Fritz Haber
Fritz Haber, nado en Breslau, Wrocław, (Polonia), antes Alemaña, 9 de decembro de 1868 e finado en Basilea, Suíza, 29 de xaneiro de 1934, foi un químico alemán galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1918.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]De 1886 a 1891 estudou na Universidade de Heidelberg con Robert Bunsen, na Universidade de Berlín no grupo de A. W. Hoffmann, e no Colexio Técnico de Charlottenburgo (hoxe Universidade Técnica de Berlín) xunto a Carl Liebermann.
Casou en 1901 con Clara Immerwahr. Antes de iniciar a súa propia carreira académica traballou no negocio de química do seu pai e no Instituto de Tecnoloxía de Zürich con Georg Lunge.
Investigacións científicas
[editar | editar a fonte]
Foi profesor do Instituto de Tecnoloxía Química de Karlsruhe e foi nesta época (desde 1894 ata 1911) cando el e Carl Bosch desenvolveron o proceso de Haber, que consiste na formación catalítica de amoníaco sintético a partir de nitróxeno molecular e hidróxeno, en condicións atmosféricas de alta temperatura e presión e que logo, por oxidación en presenza dun catalizador, pode transformarse en ácido nítrico.
O proceso Haber-Bosch foi un fito para a industria química, pois separou a produción de produtos químicos nitroxenados -tales como fertilizantes, explosivos e materias primas químicas- dos depósitos naturais, especialmente do nitrato de sodio. Esta repentina dispoñibilidade de fertilizantes nitroxenados evitaría a crise de poboación anunciada por Malthus.
Este descubrimento, facilitou a Alemaña producir de xeito industrial explosivos, sen necesidade de depender da maior fonte de nitratos do mundo naqueles momentos, as reservas de salitre depositadas nas costas do norte de Chile, en mans de capitais ingleses nese momento.
En 1918 foi galardoado co Premio Nobel de Química por este traballo, aínda que non puido recibilo ata 1920 debido á polémica que dita concesión suscitou dentro da comunidade científica, que non lle perdoaba o seu papel máis que activo na primeira guerra mundial. Fritz Haber organizou o departamento de guerra química do ministerio da Guerra de Alemaña durante a primeira guerra mundial (entre os anos 1915 e 1917). Foi responsable do desenvolvemento das primeiras armas de destrución masiva que se coñecen, varios gases venenosos, entre eles o gas mostaza, que se empregaron no campo de batalla. En devandita guerra, Fritz propuxo ao estado utilizar gas cloro contra o inimigo. Os militares ofrecéronlle unha compañía de infantaría e 5000 botellas metálicas cheas do gas. A estratexia de Haber saldouse con 15000 vítimas no campo dos aliados e o suicidio da súa esposa, a cal opúxose á acción.
Tamén investigou activamente as reaccións de combustión, a separación do ouro da auga, os efectos de absorción e a electroquímica. Gran parte do seu traballo desde 1911 ata 1933 foi realizada no Instituto de Física e Electroquímica en Berlin-Dahlem, instituto que hoxe en día leva o seu nome.
Foi tamén galardoado coa medalla Rumford da Royal Society de Londres en 1932.
A pesar das súas contribucións durante a gran guerra, os nazis obrigáronlle a emigrar de Alemaña en 1933 por mor do seu orixe xudeu. Emigrou a Inglaterra, establecéndose uns cantos meses en Cambridge, e considerou a posibilidade de establecerse no Mandato británico de Palestina, pero finalmente morreu convalecente nun hotel de Basilea o 29 de xuño de 1934.
Logo da morte
[editar | editar a fonte]A súa segunda muller, Charlotte, cos seus dous fillos instaláronse a Inglaterra, mentres o seu fillo Hermann, nado do seu primeiro matrimonio, emigrou aos Estados Unidos durante a segunda guerra mundial.
Obras publicadas
[editar | editar a fonte]A súa principal obra titúlase Thermodynamik technische Gasreaktionen (1905).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1918 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
- "The Synthesis of Ammonia from its Elements", cátedra polo Premio Nobel, 2 de xuño de 1920 (en inglés)
- Perfil de Fritz Haber NNDB (en inglés)
- Grandeza e decadência de Fritz Haber Biografía de Fritz Haber escrita por Arkan Simaan para a Sociedade Portuguesa de Química. (en portugués)
- Le paradoxe de la science : Fritz Haber (en francés)
| Predecesor: Richard Martin Willstätter |
Premio Nobel de Química 1918 |
Sucesor: Walther Hermann Nernst |
| Control de autoridades |
|
|---|
