found in this book may be considered to be important in terms of more comprehensive recognition of the elements that constitute the foundations of polyphonic music education.The present study aims to determine the polyphony techniques used in the polyphonic exercises and pieces in Sun's book, and to contribute to polyphonic educational music. In the study, firstly the general characteristics of the polyphonic exercises and pieces in the book in the question are presented, followed by musical analyses carried out under three main headings: motif-melody, sequence-tone-mode and the dimensions of polyphony. As a result of analyses performed on the polyphonic exercises and pieces, it is understood that melodies which vary in scale, tone and mode are composed with changes such as sequence on another sound of the main motif, horizontal inversion, reduction of sound durations in motif structures, and horizantal and vertical polyphonic methods are employed by creating a basic biphony.

Yaşantımızda bizi kuşatan maddî ve manevî “var olan” şeylerin bilgisine ulaşma uğraşı bizi ontoloji’ye götürmektedir. Ontoloji ,“Var olan”ın temel yapısı, onun nedensellik ilkeleri, türleri (ideal, real varlık), öğeleri ve tarzlarını (olanak, gerçeklik, zorunluluk, rastlantısallık, olanaksızlık, gerçek olmama) araştırır. “Var olan”ın bilimidir ve “var olan”da temel olanı araştırır. Var olanın üç var olma alanı vardır: dış dünya – düşünme – dil. Düşünme ve dilde var olan, doğrudan insan dünyasına ilişkindir, yapı olarak dayanağı, doğrudan „insan‟dır. Dış dünyada var olan ya da kendi başına var olan düşünen varlıktan bağımsız, nesne olarak değil, bir varlık olarak vardır. Nesne ya da konu olabilmesi bir düşünme edimiyle karşılaşması gerekmektedir. Bir müzik eserinde “varolanı var olan yapan şey” yani “nelik” ve bir şeyi “işte o” yapan şey ya da şeyler nedir? Bu „nelik‟i anlamanın dayanağı varolan-düşünme-dil arasındaki ilişkilerin çözümlenmesi midir? Besteci, müzik eseri, dinleyici, yorumcu/icracı, toplum varolma alanlarının neresinde yer almaktadır? Bunlar arasındaki ilişki ağı nasıl örülmektedir? “Kendi başına var olan”da anlamı gerçekleştiren ve fiziksel dünyaya taşıyan nedir? Bu çalışmada ele alacağımız bu soruların yanıtı bize, bir müzik eserinin var olma koşularını anlamamızda yardımcı olacaktır. Anahtar Sözcükler: Müzik, Ontoloji, nelik.

Bu kitap, "Çizgi film müziklerinin yapısal olarak incelenmesi ve bu doğrultuda elde edilecek verilerin 'sosyo-kültürel' ve 'psiko-sosyal' bakımdan çok yönlü olarak değerlendirilmesi" amacıyla hazırlanmış olan bilimsel bir araştırmanın ürünüdür. Araştırmanın ilk aşamasında, literatür taraması yapılarak, çizgi film ve çizgi film müziği alanındaki mevcut kaynaklar incelenmiştir. Araştırma sınırlılıkları içerisinde bulunan ve l990-2010 yılları arasında yayınlanan 81 adet çizgi film anket yoluyla farklı yaş, cins ve sosyo-kültürel yaşam seviyelerindeki izleyicilerin beğenisine sunulmuş ve en çok beğeni alan "50 adet" çizgi film, araştırma kapsamında incelenmek üzere belirlenmiştir. Araştırmanın ikinci aşamasında, örneklem grubunu oluşturan çizgi filmlerin objektif bir değerlendirmeye tabi tutulması amacıyla "derecelendirme ölçeğine" ihtiyaç duyulmuştur. Çizgi film müziklerinin "30" farklı soru ile değerlendirildiği bu ölçek, alan uzmanlarının görüşleri doğrultusunda hazırlanmıştır. Araştırmanın bu bölümünde ayrıca, ''50 adet" çizgi film müziğinin ana tema melodileri notaya alınmış ve her çizgi film için; ana tema ezgisinin notası, tanıtıcı resmi ve genel özelliklerini içeren bir tanıtım kartı oluşturulmuştur. Araştırmanın son aşamasında, "50 adet" çizgi film müziği alan uzmanları tarafından notaları, ses kayıtları _ve video örnekleri incelenerek sırayla değerlendirme ölçeğine tabi tutulmuştur. Elde edilen veriler istatistik programlar yardımı ile sayısal değerlere ve görsel tablolara dönüştürülmüştür. Yapılan araştırmada: Çizgi film müziklerinin işitsel anlamda önemli bir yardımcı ifade formu olduğu, çizgi filme faklı anlamlar ve ifadeler katabildiği, hedef alınan yaş ve cinsiyet kitlesine göre yapısal farklılıklar gösterdiği, psikoloji yasalarının ve geçmişten gelen kültürel ögelerin bir devamı olarak bestelenmekte ya da seçilmekte olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır. Araştırmada tüm emeği geçenlere ... Saygı ve şükranlarımla ....

1902 yılında İstanbul’ da doğan Halid Recep ARMAN, müzik eğitimine 1914 yılında İstanbul şehir bandosunda başlamış ve 1917 yılında Bahriye Mızıka Okulu’na girerek devam ettirmiştir. 1924 yılında Kasımpaşa kışlasından, Camialtı semtinde bulunan tarihi “Sübyan” kışlasına nakledilen Bahriye Mızıkasında iki yıl süreyle “Gedikli Namzeti” rütbesiyle solfej, nota okuma ve müzik teorisi dersleri vermeye başlamış ve bando da orkestra şefi olarak görev yapmıştır. Ülkemizde Deniz Kuvvetleri, Kara Kuvvetleri ve Hava Kuvvetleri bünyesinde bulunan çeşitli armoni orkestralarında şeflik, flüt icracılığı ve öğretmenlik görevlerini icra eden Arman, Afganistan’a görevli olarak gönderilmiş ve Kabil’de Afgan Mızıka teşkilatını kurmuştur. 24 Nisan 1957 yılında Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Mızıka Sınıf Okulu Başöğretmenliğine atanan Halid Recep Arman; müzik öğretmenliği, bestecilik, şeflik ve müzik yazarlığı alanlarında yaptığı önemli çalışmalarla armoni orkestrası repertuarına birçok eser kazandırmıştır. Armoni orkestraları ile yurt dışı konserlerinde seslendirdiği çoksesli Türk halk müziği derlemeleriyle ülkemiz kültürünün tanıtılmasında önemli rol oynamış ve ülkenin birçok yerinde seslendirdiği beste ve düzenlemeleriyle halkın çoksesli Türk müziği ile tanışmasını sağlamıştır. Meslek hayatı boyunca disiplini, özverisi ve çalışkanlığı ile emsallerine örnek olan Halid Recep ARMAN, armoni orkestraları repertuarına kazandırdığı marşlar, uvertürler, fantastik eserler, valsler, tangolar ve orkestra düzenlemelerinin yanı sıra yazmış olduğu birçok kitap ve metot ile ülkemiz çoksesli müziğinin gelişimine katkıda bulunmuştur.
________________________________________________________

Halid Recep ARMAN, who was born in 1902 in Istanbul, began music education in Istanbul City Band in 1914. He had started teaching solfege, reading musical notes and music theory and had worked as orchestra chief for two years at the rank of “Warrant Candidate” in the naval band which moved in 1924 from “Kasımpaşa Barracks” to the primary training barracks (Sübyan Kışlası) in “Camialtı” neighborhood. ARMAN, who carried out duties of chief, flute performer and teacher in the navy, army and air forces of our country, has been sent to Afghanistan on duty and he had established there the Afghan Music Corps. Halid Recep ARMAN had been assigned as the head-teacher of the Band School of Navy on April 24, 1957 and he added too many artworks to the repertoire of “Harmonie Orchestras” by the important works in the field of music teaching, composing, being orchestra chief and music author. He played an important role in introducing the culture of our country by performing Turkish folk music compilations abroad through Harmonie Orchestras and he introduced the Polyphonic Turkish Music to the nation by performing compositions and arrangements in many different places of the country. He had served as a model along his carrier for his fellows by his work discipline, devotedness and diligence. He also contributed to the development of the polyphonic music of our country by the books and methods he authored in addition to the marches, overtures, fantastic artworks, waltz, tango and orchestral arrangements.