Pałac w Brunowie
 nr rej. A/5386/486/J i A/5385/487/J z 14 stycznia 1977 roku[1]
| |
 Widok pałacu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Brunów 27 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny |
barokowy z elementami neobarokowymi |
| Architekt |
Mohrensberg z Legnicy i Scholtz z Lwówka Śląskiego |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1740 |
| Ukończenie budowy |
1750 |
| Ważniejsze przebudowy |
• 1787 |
| Pierwszy właściciel |
śląski ród Zedlitz. |
| Kolejni właściciele |
• hrabia Bernhard von Schmettau |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski  | |
 51°08′01,392″N 15°35′06,569″E/51,133720 15,585158
| |
| Strona internetowa | |
Pałac w Brunowie (niem. Schloss Braunau) – zabytkowy[4] pałac we wsi Brunów w powiecie lwóweckim.
Obiekt wybudowany w 1750 r. w stylu barokowym z elementami neobarokowymi i klasycystycznymi. 14 stycznia 1977 roku pod numerem A/5386/486/J i A/5385/487/J, został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Historia pałacu
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o istnieniu dworu obronnego pochodzi z XV w. Wcześniej była to wieża rycerska. Dwór w tym czasie należał do śląskiego rodu Zedlitz, w którego rękach był do 1740 r. Wówczas to właścicielem został Bernard von Schmettau. W tym czasie dwór został przebudowany w dwupiętrowy pałac. Bernard von Schmettau założył również folwark oraz wybudował dom dla zarządcy majątku. W latach 1750-1786 pałac był własnością barona Filipa Hermanna von Sonnenburg. W 1787 r. został sprzedany Krzysztofowi (Christoph) i Erneście (Ernestine) von Schweinitz. W trzy tygodnie później pałac wraz z zabudowaniami zniszczył pożar. Małżeństwo Schweinitzów rozpoczęło odbudowę swojej posiadłości w stylu neobarokowym, która zakończyła się w 1789 r. Kolejną właścicielką była Senden von Schweinitz, a w latach 1838-1945 rodzina Cottenetów. Przez ten czas pałac został rozbudowany (niektóre jego elementy posiadają cechy XIX-wiecznego klasycyzmu)[5]. Powstały wówczas stajnia z powozownią, park z kaplicą (mauzoleum) rodziny von Cottenet[6], fontanna, kordegarda czy młyn wodny. Na ścianie szczytowej stajni umieszczono herb rodziny von Cottenet. W 1933 r. rezydencja została przejęta na szkołę sportową Hitlerjugend, a następnie stała się własnością nazistów. Zaraz po zakończeniu II wojny światowej pałac wraz z zabudowaniami został ogołocony z wyposażenia i częściowo zniszczony. Po przejęciu go przez Skarb Państwa i zabezpieczeniu w budynku otwarto ośrodek kolonijny Rejonu Dróg Publicznych. Obecnie pałac jest w rękach prywatnych i funkcjonuje jako obiekt hotelowy[3].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Dwupiętrowym, barokowy pałac wybudowany na planie prostokąta. W latach 1900–1901 przebudowany w stylu klasycystycznym. Powstało wówczas skrzydło południowe pałacu wraz z oranżerią i ośmioboczną, czteropiętrową wieżą. Od frontu ryzalit z głównym wejściem pod półkolistym balkonem z metalową balustradą. Ryzalit dzielony czterema pilastrami zwieńczony frontonem z kartuszem zawierającym herb rodziny von Cottenet. Obiekt został pokryty dwuspadowym dachem naczółkowym. Wnętrze pałacu przebudowano w dwu- i trzytraktowe, a miejscami użyto secesyjnej dekoracji, co widać szczególnie w balustradzie klatki schodowej[7].
Oficyna
[edytuj | edytuj kod]Obok pałacu stoi piętrowa oficyna wybudowana na planie prostokąta, kryta czterospadowym dachem mansardowym z lukarnami. Na pierwszym piętrze bocznej ściany dwie płyciny:
- pierwsza upamiętniająca pożar 29 listopada 1787[8][9][10];
- druga z herbami Christopha Heinricha Ludewiga von Schweinitz i inicjałami C. H. L. v. S. (lewy) i jego żony Ernestine Sophie von Schweinitz Gräfin von Eicke i inicjałami E. S. v. S. G. v. E. (prawy)[11].
-
Szczyt z herbem von Cottenet -
Herb von Cottenet -
Tablice na oficynie -
Herby Christopha v. Schweinitz, E. v. Eicke -
Herb von Schweinitz -
Herb von Eicke
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Gaworski, Najpiękniejsze zamki i pałace Śląska i pogranicza polsko-czeskiego, Matiang, Strzelce Opolskie 2012, ISBN 978-83-932293-6-9.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2013-03-04].
- ↑ Dane adresowe pałacu. [dostęp 2013-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 sierpnia 2012)].
- ↑ a b Gaworski Marek - "Najpiękniejsze zamki, pałace Śląska i pogranicza polsko-czeskiego" Wydawca - Matiang (Strzelce Opolskie 2012) Strona - od 31 do 32 ISBN 978-83-932293-6-9
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ Historia pałacu. [dostęp 2013-03-04].
- ↑ Mausoleum der Familie von Cottenet. [dostęp 2024-08-17].
- ↑ Wojciech Kapałczyński, Kazimierz Śliwa: Przewodnik po cenniejszych zabytkach województwa jeleniogórskiego. Jelenia Góra: Reprocolor s.c., 1997, s. 25. ISBN 83-87416-00-2.
- ↑ niem. Eine Schreckens volle Nacht ward die Nacht des 29. November 1787. Verwahrlostes Feuer verödete sämtliche Wirthschafts Gebäude mit allem was drinnen war. Groß warder Verlust der erst drey Wochen vorher neu angezogenen Herrschaft, Herrn Christoph Heinrich Ludewig von Schweinitz und Frauen Ernestinen Sophien geboren von Eick; groß aber auch die Standhaftigkeit der Geprüften. Hier stehn sie nun wieder die verwüsteten Gebäude, in zwey Jahren dauerhafter und schöner aufgebaut, als sie vor dem waren. Bis hieher hat der Herr geholffen! 1789. Baumeister war Herr Mohrenberg von Liegnitz, und Zirnner, Meister Scholtz aus Löwenberg
- ↑ Noc 29 listopada 1787 była przerażająca. Przez zaniedbanie pożar zniszczył wszystkie budynki gospodarcze i całą ich zawartość. Strata nowych właścicieli, którzy przybyli trzy tygodnie wcześniej, pana Christopha Heinricha Ludewiga von Schweinitz i pani Ernestiny Sophie z domu von Eick, była wielka; ale także wytrwałość doświadczonych była wielka. Zdewastowane budynki odbudowano w dwa lata, aby były trwalsze i piękniejsze niż wcześniej. Pan Bóg pomógł! 1789. Budowniczymi byli pan Mohrenberg z Legnicy, i Zirnner, mistrz Scholtz z Lwówka
- ↑ Tablica Pamiątkowa. [dostęp 2024-08-17].
- ↑ Detale architektoniczne. [dostęp 2024-08-17].